F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Omdat er in een ander topic een soortgelijke vraag werd gesteld, ben ik heel erg benieuwd naar de mening van andere leden betreffende dit onderwerp.
Is lijden zinvol of nutteloos?
Waaruit bestaat lijden?
Is er een metafysische reden voor lijden?
Waarom is er überhaupt lijden?
Hoe verhoudt lijden zich ten opzichte van geluk?
Voordat ik (weer eens) mijn eigen zienswijze deel in dit topic, ben ik zeer benieuwd naar jullie antwoorden op deze vragen.
Dus brand maar los.
Is lijden zinvol of nutteloos?
Waaruit bestaat lijden?
Is er een metafysische reden voor lijden?
Waarom is er überhaupt lijden?
Hoe verhoudt lijden zich ten opzichte van geluk?
Voordat ik (weer eens) mijn eigen zienswijze deel in dit topic, ben ik zeer benieuwd naar jullie antwoorden op deze vragen.
Dus brand maar los.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Zinvol, want het is een stap richting verandering.quote:
Negatieve spanning die bijna onverdraagzaam is.quote:Waaruit bestaat lijden?
Het heeft meestal een impact waarvan de oorsprong van buitenaf is en in beide gevallen levert het een nieuwe situatie op. Lijden is het proces waarin je jezelf erkent dat je in een nieuwe situatie bevindt en hieraan moet wennen. De eerste stap van erkenning in lijden is schrik, de tweede angst, de derde verdriet, de vierde boos en de vijfde uit de boosheid verandering afdwingen / opeisen / zelf dingen uitvoeren die tot verandering leiden om weer gelukkig / tevreden te worden.quote:Is er een metafysische reden voor lijden?
Om veranderingen door te kunnen voeren die in het opzicht van het bestaan (opnieuw) leidt tot opbloeien.quote:Waarom is er überhaupt lijden?
Lijden is een excessief binnen de emotie verdriet. Geluk is een emotie.quote:Hoe verhoudt lijden zich ten opzichte van geluk?
Google is your friend, abuse your friends
Het zijn nogal betrekkelijke vragen. 
Heb je het over Fysiek lijden, zoals pijn of andere ongemakken of psychisch en of sociaal lijden? In beiden gevallen heb je het over onmeetbare factoren en waar de één onder lijdt zou de ander om kunnen lachen.
Dus in de meest simpele en fundamentele zin is dit een Yin Yang gevalletje, de één kan niet bestaan zonder de ander.
Zonder tegenspoed, geen voorspoed.
Dus het nut van lijden, zoals gebukt gaan onder smart (tegenspoed), zul je pas kunnen definiëren bij het ervaren bij weer oprecht gaan van geluk en genot. (voorspoed).
'No pain, no gain!' Ligt daar ook in het verlengde van. Net zo als 'Met vallen (lijden) en opstaan (geluk)' leert men lopen...
Heb je het over Fysiek lijden, zoals pijn of andere ongemakken of psychisch en of sociaal lijden? In beiden gevallen heb je het over onmeetbare factoren en waar de één onder lijdt zou de ander om kunnen lachen.Dus in de meest simpele en fundamentele zin is dit een Yin Yang gevalletje, de één kan niet bestaan zonder de ander.
Zonder tegenspoed, geen voorspoed.
Dus het nut van lijden, zoals gebukt gaan onder smart (tegenspoed), zul je pas kunnen definiëren bij het ervaren bij weer oprecht gaan van geluk en genot. (voorspoed).
'No pain, no gain!' Ligt daar ook in het verlengde van. Net zo als 'Met vallen (lijden) en opstaan (geluk)' leert men lopen...
Het nut is om er van te leren. En, vanuit mijn ervaring, om dichter tot God te komen.
Het is niet zo dat het lijden zelf je dichter tot God brengt. Het tegenovergestelde is waar, als je het ultieme levensgeluk wenst dan zul je het vinden door te mediteren. De afwezigheid van leed is de hoogste staat.
Het is niet zo dat het lijden zelf je dichter tot God brengt. Het tegenovergestelde is waar, als je het ultieme levensgeluk wenst dan zul je het vinden door te mediteren. De afwezigheid van leed is de hoogste staat.
Als er mensen bestaan die veel lijden. Zal dan het tegenovergestelde ook wel bestaan? Mensen die aan de lopende band geluk ervaren dus.
In antwoord op ts. Ik denk dat veel lijden geen (hoger) doel heeft. Sommige mensen lijden nu eenmaal een leven die veel zwaarder is dan die van anderen. En ik denk ook dat je dit objectief kunt meten en met elkaar kunt vergelijken wie dan het meeste lijdt.
Normale pijnen horen nu eenmaal wel bij het leven. Bivoorbeeld dat vuur je pijn doet als waarschuwing.
In antwoord op ts. Ik denk dat veel lijden geen (hoger) doel heeft. Sommige mensen lijden nu eenmaal een leven die veel zwaarder is dan die van anderen. En ik denk ook dat je dit objectief kunt meten en met elkaar kunt vergelijken wie dan het meeste lijdt.
Normale pijnen horen nu eenmaal wel bij het leven. Bivoorbeeld dat vuur je pijn doet als waarschuwing.
Dus je stelt dat lijden verandering teweegbrengt die als keten van oorzaak en gevolg dienen: bijvoorbeeld pijn dat karakter sterker maakt over een bepaalde periode.quote:Op zondag 14 mei 2023 14:39 schreef Metalfrost het volgende:
[..]
Zinvol, want het is een stap richting verandering.
[..]
Negatieve spanning die bijna onverdraagzaam is.
[..]
Het heeft meestal een impact waarvan de oorsprong van buitenaf is en in beide gevallen levert het een nieuwe situatie op. Lijden is het proces waarin je jezelf erkent dat je in een nieuwe situatie bevindt en hieraan moet wennen. De eerste stap van erkenning in lijden is schrik, de tweede angst, de derde verdriet, de vierde boos en de vijfde uit de boosheid verandering afdwingen / opeisen / zelf dingen uitvoeren die tot verandering leiden om weer gelukkig / tevreden te worden.
