quote:Ik heb verder niets laten horen en heb niets gehoord van mijn moeder.
Op zondag 2 februari 2003 22:18 schreef DarkElf het volgende:
vandaag was vreselijk , zoals ik vreesde, de sfeer was ronduit kut en mijn moeder was weer vreselijk bezig maar ik ben opgekomen voor mezelf:Ze vond me vervelend, druk en hyper. .....
(mijn zus en ik samen maken ook vaak grapjes die ze niet waardeert maar ja dat is al járen zo...)
ik heb letterlijk gezegd dat ik
a) misschien wel vervelend was maar dat dat puuur door zenuwen van morgen kwam, dat ze me langer kende en dat ik altijd zo was dan en dat ze misschien ergens een keer begrip voor me op kon bregen?
b) dat ik niet als enige vervelend was en dat ik het belachelijk vind dat ik als enige op een walgelijke manier terecht gewezen word, als een klein kind
en last but zeker not least
c) dat ze zo goed kan zien aan anderen wat die fout doen maar dat ze wel eens lang en goed naar zichzelf en haar eigen gedrag moest gaan kijken en misschien zou zien dat ook zij wel eens wat werk mag verrichten aan zichzelf
en weet je, ik voel me niet schuldig, ik ben trots op mezelf.
ik heb me de hele week lopen opvreten en me nerveus gemaakt en ik kan zo niet leven. 
Ik heb besloten dat ik mijn moeder enige tijd niet wil zien, ons contact roept teveel spanningen op bij mij en heeft een negatieve uitwerking op mij en door de spanningen die ik al heb door therapie en de emoties die daarbij komen kan ik het gewoon niet meer aan.
ik heb lopen wikken en wegen want ik ben heel bang dat mijn moeder dit als een definitieve deur die ik dicht gooi ziet en zo bedoel ik het niet.
ik heb haar meerdere malen geprobeerd te bellen maar zij was er niet dus heb ik uiteindelijk maar haar voicemail ingesproken.
misschien niet de manier maar ik knalde zowat van stress en spanning.
ik heb geprobeerd alles bij mezelf te laten en vooral te benadrukken dat dit iets van mij is:
Ik wil graag de komende afspraken tussen ons afzeggen. En verder even geen afspraken maken.
Ons contact levert bij mij enorme spanningen op en aangezien ik het op het moment erg zwaar heb door therapie kan ik dat er nu even niet bij hebben.
Dit betekent helemaal niet dat ik geen contact wil, tuurlijk kunnen we bellen etc maar afspraken zie ik gewoon even niet zitten op dit moment.
ik ben nu doodsbenauwd voor haar reactie.......
dat zij net zo negatief denkt als ik altijd doet en verregaande conclusies gaat trekken nu, of dat ze woedend is of mischien ben ik nu hierdoor weer de persoon die haar expres vreselijk pijn doet en beschadig...
maar ik moet voor mezelf zorgen en dit is een eerste, wankele en onzekere stap..
quote:ontopic:
Op vrijdag 7 februari 2003 20:35 schreef thetruth het volgende:
-edit-quote verwijderd
Kan niet zeggen dat ik ervaring ermee heb, maar toch sterkte gewenst!
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 07-02-2003 21:34]
wordt toch niet serieus gereageerd
[Dit bericht is gewijzigd door Phuturistixxx op 07-02-2003 20:55]
kloten doen we maar ergens anders.
DarkElf, ik reageer later nog even uitgebreider. 
quote:Dank je wel
Op vrijdag 7 februari 2003 20:44 schreef shmoopy het volgende:
Onzinreacties verwijderd,
kloten doen we maar ergens anders.DarkElf, ik reageer later nog even uitgebreider.
DarkElf, ik heb in het verleden wat onenigheid met mijn moeder gehad, het ging niet zo ver als bij jou maar ook toen is het contact even op een laag pitje gegaan. Je zegt dat je bang bent dat dit als definitef wordt beschouwd en uit je post lees ik dat er nog veel is wat je tegen haar wilt zeggen. Misschien is het een goed idee om deze dingen te schrijven in een brief; op die manier kun je er goed over nadenken en ook benadrukken dat je wat tijd voor jezelf nodig hebt en het niet de bedoeling is om het contact definitief te verbreken.
