Ik vind dat het gewoon onverantwoord is dat incapabele mensen zoals mijn ouders 2 kinderen op de wereld hebben gezet en dan ook nog met een erfelijke aandoening
Ik vind het gewoon puur narcisme om per se een kopietje van jezelf neer te willen zetten. Och wat schattig zeg zo'n baby Niks schattigs aan. Heb ik ze altijd laten weten ook.Ik vind eigenlijk de meeste mensen gewoon ongelooflijk irritant en dom. Eigenlijk is het glas bij mij altijd halfleeg als het niet al helemaal leeg is. Ik vind dat een psycholoog ook geen enkele zin meer heeft heb ik lang genoeg geprobeerd komt niks uit. Dan kan ik wel elke week mijn zuurverdiende centen aan zo'n zielenknijper uit gaan lopen geven (want nee, hier in Ierland is er geen GGZ in het basispakket, gewoon dokken hier daarom zitten ze ook allemaal aan de drank hierzo
) maar daar word ik alleen maar nog depressiever en chagrijniger van. Alleen toen het vorig jaar eventjes echt absoluut niet meer ging heb ik 2 consulten geboekt en daarna ben ik daar vanwege de kosten weer mee opgehouden. Als het gratis zou zijn zou ik denk ik wel naar de psycholoog gaan want baat het niet dan schaadt het niet.Zijn er meer mensen wiens hart van steen geworden is zodat je eigenlijk niks positiefs meer kan zien? Want ik vind eigenlijk alles gewoon intens kut.
Was het maar kutquote:Op vrijdag 2 december 2022 12:50 schreef herverwijderd het volgende:
Alles is toch ook intens kut, laten we eerlijk zijn.
Maar dat zal je wellicht al verteld zijn?
Kloptquote:
Alles is toch ook intens kut, laten we eerlijk zijn.
Hoe ga jij daarmee om?
Nou ik ben erg blij voor jou dat jij het allemaal rozengeur en manenschijn vindt, en ik hoop ook oprecht voor je dat dat zo blijft.quote:
Wat ik meer bedoel is dat het ook lastig is voor mij om positieve relaties aan te gaan met mensen (niet alleen een liefdesrelatie, gewoon relaties in het algemeen ook vriendschappen) omdat ik dus alles zo kut vind.quote:Op vrijdag 2 december 2022 13:03 schreef Cockwhale het volgende:
Hoe heb je een hart van steen als je gevoelig bent voor depressieve gedachten en gevoelens?
Ja ik denk dat ik dus die aangeboren variant heb al denk ik dat het altijd uiteindelijk terug te voeren is op je omstandigheden, dan met name je opvoeding.quote:Op vrijdag 2 december 2022 13:04 schreef Speedfight het volgende:
Nee, maar ik weet wel dat een vriend van mij verteld is dat je twee vormen hebt van depressie, aangeboren en aangeleerd. Aangeleerd niet te letterlijk nemen, maar dat komt door omstandigheden. Aangeboren is gewoon chronisch serotonine tekort.
Maar dat zal je wellicht al verteld zijn?
Dat is zo niét wat ik zei.quote:
Nou ik ben erg blij voor jou dat jij het allemaal rozengeur en manenschijn vindt, en ik hoop ook oprecht voor je dat dat zo blijft.
Maar het gaat je toch goed, qua mentale gezondheid? Dat is toch alleen maar mooi? Ik denk dat het belangrijk is om dat ook zo te houden zodat je niet zo somber word als ik.quote:
Ja, maar jij stelt dat je al vanaf jongs aan tegen je zin leeft. Dát heb ik dus niet. Dat betekent niet dat ik nooit een somber ben, of bang, of dat ik denk loop allemaal naar de klote.quote:
[..]
Maar het gaat je toch goed, qua mentale gezondheid? Dat is toch alleen maar mooi? Ik denk dat het belangrijk is om dat ook zo te houden zodat je niet zo somber word als ik.
Hier herken ik mij zeker in en ik vraag me af of er wel iets aan te doen is.quote:
Google eens op existentiele depressie. Het is geen officiele diagnose maar het omschrijft vaak wel goed het chronische gevoel van somberheid en kijk op het leven. Ik zie het heel vaak bij mijn (mannelijke) patiënten met ASS.
Er zit nog zoveel tussen depressief zijn en wensen dat je nooit geboren was en 'alles is rozengeur en manenschijn'.quote:
[..]
Maar het gaat je toch goed, qua mentale gezondheid? Dat is toch alleen maar mooi? Ik denk dat het belangrijk is om dat ook zo te houden zodat je niet zo somber word als ik.
En ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn, mochten ze al bestaan, die louter gelukkig en in rozengeur en manenschijn door het leven dartelen. Iedereen krijgt narigheid.
Nee ok dat is al wat genuanceerder dan, inderdaad.quote:
[..]
Ja, maar jij stelt dat je al vanaf jongs aan tegen je zin leeft. Dát heb ik dus niet. Dat betekent niet dat ik nooit een somber ben, of bang, of dat ik denk loop allemaal naar de klote.
Maar heb je al eens goed gedoseerde antidepressiva geprobeerd? Dat heeft even tijd nodig om in te stellen, maar ik ken best wat mensen die daar echt baat bij hebben.quote:
[..]
Nee ok dat is al wat genuanceerder dan, inderdaad.
De truc (als je het zo kunt noemen) is het niet voorkomen dat je narigheid krijgt, want dat is een verloren wedstrijd. De truc is om ermee om te leren gaan.quote:Op vrijdag 2 december 2022 13:22 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Er zit nog zoveel tussen depressief zijn en wensen dat je nooit geboren was en 'alles is rozengeur en manenschijn'.
En ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn, mochten ze al bestaan, die louter gelukkig en in rozengeur en manenschijn door het leven dartelen. Iedereen krijgt narigheid.
Het leven is oneerlijk. Dat is een feit. 'Live with it' is gewoon keihard waar. Je zult er mee om moeten gaan. Als je besluit van een flat te springen, prima, dan moet je dat doen, maar tegenslag krijgt iedereen.
Nou ja dat gaat dan ook wel weer erg ver hequote:
[..]
De truc (als je het zo kunt noemen) is het niet voorkomen dat je narigheid krijgt, want dat is een verloren wedstrijd. De truc is om ermee om te leren gaan.
Het leven is oneerlijk. Dat is een feit. 'Live with it' is gewoon keihard waar. Je zult er mee om moeten gaan. Als je besluit van een flat te springen, prima, dan moet je dat doen, maar tegenslag krijgt iedereen.
Grotendeels wel eens, hoor.quote:
[..]
De truc (als je het zo kunt noemen) is het niet voorkomen dat je narigheid krijgt, want dat is een verloren wedstrijd. De truc is om ermee om te leren gaan.
Het leven is oneerlijk. Dat is een feit. 'Live with it' is gewoon keihard waar. Je zult er mee om moeten gaan. Als je besluit van een flat te springen, prima, dan moet je dat doen, maar tegenslag krijgt iedereen.
Maar ik heb toch ook wel altijd een beetje moeite met de 'het leven is oneerlijk' in die zin dat ik me dan altijd afvraag of het wel eerlijk is als al die narigheid mij niet bereikt maar anderen. Het leven is bij tijd en wijlen hard, dat wel. Voor iedereen. En de een krijgt echt wel meer narigheid dan de ander, maar je moet er inderdaad mee leren dealen. En hoe meer je vasthoudt aan "oneerlijk" en dit moet mij niet overkomen, en anderen hebben het allemaal veel gemakkelijker, hoe meer depressief je je gaat voelen. En het is niet zo dat jouw depressie minder erg wordt als anderen ook maar narigheid hebben.
(je is in dit geval 'in het algemeen' en niet je/jij persoonlijk)
Nee, dat gaat niet ver. Wat gaat daar ver aan? Het is niet wat je wil horen, dat kan, maar dat maakt wat ik zeg niet onwaar.quote:
[..]
Nou ja dat gaat dan ook wel weer erg ver he
Natuurlijk heeft een ieder het recht op zelfbeschikking over zijn eigen leven. Dat neemt niet weg dat zelfmoord echt heel erg is, niet alleen voor de persoon in kwestie maar zeker ook voor de nabestaanden en de hulpverleners die bij wijze van spreke de boel moeten opruimen. Dat is echt een allerlaatste middel dat je toch met alle mogelijke middelen wil voorkomen.quote:
[..]
Nee, dat gaat niet ver. Wat gaat daar ver aan? Het is niet wat je wil horen, dat kan, maar dat maakt wat ik zeg niet onwaar.
Houd alsjeblieft die gedachte vastquote:
Natuurlijk heeft een ieder het recht op zelfbeschikking over zijn eigen leven. Dat neemt niet weg dat zelfmoord echt heel erg is, niet alleen voor de persoon in kwestie maar zeker ook voor de nabestaanden en de hulpverleners die bij wijze van spreke de boel moeten opruimen. Dat is echt een allerlaatste middel dat je toch met alle mogelijke middelen wil voorkomen.
Dat is exact wat oneerlijk ís. Ik geef je een voorbeeld. Van mijn hele sociale kring, ben ik de énige die geboren is met een handicap. Een zichtbare. Die me beperkt in sommige dingen. De enige.quote:
[..]
Grotendeels wel eens, hoor.
Maar ik heb toch ook wel altijd een beetje moeite met de 'het leven is oneerlijk' in die zin dat ik me dan altijd afvraag of het wel eerlijk is als al die narigheid mij niet bereikt maar anderen. Het leven is bij tijd en wijlen hard, dat wel. Voor iedereen. En de een krijgt echt wel meer narigheid dan de ander, maar je moet er inderdaad mee leren dealen. En hoe meer je vasthoudt aan "oneerlijk" en dit moet mij niet overkomen, en anderen hebben het allemaal veel gemakkelijker, hoe meer depressief je je gaat voelen. En het is niet zo dat jouw depressie minder erg wordt als anderen ook maar narigheid hebben.
(je is in dit geval 'in het algemeen' en niet je/jij persoonlijk)
Bij al die andere lui ging de geboorte goed. Bij mij niet. De consequentie was een handicap. De rest had niets. De consequentie van die handicap was dat ik elke dag tot mijn 12e fysiotherapie had. De rest niet. De rest ging zwemmen in de zomer. Ik niet, ik had fysiotherapie.
En al het klagen en al het huilen en al het denken 'wat oneerlijk, waarom ik, blablabla' ging me niet helpen, want toen ik klaar was met janken, had ik nog steeds de handicap, en de rest ging nog steeds zwemmen in de zomer. Sommige dingen krijg je toebedeeld, en dat is kut, en andere dingen krijg je toebedeeld en zijn tof.
Shit happens. Life happens.
Klopt en natuurlijk zal er altijd een bepaalde mate van oneerlijkheid zijn, maar als wij de samenleving meer egalitair zouden inrichten zou er een boel leed bespaard kunnen worden.quote:
[..]
Grotendeels wel eens, hoor.
Maar ik heb toch ook wel altijd een beetje moeite met de 'het leven is oneerlijk' in die zin dat ik me dan altijd afvraag of het wel eerlijk is als al die narigheid mij niet bereikt maar anderen. Het leven is bij tijd en wijlen hard, dat wel. Voor iedereen. En de een krijgt echt wel meer narigheid dan de ander, maar je moet er inderdaad mee leren dealen. En hoe meer je vasthoudt aan "oneerlijk" en dit moet mij niet overkomen, en anderen hebben het allemaal veel gemakkelijker, hoe meer depressief je je gaat voelen. En het is niet zo dat jouw depressie minder erg wordt als anderen ook maar narigheid hebben.
(je is in dit geval 'in het algemeen' en niet je/jij persoonlijk)
We zien daarom ook dat in tijden van crisis, waarin ongelijkheid altijd toeneemt, ook psychische problemen toenemen. Dat zien we ook nu, sinds de coronacrisis.
Ik zeg niet dat het tof is, of goed is, en ja dat is VOORAL erg voor de nabestaanden, want de persoon zelf merkt niets meer als het lukt, maar ik kan niet voor iemand anders bepalen of hij/zij springt of niet. Dat kan ik simpelweg niet.quote:
[..]
Natuurlijk heeft een ieder het recht op zelfbeschikking over zijn eigen leven. Dat neemt niet weg dat zelfmoord echt heel erg is, niet alleen voor de persoon in kwestie maar zeker ook voor de nabestaanden en de hulpverleners die bij wijze van spreke de boel moeten opruimen. Dat is echt een allerlaatste middel dat je toch met alle mogelijke middelen wil voorkomen.
De mensen die het willen doen doen het toch. Maar volgens mij heb je altijd de keuze om het niét te doen. De vraag is hoe kom je bij die keuze? Het antwoord is niet 'voorkomen dat je pech krijgt in je leven', want dat gaat gewoon niet lukken.
Kunst is dan het beste ervan te maken wat je nog kan. En hopen dat dat het waard is
Ik geloof wel dat er altijd betere tijden komen, maar voor jou kan ik mij voorstellen dat dat nog moeilijker is, om het positieve te zien als het glas al standaard halfleeg is.
Zelf vind ik dat op het moment dat het alternatief van in leven blijven resulteert in ondraaglijk lijden, dat je dan niet meer de keuze hebt om het niet te doen.quote:
iet dat het tof is, of goed is, en ja dat is VOORAL erg voor de nabestaanden, want de persoon zelf merkt niets meer als het lukt, maar ik kan niet voor iemand anders bepalen of hij/zij springt of niet. Dat kan ik simpelweg niet.