[..]
Om veranderingen door te kunnen voeren die in het opzicht van het bestaan (opnieuw) leidt tot opbloeien.
[..]
Lijden is een excessief binnen de emotie verdriet. Geluk is een emotie.
Maar dan zou ik kunnen stellen dat lijden niet per de negatief hoeft te zijn, als de uitwerking positief kan uitvallen. Bovengenoemd voorbeeld maakt dat duidelijk, als pijn ervoor zorgt dat goede eigenschappen kunnen worden ontplooid, dan hoeft pijn niet noodzakelijk een negatief begrip te zijn, maar ook een positieve.
Volgens mij is verdriet juist een onderdeel van lijden, niet andersom. Lijden hoeft geen verdriet op te leveren, maar kan ook andere emoties oproepen.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Ik geloof daar niet stellig in. Sommige mensen lijden eenmaal zo disproportioneel veel. Dat ze niet sterker kunnen worden en komen niet uit een vicieuze cirkel. Bijvoorbeeld als je hele dagtaak is om zogezegd net je hoofd boven water te kunnen houden. Dan bestaat er geen tijd meer of energie of kracht of kunnen om sterker te kunnen worden. Dat hele maakbaarheidsdenken van velen is iets typisch nederlands. En dat zal voor veel normale mensen best wel zo werken. Maar niet voor een persoon die te ziek is bijvoorbeeld.quote:
[..]
Dus je stelt dat lijden verandering teweegbrengt die als keten van oorzaak en gevolg dienen: bijvoorbeeld pijn dat karakter sterker maakt over een bepaalde periode.
Dat maakt het ook. Het pad naar heling is het uiteindelijke doel om beter te worden. En daarna moet je roeien met de riemen die je hebt, waardoor de herinnering aan de situatie je levenslessen op kan leveren om voort te kunnen borduren.quote:
[..]
Dus je stelt dat lijden verandering teweegbrengt die als keten van oorzaak en gevolg dienen: bijvoorbeeld pijn dat karakter sterker maakt over een bepaalde periode.
Een lijdensweg is niet positief en dat zal het ook niet worden. Het is gewenning aan de nieuwe situatie om je vervolgens weer opnieuw op te kunnen zien bloeien. Het kan gemakkelijk enkele jaren duren voordat dit aan de orde is.quote:Maar dan zou ik kunnen stellen dat lijden niet per de negatief hoeft te zijn, als de uitwerking positief kan uitvallen. Bovengenoemd voorbeeld maakt dat duidelijk, als pijn ervoor zorgt dat goede eigenschappen kunnen worden ontplooid, dan hoeft pijn niet noodzakelijk een negatief begrip te zijn, maar ook een positieve.
Nee het is een extensie van verdriet. Anders is het ook geen lijden.quote:Volgens mij is verdriet juist een onderdeel van lijden, niet andersom. Lijden hoeft geen verdriet op te leveren, maar kan ook andere emoties oproepen.
Google is your friend, abuse your friends
Lijden in de letterlijke zin van het woord, de algehele kommer en kwel waar de meerderheid van de wereld uit bestaat. Ook de persoonlijke malaise, die wij allemaal wel hebben met onze onvervulde verlangens en gebreken, betrek ik trouwens in deze discussie, want die zijn ook van belang.quote:
Het zijn nogal betrekkelijke vragen.
Dus in de meest simpele en fundamentele zin is dit een Yin Yang gevalletje, de één kan niet bestaan zonder de ander.
Zonder tegenspoed, geen voorspoed.
Dus het nut van lijden, zoals gebukt gaan onder smart (tegenspoed), zul je pas kunnen definiëren bij het ervaren bij weer oprecht gaan van geluk en genot. (voorspoed).
'No pain, no gain!' Ligt daar ook in het verlengde van. Net zo als 'Met vallen (lijden) en opstaan (geluk)' leert men lopen...
Zonder lijden, geen geluk? In mijn optiek is geluk meestal vluchtig en tijdelijk, terwijl lijden (in de grootste gedeeltes van de wereld althans) concreet en fundamenteel blijft.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Maar toch ben ik ervan overtuigd dat iemand die objectief gezien een zwaar leven heeft, over het algemeen gelukkiger kan zijn dan iemand met een gemakkelijk leven. De omstandigheden bepalen niet het leed dat de mens ervaart, maar de ontvankelijkheid ervan. Daarom lijkt mij zulke dingen niet meetbaar, omdat je nooit iemands ontvankelijkheid kan toetsen.quote:Op zondag 14 mei 2023 15:01 schreef Gunnter het volgende:
Als er mensen bestaan die veel lijden. Zal dan het tegenovergestelde ook wel bestaan? Mensen die aan de lopende band geluk ervaren dus.
In antwoord op ts. Ik denk dat veel lijden geen (hoger) doel heeft. Sommige mensen lijden nu eenmaal een leven die veel zwaarder is dan die van anderen. En ik denk ook dat je dit objectief kunt meten en met elkaar kunt vergelijken wie dan het meeste lijdt.
Normale pijnen horen nu eenmaal wel bij het leven. Bivoorbeeld dat vuur je pijn doet als waarschuwing.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Het kan ook zomaar zijn dat als iemand lijdt, een ander daar geluk door ervaart. Het geluk komt niet perse terug naar de persoon die ervoor zou hebben geleden.quote:
[..]
Lijden in de letterlijke zin van het woord, de algehele kommer en kwel waar de meerderheid van de wereld uit bestaat. Ook de persoonlijke malaise, die wij allemaal wel hebben met onze onvervulde verlangens en gebreken, betrek ik trouwens in deze discussie, want die zijn ook van belang.
Zonder lijden, geen geluk? In mijn optiek is geluk meestal vluchtig en tijdelijk, terwijl lijden (in de grootste gedeeltes van de wereld althans) concreet en fundamenteel blijft.
Lijden dwingt je te reflecteren.quote:
Omdat er in een ander topic een soortgelijke vraag werd gesteld, ben ik heel erg benieuwd naar de mening van andere leden betreffende dit onderwerp.
Is lijden zinvol of nutteloos?
