Ik zal eerst even mij situatie uitleggen:
Ik ben 20, zij is 21, ik woon in Wouw (dat ligt bij Roosendaal), zij woont in Ulft (dat ligt bij doetinchem), we hebben meer dan 1,5jaar verkering 
en ik houd zielsveel van haar.
Over een paar maanden is ze klaar met haar studie (diermanagement in Leeuwarden), mijn opleiding (in Tilburg), duurt nog 2,5 jaar.
In het weekend zijn we bijelkaar, de ene week ik bij haar thuis, de andere week zij bij mij thuis. We wonen allebei nog bij onze ouders, zij zit doordeweeks echter op kamers in Leeuwarden.
Ik kom ook wel eens een paar dagen daar in Leeuwarden slapen, en dat gaat doorgaans heel goed.
Nu hebben we al een aantal maanden plannen om samen te gaan wonen, lekker ons eigen plaatsje te hebben, overal zelf voor te zorgen, onafhankelijk van onze ouders zijn en dus geen gezeur aan onze kop te hebben 
.
We zijn al driftig aan het kijken voor spulletjes voor ons plekkie en uiteraard krijgen we van beide families de nodige rotzooi mee.
Ook belangrijk(althans, dat vind ik) is dat we dan elkaar niet meer belemmeren, de weekenden bijelkaar zijn natuurlijk erg leuk, maar zorgen er wel voor dat je nooit een echt eigen leven kunt hebben. Ik speelde zelf in een band maar moest ermee stoppen omdat ik simpelweg niet ieder weekend kon repeteren en optredens gingen helemaal niet meer en zoek bijvoorbeeld maar eens een voetbalvereniging op die het pikt dat je 2x per maand komt trainen en dan toch nog de wedstrijden kan meedoen...
Als we samenwonen kan dit allemaal wel weer, omdat we dan telkens op een vaste plaats zijn. Het is dus niet alleen prettig, maar ook erg nuttig.
Nu is dus mijn vraag, is het goed om te gaan samenwonen?
Ik vind van wel, maar gezien de verhalen die hier rondzwerven zouden er wel eens onvoorziene problemen kunnen komen.
Thijs
[Dit bericht is gewijzigd door Dissection op 07-02-2003 19:47]
quote:
Op vrijdag 7 februari 2003 14:17 schreef Bluppertje het volgende:
somenwonen is de eerste stap richting de afgrond
erg nuttig, daar heb ik echt wat aan... wat houd jullie dan tegen???
Ik zou het gewoon doen hoor!
tuurlijk is toch een heerlijk avontuur....
Je moet alleen wel opletten.. want je zit vaak in elkaars ruimte... en dat kan ook, ik zeg ook vervelend zijn.. soms....
Zorgen in elk geval, zoals je zelf al zegt, dat je alle twee je eigen dingen hebt.. en niet je hele wereld bij elkaar zoekt....
quote:Omdat anderen benauwd van samenwonen worden en dat het bij hun in de soep gelopen is, betekent niet, dat het per defitnitie niet gaat.
Op vrijdag 7 februari 2003 14:15 schreef Dissection het volgende:...maar gezien de verhalen die hier rondzwerven zouden er wel eens onvoorziene problemen kunnen komen.
Thijs
Er zijn veel mensen die misschien liever LAT-ten, daarom een niet-positieve reactie van hun kant.
Het is wat je er zelf van maakt, als je allebei van ruimte houdt, zorg er dan ook voor, dat je je eigen ding doet en elkeer niet benauwd.
Veel suc6! 
In het begin kunnen er natuurlijk wel wat irritaties ontstaan. Iets wat ik in mijn betrekkelijk korte leventje geleerd heb is dat je je niet zoveel moet aantrekken van wat anderen zeggen. Gewoon zelf ondergaan, en kijken wat je zelf vindt.
Veel succes en geluk.
Beter is het daarom even een periode alleen te wonen zodat je een 'eigen stijl' kan ontwikkelen.
just my 2 cents
Maar als jullie allebei enthousiast zijn, mekaar erg leuk vinden en er zin in hebben, probeer het
edit:
quote:Helemaal mee eens. Is dat geen optie? Allebei op kamers in dezelfde stad? Gewoon om dichter bij elkaar te zijn, wat loskomen van je ouders en wat ervaring op te doen in het op jezelf zijn?