De mensen die het willen doen doen het toch. Maar volgens mij heb je altijd de keuze om het niét te doen. De vraag is hoe kom je bij die keuze? Het
Maar dit speelt voornamelijk bij patienten die een diagnose hebben gekregen voor een zeer ernstige ziekte, denk daarbij aan het niveau Multiple Sclerose of Alzheimer of zo. Zo ver ben ik gelukkig nog niet.
Dit is geen vergelijk, want jij vergelijkt het met ziektes die je uiteindelijk aan het eind volledig afgebroken hebben. En zelfs dán heb je de keuze, maar dergelijke ziektes zijn zó niet waar je in je OP aan refereert.quote:
[..]
Zelf vind ik dat op het moment dat het alternatief van in leven blijven resulteert in ondraaglijk lijden, dat je dan niet meer de keuze hebt om het niet te doen.
Maar dit speelt voornamelijk bij patienten die een diagnose hebben gekregen voor een zeer ernstige ziekte, denk daarbij aan het niveau Multiple Sclerose of Alzheimer of zo. Zo ver ben ik gelukkig nog niet.
Het is helaas geen geluk in een potje, maar het haalt de scherpe randjes ervan af. Dat gevoel van wat is de zin van het leven, en gewoonweg het niet weten hoe gelukkig te kunnen zijn, heb ik ook met medicatie wel. Maar het wordt er wel wat dragelijker door.
Ik zou zeker eens overleggen met de huisarts als ik jou was, om samen te kijken naar wat jou structureel zou kunnen helpen.
Klopt en daarom ben ik (gelukkig) niet suicidaal.quote:
[..]
Dit is geen vergelijk, want jij vergelijkt het met ziektes die je uiteindelijk aan het eind volledig afgebroken hebben. En zelfs dán heb je de keuze, maar dergelijke ziektes zijn zó niet waar je in je OP aan refereert.
Mwahhh depressie is zeker wel een ziekte.quote:
[..]
Dit is geen vergelijk, want jij vergelijkt het met ziektes die je uiteindelijk aan het eind volledig afgebroken hebben. En zelfs dán heb je de keuze, maar dergelijke ziektes zijn zó niet waar je in je OP aan refereert.
Ik zeg niet dat het dat niet is volgens mij? EN is ook zeker niet mijn intentie om dat te stellen, want ik denk helemaal niet dat depressie geen ziekte is.quote:
[..]
Mwahhh depressie is zeker wel een ziekte.
Het overdenken en overanalyseren zit vaak zo verankerd in de persoonlijkheid dat het lastig kan zijn. Door (in de gevallen die ik ken) ASS is het vaak het gebrek aan verbinding en betekenis kunnen geven aan de wereld om je heen dat maakt dat er leegte of zinloosheid wordt ervaren. Uiteindelijk wordt het ook een soort fixatie en ontstaat er een vicieuze cirkel. Als het zo chronisch is kun je behandeling soms het beste richten op acceptatie (en dan niet alleen de vraag "hoe accepteer ik dit" beantwoorden, maar dat gaat wel wat verder). Dit is nu eenmaal hoe het leven voor jou is. En je kunt er zelf voor kiezen om dat goed/fout/de moeite waard te vinden.quote:
[..]
Hier herken ik mij zeker in en ik vraag me af of er wel iets aan te doen is.
Oh dan begrijp ik je verkeerd.quote:
[..]
Ik zeg niet dat het dat niet is volgens mij? EN is ook zeker niet mijn intentie om dat te stellen, want ik denk helemaal niet dat depressie geen ziekte is.
Ik snap dat dat oneerlijk voelt, en ik begrijp je verhaal.quote:
[..]
Dat is exact wat oneerlijk ís. Ik geef je een voorbeeld. Van mijn hele sociale kring, ben ik de énige die geboren is met een handicap. Een zichtbare. Die me beperkt in sommige dingen. De enige.
Bij al die andere lui ging de geboorte goed. Bij mij niet. De consequentie was een handicap. De rest had niets. De consequentie van die handicap was dat ik elke dag tot mijn 12e fysiotherapie had. De rest niet. De rest ging zwemmen in de zomer. Ik niet, ik had fysiotherapie.
En al het klagen en al het huilen en al het denken 'wat oneerlijk, waarom ik, blablabla' ging me niet helpen, want toen ik klaar was met janken, had ik nog steeds de handicap, en de rest ging nog steeds zwemmen in de zomer. Sommige dingen krijg je toebedeeld, en dat is kut, en andere dingen krijg je toebedeeld en zijn tof.
Shit happens. Life happens.
Ik had moeite met zwanger worden. En iedere keer dat er iemand anders wel zwanger werd, liefst meteen na stoppen met de pil natuurlijk, dacht ik ook "dat is oneerlijk". En toen ik een miskraam kreeg nadat ik na jaaaren proberen eindelijk zwanger was, dacht ik ook "dat is oneerlijk". Maar tegelijkertijd vroeg ik me af of het leven dan wel eerlijk zou zijn geweest, voor mij, als die andere vrouw moeilijk zwanger had kunnen worden of een miskraam krijgen.
Dat bedoel ik met dat ik me afvraag of het leven oneerlijk is. Want wanneer is het dan wel eerlijk en voor wie?
Het leven is gewoon hard, shit happens en iedereen krijgt shit om mee te dealen.
Iedere dag fysio tot je 12e?quote:
[..]
Dat is exact wat oneerlijk ís. Ik geef je een voorbeeld. Van mijn hele sociale kring, ben ik de énige die geboren is met een handicap. Een zichtbare. Die me beperkt in sommige dingen. De enige.
Bij al die andere lui ging de geboorte goed. Bij mij niet. De consequentie was een handicap. De rest had niets. De consequentie van die handicap was dat ik elke dag tot mijn 12e fysiotherapie had. De rest niet. De rest ging zwemmen in de zomer. Ik niet, ik had fysiotherapie.
En al het klagen en al het huilen en al het denken 'wat oneerlijk, waarom ik, blablabla' ging me niet helpen, want toen ik klaar was met janken, had ik nog steeds de handicap, en de rest ging nog steeds zwemmen in de zomer. Sommige dingen krijg je toebedeeld, en dat is kut, en andere dingen krijg je toebedeeld en zijn tof.
Shit happens. Life happens.
wat had/heb je dan wel niet beste kostenpost ook verzekering zal dit wel niet vergoeden 
In het geval van ts zou zijn somberheid/gevoel van leegte een onderdeel van zijn beperking kunnen zijn. Dan is "suck it up shit happens" hetzelfde als wanneer mensen tegen jou zeggen dat je gewoon moet gaan zwemmen (of nou ja ik weet niet of ik het goed begrijp dat je dat niet kunt maar anders kun je er iets voor in de plaats zetten wat je door je beperking niet kunt).quote:
[..]
Dat is exact wat oneerlijk ís. Ik geef je een voorbeeld. Van mijn hele sociale kring, ben ik de énige die geboren is met een handicap. Een zichtbare. Die me beperkt in sommige dingen. De enige.
Bij al die andere lui ging de geboorte goed. Bij mij niet. De consequentie was een handicap. De rest had niets. De consequentie van die handicap was dat ik elke dag tot mijn 12e fysiotherapie had. De rest niet. De rest ging zwemmen in de zomer. Ik niet, ik had fysiotherapie.
En al het klagen en al het huilen en al het denken 'wat oneerlijk, waarom ik, blablabla' ging me niet helpen, want toen ik klaar was met janken, had ik nog steeds de handicap, en de rest ging nog steeds zwemmen in de zomer. Sommige dingen krijg je toebedeeld, en dat is kut, en andere dingen krijg je toebedeeld en zijn tof.
Shit happens. Life happens.
TS zijn uitdaging zou dus kunnen zijn om te dealen met dat hij die gevoelens nou eenmaal heeft, in plaats van de strijd aan te gaan met de inhoud van die gevoelens.
Iedere WERKdag he. Niet in het weekend.quote:
[..]
Iedere dag fysio tot je 12e?
Ja, tot mijn 12e. En daarna werd het volgens mij 3x per week en daarna 2x per week, maar ik heb fysiotherapie gehad tot ik bijna 18 werd.
Ik ben nu 41. Toen ik geboren werd wilde ik niet naar buiten. De betreffende arts besloot mij, tegen de wens van mijn moeder in, te halen d.m.v. een zgn vacuümpomp. Mijn moeder wilde een keizersnede, maar ze werd overruled of liet zich overhalen, of whatever, het is in ieder geval iets waar ze nu nog steeds niet over kan praten zonder tranen.
Dat ding schoot los. Dat had een hersenbeschadiging tot gevolg. Ik heb toen bijna een maand op intensive care gelegen. Ik heb foto's van mij van toen, waar mijn schedel, tot ongeveer mijn neus, vrijwel volledig zwart was van bloeduitstortingen etc, n.a.v. daarvan. De vraag was of ik het zou halen, en zo ja, hoé dan.
Ik heb daar niet om gevraagd. Life happened. 1 beslissing van 1 medicus leidde tot 14 operaties vanaf mijn 8 tot mijn 18e. Was er een keizersnede geweest was er niks aan de hand geweest, want ik was helemaal 'goed'. Ik had niks. Ik was gezond. En dan gebeurt dat, en klaar.
Nou, ik leef nog, schijnbaar
Maar, mijn moeder merkte al snel dat er iets niet klopte. Long story short, ik loop anders dan anderen. Ik kan niet rennen, bv. Destijds zei men dat ik nooit zou leren lopen, kruipen, fietsen, autorijden, zwemmen, whatever. Ik zou beter in een instituut kunnen zitten, dat zou makkelijker zijn voor mijn ouders, en ik zat er met 'soortgenoten'. Let wel, die soortgenoten was dan alles van mensen die in hun hoofd volledig bij waren, maar opgesloten zaten in een lichaam waar niet mee konden bewegen, tot mensen die eruit zagen alsof er niets aan de hand was, maar geestelijk niet ouder waren en werden dan 2, en alles er tussenin. Mijn ouders zeiden, nee, fuck dat, dat gaan we niet doen. Maar ja, en dan? Dan komen de operaties, heupen, knieën, achillespezen, enkels, je wil het niet weten. Ik ben op mijn 16e letterlijk in 3 stukken gezaagd, bekken gekanteld en weer in mekaar geschroefd. Ik moest alles opnieuw leren, lopen, fietsen, zwemmen, etc, want door de tijd heen had ik die dingen allemaal wél geleerd, maar dan moet je opnieuw beginnen.
En het is die operatie op mijn 16e die shit heeft verandert, want mijn revalidatie arts, dat was een Amerikaan, die moest met mij revalideren, maar ik wilde dat niet, want dat deed veel pijn. Maar ik wilde wel naar huis, en ik zat in een revalidatiecentrum, maar dat kon niet, want ik moest eerst op krukken leren lopen, maar dat wilde ik niet, want dan moest ik revalideren, etc. vicieuze cirkel.
Maar die gast zei dus tegen mij (in het licht van dit topic) oke prima joh, als jij niet wil revalideren, ik vind het best, voor mij gaat het geen verschil maken. Als jij de easy way out wil, namelijk geen pijn, dan is dat een prima keuze. De consequentie van die keuze is voor altijd in bed liggen, want dan ga je nooit iets kunnen. Ik vond mezelf namelijk vooral heel zielig.
En misschien was ik ook wel zielig (niet op de sarcastische manier) maar wat gaat me dat dan brengen? Dat ging me niet uit bed helpen. Ja, ik lag daar, en de rest niet, de rest was andere shit aan het doen, leuke shit, maar ik niet, ik lag daar. Nou, dan kan ik daar dag in dag uit roepen over hoe zielig ik was en hoe oneerlijk het was, maar dat gaat niemand lang aanhoren, want ook dié mensen hebben betere dingen te doen.
Niemand gaat iets voor je doen. Je moet het zelf doen, of niet. In beide gevallen zul je de consequenties van die keuze moeten accepteren. Huilen gaat je niks brengen. Ik zeg niet dat je niet mág huilen, maar ik zeg wel dat huilen niet het enige mag zijn wat je doet en verder bij de pakken neer blijven zitten. Daar wordt het niet beter van.
Dus dat deed ik. Ik ging revalideren, want niemand anders ging het voor mij doen. Dat is ook waar mijn nick vandaan komt, want ipv een half uur per dag was ik meerdere uren per dag bezig. De dag dat bij mij de knop om ging en ik begon te revalideren kwam hij naar me toe en zei 'man, you are one cool guy'. Dat is letterlijk waar de nick vandaan komt. Want men dacht dat ik 6 tot 9 maanden daar zou zitten, maar ik zat er net iets meer dan 3. Ik wilde naar huis, dat was mijn doel, en ik deed wat ik moest doen om daar zo snel mogelijk te komen, zonder te janken (figuurlijk, niet letterlijk, want ik heb vaak genoeg gejankt toen daar) dat het moeilijk was en zwaar en boehoe.
