Dan wil je wel praten maar weet je niet wat.. hoe kan je dat verhelpen??
Als je alleen maar praat, kun je niet luisteren. Nix mis mee om af en toe gewoon je bek te houden.
Maar geen probleem van maken dus.
Valt weinig aan te doen hoor.
Het kan ook zo af en toe best lekker zijn
Ik maak me er niet meer zo druk om. Ik ga me ook geen moeite meer doen om iets te verzinnen wat ik zou kunnen zeggen. Ik praat alleen nog als ik er zin in heb en weet wat ik moet zeggen.
Op commando praten lukt me niet. Als de ander de stilte irritant vindt dan verzint die persoon maar wat slaps om te zeggen.
ik wil nu eigenlijk een film-quote doen over een "uncomfortable silence" uit Pulp Fiction.... maar kom er even niet op 
Maar die quote klopt als een bus in ieder geval.
hopende op aanvulling van andere PF kenners 
quote:"That's when you know you found somebody really special. You can just shut the fuck up for a minute, comfortably share a silence."
Op maandag 10 februari 2003 19:24 schreef Pushit het volgende:
shitik wil nu eigenlijk een film-quote doen over een "uncomfortable silence" uit Pulp Fiction.... maar kom er even niet op
Maar die quote klopt als een bus in ieder geval.
hopende op aanvulling van andere PF kenners
quote:
Op maandag 10 februari 2003 19:28 schreef Schorpioen het volgende:[..]
"That's when you know you found somebody really special. You can just shut the fuck up for a minute, comfortably share a silence."
Die bedoelde ik ja. 
word ook moe van mezelf nu
Verder ben ik wel rustig qua persoontje, trouwens.. maar praten is altijd een sterk punt geweest.
[Dit bericht is gewijzigd door Natalie op 10-02-2003 20:07]
Er hoeft toch ook niet altijd gepraat te worden.
Zelfs in een relatie.
.Probleem is, met mensen die ik al ken gaat dat makkelijker.. maar met nieuwe mensen die ik wil leren kennen niet.. zou niet weten waar het over te hebben, en ja zo kunnen zei jou of jij hun ook nauwelijks beter leren.
Daardoor gaan die stiltes zo rot aanvoelen.
quote:Same here
Op maandag 10 februari 2003 21:44 schreef Jaap_ het volgende:
Ik heb precies hetzelfde, het gebeurt me erg vaak en maakt niet uit bij wie. Helaas krijg ik zo nu en dan te horen dat ik stil en saai ben =(
Daardoor gaan die stiltes zo rot aanvoelen.
Dat heb ik ook soms. Dat ik totaal geen inspiratie heb om wat te zeggen. Misschien wel zin. Dan moet die ander echt beginnen en dan gaat het wel goed. een bepaalde state of mind is dat
quote:Het gebeurt je... nou ja, je bent het toch echt zelf die je mond houdt.
Op maandag 10 februari 2003 21:44 schreef Jaap_ het volgende:
Ik heb precies hetzelfde, het gebeurt me erg vaak en maakt niet uit bij wie. Helaas krijg ik zo nu en dan te horen dat ik stil en saai ben =(
Daardoor gaan die stiltes zo rot aanvoelen.
Ik herken het wel, ik heb die neiging ook een beetje, maar ik dwing mezelf wel om te praten. Anderen verantwoordelijk maken voor een leuk gesprek is ook niet fair.
Je probleem is wellicht dat je denkt niets te melden te hebben dat de ander zou kunnen interesseren, en daarom houd je je mond maar. met als gevolg dat je door anderen als saai persoon gezien wordt. Je bereikt dan precies wat je wilt voorkomen.
Je kunt jezelf aanleren om meer open en spraakzaam te zijn, maar dan moet je wel zelf die drempel overwillen.
Stel wat vragen of vertel gewoon over wat je boeit en bezighoudt en bepaal niet bij voorbaar voor die ander dat hij/zij daar niet in geinteresseerd zou zijn.
Simpel toch?
bijvoorbeeld knuffelen of een zoentje is altijd leuk Ik heb nu ook weer via via te horen gekregen, dat ik erg stil ben.
Maar het probleem is, bij mijn vrienden ben ik niet stil. Helemaal niet, maar ik denk vooral dat dat komt, omdat zei meestal de 1e zijn die tegen me gaan lullen, of over dingen die ons interesseren.
Maar mensen waar ik nieuwe contacten mee wil leggen gaat vaak moeizaam. Meestal moet degene die contact wil leggen toch wat zeggen neem ik aan, maar dan weet ik vaak geen fuck te zeggen. Ja over iets wat je ziet ofzo, maar voor de rest
En dat vind ik nu net best kut.
. Eerst had ik het alleen bij onbekenden (man of vrouwtje, maakte niet uit) dat ik gewoon niks wist te zeggen, ondertussen is dat wel wat verbeterd. Mensen die ik eigenlijk niet of nauwelijks ken, mensen uit een andere klas bijv. die eenzelfde keuzemodule volgen op school, daarmee lul ik nu ook wel. Je moet jezelf gewoon dwingen iets te zeggen, en hoe vaker je dat daadwerkelijk doet, hoe makkelijker het de volgende keer is. Het hoeft ook niet echt ergens over te gaan, als je maar iets zegt wat jullie bijv. gemeen hebben, zoals "Wat vond jij nou van die nieuwe leraar?" of "Volgende week eindelijk weer vakantie heh! Ga jij nog wat doen?". Gewoon iets simpels om het gesprek op gang te krijgen, en in mijn ervaring, als ik eenmaal aant lullen ben dan lukt het wel.Bij meisjes die ik niet echt 'leuk' vind, daarmee kan ik ook wel lullen, maar meisjes die ik echt leuk vind en wel aan zou willen spreken, dat lukt me gewoon niet Ik klap dan echt dicht gewoon, vreselijk. Al moet ik zeggen dat het na een paar biertjes al minder wordt, maar dat is gewoon valsspelen
. (c) Pulp Fiction.quote:same here!
Op zaterdag 22 februari 2003 00:52 schreef 4rnoud het volgende:Bij meisjes die ik niet echt 'leuk' vind, daarmee kan ik ook wel lullen, maar meisjes die ik echt leuk vind en wel aan zou willen spreken, dat lukt me gewoon niet
je zou 'ns hier kunnen kijken, deze site heeft mij ook wel wat geholpen: