quote:Ik heb verder niets laten horen en heb niets gehoord van mijn moeder.
Op zondag 2 februari 2003 22:18 schreef DarkElf het volgende:
vandaag was vreselijk , zoals ik vreesde, de sfeer was ronduit kut en mijn moeder was weer vreselijk bezig maar ik ben opgekomen voor mezelf:Ze vond me vervelend, druk en hyper. .....
(mijn zus en ik samen maken ook vaak grapjes die ze niet waardeert maar ja dat is al járen zo...)
ik heb letterlijk gezegd dat ik
a) misschien wel vervelend was maar dat dat puuur door zenuwen van morgen kwam, dat ze me langer kende en dat ik altijd zo was dan en dat ze misschien ergens een keer begrip voor me op kon bregen?
b) dat ik niet als enige vervelend was en dat ik het belachelijk vind dat ik als enige op een walgelijke manier terecht gewezen word, als een klein kind
en last but zeker not least
c) dat ze zo goed kan zien aan anderen wat die fout doen maar dat ze wel eens lang en goed naar zichzelf en haar eigen gedrag moest gaan kijken en misschien zou zien dat ook zij wel eens wat werk mag verrichten aan zichzelf
en weet je, ik voel me niet schuldig, ik ben trots op mezelf.
ik heb me de hele week lopen opvreten en me nerveus gemaakt en ik kan zo niet leven. 
Ik heb besloten dat ik mijn moeder enige tijd niet wil zien, ons contact roept teveel spanningen op bij mij en heeft een negatieve uitwerking op mij en door de spanningen die ik al heb door therapie en de emoties die daarbij komen kan ik het gewoon niet meer aan.
ik heb lopen wikken en wegen want ik ben heel bang dat mijn moeder dit als een definitieve deur die ik dicht gooi ziet en zo bedoel ik het niet.
ik heb haar meerdere malen geprobeerd te bellen maar zij was er niet dus heb ik uiteindelijk maar haar voicemail ingesproken.
misschien niet de manier maar ik knalde zowat van stress en spanning.
ik heb geprobeerd alles bij mezelf te laten en vooral te benadrukken dat dit iets van mij is:
Ik wil graag de komende afspraken tussen ons afzeggen. En verder even geen afspraken maken.
Ons contact levert bij mij enorme spanningen op en aangezien ik het op het moment erg zwaar heb door therapie kan ik dat er nu even niet bij hebben.
Dit betekent helemaal niet dat ik geen contact wil, tuurlijk kunnen we bellen etc maar afspraken zie ik gewoon even niet zitten op dit moment.
ik ben nu doodsbenauwd voor haar reactie.......
dat zij net zo negatief denkt als ik altijd doet en verregaande conclusies gaat trekken nu, of dat ze woedend is of mischien ben ik nu hierdoor weer de persoon die haar expres vreselijk pijn doet en beschadig...
maar ik moet voor mezelf zorgen en dit is een eerste, wankele en onzekere stap..
quote:ontopic:
Op vrijdag 7 februari 2003 20:35 schreef thetruth het volgende:
-edit-quote verwijderd
Kan niet zeggen dat ik ervaring ermee heb, maar toch sterkte gewenst!
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 07-02-2003 21:34]
wordt toch niet serieus gereageerd
[Dit bericht is gewijzigd door Phuturistixxx op 07-02-2003 20:55]
kloten doen we maar ergens anders.
DarkElf, ik reageer later nog even uitgebreider. 
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
quote:Dank je wel
Op vrijdag 7 februari 2003 20:44 schreef shmoopy het volgende:
Onzinreacties verwijderd,
kloten doen we maar ergens anders.DarkElf, ik reageer later nog even uitgebreider.
DarkElf, ik heb in het verleden wat onenigheid met mijn moeder gehad, het ging niet zo ver als bij jou maar ook toen is het contact even op een laag pitje gegaan. Je zegt dat je bang bent dat dit als definitef wordt beschouwd en uit je post lees ik dat er nog veel is wat je tegen haar wilt zeggen. Misschien is het een goed idee om deze dingen te schrijven in een brief; op die manier kun je er goed over nadenken en ook benadrukken dat je wat tijd voor jezelf nodig hebt en het niet de bedoeling is om het contact definitief te verbreken.
Sterkte de komende tijd in ieder geval 
Out of my way, I'm coming through
Ben vandaag langsgeweest bij mijn moeder, met het voornemen haar te zeggen dat ik nooit meer zou langskomen.
Ik verwachtte dat het vervelend voor mij zou aflopen, aangezien dit de vorige keer ook is gebeurd. Dat is (nog) niet gebeurd.
Haar flat gevonden. Ze woont mooi. Ze heeft 2 keer in de week huishoudelijke hulp. Ze heeft nu al een aantal jaar M.S. en ze gebruikt een soort loopwagentje om zich te bewegen. Ik ben blij dat ze in zo'n mooi huis woont - vooral ook voor Gerrit [edit: mijn broertje van 15].
Als eerste maar haar computer gemaakt (schijf formatteren, windows installeren, internet installeren, instellen).
Dat is gelukt. Kostte me zo'n 2,5 uur. Ondertussen naar haar gepraat geluisterd. Ze was er blij mee.
Ze wou me er 10 euro voor geven, maar ik heb geweigerd.
Tijdens het repareren van de computer leer ik dat Gerrit VMBO doet i.p.v. VWO. Hiermee wordt mijn vermoeden bevestigd dat ik daadwerkelijk de freak van de familie ben, die al een "ongelofelijk hoog niveau" had gehaald toen ik mijn MAVO-diploma behaalde. Ik ben dus echt alleen in deze familie.
Een gesprek aanknopen met Gerrit is niet gelukt. Hij was thuis gekomen om te spijbelen van school en was op de bank Pokemon aan het kijken en aan het gameboy spelen.
Hij wordt dit jaar 15 en zit in de 2e klas van het VMBO.
Richard [edit: mijn 2m lange "broertje" van 22] was inmiddels al weer een paar weken werkeloos. Hij zat op zijn kamer op het verzoek van mijn moeder. Anders zou ik weer ruzie met hem gaan maken. Ik zei dat hij ruzie met mij maakte, en dat ik dat heel duidelijk gezegd wou hebben.
Na het maken van de computer heb ik haar gezegd dat ik nooit meer zou langskomen.
Ze vroeg waarom ik niet meer zou langskomen.
Ik antwoordde dat dat diverse redenen had:
- dat ik mij bedreigd voelde door Richard (fysiek geweld, maar ook mijn leven kapot maken met zijn acties);
- dat ik de gebeurtenissen van vroeger niet uit mijn hoofd kon zetten en dat ze me daaraan herinnerde;
- dat ik liever alleen was;
- dat het gebeuren met Richard niet echt heeft meegeholpen aan mijn gemoedstoestand de afgelopen weken;
- dat het niet aandoen van aangifte mij door mijn vader erg kwalijk wordt genomen (ruzie gehad met hem)
- etc.
Ze reageerde met "dat vind ik jammer".
Ik verwees naar de brief [edit: eerder verstuurd n.a.v. een niet zo leuke actie van mijn "broertje"]. Ik zei dat alles wat ik wou zeggen daar in staat. We praatten daar wat over. Ze begreep een boel verkeerd uit de brief. Ik lichtte toe. Aandachtspanne nam zichtbaar af bij elke zin die ik sprak.
Ik vertelde haar dat ik niet wil dat Richard ooit nog bij mij langskomt. Als hij dat wel zal doen, doe ik alsnog aangifte van hetgeen hij de afgelopen keer heeft uitgespookt (huisvredebreuk, bedreiging, mishandeling, etc.).
Ik ging weg.
De wijk waarin ze woont is een achterstands wijk. In mijn huidige geestestoestand zie ik het heel duidelijk nu.
Veel buitenlanders. Autochtonen die hun drankprobleem letterlijk op hun slechtverzorgde kinderen walmen als ze ze op de bus zetten. Wildtuinen. Grauwe lucht.
Het voelde alsof ik door Belfast liep.
Ik ben nu thuis. Alleen.
"het grote afwachten" is nu begonnen.
quote:Thenx voor je reactie.
Op vrijdag 7 februari 2003 21:08 schreef Fling het volgende:
DarkElf, ik heb in het verleden wat onenigheid met mijn moeder gehad, het ging niet zo ver als bij jou maar ook toen is het contact even op een laag pitje gegaan. Je zegt dat je bang bent dat dit als definitef wordt beschouwd en uit je post lees ik dat er nog veel is wat je tegen haar wilt zeggen. Misschien is het een goed idee om deze dingen te schrijven in een brief; op die manier kun je er goed over nadenken en ook benadrukken dat je wat tijd voor jezelf nodig hebt en het niet de bedoeling is om het contact definitief te verbreken.
Sterkte de komende tijd in ieder geval
Ik heb al eerder (twee jaar geleden na een escalatie)in een brief laten weten wat ik dacht en voelde, en het toen ook bij mezelf geprobeerd te houden. (ik was wat jonger en misschien was ik ook wat harder naar haar toe) De reactie was toen dat ik als ik haar nog eens ooit zo zou beschadigen met mijn gevoel ik niet meer welkom zou zijn als haar dochter.
daarom ben ik dus bang
quote:Enrom veel sterkte
Op vrijdag 7 februari 2003 21:13 schreef admiral_r2d2 het volgende:
<knip>
Ik ben nu thuis. Alleen.
"het grote afwachten" is nu begonnen.
Je bent op een volwassen manier voor jezelf opgekomen, rustig en doordacht en dat vind ik erg knap.
maar idd, wat nu? zal vaak bij je opkomen...
Ik kan me zeker vinden in je verhaal,
het is idd zo dat alleen het minste contact al ontzettend veel spanning stress oproept,
Ik vind het goed dat je zo voor jezelf opkomt nu, ook al is dat soms verdomd moeilijk,
Maar heb ook al zo vaak hier gezegd,
Eerst jij en dan pas de rest!
en dat is niet egoistisch bedoeld,
Nu denk je eerst aan jezelf, en maak je een keuze waar mischien niet iedereen blij mee is,
Maar het gaat hier om jou!!
en hoe jij je voelt!!!
liefs racoon
quote:wat er nu zal gebeuren is dat Richard nog een keer zal langskomen;
maar idd, wat nu? zal vaak bij je opkomen...
en als ik dat overleef (ik doe karate - ik ben echt niet slap - maar die gozer is beangstigend sterk) heb ik voldoende reden om te verhuizen, mijn achternaam te veranderen en nooit meer iets van me te laten horen
waar ik trots op ben is dat ik niet wegloop voor mijn angst
waar ik mee zit is dat ik nu werkelijk alleen zal zijn
...ik wens je veel sterkte en hoop voor je dat er nog voldoende basis is om het contact met je moeder niet totaal te verliezen
edit: quote van Dark Elf erbij gezet
Het is niet goed als je je leven niet kunt leiden zoals jij dat wilt.
Het is niet goed als jij je bij alles wat je zegt of doet af moet vragen; "ik hoop dat m'n moeder niet kwaad wordt/teleurgesteld is".
Op dat moment maak je je moeder's probleem tot het jouwe; vorige week heb je haar probleem weer meteen aan haar teruggeven en dat was een erg dappere en gezonde actie!
Je moeder stelt je continue op de proef; ze wéét n.l dondersgoed dat jij verteerd wordt door schuldgevoel en weer als eerste contact op zult nemen.
"Verras" haar eens en doe iets wat ze niet verwacht; door je aan je belofte te houden om even geen contact met haar op te nemen. En bereid je er dan meteen op voor dat zij daar negatief op zal reageren zodat je er niet al te erg van schrikt.
Het is hoog tijd dat het in jouw leventje eens alléén om jou draait! Als jouw moeder zich rot voelt door dingen die jij hebt gezegd of gedaan zal zij dat zelf moeten oplossen. Da's niet jouw taak.
Jouw taak is aan jezelf te werken d.m.v. de therapie en je los te weken van de negatieve invloed en manipulaties van je moeder.
Afstand houden is het enige dat je daarbij kan helpen.
[Dit bericht is gewijzigd door Noayla_ op 07-02-2003 21:47]
we hebben het er vaak over gehad, maar eindelijk ben je toch tot je actie gekomen. Je bent voor jezelf opgekomen, op een duidelijke, nette manier. Je hebt het bij jezelf gehouden. Geen verwijten gemaakt. Je hebt een heel duidelijke grens gesteld. Je hebt geen deur dichtgegooid, alleen begrip gevraagd omdat je tijd voor jezelf nodig hebt. Je hebt niks gezegd dat niet waar is; het moet haar toch ook duidelijk zijn dat jullie contact altijd spanningen met zich meebrengt.
Ik vind het ontzettend jammer dat je het haar niet in het echt hebt kunnen vertellen omdat ze niet te bereiken was. Nu moet je vol spanning afwachten wat haar reactie zal zijn en wanneer die reactie komt en dat is een slopende situatie. Ik hoop dan ook dat ze in ieder geval snel belt en dat ze jou niet in het ongewisse laat of dat je via iemand anders iets moet vernemen.
Ik ben in ieder geval erg trots op jou; hoe pijnlijk dit ook voor je is, je bent wel voor jezelf op gekomen en ook nog eens op een goede manier.
Je weet waar ik te bereiken ben mocht je behoefte hebben om te praten.
Intussen leef ik heel erg met je mee en duim ik dat je moeder toch positief zal reageren.
Probeer wat uit te rusten meis, dit was een heel grote stap.
Ik denk aan jou.
Als de situatie dusdanig erg is dat ook je moeder voelt dat ze even een timeout nodig heeft dan kan het zijn dat waneer jij weer contact wilt, zij zal zeggen dat ze dat voorlopig niet wilt. evengoed dat ze kan zeggen dat ze je erg gemist heeft, en of je snel weer langs kan komen. het blijft natuurlijk een 50/50 kans. ahoewel dat op deze manier erg bot klinkt.
Ik heb even vluchtig jouw topics doorgelezen, hierin kwam naar voren dat je Linehan ging volgen, of mogelijk zou gaan volgen. deze therapie komt vaakalleen voor bij mensen met borderline. ik schuif dingen niet snel af op een (psychologische) 'ziekte' maar juist bij borderliners is het inpulsreactie erg hoog en dit zal je moeder ook vast weten, waardoor je wel er anders na kan kijken.
Overigens is het bij mij juist andersom, op mijn 14e heb ik besloten dat ik mijn moeder niet meer wilde zien door dingen die ze mij heeft aangedaan in mijn verleden. ze wilt nog steeds dolgraag contact met mij, maar ik wijs alles resoluut af, en verwacht ook niet dat ik ooit nog contact met haar wil hebben.
Ik wens je iedergeval sterkte in een moelijke periode.
[Dit bericht is gewijzigd door dark.night op 07-02-2003 22:02]
quote:Mijn moeder vertoont begrip voor me zolang zij mij maar onder controle kan houden en ik kan je vertellen dat dit geen impulsieve actie is maar iets waar ik al vanaf '96 tegenaan zit te hikken en me nu pas een klein beetje sterk genoeg voor voel
Op vrijdag 7 februari 2003 21:46 schreef dark.night het volgende:Ik heb even vluchtig jouw topics doorgelezen, hierin kwam naar voren dat je Linehan ging volgen, of mogelijk zou gaan volgen. deze therapie komt vaakalleen voor bij mensen met borderline. ik schuif dingen niet snel af op een (psychologische) 'ziekte' maar juist bij borderliners is het inpulsreactie erg hoog en dit zal je moeder ook vast weten, waardoor je wel er anders na kan kijken.
quote:Hetgeen wat DE nu heeft gedaan, staat in principe los van Borderline, het irriteerde mij zelfs dat (hoe goed bedoeld misschien ook) die suggestie wel gedaan werd.
Op vrijdag 7 februari 2003 22:08 schreef DarkElf het volgende:[..]
