Mijn moeder is in 2002 ongeveer naar het buitenland gegaan (redelijk dichtbij). Daar zag ik haar nog wel regelmatig. Mijn zus wil geen contact meer sinds ze dat heeft gedaan.
Ik wel, dus ik ging daar heen en zij kwam hier heen met ook tussenpozen waarin er weinig tot geen contact was. Tot in 2014 ze aangaf dat ze terug naar haar thuisland zou gaan voor een paar maanden. Ze is geen betrouwbare vrouw, dus ik ben naar haar toe gegaan omdat ik de kans incalculeerde dat het de laatste keer zou zijn dat ik haar zou kunnen zien (ik studeerde en had echt geen geld om naar het land waar zij heen zou gaan te kunnen reizen, dat is veel te ver).
Daarna zijn er allemaal dingen gebeurd waardoor ik niet meer kon gaan (kind krijgen, door studeren, scheiding, Covid en inmiddels liggen de prijzen rond een bedrag dat ik gewoon niet kan ophoesten meer met de kosten die hier nu zijn, mijn spaargeld is bijna op), en was dit dus de laatste keer dat ik haar heb gezien. Ze is niet terug gekomen. Ik wist dit van tevoren ook wel.
Nu is ze na een lang ziektebed in haar laatste dagen, iets waar ik mij natuurlijk al lang op voorbereid maar ik had verwacht om haar toch nog te kunnen opzoeken. Door Covid is het niet meer gelukt (land stond op slot voor niet residents en m’n paspoort krijgen bleek een immens gedoe te zijn) en met daarna de prijs stijgingen overal en toch moeten overleven hier is het geld dat ik voor de reis heb gespaard verdampt. Nu heb ik geen afscheid kunnen nemen. Dit doet pijn.
Nu ben ik hier de enige die nog om haar geeft. Voor de anderen is het “Oh. Ja dat zat er aan te komen hč.” en door. Dit maakt dat ik alles in mijn eentje moet gaan doen en dat maakt me bang. Ik heb wel wat band met m’n familie daarzo, maar alles is via beeldbellen. Een normaal gesprek met haar is inmiddels ook niet meer mogelijk. Ze heeft geen puf. Vanmiddag neem ik een video op met m’n zoontje waar ze naar kan kijken, ivm het tijdsverschil.
Heeft iemand iets dergelijks meegemaakt? Hoe ga je er mee om als je in je eentje moet rouwen.
Ik heb het gelezen als: eerst verhuisde ze naar het buitenland maar nog redelijk dichtbij (Duitsland of België bijvoorbeeld), en vervolgens verhuisde ze naar haar oorspronkelijke thuisland veel verder weg (Australië of zo).quote:Op donderdag 2 februari 2023 12:08 schreef ShevaJB het volgende:
Woont ze nou redelijk dichtbij of veel te ver?
Heb je geen vrienden waar je er mee over kunt praten? Die hoeven je moeder niet te kennen om een luisterend oor te kunnen bieden toch? Of misschien een rouwverwerkingsgroep zoeken in je buurt. Wellicht weet je huisarts hier meer over.quote:Op donderdag 2 februari 2023 12:01 schreef Azula2.0 het volgende:
Heeft iemand iets dergelijks meegemaakt? Hoe ga je er mee om als je in je eentje moet rouwen.
Ja zo begrijp ik het ook.quote:
[..]
Ik heb het gelezen als: eerst verhuisde ze naar het buitenland maar nog redelijk dichtbij (Duitsland of België bijvoorbeeld), en vervolgens verhuisde ze naar haar oorspronkelijke thuisland veel verder weg (Australië of zo).
Ik herken het wel een beetje, ik heb sinds vorige week al meerdere mensen gehoord over "rust gevonden" en "nu hoef je je geen zorgen meer te maken" terwijl ik denk houd je bek dicht, ik maak mij liever zorgen om iemand en wilde nog zoveel leuke tijd met hem doorbrengen. Op een handvol mensen na voel ik mij daarin ook alleen.
Wacht maar, over een week of twee word je geacht erover heen te zijn want het is nu toch al wel een maand geleden en het leven gaat doorquote:
Ik denk dat je grootste probleem is dat je zelf zo ver weg bent, niet het onbegrip wat je hier krijgt. Uiteindelijk begrijpen heel veel mensen toch niet precies hoe jij je voelt. Zelfs als zussen onderling ligt het maar net aan de band die je beide hebt met de (in dit geval bijna) overleden persoon.
