Pleegzorg als alleenstaande

Heb ik niet maar vind het wel een hele mooie gedachte van je🤗

Geen ervaring, maar ik zou zeggen: ga eens naar een informatiebijeenkomst. Daar zit sowieso de kennis en ervaring die je zoekt.

Geen ervaring mee, mooi voornemen!

Hou je rekening met/wil je evt een relatie in de toekomst?
Of zie je dat dan wel en ga je nu voor de pleegzorg?

Wat goed dat er nog meer mensen zijn die hierover nadenken. Ik ben inmiddels 38 en het lijkt mij ook erg mooi om een kind dat het nodig heeft stabiliteit en veiligheid te kunnen bieden. Mijn eigen jeugd was fijn en ik heb het geluk dat ik uit een warm gezin kom. Deze warmte wil ik graag doorgeven

Op dit moment denk ik hierbij ook aan pleegzorg op weekend/vakantiebasis. En het liefst in goede samenwerking met de ouders. De eerste stappen heb ik al gezet: ik heb een informatiebijeenkomst bijgewoond van een pleegzorgstichting en daarnaast ook een langer gesprek gehad met een van de medewerkers van deze stichting.

De formulieren om de screening en toegang tot de online 'pleegoudercursus' in gang te zetten zitten in mijn inbox, maar ik merk dat ik nog wat beren op de weg zie. Ik heb lang in het buitenland gewoond en woon sinds een paar jaar weer in Nederland. Mede dankzij Covid en drukte op mijn werk heb ik niet een heel uitgebreid sociaal netwerk opgebouwd. Zelf woon ik in het midden des lands, maar mijn moeder woont bijvoorbeeld op een uurtje rijden. Het lijkt met toch fijn om een soort 'achterwacht' te hebben om eventueel mee te sparren.

Daarnaast heb ik aangegeven dat de leeftijd van een kind voor mij niet belangrijk is. Er moet vooral een klik zijn. Maar wat oudere kinderen hebben waarschijnlijk een iets groter rugzakje als het gaat om hun familiesituatie en ik ben soms bang dat er veel 'randgedoe' bij komt kijken met voogden etc. In theorie zou daar wel mee kunnen dealen maar ik wil het liever niet onderschatten.

Anyway, genoeg dus nog om over na te denken.

Super dat je er aan denkt! Pleegouders zijn goud waard

Ik heb vanuit mijn werk weleens contact met Pleegzorg (Zeeland / West-Brabant) om er kinderen te plaatsen of, daarna, met pleegouders. Eerlijk gezegd ken ik nu niemand die alleenstaand is, maar zou ook niet weten waarom het niet kan.

Zou zeker even contact inwinnen met de plaatselijke Pleegzorg organisatie. Je zou misschien met weekend kunnen beginnen om te kijken hoe het is. Bij een langdurige plaatsing komt er natuurlijk veel meer bij kijken. Alleen al het contact met ouders / broertjes / zusjes / opa’s / oma kan soms voor een hoop gedoe zorgen. Natuurlijk krijg je pleegzorg begeleiding, maar ze komen toch als eerste bij jou terecht.
En wellicht ook nadenken wat je zou willen qua leeftijd en soort plaatsing (als in; vrijwillig en ouders staan er volledig achter / zien er ook het positieve van in of een vorm van gedwongen plaatsing middels een gezinsvoogd).

Wat super goed dat je interesse hebt om pleegouder te worden. Er zijn zoveel pleeggezinnen (crisis en langdurig) nodig. Ik zie soms in mijn werk hoe lastig het is om een kindje (tijdelijk) te plaatsen.

Mijn neef is alleenstaand pleegouder. Hij heeft 1 pleegzoon en is ook crisispleeggezin voor een ouder kind.

Ik heb er geen ervaring mee, maar heb wel buren die een kindje hebben opgevangen die op dat moment 2 jaar was.

Ik weet het fijne er verder niet van, maar ik weet wel dat het best pittig was. Kan natuurlijk ook te maken hebben met de leeftijd. Mijn hart brak elke keer als ik hem buiten zag spelen. Was een mini ventje met een grote rugzak.

Ze hebben dat kindje zo'n 2 a 3 maanden opgevangen en daar bleef het bij.

Laat je goed informeren en alleen maar super fijn als je iets kan betekenen voor een kind.

