Dag behandeling!
Je kan je lol op met dat pest-remeron
Jammer dat de topics gesloten zijn.
Jammer dat er blijkbaar bij veel mensen tegen het zere been is getrapt.
Jammer dat de topicstarter tegen een muur van onbegrip loopt en er nog om geband is ook.
Iemand is volledig vastgelopen binnen de psychiatrie, om welke reden dan ook. Niet na een enkel gesprek of therapie, nee, na járen van aanmodderen. De cynische taal is wellicht hard, maar begrijpelijk m.i.
Waarom zijn er zoveel posters in die topics zó beledigt? Omdat ze indirect voor gek, gestoort en weet ik het wat worden uitgemaakt? Je weet toch -na zelf dergelijke intensieve therapieën te hebben gevolgt- waar je staat en wie je bent, of niet?
Als hier een topic wordt geopend waarin iemand kenbaar maakt zoveel baat te hebben gehad bij een sessie van Jomanda zijn de sceptici en beledigingen niet van de lucht, dat is blijkbaar hier, maar ook in het dagelijks leven, gewoon geoorlooft. Op het moment dat iemand de psychiatrie omschrijft als een stel prutsers staat iedereen op de achterste benen. Waarom? Iedereen weet dat de menselijke psyche een zeer complexe materie is, waar de wetenschap bij lange na niet alle antwoorden weet. En veelal wordt er ook maar wat aangeprutst daar waar iemand niet zo eenvoudig binnen een bepaald psychologisch/psychiatrisch model past. Vertel ik iets nieuws? Nee toch?
De ellende is; uit alle macht wordt iemand binnen zo'n model geplaatst, want; zonder zo'n model is geen kordate therapie mogelijk. Dat zo'n model vaak tekort schiet, danwel volledig misplaatst is, dus gewoon een foute diagnose, is gewoon iets wat voorvloeit uit de onmogelijkheden die het systeem met zich meebrengt imo.
Dan nog een belangrijk aspect; iemands karakter. De betreffende topicstarter wil geen groepstherapie, geen opname en geen lotgenotencontact. De reden die hij hiervoor aangeeft zijn bot te noemen, maar niet onterecht vind ik. Sommigen denken dat ze niet binnen zo'n systeem passen, wat ik mij wel wat bij kan voorstellen, immers; je dient open te staan voor anderen met een dergelijke problematiek. Niet iedereen ligt zo'n systeem. De bedoeling van zo'n systeem is evenwel ook dat er nieuwe aanknopingspunten gevonden kunnen worden. Kunnen, want het is geenszinds gezegd dat dit ook gebeurt. Het kan dus iets opleveren en dat is nu net waar de topicstarter om vroeg maar waar iedereen voor het gemak maar even overheen leest!
Over het niet je laten opnemen in een gesticht: Wederom bot uitgedrukt, maar wederom; het vergt een bepaald karakter om je zeg maar 'over te willen geven', daar dien je toe bereidt te zijn. Niet iedereen kan/wil dit, je kan ook niet doen alsof je dat wil. Onbekendheid en vooroordelen kan hier een rol spelen, maar ook wederom; dat is bij de topicstarter helemaal niet het geval. Hij weet wel degelijk wat dit inhoudt, ook al is dit niet in directe zin. Plus, en dat kan ik uit eigen ervaring vertellen: de muur van onbegrip uit je eigen omgeving waar je tegen aan loopt is vele, vele malen groter dan wanneer je wel jezelf in handen geeft van deskundigen! Ik kan het weten want ik behoorde ooit bij die muur van onbegrip, net zoals de meesten hier op het forum. Kortom, iemand heeft voor hem of haarzelf wel verdomd goede redenen om dat niet te doen, wat voor reden dan ook die hij of zij ook daadwerkelijk opgeeft!. Of zoals ik zelf een psycholoog heb horen zeggen: "ik heb nog nooit, nooit iemand meegemaakt die zo sterk bij zichzelf blijft". Het erge daaraan is, dat dit gewoon als een verwijt wordt gezien aan iemands adres, terwijl dit besloten ligt in iemands karakter, wat nooit, maar dan ook nooit, zomaar kan veranderen. Niemand kan zomaar veranderen, ook niet met therapie. Zo ís hij of zij. Over respect gesproken zeg....