Sterkte de komende tijd in ieder geval 
Ben vandaag langsgeweest bij mijn moeder, met het voornemen haar te zeggen dat ik nooit meer zou langskomen.
Ik verwachtte dat het vervelend voor mij zou aflopen, aangezien dit de vorige keer ook is gebeurd. Dat is (nog) niet gebeurd.
Haar flat gevonden. Ze woont mooi. Ze heeft 2 keer in de week huishoudelijke hulp. Ze heeft nu al een aantal jaar M.S. en ze gebruikt een soort loopwagentje om zich te bewegen. Ik ben blij dat ze in zo'n mooi huis woont - vooral ook voor Gerrit [edit: mijn broertje van 15].
Als eerste maar haar computer gemaakt (schijf formatteren, windows installeren, internet installeren, instellen).
Dat is gelukt. Kostte me zo'n 2,5 uur. Ondertussen naar haar gepraat geluisterd. Ze was er blij mee.
Ze wou me er 10 euro voor geven, maar ik heb geweigerd.
Tijdens het repareren van de computer leer ik dat Gerrit VMBO doet i.p.v. VWO. Hiermee wordt mijn vermoeden bevestigd dat ik daadwerkelijk de freak van de familie ben, die al een "ongelofelijk hoog niveau" had gehaald toen ik mijn MAVO-diploma behaalde. Ik ben dus echt alleen in deze familie.
Een gesprek aanknopen met Gerrit is niet gelukt. Hij was thuis gekomen om te spijbelen van school en was op de bank Pokemon aan het kijken en aan het gameboy spelen.
Hij wordt dit jaar 15 en zit in de 2e klas van het VMBO.
Richard [edit: mijn 2m lange "broertje" van 22] was inmiddels al weer een paar weken werkeloos. Hij zat op zijn kamer op het verzoek van mijn moeder. Anders zou ik weer ruzie met hem gaan maken. Ik zei dat hij ruzie met mij maakte, en dat ik dat heel duidelijk gezegd wou hebben.
Na het maken van de computer heb ik haar gezegd dat ik nooit meer zou langskomen.
Ze vroeg waarom ik niet meer zou langskomen.
Ik antwoordde dat dat diverse redenen had:
- dat ik mij bedreigd voelde door Richard (fysiek geweld, maar ook mijn leven kapot maken met zijn acties);
- dat ik de gebeurtenissen van vroeger niet uit mijn hoofd kon zetten en dat ze me daaraan herinnerde;
- dat ik liever alleen was;
- dat het gebeuren met Richard niet echt heeft meegeholpen aan mijn gemoedstoestand de afgelopen weken;
- dat het niet aandoen van aangifte mij door mijn vader erg kwalijk wordt genomen (ruzie gehad met hem)
- etc.
Ze reageerde met "dat vind ik jammer".
Ik verwees naar de brief [edit: eerder verstuurd n.a.v. een niet zo leuke actie van mijn "broertje"]. Ik zei dat alles wat ik wou zeggen daar in staat. We praatten daar wat over. Ze begreep een boel verkeerd uit de brief. Ik lichtte toe. Aandachtspanne nam zichtbaar af bij elke zin die ik sprak.
Ik vertelde haar dat ik niet wil dat Richard ooit nog bij mij langskomt. Als hij dat wel zal doen, doe ik alsnog aangifte van hetgeen hij de afgelopen keer heeft uitgespookt (huisvredebreuk, bedreiging, mishandeling, etc.).
Ik ging weg.
De wijk waarin ze woont is een achterstands wijk. In mijn huidige geestestoestand zie ik het heel duidelijk nu.
Veel buitenlanders. Autochtonen die hun drankprobleem letterlijk op hun slechtverzorgde kinderen walmen als ze ze op de bus zetten. Wildtuinen. Grauwe lucht.
Het voelde alsof ik door Belfast liep.
Ik ben nu thuis. Alleen.