Tussen 'bij ouders wonen' en 'samenwonen' zou ik eerst even 'alleen wonen'. Je loopt anders het risico dat je wilt leven zoals je het je ouders hebt zien doen. Beter is het daarom even een periode alleen te wonen zodat je een 'eigen stijl' kan ontwikkelen.
[Dit bericht is gewijzigd door starsailor op 07-02-2003 14:29]
quote:Vrij in je laten en doen? Komop zeg, hij heeft toch al een relatie? Het is juist fijn als je dan bij elkaar kan zijn. Ga jij maar eens elke week van Tilburg naar Leeuwarden reizen... word je niet vrolijk van!
Op vrijdag 7 februari 2003 14:25 schreef LORICKWAADDEMPER het volgende:
Niet doen, man je hebt pas 1,5 jaar met haar en je bent pas 20, doe het vooral rustig aan. Waarschijnlijk is dit echt niet voor het leven.. Wees nog even lekker vrij in je doen in laten.
Het ziet er naaruit dat jullie alles goed overdacht hebben, gewoon doen dus. Ik woonde ook op die leeftijd al samen, niks aan de hand dus.
en daardoor kan je over het algemeen heel goed leven met hun gebreken. Je vriendin zie je nu zo weinig dat je haar gebreken nooit echt ziet. Dat zal dus wel even wennen zijn. Toch zeg ik, je moet er gewoon voor gaan. Als het nu fout gaat, zou het ook over 2 jaar of 5 jaar fout zijn gegaan. Zorg wel dat je alles financieel van tevoren goed afspreekt, voor het geval dat. Je hoeft er niet vanuit te gaan dat het misgaat (natuurlijk niet!), maar het is net als een verzekering... je gaat er niet vanuit dat je een ongeluk krijgt, maar regelt het toch van tevoren voor het geval dat.
Wat ik precies bedoel is dat als je de bibbers hebt bij het idee van getrouwd zijn dan gaat het ook niet goed met samenwonen.
Belangrijkste tip: ga nooit slapen voordat je je ruzie hebt uitgesproken.
Tip2: Maak vooral regelmatig ruzie en je zult merken dat het "goed maken" de ruzie rechtvaardigt
Tip3: Iedereen heeft behoefte aan zijn eigen plekje dus houdt daar rekening mee.
Tip4: Bedenk dat Tip1 het belangrijkst is! en dat Tip2 daar een aanvulling op is.
enneuh jouw relatie is niet de relatie van een ander dus de ervaringen van gefrustreerde mensen moet je ter kennisgeving aannemen en het daar vooral bij laten.
In mijn 1tje gaan wonen/op kamers gaan is geen optie, dat zou betekenen dat ik mijn plaats op de wachtlijst verlies en dan is samenwonen iets voor over 5 jaar gezien de woningnood hier in stilburg.
Ik ben vaak bij mijn vriendin, het weekend begint voor mij op donderdag en eindigt op maandag, dus eigenlijk zijn we een weekend(dinsdag, woensdag) niet bijelkaar en een werkweek wel(rest van de week).
Tuurlijk zijn er wat onenigheidjes geweest, maar in welke relatie is het wel altijd koek-en-ei naar 1,5 jaar?
Het is natuurlijk niet alleen om "van het gezeur van ouders af te zijn", maar het is wel fijn dat we nu ons leven kunnen leiden zoals we dat zelf willen, en niet dat alles wat we doen gecontroleerd wordt zeg maar.
Of dat ze roepen voor het eten als we net "bezig zijn" 
.
Als ik een keer iets te duurs koop(zoals weer een nieuwe Gibson ofzo), zal mijn vriendin me heus wel op mijn flikker geven dat ik toch een beetje beter moet omgaan met geld, maar dan krijg ik het niet ook nog eens van mijn ouders op mijn bord.
Gewoon je eigen plekje hebben voor elkaar is veel fijner (vind ik dan). En uiteraard blijven we ook nog een eigen leven hebben naast onze relatie (zij rijdt graag paard, ik voetbal en mountainbike graag).
