Zoals gewoonlijk is het lezen van de Ploegenpresentatie uiterst inspannend voor mijn lachspieren. Ik schaam me bijna maar ik ben redelijk braaf in mn Teamnaam geweest
The Statesmen powered by Schönbacher CyclingDe financiën worden geregeld door dit vage bedrijf: Brown Foreman Whiskey uit Louisville in de staat Kentucky
Hun enige mediaoptreden was in
Kingsman The Golden Circle waar hun Old Forester Statesman Whiskey diende als introductie van een inlichtingendienst vermomd als Whiskeyproducent. Onderstaande figuren waren meteen na die aankondiging op onze whatsapp lijsten te vinden
Jonas Vingegaard: een verdwaalde walvisvaarder van de visafslag in Kolding die per öngeluk de Tour won vorig jaar. Hij vond het gezellig in 2022, hij vond het ook een ervaring "ver buiten zijn comfort zone", maar hij zei volmondig ja toen we hem weer een aanbieding deden. Ook zijn meesterknecht Sepp Kuss, (klinkt als een Duitse Alpenjager, maar heeft toch écht een Amerikaans Paspoort ), grijnsde breed: "Lucky me!"
Het is ook Kuss zijn schuld dat we nog twee Yanks uit Californië hebben aangetrokken:
Neilson Powless uit Eglin, eerder in onze gedaante "801 Harriers" al Employee of the month August 2021 door zijn overwinning in San Sebastian en
Matteo Jorgenson uit Walnut Creek, nooit eerder bij ons in dienst geweest maar enthousiast gemaakt door de verhalen van zijn landgenoten.
Als vuige opportunisten maken wij van Schönbacher Cycling er geen probleem van andermans misère in ons voordeel te gebruiken. Dus toen
Quinten Hermans vorig jaar knallende ruzie met Aike Visbeek kreeg over zijn uitsluiting van de Tour selectie en afgelopen maand het B&B hotels project met donderend geraas in elkaar stortte werd er in ons door Duolingo vertaalde Frans geappt en getelefoneerd met
Franck Bonnamour. Beide waren woedend dat we aan hun nummer waren gekomen, maar even goed blij dat nog iemand ze een contract wilde geven.
"Was ik dronken of zo" vroeg concullega Mexicanobakker in zijn presentatie? Nou ik was het dus zeker na ronde 2. Want ineens dook er een renner in mijn team op die ik even was vergeten.
Schelling Ide, Neerlandsche neef van Japans autocoureur Yuji Ide en Belgisch autocoureur Enzo Ide. Ik had er drie miljoen op geboden maar hij was in geen enkele lijst (beschikbaar, team of anders) aan te treffen. Dus kreeg ik hem voor die drie miljoen.
Nog twee man die zich in ronde 2 neerlegden bij het onvermijdelijke en de roep tot contractverlenging accepteerden.
Tao Geoghan Hart die het mislopen van Thymen Arensman op 0,5 miljoen moest goedmaken. En
Edward Theuns omdat ik nooit kan kiezen tussen Trek renners Theuns en Stuyven die .. elk .. jaar .. opnieuw ... in elkaars wijk zitten te klussen. Meestal kies ik de verkeerde, waarschijnlijk dit jaar ook
Omdat we Hermans en Vingegaard niet in hun uppie aan de eettafel wilden zetten regelden we voor allebei goedkoop een landgenoot.
Niklas Eg (hier nog in zijn oude trek tenue) en
Baptiste Planckaert (toen wisten we nog niet dat Theuns het verlengingsvoorstel al geaccepteerd had). Geen idee of ze het komende halfjaar iets te doen hebben, I demand you take my money!
Dat was op zijn minst een klein vreugdedansje waard
Na de koude douche van niet werkende permissies in de dropbox bestanden bleken er nog drie renners nodig te zijn. Zowaar, Schönbacher Cycling kan zijn eerste geslaagde bidding war noteren.
Soldaat Nick Schultz kreeg ondanks zijn ontslag bij Jayco, zijn mislukte transfer naar B&B én een last minute contract bij de Mossad ehmm.. Israel Premier Tech zowaar 5 aanbiedingen, en die van de Statesmen accepteerde hij
Bij Lorenzo Milesi was het nog makkelijker, een DSM talent dat in zijn eerste koers voor een Italiaanse ploeg meteen op doping werd betrapt (een puffer met teveel werkzame stof) en toch werd accepteerd in de sekte van Spekenbrink, die moet kunnen praten als Brugman die een
koelkast aan een Inuit gaat verkopen. Het laatste plekje ging naar
Oliveira..... Rui Oliveira. Na jaren met gemankeerde tijdrijder/ ontsnappingskunstenaar/ Piti's favo knecht Nelson opgescheept te zijn was ik het kotsbeu... eruit met die vent. Kop en Munt tussen de tweelingbroers Ivo en Rui. Rui won in best of three met 1-2
Revolutionair is onze aanpak niet, we mikken op de onderste regionen zoals gewoonlijk en op een hartelijke schaterlach als we óf met 1230 - 0 verliezen in een grote ronde of met 1-0 winnen in een kutrondje in de Elzas of de Var
En als we het even niet meer zien zitten gaat ter anger management de muziek op standje niervergruizer, zoals in de trailer van The Kings Man, waar Blackstone Cherry onze oren martelde...
[ Bericht 0% gewijzigd door Sabata op 13-01-2023 18:51:37 ]