"het grote afwachten" is nu begonnen.
quote:Thenx voor je reactie.
Op vrijdag 7 februari 2003 21:08 schreef Fling het volgende:
DarkElf, ik heb in het verleden wat onenigheid met mijn moeder gehad, het ging niet zo ver als bij jou maar ook toen is het contact even op een laag pitje gegaan. Je zegt dat je bang bent dat dit als definitef wordt beschouwd en uit je post lees ik dat er nog veel is wat je tegen haar wilt zeggen. Misschien is het een goed idee om deze dingen te schrijven in een brief; op die manier kun je er goed over nadenken en ook benadrukken dat je wat tijd voor jezelf nodig hebt en het niet de bedoeling is om het contact definitief te verbreken.
Sterkte de komende tijd in ieder geval
Ik heb al eerder (twee jaar geleden na een escalatie)in een brief laten weten wat ik dacht en voelde, en het toen ook bij mezelf geprobeerd te houden. (ik was wat jonger en misschien was ik ook wat harder naar haar toe) De reactie was toen dat ik als ik haar nog eens ooit zo zou beschadigen met mijn gevoel ik niet meer welkom zou zijn als haar dochter.
daarom ben ik dus bang
quote:Enrom veel sterkte
Op vrijdag 7 februari 2003 21:13 schreef admiral_r2d2 het volgende:
<knip>
Ik ben nu thuis. Alleen.
"het grote afwachten" is nu begonnen.
Je bent op een volwassen manier voor jezelf opgekomen, rustig en doordacht en dat vind ik erg knap.
maar idd, wat nu? zal vaak bij je opkomen...
voor jou, DarkElf. Ik weet niet wat ik moet zeggen..
Ik hoop dat de reaktie positief is.
Ik kan me zeker vinden in je verhaal,
het is idd zo dat alleen het minste contact al ontzettend veel spanning stress oproept,
Ik vind het goed dat je zo voor jezelf opkomt nu, ook al is dat soms verdomd moeilijk,
Maar heb ook al zo vaak hier gezegd,
Eerst jij en dan pas de rest!
en dat is niet egoistisch bedoeld,
Nu denk je eerst aan jezelf, en maak je een keuze waar mischien niet iedereen blij mee is,
Maar het gaat hier om jou!!
en hoe jij je voelt!!!
liefs racoon
quote:wat er nu zal gebeuren is dat Richard nog een keer zal langskomen;
maar idd, wat nu? zal vaak bij je opkomen...
en als ik dat overleef (ik doe karate - ik ben echt niet slap - maar die gozer is beangstigend sterk) heb ik voldoende reden om te verhuizen, mijn achternaam te veranderen en nooit meer iets van me te laten horen
waar ik trots op ben is dat ik niet wegloop voor mijn angst
waar ik mee zit is dat ik nu werkelijk alleen zal zijn
...ik wens je veel sterkte en hoop voor je dat er nog voldoende basis is om het contact met je moeder niet totaal te verliezen
edit: quote van Dark Elf erbij gezet
Het is niet goed als je je leven niet kunt leiden zoals jij dat wilt.
Het is niet goed als jij je bij alles wat je zegt of doet af moet vragen; "ik hoop dat m'n moeder niet kwaad wordt/teleurgesteld is".
Op dat moment maak je je moeder's probleem tot het jouwe; vorige week heb je haar probleem weer meteen aan haar teruggeven en dat was een erg dappere en gezonde actie!
Je moeder stelt je continue op de proef; ze wéét n.l dondersgoed dat jij verteerd wordt door schuldgevoel en weer als eerste contact op zult nemen.
"Verras" haar eens en doe iets wat ze niet verwacht; door je aan je belofte te houden om even geen contact met haar op te nemen. En bereid je er dan meteen op voor dat zij daar negatief op zal reageren zodat je er niet al te erg van schrikt.
Het is hoog tijd dat het in jouw leventje eens alléén om jou draait! Als jouw moeder zich rot voelt door dingen die jij hebt gezegd of gedaan zal zij dat zelf moeten oplossen. Da's niet jouw taak.