Het leven is hard en oneerlijk. Dat is gewoon zo. En mensen die geen fysieke handicap hebben, die hebben weer iets anders, wat voor hun kut en lastig en moeilijk is. Het is niet omdat er mensen zijn die het erger hebben dan jij dat je niet mág klagen, maar ik heb de instelling dat je jezelf uit die situatie moet zien te krijgen, want er in blijven hangen gaat niet helpen, alleen maar klagen zonder iets te ondernemen gaat niet helpen, met álles in het leven. Wijzen naar anderen die (meer) geluk hebben of hadden dan jij, gaat niet helpen.
Maar tegelijkertijd besef ik me terdege dat mijn situatie mij heeft gevormd hoe ik nu ben, goed, fout of neutraal, en dat dat niet voor iedereen zo werkt.
Heftig verhaal zeg, sterkte!!quote:
[..]
Iedere WERKdag he. Niet in het weekend.
Ja, tot mijn 12e. En daarna werd het volgens mij 3x per week en daarna 2x per week, maar ik heb fysiotherapie gehad tot ik bijna 18 werd.
Ik ben nu 41. Toen ik geboren werd wilde ik niet naar buiten. De betreffende arts besloot mij, tegen de wens van mijn moeder in, te halen d.m.v. een zgn vacuümpomp. Mijn moeder wilde een keizersnede, maar ze werd overruled of liet zich overhalen, of whatever, het is in ieder geval iets waar ze nu nog steeds niet over kan praten zonder tranen.
Dat ding schoot los. Dat had een hersenbeschadiging tot gevolg. Ik heb toen bijna een maand op intensive care gelegen. Ik heb foto's van mij van toen, waar mijn schedel, tot ongeveer mijn neus, vrijwel volledig zwart was van bloeduitstortingen etc, n.a.v. daarvan. De vraag was of ik het zou halen, en zo ja, hoé dan.
Ik heb daar niet om gevraagd. Life happened. 1 beslissing van 1 medicus leidde tot 14 operaties vanaf mijn 8 tot mijn 18e. Was er een keizersnede geweest was er niks aan de hand geweest, want ik was helemaal 'goed'. Ik had niks. Ik was gezond. En dan gebeurt dat, en klaar.
Nou, ik leef nog, schijnbaar
Mijn ouders zeiden, nee, fuck dat, dat gaan we niet doen. Maar ja, en dan? Dan komen de operaties, heupen, knieën, achillespezen, enkels, je wil het niet weten. Ik ben op mijn 16e letterlijk in 3 stukken gezaagd, bekken gekanteld en weer in mekaar geschroefd. Ik moest alles opnieuw leren, lopen, fietsen, zwemmen, etc, want door de tijd heen had ik die dingen allemaal wél geleerd, maar dan moet je opnieuw beginnen.
En het is die operatie op mijn 16e die shit heeft verandert, want mijn revalidatie arts, dat was een Amerikaan, die moest met mij revalideren, maar ik wilde dat niet, want dat deed veel pijn. Maar ik wilde wel naar huis, en ik zat in een revalidatiecentrum, maar dat kon niet, want ik moest eerst op krukken leren lopen, maar dat wilde ik niet, want dan moest ik revalideren, etc. vicieuze cirkel.
Maar die gast zei dus tegen mij (in het licht van dit topic) oke prima joh, als jij niet wil revalideren, ik vind het best, voor mij gaat het geen verschil maken. Als jij de easy way out wil, namelijk geen pijn, dan is dat een prima keuze. De consequentie van die keuze is voor altijd in bed liggen, want dan ga je nooit iets kunnen. Ik vond mezelf namelijk vooral heel zielig.
En misschien was ik ook wel zielig (niet op de sarcastische manier) maar wat gaat me dat dan brengen? Dat ging me niet uit bed helpen. Ja, ik lag daar, en de rest niet, de rest was andere shit aan het doen, leuke shit, maar ik niet, ik lag daar. Nou, dan kan ik daar dag in dag uit roepen over hoe zielig ik was en hoe oneerlijk het was, maar dat gaat niemand lang aanhoren, want ook dié mensen hebben betere dingen te doen.
Niemand gaat iets voor je doen. Je moet het zelf doen, of niet. In beide gevallen zul je de consequenties van die keuze moeten accepteren. Huilen gaat je niks brengen. Ik zeg niet dat je niet mág huilen, maar ik zeg wel dat huilen niet het enige mag zijn wat je doet en verder bij de pakken neer blijven zitten. Daar wordt het niet beter van.
Dus dat deed ik. Ik ging revalideren, want niemand anders ging het voor mij doen. Dat is ook waar mijn nick vandaan komt, want ipv een half uur per dag was ik meerdere uren per dag bezig. De dag dat bij mij de knop om ging en ik begon te revalideren kwam hij naar me toe en zei 'man, you are one cool guy'. Dat is letterlijk waar de nick vandaan komt. Want men dacht dat ik 6 tot 9 maanden daar zou zitten, maar ik zat er net iets meer dan 3. Ik wilde naar huis, dat was mijn doel, en ik deed wat ik moest doen om daar zo snel mogelijk te komen, zonder te janken (figuurlijk, niet letterlijk, want ik heb vaak genoeg gejankt toen daar) dat het moeilijk was en zwaar en boehoe.
Het leven is hard en oneerlijk. Dat is gewoon zo. En mensen die geen fysieke handicap hebben, die hebben weer iets anders, wat voor hun kut en lastig en moeilijk is. Het is niet omdat er mensen zijn die het erger hebben dan jij dat je niet mág klagen, maar ik heb de instelling dat je jezelf uit die situatie moet zien te krijgen, want er in blijven hangen gaat niet helpen, alleen maar klagen zonder iets te ondernemen gaat niet helpen, met álles in het leven. Wijzen naar anderen die (meer) geluk hebben of hadden dan jij, gaat niet helpen.
Maar tegelijkertijd besef ik me terdege dat mijn situatie mij heeft gevormd hoe ik nu ben, goed, fout of neutraal, en dat dat niet voor iedereen zo werkt.
JEzusteringquote:
[..]
Iedere WERKdag he. Niet in het weekend.
Ja, tot mijn 12e. En daarna werd het volgens mij 3x per week en daarna 2x per week, maar ik heb fysiotherapie gehad tot ik bijna 18 werd.
Ik ben nu 41. Toen ik geboren werd wilde ik niet naar buiten. De betreffende arts besloot mij, tegen de wens van mijn moeder in, te halen d.m.v. een zgn vacuümpomp. Mijn moeder wilde een keizersnede, maar ze werd overruled of liet zich overhalen, of whatever, het is in ieder geval iets waar ze nu nog steeds niet over kan praten zonder tranen.
Dat ding schoot los. Dat had een hersenbeschadiging tot gevolg. Ik heb toen bijna een maand op intensive care gelegen. Ik heb foto's van mij van toen, waar mijn schedel, tot ongeveer mijn neus, vrijwel volledig zwart was van bloeduitstortingen etc, n.a.v. daarvan. De vraag was of ik het zou halen, en zo ja, hoé dan.
Ik heb daar niet om gevraagd. Life happened. 1 beslissing van 1 medicus leidde tot 14 operaties vanaf mijn 8 tot mijn 18e. Was er een keizersnede geweest was er niks aan de hand geweest, want ik was helemaal 'goed'. Ik had niks. Ik was gezond. En dan gebeurt dat, en klaar.
Nou, ik leef nog, schijnbaar
Mijn ouders zeiden, nee, fuck dat, dat gaan we niet doen. Maar ja, en dan? Dan komen de operaties, heupen, knieën, achillespezen, enkels, je wil het niet weten. Ik ben op mijn 16e letterlijk in 3 stukken gezaagd, bekken gekanteld en weer in mekaar geschroefd. Ik moest alles opnieuw leren, lopen, fietsen, zwemmen, etc, want door de tijd heen had ik die dingen allemaal wél geleerd, maar dan moet je opnieuw beginnen.
En het is die operatie op mijn 16e die shit heeft verandert, want mijn revalidatie arts, dat was een Amerikaan, die moest met mij revalideren, maar ik wilde dat niet, want dat deed veel pijn. Maar ik wilde wel naar huis, en ik zat in een revalidatiecentrum, maar dat kon niet, want ik moest eerst op krukken leren lopen, maar dat wilde ik niet, want dan moest ik revalideren, etc. vicieuze cirkel.
Maar die gast zei dus tegen mij (in het licht van dit topic) oke prima joh, als jij niet wil revalideren, ik vind het best, voor mij gaat het geen verschil maken. Als jij de easy way out wil, namelijk geen pijn, dan is dat een prima keuze. De consequentie van die keuze is voor altijd in bed liggen, want dan ga je nooit iets kunnen. Ik vond mezelf namelijk vooral heel zielig.
En misschien was ik ook wel zielig (niet op de sarcastische manier) maar wat gaat me dat dan brengen? Dat ging me niet uit bed helpen. Ja, ik lag daar, en de rest niet, de rest was andere shit aan het doen, leuke shit, maar ik niet, ik lag daar. Nou, dan kan ik daar dag in dag uit roepen over hoe zielig ik was en hoe oneerlijk het was, maar dat gaat niemand lang aanhoren, want ook dié mensen hebben betere dingen te doen.
Niemand gaat iets voor je doen. Je moet het zelf doen, of niet. In beide gevallen zul je de consequenties van die keuze moeten accepteren. Huilen gaat je niks brengen. Ik zeg niet dat je niet mág huilen, maar ik zeg wel dat huilen niet het enige mag zijn wat je doet en verder bij de pakken neer blijven zitten. Daar wordt het niet beter van.
Dus dat deed ik. Ik ging revalideren, want niemand anders ging het voor mij doen. Dat is ook waar mijn nick vandaan komt, want ipv een half uur per dag was ik meerdere uren per dag bezig. De dag dat bij mij de knop om ging en ik begon te revalideren kwam hij naar me toe en zei 'man, you are one cool guy'. Dat is letterlijk waar de nick vandaan komt. Want men dacht dat ik 6 tot 9 maanden daar zou zitten, maar ik zat er net iets meer dan 3. Ik wilde naar huis, dat was mijn doel, en ik deed wat ik moest doen om daar zo snel mogelijk te komen, zonder te janken (figuurlijk, niet letterlijk, want ik heb vaak genoeg gejankt toen daar) dat het moeilijk was en zwaar en boehoe.
Het leven is hard en oneerlijk. Dat is gewoon zo. En mensen die geen fysieke handicap hebben, die hebben weer iets anders, wat voor hun kut en lastig en moeilijk is. Het is niet omdat er mensen zijn die het erger hebben dan jij dat je niet mág klagen, maar ik heb de instelling dat je jezelf uit die situatie moet zien te krijgen, want er in blijven hangen gaat niet helpen, alleen maar klagen zonder iets te ondernemen gaat niet helpen, met álles in het leven. Wijzen naar anderen die (meer) geluk hebben of hadden dan jij, gaat niet helpen.
Maar tegelijkertijd besef ik me terdege dat mijn situatie mij heeft gevormd hoe ik nu ben, goed, fout of neutraal, en dat dat niet voor iedereen zo werkt.
wat een verhaal ben er gelijk depressief van geworden 
Miet.quote:
[..]
JEzustering
Poeh, wat rot van je jeugd, dat had je zo graag anders gezien. Maar wat sterk ben je eruit gekomen. En die man had gelijk, en jij ook: je zielig gaan lopen voelen levert écht totaal niets op. Dat wil niet zeggen dat je (in het algemeen) niet zo nu en dan mag breken en huilen en schelden en je zielig voelen en alles wat je maar aan gevoelens hebt toe moet kunnen laten, maar daarna moet je weer je schouders eronder zetten en verder gaan. Want inderdaad, een ander doet het niet voor je.quote:
[..]
Iedere WERKdag he. Niet in het weekend.
Ja, tot mijn 12e. En daarna werd het volgens mij 3x per week en daarna 2x per week, maar ik heb fysiotherapie gehad tot ik bijna 18 werd.
Ik ben nu 41. Toen ik geboren werd wilde ik niet naar buiten. De betreffende arts besloot mij, tegen de wens van mijn moeder in, te halen d.m.v. een zgn vacuümpomp. Mijn moeder wilde een keizersnede, maar ze werd overruled of liet zich overhalen, of whatever, het is in ieder geval iets waar ze nu nog steeds niet over kan praten zonder tranen.
Dat ding schoot los. Dat had een hersenbeschadiging tot gevolg. Ik heb toen bijna een maand op intensive care gelegen. Ik heb foto's van mij van toen, waar mijn schedel, tot ongeveer mijn neus, vrijwel volledig zwart was van bloeduitstortingen etc, n.a.v. daarvan. De vraag was of ik het zou halen, en zo ja, hoé dan.
Ik heb daar niet om gevraagd. Life happened. 1 beslissing van 1 medicus leidde tot 14 operaties vanaf mijn 8 tot mijn 18e. Was er een keizersnede geweest was er niks aan de hand geweest, want ik was helemaal 'goed'. Ik had niks. Ik was gezond. En dan gebeurt dat, en klaar.
Nou, ik leef nog, schijnbaar
Mijn ouders zeiden, nee, fuck dat, dat gaan we niet doen. Maar ja, en dan? Dan komen de operaties, heupen, knieën, achillespezen, enkels, je wil het niet weten. Ik ben op mijn 16e letterlijk in 3 stukken gezaagd, bekken gekanteld en weer in mekaar geschroefd. Ik moest alles opnieuw leren, lopen, fietsen, zwemmen, etc, want door de tijd heen had ik die dingen allemaal wél geleerd, maar dan moet je opnieuw beginnen.
