Nepverhalen op LinkedIn #13 - BOEIEND!

quote:

Goed uitbesteden is onmogelijk!

De stelling van de dag /overweging voor onder de kersboom: als je goed en verantwoord wilt kunnen uitbesteden, moet je zo goed zijn in het onderwerp dat je bijna de keuze moet kunnen maken om het zelf te doen.

Met andere woorden; enkel de businesscase of randvoorwaarden (niet het personeel kunnen vinden bijvoorbeeld), moet(en) leiden tot het besluit om iets uit te besteden, maar in ieder geval NOOIT een gebrek aan inzicht in het onderwerp dat je uitbesteedt.

Anders gezegd; als je niet in staat bent een team specialisten aan te sturen om het resultaat te bereiken, omdat je niet snapt wat de bedoeling is of wat de grondbeginselen zijn, ben je ook niet in staat het uit te besteden.

Dat is de Catch22 van outsourcing, de duivelse paradox.

Probeer je het outsourcen zonder de benodigde kennis dan loop je de volgende risico’s:
1) Je krijgt niet wat je hoopte te krijgen omdat je niet goed hebt uitgelegd wat je wilde.
2) Je betaalt te veel voor wat je wilde omdat je niet kon beoordelen wat de waarde was van wat de leverancier levert.
3) Je denkt dat het uit te besteden activiteit te makkelijk is en snapt daarom niet waarom het zo duur is (het Dunning–Kruger effect).

Maar betekent dat dan dat, als je IT-omgeving er nu niet goed voor staat (een te lage volwassenheid van beheer kent), je het niet kan uitbesteden?

De Tip van de dag:
Het betekent in ieder geval dat je eerst genoeg kennis moet krijgen van het onderwerp om een goede uitbestedingspartij te kunnen zijn. Dit kun je gedeeltelijk inhuren maar zorg dan wel dat bij vertrek van de ingehuurde persoon er genoeg kennis achterblijft om vanuit de beheer rol te kunnen sturen op de outsourcing partij op zowel tactisch als strategisch niveau.

Herkenbaar?


#Dailyeaprinciple
Interessant? Ik publiceer regelmatig dit soort inzichten, volg mij of de hashtag en klik op het bel icoon 🔔 om er meer van mee te krijgen!
#sourcing #ict #uitbesteden #paradox

quote:

Ik maak elk jaar een soort jaaroverzichtje voor mezelf.

Dat helpt me om dingen af te ronden, nieuwe inzichten op te doen en plannen te maken voor de komende 12 maanden, maar dan op basis van m'n ervaringen tijdens het afgelopen rondje om de zon.

Ik begin met een jaarreview:

◼️ Ik loop door m'n agenda van het afgelopen jaar en noteer de highlights. Hoogtepunten. Dieptepunten.

◼️ Dan zoek ik naar de thema's van het afgelopen jaar. Zie ik een rode draad? Vielen me dingen op? Welke projecten of gebeurtenissen waren belangrijk? Wat zijn de grootste prestaties van m’n team? Welke momenten waren het meest bijzonder, memorabel?

◼️ Wie waren de duwers en de tillers dit jaar? Waar kreeg ik energie van en wat kostte me juist veel energie?

◼️ Wat ging goed? Wat was slim om te doen? Wat heb ik geleerd? Wat had ik moeten leren? Wat had ik eigenlijk sowieso al beter moeten weten/doen? Welke lessen deel ik steeds met anderen, maar moet ik zelf (meer) gaan doen? Welke lessen zijn interessant om met andere mensen te delen?

◼️ Waar had ik (meer) hulp bij moeten vragen? Waar heb ik de meeste tijd mee verspeeld?

◼️ Welke teleurstellingen heb ik / had ik over deze periode? Welk verdriet moet ik nog verwerken? Andere emoties? Draag ik nog extra bagage (mentaal, fysiek, onvervulde beloftes enzo) met me mee, die ik zou kunnen loslaten? Hoe dan?

◼️ Waar ben ik het meest dankbaar voor?