Jouw taak is aan jezelf te werken d.m.v. de therapie en je los te weken van de negatieve invloed en manipulaties van je moeder.
Afstand houden is het enige dat je daarbij kan helpen.
[Dit bericht is gewijzigd door Noayla_ op 07-02-2003 21:47]
we hebben het er vaak over gehad, maar eindelijk ben je toch tot je actie gekomen. Je bent voor jezelf opgekomen, op een duidelijke, nette manier. Je hebt het bij jezelf gehouden. Geen verwijten gemaakt. Je hebt een heel duidelijke grens gesteld. Je hebt geen deur dichtgegooid, alleen begrip gevraagd omdat je tijd voor jezelf nodig hebt. Je hebt niks gezegd dat niet waar is; het moet haar toch ook duidelijk zijn dat jullie contact altijd spanningen met zich meebrengt.
Ik vind het ontzettend jammer dat je het haar niet in het echt hebt kunnen vertellen omdat ze niet te bereiken was. Nu moet je vol spanning afwachten wat haar reactie zal zijn en wanneer die reactie komt en dat is een slopende situatie. Ik hoop dan ook dat ze in ieder geval snel belt en dat ze jou niet in het ongewisse laat of dat je via iemand anders iets moet vernemen.
Ik ben in ieder geval erg trots op jou; hoe pijnlijk dit ook voor je is, je bent wel voor jezelf op gekomen en ook nog eens op een goede manier.
Je weet waar ik te bereiken ben mocht je behoefte hebben om te praten.
Intussen leef ik heel erg met je mee en duim ik dat je moeder toch positief zal reageren.
Probeer wat uit te rusten meis, dit was een heel grote stap.
Ik denk aan jou.
Als de situatie dusdanig erg is dat ook je moeder voelt dat ze even een timeout nodig heeft dan kan het zijn dat waneer jij weer contact wilt, zij zal zeggen dat ze dat voorlopig niet wilt. evengoed dat ze kan zeggen dat ze je erg gemist heeft, en of je snel weer langs kan komen. het blijft natuurlijk een 50/50 kans. ahoewel dat op deze manier erg bot klinkt.
Ik heb even vluchtig jouw topics doorgelezen, hierin kwam naar voren dat je Linehan ging volgen, of mogelijk zou gaan volgen. deze therapie komt vaakalleen voor bij mensen met borderline. ik schuif dingen niet snel af op een (psychologische) 'ziekte' maar juist bij borderliners is het inpulsreactie erg hoog en dit zal je moeder ook vast weten, waardoor je wel er anders na kan kijken.
Overigens is het bij mij juist andersom, op mijn 14e heb ik besloten dat ik mijn moeder niet meer wilde zien door dingen die ze mij heeft aangedaan in mijn verleden. ze wilt nog steeds dolgraag contact met mij, maar ik wijs alles resoluut af, en verwacht ook niet dat ik ooit nog contact met haar wil hebben.
Ik wens je iedergeval sterkte in een moelijke periode.
[Dit bericht is gewijzigd door dark.night op 07-02-2003 22:02]
quote:Mijn moeder vertoont begrip voor me zolang zij mij maar onder controle kan houden en ik kan je vertellen dat dit geen impulsieve actie is maar iets waar ik al vanaf '96 tegenaan zit te hikken en me nu pas een klein beetje sterk genoeg voor voel
Op vrijdag 7 februari 2003 21:46 schreef dark.night het volgende:Ik heb even vluchtig jouw topics doorgelezen, hierin kwam naar voren dat je Linehan ging volgen, of mogelijk zou gaan volgen. deze therapie komt
vaakalleen voor bij mensen met borderline. ik schuif dingen niet snel af op een (psychologische) 'ziekte' maar juist bij borderliners is het inpulsreactie erg hoog en dit zal je moeder ook vast weten, waardoor je wel er anders na kan kijken.
quote:Hetgeen wat DE nu heeft gedaan, staat in principe los van Borderline, het irriteerde mij zelfs dat (hoe goed bedoeld misschien ook) die suggestie wel gedaan werd.