Wij zijn gedurende 4 jaar netwerk pleegouders geweest en ik heb dat met alle liefde gedaan en er een geweldige band met mijn pleegkind aan overgehouden die ik voor geen geen goud had willen missen.

Maar het kan wel heel pittig zijn ook.

Veel kinderen hebben inderdaad vaak een (flinke) rugzak, vaak ook hechtingsproblemen die zich op meerdere manieren kunnen uiten en kinderen hebben in sommige gevallen al op hele jonge leeftijd trauma’s.
Zo’n kindje helpen kan heel dankbaar maar ook pittig zijn, laat je inderdaad goed voorlichten zodat je weet waar je mee te maken krijgt en hoe je zo’n kind het beste kunt helpen.

Ik heb bijna aan het einde van de plaatsing een aantal voorlichtingsbijeenkomsten bijgewoond over trauma sensitief opvoeden en daarin kregen we tips die ik eigenlijk liever aan het begin al had gehad omdat ik dan al bij aanvang van de plaatsing wellicht beter voorbereid was geweest en ons pleegkind beter had kunnen helpen.
Uit huis plaatsen op zichzelf is vaak al traumatisch en je kunt best veel doen om een voor het kindje fijnere, veiligere start te maken.

Daarnaast heb je niet alleen met het kindje te maken maar ook met de ouders, wellicht broertjes en zusjes en andere familie. Die zijn ook heel belangrijk in het leven van dat kindje, zelfs als ze fouten hebben gemaakt.
Ik denk dat daar best wat valkuilen liggen voor pleegouders.

Maar ik heb er geen spijt van, ben enorm dankbaar dat ons pleegkind in ons leven is gekomen en heb er ook heel veel van geleerd. Ik had alleen graag beter voorbereid geweest willen zijn, ik had het vooral in het begin denk ik beter kunnen doen.

Er is al een tijdje niet meer in dit topic gepost. Ik heb zelf nog een aantal weken veel nagedacht en ook over pleegouderschap gesproken met wat familieleden en vrienden. Uiteindelijk toch de knoop doorgehakt en ik heb vanochtend de machtigingsformulieren voor de screening ingevuld en gemaild. Nu gaat de bal dus wel aan het rollen. Erg spannend

Ohh wat spannend. Jij gaat dat vast goed doen.

quote:

Op donderdag 15 december 2022 11:54 schreef Enrica het volgende:
Er is al een tijdje niet meer in dit topic gepost. Ik heb zelf nog een aantal weken veel nagedacht en ook over pleegouderschap gesproken met wat familieleden en vrienden. Uiteindelijk toch de knoop doorgehakt en ik heb vanochtend de machtigingsformulieren voor de screening ingevuld en gemaild. Nu gaat de bal dus wel aan het rollen. Erg spannend

Kies jij dan zelf het kind uit of een leefdtijd, gender?

Het lijkt mi ook heel leuk maar ben te druk met studeren en eigen kinderen.

quote:

Op zondag 13 november 2022 14:14 schreef Isa3 het volgende:
Ik ben dit jaar 30 geworden en al een tijd single. Ik heb al langere tijd interesse in pleegzorg, maar ik kwam er recent ook achter dat je dit dus als alleenstaande kan doen.

Ik vroeg me alleen af wat jullie ervaringen zijn met pleegzorg in het algemeen, maar misschien ook van mensen die zelf dit als alleenstaande doen?

Ik ben me er van bewust dat veel van deze kinderen een ‘rugzakje’ hebben, maar ik zou het heel mooi vinden om deze kinderen te kunnen helpen. Ik heb niet echt een kinderwens, maar zou wel graag andere kinderen die het moeilijk hebben willen helpen en een veilige plek kunnen bieden.

Ik vraag me zelf af welke vorm het beste bij mijn situatie past. Ik twijfel namelijk momenteel tussen deeltijd (dus weekend- en vakantiepleegzorg) of langdurige pleegzorg. Crisis is niet mogelijk met mijn werk. Ik ben me ervan bewust dat er een groot verschil is tussen deeltijd en langdurige pleegzorg, maar daarom dat ik ook op zoek ben naar ervaringen van andere mensen.

Ik woon momenteel ook in een appartement, maar heb wel een tweede (kleine) slaapkamer voor een kindje.

Ik hoop dat er mensen zijn die graag hun ervaringen willen delen en of het haalbaar is als alleenstaande.

