tong80 culinair # 1

Jullie favoriete Culinaire recensent is na zijn operatie, soms, nog steeds een beetje slecht ter been. Lange afstanden lopen of fietsen zit er dan even niet in. Daarom leek Tafeltje-Dek-Je me een prima alternatief.
De maaltijd wordt thuis bezorgd, op een zelf uit te kiezen tijdstip. Het is gezond, voor zieken en/of bejaarden en nog lekker ook had ik vernomen.

Voordat ik ging bestellen wilde ik toch iets aan lichaamsbeweging doen. 'Nederland in beweging' op Nederland-1 leek me een prima optie. Maar zoals het deze herfst betaamt kwam ik van een koude kermis thuis. Ik hou van sterke vrouwen, maar er zijn grenzen. De naam Olga deed me al aan een kampbewaarster denken. Mijn vrees kwam dan ook uit. Olga bleef maar commanderen en had wel erg veel noten op haar zang. Dat ik laatst 60 ben geworden wil niet zeggen dat ik als een dementerende bejaarde toegesproken wil worden. Ik ben Johan Derksen niet.

Het einde van de middag naderde, dus de telefoon ter hand genomen en een bestelling geplaatst.Jullie zullen je afvragen, waarom niet via internet ? Nou, de laatste bestelling die ik via internet plaatste was niet zo'n succes. Ik bestelde een doos Raketjes. Sindsdien zit Nederland voor 30 jaar vast aan een contract betreffende de Starstriker-Straaljagers. Gemoedelijke stem aan de andere kant van de lijn. Geduldig maakte ze de bestelling op.
Kippensoep, stamppot (Moet ik altijd aan SM met een lesbienne denken) boerenkool met worst en spekjes. Als toetje perzik-yoghurt. Gevarieerd, gezond en lekker.

Precies op de afgesproken tijd ging de bel. Irene, zo bleek ze te heten, met de maaltijd. Zoals altijd probeerde ik met een grapje het ijs te breken. 'Zo, dat is niet slow schat, sneller dan de Irene-Brigade.' Ze keek me aan alsof ze ijswater zag branden. Ik nam het haar niet kwalijk. Niet iedere bejaarde is zo jong van geest als jullie favoriete culinaire recensent. Ik had wel de neiging om mijn tong uit te steken. Maar dat zou verkeerd opgevat kunnen worden. 'Doe de groetjes aan Carlo, Irene.' riep ik nog toen ze wegging. Geen respons.
Ik had mijn tafel van te voren al gedekt, dus kon gelijk aan het avondeten beginnen. Eerst de kippensoep. Het aroma kwam me tegemoet. Mijn neusvleugels konden gelukkig, zoals een kip, niet echt vliegen. Reken maar dat ze figuurlijk in de zevende hemel waren. De smaak was ook perfect. De stukjes kip waren niet te groot, de selderij lekker vers en de maïs maakte het af. Als de rest van de maaltijd van dezelfde kwaliteit zou zijn had ik niets te klagen.

Nu het hoofdgerecht. Stamppot boerenkool, een vertrouwde keuze. Uit de traditionele Hollandsche keuken toch wel mijn favoriet. Door moeders er met de paplepel ingegoten. Eén van de zeven schoonheden is het kuiltje in de kin. Daarom genoot ik zo van het kuiltje met jus in de stamppot. Likkerbarend lekker. Het droop van de kin af. De rookworst werd bijna stijf van vreugde bij het vooruitzicht in de jus gedoopt te worden. De blokjes spek en de uitjes konden het goed met elkaar vinden. Dit was een vreugdevolle maaltijd. Het was in één woord heerlijk.
Hier kon geen duur, erkend restaurant tegenop. Dan neem je de vuile vaat op de koop toe. Het toetje, perzik-yoghurt, was ook goed te pruimen. Je kunt geen appels met peren vergelijken, maar voor hetzelfde geld waren de druiven zuur geweest.

Het was een blijde verrassing dat alles zo goed gesmaakt had. Bij Tafeltje-Dek-Je had ik toch visioenen aan een strenge winter waar Majoor Boschardt (geen Carlo) namens Het Leger des Heils, met een pollepel, erwtensoep op het bord van een dakloze pleurt.