En het is die operatie op mijn 16e die shit heeft verandert, want mijn revalidatie arts, dat was een Amerikaan, die moest met mij revalideren, maar ik wilde dat niet, want dat deed veel pijn. Maar ik wilde wel naar huis, en ik zat in een revalidatiecentrum, maar dat kon niet, want ik moest eerst op krukken leren lopen, maar dat wilde ik niet, want dan moest ik revalideren, etc. vicieuze cirkel.
Maar die gast zei dus tegen mij (in het licht van dit topic) oke prima joh, als jij niet wil revalideren, ik vind het best, voor mij gaat het geen verschil maken. Als jij de easy way out wil, namelijk geen pijn, dan is dat een prima keuze. De consequentie van die keuze is voor altijd in bed liggen, want dan ga je nooit iets kunnen. Ik vond mezelf namelijk vooral heel zielig.
En misschien was ik ook wel zielig (niet op de sarcastische manier) maar wat gaat me dat dan brengen? Dat ging me niet uit bed helpen. Ja, ik lag daar, en de rest niet, de rest was andere shit aan het doen, leuke shit, maar ik niet, ik lag daar. Nou, dan kan ik daar dag in dag uit roepen over hoe zielig ik was en hoe oneerlijk het was, maar dat gaat niemand lang aanhoren, want ook dié mensen hebben betere dingen te doen.
Niemand gaat iets voor je doen. Je moet het zelf doen, of niet. In beide gevallen zul je de consequenties van die keuze moeten accepteren. Huilen gaat je niks brengen. Ik zeg niet dat je niet mág huilen, maar ik zeg wel dat huilen niet het enige mag zijn wat je doet en verder bij de pakken neer blijven zitten. Daar wordt het niet beter van.
Dus dat deed ik. Ik ging revalideren, want niemand anders ging het voor mij doen. Dat is ook waar mijn nick vandaan komt, want ipv een half uur per dag was ik meerdere uren per dag bezig. De dag dat bij mij de knop om ging en ik begon te revalideren kwam hij naar me toe en zei 'man, you are one cool guy'. Dat is letterlijk waar de nick vandaan komt. Want men dacht dat ik 6 tot 9 maanden daar zou zitten, maar ik zat er net iets meer dan 3. Ik wilde naar huis, dat was mijn doel, en ik deed wat ik moest doen om daar zo snel mogelijk te komen, zonder te janken (figuurlijk, niet letterlijk, want ik heb vaak genoeg gejankt toen daar) dat het moeilijk was en zwaar en boehoe.
Het leven is hard en oneerlijk. Dat is gewoon zo. En mensen die geen fysieke handicap hebben, die hebben weer iets anders, wat voor hun kut en lastig en moeilijk is. Het is niet omdat er mensen zijn die het erger hebben dan jij dat je niet mág klagen, maar ik heb de instelling dat je jezelf uit die situatie moet zien te krijgen, want er in blijven hangen gaat niet helpen, alleen maar klagen zonder iets te ondernemen gaat niet helpen, met álles in het leven. Wijzen naar anderen die (meer) geluk hebben of hadden dan jij, gaat niet helpen.
Maar tegelijkertijd besef ik me terdege dat mijn situatie mij heeft gevormd hoe ik nu ben, goed, fout of neutraal, en dat dat niet voor iedereen zo werkt.
Respect voor jou in ieder geval!
Nou houden zo.quote:
Niet herkenbaar. Ik geniet echt van het leven.
Nooit meer werken. Het ligt niet in mijn aard.quote:
Ja en nee. Natuurlijk, als ik had kunnen kiezen, dan had ik geen handicap gehad. Maar als ik geen handicap had gehad weet ik ook niet of ik qua persoonlijkheid/karakter zo was geworden zoals ik nu ben. Ik snap uiteraard prima dat de meningen of dat een goed iets is of niet all over the place zullen zijnquote:
[..]
Poeh, wat rot van je jeugd, dat had je zo graag anders gezien. Maar wat sterk ben je eruit gekomen. En die man had gelijk, en jij ook: je zielig gaan lopen voelen levert écht totaal niets op. Dat wil niet zeggen dat je (in het algemeen) niet zo nu en dan mag breken en huilen en schelden en je zielig voelen en alles wat je maar aan gevoelens hebt toe moet kunnen laten, maar daarna moet je weer je schouders eronder zetten en verder gaan. Want inderdaad, een ander doet het niet voor je.
Respect voor jou in ieder geval!
Het is niet het neervallen omdat je een tegenslag hebt. Het is het opstaan nadat je bent neergevallen. Je hoeft maar 1x meer op te staan dan neer te vallen om uiteindelijk er sterker uit te komen. Maar 1x. Dat is niet veel. Natuurlijk mag je huilen en dit en dat, maar daarna moet je zeggen, fuck dit, ik ga door. Want als je dat niet doet kun je net zo goed vast in je kist gaan liggen en klaar.
Kijk, ik ben geen arts, en ik weet het dus ook zeker niet beter dan iemand die ervoor opgeleid is, maar ik krijg de rillingen van hoe makkelijk mensen soms zeggen dat ze depressief zijn. Want depressief zijn wordt vaak gebruikt als een schild, is mijn (weinig populaire) mening. Het is de zondebok voor waarom niet positief X en Y en Z. Het is een soort van verstopplek om je te verschuilen en de verantwoordelijkheid buiten jezelf te leggen.
Oh ik had vroeger dit en ik had vroeger dat. En ik geloof best dat het vroeger kut was voor je, en nog is soms, maar dat is geen excuus om niet proberen het beste uit jezelf te halen. Als je alleen maar wil horen dat je zielig bent en een aai over je bol wil, zodat je 'gerechtvaardigd' kunt berusten in je situatie, in plaats van een schop onder je hol te krijgen en te zeggen snap out of it, je bent het aan jezelf verplicht om te stoppen met excuses over waarom je niet bent waar je wil zijn, omdat dat proberen betekent dat als je faalt, je niemand anders als verantwoordelijke aan kunt wijzen behalve jezelf, dan ben je niet depressief, dan ben je een loser.
Ik ben het echt volledig met je eensquote:
[..]
Ja en nee. Natuurlijk, als ik had kunnen kiezen, dan had ik geen handicap gehad. Maar als ik geen handicap had gehad weet ik ook niet of ik qua persoonlijkheid/karakter zo was geworden zoals ik nu ben. Ik snap uiteraard prima dat de meningen of dat een goed iets is of niet all over the place zullen zijn
Het is niet het neervallen omdat je een tegenslag hebt. Het is het opstaan nadat je bent neergevallen. Je hoeft maar 1x meer op te staan dan neer te vallen om uiteindelijk er sterker uit te komen. Maar 1x. Dat is niet veel. Natuurlijk mag je huilen en dit en dat, maar daarna moet je zeggen, fuck dit, ik ga door. Want als je dat niet doet kun je net zo goed vast in je kist gaan liggen en klaar.
Kijk, ik ben geen arts, en ik weet het dus ook zeker niet beter dan iemand die ervoor opgeleid is, maar ik krijg de rillingen van hoe makkelijk mensen soms zeggen dat ze depressief zijn. Want depressief zijn wordt vaak gebruikt als een schild, is mijn (weinig populaire) mening. Het is de zondebok voor waarom niet positief X en Y en Z. Het is een soort van verstopplek om je te verschuilen en de verantwoordelijkheid buiten jezelf te leggen.
Oh ik had vroeger dit en ik had vroeger dat. En ik geloof best dat het vroeger kut was voor je, en nog is soms, maar dat is geen excuus om niet proberen het beste uit jezelf te halen. Als je alleen maar wil horen dat je zielig bent en een aai over je bol wil, zodat je 'gerechtvaardigd' kunt berusten in je situatie, in plaats van een schop onder je hol te krijgen en te zeggen snap out of it, je bent het aan jezelf verplicht om te stoppen met excuses over waarom je niet bent waar je wil zijn, omdat dat proberen betekent dat als je faalt, je niemand anders als verantwoordelijke aan kunt wijzen behalve jezelf, dan ben je niet depressief, dan ben je een loser.
Wat een mooi en openhartig inkijkje heb je hier gegeven, in hoe je geworden bent zoals je bent. Ik heb je altijd al 'wijs' gevonden voor je leeftijd, nu snap ik beter waarom.
Beetje jammer van Fok.
Het is het grote coolguy ‘how can I make this about me’ topic geworden idd.quote:
Ik begrijp dat TS niet heel populair is maar hij post dit in R&P en ik geloof best dat het voor hem een worsteling is (het komt enorm vaak voor). Wel jammer dat de reacties bestaan uit "zeik niet zo is het leven en ik heb ook wel eens last van dit en dat" en een levensverhaal van iemand waar de rest, inclusief mods, wel serieus op reageren.
Beetje jammer van Fok.
Elke random user had te horen gekregen dat ie een eigen topic kon makenquote:
[..]
Het is het grote coolguy ‘how can I make this about me’ topic geworden idd.
Ik vind dit wel heel makkelijk hoor. Ik heb ook tegenslagen gehad, vooral een opvoeding waar menigeen knetterdepressief en erger door was geworden. Ik heb een chronische ziekte waarvan een van de symptomen depressieve klachten is. En toch ben ik het niet. Dat is niet iets dat ik kan kiezen. Dat is gewoon toeval. Gewoon mazzel.quote:
[..]
Ja en nee. Natuurlijk, als ik had kunnen kiezen, dan had ik geen handicap gehad. Maar als ik geen handicap had gehad weet ik ook niet of ik qua persoonlijkheid/karakter zo was geworden zoals ik nu ben. Ik snap uiteraard prima dat de meningen of dat een goed iets is of niet all over the place zullen zijn
Het is niet het neervallen omdat je een tegenslag hebt. Het is het opstaan nadat je bent neergevallen. Je hoeft maar 1x meer op te staan dan neer te vallen om uiteindelijk er sterker uit te komen. Maar 1x. Dat is niet veel. Natuurlijk mag je huilen en dit en dat, maar daarna moet je zeggen, fuck dit, ik ga door. Want als je dat niet doet kun je net zo goed vast in je kist gaan liggen en klaar.
Kijk, ik ben geen arts, en ik weet het dus ook zeker niet beter dan iemand die ervoor opgeleid is, maar ik krijg de rillingen van hoe makkelijk mensen soms zeggen dat ze depressief zijn. Want depressief zijn wordt vaak gebruikt als een schild, is mijn (weinig populaire) mening. Het is de zondebok voor waarom niet positief X en Y en Z. Het is een soort van verstopplek om je te verschuilen en de verantwoordelijkheid buiten jezelf te leggen.
Oh ik had vroeger dit en ik had vroeger dat. En ik geloof best dat het vroeger kut was voor je, en nog is soms, maar dat is geen excuus om niet proberen het beste uit jezelf te halen. Als je alleen maar wil horen dat je zielig bent en een aai over je bol wil, zodat je 'gerechtvaardigd' kunt berusten in je situatie, in plaats van een schop onder je hol te krijgen en te zeggen snap out of it, je bent het aan jezelf verplicht om te stoppen met excuses over waarom je niet bent waar je wil zijn, omdat dat proberen betekent dat als je faalt, je niemand anders als verantwoordelijke aan kunt wijzen behalve jezelf, dan ben je niet depressief, dan ben je een loser.
Mijn beste vriendin daarentegen, vindt het al zo lang als ze zich kan herinneren prima als ze dood zou gaan. Gaat kliniek in en uit. Krijgt de hele week hulp. Ligt regelmatig op de IC. Die is zeer ernstig ziek. Ik sta haar al dik 20 jaar bij en zij kiest echt niet voor haar ziekte. Haar onderliggende trauma's zijn voor mij volslagen onbegrijpelijk. Ik kan me niet voorstellen dat dat zo veel effect heeft op een mensenleven. Maar dat ík dat niet kan begrijpen, is dus mijn mazzel. Mijn hersens werken niet op die manier en daar heb ik ongelofelijk veel geluk mee.
Neemt niet weg dat TS er ook wel een beetje voor lijkt te kiezen om ongelukkig zijn te zijn. Het ontgaat vast niet mij alleen dat hij alle posts over medicatie negeert.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lucky_Strike op 02-12-2022 18:46:46 ]
Echt ongelofelijk dit en zo niet waarquote:
[..]
Elke random user had te horen gekregen dat ie een eigen topic kon maken
Natuurlijk is er een verschil in mensen en hoe ze met tegenslagen omgaan. De mogelijkheden hebben om met tegenslagen om te gaan.quote:
[..]
Ik vind dit wel heel makkelijk hoor. Ik heb ook tegenslagen gehad, vooral een opvoeding waar menigeen knetterdepressief en erger door was geworden. Ik heb een chronische ziekte waarvan een van de symptomen depressieve klachten is. En toch ben ik het niet. Dat is niet iets dat ik kan kiezen. Dat is gewoon toeval. Gewoon mazzel.
Mijn beste vriendin daarentegen, vindt het al zo lang als ze zich kan herinneren prima als ze dood zou gaan. Gaat kliniek in en uit. Krijgt de hele week hulp. Ligt regelmatig op de IC. Die is zeer ernstig ziek. Ik sta haar al dik 20 jaar bij en zij kiest echt niet voor haar ziekte. Haar onderliggende trauma's zijn voor mij volslagen onbegrijpelijk. Ik kan me niet voorstellen dat dat zo veel effect heeft op een mensenleven. Maar dat ík dat niet kan begrijpen, is dus mijn mazzel. Mijn hersens werken niet op die manier en daar heb ik ongelofelijk veel geluk mee.
Neemt niet weg dat TS er ook wel een beetje voor lijkt te kiezen om ongelukkig zijn te zijn. Het ontgaat vast niet mij alleen dat hij alle posts over medicatie negeert.
Ik vind echter in het geval van TS zeer opvallend dat hij met heel veel dingen naar anderen wijst, naar omstandigheden, naar van alles, maar niet naar zichzelf en de mogelijkheid onderzoekt om met de huisarts uit te zoeken of er medicatie is en in welke dosering dan die hem zou kunnen helpen. Hij negeert ieder woord daarover. Tja...
Oh lekker selectief reageren. Goed bezig hoor, modsquote:
[..]
Echt ongelofelijk dit en zo niet waar
Ik denk dat hier in R&P zelden iemand verteld wordt om een eigen topic aan te maken. R&P bestaat bijna volledig uit verhalen en ervaringen van anderen op topics van mensen die met iets worstelen.quote:
[..]
Oh lekker selectief reageren. Goed bezig hoor, mods
Ts wordt vooral de grond in geboord en het topic wordt gekaapt door een mod waardoor ts zn verhaal met behulp van een paar andere mods ondersneeuwt. Als dit het beleid is dan is het misschien tijd om dat te veranderen naar mensen wel hun eigen topics laten maken als ze die van een ander kapen.quote:
[..]
Ik denk dat hier in R&P zelden iemand verteld wordt om een eigen topic aan te maken. R&P bestaat bijna volledig uit verhalen en ervaringen van anderen op topics van mensen die met iets worstelen.
Ik besef maar al te goed dat TS op veel plaatsen nogal hard aangepakt wordt maar dit topic is daar toch echt geen voorbeeld van? Veel mensen die goede adviezen gegeven hebben (incl jij met goede content). Het verhaal van CoolGuy is er pas gekomen na vraag van TS en is verder gaan lopen op vraag van anderen.quote:
[..]
Ts wordt vooral de grond in geboord en het topic wordt gekaapt door een mod waardoor ts zn verhaal met behulp van een paar andere mods ondersneeuwt. Als dit het beleid is dan is het misschien tijd om dat te veranderen naar mensen wel hun eigen topics laten maken als ze die van een ander kapen.
Maar nogmaals: ik denk niet dat dit topic in het rijtje hoort bij andere topics waarin deze toon vooral heerst: hoe breken we TS verder af?
Dit. En hij vertelde het niet om zijn eigen ei kwijt te kunnen, maar om te laten zien dat je altijd een keuze hebt, wat voor shit je ook toebedeeld krijgt. Om er toch nog het beste van te maken, of niet.quote:
[..]
Echt ongelofelijk dit en zo niet waar
Al snap ik het punt van @Lucky_Strike ook wel. Een kenmerk van depressiviteit kan zijn dat je alle initiatief verliest, dat je juist geen fut hebt om uit te zoeken hoe je het beste ervan kan maken. Dat alle suggesties die anderen aandragen zinloos voelen, omdat je altijd tig beren op de weg ziet.
Daar uitkomen is ook heel lastig. Zeker nu TS in het buitenland woont, zonder een naaste die hem aan zijn haren naar de huisarts kan slepen, bij wijze van spreken.
En sommige mensen hebben dan nog de pech dat ze ondanks optimale behandeling niet beter worden. Maar TS probeert het niet eens, dat levert ook wel irritatie op in zijn topics.
mijn opvoeding liep op veel manieren gelijk met TS de zijne en ik weet wat voor puinzooi dit in de hersenen van mensen achterlaat. Denk dan aan brainwashing vanaf je geboorte en dit geeft een aardige kortsluiting. Je hoort steeds 'de stem' van een veel te groot en zwaar geweten in je hoofd waartegen je moet vechten. Als je jezelf dan eenmaal vrij kan maken uit je thuissituatie dan maak je vaak aardig verkeerde keuzes om terug te vechten tegen je opvoeding. Je hebt inderdaad dat gevoel heel erg dat het oneerlijk is wat is gebeurd en wat ze je hebben aangedaan als jong weerloos kind. Dat geeft veel boosheid en verdriet. Als ik mezelf en anderen rondom mij bekijk die hetzelfde pad hebben gelopen (ik heb destijds ook op fora gezeten met gelijkgestemden plus natuurlijk de echte mensen rondom mij die dezelfde stappen hebben genomen) zie je ze verschillende fases doorlopen. Van weerstand en alle remmen vreselijk losgooien naar toch best wel depressieve en burn-out achtige fases tot ergens de berusting dat het inderdaad oneerlijk was en dat je die rugzak nu hebt maar dat als je die rugzak te zwaar laat doorwegen je alleen nog maar jezelf ermee hebt. Dan ben jij degene die je je verdere toekomst afpakt, niet meer je ouders of een kutgeloof. Deze fases doorlopen duurt jaren.
Helaas blijft die stem spreken, ook al wordt die wel wat stiller en blijf je wat restletsels overhouden.
TS vecht met verschillende zaken. Zijn verleden waarbij hij nog maar in de startfase zit van herstel, zijn geaardheid wat de omstandigheden waarschijnlijk nog een pak moeilijker maken ivm zijn familie, zijn omgeving (weer mensen die letterlijk zo anders zijn dan hem) waar hij er alleen voorstaat, het alleen rondkomen met 1 loontje en dat misschien binnenkort kwijtraakt, het wel terug willen komen naar zijn thuisland maar daar gaat het nu ook niet over roosjes ivm woningen plus DUO die dan in zijn nek hijgt, zijn visuele beperking die hem aan locaties vastbindt,...
Ik kan mij voorstellen dat dat allemaal best zwaar weegt. Het is nu inderdaad de kunst om jezelf weer bij elkaar te gaan rapen en een plan te maken. Dit zou gezien zijn aanleg voor depressie misschien best met behulp van medicatie kunnen, dat gaat de lastige kantjes wat verzachten. Maar een plan moet er komen. Dat geeft ook houvast en strijdvaardigheid. Als je zelf geen uitweg ziet dan zink je vaker alleen maar verder.
Allemaal makkelijk gezegd natuurlijk...
Waarom ben je niet allang weg uit Ierland? Alleen dat klimaat daar zou mij al gek maken. Heb er een paar maanden gewoond, mei, juni, juli en dat was al erg genoeg.quote:
Ik leef eigenlijk al van jongs af aan tegen mijn zin in. Ik ben altijd al van mening geweest dat het beter zou zijn geweest als ik nooit geboren was. De meeste mensen die er geen zin meer in hebben worden pas op latere leeftijd depressief, maar ik kreeg als jong kind reeds de diagnose ' depressie' . Om religieuze redenen vonden mijn ouders dat een kind niet depressief kon zijn en hebben daardoor in eerste instantie een traject bij de psycholoog geweigerd dat begon pas toen ik al een tiener was. Volgens het christendom is het namelijk een gebod om je te verheugen in het offer van Jezus Christus, oftewel het is verplicht om blij te zijn. Dat mag niet, dat moet.
Ik vind dat het gewoon onverantwoord is dat incapabele mensen zoals mijn ouders 2 kinderen op de wereld hebben gezet en dan ook nog met een erfelijke aandoening
Ik vind eigenlijk de meeste mensen gewoon ongelooflijk irritant en dom. Eigenlijk is het glas bij mij altijd halfleeg als het niet al helemaal leeg is. Ik vind dat een psycholoog ook geen enkele zin meer heeft heb ik lang genoeg geprobeerd komt niks uit. Dan kan ik wel elke week mijn zuurverdiende centen aan zo'n zielenknijper uit gaan lopen geven (want nee, hier in Ierland is er geen GGZ in het basispakket, gewoon dokken hier daarom zitten ze ook allemaal aan de drank hierzo
Zijn er meer mensen wiens hart van steen geworden is zodat je eigenlijk niks positiefs meer kan zien? Want ik vind eigenlijk alles gewoon intens kut.
Ik wacht totdat ik word ontslagen en mijn zogeheten redundancy bonus krijg. Die paar duizend euro is voor mij best veelquote:
[..]
Waarom ben je niet allang weg uit Ierland? Alleen dat klimaat daar zou mij al gek maken. Heb er een paar maanden gewoond, mei, juni, juli en dat was al erg genoeg.
Wanneer gaat dat gebeuren?quote:
[..]
Ik wacht totdat ik word ontslagen en mijn zogeheten redundancy bonus krijg. Die paar duizend euro is voor mij best veel
Ik snap heel goed dat een paar duizend euro veel geld is, maar als je (geestelijke) gezondheid eronder lijdt, is het misschien beter om van geld geen al te belangrijk punt te maken.
Als ik al mijn geld verspil aan onzin word ik nog ongelukkigerquote:
[..]
Wanneer gaat dat gebeuren?
Ik snap heel goed dat een paar duizend euro veel geld is, maar als je (geestelijke) gezondheid eronder lijdt, is het misschien beter om van geld geen al te belangrijk punt te maken.
Ze zouden het in januari aankondigen we gaan het zien. Ik weet echt niet wat ik ga doen als ik toch niet ontslagen word
Ik begrijp niet wat je bedoelt met de eerste zin.quote:
[..]
Als ik al mijn geld verspil aan onzin word ik nog ongelukkiger
Ze zouden het in januari aankondigen we gaan het zien. Ik weet echt niet wat ik ga doen als ik toch niet ontslagen word
Als ik zelf ontslag neem en er vervolgens achter kom dat ik redundancy bonus had gekregen als ik geen ontslag genomen had bijvoorbeeld.quote:
[..]
Ik begrijp niet wat je bedoelt met de eerste zin.
Maar is het onzin als je voor je geestelijke gezondheid bepaalde keuzes maakt waarbij geld niet het belangrijkste is?quote:
[..]
Als ik zelf ontslag neem en er vervolgens achter kom dat ik redundancy bonus had gekregen als ik geen ontslag genomen had bijvoorbeeld.
Je bent daar hartstikke ongelukkig, voelt je niet fijn, vindt je werk kut. Dat moet je toch niet flanger in stand houden als je je daar zo’n slecht onder voelt?
Ik vind het gevaarlijk om mijn geld over de balk te smijten alleen omdat ik mij ergens chagrijnig voel.quote:
[..]
Maar is het onzin als je voor je geestelijke gezondheid bepaalde keuzes maakt waarbij geld niet het belangrijkste is?
Je bent daar hartstikke ongelukkig, voelt je niet fijn, vindt je werk kut. Dat moet je toch niet flanger in stand houden als je je daar zo’n slecht onder voelt?
Wat als ik ernstig fysiek ziek word en ik heb al mijn geld al over de balk gesmeten.
Emotioneel/geestelijk ziek is net zo goed ziek. Als je werkelijk ernstig depressief bent, is dat niet iets om licht over te doen.quote:
[..]
Ik vind het gevaarlijk om mijn geld over de balk te smijten alleen omdat ik mij ergens chagrijnig voel.
Wat als ik ernstig fysiek ziek word en ik heb al mijn geld al over de balk gesmeten.
Dat klopt maar ik ben dat altijd al.quote:
[..]
Emotioneel/geestelijk ziek is net zo goed ziek. Als je werkelijk ernstig depressief bent, is dat niet iets om licht over te doen.
Dus ik wil liever in ieder geval tot en met januari wachten en kijken of ik ontslagen word.
Gebeurt dat niet , ja dan moet ik wel serieus gaan overwegen wat ik wil gaan doen want ik ben inmiddels al 30 ook.
Ik ben het ook zat om met huisgenoten te wonen dat doe ik al sinds ik 17 ben. Dat is toch 13 jaar van mijn leven inmiddels .
Ik denk als ik zo kijk wat je allemaal post dat het vooral tijd wordt dat je stopt met naar van alles buiten jezelf te wijzen als reden waarom het niet goed met je gaat, en met jezelf aan de slag te gaan.quote:
[..]
Dat klopt maar ik ben dat altijd al.
Dus ik wil liever in ieder geval tot en met januari wachten en kijken of ik ontslagen word.
Gebeurt dat niet , ja dan moet ik wel serieus gaan overwegen wat ik wil gaan doen want ik ben inmiddels al 30 ook.
Ik ben het ook zat om met huisgenoten te wonen dat doe ik al sinds ik 17 ben. Dat is toch 13 jaar van mijn leven inmiddels .
Ik ga ook wel af en toe naar de sportschool daarvoor hoor. Maar afgelopen tijd is het me helaas niet gelukt om 3x per week te gaan. Ik ga zo vaak als het lukt maar het is echt absoluut tegen mijn zin in.quote:
[..]
Ik denk als ik zo kijk wat je allemaal post dat het vooral tijd wordt dat je stopt met naar van alles buiten jezelf te wijzen als reden waarom het niet goed met je gaat, en met jezelf aan de slag te gaan.
Mijn maat hier zei ook van ja je bent altijd zo somber en negatief
Hoe denk je minder somber en negatief te worden als je 1) met tegenzin naar je werk gaat, 2) met tegenzin een woning deelt, 3) met tegenzin naar de sportschool gaat. En dat zijn dan maar drie dingen die je met tegenzin doet.quote:
[..]
