Eigenlijk niemand meer. Heb van vroeger alleen nog familie over. Wel zonde eigenlijk, want als je een vriend hebt die je al van kleins af aan kent en samen mee bent opgegroeid heb je daar meestal een hele sterke band mee.
Uit de schooltijd had ik 3 hele goede vrienden maar die zijn onderhand dood. 2 hebben een auto ongeluk gehad en eentje overleden aan een overdosis (speed). Erg jammer want we hadden een hele goede band. Met eentje iets minder, maar dat was meer een vriend die naar dezelfde kroegjes en clubs ging als ik. Soort stapvriendje.
Dan op latere leeftijd ben ik via een café in Bleijerheide in contact gekomen met rechts radicale groepjes. De meeste uit Duitsland, beste tijd van mijn leven. Elk weekend feesten in Aachen, Keulen, en soms Dortmund, wat een geweldige dingen heb ik daar meegemaakt. Maar echt vrienden zou ik ze niet willen noemen, ben ze ook allemaal uit het oog verloren. Achterlijk agressief volk was dat als je terugkijkt, wat een tuig. Velen zaten ook in Hartz IV, en dan vechten met werkloze Turken. Sukkels.
Later via werk wel nog wat nieuwe contacten op gedaan, leuke collega's maar dat zijn dus allemaal nieuwe vrienden.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.