Waaruit bestaat lijden?
Is er een metafysische reden voor lijden?
Waarom is er überhaupt lijden?
Hoe verhoudt lijden zich ten opzichte van geluk?
Voordat ik (weer eens) mijn eigen zienswijze deel in dit topic, ben ik zeer benieuwd naar jullie antwoorden op deze vragen.
Dus brand maar los.
Dan ben ik wel benieuwd of je daarvan een voorbeeld kunt geven. Van iemand die objectief een zwaar leven lijdt maar toch gelukkiger is dan iemand met een gemakkelijk leven. Want lijden gaat altijd gepaard met het voelen van ongenoegen en pijn, fysiek en/of geestelijk. Hoe kan een persoon die geen pijn voelt dan minder gelukkig zijn dan irmand die wel gebukt gaat onder pijn?quote:
[..]
Maar toch ben ik ervan overtuigd dat iemand die objectief gezien een zwaar leven heeft, over het algemeen gelukkiger kan zijn dan iemand met een gemakkelijk leven. De omstandigheden bepalen niet het leed dat de mens ervaart, maar de ontvankelijkheid ervan. Daarom lijkt mij zulke dingen niet meetbaar, omdat je nooit iemands ontvankelijkheid kan toetsen.
Tot een bepaalde hoogte vind ik het maakbaarheidsdenken een groot goed. Maar je maakt een terecht punt dat niet iedereen de omstandigheden of het karakter bezit om daar kracht uit te putten. Ik kan het heel goed begrijpen dat er mensen zijn die stinkend hun best doen om iets van hun leven te maken, worden ontmoedigd door het gebrek aan beloning daarvoor. Maar ook zij staan iedere ochtend op om weer iets van hun dag te maken.quote:
[..]
Ik geloof daar niet stellig in. Sommige mensen lijden eenmaal zo disproportioneel veel. Dat ze niet sterker kunnen worden en komen niet uit een vicieuze cirkel. Bijvoorbeeld als je hele dagtaak is om zogezegd net je hoofd boven water te kunnen houden. Dan bestaat er geen tijd meer of energie of kracht of kunnen om sterker te kunnen worden. Dat hele maakbaarheidsdenken van velen is iets typisch nederlands. En dat zal voor veel normale mensen best wel zo werken. Maar niet voor een persoon die te ziek is bijvoorbeeld.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Het is. Net als dat alles in de wereld zo is. Zo zijn we geevolueerd, zo is de maatschappij gegroeid. Het heeft geen inherent nut, geen diepere reden. De een krijgt biologisch rood haar, de ander kanker. Het is wat het is.
Purr.
Kracht putten uit, moet voor een persoon wel haalbaar zijn om vervolgens beter te kunnen worden. Elke dag toch weer opstaan ligt dan nog binnen zijn/haar kunnen. Maar dit zegt nog niet dat de persoon zichzelf van het chronische lijden kan verlossen.quote:
[..]
Tot een bepaalde hoogte vind ik het maakbaarheidsdenken een groot goed. Maar je maakt een terecht punt dat niet iedereen de omstandigheden of het karakter bezit om daar kracht uit te putten. Ik kan het heel goed begrijpen dat er mensen zijn die stinkend hun best doen om iets van hun leven te maken, worden ontmoedigd door het gebrek aan beloning daarvoor. Maar ook zij staan iedere ochtend op om weer iets van hun dag te maken.
Een arme bedelaar die helemaal gezond is, kan gelukkiger zijn dan een ijlende zieke koning.quote:
[..]
Dan ben ik wel benieuwd of je daarvan een voorbeeld kunt geven. Van iemand die objectief een zwaar leven lijdt maar toch gelukkiger is dan iemand met een gemakkelijk leven. Want lijden gaat altijd gepaard met het voelen van ongenoegen en pijn, fysiek en/of geestelijk. Hoe kan een persoon die geen pijn voelt dan minder gelukkig zijn dan irmand die wel gebukt gaat onder pijn?
Ook hoeven omstandigheden, zoals welvaart en aanzien, helemaal niet bij te dragen aan het geluk van die persoon: zo zou ik met gemak een overtuigende situatie kunnen schetsen van een ongelukkige rijkaard die er helemaal doorheen zit na een triviale belediging en een gelukkige armoedzaaier die na de zoveelste afwijzing met een grote glimlach de dag tegemoet ziet. Ik kan ook verwijzen naar succesvolle carrières die van de buitenkant fantastisch uitzagen, maar die uitliepen op zelfmoord. Wat betreft de omstandigheden, zegt dat in zijn geheel niets over hoe gelukkig of ongelukkig deze is.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Hoe vaak zie je een gezonde bedelaar of een (chronische?) zieke ijlende koning. Je voorbeelden kunnen net zo goed uit een sprookje komen. Niet echt reëel of gangbaar bedoel ik ermee te zeggen.quote:
[..]
Een arme bedelaar die helemaal gezond is, kan gelukkiger zijn dan een ijlende zieke koning.
Ook hoeven omstandigheden, zoals welvaart en aanzien, helemaal niet bij te dragen aan het geluk van die persoon: zo zou ik met gemak een overtuigende situatie kunnen schetsen van een ongelukkige rijkaard die er helemaal doorheen zit na een triviale belediging en een gelukkige armoedzaaier die na de zoveelste afwijzing met een grote glimlach de dag tegemoet ziet. Ik kan ook verwijzen naar succesvolle carrières die van de buitenkant fantastisch uitzagen, maar die uitliepen op zelfmoord. Wat betreft de omstandigheden, zegt dat in zijn geheel niets over hoe gelukkig of ongelukkig deze is.
Het lijkt alsof je aan de hand van een extreem uit de hoed getrokken hypotethische tegenstelling wilt zeggen, dat de grote meerderheid echte mensen die echt lijden heus wel gelukkig kunnen zijn. Of allemaal zelf uit hun lijden kunnen krabbelen en sterker worden. Voor sommige mensen is dat gewoonweg niet haalbaar.
[ Bericht 4% gewijzigd door Gunnter op 14-05-2023 15:49:48 ]
Je komt er niet uit, omdat het een te groot grijs gebied bestrijkt waarin het elkaar overlapt.
Lijden is per definitie passief. Het tegenovergestelde is per definitie actief.
En beiden kunnen goed samen gaan. Zoek het bv. eens in de extremen zoals bij een Sadomasochist die geniet van lijden om als eindresultaat een gevoel van geluk(zaligheid) te verkrijgen.
Zo zijn er talloze lijdenswegen die naar genot kunnen leiden. Een marathonloper die de marathon loopt of de wielrenner die de Tour de France fietst, de lijdensweg daar naar toe om deel te nemen aan en of zelfs winnen van brengt het ultieme genot, voldoening en geluk. Voor onverdraagzaam lijden kan de dood een verlossing zijn en dan is het voldaan en voorbij. Of je in dit laatste geval van geluk of genot kunt spreken? Kan ik niets over zeggen ik weet niet wat de dood inhoud anders dan weg wezen. Geluk is dus niet de tegenpool van lijden, dan kom je toch eerder bij het genieten uit zolang dit het leven betreft. En van lijden kan men uiteindelijk ook weer genieten.
Je kunt het dus niet los van elkaar zien.
Lijden is per definitie passief.
Het tegenovergestelde is per definitie actief. En beiden kunnen goed samen gaan. Zoek het bv. eens in de extremen zoals bij een Sadomasochist die geniet van lijden om als eindresultaat een gevoel van geluk(zaligheid) te verkrijgen.
Zo zijn er talloze lijdenswegen die naar genot kunnen leiden. Een marathonloper die de marathon loopt of de wielrenner die de Tour de France fietst, de lijdensweg daar naar toe om deel te nemen aan en of zelfs winnen van brengt het ultieme genot, voldoening en geluk. Voor onverdraagzaam lijden kan de dood een verlossing zijn en dan is het voldaan en voorbij. Of je in dit laatste geval van geluk of genot kunt spreken? Kan ik niets over zeggen ik weet niet wat de dood inhoud anders dan weg wezen. Geluk is dus niet de tegenpool van lijden, dan kom je toch eerder bij het genieten uit zolang dit het leven betreft. En van lijden kan men uiteindelijk ook weer genieten.
Je kunt het dus niet los van elkaar zien.
Het leven van iemand iemand die nauwelijks leed ervaart zal redelijk constant verlopen. Geen diepe dalen maar ook geen hoge pieken.quote:
[..]
Dan ben ik wel benieuwd of je daarvan een voorbeeld kunt geven. Van iemand die objectief een zwaar leven lijdt maar toch gelukkiger is dan iemand met een gemakkelijk leven. Want lijden gaat altijd gepaard met het voelen van ongenoegen en pijn, fysiek en/of geestelijk. Hoe kan een persoon die geen pijn voelt dan minder gelukkig zijn dan irmand die wel gebukt gaat onder pijn?
Een persoon die diepe dalen heeft gekend zal veel meer geluk kunnen halen uit kleine dingen. Diepe dalen geven hogere pieken.
Extreem voorbeeld, een terminale kanker patiënt die nog één keer met zijn dierbaren op vakantie gaat zal uit meer geluk ervaren dan iemand die voor de zoveelste keer naar dubai gaat voor een weekendje weg.
Helaas is het grote geluk van de eerst genoemde wel heel erg tijdelijk....
Ja kom zeg, als je geniet dan lijd je toch helemaal niet. Genieten van sadomasochisme is heel wat anders dan een persoon die ongewenst onder pijn gebukt gaat. Het lichaam reageert hormonaal ook anders op gewenste pijn en pijn dat niet gewenst is. Dit kan ook worden gemeten.quote:
Je komt er niet uit, omdat het een te groot grijs gebied bestrijkt waarin het elkaar overlapt.
Lijden is per definitie passief.
En beiden kunnen goed samen gaan. Zoek het bv. eens in de extremen zoals bij een Sadomasochist die geniet van lijden om als eindresultaat een gevoel van geluk(zaligheid) te verkrijgen.
Zo zijn er talloze lijdenswegen die naar genot kunnen leiden. Een marathonloper die de marathon loopt of de wielrenner die de Tour de France fietst, de lijdensweg daar naar toe om deel te nemen aan en of zelfs winnen van brengt het ultieme genot, voldoening en geluk. Voor onverdraagzaam lijden kan de dood een verlossing zijn en dan is het voldaan en voorbij. Of je in dit laatste geval van geluk of genot kunt spreken? Kan ik niets over zeggen ik weet niet wat de dood inhoud anders dan weg wezen. Geluk is dus niet de tegenpool van lijden, dan kom je toch eerder bij het genieten uit zolang dit het leven betreft. En van lijden kan men uiteindelijk ook weer genieten.
Je kunt het dus niet los van elkaar zien.
1 Het kan beide kanten op, ofwel lijden beweegt je tot inzicht als je er niet van weg vlucht en dan kan het als zinvol beschreven worden.quote:
Omdat er in een ander topic een soortgelijke vraag werd gesteld, ben ik heel erg benieuwd naar de mening van andere leden betreffende dit onderwerp.
Is lijden zinvol of nutteloos?
Waaruit bestaat lijden?
Is er een metafysische reden voor lijden?
Waarom is er überhaupt lijden?
Hoe verhoudt lijden zich ten opzichte van geluk?
Voordat ik (weer eens) mijn eigen zienswijze deel in dit topic, ben ik zeer benieuwd naar jullie antwoorden op deze vragen.
Dus brand maar los.
Maar lijden kan ook zijn die patiënt die aan K zal overlijden. Dat is natuurlijk nutteloos lijden.
2 Pijn lijden, eenzaamheid, angst, ondergaan, verlangen, onzeker zijn, negatief zelfbeeld.
3 Als je doelt op het geestelijke, dan is angst een voorbeeld, of willen/denken te moeten voldoen, denken dat je niet goed bent, er niet bij hoort, kortom een negatief zelfbeeld.