Dit was voor herhaling vatbaar. Gezond op naar mijn 65ste verjaardag, dan mag ik een gratis maaltijd uitkiezen. Dan neem ik als toetje een sorbet met een aapje op een stokje, plus een rietje en een vlaggetje. Net zoals bij Carlo en Irene vroeger. Jong van geest, je weet.

Een dikke 8.

quote:

Op donderdag 22 december 2022 22:31 schreef Oriente het volgende:
Leuk topic Tong

Dank je wel.

quote:

Op donderdag 22 december 2022 23:12 schreef Speedfight het volgende:
Mooi geschreven, ik kon de jus bijna proeven

Ha ha ha.

quote:

Op donderdag 22 december 2022 23:41 schreef Netsplitter het volgende:
Zeer leuke review om te lezen.

Dank je brother.

HEMA-Restaurant Zaltbommel.

Dat ik weer in de lappenmand zat deed hier en daar wat stof opwaaien. Helaas met deze temperaturen geen opwaaiende zomerjurkjes. Dat belette me gisteren niet, iets later dan gepland, al strompelend op m'n slippers de HEMA met een bezoekje te vereren. Ben er kind aan huis, woon er immers 50 meter vandaan, maar had nog nooit het restaurant gefrequenteerd. Normaal haal ik er mijn dagelijkse brood, vleeswaren, borrelnootjes of scheermesjes om van je af te snijden.

Jullie favoriete recensent heeft het geluk dat vrijwel alle culinaire gelegenheden van Zaltbommel in een straal van 200 meter van zijn flatje zijn gesitueerd. Je komt onderweg dan regelmatig bekende Bommelaren tegen. Illustere plaatsgenoten als Zwarte Chris, Mien de Lub of Gerrit de Kutto. Ze horen thuis in het centrum van m'n stadje en zijn altijd bereid je te woord te staan als je de laatste roddels wil horen. Gerrit en Mien zijn een soort peper-en zoutstel. Ze strooien samen met anekdotes en zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Dat brengt me op het restaurantbezoek. Ietwat onwennig liep ik naar de eetgelegenheid. Natuurlijk niet voordat ik Corrie de cassière had begroet. Corrie kent me zo goed dat ze nog steeds de wijntas pakt voordat ik bij de kassa ben. Maar ja, uw recensent drinkt niet meer en dat is voor Corrie ook even wennen. Evenals voor de inkoper. Die vertelde me dat de drankomzet de afgelopen maanden met 10 % was gedaald.

Achteraan de kleine rij aangesloten met m'n dienblad, vroeg ik de bediening of ze de mosterd voor me klaar wilde zetten.....'voor later'. 'Voor later ?' vroeg ze. 'Ja, die neem ik altijd na de maaltijd.'
Gezien haar glazige blik en strakke gezicht viel voor de zoveelste keer het kwartje niet. Kan natuurlijk aan de invoering van de euro liggen.

Ik had me van tevoren via internet verdiept in de menukaart. Achteraf een goed idee want op het grote bord stond : 'Diverse soepen, één euro.' Voor hetzelfde geld zeg je dan : 'Doet u mij maar diverse soepen voor één euro.'
Het voorgerecht werd een tomatensoepje met ballen. Ik moest me inhouden om in deze verkiezingstijd niet om een pollepel te vragen. Hoofdgerecht werd een Tostini Surinaamse kip.
Ik had natuurlijk voor de veilige weg kunnen kiezen en een broodje rosbief of rookworst kunnen nemen. Maar de avontuurlijke geest van uw recensent dwong hem tot een buitenlands avontuur.
Fruitdrankje voor de vitamines en klaar was Tong.

Natuurlijk koos ik voor een plekje aan het raam, met uitzicht op de bruisende hoofdstraat.
Ik zag dat Zwarte Chris weer eens iemand aan het waarschuwen was voor de parkeerwachter.
Dat is het leuke van een klein stadje. We hebben geen prostituée's, maar je kunt toch je geld kwijt als je iets in een gleuf wil stoppen.