Dan kijk ik vooruit naar het volgende jaar:

◼️ Waar wil ik meer van? Minder van?

◼️ Heb ik nog nieuwe regels, lessen, vragen voor mezelf voor het nieuwe jaar?

◼️ Hoe kan ik de dingen in m’n werk en leven tien keer groter en beter maken?

◼️ Wat kan ik doen om het volgende jaar minder stressvol te maken? Waar heb ik in het verleden mee geworsteld, dat me het komende jaar weer zou kunnen hinderen? Wat kan ik daartegen doen?

◼️ Wat heb ik tot nu toe nog vermeden om te doen? Welke kansen liggen nog op tafel, die ik zou kunnen doen?

◼️ Is er nog iemand met wie ik zou moeten/willen praten of afspreken? Is er iemand die een Big Thank You verdiend?

◼️ Hoe kan ik het komende jaar ander mensen het beste helpen?

◼️ Wat zijn m’n top 3 doelen voor de komende 3 jaar?

◼️ Wat wil ik nu vast inplannen voor volgende jaar?

◼️ Waar kijk ik naar uit?

◼️ Waar ben ik bang voor, wat zijn m’n angsten?

◼️ Als ik nog maar een week of een maand te leven had, met wie zou ik dan m’n tijd willen doorbrengen?

Ik red dit natuurlijk nooit in één sessie. Maar dat is het leuke van de wintervakantie: dat hoeft gelukkig ook niet.

Zinnige vragen? Deel ze gerust. Hoe leuk zou het zijn als je zometeen over straat loopt en in allemaal woonkamers mensen met pen en papier ziet mijmeren over hoe hun jaar was? 😊

quote:

Ik vergeet nooit de dag dat de orthopedagoog aan onze dochter vroeg: Kun jij de kruisloop?

Mijn dochter had behoorlijke paniekaanvallen. Ze zat in groep 3 en lezen lukte niet. Ze moest groep 3 nog een keer over doen en nog steeds lukte het niet. Er kwam een onderzoek met diagnoses en andere oordelen, maar lezen lukte nog steeds niet en bij haar was het paniek. Zo veel paniek dat ik soms 6x per dag naar school moest om haar weer te kalmeren.
Tot deze orthopedagoog die ene vraag stelde: Kun jij de kruisloop?

Want na die vraag en daaropvolgende oefeningen kon onze dochter binnen 3 maanden groep 7 niveau lezen. En die vraag veranderde uiteindelijk mijn carričrepad.

Ik liet me omscholen van coach voor volwassenen naar psychomotorisch kindercoach.
Als psychmotorisch kindercoach heb ik ondertussen geleerd om anders te kijken naar de ontwikkeling van kinderen. Want alle diagnoses en andere stickers die ze wilde opplakken ten spijt, haar probleem was op dat moment dat ze de middellijn fysiek niet kon kruizen. Dus haar ogen konden dat ook niet. En daarom lukte dat lezen nog niet.

Ondertussen zien wij dagelijks in onze kinderpraktijk Veldhoven vele kinderen die ergens in hun ontwikkeling puzzelstukjes hebben gemist. En die we met gerichte interventies verder kunnen helpen. Van last hebben van kriebelende kaartjes in kleren of niet stil kunnen zitten op een stoel tot aan woedeaanvallen of schooluitval. Door anders te kijken naar het probleem en door oefeningen een kind weer verder te helpen.

Ik ben benieuwd naar jullie life changing ervaringen. Leuk als je die wilt delen!

#kindercoach #trainjebrein #reflexintegratie #Veldhoven #Psychomotorischecoaching #dyslexie #dyscalculie #adhd #autisme

quote:

Op een ander platform vertelde iemand over haar bejaarde vader, die iedere dag 10-15 km wandelt, weer of geen weer. In de aanloop naar kerst was hij tegemoet gelopen door een onbekende dame. Zij had hem een kerstkaart overhandigd waarin ze schreef hem al jaren elke ochtend op weg naar haar werk te zien lopen. In de coronatijd had ze hem soms gemist en nu was ze blij dat hij er weer dagelijks liep. Ze wenste hem een fijne kerst.