[Dit bericht is gewijzigd door Dissection op 07-02-2003 14:39]
quote:Tuurlijk is het fijn als je bijelkaar kunt zijn, maar de kans is heel groot dat het na een jaartje of wat weer gaat knagen, en je dan alsnog uitelkaar gaat.
Op vrijdag 7 februari 2003 14:28 schreef 303 het volgende:[..]
Vrij in je laten en doen? Komop zeg, hij heeft toch al een relatie? Het is juist fijn als je dan bij elkaar kan zijn. Ga jij maar eens elke week van Tilburg naar Leeuwarden reizen... word je niet vrolijk van!
Het ziet er naaruit dat jullie alles goed overdacht hebben, gewoon doen dus. Ik woonde ook op die leeftijd al samen, niks aan de hand dus.
En dat jij op die leeftijd al samenwoonde hoeft niet te automatisch te betekenen dat er kans van slagen is. Ik ken namelijk veel meer mensen waar het minder goed is afgelopen. Zeg maar door te jong, te snel te gaan samenwonen.
Anyway, doe wat je niet laten kunt. Eens zul je nog aan mijn wijze woorden terugdenken. 
quote:Waarom is leeftijd een reden om het niet te doen
Op vrijdag 7 februari 2003 14:25 schreef LORICKWAADDEMPER het volgende:
Niet doen, man je hebt pas 1,5 jaar met haar en je bent pas 20, doe het vooral rustig aan. Waarschijnlijk is dit echt niet voor het leven.. Wees nog even lekker vrij in je doen in laten.
Misschien is het wel voor het leven.. misschien idd niet. Maar daar kom je gaandeweg wel achter.
Op je 20ste kun je ook best degene die perfect bij je past tegenkomen.
Samenwonen bevalt mij nog steeds erg goed.. Tuurlijk heb je wel eens momenten dat je elkaar even de nek wil omdraaien, maar die duren bij ons nooit lang.
Ik kan zo snel geen valkuilen bedenken eigenlijk.. misschien heb ik daar niet genoeg bindingsangst voor 
Als jullie er allebei klaar voor zijn en het echt doen om lekker bij elkaar te zijn (en niet alleen omdat je dan weer in je bandje kan ), zou ik zeggen.. Doen!
Daarnaast ik heb nu 5,5 jaar verkering met mijn vriendin en ik twijfel ook nog om te gaan samenwonen. De schaarste van appartementen heeft ertoe geleid dat ik 1,5 vertraging heb.
Ik denk niet dat het echt gaat lukken. Als jij klaar bent met je studie, dan zou ik het proberen.
In het begin is het wat lastig, omdat je gewend bent om het weekend samen te zijn, en samen door te brengen! Maar na het verhuizen ben je ineens altijd samen, en moet je ook tijd apart gaan doorbrengen. Maar dat went vanzelf, het scheelt idd als je samen een nieuw huisje betrekt. Mijn vriend trok destijds bij mij in, en we hadden alletwee nog lang het gevoel dat hij enkel "op bezoek" was. Maar dat gaat vanzelf ook weg.
Mijn ervaring: als je elkaar vrij laat om allebei je eigen leven op te bouwen, en om je eigen hobbies en bezigheden op te pakken, dan is samenwonen een heel leuke optie. Maar zorg er dan wel voor dat je ook "quality time" samen hebt, want zelf als je samenwoont kun je wel eens een "date" met elkaar hebben; dat voorkomt dat je in sleur terecht komt.
Heeft één van beiden twijfels: Wachten!
quote:Over tien jaar...
Op vrijdag 7 februari 2003 14:37 schreef LORICKWAADDEMPER het volgende:
Anyway, doe wat je niet laten kunt. Eens zul je nog aan mijn wijze woorden terugdenken.
Owww ik ben zo gelukkig dat ik niet naar LORICKWAADDEMPER heb geluisterd...
quote:Bedankt voor je advies!!!Doet me goed om zoiets te horen.
Op vrijdag 7 februari 2003 14:52 schreef Christine het volgende:
Mijn ervaring: als je elkaar vrij laat om allebei je eigen leven op te bouwen, en om je eigen hobbies en bezigheden op te pakken, dan is samenwonen een heel leuke optie. Maar zorg er dan wel voor dat je ook "quality time" samen hebt, want zelf als je samenwoont kun je wel eens een "date" met elkaar hebben; dat voorkomt dat je in sleur terecht komt.
Maar tuurlijk zullen we ook quality-time met elkaar hebben, waarschijnlijk een hele hoop, want we zijn allebei behoorlijk direct/nuchter maar ook wel erg gevoelig voor romantiek
(DON'T LET MY METALFRIENDS KNOW!! 
)Ik vind het gewoon enorm fijn om bij haar te zijn en het zou gewoon het allerleukste zijn om voor altijd bijelkaar te zijn (wat klinkt dat klef
).Samen slapen, samen eten koken, samen etc....
Gewoon de ander een keer verrassen met een etentje, of kaartjes voor een concert of iets dergelijks (we gaan toch al vaak naar concerten, dus is dat ook quality time). Verder mountainbiken we ook wel eens samen, das ook erg leuk.
Volgens mij gaat het samenwonen helemaal goedkomen , ik heb er nu al zin in!
Ik zou zeggen: niet twijfelen en gewoon doen. Samenwonen was de beste keuze die ik tot nu toe gemaakt heb ik mijn leven
quote:Wat maakt dat nou weer uit hoe oud hij is. Ik en mijn vriend waren allebei net 18 en hadden pas 5 maanden verkering toen we samen gingen wonen, sindsdien is het alleen maar beter geworden (we wonen nu bijna 2 jaar samen). Vooral om wat de topicstarter al zegt dat je vrijer wordt in je doen en laten omdat je 's avonds toch wel naast elkaar in slaap valt.
Op vrijdag 7 februari 2003 14:25 schreef LORICKWAADDEMPER het volgende:
Niet doen, man je hebt pas 1,5 jaar met haar en je bent pas 20, doe het vooral rustig aan. Waarschijnlijk is dit echt niet voor het leven.. Wees nog even lekker vrij in je doen in laten.
Je voelt zelf wanneer je er aan toe ben en ik denk dat jullie dat samen toch al wel uitgevogeld hebben dus waarom zou je het niet gewoon proberen. Er is altijd nog een weg terug lijkt me.
quote:Inderdaad weet je zelf wel wanneer je eraan toe bent. Ik ken genoeg mensen die op hun 20ste alleen nog maar wat losse flodders hadden, maar ik ken ook mensen die op hun 18e of 19e al zijn getrouwd, en nog altijd gelukkig zijn samen. Leeftijd en relatieduur zijn wat dat betreft niet belangrijk!!! Het zou zomaar kunnen zijn dat iemand die twee weken verkering heeft, altijd bij elkaar blijft. Terwijl zijn beste vriend, die al zes jaar verkering heeft, het morgen gaat uitmaken.
Op vrijdag 7 februari 2003 15:04 schreef Ms_Furious het volgende:
Je voelt zelf wanneer je er aan toe ben en ik denk dat jullie dat samen toch al wel uitgevogeld hebben dus waarom zou je het niet gewoon proberen. Er is altijd nog een weg terug lijkt me.
Zoiets weet je zelf alleen.
En over "er is altijd een weg terug"... dat is half zo. Als je eenmaal samenwoont, ga je niet zomaar ineens niet samenwonen. Die stap is gewoon groot. Ook kun je niet zomaar zeggen "ik wil je even een weekje niet zien, want ik moet nadenken".
Het heeft me een flink hart onder de riem gegeven, kan de negatieve dingen die ik gelezen heb van me af zetten (maakte me er toch wel een beetje zorgen om).
Maar nu kan ik er weer met frisse moed tegenaan
quote:Ho wacht es.... zei je daar DIER management
Op vrijdag 7 februari 2003 14:15 schreef Dissection het volgende:
(diermanagement in Leeuwarden)
Wat moet ik me in hemelsnaam DAAR bij voorstellen? 
Enne over dat samenwonen: Kan vreselijk leuk zijn als je echt met elkaar verder wilt.... en op deze leeftijd zou ik wel een paar afspraken voor het geval de relatie stukloopt.... Als je nog niet 100% zeker bent of je wel verder met haar wilt zou ik eerst een goed gesprek hebben over samen wonen en wat julie beiden verwachtten.
quote:Ik ben een verschrikkelijk beest in bed, en ze moet me nog wel een beetje aankunnen RROOOAAARRRR
Op vrijdag 7 februari 2003 21:58 schreef maartena het volgende:[..]