Ik herken het wel een beetje, ik heb sinds vorige week al meerdere mensen gehoord over "rust gevonden" en "nu hoef je je geen zorgen meer te maken" terwijl ik denk houd je bek dicht, ik maak mij liever zorgen om iemand en wilde nog zoveel leuke tijd met hem doorbrengen. Op een handvol mensen na voel ik mij daarin ook alleen.
Gelukkig zijn er ook altijd wel een paar mensen in je omgeving die het wel begrijpen 
Er zijn geen mensen om je heen die met je mee rouwen, maar ongetwijfeld mensen die naar je willen luisteren.
Praat erover, schrijf haar een brief met wat je nog had willen zeggen, schrijf je emoties op. Zing, huil, neem de tijd.
Rouwen voelt altijd eenzaam en een ieder doet het op zijn eigen manier.
Die video is een heel mooi idee.
Sterkte
Ja dat is mijn ervaring ook. Want mensen vinden dat ze iets moeten zeggen, terwijl het soms ook oke is om niets te zeggen, maar er gewoon te zijn. En hoewel, zeker na een ziekbed (daar heb ik ervaring mee met mijn vader) die dingen als rust gevonden etc wel waar is, zit je daar soms gewoon niet op te wachten.quote:
Ik denk dat je grootste probleem is dat je zelf zo ver weg bent, niet het onbegrip wat je hier krijgt. Uiteindelijk begrijpen heel veel mensen toch niet precies hoe jij je voelt. Zelfs als zussen onderling ligt het maar net aan de band die je beide hebt met de (in dit geval bijna) overleden persoon.
Ik herken het wel een beetje, ik heb sinds vorige week al meerdere mensen gehoord over "rust gevonden" en "nu hoef je je geen zorgen meer te maken" terwijl ik denk houd je bek dicht, ik maak mij liever zorgen om iemand en wilde nog zoveel leuke tijd met hem doorbrengen. Op een handvol mensen na voel ik mij daarin ook alleen.
Dat onbegrip heb ik nog niet gehoord gelukkig, wel een klein werkconflict gehad met de afhandeling van het verlof tussen overlijden en uitvaart wat ik als onbegrip heb ervaren maar goed. Op dit moment zit ik alweer in de ziektewet waar ik afgelopen vrijdag net uit had willen zijn.quote:
[..]
Wacht maar, over een week of twee word je geacht erover heen te zijn want het is nu toch al wel een maand geleden en het leven gaat door
Verder praat ik hier toch enkel over met degene die zich hetzelfde voelen, bij de rest zwijg ik gewoon.
SPOILERMijn broer is begin december plotseling overleden, mijn vader plotseling vorige week. Mijn vader heeft een dossier zo dik als een boom bij de GGZ en heeft wat gekke dingen gedaan in de laatste jaren. Daarom zeggen mensen die bullshit over rust.
Ik stond dichtbij hem, ging zoveel mogelijk langs en weet dingen waardoor ik geloof dat hij zijn rust ook hier op aarde had kunnen vinden, hij moest alleen de stap durven zetten. Hij leefde voor zijn (klein)kinderen en had ons niet nu al achter willen laten ondanks de dingen die hij wel heeft geprobeerd.
Jij ook sterktequote:
[..]
Dat onbegrip heb ik nog niet gehoord gelukkig, wel een klein werkconflict gehad met de afhandeling van het verlof tussen overlijden en uitvaart wat ik als onbegrip heb ervaren maar goed. Op dit moment zit ik alweer in de ziektewet waar ik afgelopen vrijdag net uit had willen zijn.
Verder praat ik hier toch enkel over met degene die zich hetzelfde voelen, bij de rest zwijg ik gewoon.SPOILERMijn broer is begin december plotseling overleden, mijn vader plotseling vorige week. Mijn vader heeft een dossier zo dik als een boom bij de GGZ en heeft wat gekke dingen gedaan in de laatste jaren. Daarom zeggen mensen die bullshit over rust.