Niet iedereen kan/wil (is in deze hetzelfde) zich volledig beschikbaar stellen aan iedere methode die de psychiatrie voor handen heeft. Of het een zwakte is; ik weet het niet, ik denk het niet. Waarom iemand dat niet kan, is denk ik ook herent aan hoe iemand zich staande heeft weten te houden in zijn of haar leven, dus hoe iemand zich heeft ontwikkeld. En volgens mij weet ook iedereen -juist diegene die intensieve therapie heeft gehad- dat geen enkele therapie dat kan veranderen, slechts manieren kent hoe ermee om te gaan.
Een hulpvraag die de grond in wordt geboort door iemands karakter. Een hulpvraag die de grond in wordt geboort van mensen die hun mond vol hebben met psychologische termen als 'projectie' die hier te pas en te onpas worden gebruikt, met name als een wijzend vingertje.
Shappoo! Maar niet echt.
Natuurlijk doen psychologen, -therapeuten, psychiaters nuttig werk. Ik kan ook begrijpen dat er velen zijn die er enorm veel baat bij hebben gehad. Maar ook velen niet. En kennelijk zijn er velen die het vooroordeel hebben dat je dan niet goed je best doet, lui bent, etc. Zeer grove beledigingen zijn dit, (zeker na 10 jaar van therapieën!) maar wederom lijkt niemand dit te beseffen. Niet iedereen is geschikt voor zo'n systeem, denk ik. Maar een ander weet het altijd beter.
Aldus,
Uw pseudo-psycholoog. 
Mijn redenen om zo fel van leer te trekken tegen hem waren de volgende:
- Hij bezigde van begin af aan een denigrerende terminologie.
- Hij ging niet in op zaken die hem werden teruggegeven door diverse users. Gewoon dingen die uit een post spreken, want verder kan ik ook niet oordelen.
- Info die ik gaf over een opname werd niet serieus op ingegaan.
- Hij deed alsof hij wist hoe het er tijdens een opname aan toe gaat, terwijl hij daar niet van op de hoogte kan zijn want hij is nooit opgenomen geweest.
- Hij zeek mij af en daar ben ik niet van gediend.
En bepaalde zaken kunnen best fysiologisch van aard zijn, dat geloof ik zeker. Maar moet je dan op anderen gaan afgeven? Heb je dan zo'n respectloze taal te bezigen?
Ik nam hem heus serieus, maar ik zei niet de dingen die hij wilde horen.
En dan ben ik de gebeten hond 
.
Mijn pseudopsychologische diagnose: [betreffende user] is iig bang om naar zichzelf te kijken, en of zijn depressies evt fysiologisch van aard zijn, daar kan ik dus niets over zeggen 
.
Pff, ik weet echt wel waar ik het over heb 
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nu heeft het topic al een bijsmaak voor me, terwijl er vast onmogelijkheden in de psychiatrie bestaan.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vond de discussie nog steeds wel interessant, dus slotje vind ik overdreven en een ban al helemaal.
quote:over de houding van de mens tegen bepaalde zaken, met als voorbeeld de desbetreffende topics, denk ik.
Op dinsdag 11 februari 2003 15:53 schreef racoon2002 het volgende:
gaat dit topic nou al is het dan ingedekt over een user, of over de psychiatrie??
En fokje 
heel netjes neergezet
Sir Winston Churchill
quote:Jawel hoor, als je echt wil, kun je wezenlijk veranderen. En nee, het klopt dat dat niet zomaar gaat. Dat vergt veel inzet en motivatie. Juist je toevoeging 'zo is hij of zij' maakt het passieve gedrag duidelijk dat veel mensen vertonen. "Ja, daar kan ik niets aan doen hoor, zo ben ik nou eenmaal..."