Ho wacht es.... zei je daar DIER management
quote:Gesprek hebben we al een paar keer gehad en altijd positief afgesloten
Enne over dat samenwonen: Kan vreselijk leuk zijn als je echt met elkaar verder wilt.... en op deze leeftijd zou ik wel een paar afspraken voor het geval de relatie stukloopt.... Als je nog niet 100% zeker bent of je wel verder met haar wilt zou ik eerst een goed gesprek hebben over samen wonen en wat julie beiden verwachtten.
Dat idee van alle gezamelijke aankopen op papier zetten is zeer zeker een goed idee!!! Na een tijdje kan dat lijstje ook bij het oud papier, maar het 1e jaar is het wel makkelijk om te zien wat van wie is, ookal gebruiken we het samen
Van te voren even langs de notaris gaan en een samenwoningscontract maken. Laten beschrijven wie wat krijgt als je uit mekaar zou gaan (onverhoopt natuurlijk). Dingen als het huis, het geld, de auto, enzovoort.
Ik zou er ook niet aan moeten denken dat het gebeurt, maar ik zelf vind het een prettig idee. Net zoiets als een testament in principe... Je wilt er niet aan denken maar je moet het wel ff regelen.
quote:Is niet stom, is best goed over nagedacht hoor!
Op zaterdag 8 februari 2003 10:45 schreef fee-tje het volgende:
Mschien dat ik nu iets heel stoms zeg, en had je hier allang aan gedacht..
Van te voren even langs de notaris gaan en een samenwoningscontract maken. Laten beschrijven wie wat krijgt als je uit mekaar zou gaan (onverhoopt natuurlijk). Dingen als het huis, het geld, de auto, enzovoort.Ik zou er ook niet aan moeten denken dat het gebeurt, maar ik zelf vind het een prettig idee. Net zoiets als een testament in principe... Je wilt er niet aan denken maar je moet het wel ff regelen.
Maar een notaris kost ook weer geld....hier op Fok werd er al gesuggereerd om de aankopen op een lijstje te zetten zodat je weet wat van wie is.
Mocht het onverhoopt uitgaan:
De auto hebben we nog niet, als we er 1 nemen, komt hij op haar naam te staan (ik heb het geld niet om een auto te kopen), het geld zal wel meevallen met verdelen we houden allebei onze eigen rekeningen aan, maar maken natuurlijk ook een gezamelijke rekening aan, das dan ook heel simpel, wat er opstaat, delen door 2
.Mocht het onverhoopt uitgaan, dan vertrek ik en trek in bij een goede vriend van me voor even en neem daarna gewoon een kamer in Tilburg.
quote:Tis maar een idee hoor. Echt een "better safe than sorry". Ik bn getrouwd, maar asl ik centen had gehad had ik dat ook wel goed geregeld hoor.
Op zaterdag 8 februari 2003 11:05 schreef Dissection het volgende:[..]
Is niet stom, is best goed over nagedacht hoor!
Maar een notaris kost ook weer geld....hier op Fok werd er al gesuggereerd om de aankopen op een lijstje te zetten zodat je weet wat van wie is.
Mocht het onverhoopt uitgaan:
De auto hebben we nog niet, als we er 1 nemen, komt hij op haar naam te staan (ik heb het geld niet om een auto te kopen), het geld zal wel meevallen met verdelen we houden allebei onze eigen rekeningen aan, maar maken natuurlijk ook een gezamelijke rekening aan, das dan ook heel simpel, wat er opstaat, delen door 2
Mocht het onverhoopt uitgaan, dan vertrek ik en trek in bij een goede vriend van me voor even en neem daarna gewoon een kamer in Tilburg.