Ik ga ook wel af en toe naar de sportschool daarvoor hoor. Maar afgelopen tijd is het me helaas niet gelukt om 3x per week te gaan. Ik ga zo vaak als het lukt maar het is echt absoluut tegen mijn zin in.
Mijn maat hier zei ook van ja je bent altijd zo somber en negatief
Aan de slag met jezelf is niet per se sporten, hoewel dat tegen depressie en somberheid we kan helpen, maar met je mentale gezondheid.
Vraag: Wat zou je wel gelukkig maken? Dan doel ik nu even niet op het winnen van een loterij van 20 miljoen. Welke onderdelen mis je vooral? Waar kun je zelf de regie in nemen? En waar heb je hulp bij nodig? Besef dat het leven veranderlijk is, met ups and downs. Ook mensen met een ongelukkig jeugd kunnen later veel geluk vinden.quote:
Ik leef eigenlijk al van jongs af aan tegen mijn zin in. Ik ben altijd al van mening geweest dat het beter zou zijn geweest als ik nooit geboren was. De meeste mensen die er geen zin meer in hebben worden pas op latere leeftijd depressief, maar ik kreeg als jong kind reeds de diagnose ' depressie' . Om religieuze redenen vonden mijn ouders dat een kind niet depressief kon zijn en hebben daardoor in eerste instantie een traject bij de psycholoog geweigerd dat begon pas toen ik al een tiener was. Volgens het christendom is het namelijk een gebod om je te verheugen in het offer van Jezus Christus, oftewel het is verplicht om blij te zijn. Dat mag niet, dat moet.
Ik vind dat het gewoon onverantwoord is dat incapabele mensen zoals mijn ouders 2 kinderen op de wereld hebben gezet en dan ook nog met een erfelijke aandoening
Ik vind eigenlijk de meeste mensen gewoon ongelooflijk irritant en dom. Eigenlijk is het glas bij mij altijd halfleeg als het niet al helemaal leeg is. Ik vind dat een psycholoog ook geen enkele zin meer heeft heb ik lang genoeg geprobeerd komt niks uit. Dan kan ik wel elke week mijn zuurverdiende centen aan zo'n zielenknijper uit gaan lopen geven (want nee, hier in Ierland is er geen GGZ in het basispakket, gewoon dokken hier daarom zitten ze ook allemaal aan de drank hierzo
Zijn er meer mensen wiens hart van steen geworden is zodat je eigenlijk niks positiefs meer kan zien? Want ik vind eigenlijk alles gewoon intens kut.
Nou ja ze zeggen altijd dat je moet sporten en gespierd worden en dan zal je gelukkig worden en zo is toch een beetje het 21e eeuwse schoonheidsideaal hequote:
[..]
Hoe denk je minder somber en negatief te worden als je 1) met tegenzin naar je werk gaat, 2) met tegenzin een woning deelt, 3) met tegenzin naar de sportschool gaat. En dat zijn dan maar drie dingen die je met tegenzin doet.
Aan de slag met jezelf is niet per se sporten, hoewel dat tegen depressie en somberheid we kan helpen, maar met je mentale gezondheid.
Gespierd ben ik overigens nog lang niet maar het dikkige mollige is al iets minder
Ik wil graag een eigen huis dat ik naar eigen wens kan inrichten en dan niet ergens in de middle of nowhere waar ik zonder auto nergens kan komen (want ik mag geen auto rijden) of niemand ken. En dus liever geen huisgenoten meer want ik heb die al veel te lang.quote:
[..]
Vraag: Wat zou je wel gelukkig maken? Dan doel ik nu even niet op het winnen van een loterij van 20 miljoen. Welke onderdelen mis je vooral? Waar kun je zelf de regie in nemen? En waar heb je hulp bij nodig? Besef dat het leven veranderlijk is, met ups and downs. Ook mensen met een ongelukkig jeugd kunnen later veel geluk vinden.
Zelf regie: ik zou veel meer werkgerelateerde cursussen moeten doen en certificaten moeten halen. Helaas is mijn motivatie en energie daarvoor echt heel erg laag want ook die dingen vind ik eigenlijk niet leuk. Dmv deze cursussen en certificaten zou ik een betere baan kunnen vinden. Helaas zit ik in de IT sales (omdat dit het enige is wat geld verdient, leraren verdienen een stuk minder dan ik) en vind ik eigenlijk alles kut hieraan behalve het geld.
Hulp: ik zou sowieso wel iets van een coaching kunnen gebruiken m.b.t. relaties en seksualiteit ja. Een laatste zoektocht leverde niet echt wat op helaas. Nee ik ben niet zo'n enge incel maagd maar ik weet dus niet zo goed of een relatie uberhaupt wel bij mij past of dat ik ergens op het aseksuele spectrum zit. Ik neuk wel maar niet zo heel erg vaak.
Met werk komt het vast goed. We komen wel in een recessie maar er zijn werkelijk genoeg banen te vinden nu, in sales en de sector die je noemt met diverse leermogelijkheden. Dit, heb je op korte termijn (lees: 6 maanden) echt wel op de rit. Wat betreft huisvesting: dit zijn dingen die je zelf echt minder in de hand hebt. Mazzel, en tijd kost dit. Zure appel. Maar je bent niet de enige. Wat betreft relationeel: misschien met een nieuwe werkomgeving ontmoet je de persoon van je dromen. Misschien eerste target dat je bij grote bedrijven solliciteert, goed voor je netwerk.quote:
[..]
Ik wil graag een eigen huis dat ik naar eigen wens kan inrichten en dan niet ergens in de middle of nowhere waar ik zonder auto nergens kan komen (want ik mag geen auto rijden) of niemand ken. En dus liever geen huisgenoten meer want ik heb die al veel te lang.
Zelf regie: ik zou veel meer werkgerelateerde cursussen moeten doen en certificaten moeten halen. Helaas is mijn motivatie en energie daarvoor echt heel erg laag want ook die dingen vind ik eigenlijk niet leuk. Dmv deze cursussen en certificaten zou ik een betere baan kunnen vinden. Helaas zit ik in de IT sales (omdat dit het enige is wat geld verdient, leraren verdienen een stuk minder dan ik) en vind ik eigenlijk alles kut hieraan behalve het geld.
Hulp: ik zou sowieso wel iets van een coaching kunnen gebruiken m.b.t. relaties en seksualiteit ja. Een laatste zoektocht leverde niet echt wat op helaas. Nee ik ben niet zo'n enge incel maagd maar ik weet dus niet zo goed of een relatie uberhaupt wel bij mij past of dat ik ergens op het aseksuele spectrum zit. Ik neuk wel maar niet zo heel erg vaak.
Dit ga je misschien niet leuk vinden maar het zoeken naar een relatie zou geen prioriteit moeten zijn.quote:
[..]
Ik wil graag een eigen huis dat ik naar eigen wens kan inrichten en dan niet ergens in de middle of nowhere waar ik zonder auto nergens kan komen (want ik mag geen auto rijden) of niemand ken. En dus liever geen huisgenoten meer want ik heb die al veel te lang.
Zelf regie: ik zou veel meer werkgerelateerde cursussen moeten doen en certificaten moeten halen. Helaas is mijn motivatie en energie daarvoor echt heel erg laag want ook die dingen vind ik eigenlijk niet leuk. Dmv deze cursussen en certificaten zou ik een betere baan kunnen vinden. Helaas zit ik in de IT sales (omdat dit het enige is wat geld verdient, leraren verdienen een stuk minder dan ik) en vind ik eigenlijk alles kut hieraan behalve het geld.
Hulp: ik zou sowieso wel iets van een coaching kunnen gebruiken m.b.t. relaties en seksualiteit ja. Een laatste zoektocht leverde niet echt wat op helaas. Nee ik ben niet zo'n enge incel maagd maar ik weet dus niet zo goed of een relatie uberhaupt wel bij mij past of dat ik ergens op het aseksuele spectrum zit. Ik neuk wel maar niet zo heel erg vaak.
Stel jezelf ook de vraag wat JIJ iemand te bieden hebt met al je negatieve gevoelens en nergens zin in hebben? Bar weinig kan ik je melden.
Een relatie gaat jou dus niet verder helpen, integendeel zelfs. Jij zal geen leuke partner zijn en niemand zal goed genoeg voor jou zijn, daarvoor ben je veel te negatief ingesteld. Durf eerlijk naar jezelf te kijken.
Geld is belangrijk, zonder geld ben je nergens maar als je geld boven alles stelt, zelfs boven je eigen gezondheid, dát is niet gezond. Het zou andersom moeten zijn; je [mentale] gezondheid voorop stellen. Al het andere is bijzaak.
Wanneer je écht bereid bent om met jezelf en je beschadigde ziel aan de gang te gaan, verwacht niet dat alles in een paar maanden opgelost is, dit kan een proces van een aantal jaren[!] zijn.
Gun jezelf die tijd, wees niet te streng voor jezelf en leg de lat niet zó hoog dat je er niet bij kan.
Ik zal niet snel iemand medicatie aanraden maar voor jou maak ik een uitzondering. Ik denk dat een goede anti-depressiva als hulp[!]middel jou zeker wel een stap vooruit kan helpen.
Geef jezelf een schop onder je reet en ga aan de slag, je zal het toch echt zelf moeten doen. En ik weet als geen ander hoe hoog de drempel kan liggen maar eens er overheen zal het deuren openen die jij zelf dichthoudt..
Het bereiken van een al dan niet bestaand schoonheidsideaal maakt je niet gelukkig.quote:
[..]
Nou ja ze zeggen altijd dat je moet sporten en gespierd worden en dan zal je gelukkig worden en zo is toch een beetje het 21e eeuwse schoonheidsideaal he
Gespierd ben ik overigens nog lang niet maar het dikkige mollige is al iets minder
Je kijkt alleen naar uiterlijkheden en externe factoren: gespierd worden, een relatie, een eigen huis, geld, maar dat zijn allemaal niet de dingen die geluk brengen. Geluk wordt overigens niet gebracht, naar mijn mening, maar gevonden in jezelf. Tevreden zijn met wie je bent, van jezelf houden, mensen om je heen die bij je willen zijn om wie je bent, je leven vullen op een manier waar je vreugde uit haalt. En dat met haalbare, kleine doelen.
Je reageert niet op de werkelijkheid, maar op jouw perceptie van die werkelijkheid.quote:
Alles is toch ook intens kut, laten we eerlijk zijn.
Dat is letterlijk een wereld van veschil, of beter: een verschil van werelden. Namelijk: jouw belevingswereld versus de wereld buiten jou.
Uiteraard.quote:
[..]
Je reageert niet op de werkelijkheid, maar op jouw perceptie van die werkelijkheid.
Dat is letterlijk een wereld van veschil, of beter: een verschil van werelden. Namelijk: jouw belevingswereld versus de wereld buiten jou.
Het alternatief is zelfmoord plegen en dat staat me ook niet aan.quote:
Ik probeer vooral overal het absurde van te zien en erom te lachen als een boer met kiespijn.
Ach, dat is vaak maar wat je er zelf van maakt.quote:
Alles is toch ook intens kut, laten we eerlijk zijn.
Zo "uiteraard" is dat niet. Als je het ook daadwerkelijk zo zou zien, dan zou je denk ik niet meer als een boer met kiespijn hoeven lachen.quote:
Dat is het verschil tussen "intellectueel begrijpen" en "zien". Als je het zo "ziet, is het zo duidelijk dat het onmogelijk is om je er nog zo depri over te voelen. Dat zou zoiets zijn als depri zijn omdat een cirkel geen vierkant is. Het wordt domweg absurd.
Geen idee waar je het over hebt nu verder, maar ik reageer uiteraard op mijn perceptie van de werkelijkheid omdat het de enige is die ik heb. Hopelijk verduidelijkt dat de boel wat.quote:
[..]
Zo "uiteraard" is dat niet. Als je het ook daadwerkelijk zo zou zien, dan zou je denk ik niet meer als een boer met kiespijn hoeven lachen.
Dat is het verschil tussen "intellectueel begrijpen" en "zien". Als je het zo "ziet, is het zo duidelijk dat het onmogelijk is om je er nog zo depri over te voelen. Dat zou zoiets zijn als depri zijn omdat een cirkel geen vierkant is. Het wordt domweg absurd.
Nee, dat is dus niet het enige dat je hebtquote:
[..]
Geen idee waar je het over hebt nu verder, maar ik reageer uiteraard op mijn perceptie van de werkelijkheid omdat het de enige is die ik heb. Hopelijk verduidelijkt dat de boel wat.
Je neemt waar, maar bedekt vervolgens die waarneming met een dikke laag meningen, oordelen, ervaringen en emoties. DAT verwarren we dan met "de werkelijkheid". Maar dat is het natuurlijk niet. Het is onze PERCEPTIE van die werkelijkheid. Daartegen verzetten we ons. En precies die perceptie veroorzaakt ons Lijden.De enige manier om dat in te zien is om geconcentreerd waar te nemen hoe die perceptie precies in je geest ontstaat. Dat kan je Lijden verlichten, omdat je daarmee je weerstand tegen je percepties vermindert.
Okee, bedankt voor de tip, misschien heeft ts er ook nog wat aan.quote:
[..]