4 Dat is nu eenmaal eigen aan de mens en de wereld zoals we die elk moment scheppen.
Daarmee bedoel ik niet dat er een wereld mogelijk zou zijn zonder lijden, het is eigen aan de mens en in die zin ook zinvol zoals beschreven bij punt 1
5 Deze vraag is best pittig, wanneer herken je immers dat je gelukkig bent, volgens mij kun je dat alleen achteraf stellen als je terug kijkt.
Toch zal men in die periode van geluk weer andere idealen hebben en deze trachten te verwezenlijken dus lijden is nimmer echt afwezig.
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Ach deze is ook leuk.quote:
[..]
Het leven van iemand iemand die nauwelijks leed ervaart zal redelijk constant verlopen. Geen diepe dalen maar ook geen hoge pieken.
Een persoon die diepe dalen heeft gekend zal veel meer geluk kunnen halen uit kleine dingen. Diepe dalen geven hogere pieken.
Extreem voorbeeld, een terminale kanker patiënt die nog één keer met zijn dierbaren op vakantie gaat zal uit meer geluk ervaren dan iemand die voor de zoveelste keer naar dubai gaat voor een weekendje weg.
Helaas is het grote geluk van de eerst genoemde wel heel erg tijdelijk....
Ik denk dat iemand die veel heeft geleden intens kan genieten van een middagje zon inderdaad. De kleine dingen. Maar dit betekent niet dat iemand die een goede onbezorgde leven heeft niet ook kan genieten van diezelfde middagje zon. En als de zieke persoon weer in zijn/haar bed kruipt en verder lijdt. Dan heeft de gezonde persoon nog meer kleine dingen om van te kunnen genieten gedurende de verdere verloop van die dag. Die intense piek van die zieke is maar eventjes. Hoe kun je dit beschouwen als gelukkiger zijn dan een gezonde persoon. Die elke dag van de kleine dingen mag genieten. Per saldo wil je als mens gewoon niet ziek zijn als je gelukkig wilt zijn.
[dit forum springt heel erg zeg niet normaal]
[ Bericht 2% gewijzigd door Gunnter op 14-05-2023 16:15:46 ]
Dat weet ik zo zeker nog niet en kan daarin eigenlijk alleen maar voor mezelf spreken. Pijn of lijden in het algemeen is een totaal onmeetbare factor. Slechts een woord waar je niets ander me kunt dar referenen naar je eigen ervaringen. Tot een bepaalde graad is het wel iets waarmee je kunt leren leven. Althans dit is dan wel iets waar jezelf actief iets aan zult moeten doen.quote:
[..]
Ja kom zeg, als je geniet dan lijd je toch helemaal niet. Genieten van sadomasochisme is heel wat anders dan een persoon die ongewenst onder pijn gebukt gaat. Het lichaam reageert hormonaal ook anders op gewenste pijn en pijn dat niet gewenst is. Dit kan ook worden gemeten.
Je kunt passief lijdzaam dus bij de pakken neer gaan zitten en je dood ongelukkig voelen en actief lijden. Of actief met denken en doen je pijn proberen te verlichten. Je kunt ondanks lijden alsnog redelijk vrolijk door het leven gaan en van zaken genieten en gelukkig zijn, het is maar net waar je de focus op legt. Er aan wennen wil ik niet zeggen er mee leren leven is wat anders.
Pijn bv. is een impuls, staat neurologisch gelijk aan het impuls waarmee je hoort. En proefondervindelijk heeft men aangetoont dat luisteren naar muziek pijn zou kunnen verlichten omdat dit impuls het andere impuls kan overstemmen.
Elke dag vertellen aan iedereen die het horen wil dat je pijn hebt maakt het alleen maar nog pijnlijker... Want niemand kan er iets mee, niemand wil het horen en niemand helpt je er vanaf. Ik spreek uit ervaring en mijn standaard antwoord op de vraag "Hoe gaat het?" is dan ook "Weinig er over lullen en veel er aan doen!" En ook daar kan niemand iets mee, althans de meeste blikken die daarop terugkomen spreken dan boekdelen.
Passief lijdzaam is volgens mij een volgende stadium in het lijden. Namelijk nadat je hebt geprobeerd oplossingen te vinden maar die nooit hebt gevonden. Dan kom je in een staat van (engels) learned helplesness. Want ja, wat kun je nog doen. Elke dag opstaan tanden poetsen lukt dan nog. Eten ook. Maar die chronische (ongewenste) pijn blijft. En daar is dan geen oplossing voor. Dan kun je als buitenstaander blijven schreeuwen of aanmoedigen. Dat helpt allemaal niet.
Toegegeven er bestaan mensen die echt lamzakkerig niets lijken te willen ondernemen. Maar ik merk dat daar nog wat anders achter kan schuilen. Bijvoorbeeld nalatigheid van ouders bij jongeren. In de opvoeding heb ik het over. Die jongeren weten niet beter dan de vier muren waar ze in opstaan en weer naar bed gaan. Dat noem ik geestelijke armoede door nalatige opvoeding.
Vrijwel niemand lijdt graag ongewenst chronische pijn, dat is de kern waar ik vanuit ga.
Toegegeven er bestaan mensen die echt lamzakkerig niets lijken te willen ondernemen. Maar ik merk dat daar nog wat anders achter kan schuilen. Bijvoorbeeld nalatigheid van ouders bij jongeren. In de opvoeding heb ik het over. Die jongeren weten niet beter dan de vier muren waar ze in opstaan en weer naar bed gaan. Dat noem ik geestelijke armoede door nalatige opvoeding.
Vrijwel niemand lijdt graag ongewenst chronische pijn, dat is de kern waar ik vanuit ga.
Het leven hier is een straf en het kwaad zit hier ook. En met een God die heilig is en de zonde haat en wij met onze zondenatuur is het resultaat niet zo best nee. En met zoveel valse geloven en zoveel mensen die bezeten zijn vaak zonder het te weten ook wordt het een rare wereld. En daarom is er lijden in mijn ogen.
Dat hangt af van wat voor leed het is.
Als je je hand brandt op een hete plaat, is het leed een signaal om je te beschermen tegen verder letsel.
Als je een geliefde kwijtraakt, is het leed er omdat je diegene mist.
