M'n ouders (die zitten beneden) mogen echter niks weten. Heb me al de hele middag/avond niet beneden laten zien, maar zal zo toch naar beneden moeten. Probleem is, ik zit nog steeds in tranen... Heb al 3 bekers water op (0.3L) maar, wil niet erg helpen. Is er een mogelijkheid om tranen te stoppen? heb al raam open staan (kou)...

Succes iig

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 19:58 schreef MRS het volgende:
Er is net iets gebeurt, iets waar ik erg om moet

M'n ouders (die zitten beneden) mogen echter niks weten. Heb me al de hele middag/avond niet beneden laten zien, maar zal zo toch naar beneden moeten. Probleem is, ik zit nog steeds in tranen... Heb al 3 bekers water op (0.3L) maar, wil niet erg helpen. Is er een mogelijkheid om tranen te stoppen? heb al raam open staan (kou)...

---

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 20:01 schreef Joachim het volgende:
even afleiding zoeken (zover dat mogelijk is, weet niet wat er gebeurd is) of anders even goed adem halen en kalm worden.

---

nee, kan niet uithuilen bij m'n ouders... Heb net m'n ex vriendinnetje gebeld. Heb haar het hele verhaal uitgelegd, heeft me ietsjes opgevrolijkt, maar nog steeds niet genoeg

Ik zit met een dillema... Heb net een ruim uur met m'n beste vriendin aan de telefoon gehangen (vandaar ook in tranen)...
Ik kan het allemaal niet meer aan. Ik loop al ruim een maand rond met serieuze plannen om zelfmoord te plegen. Nu heb ik dit wel vaker gehad, en ben er altijd bovenop gekomen. Het geeft veel rust. Nou ja, normaal dan.
M'n ouders kwamen vorige week naar me toe, en hebben me verteld wat ik ze allemaal aan zou doen als ik zoiets zou doen. Ik kan het ook niet. Dus nee, dat gaat (nog) niet gebeuren.

Ik wil weg. Ik kan het allemaal niet meer aan.

Heb ruzie met iedereen, ook m'n ouders. Op school gaat het op zich goed, maar heb ik veel te druk. M'n vriendin heeft het tijdje geleden uitgemaakt, heeft nu een ander. Maar ik mis haar heel erg, nog steeds. Na bijna 3 maanden. Zij is de ware voor mijn gevoel. In m'n familie zijn 2 mensen ernstig ziek (nog paar weken/maanden te gaan), en er zijn nog veel meer 'leuke' dingen aan de hand. Kortom ik red het niet meer.

Ik heb hierop, net een paar uur geleden een besluit genomen. Geen zelfmoord, leek me slecht plan, maar wel van huis weg. Minstens een week weg. Laat ik een paar VHS-banden achter waarop ik alles uitleg, en dan ga ik ervandoor.
Waarheen? geen idee... Ik ben heel bang om te gaan. Ik hou het hier niet uit, maar kan ook niet weg. Ten eerste doe ik dan een heleboel mensen heel erg pijn, dat wil ik niet. Ten tweede weet ik niet waar ik heen moet. In de buurt? bij vrienden? gaat niet lukken... Mensen van school? tja... ik weet het niet. Ik wil ergens zijn waar ik niemand ken, waar ik tot mezelf kan komen. Maar, tegelijkertijd wil ik niet alleen zijn... Als ik alleen ben ga ik piekeren, en ga ik rare dingen doen ben ik bang.

Tja, daarom zit ik nu dus in tranen, en nee, dat mogen m'n ouders nog niet weten. Heb geprobeerd het met ze te bespreken, maar lukt niet... Dit kan ik zo niet langer aan... Maar, wat moet ik nu?

[Dit bericht is gewijzigd door miss_bleu op 11-02-2003 15:15]

Misschien is een vakantie eens goed voor je? Aangezien je al zo druk bent en ook nog die problemen en dergelijk

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 20:14 schreef Pushit het volgende:
Stoppen met je zo zielig te gedragen of in R&P posten en op serieuze antwoorden wachten.

---

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 20:15 schreef frank_woei het volgende:
owkej.. das redelijk serieus..

Misschien is een vakantie eens goed voor je? Aangezien je al zo druk bent en ook nog die problemen en dergelijk

---

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 20:15 schreef MRS het volgende:

[..]