Ik stond dichtbij hem, ging zoveel mogelijk langs en weet dingen waardoor ik geloof dat hij zijn rust ook hier op aarde had kunnen vinden, hij moest alleen de stap durven zetten. Hij leefde voor zijn (klein)kinderen en had ons niet nu al achter willen laten ondanks de dingen die hij wel heeft geprobeerd.
Gecondoleerd.quote:
[..]
Dat onbegrip heb ik nog niet gehoord gelukkig, wel een klein werkconflict gehad met de afhandeling van het verlof tussen overlijden en uitvaart wat ik als onbegrip heb ervaren maar goed. Op dit moment zit ik alweer in de ziektewet waar ik afgelopen vrijdag net uit had willen zijn.
Verder praat ik hier toch enkel over met degene die zich hetzelfde voelen, bij de rest zwijg ik gewoon.SPOILERMijn broer is begin december plotseling overleden, mijn vader plotseling vorige week. Mijn vader heeft een dossier zo dik als een boom bij de GGZ en heeft wat gekke dingen gedaan in de laatste jaren. Daarom zeggen mensen die bullshit over rust.
Ik stond dichtbij hem, ging zoveel mogelijk langs en weet dingen waardoor ik geloof dat hij zijn rust ook hier op aarde had kunnen vinden, hij moest alleen de stap durven zetten. Hij leefde voor zijn (klein)kinderen en had ons niet nu al achter willen laten ondanks de dingen die hij wel heeft geprobeerd.
[ Bericht 96% gewijzigd door Lenny77 op 02-02-2023 17:59:54 ]
Mij hielpen dat soort gedachten wel met rouw, maar t hoeft niet je ding te zijn.quote:
[ Bericht 11% gewijzigd door Lenny77 op 02-02-2023 18:00:22 ]
Iemand stelde een groep voor rouwverwerking voor, dat lijkt me in een geval als dit ook geen slecht plan.
Niks nuttigs toe te voegen dus eigenlijk, alleen wil ik je heel veel sterkte wensen. Daar heb je ook niks aan, dat snap ik, maar weet dan een willekeurige vreemde op een internetforum in elk geval oprecht met je meeleeft.
ook aan de andere users die zich hier melden en hetzelfde ervaren en voelen.Als ik je een tip mag geven; Overweeg een rouw-coach.
Zelf heb ik er gelukkig geen ervaring mee. Mijn vriend echter, redelijke ingetogen en geen prater en dus op zichzelf (wat je ook kan interpreteren als 'alleen'), heeft hier op dit moment heel veel aan.
quote:
Hoeveel geld is er nodig om die reis te maken dan? Misschien is t mogelijk als meerdere mensen een kleine bijdrage leveren? Als het anoniem kan wil ik best een kleine bijdrage leveren.
FOK! op zijn mooist
De afstand is best wel groot. Makkelijk twee dagen. Het bedrag minimaal zou rond de 4K liggen. Ik vind dat teveel om te accepteren. ☠quote:
Hoeveel geld is er nodig om die reis te maken dan? Misschien is t mogelijk als meerdere mensen een kleine bijdrage leveren? Als het anoniem kan wil ik best een kleine bijdrage leveren.
Ik reageer even privé op je als je dat oké vind. Heb je post hierna ook gelezen en dat is best wel overeenkomend.quote:
Ik denk dat je grootste probleem is dat je zelf zo ver weg bent, niet het onbegrip wat je hier krijgt. Uiteindelijk begrijpen heel veel mensen toch niet precies hoe jij je voelt. Zelfs als zussen onderling ligt het maar net aan de band die je beide hebt met de (in dit geval bijna) overleden persoon.
Ik herken het wel een beetje, ik heb sinds vorige week al meerdere mensen gehoord over "rust gevonden" en "nu hoef je je geen zorgen meer te maken" terwijl ik denk houd je bek dicht, ik maak mij liever zorgen om iemand en wilde nog zoveel leuke tijd met hem doorbrengen. Op een handvol mensen na voel ik mij daarin ook alleen.
Leuk hoe alles zo tegelijk in elkaar stort
Ik heb wel vrienden overigens waar ik dingen bij kwijt kan, ik ben alleen zo iemand die alles voor zichzelf houdt bij mensen die dichtbij staan en na vijf minuten het onderwerp verandert, en weet niet wie ik wat kwijt kan en waar niet/ ik er niks aan heb. Ben er altijd voor anderen maar vind het lastig als mensen er voor mij zijn.