Mijn moeder vertoont begrip voor me zolang zij mij maar onder controle kan houden en ik kan je vertellen dat dit geen impulsieve actie is maar iets waar ik al vanaf '96 tegenaan zit te hikken en me nu pas een klein beetje sterk genoeg voor voel
your
clothes
on!
quote:Ja, en...?
Op vrijdag 7 februari 2003 22:15 schreef Jerruh het volgende:
ons ma en ik zijn meer twee handen op 1 buik, i heb meer een afzijdige band met me vader...
quote:ik reageer op topic naam: mijn moeder en ons contact, en mij = user
Op vrijdag 7 februari 2003 22:17 schreef DuchessX het volgende:[..]
Ja, en...?
your
clothes
on!
quote:Mijn exuses hiervoor, dat was absoluut niet mijn bedoeling. het was meer een mogelijkheid, mjah, uitleggen. ik heb zelf beslissingen genomen waarbij ik achteraf veel spijt van heb gehad of niet zeker wist of het nu wel of niet goed was om een beslissing te maken, maar juist vanwege deze inpulsies die ik heb gehad probeer ik het probleem te relativeren. het terugbrengen naar mijn eigen gedachtengang. wat hier dus verkeerd is neergezet.
Op vrijdag 7 februari 2003 22:11 schreef DuchessX het volgende:[..]
Hetgeen wat DE nu heeft gedaan, staat in principe los van Borderline, het irriteerde mij zelfs dat (hoe goed bedoeld misschien ook) die suggestie wel gedaan werd.
quote:dan heb ik het helemaal verkeerd neergezet
Mijn moeder vertoont begrip voor me zolang zij mij maar onder controle kan houden en ik kan je vertellen dat dit geen impulsieve actie is maar iets waar ik al vanaf '96 tegenaan zit te hikken en me nu pas een klein beetje sterk genoeg voor voel
, ik denk dat je dan op dit moment nog even niet moet nadenken over hoe het af zal lopen maar meer even aan jezelf denken, dat vergeten mensen vaak namelijk snel, en zeker als deze beslissing al een eeuwendurende gedachtengang is geweest. mja dit is ook een flutadvies.... :/
quote:Ik snap even niet wat je er precies mee bedoelt of welke boodschap de topicstarter hieruit moet concluderen
Op vrijdag 7 februari 2003 22:20 schreef Jerruh het volgende:[..]
ik reageer op topic naam: mijn moeder en ons contact, en mij = user
quote:Ik vind dit een slechte relativatie, als je even een beetje had doorgelezen in plaats van domweg een reply button in te drukken dan wist je dat het in dit geval om een specifieke user ging, namelijk dark elf. en niet over een willekeurige user deze reactie van je vind ik dan ook compleet nutteloos, en heeft geen toegevoegde waarde.
Op vrijdag 7 februari 2003 22:20 schreef Jerruh het volgende:[..]
ik reageer op topic naam: mijn moeder en ons contact, en mij = user
maar laten we deze reactie nu eens van de psychologische kant bekijken aangezien je post in R&P, hoe voelde je jezelf bij het plaatsen van deze reply, je vond jezelf grappig? of was het meer een soort van pesten. en wat doet jou bewegen om zo'n reactie neer te zetten. was het iets om bewust een topic te saboteren? ik vond het in ieder geval niet leuk om zo'n overbodige reactie te lezen in een serieus bedoelde topic.
[edit] en nu besef ik mijzelf te laat dat ik nu precies hetzelfde doe[/edit]
quote:Heel knap!
Op vrijdag 7 februari 2003 20:24 schreef DarkElf het volgende:
ik heb geprobeerd alles bij mezelf te laten en vooral te benadrukken dat dit iets van mij is
Heel knap dat je het bij jezelf houdt. Niet beschuldigen of wijzen, nee, jij kunt het nu niet aan. Klaar.
Als zij daar problemen van maakt, so be it. En dat klinkt heel simpel, maar ik weet (en dat weet jij ook, dat ik dat weet ) waar ik over praat.
Voel je niet schuldig, hoe moeilijk ook. Jij hebt nu gekozen voor datgene dat goed voor jou is.
Well done!
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