Op dinsdag 11 februari 2003 15:11 schreef fokje het volgende:
Niemand kan zomaar veranderen, ook niet met therapie. Zo ís hij of zij.
quote:De term projectie werd door mij te pas gebruikt. [betreffende user] ging ervan uit dat 'de maatschappij' hetzelfde over opname zou denken als hijzelf. Dat heet nou eenmaal projectie. Is een afweermechanisme, en wel het meest basale.
met psychologische termen als 'projectie' die hier te pas en te onpas worden gebruikt
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik heb ook wel het een en ander te vertellen over de psychiatrie. Dat doe ik zometeen wel even. Moet eerst ff wat belangrijks doen, hoewel dit ook belangrijk is.
hoe durft iemand af te geven op mensen die het verschrikkelijk moeilijk hebben en de keus maken hulp te zoeken? omdat hij het anders doet?? prima maar kennen we allemaal het woordje R-E-S-P-E-C-T nog?
er is enorm veel kracht en moed voor nodig om hulp te durven zoeken en accepteren en proberen jezelf te veranderen.
dat iemand anders dat anders wilt doen is prima maar laat mensen in hun waarde, daar werd zo op gereageerd.
Alsof blijven hangen in je zorgen veel beter is 
. Tegenwoordig wil iedereen maar zo nodig stoer doen, als je hulp zoekt ben je meteen zwak, waar slaat dat op? Als je lichamelijk iets mankeert ga je toch ook gewoon naar een dokter.
Het helpt ook niet als je bij een hulpverlener naar binnen gaat met zo'n houding van 'let the healing begin'. Die ander maakt jou niet beter, je moet er zelf het hardste aan werken.
Psychiatrie is gewoon nog een moeilijk iets. Omdat er zoveel verschillende mensen zijn met zoveel verschillende klachten. Ik denk dat ze het overzichtelijk willen houden en dat ze daarvoor het boekje dsm IV hebben gemaakt. Om een beetje overzicht te houden en het niet moeilijker te maken dan het al is.
Heb je de diagnose dan wordt er in het grote medicijnen boek gekeken. Omdat de eerste en voor hen voor de hand liggende oplossing medicatie is. Er wordt op je geexperimenteerd alsof je een proefkonijn bent. Veel bijwerkingen ervaar je als "client" en als je daar wat van zegt dan hoor je simpelweg :" Dat hoort erbij". Daar moet je mee leren leven.
Er wordt gedaan alsof medicatie de enige en juiste oplossing is. De schade die medicatie aanbrengt aan je lichaam en de lange termijn schade daar wordt niet naar gekeken en dat wordt genegeerd. Ik maak me dus wel zorgen over wat die chemische troep met mijn lever en lichaam doet 
Wat ik van de gesprekken vind met mijn spw daar ga ik maar niet op in. Vind er totaal niets aan eerlijk gezegd en ik twijfel vaker aan haar vaardigheden als hulpverlener.
Het meest zit ik ermee dat ze medicijnen voorschrijven alsof het snoep is. Alsof het pepermunt is.
Het zal vast niet overal zo gegaan zijn, maar ik vind dat je wel kritisch moet zijn op de plaats waar het zin heeft. Als jij twijfelt aan wat ze je willen voorschrijven kun je daar toch ook informatie opvragen? Desnoods ga je er zelf achteraan en zoek je op internet naar informatie.
Je kunt toch zelf ook actie ondernemen als je ergens aan twijfelt??
quote:Nee hoor, dat is echt niet standaard. Tijdens mijn opname werden mensen juist gestimuleerd af te bouwen, omdat 'ze' je het liefst puur wilden zien
Op dinsdag 11 februari 2003 16:38 schreef yingyang het volgende:
Heb je de diagnose dan wordt er in het grote medicijnen boek gekeken. Omdat de eerste en voor hen voor de hand liggende oplossing medicatie is.
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:In hoeverre je kan veranderen heeft alles met je persoonlijkheid te maken en daarmee gerelateert daaraan welke aspecten je kan cq wil veranderen. En iets wezenlijks als je persoonlijkheid verander je niet, nooit! Slechts jouw zienswijze op de wereld, op jezelf, jouw bijbehorende gedragingen en, daar weer aan gerelateert, bijbehorende gevoelens.
Op dinsdag 11 februari 2003 15:58 schreef Moonah het volgende:[..]
Jawel hoor, als je echt wil, kun je wezenlijk veranderen.