Soep was een beetje aan de flauwe kant. Maar zoals eerder gemeld, geen gebrek aan peper-en zoutstellen in Bommel. Ik kwam zelfs stukjes tauché tegen. Wat een prettige verrassing.
Nu de Surinaamse delicatesse. Broodje zag er mooi uit, was goed op temperatuur en stond bol van het kippenvlees. Sterk gekruid en licht pittig door de kerriesaus. De uienringen en de komkommer-en bananenschijfjes waren ook zoals het hoort. Kon mezelf wel voor de kop slaan dat ik dit niet eerder had geprobeerd. Maar dat doe je niet waar andere mensen bij zijn. In een stadje als Bommel heb je dan al snel de bijnaam Herman de La Tourette.

Het was weer een geslaagde missie geweest. Het kostte me niet te duur qua geld om uit te geven.
De prijs-kwaliteitsverhouding was oké en de ambiance viel me honderd procent mee.
Na het afrekenen groette ik de koksmuts beleefd en zei dat ik toch maar afzag van de mosterd.
Op weg naar de uitgang hoorde ik Rick de Leeuw nog omroepen dat de damesstrings deze week voor de halve prijs waren. 'Die koop ik morgen.' riep ik naar Corrie. 'Oh ja, je moeder is eerdaags jarig.' Echt HEMA.

Om in rookworsttermen te blijven. Een vette acht.

quote:

Op vrijdag 23 december 2022 20:01 schreef NaarMensje het volgende:

[..]
Wat is er met @:iwanius gebeurd dan? Ik hoop dat hij snel herstelt.

Waar moet deze geweldenaar van herstellen

quote:

Op zaterdag 24 december 2022 07:09 schreef Dotteke het volgende:
Wat leuk om op de vroege morgen te lezen thnx

Dank je

Chinees-Indisch restaurant Quo Ching

Paar maanden geleden een ongeëvenaarde avond. Het mooie Chinees-Indische restaurant Quo Ching. Het is er zo groot dat ik geen risico hoefde te nemen. En van tevoren moest reserveren. Heb er al vaak m'n zondagse loempiaatje gehaald. Eerste keer dat ik er ging eten. De buitenkant is veel glas. Had dus al kunnen zien dat het er weer blinkend schoon was. Bij binnenkomst een tweede glazen deur. Het verbaasde me niet dat het echode toen ik de lieve gastvrouw begroette. Ik vroeg aan haar 'kent u de koning van Wezel ?' Ze keek me glazig aan. Ik blijf het jammer vinden dat heel Nederland aan het verglazen is, dat heet moderne architectuur. Ik vind het gladde, doorzichtige fantasieloosheid.

Mooie plastic bloemen, in een hoog Chinees glas. Peper-en zout stel, in een traditioneel houtenhoudertje. Kolkende, geruisloze waterval aan de muur. De muziek kwam zachtjes, samen met het gedimde licht, de ruimte binnen. Ik mis nog steeds de grote glazen asbak. Kon je je slechte, mislukte grappen in uitdrukken, die gingen dan de mist in en in rook op. Zoals de uitdrukking luidt.

Het was lekker rustig qua in-en uitlopende afhaal-Chinezen. Vind ik wel zo prettig. In andere Chinese restaurants is het soms zo vol dat je je op een Chinees marktplein waant, waar ze massaal de hond in de pot aan het zoeken zijn. Afijn, bestelling geplaatst.

Ditmaal de traditionele oud-Hollandsch/Chinese maaltijd, Babi Pangang, vooraf een tomatensoepje, als amuses kleine loempiaatjes en kleine porties garnalen. Ik ken de gastvrouw al langere tijd, vond dat het tijd werd voor m'n traditionele complimentje. Ik zei dat ze er weer mooi uit zag, en ik me er erg op m'n gemak voelde. Ook zij moest blozen. Dat was zo leuk en lief om te zien. Chinezen worden dan oranje zoals jullie inmiddels weten.