Nee, dat is dus niet het enige dat je hebt
De enige manier om dat in te zien is om geconcentreerd waar te nemen hoe die perceptie precies in je geest ontstaat. Dat kan je Lijden verlichten, omdat je daarmee je weerstand tegen je percepties vermindert.
daar zal je toch echt zelf wat aan moeten doen dat te veranderen.quote:
[..]
Ik wil graag een eigen huis dat ik naar eigen wens kan inrichten en dan niet ergens in de middle of nowhere waar ik zonder auto nergens kan komen (want ik mag geen auto rijden) of niemand ken. En dus liever geen huisgenoten meer want ik heb die al veel te lang.
Ik werk al 40 uur in de week ik ga er echt nog niet een bijbaantje naast doen. Dat heeft belastingtechnisch echt geen zin.quote:
[..]
daar zal je toch echt zelf wat aan moeten doen dat te veranderen.
Nou ja, 't is net als met sport: je hebt er alleen wat aan als je ermee aan de gang gaatquote:
[..]
Okee, bedankt voor de tip, misschien heeft ts er ook nog wat aan.
Wat dat betreft kan ik TS wel wat Stoïcijnse literatuur/content aanbevelen die praktisch ingesteld is, zoals Thedailystoic. Of praktische boeddhistische content zoals Steve Hagen (boeken), of Yongey Mingyur of Doug's Dharma.
TS moet in de actiemodus komen, wil-ie gelukkiger worden
Beter betalende baan zoeken, weg uit Dublin.quote:
[..]
Ik werk al 40 uur in de week ik ga er echt nog niet een bijbaantje naast doen. Dat heeft belastingtechnisch echt geen zin.
Beter betalend is bijna niet te doen, sorry hoor maar ik verdien al bovenmodaal. Vroeger in de jaren 70 had iemand met mijn baan een enorme 2 onder 1 kapper midden in de randstad. Je moet onderhand de Vice President van sales zijn om een huis te kunnen kopenquote:
[..]
Beter betalende baan zoeken, weg uit Dublin.
Weg uit dublin ga ik doen als ik daadwerkelijk ontslagen word in januari. Dat spant er nog om i.v.m. een reorganisatie.
Je laat zo opnieuw de omstandigheden jouw keuzes bepalen.quote:
Weg uit dublin ga ik doen als ik daadwerkelijk ontslagen word in januari. Dat spant er nog om i.v.m. een reorganisatie.
Zo blijf je een veertje wat met elke scheet weer in een andere richting wordt geblazen. Gek hé, dat je dan ergens uitkomt waar je niet voor gekozen hebt.
https://dailystoic.com/stoicism-modernity/
Ik denk toch echt niet dat ik gelukkiger word als ik nu in een keer ontslag neem, naar Nederland verkas, daar met heel veel moeite een veel te dure vrijesectorhuurwoning in oude pekela/schubbekutteveen zoek, een veel te laag betalende baan kan vinden, en dan hoor ik de volgende maand van mijn collega's dat ze lachend met 10 k ontslagvergoeding weg zijn gestuurd.quote:
[..]
Je laat zo opnieuw de omstandigheden jouw keuzes bepalen.
Zo blijf je een veertje wat met elke scheet weer in een andere richting wordt geblazen. Gek hé, dat je dan ergens uitkomt waar je niet voor gekozen hebt.
https://dailystoic.com/stoicism-modernity/
O.k. Als jij toch al weet hoe je gelukkiger moet worden, dan wens ik je heel veel succes toe en alle goeds.quote:
[..]
Ik denk toch echt niet dat ik gelukkiger word als ik nu in een keer ontslag neem, naar Nederland verkas, daar met heel veel moeite een veel te dure vrijesectorhuurwoning in oude pekela/schubbekutteveen zoek, een veel te laag betalende baan kan vinden, en dan hoor ik de volgende maand van mijn collega's dat ze lachend met 10 k ontslagvergoeding weg zijn gestuurd.
Wat zou jij doen in mijn situatie? Gewoon meteen de baan opzeggen en verkassen en de mogelijke ontslagvergoeding maar laten zitten?quote:
[..]
O.k. Als jij toch al weet hoe je gelukkiger moet worden, dan wens ik je heel veel succes toe en alle goeds.
Ik zou als ik jou was eerst eens goed bedenken of ik die ontslagvergoeding niet als een excuus gebruik om zelf niet een beslissing te hoeven nemen.quote:
Wat zou jij doen in mijn situatie? Gewoon meteen de baan opzeggen en verkassen en de mogelijke ontslagvergoeding maar laten zitten?
Het is op zich al over een maandje dat ik het hoor ja of te nee.quote:
[..]
Ik zou als ik jou was eerst eens goed bedenken of ik die ontslagvergoeding niet als een excuus gebruik om zelf niet een beslissing te hoeven nemen.
Als ik niet ontslagen word, ja dan moet ik echt even goed gaan nadenken wat ik met mijn leven aan wil ik ben tenslotte al 30.
Ik kan natuurlijk ook naar een heel ander land gaan maar dan weet ik ook nog niet zo goed wat ik wil gaan doen eigenlijjk.
[ Bericht 99% gewijzigd door Bep-Vetklep op 06-12-2022 14:22:16 ]
Een maand is te overzien.quote:
[..]
Het is op zich al over een maandje dat ik het hoor ja of te nee.
Als ik niet ontslagen word, ja dan moet ik echt even goed gaan nadenken wat ik met mijn leven aan wil ik ben tenslotte al 30.
Ik kan natuurlijk ook naar een heel ander land gaan maar dan weet ik ook nog niet zo goed wat ik wil gaan doen eigenlijjk.
Ik zou echter niet dan pas gaan nadenken over wat je wil, maar nu al. Wat doe je als je wel een premie krijgt en ontslagen wordt, wat als dat niet gebeurt? Wat zijn je opties? Hoe zou je daarop kunnen acteren? Wil je daar blijven als je niet ontslagen wordt? Als het antwoord nee is, zou je al kunnen beginnen met rondkijken wat je nou wél wil doen, ongeacht of je ontslagen wordt met premie, of ontslag neemt omdat het gewoon klaar is.
Niet alleen maar afwachten, maar zelf ook actief worden in het maken van je eigen geluk.
je bent PAS 30. Dat is jouw hele probleem. Denken in problemen, altijd overal negativiteit in zien.quote:
Als ik niet ontslagen word, ja dan moet ik echt even goed gaan nadenken wat ik met mijn leven aan wil ik ben tenslotte al 30.
Al je topics hebben die strekking.
Dat is wel wat een depressie met je kan doen... Maar deze TS heeft wel een enorme schop onder zijn hol nodig om actief te gaan werken aan herstel. Dus wel naar de psych, lifestyle adviezen opvolgen en eventueel medicatie.quote:Op dinsdag 6 december 2022 10:44 schreef Gunner het volgende:
[..]
je bent PAS 30. Dat is jouw hele probleem. Denken in problemen, altijd overal negativiteit in zien.
Al je topics hebben die strekking.
En dan is het nog steeds niet een tof traject dat herstellen van een depressie.. Maar het is het zeker keihard waard... De eerste keer dat ik wakker werd en de pillen begonnen aan te slaan.. kwam heel dicht in de buurt van het gevoel wat ik bij de geboorte van onze kids kreeg.
Ja en volgens mij heeft ie al talloze keren dat advies gekregen.quote:
[..]
Dat is wel wat een depressie met je kan doen... Maar deze TS heeft wel een enorme schop onder zijn hol nodig om actief te gaan werken aan herstel. Dus wel naar de psych, lifestyle adviezen opvolgen en eventueel medicatie.
Dat bedoel ik niet. Hoe lang weet je dit al? En gebruik je niet onbewust dit soort omstandigheden zodat je beslissingen zelf niet hoeft te nemen?quote:
Het is op zich al over een maandje dat ik het hoor ja of te nee.
Dat zijn de vragen die ik me zou stellen en overigens ook stel. Want ik ben zelf geen haar beter
Klopt en dat doen er velen, onder andere door het ziektebeeld.. maar op een gegeven moment moet het kwartje echt wel vallen dat je a. hulp nodig hebt en b. er echt energie in moet stoppen.quote:
[..]
Ja en volgens mij heeft ie al talloze keren dat advies gekregen.
Of niet en dan is de kans dat je helemaal afglijdt.... helaas gebeurd dat nog veels te veel.. maar als iemand echt niet geholpen wil worden of gewoon eigenwijs is... tjah..
Tenzij TS dat helemaal niet wil... Niks doen is makkelijker vaakquote:
[..]
Dat is wel wat een depressie met je kan doen... Maar deze TS heeft wel een enorme schop onder zijn hol nodig om actief te gaan werken aan herstel. Dus wel naar de psych, lifestyle adviezen opvolgen en eventueel medicatie.
En dan is het nog steeds niet een tof traject dat herstellen van een depressie.. Maar het is het zeker keihard waard... De eerste keer dat ik wakker werd en de pillen begonnen aan te slaan.. kwam heel dicht in de buurt van het gevoel wat ik bij de geboorte van onze kids kreeg.
Als ik ontslagen word ga ik denk ik maar terug naar Nederland al heb ik echt geen flauw idee waar ik in godsnaam kan gaan wonen daarzo. Werk kan ik denk ik wel vinden, maar waarschijnlijk zal ik vele malen minder verdienen dan dat ik nu doequote:
[..]
Een maand is te overzien.
Ik zou echter niet dan pas gaan nadenken over wat je wil, maar nu al. Wat doe je als je wel een premie krijgt en ontslagen wordt, wat als dat niet gebeurt? Wat zijn je opties? Hoe zou je daarop kunnen acteren? Wil je daar blijven als je niet ontslagen wordt? Als het antwoord nee is, zou je al kunnen beginnen met rondkijken wat je nou wél wil doen, ongeacht of je ontslagen wordt met premie, of ontslag neemt omdat het gewoon klaar is.
Niet alleen maar afwachten, maar zelf ook actief worden in het maken van je eigen geluk.
Als ik niet ontslagen word blijf ik in eerste instantie nog bij mijn huidige werkgever maar zal ik gaan sollicitere nvoor banen in Nederland wat ik ook al een tijdje aan het doen ben vooralsnog zonder succes. Gewoon mijn baan opzeggen en op de bonnefooi naar Nederland verhuizen vind ik erg gevaarlijk.
Klopt, maar onderschat ook dit als symptoom van een depressie niet. En daar komt professionele hulp om de hoek kijken...quote:
[..]
Tenzij TS dat helemaal niet wil... Niks doen is makkelijker vaak
Maar het ís ook hartstikke eng om beslissingen te nemen. Zeker grote beslissingen. En dat mag ook eng en spannend en moeilijk zijn. En je moet er zoveel tijd voor nemen als nodig is, maar daar kun je jezelf wel ook schoppen onder je kont bij geven. Of van anderen krijgen.quote:
[..]
Dat bedoel ik niet. Hoe lang weet je dit al? En gebruik je niet onbewust dit soort omstandigheden zodat je beslissingen zelf niet hoeft te nemen?
Dat zijn de vragen die ik me zou stellen en overigens ook stel. Want ik ben zelf geen haar beter
Als je probleem zo groot wordt, kun je bijna geen verkeerde beslissing meer nemen, want bijna álles is beter dan geen beslissing nemen en alles bij het oude laten.
Het gaat toch terug naar Nederland worden, vroeger of later.quote:
[..]
Als ik ontslagen word ga ik denk ik maar terug naar Nederland al heb ik echt geen flauw idee waar ik in godsnaam kan gaan wonen daarzo. Werk kan ik denk ik wel vinden, maar waarschijnlijk zal ik vele malen minder verdienen dan dat ik nu doe
Als ik niet ontslagen word blijf ik in eerste instantie nog bij mijn huidige werkgever maar zal ik gaan sollicitere nvoor banen in Nederland wat ik ook al een tijdje aan het doen ben vooralsnog zonder succes. Gewoon mijn baan opzeggen en op de bonnefooi naar Nederland verhuizen vind ik erg gevaarlijk.
Als ik jou was, zou ik mijn broer om hulp vragen m.b.t. woonruimte. Hij weet in zijn omgeving mogelijk iemand die bijv. een half jaar of een jaar een huurder zoekt. Of via iemand in je vriendenkring. Dan heb je in ieder geval een uitgangspunt om verder te zoeken naar werk en woonstek.
Op zich sta ik er ook wel voor open om naar een compleet ander land te gaan zeker als dit een wat warmer land is, maar het probleem is dan natuurlijk werk.quote:
[..]
Het gaat toch terug naar Nederland worden, vroeger of later.
Belgie zou ook nog wel kunnen.
Het zou kunnen dat ze wat weten maar de kans is erg klein. Niet geschoten is natuurlijk altijd mis.quote:Als ik jou was, zou ik mijn broer om hulp vragen m.b.t. woonruimte. Hij weet in zijn omgeving mogelijk iemand die bijv. een half jaar of een jaar een huurder zoekt. Of via iemand in je vriendenkring. Dan heb je in ieder geval een uitgangspunt om verder te zoeken naar werk en woonstek.
Ja. Je hebt geen idee hoe spot on deze post voor mij op dit moment isquote:
[..]
Maar het ís ook hartstikke eng om beslissingen te nemen. Zeker grote beslissingen. En dat mag ook eng en spannend en moeilijk zijn. En je moet er zoveel tijd voor nemen als nodig is, maar daar kun je jezelf wel ook schoppen onder je kont bij geven. Of van anderen krijgen.