-> move to R&P

---

Was overigens niet lullig bedoeld, ik herken je verhaal wel een beetje maar je zal toch zelf een "doel" moeten vinden. En dat die meid de ware voor je is kan je vergeten, anders was ze nog bij je natuurlijk. Een relatie is ook niet altijd een oplossing voor je problemen, belangrijkste is dat je het van jezelf accepteert dat je (nu) alleen bent. Van je eigen krachten uitgaan en proberen te focussen op positieve ipv negatieve dingen zal al helpen. Die zieke mensen in je familie is natuurlijk niet leuk, maar daar kan jij verder ook niks aan doen dus jezelf druk maken heeft vrij weinig tot geen nut.

Probeer er wat van te maken, is mij ook gelukt (heeft wel paar jaar geduurd overigens, het is geen 1-2-3 maaltijd ofzo )

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 20:15 schreef MRS het volgende:

[..]

Vakantie, lijkt me een top idee... Maar ja, alleen lijkt me weer iets minder...

---

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 20:18 schreef frank_woei het volgende:

[..]

Heb je dan geen vrienden met wie je kan gaan?

---

Als je gewoon zegt dat je je rot voelt, kun je het daar dan niet over hebben?

In ieder geval heel veel sterkte en doe in godsnaam niks doms met jezelf!

Je moet uit die negatieve spiraal komen en wat doen hieraan, want dit sloopt jezelf.

Bel het Riagg eens op en kijk wat ze voor je kunnen betekenen, ut zijn geen enge mensen, maar dokters op dat gebied

Zelf zul je hier echt nooit uit komen mits je hulp krijgt van anderen, probeer maar eens dingen te overzien dat gaat toch niet hoe nuchter je ook bent.

Weglopen voor problemen is wat je wilt, maar is juist de slechtste manier. Met je problemen elke dag weer geconfronteerd worden is ook niet alles, maar wordt een stuk makkelijker als je er over kunt praten met een objectief iemand.

Kijk dingen als, druk hebben met school, ruzie maken met vrienden, uit met je vriendin, loopt niet lekker met ouders, dat zijn normale dingen voor mensen. Het probleem is denk ik dat je je er teveel door laat meeslepen, je komt in een negatieve spiraal. Als je daar eenmaal in zit, gaat alles kut, je maakt dan onnodig ruzie met vrienden, je begint je lusteloos te voelen (misschien wat je nu al bent?) etc etc etc...

Bezoek het Riagg eens

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 20:11 schreef MRS het volgende:
Ik loop al ruim een maand rond met serieuze plannen om zelfmoord te plegen.
Ik wil weg. Ik kan het allemaal niet meer aan.

Heb ruzie met iedereen, ook m'n ouders. Op school gaat het op zich goed, maar heb ik veel te druk. M'n vriendin heeft het tijdje geleden uitgemaakt, heeft nu een ander. Maar ik mis haar heel erg, nog steeds. Na bijna 3 maanden. Zij is de ware voor mijn gevoel. In m'n familie zijn 2 mensen ernstig ziek (nog paar weken/maanden te gaan), en er zijn nog veel meer 'leuke' dingen aan de hand. Kortom ik red het niet meer.

Maar, tegelijkertijd wil ik niet alleen zijn... Als ik alleen ben ga ik piekeren, en ga ik rare dingen doen ben ik bang.

---

In mijn ogen is dit alleen maar aandacht trekkerij, als je door dit al gaat nadenken over zelfmoord zal je het zeer moeilijk in je leven gaan krijgen.

quote:

---

Op dinsdag 11 februari 2003 14:42 schreef ramsesii het volgende:

[..]

Sorry hoor, maar als je dit meemaakt en dan al serieus na gaat denken over zelfmoord... dan is er nog maar een hulp mogelijk en dat is profesionele, kom op zeg... ik heb ook welleens ruzie met iedereen en alles, ik heb ook welleens zitten janken dat mijn vriendin het uitmaakte... Familieleden die op het sterfbed liggen, dat gebeurt bij iedereen. Uit je verhaal op te maken is dat geen lid van je gezin, en uit eigen ervaring kom je daar ook snel overeen (als een familie overlijdt).

In mijn ogen is dit alleen maar aandacht trekkerij, als je door dit al gaat nadenken over zelfmoord zal je het zeer moeilijk in je leven gaan krijgen.

---

quote:

---

Op dinsdag 11 februari 2003 14:44 schreef racoon2002 het volgende:

[..]

