Sinds 2017 werk ik:
1 mei 2017 t/m 30 november 2017: Klantenservice Medewerker bij een simkaart provider: 32 uur.
Volgens mij 15 mei 2018 t/m 3 oktober 2018 weer Klantenservice Medewerker bij Webhelp: 32 uur.
En februari 2019 t/m januari 2022 weer Klantenservice Medewerker bij een internetaanbieder: 32 uur.
Die eerste baan was zwaar kot. De grootste dombo's van Nederland bellen je plat. Was opgelucht dat mijn contract niet werd verlengd.
Toen had ik maanden nodig om bij te komen van die ellende, en kwam bij Webhelp terecht. Ben daar op staande voet ontslagen. Ik ga toch niet de godganse dag mensen uitleggen wat de vereisten voor een nieuwe wachtwoord zijn. Bovendien het was zo tergend druk dat ik gewoon de hoorn begon neer te leggen of opnam en niets zei.
MAAR TOEN, nog wel via een uitzendbureau dit keer kreeg ik een belbaantje bij een start up. WAT. EEN. BAAN. Er kwamen het eerste jaar misschien 5 t/m 10 telefoontjes binnen. Toen kwam Corona en mocht ik thuiswerken. SERIEUS: Ik zette mijn werklaptop aan, en ging gewoon verder pitten. Rond 11:00 kwamen er dan telefoontjes. Ook groeide ik! Ik mocht chatten HALLELUJAH! Ik mocht mails doen. En hoeveel chats waren er? Een hele dag 6 of 7 chats.
Het was de tijd van mijn leven! 2 keer naar India geweest in die periode. En ik had een dag vrij elke week. Goede vooral mannelijke collega's, HET WAS GOUD.
Start up ging echter failliet, ons internet was niet goed blijkbaar. En toen mocht ik weer op zoektocht

eerst lekker reisje gemaakt, 3 maanden gechilled, en toen kwam ik bij wat mijn dood/suikerziekte/trombose/hersenbloeding/glaucoom/blindheid zal gaan worden binnen.
Een reisbureau. Wie droomt er niet van? Klinkt toch geweldig? Reizen plannen voor mensen

Ik kon mijn geluk niet op! 40 uur? No problemo, reizen

En is niet face 2 face, ik word gewoon gebeld. Nou lekker toch?! 4 dagen thuiswerken, 1 dag kantoor.
HEL OP AARDE, HEL, HET WORDT MIJN DOOD!
Om te beginnen:
40 uur achter een
laptop, en dat nog naast persoonlijk mobiel/ipad/laptop/series = Ongezond. Enkels zwollen letterlijk op + ik word stijf van stilzitten + mijn ogen gaan er kapot van
En in tegenstelling tot mijn laatste relaxte baan, word ik fokking platgebeld. Het gaat maar door en door, inmiddels wil ik al die bellende klootzakken een stoot geven (terwijl ik altijd een vredelievend mens was). En ze hebben maar eisen, en ze blijven maar vragen stellen, en ze blijven maar zeuren HET IS HELS.
En die ene dag dat ik ZOMAAR op een kantoortje ga zitten, en niet een groot bedrijf met mooie bedrijfskantine (zoals mijn vorige 3 banen haden), maar een kamertje met een keukentje dat stinkt, omdat ze er cup a soup, tosti's en meer zooi in maken is ZWAAR. Vroeg opstaan, de straat op, ploeterend naar kantoor lopen, daar zomaar stijf gaan zitten, met allemaal vreemde meisjes moeten praten (roddelaars zijn het), en dan na 8,5 uur HEL naar huis. Eigenlijk wil ik die kantoordag weghalen, maar ik blijf stille hoop houden, dat als ik die ene dag naar buiten ga dat ik ooit de ware in het OV ofzo tegen het lijf loop (ondanks dat ik iemand die in het OV zit natuurlijk nooit als ware ga zien, de ware als het er al is moet een auto hebben). Dus huil/strompel ik. Komt nog bij dat er 's ochtends monsterlijke zilvervisjes door het huis rennen, waar ik bang voor ben. HET IS ELLENDE.
Ik heb erover nagedacht. Om te beginnen 40 uur is teveel.
1. Je kan niet ergens anders solliciteren, want je werkt 40 uur.
2. Je kan niet daten, want daar ben je te kapot voor en je wil in het weekend alleen maar slapen en rommelen ipv je opmaken en je best doen op een date. En je wil niet voortdurend na werktijd gebeld worden. Je zou dit maar 1 of 2 jaar lang zo moeten doen, onhoudbare situatie.
3. Het is ongezond.
Conclusie, sowieso moet ik 32 uur gaan werken.
Maar: Ik ben bang om het te vragen. Het is allemaal zeer vervelend, want stel het mag dan krijg ik een nieuw contract

en dat vind ik doodeng. Ook verdien ik dan minder, alhoewel ik heb met 40 uur werken het vermoeden dat ik vooral meer belasting betaal, en dat ik met 32 uur niet gek zoveel minder zou verdienen. Ook ben ik bang dat ze me dan wegsturen...en ja, deze baan maakt me niet gelukkig, maar er is iets heel opvallends:
Bij mijn laatste relaxte baantje had ik geld in overvloed.
Bij deze baan....werk ik me kapot, maar kan ik nauwelijks sparen

Ondanks dat ik meer verdien

Wel is dit de eerste baan waar ik maandelijks betaald krijg ipv wekelijks. Hoe dan ook dit betekent dat ik deze maand nog maar eindig op een buffer van 1500 spaargeld. Dat is niks. Zo kan ik geen risico nemen om weggestuurd te worden, dan wil ik minstens 7500 hebben.
Allemaal grote ellende, mijn leven staat stil.