Als je ziek bent en lijdt, is het een signaal dat je lichaam probeert te genezen.
Als je erg hard sport, kun je lijden omdat je je lichaam erg ver hebt gepusht.
Leed is dus het gevolg van de confrontatie van het menselijke lichaam en de menselijke geest met de realiteit waarin hij leeft, waaraan hij onderhevig is.
Leed kan dus naargelang de oorzaak een ander nut hebben, afhankelijk van wat je ermee doet.
In sommige gevallen ontdek je dankzij leed de grenzen van je lichaam, wat goed en niet goed voor je is.
In sommige gevallen is het leed simpelweg een gevolg van het feit dat je een relationeel wezen bent dat behoefte heeft aan (intiem) sociaal contact, en dat contact wordt weggenomen.
In sommige gevallen is leed niet anders te verklaren dan een lichamelijk zwakkere periode.
Dan is er nog leed voor een ander. Leed op basis van compassie voor het leed van een ander, waarbij je het leed van een ander tot op zekere mate voelt.
Leed herinnert ons eraan dat we mensen met beperkingen en behoeften zijn. Dat de wereld om ons heen een invloed op ons heeft en soms sterker is dan ons.
Bij leed ervaren we de consequenties hiervan.
Het is aan jezelf om iets nuttigs te doen met dat leed.
Als gelovige denk ik dat leed ons kan helpen om te zien wat werkelijk belangrijk is in het leven, en keuzes te maken die daar beter op zijn afgestemd.
Als je je hand brandt op een hete plaat, is het leed een signaal om je te beschermen tegen verder letsel.
Als je een geliefde kwijtraakt, is het leed er omdat je diegene mist.
Als je ziek bent en lijdt, is het een signaal dat je lichaam probeert te genezen.
Als je erg hard sport, kun je lijden omdat je je lichaam erg ver hebt gepusht.
Leed is dus het gevolg van de confrontatie van het menselijke lichaam en de menselijke geest met de realiteit waarin hij leeft, waaraan hij onderhevig is.
Leed kan dus naargelang de oorzaak een ander nut hebben, afhankelijk van wat je ermee doet.
In sommige gevallen ontdek je dankzij leed de grenzen van je lichaam, wat goed en niet goed voor je is.
In sommige gevallen is het leed simpelweg een gevolg van het feit dat je een relationeel wezen bent dat behoefte heeft aan (intiem) sociaal contact, en dat contact wordt weggenomen.
In sommige gevallen is leed niet anders te verklaren dan een lichamelijk zwakkere periode.
Dan is er nog leed voor een ander. Leed op basis van compassie voor het leed van een ander, waarbij je het leed van een ander tot op zekere mate voelt.
Leed herinnert ons eraan dat we mensen met beperkingen en behoeften zijn. Dat de wereld om ons heen een invloed op ons heeft en soms sterker is dan ons.
Bij leed ervaren we de consequenties hiervan.
Het is aan jezelf om iets nuttigs te doen met dat leed.
Als gelovige denk ik dat leed ons kan helpen om te zien wat werkelijk belangrijk is in het leven, en keuzes te maken die daar beter op zijn afgestemd.
De beoordeling of waardebepaling is een mening...quote:
Op 'Wie zijn billen brandt moet op blaren zitten' is een feit en geen mening. En dat doet 'heel erg' pijn is een mening.
https://www.etz.nl/Specialisme/Anesthesiologie/Pijnscore-meten
Schipbreuk lijden en als enige op een onbewoond eiland stranden. Is geen mening wanneer het je overkomt. En van daaruit lijdzaam aan moeten zien hoe het schip met man en muis zinkt ook niet. Dat dit allemaal 'heel erg' onprettig is en dat je nu gered zou moet worden, is een mening. Dus stuur je een flessenpost met briefje 'Ik heb schipbreuk geleden en zit nu daar en daar. Alsjeblieft kom me redden? Ik lijd honger!'. En ik vind die fles dan op het strand, maar omdat ik je toch al niet kan lijden 'vind' ik dat eigenlijk 'best' prettig, dus laat maar liever daar zitten, is alleen maar 'beter'. En gooi ik de fles terug met een nieuw briefje met daarop 'Fijn maar dat is jouw mening en wij lijden er niet onder'.
Er zijn in totaal drie voorname stoïcijnen die het internationale publiek hebben bereikt: Seneca, de raadgever van Nero, Epictetus, een vrijgekochte slaaf, en Marcus Aurelius, een Romeinse keizer. Allemaal hebben ze een filosofische gedachte gemeen, namelijk dat de vermindering van het verlangen het geluk zal bevorderen. Via een gematigd leven met weinig tevreden te zijn.quote:
[..]
Hoe vaak zie je een gezonde bedelaar of een (chronische?) zieke ijlende koning. Je voorbeelden kunnen net zo goed uit een sprookje komen. Niet echt reëel of gangbaar bedoel ik ermee te zeggen.
Het lijkt alsof je aan de hand van een extreem uit de hoed getrokken hypotethische tegenstelling wilt zeggen, dat de grote meerderheid echte mensen die echt lijden heus wel gelukkig kunnen zijn. Of allemaal zelf uit hun lijden kunnen krabbelen en sterker worden. Voor sommige mensen is dat gewoonweg niet haalbaar.
Persoonlijk denk ik dat zij hierin gelijk hebben. Het verlangen is naar mijn inziens de wortel van het lijden: hoe meer we willen streven, hoe vaker onze wensen ons onvervuld raken. Het is een kan dat overloopt, terwijl wij een glas wijn willen inschenken. Het lijkt mij dan ook beter om onze verlangens te temmen en te richten op individuele kwaliteiten die een meerwaarde zijn voor het algemeen belang, in plaats van steeds te jagen op eigenbelang en andersoortig egoïstische motieven.