Op vrijdag 7 februari 2003 22:08 schreef DarkElf het volgende:[..]
Mijn moeder vertoont begrip voor me zolang zij mij maar onder controle kan houden en ik kan je vertellen dat dit geen impulsieve actie is maar iets waar ik al vanaf '96 tegenaan zit te hikken en me nu pas een klein beetje sterk genoeg voor voel
quote:Ja, en...?
Op vrijdag 7 februari 2003 22:15 schreef Jerruh het volgende:
ons ma en ik zijn meer twee handen op 1 buik, i heb meer een afzijdige band met me vader...
quote:ik reageer op topic naam: mijn moeder en ons contact, en mij = user
Op vrijdag 7 februari 2003 22:17 schreef DuchessX het volgende:[..]
Ja, en...?
quote:Mijn exuses hiervoor, dat was absoluut niet mijn bedoeling. het was meer een mogelijkheid, mjah, uitleggen. ik heb zelf beslissingen genomen waarbij ik achteraf veel spijt van heb gehad of niet zeker wist of het nu wel of niet goed was om een beslissing te maken, maar juist vanwege deze inpulsies die ik heb gehad probeer ik het probleem te relativeren. het terugbrengen naar mijn eigen gedachtengang. wat hier dus verkeerd is neergezet.
Op vrijdag 7 februari 2003 22:11 schreef DuchessX het volgende:[..]
Hetgeen wat DE nu heeft gedaan, staat in principe los van Borderline, het irriteerde mij zelfs dat (hoe goed bedoeld misschien ook) die suggestie wel gedaan werd.
quote:dan heb ik het helemaal verkeerd neergezet
Mijn moeder vertoont begrip voor me zolang zij mij maar onder controle kan houden en ik kan je vertellen dat dit geen impulsieve actie is maar iets waar ik al vanaf '96 tegenaan zit te hikken en me nu pas een klein beetje sterk genoeg voor voel
, ik denk dat je dan op dit moment nog even niet moet nadenken over hoe het af zal lopen maar meer even aan jezelf denken, dat vergeten mensen vaak namelijk snel, en zeker als deze beslissing al een eeuwendurende gedachtengang is geweest. mja dit is ook een flutadvies.... :/quote:Ik snap even niet wat je er precies mee bedoelt of welke boodschap de topicstarter hieruit moet concluderen
Op vrijdag 7 februari 2003 22:20 schreef Jerruh het volgende:[..]
ik reageer op topic naam: mijn moeder en ons contact, en mij = user
quote:Ik vind dit een slechte relativatie, als je even een beetje had doorgelezen in plaats van domweg een reply button in te drukken dan wist je dat het in dit geval om een specifieke user ging, namelijk dark elf. en niet over een willekeurige user deze reactie van je vind ik dan ook compleet nutteloos, en heeft geen toegevoegde waarde.
Op vrijdag 7 februari 2003 22:20 schreef Jerruh het volgende:[..]
ik reageer op topic naam: mijn moeder en ons contact, en mij = user
maar laten we deze reactie nu eens van de psychologische kant bekijken aangezien je post in R&P, hoe voelde je jezelf bij het plaatsen van deze reply, je vond jezelf grappig? of was het meer een soort van pesten. en wat doet jou bewegen om zo'n reactie neer te zetten. was het iets om bewust een topic te saboteren? ik vond het in ieder geval niet leuk om zo'n overbodige reactie te lezen in een serieus bedoelde topic.
[edit] en nu besef ik mijzelf te laat dat ik nu precies hetzelfde doe[/edit]
quote:Heel knap!
Op vrijdag 7 februari 2003 20:24 schreef DarkElf het volgende:
ik heb geprobeerd alles bij mezelf te laten en vooral te benadrukken dat dit iets van mij is
Heel knap dat je het bij jezelf houdt. Niet beschuldigen of wijzen, nee, jij kunt het nu niet aan. Klaar.
Als zij daar problemen van maakt, so be it. En dat klinkt heel simpel, maar ik weet (en dat weet jij ook, dat ik dat weet ) waar ik over praat.