Copingproblem much 🤡
Gecondoleerdquote:
Ze is gisteravond te midden van haar familie overleden.
Dank je.quote:
Zus en de vader van m’n kind zijn onderweg zodat we het samen aan m’n zoontje kunnen vertellen. Krijg wel veel steun van alle kanten.
Heel veel sterkte gewenst
Ik stel nu misschien een erg botte vraag, maar ik bedoel het wel goed. Je schreef dat je van haar houdt, maar hield zij ook van jou?
Men gaat er standaard vanuit dat ouder-kind liefde onvoorwaardelijk is en dat iedereen dat zou moeten hebben. Helaas is dat niet de realiteit. De meeste ouders proberen zo goed mogelijk voor hun kinderen te zorgen, echter ook dan betekent het nog niet dat ze hun kinderen kunnen bieden wat die nodig hebben. Het komt zelfs regelmatig voor dat ouders in emotioneel opzicht te onvolwassen blijven om écht van hun kinderen te houden, omdat ze daarvoor te egocentrisch zijn. Ik wil daarmee niet beweren dat het slechte mensen zijn, maar dat ze het gewoon niet voldoende kunnen. Helaas zijn kinderen daarvan de dupe.
Het enige wat je kan doen, is ervan leren hoe jij het zelf beter zou kunnen aanpakken. En dat kan verdomd moeilijk zijn, want als volwassene sta je er in wezen alleen voor. En als mensen je willen helpen zoals deze betweterige FOK!er hier
, is het nog maar de vraag of je er iets aan hebt.Maar als je het dan toch alleen moet doen, dan kan je het wel op jouw eigen manier doen. Mensen kunnen daar vanalles over vinden, maar jij hoeft je daar niks van aan te trekken. Op deze planeet leven miljarden mensen: daar moeten genoeg lui tussen zitten bij wie jij je fijn voelt, toch?
~~~~~
Nogmaals gecondoleerd en heel veel sterkte! Ik heb makkelijk lullen, maar ik begrijp dat het voor jou een grote uitdaging is.
Herkenbaar.quote:
Ik denk dat je grootste probleem is dat je zelf zo ver weg bent, niet het onbegrip wat je hier krijgt. Uiteindelijk begrijpen heel veel mensen toch niet precies hoe jij je voelt. Zelfs als zussen onderling ligt het maar net aan de band die je beide hebt met de (in dit geval bijna) overleden persoon.
Ik herken het wel een beetje, ik heb sinds vorige week al meerdere mensen gehoord over "rust gevonden" en "nu hoef je je geen zorgen meer te maken" terwijl ik denk houd je bek dicht, ik maak mij liever zorgen om iemand en wilde nog zoveel leuke tijd met hem doorbrengen. Op een handvol mensen na voel ik mij daarin ook alleen.
Verdrietigquote:
Ze is gisteravond te midden van haar familie overleden.
Heel veel sterkte
Ga/wil je nog naar haar toe?quote:
Ze is gisteravond te midden van haar familie overleden.
Ik heb er jaren lang de tijd voor gehad om hier op te reflecteren en kort gezegd deze conclusie heb ik zelf al decennia terug getrokken en als moeder met een blanco stramien om in te moederen, vul ik dat zelf heel anders in. Bedankt voor je advies.quote:
Gecondoleerd!
Ik stel nu misschien een erg botte vraag, maar ik bedoel het wel goed. Je schreef dat je van haar houdt, maar hield zij ook van jou?
Men gaat er standaard vanuit dat ouder-kind liefde onvoorwaardelijk is en dat iedereen dat zou moeten hebben. Helaas is dat niet de realiteit. De meeste ouders proberen zo goed mogelijk voor hun kinderen te zorgen, echter ook dan betekent het nog niet dat ze hun kinderen kunnen bieden wat die nodig hebben. Het komt zelfs regelmatig voor dat ouders in emotioneel opzicht te onvolwassen blijven om écht van hun kinderen te houden, omdat ze daarvoor te egocentrisch zijn. Ik wil daarmee niet beweren dat het slechte mensen zijn, maar dat ze het gewoon niet voldoende kunnen. Helaas zijn kinderen daarvan de dupe.