De soep werd al snel geserveerd, sneller dan Michael Chang ooit onderhands serveerde tegen Iwan Lendl. Dat was erg onsportief destijds. Daarom had ik nu de neiging om bovenhands te applaudiseren. Kon mezelf nog net inhouden. Maar stond niet garant voor de volgende eventuele neiging. Zo mooi was deze overwinning van de soep met ballen. Nog net geen tennisballen. Maar de eerste ballotage was geslaagd. Loempiaatje voor ik de aanval zou inzetten op de hoofdmaaltijd. Knisperig, vol groente, en lekkere tauché, hier was niks mis mee. Tevreden wachtte ik op wat komen zou.

'Of het had gesmaakt' 'Is de Paus Katholiek?' Eerst een slok Cola uit het glas.
De Babi Pangang stond dampend voor me te wachten, bijna smachtend om verorberd te worden. Als een fijnbesnaard tennisracket ging ik gespannen op weg naar m'n zoveelste culinaire avontuur. Eerst de witte rijst op het bord, rijst idd geen nasi. Daar zitten te veel ingrediënten in die afbreuk doen aan de Babi Pangang.
Had zin om een flauwe grap te maken over Nazi Göreng, maar er staan geen glazen asbakken meer, gelukkig maar eigenlijk. Het was heerlijk. Ik had me al ingelezen op internet, andere gasten hadden deze Babi Pangang zelfs een tien gegeven. Ik sta bekend als uiterst kritisch, dus bij mij werd het hoofdgerecht een negen.

Ondertussen nam ik af en toe een loempiaatje of een garnaaltje. Beetje afwisseling, soort gemengd dubbel. Soms hoopte ik dat het garnaaltje de rugslag zwom op m'n tong, zodat ik er nog een keer van kon genieten. Jeetje miena, wat was dat lekker.

Als ik Miena zou hebben geheten was ik door het dolle heen geweest. Ik was echt in de zevende gehemelte. Ongekend. Wat een fijnproeferij. Groots voor zo'n klein stadje. Nogmaals vroeg ze of het had gesmaakt. Ik kon bijna geen woord meer uitbrengen. En stamelde iets van onvergetelijk, uniek en uitzonderlijk.

Dit was een match made in heaven. Ik was in de wolken en zou nog dagenlang blijven zweven. Game, Set, and Match Quo Ching. Gefeliciteerd, groot-groots restaurant. Van harte lieve gastvrouw. Wat heb ik genoten. Dit wordt geen wisselbokaal. Deze prijs hoort definitief bij dit restaurant. De fictieve glazen beker overhandigde ik haar, tijdens het afrekenen, met m'n gedachten en fantasie.
Dat ie maar een mooi plekje krijgt in de glazen prijzenkast, zodat ie tot in lengte van dagen is te zien.

Niet minder dan een negen en een half.

Dinsdag visdag in Zaltbommel.

Het is dan kiezen tussen de viskraam van Bronk. Of die van Duytz.

Ik heb ditmaal Duytz gekozen omdat mijn ma er al 40 jaar komt.

Jaap heet de chefkok. Voor iedereen een praatje paraat en altijd adrem met zijn grapjes. Jaap is al 75, maar staat nog steeds als een echte heer de kibbeling te braden. Al staat ie met de rug naar je toe, hij blijft beleefd en veegt eerst zijn handen af als ie iets tegen je zegt. Uit Spakenburg komen ze. En dat proef je ook. De kabeljauw lijkt wel vers gevangen en de makreel lijkt wel net van kop en kont gescheiden. Het personeel blijft altijd beleefd, ook als je zegt dat ze de saus zijn vergeten bij de kibbeling. Altijd een net excuus en je krijgt dan een extra bakje saus.
De kraam staat prominent op de markt. Hetgeen het eten aan de kraam extra leuk maakt. Het naar binnen laten glijden van de haring met uitjes krijgt zo een nieuwe dimensie als je omhoog kijkend de Bommelse toren ziet.
Extra pluspunten krijgen ze ook doordat als er iemand voordringt ze het met een grapje oplossen. De hoofd-assistente is verder bloedmooi en lijkt op de vrouw van Jaap van 50 jaar geleden. Die was ooit het Vismeisje van het jaar in Spakenburg.