Voel je niet schuldig, hoe moeilijk ook. Jij hebt nu gekozen voor datgene dat goed voor jou is.
Well done!
Laat je aan de telefoon niet manipuleren door tranen, woede, zielig gedoe of whatever van je moeder.
Ga ook niet in discussie over je besluit. Twijfel er niet aan. Het is een goed besluit.
quote:Ik ga iig mijn best doen
Op vrijdag 7 februari 2003 22:53 schreef Moonah het volgende:
Oh, en nog een tip van een ervaringsdeskundige:
Laat je aan de telefoon niet manipuleren door tranen, woede, zielig gedoe of whatever van je moeder.Ga ook niet in discussie over je besluit. Twijfel er niet aan. Het is een goed besluit.
het is heel erg moeilijk maar ik heb de stap nu gezet en kan niet meer terug, zo simpel is het eigenlijk.ja ik kan terug door sorry te zeggen 100x keer en in het stof te kruipen maar dat verdom ik .
"Ze vond me vervelend, druk en hyper. .....
(mijn zus en ik samen maken ook vaak grapjes die ze niet waardeert maar ja dat is al járen zo...)"
-----
Misschien is dit een bericht naar aanleiding van een eerder topic, dat weet ik niet, maar voor mij (en velen die niet op de hoogte zijn) is dit wel een minimale uitleg.
Als ik het lees denk ik: omdat je moeder je grapjes niet waardeert, is dat nu een reden om zulke drastische beslissingen te nemen?
"Druk en hyper" zijn synoniemen.
Vervelend? Wat heb je gedaan dat je moeder je vervelend noemt?
Ik wil best geloven dat je genoeg redenen hebt om deze beslissing te nemen, maar het roept ook vragen op:
1) Waarom of waarvoor zit je in therapie? (Zijn het gedragsproblemen of is je moeder de oorzaak?)
2) Wat is jouw eigen rol? Ben jijzelf altijd de makkelijkste? Is het wel zo zwart/wit. Je moeder slecht, jij goed?
Ben benieuwd...
(Ik wil nogmaals benadrukken: ik ben geheel objectief in deze)
quote:Ik denk dat DarkElf vrij duidelijk stelt dat ze zelf niet de makkelijkste is. Ze heeft waarschijnlijk haar "eigenaardigheden" van haar moeder geerfd, waardoor juist haar moeder in staat zou moeten zijn om dat te erkennen.
1) Waarom of waarvoor zit je in therapie? (Zijn het gedragsproblemen of is je moeder de oorzaak?)
2) Wat is jouw eigen rol? Ben jijzelf altijd de makkelijkste? Is het wel zo zwart/wit. Je moeder slecht, jij goed?
Uit eigen ervaring kan ik toevoegen dat moeders lastig zijn.. Ze hebben het beste met je voor, maar begrijpen je soms niet, terwijl ze juist door hun overeenkomsten in staat zouden moeten zijn tot....
Sterkte DarkElf
maar:
als je vanaf je geboorte een en al ellende kent, en ik overdrijf gewoon dus niet, (geetselijk en lichamelijk) is het moeilijk om je persoonlijkheid te ontwikkelen, mede door genen en mede door mijn leven is er bij mij een psychiatrische aandoening ontwikkelt die het mij verschrikelijk moeilijk maakt,. mijn moeder is als kind geestelijk misbruikt en lichamelijk in de zin van geweld, geen sexueel misbruik en dat heeft haar gevormd tot wat ze is.
ik heb al eerder handreikingen naar mijn moeder gedaan, praten met of zonder begeleiding want samen lopen we vast. Dit weigert ze pertinent want er is niets mis met haar, ik ben degene die alles altijd en altijd fout doet en geloof me ik ben volwassen onder tussen, ik ben geen rebelse tiener meer die zich alleen maar afzet.
op een gegeven moment zijn de openlijke vernederingen, de kilheid, de hardheid, de verwijten ( dat zij door mijn geboorte ziek is geworden moet ik altijd horen), de insunuaties, de manier waarop ze mijn man behandelt en mijn vrienden (ik kan nog doorgaan) gewoon genoeg.