Een pedofiel kan toch ook niet zomaar veranderen, of het nu als een ziekte wordt gezien of niet. Dat zou wel makkelijk zijn als dat wel zou kunnen. Wellicht is dit een scheve vergelijking, maar toch.
Heb nu geen tijd kom er later op terug.
quote:Tijdens mijn opname dan maar
Op dinsdag 11 februari 2003 16:55 schreef Moonah het volgende:[..]
Nee hoor, dat is echt niet standaard. Tijdens mijn opname werden mensen juist gestimuleerd af te bouwen, omdat 'ze' je het liefst puur wilden zien
Ben ook een keer opgenomen geweest en had toen een heel verhaal te vertellen, een heel samenzwerings verhaal zoals de film "the conspiracy theorie". Ik had dus achtervolgingswaanzin enzo.En toen luisterde men alleen, men probeerde me niet eruit te praten maar kwam alleen met xanax en risperdal. Ben sterk ervan overtuigd dat een goed en reeel gesprek voldoende was geweest om me met beide benen op de grond te krijgen toen.
Er hoefde maar EEN persoon te zijn die met tegen argumenten kwam dat de wereld niet een groot complot was en ik was genezen. Iemand die me ff liet zien dat ik het fout had en door de war was.
Maar zo ver waren ze niet. Omdat ze daarvoor niet gestudeerd hadden.
Tijdens die opname ben ik nog meer zaken tegen gekomen waar ik nu nog van moet kotsen. Het hele amateuristisch en onmenselijke gedrag van de hulpverleners.
Kwil er niet meer aan denken ook Het is nu 3 jaar geleden en ik probeer het zoveel mogelijk te vergeten allemaal.
Ik weet wil dat het me niet snel nog een keer zal gebeuren
Voor mij mogen ze de eisen wat hoger stellen. Dat ze de hulpverleners wat beter doen opleiden.
Is ook weer afhankelijk per district en per ziekenhuis. Niet overal gaan ze hetzelfde ter werk.
quote:Grappig, ik had net al willen editten om eea te nuanceren, maar wist niet precies hoe
Op dinsdag 11 februari 2003 17:01 schreef fokje het volgende:[..]
In hoeverre je kan veranderen heeft alles met je persoonlijkheid te maken en daarmee gerelateert daaraan welke aspecten je kan cq wil veranderen. En iets wezenlijks als je persoonlijkheid verander je niet, nooit! Slechts jouw zienswijze op de wereld, op jezelf, jouw bijbehorende gedragingen en, daar weer aan gerelateert, bijbehorende gevoelens.
Een pedofiel kan toch ook niet zomaar veranderen, of het nu als een ziekte wordt gezien of niet. Dat zou wel makkelijk zijn als dat wel zou kunnen. Wellicht is dit een scheve vergelijking, maar toch.
Heb nu geen tijd kom er later op terug.
.Laat ik het dan nu toch maar proberen:
Ik denk dat bepaalde wezenlijke dingen uit iemands persoonlijkheid/karakter wel degelijk te veranderen zijn. Idd niet alles zal te veranderen zijn.
De mate van verandering hangt imo samen met je motivatie, en dat hangt (oa) weer samen met hoeveel last je hebt van iets. Maw als je een bepaald aspect van jezelf als erg hinderlijk ervaart, dan kun je dat imo (evt onder intensieve begeleiding) zeer zeker veranderen.
Wat ik bedoelde met 'passief' (over Graaljager) is niet hetzelfde als 'lui', zoals jij het kennelijk interpreteerde. Ik bedoelde dus de bereidheid zichzelf onder de loupe te nemen en te werken (actief dus) aan de dingen waar hij last van heeft.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
topicstarter heeft zijn account uitgeleend aan een gebande user,
dát mag niet.
Ik kom later nog wel terug op het onderwerp zelf.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Zie eerste topic over Dagbehandeling die op slot is gegaan.
quote:idd, dat was heel iemand anders!!
Op dinsdag 11 februari 2003 17:25 schreef Angeles het volgende:
Huh, het was toch niet Graaljager die zijn account aan Roefoes had uitgeleend? Graaljager had gewoon gereageerd in dat topic (Dagbehandeling) en toen het op slot ging opende hij een nieuw topic.Zie eerste topic over Dagbehandeling die op slot is gegaan.
en bovendien dit topic
Dagbehandeling?