Een heel mooi gebaar, waar de man stralend over had verteld.

Onder deze post werd massaal gereageerd. Hoe lief het was en hartverwarmend. Er was één reactie die eruit sprong en veelvuldig voorbijkwam: “Dat zouden meer mensen moeten doen, dan zou de wereld er heel anders uitzien.”

En hoewel dit klopt, klinkt er iets anders in deze woorden door:

at zouden meer mensen moeten doen* (want wat zijn er een hoop hufters op de wereld).
at zouden meer mensen moeten doen* (want aardige mensen tref je nog maar zelden).

Wat een uitspraak als deze laat zien, is hoe snel je een dergelijke warme actie buiten jezelf plaatst. Het zijn ándere mensen die een vriendelijk gebaar moeten maken.

Maar - je zou het bijna vergeten - “meer mensen”, dat zijn jij en ik. Wij met zijn allen. En omdat je niks te zeggen hebt over een ander, begint het altijd bij jezelf. Wil je meer vriendelijkheid, wees dan die vriendelijke persoon.

Begin er dus zelf mee! Bedenk bij het lezen van zo’n wonderschoon gebaar: Voor wie zou ik zoiets aardigs kunnen doen? Wie zou ik kunnen verblijden met een kaart, een bordje eten, een cadeautje, een glimlach?

Betaal voor iemand in de rij die te weinig geld heeft voor zijn boodschappen.
Maak oogcontact met iemand die dakloos is, zeg hem gedag. Koop een broodje voor hem.
Drink een kop koffie met een oudere buur die alleen woont.
Laat een doos brownies per post bezorgen bij iemand die ziekjes thuiszit.

Kortom, geef wat je graag wilt zien in de wereld, in jouw wereld. Wacht niet tot een ander iets doet. Nee, word zelf die persoon.

Je maakt er de ander én jezelf blij mee. Enne, bewaar het niet voor de feestdagen. Het kan altijd.

🫶 Tip: De Week van de lieve briefjes komt eraan. Enorm leuk initiatief, google maar eens.

quote:

We waren net klaar met ons heerlijke eten in een restaurant in Noordwijk aan zee. Mijn schoonzoon ging de auto halen met de twee oudste kleinkinderen. We hadden afgerekend en wilde de jassen pakken toen ik iemand hoorde stikken.
Het geluid herhaalde zich, waarop ik keek en er heen ging. Ik meldde dat ik mijn EHBO-diploma heb en vroeg of ik mocht helpen. Een toegesnelde man die tussen de schouderbladen klopte/sloeg, stapte opzij.
Ik vroeg de vrouw die leek te stikken of ik haar mocht helpen, of ze kon ademen, of ze me kon antwoorden. Ik hoorde wel lucht maar zag ook haar paniek. Ik vertelde haar wat ik ging doen en bereidde me voor de Heimlich manoeuvre. Toen ik mijn rechterknie achter haar been zette zakte ze in elkaar. Daar hoopte ik op en wat je op dat moment wilt, gebeurde. Haar hoest werd productief en wat in haar luchtpijp zat kwam eruit.
Met mijn gezicht in haar nek zat ik eerste rang qua geluid. Dat was zo fijn. Ik rekte haar een beetje zodat ze kon ademen en daar was ze weer.
Ze was blij, iedereen was blij.
Tijdens het hele (korte) gebeuren was t oorverdovend stil in t restaurant. Blijkbaar stond er wel inmiddels door Raisa Groenhorst-Verheijen gealarmeerd personeel naast me. Zij zorgden daarna voor wat verder nodig was.
De andere gasten gedroegen zich zoals je hoopt. Ze bleven rustig en op afstand.
Met de mevrouw die dit overkwam is gelukkig alles goed.

#dankbaardatikmochthelpen
#trotsopmijnhandelen
#EHBO
#adequaat
#kalm
#kracht
#pedagogischmedewerker