Let wel: ik hou van mijn moeder, zij is mijn enige link met mijn verleden behalve mijn zus en zij heeft in mijn vroege jeugd enorm veel liefde getoont, maar is dat een reden om altijd maar overal alles te accepteren?
ze doet me pijn, en ik kan dat niet meer aan.
en ik wil het contact niet 100% verbreken, ik wil een time out om aan mezelf te kunnen werken
[Dit bericht is gewijzigd door DarkElf op 08-02-2003 09:11]
en toch kan ik niet anders...
quote:Ik weet niet zo heel goed wat ik moet zeggen. Denk even dat ik me teveel inleef.
Op vrijdag 7 februari 2003 20:24 schreef DarkElf het volgende:
maar ik moet voor mezelf zorgen en dit is een eerste, wankele en onzekere stap..
Uhm.. ik denk dat je wel het goede gedaan hebt. Zo te horen heb je het netjes gezegd. Jij hebt in ieder geval de eer aan jezelf gehouden. Zoals je al zei, je bent geen opstandige puber meer, en je zal er echt wel over nagedacht hebben. Als het voor jouw hoofdje beter is om even rust te hebben, moet je dat doen. Je verdient het en je hebt het nodig.
Ik snap dat het heel moeilijk is. *cliche* Het is je moeder. Je wilt haar niet kwetsen, je wilt haar niet kwijt, je wilt gewoon even rust.
Ik kan je niet echt advies geven ofzo, sorry. *woordenloos*
Sterkte.
quote:Je hoeft je niet te verdedigen; het is jouw beslissing en niemand heeft het recht daarover te oordelen.
Op zaterdag 8 februari 2003 09:06 schreef DarkElf het volgende:
ps dit is geen beslissing die ik over 1 nacht ijs neem, dit is iets wat mij ook enorm pijn doet, wat mij wéér laat denken dat ik altijd het verkeerde doe, dat ik niet sterk genoeg ben om door te gaan...en toch kan ik niet anders...
Ik herken veel in je verhaal waardoor het voor mij nu even heel erg moeilijk is om een reactie te geven.
Hij wil ze ook niet meer zien, maar tegelijk ook niet loslaten. Maar uiteindelijk zal dat toch de keuze zijn die je in zo'n situatie moet maken vrees ik.
miss dat ik meer post maar miss vind ik het wel allemaal te prive worden nu
quote:Knap!
Op zaterdag 8 februari 2003 09:04 schreef DarkElf het volgende:
<knip> herkenbaar stukje </knip>Let wel: ik hou van mijn moeder,
Ik allang niet meer. Ik heb dan ook rigoureus alle contact verbroken 6 jaar geleden en voel me daar heerlijk bij. Bij mij is er letterlijk een last weggevallen, en juist daardoor kan ik eindelijk een beetje aan mezelf denken en werken. Dat gaat heel goed. Ben al zes jaar in stijgende lijn bezig Ik mis haar totaal niet.
Ik vind clichematige uitspraken als: 'het is toch je moeder' dan ook te belachelijk voor woorden. Sommige 'moeders' verdienen die term gewoon niet. Het etiketje 'moeder' is slechts een etiketje. Niet meer dan dat. Het eventuele respect dat je als kind zou moeten hebben moet zo'n moeder verdienen, niet afdwingen omdat ze toevallig 'moeder' is.
quote:Jij hebt haar al 6 jaar niet gezien en allemaal redelijk 'verwerkt' enzo. Ik denk, op het moment dat je ertegenaan loopt te hikken, dat dit soort, misschien belachelijke, gedachten echt wel door je hoofd spoken. Laat ik voor mezelf spreken, sorry. De keuze maken om haar nooit meer te willen zien gaat in mijn hoofd rond en rond. Was het een "normaal" iemand geweest, een vriendin oid, dan had ik haar allang aan de kant van de weg gezet bij wijze van. Maar sorry, in mijn hoofd gaat het stemmetje "het is toch je moeder". Helaas, niet alles wat ik dnek kan ik logisch en rationeel verklaren of weg werken. Het is er nou eenmaal.