Ik denk dat de draagkracht van iedereen verschillend is, en dat je niet kunt zeggen van, dit verhaal en wat die persoon heeft meegemaakt is veel erger dan het verhaal, ervaringen en gevoelens van de ander, zo werkt dat in mijn ogen niet.....
Maar idd, topicstarter moet in mijn ogen zeker met iemand gaan praten, hoeft nou niet zozeer gelijk een professional te zijn, maar zeker iemand die die vertrouwd

---

_{dit is absoluutgeen aanval op jou hoor, dat dat wel ff duidelijk is}

quote:

---

Op dinsdag 11 februari 2003 14:55 schreef racoon2002 het volgende:
knip

_{dit is absoluutgeen aanval op jou hoor, dat dat wel ff duidelijk is}

---

(je fotow is uit je fotoboek)

quote:

---

Op dinsdag 11 februari 2003 15:09 schreef ramsesii het volgende:

[..]

dat weet ik wel, maar ik kan gewoon niet begrijpen dat mensen over 'enigzins' normale dingen in het leven zo na kunnen denken...

(je fotow is uit je fotoboek)

---

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 20:11 schreef MRS het volgende:
*Diepe zucht*

Ik zit met een dillema... Heb net een ruim uur met m'n beste vriendin aan de telefoon gehangen (vandaar ook in tranen)...
Ik kan het allemaal niet meer aan. Ik loop al ruim een maand rond met serieuze plannen om zelfmoord te plegen. Nu heb ik dit wel vaker gehad, en ben er altijd bovenop gekomen. Het geeft veel rust. Nou ja, normaal dan.
M'n ouders kwamen vorige week naar me toe, en hebben me verteld wat ik ze allemaal aan zou doen als ik zoiets zou doen. Ik kan het ook niet. Dus nee, dat gaat (nog) niet gebeuren.

Ik wil weg. Ik kan het allemaal niet meer aan.

Heb ruzie met iedereen, ook m'n ouders. Op school gaat het op zich goed, maar heb ik veel te druk. M'n vriendin heeft het tijdje geleden uitgemaakt, heeft nu een ander. Maar ik mis haar heel erg, nog steeds. Na bijna 3 maanden. Zij is de ware voor mijn gevoel. In m'n familie zijn 2 mensen ernstig ziek (nog paar weken/maanden te gaan), en er zijn nog veel meer 'leuke' dingen aan de hand. Kortom ik red het niet meer.

Ik heb hierop, net een paar uur geleden een besluit genomen. Geen zelfmoord, leek me slecht plan, maar wel van huis weg. Minstens een week weg. Laat ik een paar VHS-banden achter waarop ik alles uitleg, en dan ga ik ervandoor.
Waarheen? geen idee... Ik ben heel bang om te gaan. Ik hou het hier niet uit, maar kan ook niet weg. Ten eerste doe ik dan een heleboel mensen heel erg pijn, dat wil ik niet. Ten tweede weet ik niet waar ik heen moet. In de buurt? bij vrienden? gaat niet lukken... Mensen van school? tja... ik weet het niet. Ik wil ergens zijn waar ik niemand ken, waar ik tot mezelf kan komen. Maar, tegelijkertijd wil ik niet alleen zijn... Als ik alleen ben ga ik piekeren, en ga ik rare dingen doen ben ik bang.

Tja, daarom zit ik nu dus in tranen, en nee, dat mogen m'n ouders nog niet weten. Heb geprobeerd het met ze te bespreken, maar lukt niet... Dit kan ik zo niet langer aan... Maar, wat moet ik nu?

---

PS:Als je met huilen wilt stoppen moetje even met je hoofd naar beneden gaan hangen.Maar als je verdriet hebt heb je verdriet dus dat moet er hoe dan ook uit!

Ga ff shoppen, als het donderdag koopavond is bij jullie. Koop wat leuke dingen waar je echt blij mee bent. Mooie kleren of gave cd/video/dvd/stripboek etc etc

Ga met een vriend pilsje drinken

Wil je niet weg uit huis kun je thuis een leuke video ofzo opzoeken. Misschien heb je een cabaret voorstelling op video of iets anders leuks/grappigs. Ga een leuk stripboek lezen. In ieder geval ben je dan even met je gedachten ergens anders

Cheers!

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 14:04 schreef jaspernl het volgende:

[..]

Jij kan al helemaal niet nadenken, eikel

---