De garnalen wil ik nog extra vernoemen. Je proeft gewoon dat heel de familie van Jaap bruut aan het pellen is geweest. Geen kopje te herkennen. En als je garnalen en kibbeling samen koopt zegt de vrouw van Jaap altijd heel lief dat je ze goed gescheiden moet houden, voor de smaak en dat de garnalen natuurlijk wel peper en zout nodig hebben. Dat doet ze ook al 40 jaar. Zijn zonen zijn in opleiding en mogen elke dinsdag meekijken tussen het afrekenen door hoe de grote baas al jaren aan de top staat. Voor de echte visliefhebber is er voor mijn geen andere dan Jaap met zijn kraam.

Ik geef hem dan ook een vette 9. Terwijl ik het nog niet eens over de paling heb gehad.

quote:

Op woensdag 11 januari 2023 11:24 schreef stamppot het volgende:
Hee tong80, voor het eerst sinds 2014 maar weer eens ingelogd voor deze gelegenheid.
Ik krijg honger van de reviews. Leuk geschreven

Dank je

Cafetaria Marktzicht

Ik en mijn partner hadden een dagje te vieren, we zijn nu al een jaartje samen namelijk. Wat doe je dan ? Dan blijf je dicht bij huis en gaat naar je favoriete eetgelegenheid. Nu was het leuke dat het zondag mooi weer was dus we konden op de stoep beginnen. We zeiden tegen elkaar dat Marktzicht zo'n mooie naam is. Want wat wil je meer dan de markt in blakende zonneschijn aanschouwen, terwijl je op het terrasje je aardbeien milkshake kunt nuttigen. En wat voor een milkshake, je durfde het rietje bijna niet uit je mond te halen zo heerlijk. Perfect gekoeld en geserveerd in mooie plastic bekers met de naam van het cafetaria er op. Dit kon niet meer fout gaan zei m'n partner.

We hadden inmiddels onze bestelling geplaatst, mijn schat nam het menu van de dag, bestaand uit een patatje stoofvlees en een frikandel met uien en ketchup. Ikzelf, meer aanhanger van de traditionele maaltijd, nam een berenlul en een patatje oorlog. Het duurde niet te lang dat onze delicatessen klaar waren. Een minpuntje was wel dat we zelf onze bestelling aan de balie moesten ophalen, i.p.v dat het aan het tafeltje werd bezorgd. Maar goed een kniesoor. Want eenmaal aan het eten geslagen kwamen we steeds meer in vervoering. Alles was perfect op temperatuur. Zelfs de berenlul, waar, zo als je weet, veel mee kan misgaan was perfect. De uitjes bij de frikandel waren mooi fijn gesneden en niet te grof. Maar het hoogtepunt was toch het patatje stoofvlees, Frietje Haché zoals we hier zeggen. Zelden zo'n hoeveelheid vlees gezien op een patatje. Ik keek m'n ogen uit. Je zag de patat amper meer. Zelden zoiets gezien. Dat het iets aan de prijzige kant was maakte niet uit. Want dit was een voorrecht om mee te maken. En de corona-inflatie mag je de middenstand niet aanrekenen. De bediening was ook al perfect. Ze sleepten zelfs de naast ons leegstaande plastic stoeltjes naar binnen, terwijl we nog aan het eten waren. Alles om ons op het gemak te stellen.

Na de Tigo is het wel uniek dat je in dezelfde plaats een even hoog niveau treft bij een cafetaria.

Net als bij de Tigo een dikke 8. Ik ben nog uitbuikent aan het bijkomen.

Shoarma-zaak Ramses

De buitenkant van Ramses zag er leuk en kleurrijk uit. Alles in de nationale kleuren van Egypte.
Dat was al een lokkertje om naar binnen te stappen. Maar ook mooie, felle oranje neonlichten voor het raam en een knipperlichtend bordje op de deur dat duidelijk maakte dat ze open waren. Mooie service. Want voor hetzelfde geld sta je voor een gesloten deur en sta je als Jan met de korte achternaam aan een dichte deur te trekken. Dat is hetzelfde als dat het alarm afgaat bij het verlaten van de HEMA. Je zal zeggen dat is me worst. Maar toch ga je blozen.