Het enige wat je kan doen, is ervan leren hoe jij het zelf beter zou kunnen aanpakken. En dat kan verdomd moeilijk zijn, want als volwassene sta je er in wezen alleen voor. En als mensen je willen helpen zoals deze betweterige FOK!er hier
Maar als je het dan toch alleen moet doen, dan kan je het wel op jouw eigen manier doen. Mensen kunnen daar vanalles over vinden, maar jij hoeft je daar niks van aan te trekken. Op deze planeet leven miljarden mensen: daar moeten genoeg lui tussen zitten bij wie jij je fijn voelt, toch?
~~~~~
Nogmaals gecondoleerd en heel veel sterkte! Ik heb makkelijk lullen, maar ik begrijp dat het voor jou een grote uitdaging is.
Dankjewelquote:
Ze wordt vanavond gecremeerd. De snelle vlucht die ik kon vinden (26 uur naar Auckland en dan nog uren lang rijden) was 8k. De rest allemaal 55+ uur reistijd. Ik bel nu en lul dan tegen haar lichaam aan terwijl anderen erbij zijn en de telefoon vasthouden. Ze kunnen geen Nederlands, dat scheelt. Het is maar vaag allemaal.quote:
Haar as komt deze kant op.
Dankjewel.quote:
Merci ☺quote:
Tering, gast wat een verhaal. Gecondoleerd man en sterkte met alles.quote:
[..]
Dat onbegrip heb ik nog niet gehoord gelukkig, wel een klein werkconflict gehad met de afhandeling van het verlof tussen overlijden en uitvaart wat ik als onbegrip heb ervaren maar goed. Op dit moment zit ik alweer in de ziektewet waar ik afgelopen vrijdag net uit had willen zijn.
Verder praat ik hier toch enkel over met degene die zich hetzelfde voelen, bij de rest zwijg ik gewoon.SPOILERMijn broer is begin december plotseling overleden, mijn vader plotseling vorige week. Mijn vader heeft een dossier zo dik als een boom bij de GGZ en heeft wat gekke dingen gedaan in de laatste jaren. Daarom zeggen mensen die bullshit over rust.
Ik stond dichtbij hem, ging zoveel mogelijk langs en weet dingen waardoor ik geloof dat hij zijn rust ook hier op aarde had kunnen vinden, hij moest alleen de stap durven zetten. Hij leefde voor zijn (klein)kinderen en had ons niet nu al achter willen laten ondanks de dingen die hij wel heeft geprobeerd.
Online wel. Maar ik werd pas gebeld nadat ze was overleden, we hadden een tijd afgesproken dat ik gebeld zou worden maar is niet gebeurd en twee uur later kreeg ik het (beeld)belletje. Geeft niet, de gesprekken dat ze nog bij zinnen was zijn me meer waard en waren leuk en gezellig.quote:Op dinsdag 14 februari 2023 16:03 schreef Speedfight het volgende:
Hoe is het nu met je? Heb je afscheid kunnen nemen? Heb je steun aan je omgeving?
Heb de dienst en alles wel online mee gekregen. Kist weggedragen zien worden e.d.
Heb nooit slaapproblemen gehad maar lig nu wel elke nacht wakker. Dat zal vanzelf wel weer over gaan. Ben nu een week later de draad maar weer aan het oppakken en m’n agenda vol gegooid met nieuwe projecten om me op te focussen.
Neem tussen de projecten tijd om te ont-focussen ....quote:
[..]
Online wel. Maar ik werd pas gebeld nadat ze was overleden, we hadden een tijd afgesproken dat ik gebeld zou worden maar is niet gebeurd en twee uur later kreeg ik het (beeld)belletje. Geeft niet, de gesprekken dat ze nog bij zinnen was zijn me meer waard en waren leuk en gezellig.
Heb de dienst en alles wel online mee gekregen. Kist weggedragen zien worden e.d.
Heb nooit slaapproblemen gehad maar lig nu wel elke nacht wakker. Dat zal vanzelf wel weer over gaan. Ben nu een week later de draad maar weer aan het oppakken en m’n agenda vol gegooid met nieuwe projecten om me op te focussen.
Ik doe dat al een maand (na andere heftige periode dit komt er zegmaar een beetje bij) en schiet daar ook geen steek mee op. Moet toch inkomen hebben.quote:
[..]
Neem tussen de projecten tijd om te ont-focussen ....