En, heb je al een beslissing gemaakt?

quote:

Op donderdag 15 december 2022 18:08 schreef britneycheers het volgende:

[..]
Kies jij dan zelf het kind uit of een leefdtijd, gender?

Het lijkt mi ook heel leuk maar ben te druk met studeren en eigen kinderen.

Het is natuurlijk geen winkel . Gender maakt mij niets uit en leeftijd eigenlijk ook niet. Het is wel zo dat er veel behoefte is aan pleegzorg voor juist wat oudere kinderen en ik heb aangegeven daar zeker open voor te staan. Belangrijk voor mij is een goede 'match'. Ik eet bijvoorbeeld vegetarisch en kan niets betekenen op het gebied van religieuze opvoeding. Ook heb ik twee katten in huis die relatieve rust gewend zijn. Dat is met kinderen natuurlijk niet altijd haalbaar, maar ik wil niet dat ze het doelwit worden van eventuele driftbuien. Daar moeten zowel het eventuele pleegkind als zijn/haar ouders ook een goed gevoel bij hebben.

Als tip kan ik je aanraden om 'pleeggezin van Jan Steen ' te volgen. Zij hebben 8 pleegzonen en schrijft heel vaak mooie en ontroerende dingen maar ook waar ze wel eens tegen aan lopen mbt pleegzorg. Heel eerlijk en integer, prachtig gezin.

Wij hebben een deel van het traject doorlopen, wat we veel hoorden van pleegouders met meer ervaring: je krijgt niet alleen een pleegkind je leven in, maar ook zijn/haar familie erbij. Pleegzorg is erg gericht op investeren in de band met de eigen familie, want in de meeste gevallen is het uiteindelijke doel weer terug naar huis, ook waar dit soms heel ingewikkeld of onbegrijpelijk lijkt. Dat jij als pleegouder dus goed contact wil opbouwen met niet alleen het kind maar ook de ouders is een vereiste. En dat zijn in de meeste gevallen ouders die heel andere opvoedkeuzes maken dan jij, kun je dat? Wat ik fijn vond om te horen is dat ze wel echt onderzoeken of er een klik is tussen pleegkind en pleegouder, je krijgt niet zomaar random elk kind in huis geplaatst.

Verder denk ik dat 1 stabiele ouder waardevoller is dan 2 instabiele, dus in die zin lijkt het me ook als alleenstaande goed te doen.

Wij hadden in mijn puberteit ook 6 maanden een pleegkind in huis. Zij was destijds 16, en zij en haar broertje en zusjes waren erg beschadigd. En inderdaad, de hele familie kwam ook vaak aanwaaien en dat contact ging in de regel goed.

Ik moet wel eerlijk zeggen: in ons geval was het uiteindelijk geen succes. Mijn moeder stond helemaal niet stil bij de impact op haar eigen gezin voor ze eraan begon. Het was bij ons altijd al knetterdruk met 4 pubers en mijn moeder kon dat eigenlijk helemaal niet aan, maar hoe meer zielen, hoe meer vreugd, blijkbaar. Om maar een voorbeeldje te noemen: ikzelf had 1x een jointje geprobeerd voor dit pleegkind kwam. Onder haar invloed begon ik al snel dagelijks wiet te roken en ik ben ruim 20 jaar verslaafd geweest aan wiet. Dat neem ik het pleegkind niet kwalijk maar mijn moeder had dit wel kunnen zien. Het was namelijk geen wildvreemde die via een instantie geplaatst werd, maar via school. En er zijn ook andere dingen gebeurd waar ik niet over uit wil wijden. Na 6 maanden heeft mijn moeder haar eruit gegooid, ik heb nooit helemaal begrepen waarom. So much voor haar hoogdravende principes en haar domme gelul over ‘een veilige basis willen bieden’. Dat kon ze niet eens voor mij, laat staan een puber die écht beschadigd was. En het pleegkind zelf heeft er dus alleen maar van geleerd dat niemand er echt voor haar is als het er op aankomt.

Ik vind het wel heel mooi dat mensen dit willen doen. Maar zorg in godsnaam dat je je heel goed weet waar je aan begint, en als je zelf kinderen hebt: zorg dat je eerst je eigen shit op orde hebt. Mijn moeder was er in ieder geval niet geschikt voor.