Als je probleem zo groot wordt, kun je bijna geen verkeerde beslissing meer nemen, want bijna álles is beter dan geen beslissing nemen en alles bij het oude laten.
Dus thnx! 
En wellicht dat TS er ook nog wat aan heeft
Graag gedaanquote:
[..]
Ja. Je hebt geen idee hoe spot on deze post voor mij op dit moment is
En wellicht dat TS er ook nog wat aan heeft
En veel succes met het maken van (een) beslissing(en). Het komt goed (is nog steeds mijn motto 
)Ik zie je niet dichter komen bij het nemen van beslissingen of het doorhakken van knopen. Je wacht nu passief het wel/niet ontslagen worden af, maar actief gebeurt er niks.quote:
[..]
Op zich sta ik er ook wel voor open om naar een compleet ander land te gaan zeker als dit een wat warmer land is, maar het probleem is dan natuurlijk werk.
Belgie zou ook nog wel kunnen.
[..]
Het zou kunnen dat ze wat weten maar de kans is erg klein. Niet geschoten is natuurlijk altijd mis.
Waarom dan wel steeds weer topics openen over hetzelfde? Dat komt dan steeds weer op hetzelfde neer. De opties ken je zo langzamerhand, de afweging moet je zelf doen.
Als ik jou was zou ik terug naar Nederland gaan. Terug naar je familie en terug naar je vrienden.quote:
[..]
Op zich sta ik er ook wel voor open om naar een compleet ander land te gaan zeker als dit een wat warmer land is, maar het probleem is dan natuurlijk werk.
Belgie zou ook nog wel kunnen.
[..]
Het zou kunnen dat ze wat weten maar de kans is erg klein. Niet geschoten is natuurlijk altijd mis.
Maar nog belangrijker dat je hier schijnbaar beter/goedkoper aan psychische hulp kan komen. Al zit je hier wel met de wachtlijsten bij de GGZ.
Al zou het wachten ook opgevangen kunnen worden door een praktijk assistent ggz. Die haalde mij ook uit mijn eerste depressies.
En praten, praten, eerlijk wezen met de billen bloot, praten en actief worden. Is gamen je hobby ga gamen ook al heb je er totaal geen zin in..
Ik moet eerlijk zeggen dat de laatste keer dat ik GGZ had in NL de wachtlijst nou ook wel weer enigszins meeviel. Het was in ieder geval minder dan een jaar.quote:
[..]
Als ik jou was zou ik terug naar Nederland gaan. Terug naar je familie en terug naar je vrienden.
Maar nog belangrijker dat je hier schijnbaar beter/goedkoper aan psychische hulp kan komen. Al zit je hier wel met de wachtlijsten bij de GGZ.
Al zou het wachten ook opgevangen kunnen worden door een praktijk assistent ggz. Die haalde mij ook uit mijn eerste depressies.
En praten, praten, eerlijk wezen met de billen bloot, praten en actief worden. Is gamen je hobby ga gamen ook al heb je er totaal geen zin in..
Ik heb die zooi 18 jaar geslikt, hielp helemaal niks. Maar wel weer extra pillen erbij vanwege de bijwerkingen.quote:
Ik mag het hier niet zeggen waarschijnlijk maar medicijnen zijn waarschijnlijk het meest succesvol.
Ik vind dat er in de psychiatrie veel te snel naar de pillen wordt gegrepen.
Woonde tot mijn 22ste met huisgenoten, op een dag had ik het toilet helemaal schoongemaakt en had zin daar gebruik van te maken daarna. Vond toen een zooi schaamharen op de bril. Had het helemaal gehad en 2 weken later had ik mijn eerste eigen woning.quote:
Een vriendin van mij heeft trouwens ook een tijdje in Dublin gewerkt en gewoond met een aantal huisgenoten. Ik ben daar toen ook op bezoek geweest. Voor een tijdje was het volgens haar erg leuk, maar je merkt ook dat bijna iedereen na een tijd weer afzwaait. Zij ook trouwens. Het kwam op mij over als een verlengstuk van het studentenleven. Niks mis mee natuurlijk, maar ik zou er op een gegeven moment ook depri van worden
Ik heb ook nooit gesnapt waarom mensen Big Brother keken, ik heb het geleefd.
Dat is de hele industrie waar massa's geld mee verdiend wordt. Over een hoop ruggen van mensen ja.quote:
[..]
Ik heb die zooi 18 jaar geslikt, hielp helemaal niks. Maar wel weer extra pillen erbij vanwege de bijwerkingen.
Ik vind dat er in de psychiatrie veel te snel naar de pillen wordt gegrepen.
Beter eerst wat verdiepen in natuurlijke supplementen. Magnesium bijvoorbeeld.
Volgens mij liggen salarissen in NL hoger dan in Ierland, of heb ik dat verkeerd? En je hoeft natuurlijk niet naar Nederland, je kan overal in de EU gaan werken.quote:
[..]
Als ik ontslagen word ga ik denk ik maar terug naar Nederland al heb ik echt geen flauw idee waar ik in godsnaam kan gaan wonen daarzo. Werk kan ik denk ik wel vinden, maar waarschijnlijk zal ik vele malen minder verdienen dan dat ik nu doe
Als ik niet ontslagen word blijf ik in eerste instantie nog bij mijn huidige werkgever maar zal ik gaan sollicitere nvoor banen in Nederland wat ik ook al een tijdje aan het doen ben vooralsnog zonder succes. Gewoon mijn baan opzeggen en op de bonnefooi naar Nederland verhuizen vind ik erg gevaarlijk.
Zeer herkenbaar, al 25 jaar. En autisme heb ik ook.quote:
Google eens op existentiele depressie. Het is geen officiele diagnose maar het omschrijft vaak wel goed het chronische gevoel van somberheid en kijk op het leven. Ik zie het heel vaak bij mijn (mannelijke) patiënten met ASS.
Maar ik wist niet dat dit met elkaar verband hield.
Er zijn sterke aanwijzingen dat depressie en darmflora samenhangen, las ik net, weet jij daar meer van?quote:
Google eens op existentiele depressie. Het is geen officiele diagnose maar het omschrijft vaak wel goed het chronische gevoel van somberheid en kijk op het leven. Ik zie het heel vaak bij mijn (mannelijke) patiënten met ASS.
Nee in Ierland liggen de salarissen veel hoger. De kosten om te leven echter ookquote:
[..]
Volgens mij liggen salarissen in NL hoger dan in Ierland, of heb ik dat verkeerd? En je hoeft natuurlijk niet naar Nederland, je kan overal in de EU gaan werken.
Maak daar maar meer ziektes van. Hoe en wat is wel te vinden via Google. Maar heb een verhaal van een psychiater gelezen die een patiënt had die maar niet opknapte.quote:
[..]
Er zijn sterke aanwijzingen dat depressie en darmflora samenhangen, las ik net, weet jij daar meer van?
Vriend van hem deed onderzoek naar de darmflora en verschillende aandoeningen. Ze hebben toen een experimentele poep transfusie gedaan en patiënt klaarde op.
Is wel lang geleden en geen idee of de patiënt stabiel is gebleven etc.
Maar er lopen nu daardoor wel meer onderzoeken naar de darmflora en bepaalde aandoeningen.
Ah het standaard ongenuanceerde onzin verhaaltje over psychofarmaca.quote:
[..]
Dat is de hele industrie waar massa's geld mee verdiend wordt. Over een hoop ruggen van mensen ja.
Beter eerst wat verdiepen in natuurlijke supplementen. Magnesium bijvoorbeeld.
Zullen we ook even beginnen over al die oplichters met hun "natuurlijke supplementen"?
Is de afgelopen jaren wel flink veranderd hoor. Alleen tjah het probleem dat huisartsen ze ook mogen voorschrijven vertekend dat beeld flink.quote:
[..]
Ik heb die zooi 18 jaar geslikt, hielp helemaal niks. Maar wel weer extra pillen erbij vanwege de bijwerkingen.
Ik vind dat er in de psychiatrie veel te snel naar de pillen wordt gegrepen.
Nu is er ook steeds meer aandacht voor afbouwen vanuit de psychiatrie zelf.
Het is maar waar je in gelooftquote:
[..]
Ah het standaard ongenuanceerde onzin verhaaltje over psychofarmaca.
Zullen we ook even beginnen over al die oplichters met hun "natuurlijke supplementen"?
En laten we wel wezen, ik ben geen tweede Jomanda. Wel ben ik voor om eerst natuurlijke supplementen te proberen. Als dat niet beoogde resultaat heeft, dan kun je altijd nog over gaan op medicijnen.
Oh ja die hoor ik ook wel eens. Jarenlange stress, spanning, angst, de hele mikmak. Maar "nee geen medicatie hoor poeh poeh nee nee begin ik niet aan. Ik gebruik al jaren homeopatische middelen. Kamille enzo. Ik ken iemand die dat doet. Natuurlijk is veel beter."quote:
[..]
Ah het standaard ongenuanceerde onzin verhaaltje over psychofarmaca.
Zullen we ook even beginnen over al die oplichters met hun "natuurlijke supplementen"?
-al goed. Terug naar uw suicidale gedachten.
Ik heb het niet over jarenlangquote:
[..]
Oh ja die hoor ik ook wel eens. Jarenlange stress, spanning, angst, de hele mikmak. Maar "nee geen medicatie hoor poeh poeh nee nee begin ik niet aan. Ik gebruik al jaren homeopatische middelen. Kamille enzo. Ik ken iemand die dat doet. Natuurlijk is veel beter."
-al goed. Terug naar uw suicidale gedachten.
Hier was het een jaar en idd of voor de trein springen of medicatie een kans geven..quote:
[..]
Oh ja die hoor ik ook wel eens. Jarenlange stress, spanning, angst, de hele mikmak. Maar "nee geen medicatie hoor poeh poeh nee nee begin ik niet aan. Ik gebruik al jaren homeopatische middelen. Kamille enzo. Ik ken iemand die dat doet. Natuurlijk is veel beter."
-al goed. Terug naar uw suicidale gedachten.
Sindsdien een kleine aversie tegen BigNature.
Maar ben ook niet blind voor de misstanden bij Big Pharma maar laten we het wel bij feiten houden.
Ik ga af op feiten en eigen waarneming. Omdat ik opgenomen ben ken ik iets meer mensen met psychische problemen dan de gemiddelde Nederlander.quote:
[..]
Het is maar waar je in gelooft
En laten we wel wezen, ik ben geen tweede Jomanda. Wel ben ik voor om eerst natuurlijke supplementen te proberen. Als dat niet beoogde resultaat heeft, dan kun je altijd nog over gaan op medicijnen.
En bijna allemaal hadden net zoals ik een fortuin uitgegeven aan natuurlijke ongein. Deed allemaal helemaal niks of veels te zwak..
En het kon allemaal weg op valeriaan thee na toen mijn medicatie ging werken. De valeriaan thee hielp me nog een beetje met benzo afbouw.
Maar dat is dus wel het probleem. Want Big Nature maakt je via desinformatie angstig voor de chemische medicatie. Dus voor je het weet blijf je jarenlang klooien met supplementen..quote:
[..]
Ik heb het niet over jarenlang
Nouja, zo ver kijk ik niet eens. Ik ben echt wel zo realistisch dat als hetgeen wat je bij de Tuinen koopt binnen afzienbare tijd niet werkt, je gewoon zwaarder geschut nodig hebt. En daar is uiteraard ook niks mis mee.quote:
[..]
Maar dat is dus wel het probleem. Want Big Nature maakt je via desinformatie angstig voor de chemische medicatie. Dus voor je het weet blijf je jarenlang klooien met supplementen..
Je hebt boter op je hoofd.quote:
Ik leef eigenlijk al van jongs af aan tegen mijn zin in. Ik ben altijd al van mening geweest dat het beter zou zijn geweest als ik nooit geboren was. De meeste mensen die er geen zin meer in hebben worden pas op latere leeftijd depressief, maar ik kreeg als jong kind reeds de diagnose ' depressie' . Om religieuze redenen vonden mijn ouders dat een kind niet depressief kon zijn en hebben daardoor in eerste instantie een traject bij de psycholoog geweigerd dat begon pas toen ik al een tiener was. Volgens het christendom is het namelijk een gebod om je te verheugen in het offer van Jezus Christus, oftewel het is verplicht om blij te zijn. Dat mag niet, dat moet.
Ik vind dat het gewoon onverantwoord is dat incapabele mensen zoals mijn ouders 2 kinderen op de wereld hebben gezet en dan ook nog met een erfelijke aandoening
Ik vind eigenlijk de meeste mensen gewoon ongelooflijk irritant en dom. Eigenlijk is het glas bij mij altijd halfleeg als het niet al helemaal leeg is. Ik vind dat een psycholoog ook geen enkele zin meer heeft heb ik lang genoeg geprobeerd komt niks uit. Dan kan ik wel elke week mijn zuurverdiende centen aan zo'n zielenknijper uit gaan lopen geven (want nee, hier in Ierland is er geen GGZ in het basispakket, gewoon dokken hier daarom zitten ze ook allemaal aan de drank hierzo
Zijn er meer mensen wiens hart van steen geworden is zodat je eigenlijk niks positiefs meer kan zien? Want ik vind eigenlijk alles gewoon intens kut.