Het valt mij op hoe denigrerend wordt gedaan over de late leeftijd dat sommige mensen ontmaagd werden. Terwijl mijn mening is dat je het alleen moet doen als je er echt klaar voor bent en er volledig achter staat, en niet omdat leeftijd daarin een rol speelt.
Ik was zelf ook wat later. Ik was 25 jaar. Dat had meerdere redenen. Ik ben autistisch en ben behoorlijk Christelijk opgevoed. Hoewel ik al sinds mijn 18de niet meer naar de kerk ging, twijfelde ik heel lang over wat wel of niet goed was om te doen. Ik was opgevoed met het idee dat je het moest bewaren tot je de ware tegenkwam. Een heel ouderwets idee waar ik ook niet meer achter stond, maar in mijn achterhoofd speelde die gedachte nog steeds wel op latere leeftijd. Het lukte mij niet om het los te laten, omdat ik bang was dat ik iets verkeerds zou doen als ik het zou maar zou doen met iemand. Tegelijkertijd werd er door vrienden stoer gedaan over hoe vroeg zij ermee waren, en hoeveel bedpartners ze hadden gehad, en als je lang droog stond was je een loser. Het waren twee uitersten.
Ik heb inmiddels een aantal relaties gehad en nu ben ik al 5 jaar samen met mijn huidige vriendin. Het is allemaal goed gekomen. Maar als ik terug denk had ik vooral gewild dat er zowel vanuit het Christelijke geloof als vanuit sociale kringen er niet zo'n enorme druk op had gelegen. Ik sta er nog steeds achter dat je het pas moet doen als je er zelf klaar voor bent en het zelf wilt. Op welke leeftijd dat dan ook mag zijn.
“Tomorrow there’ll be sunshine, And all this darkness past”