Inderdaad voor sommige helpt het niet , maar ik heb ook zelf ervaringen meegemaakt van mensen in omgeving die ook ziek waren en juist weigerden te accepteren en daarom dus ook weigerden bij elke vorm van behandeling, en die indruk had ik van hem op dat moment ook .
Voor mezelf weet ik toen ik ziek was , heeft het mij veel meer geholpen om toe te geven naar mezelf toe ok , ik ben ziek en hoe ga ik er nu mee om . Dat kan iedere vorm van behandeling zijn , hoeft niet perse dagbehandeling ofzo te zijn , maar erkennen is al de halve weg.
Voor mij hoeft degeen niet te doen wat die niet wil , maar heb dan ook respect naar anderen toe die het wel doen en oordeel daar niet over. Iedereen doet iemand iets anders maar als jou weg anders is dan de ander kijk de ander daar dan niet op aan , want wat niet goed voor jou is wil niet zeggen dat het slecht voor een ander is .
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
quote:Interessant want dat sluit in ieder geval aan bij de titel van het topic
Op dinsdag 11 februari 2003 17:05 schreef yingyang het volgende:Voor mij mogen ze de eisen wat hoger stellen. Dat ze de hulpverleners wat beter doen opleiden.
Natuurlijk is de grote vraag: kun je mensen tot een bepaald niveau opleiden zodat ze alle mentale problemen die de mens zich inmiddels eigen gemaakt heeft kunnen oplossen?
Het antwoord is overigens: nee dat kan niet.
De psychiatry gaat gebukt onder haar pretenties en onvermogen deze waar te maken en dat is ergens ook wel logisch aangezien het nogal ingewikkeld (en soms zelfs onmogelijk) is om mensen te leren / af te leren om bepaalde gevoelens te hebben.
quote:
Op dinsdag 11 februari 2003 19:53 schreef shmoopy het volgende:
Ik ga dit even uitzoeken want volgens mij heb ik een heeele stomme fout gemaakt.
Die shmoops Ik weet wel zeker dat dit Roefoes niet is...
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ik verlang alleen maar een professionele instelling van hun kant. Dat ze rekening houden met mijn wensen en verlangens. En me niet afdoen als ziek zijnde.
Op dinsdag 11 februari 2003 20:08 schreef thoth het volgende:[..]
Interessant want dat sluit in ieder geval aan bij de titel van het topic
Natuurlijk is de grote vraag: kun je mensen tot een bepaald niveau opleiden zodat ze alle mentale problemen die de mens zich inmiddels eigen gemaakt heeft kunnen oplossen?
Het antwoord is overigens: nee dat kan niet.
De psychiatry gaat gebukt onder haar pretenties en onvermogen deze waar te maken en dat is ergens ook wel logisch aangezien het nogal ingewikkeld (en soms zelfs onmogelijk) is om mensen te leren / af te leren om bepaalde gevoelens te hebben.
Mocht ik de opleiding mogen samen stellen dan zou ik toch echt diep nadenken wat de klant verlangt. Maar zo makkelijk is het niet. Als samensteller van psychiatrische opleidingen zou ik dus echt strengere eisen gaan stellen.
De psychiatrie is oppervlakkig en heeft de kennis nog niet om goed met mensen om te gaan.
En je bent als "client" vaak een nummer die afgehandeld moet worden binnen een korte tijd.
Is maar mijn mening. Voor mij mogen ze wel eens wat meer moeite doen om mij echt te leren kennen en rekening houden met wat ik echt wil met mijn leven.
Inplaats van mij maar steeds aan te zien als een mindere persoon met minder capaciteiten.
Steeds als ik me goed voel en met initiatief kom dan word ik door ze afgekraakt en daar gaat mijn zelfvertrouwen meteen weer
Zal wel ook te maken hebben met wat de regering aan geld geeft aan ze. Ook zij zijn afhankelijk van gelden die van de overheid komen.
Ik wil als vol worden aangezien gewoon. Ze tasten mijn zelfvertrouwen aan vaker.
|
|