Om een lang verhaal kort te houden, een armoedzaaier kan wel degelijk gelukkiger zijn dan een rijkaard: ik blijf bij mijn punt dat de omstandigheden niet bepalen hoe gelukkig iemand is. Een rijkaard moet steeds rekening houden met het mogelijke verlies van diens valuta, wat een hoop zorgen en ergernis met zich meebrengt. Ook heeft de rijkaard ten nadele dat deze telkens in de weer moet zijn om diens rijkdom te behouden, wat bijzonder tijdrovend kan zijn naargelang de grootte van de enterprise. Het enige wat ik ermee wil zeggen is dat een rijkaard niet noodzakelijkerwijs gelukkiger hoeft te zijn, en dat andere facetten, zoals bijvoorbeeld gezondheid, mogelijk ook een heleboel bijdraagt aan hoe gelukkig wij ons voelen.
Door een gematigd leven te hebben, door weinig te willen, door een goede persoonlijkheid, denk ik dat wij daar het meeste geluk in zullen vinden.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Maar dat is juist wat aldoor gestimuleerd wordt, of het nu religie is of positie of materieel genot, het word continu gestimuleerd, dat is de commerciële wereld waarin we leven.quote:
Het lijkt mij dan ook beter om onze verlangens te temmen en te richten op individuele kwaliteiten die een meerwaarde zijn voor het algemeen belang, in plaats van steeds te jagen op eigenbelang en andersoortig egoïstische motieven.
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Euhm ja, het is erg subjectief.quote:
[..]
De beoordeling of waardebepaling is een mening...
'Wie zijn billen brandt moet op blaren zitten' is een feit en geen mening. En dat doet 'heel erg' pijn is een mening.
https://www.etz.nl/Specialisme/Anesthesiologie/Pijnscore-meten
Schipbreuk lijden en als enige op een onbewoond eiland stranden. Is geen mening wanneer het je overkomt. En van daaruit lijdzaam aan moeten zien hoe het schip met man en muis zinkt ook niet. Dat dit allemaal 'heel erg' onprettig is en dat je nu gered zou moet worden, is een mening. Dus stuur je een flessenpost met briefje 'Ik heb schipbreuk geleden en zit nu daar en daar. Alsjeblieft kom me redden? Ik lijd honger!'. En ik vind die fles dan op het strand, maar omdat ik je toch al niet kan lijden 'vind' ik dat eigenlijk 'best' prettig, dus laat maar liever daar zitten, is alleen maar 'beter'. En gooi ik de fles terug met een nieuw briefje met daarop 'Fijn maar dat is jouw mening en wij lijden er niet onder'.
Al lijdend leidt alles wat leeft zijn eigen leven.quote:
Pijn, ongemak of leed dus is feitelijk een onaangename zintuiglijke en emotionele perceptie van het leven.
Daarom huilen mensen en dieren of worden depressief bij leedervaring of schreeuwen sommigen het uit bij pijnervaring en anderen weer niet of minder.
https://www.nbcnews.com/h(...)-shows-flna1c6437444
Alleen de beoordeling van maat en wat is het nut, is vooralsnog subjectief.
Alhoewel in evolutionaire zin draagt het voelen van leed (straf/gevaar) en genot (beloning/veiligheid) nuttig bij aan de ontwikkeling van sociale (pik)orde en eventueel empathisch vermogen (troosten/verzorgen).
https://thehumaneleague.org/article/do-fish-have-feelings
Een ander voor de hand liggend basaal nut is het leren ontwijken van gevaar.
[ Bericht 1% gewijzigd door Watuntrik op 16-05-2023 09:44:11 ]
Eens, maar het blijft subjectief.quote:
Pijn, ongemak of leed dus is feitelijk een onaangename zintuiglijke en emotionele perceptie van het leven.
Lijden als algemeen begrip is nooit subjectief, het vormt namelijk de kern van ons bestaan. Zonder lijden is er geen existentie. Een mens, de hoogste trap van subjectieve kennis, lijdt mogelijk het meeste, omdat de mens in zijn bestaan bewust is van zijn pijn, en daarmee ook van de oorzaken en consequenties van diezelfde pijn.quote:
[..]
Eens, maar het blijft subjectief.
Ik wil in herinnering brengen dat elk wezen, groot of klein, gehinderd wordt in zijn doel om de omstandigheden binnen de natuur te overwinnen. Daarin ontstaat per direct lijden, omdat een natuurlijk verlangen altijd onvervuld blijft.
Dus van meet af aan is ieder wezen, van de laagste naar de hoogste soort, toegewezen om te lijden. Daarom kan lijden ook nooit subjectief zijn, want het algemene lijden wordt door iedereen als hetzelfde ervaren. Inderdaad, de omstandigheden waarin lijden zich voordoet is inderdaad subjectief: sommigen moeten huilen bij een belediging, terwijl een ander ervan moet huilen. Maar waar ieder mens zich dagelijks mee bezighoudt, mogelijk zelfs ieder uur en iedere minuut, zijn onze onvervulde verlangens die nooit tot wasdom zullen komen. Dat lijdt dan weer tot teleurstelling en frustratie die wij allemaal koesteren.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
En dan wordt het opeens objectief?quote:
[..]
Lijden als algemeen begrip is nooit subjectief, het vormt namelijk de kern van ons bestaan. Zonder lijden is er geen existentie. Een mens, de hoogste trap van subjectieve kennis, lijdt mogelijk het meeste, omdat de mens in zijn bestaan bewust is van zijn pijn, en daarmee ook van de oorzaken en consequenties van diezelfde pijn.
Ik wil in herinnering brengen dat elk wezen, groot of klein, gehinderd wordt in zijn doel om de omstandigheden binnen de natuur te overwinnen. Daarin ontstaat per direct lijden, omdat een natuurlijk verlangen altijd onvervuld blijft.
Dus van meet af aan is ieder wezen, van de laagste naar de hoogste soort, toegewezen om te lijden. Daarom kan lijden ook nooit subjectief zijn, want het algemene lijden wordt door iedereen als hetzelfde ervaren. Inderdaad, de omstandigheden waarin lijden zich voordoet is inderdaad subjectief: sommigen moeten huilen bij een belediging, terwijl een ander ervan moet huilen. Maar waar ieder mens zich dagelijks mee bezighoudt, mogelijk zelfs ieder uur en iedere minuut, zijn onze onvervulde verlangens die nooit tot wasdom zullen komen. Dat lijdt dan weer tot teleurstelling en frustratie die wij allemaal koesteren.