Op zondag 9 februari 2003 02:54 schreef enchilada het volgende:
Ik vind clichematige uitspraken als: 'het is toch je moeder' dan ook te belachelijk voor woorden. Sommige 'moeders' verdienen die term gewoon niet. Het etiketje 'moeder' is slechts een etiketje. Niet meer dan dat. Het eventuele respect dat je als kind zou moeten hebben moet zo'n moeder verdienen, niet afdwingen omdat ze toevallig 'moeder' is.
My 2 cts.
Sterkte DarkElf
quote:idd, ik heb exact die zelfde woede/ergenis/aversie
Ik vind clichematige uitspraken als: 'het is toch je moeder' dan ook te belachelijk voor woorden. Sommige 'moeders' verdienen die term gewoon niet. Het etiketje 'moeder' is slechts een etiketje. Niet meer dan dat. Het eventuele respect dat je als kind zou moeten hebben moet zo'n moeder verdienen, niet afdwingen omdat ze toevallig 'moeder' is.
maar veel mensen snappen dit niet 
quote:Dan heeft ze het bericht duidelijk niet ontvangen. Hoeveel meer kan je nog doen, nu je het haar, niet via omwegen, maar recht in haar gezicht hebt gezegd wat je al redelijk een tijd wil over laten komen. Ze mag dan de oorsprong zijn van iets ontzettend moois, maar.. grr. als ze nu eens haar oogleden opengooide, hoefde ze niet telkens naar binnen te kijken.
Op vrijdag 7 februari 2003 20:24 schreef DarkElf het volgende:
ik ben nu doodsbenauwd voor haar reactie.......
dat zij net zo negatief denkt als ik altijd doe en verregaande conclusies gaat trekken nu, of dat ze woedend is, of mischien ben ik nu hierdoor weer de persoon die haar expres vreselijk pijn doet en beschadig...
quote:Je hebt altijd voor jezelf gezorgd; Dat zij je er niet bij heeft kunnen helpen, is haar gemis; maar zelfs dat heeft ze schijnbaar niet door.
maar ik moet voor mezelf zorgen en dit is een eerste stap.
sorry! Wat een ingewikkelde situatie en toch ook wat een moedige stap...
ik hoop dat het een oplossing voor je bied ...
shmoop van mij mag deze dicht, ik kan er niets meer mee, doet me veel te veel
quote:Ik begrijp precies hoe je je voelt en sorry dat ik je nog niet heb teruggemaild, maar met dat soort mails moet ik er echt even voor gaan zitten en me er goed op concentreren en dat is er eerlijk gezegd nog niet van gekomen.
Op maandag 10 februari 2003 20:45 schreef DarkElf het volgende:
mam belde, moeilijk is een understatement, ik ben verdrietig, woedend, teleurgesteld, trots op mezelf dat ik stand blijf houden en toch is mijn monster er weer harder dan ooit
quote:...en dat ben je vast niet voor niets...
Op maandag 10 februari 2003 20:45 schreef DarkElf het volgende:
trots op mezelf dat ik stand blijf houden
quote:Ik snap je en ik heb er alle begrip voor
Op maandag 10 februari 2003 20:50 schreef Oxazepam het volgende:[..]
Ik begrijp precies hoe je je voelt en sorry dat ik je nog niet heb teruggemaild, maar met dat soort mails moet ik er echt even voor gaan zitten en me er goed op concentreren en dat is er eerlijk gezegd nog niet van gekomen.
Dikke knuffel voor je DarkElf .. Persoonlijk denk ik dat je een zeer juiste keuze hebt gemaakt, hoe pijnlijk ze momenteel ook moge zijn. Laat dat je echter sterk maken. Je kunt helaas nooit iedereen te vriend houden en soms moet je zelfs van je dichtsbijzijnste vrienden en familie je grootste vijanden maken. Al is het maar voor even.
Laat haar uitrazen, kom zelf tot rust.. En zoek dan weer toenadering - maar alleen als je denkt dat het je dan weer goed gaat doen... Veel sterkte ermee in ieder geval.
En DE, be strong,
bewaak je grenzen ajb.