Bij binnenkomst een grapje maken kan het ijs breken dacht ik. 'Wat Shaffie vandaag Ramses ?' werd echter niet begrepen. 'Ik Ali.' Daar sta je dan met je mond vol tanden. Maar goed, die tanden zou ik nog hard nodig hebben. Ik wachtte rustig mijn beurt af, er was immers nog een klant voor me. Die klant bleek echter Gekke Fritsie te zijn. Een soort mascotte van de zaak. Fritsie bestelde nooit iets, zat op een kruk in de hoek en vertelde al 10 jaar dezelfde grap aan de klanten. Iets met gehakt maken van Egyptenaren. Ik begreep er niks van, maar lachte hardop. Fritsie was weer tevreden. Fritsie zorgde voor de vrolijke noot in de zaak. En werd getolereerd door Ali.
Daar scoorde Ali, die zowel eigenaar als kok bleek te zijn, gelijk punten mee. Dat toonde zijn gastvrijheid. Ali was al even vriendelijk als Gekke Fritsie. Heel anders dan je van een Egyptenaar zou verwachten de laatste tijd. Ik voelde me gelijk op m'n gemak.

Ik bestelde een shoarmaschotel en een flesje Cola. De bestelling werd netjes genoteerd, opdat er niks mis kon gaan. Het zijn kleine details, maar dat maakt nu juist het onderscheid. Ik ging aan een tafeltje zitten met mooie plastic bloemen en een bakje water. Je weet immers nooit wie er met zijn handen gaat eten, er zijn zoveel buitenlanders hier momenteel. Het was brandschoon. Dat heb ik in andere zaken wel eens anders meegemaakt. Ik zag aan de muur een certificaat hangen. Ik dacht dat het een hygiëne-certificaat was, maar bleek het strikdiploma van zijn dochtertje te zijn. Dat vond ik zo lief en sympathiek. Ik ging me steeds meer op m'n gemak voelen.

Ali kwam persoonlijk de shoarmaschotel serveren. Met een glimlach werd ik bediend. 'Eet uw smakelijks meneer, dat uw het maar lekker zalt vinden.' Waar vind je die beleefdheid tegenwoordig nog ? De eerste hap is altijd het belangrijkst en die was heerlijk. De champignon was lekker knisperig, het shoarmavlees perfect op temperatuur en goed gekruid. De saus maakte het af. Dat kon niet meer misgaan dacht ik. De ansjovis deed zijn werk ook goed. Mijn smaakpapillen werden gestreeld alsof André Riéu de maaltijd er per strijkstok inwalste.

Maar het cruciale moest nog komen, de patatjes. Die kunnen zo'n schotel verpesten. Een echte test voor Ali. Te slap, te hard, te koud, te flauw, alles is mogelijk. Ik was dan ook opgelucht dat de patatjes ook echte patatjes waren. Je zou ze bijna op z'n Belgisch frietjes gaan noemen. Maar patatjes klinkt internationaler, heeft meer allure. Bij frietjes denk je al snel aan 'Frietkot Kees Kroket'

Deze zaak hàd internationale allure. Alles klopte. Vanaf de binnenkomst tot het afrekenen.
'Heeft het uw gesmaakt meneer ? Wilt u misschien ook nog een pepermunnetje voor de adem ?'
Nou ja zeg, dat kon er nog wel bij. Ali was oprecht bang dat ik uit m'n mond zou stinken. Weer zo lief. Het afrekenen ging ook in een aimabele sfeer. 'Tot de volgende keer meneer.'

En die volgende keer komt er zeker. Ali verdient zelf een diploma, naast die van zijn dochter.
En Fritsie ? Fritsie was in afwachting van de volgende klant, zijn repertoire was wat dat betreft onbeperkt.

Ramses krijgt een dikke 9 van me.