Jaquote:
[..]
En dan wordt het opeens objectief?
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Volgens mij gaat het mij gaat het bij het verschil tussen objectief en subjectief om dat je wat kunt meten tegenover iets dat alleen gevoeld kan woren. Daar zit een categorisch/onoverbrugbaar verschil tussen.
Objectief is naar mijn begrip feitelijk, mensen in jouw omgeving die lijden zijn geen stuk steen natuurlijk.
Loop je daar fijn aan voorbij omdat je het zelf niet voelt?
Loop je daar fijn aan voorbij omdat je het zelf niet voelt?
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Subjectiviteit is een feit maar daarmee vervalt het verschil tussen objectiviteit en subjectiviteit niet.quote:
Objectief is naar mijn begrip feitelijk, mensen in jouw omgeving die lijden zijn geen stuk steen natuurlijk.
Loop je daar fijn aan voorbij omdat je het zelf niet voelt?
Subjectief is mening, gevoel, waardeoordeel, persoonlijk, jouw persoonlijke inzichten en visie.
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Ja. en leed is een gevoel en dus subjectief. De discussie ging over de vraag of leed subjectief is of objectief. Het antwoord is subjectief dus ik win de discussie.quote:
Subjectief is mening, gevoel, waardeoordeel, persoonlijk, jouw persoonlijke inzichten en visie.
Dan komen we weer bij de vraag die ik je stelde.quote:
[..]
Ja. en leed is een gevoel en dus subjectief. De discussie ging over de vraag of leed subjectief is of objectief. Het antwoord is subjectief dus ik win de discussie.
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Dan zeg je dus eigenlijk dat er geen verschil tussen objectiviteit en subjectiviteit is. Als je dat doet, dan moet je logica opgeven.quote:
[..]
Dan komen we weer bij de vraag die ik je stelde.
Dit is weer zo'n mooi topic waarin ondraaglijke pijn bij kanker onder dezelfde discussie kan als die van een scholier met keuzestress.
Mag het lijden van de wereld onder de paraplu religie ook besproken worden?
Mag het lijden van de wereld onder de paraplu religie ook besproken worden?
In dit geval raakt de logica zoek omdat jij alles relativeert aan de filosofische betekenis waarmee je lustig tegen de woordenboekbetekenis in kunt gaan. En dan in dit cirkeltje blijven draaien. "There is no spoon!?"quote:
[..]
Dan zeg je dus eigenlijk dat er geen verschil tussen objectiviteit en subjectiviteit is. Als je dat doet, dan moet je logica opgeven.
Terugkomende op het spreekwoord 'Wie zijn billen brandt moet op blaren zitten' betekend dus 'Wie schade oploopt zal het leed daarvan moeten ondergaan' is zowel objectief als subjectief. Dus in de filosofische benadering een subjectieve ware uitspraak. Omdat leed niet in mate valt te omschrijven.
Wanneer je hard met je hoofd op de stenen valt dan doet dit pijn. (Met alle eventuele nare gevolgen van dien.)
Deze aanname is proefondervindelijk (wetenschappelijk) in zoverre objectief dat de valhelm dragen op de bromfiets verplicht gesteld is. omdat het voor iedereen bestaat ook al maak je het nooit mee of kruip je bij de eerste gelegenheid ongeschonden door het oogje van de naald.
Hoe hard het objectief is en hoeveel veel pijn en leed dit veroorzaakt zonder valhelm is relatief en onderliggend, dus subjectief.
Ter verduidelijking, pijn en leed zijn objectieve zintuigelijke waarnemingen van malaise dit geldt voor iedereen. Aangeven wanneer het zover is en hoeveel pijn en leed je daarvan ondervind van een beetje tot heel erg veel is voor iedereen anders en een zeer persoonlijk ervaring en dus subjectief.
Ben het geheel eens met deze post.quote:
[..]
In dit geval raakt de logica zoek omdat jij alles relativeert aan de filosofische betekenis waarmee je lustig tegen de woordenboekbetekenis in kunt gaan. En dan in dit cirkeltje blijven draaien. "There is no spoon!?"
Terugkomende op het spreekwoord 'Wie zijn billen brandt moet op blaren zitten' betekend dus 'Wie schade oploopt zal het leed daarvan moeten ondergaan' is zowel objectief als subjectief. Dus in de filosofische benadering een subjectieve ware uitspraak. Omdat leed niet in mate valt te omschrijven.
Wanneer je hard met je hoofd op de stenen valt dan doet dit pijn. (Met alle eventuele nare gevolgen van dien.)
Deze aanname is proefondervindelijk (wetenschappelijk) in zoverre objectief dat de valhelm dragen op de bromfiets verplicht gesteld is. omdat het voor iedereen bestaat ook al maak je het nooit mee of kruip je bij de eerste gelegenheid ongeschonden door het oogje van de naald.
Hoe hard het objectief is en hoeveel veel pijn en leed dit veroorzaakt zonder valhelm is relatief en onderliggend, dus subjectief.
Ter verduidelijking, pijn en leed zijn objectieve zintuigelijke waarnemingen van malaise dit geldt voor iedereen. Aangeven wanneer het zover is en hoeveel pijn en leed je daarvan ondervind van een beetje tot heel erg veel is voor iedereen anders en een zeer persoonlijk ervaring en dus subjectief.
Waar Libertarisch ook in zijn geheel aan voorbijgaat is dat lijden een intrinsiek onderdeel is van het bestaan. Ieder wezen, met name de mens, is onderheven aan lijden. Sterker nog, dit lijden is de basis van alle motieven die ons vooruit brengt. De wereld is gebaseerd op causaliteit, oorzaak en gevolg, waarbij het leed de oorzaak is tot het gevolg. Dat maakt dat lijden, naast subjectieve waarneming in welke mate iemand leed heeft, ook objectief kan worden vastgesteld. Want inderdaad, de subjectiviteit zegt enkel iets over de mate van de het geleden leed, maar zegt niets over het leed op zichzelf dat fundamenteel is.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
|
|