Maar wat je zegt, als er niks is kun je ook nie veel verliezen. Veel geluk ermee joh
ik ben nu 23 hij 22 we hebben samen een groot appartament gekocht.
en ik moet zeggen dat het heerlijk is...
mits je elkaar vrijheid geeft .
ik ga nog steeds gewoon sporten, of weleens stappen met collega's of gewoon thuis mijn dingen doen... en hij ook!
en toch zijn we bij elkaar heerlijk.
maar je moet elkaar zeker vrij laten.
ik denk dat als je de stapgaat zetten je je ook vrijer voelt , want als je nu bijelkaar bent ben je elkaar eigenlijk verplicht om elkaar te gaan vermaken succes!!!
zo hou je allebei je ''eigen '' geld en dat is wel zo fijn.
kun je daar ook geen ruzie over maken...
quote:Precies. DarkRider en ik zijn huiszoekende. (Poor homeless us..) In de tijd dat we "samenwonen", ouders op vakantie, wij op vakantie, etc. Doe je eik veel meer dan wanneer je bij elkaar bent "op visite" zeg maar.
Op zaterdag 8 februari 2003 11:23 schreef drea het volgende:
ik denk dat als je de stapgaat zetten je je ook vrijer voelt , want als je nu bijelkaar bent ben je elkaar eigenlijk verplicht om elkaar te gaan vermaken succes!!!
Kzeg t een beetje vaag, sorry.
mijn vriend en ik doen nog steeds wel vaak dingen samen , maar gaan ook iederen omze weg ..
ideaal zo...:)
quote:We zijn al 2x samen op vakantie geweest, dat gaat gewoon perfect...maar ook bijvoorbeeld als ik bij haar in Leeuwarden zit, die huisgenootjes zijn er maar amper, dus wonen we ook eigenlijk samen.
Op zaterdag 8 februari 2003 11:43 schreef meikje het volgende:
Ik ben na 2,5 jaar gaan samenwonen en dat bevalt heel goed.*; Maar het is misschien wel handig om te weten hoe jullie "takenverdeling" is... Ben je al een keertje samen op vakantie geweest? Dat is wel leerzaam8-)
Als ik veel vrije tijd heb, doe ik meer huishoudelijk werk en andersom.
In Leeuwarden kook ik bijna altijd
en ze leeft nog steeds 
quote:Dat is dus ook wat ik voel...als we in de weekenden bijelkaar zijn, krijg je toch altijd het gevoel dat je elkaar moet "vermaken"..ik kan moeilijk zeggen als zij s avonds moe is "ey ik ga uit, xieje om 3 uur wel weer".
Op zaterdag 8 februari 2003 11:52 schreef drea het volgende:
ja precies en als je dan bij elkaar bent moet je elkaar ook echt gaan vermaken dan kan je het eigenlijk niet maken om op de bank rustig een boek te gaan zitten lezen.
mijn vriend en ik doen nog steeds wel vaak dingen samen , maar gaan ook iederen omze weg ..
ideaal zo...:)
Als we samenwonen gaat dat allemaal veel makkelijker, want daar hebben we dan ook (nieuwe) gezamelijke vrienden en onze eigen vrienden...zodoende ben je wat vrijer om dingen te doen en kom je ook weer aan jezelf toe
quote:Das niet
Op vrijdag 7 februari 2003 14:17 schreef Bluppertje het volgende:
somenwonen is de eerste stap richting de afgrond
waar! Ik ken mijn vriend nu 9 maanden en wij woonden al samen toen we elkaar pas 2 maanden kende! En het is nog steeds super leuk, we hebben een hoop lol samen Dus als jullie denken er klaar voor te zijn moet je het gewoon doen! 
Ik heb er ook niet zulke postivieve ervaringen mee, maar dat komt omdat ik nog erg jong was en de relatie nog maar kort duurde. Probeer er samen iets moois van te maken.
De eerste keer ging het volledig mis. Mis in de trant van "ïk schopte haar mijn huis uit, zij haalde mijn huis volledig leeg toe ik er niet was". Achteraf gezien (lekker makkelijk altijd) wist ik al vanaf dag 1 dat het mis zou lopen (niet dat ik met letterlijk niets zou achterblijven, da's weer een ander verhaal). 
De tweede keer woonde ik in sittard en mijn (huidige) vriendin in hilversum. We hielden/houden zielsveel van elkaar, en na een dik jaar lang een weekendrelatie te hebben gehad heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken, al mijn bruggen achter mij verbrand en ben naar het verre Hilversum vertrokken. Dit was absoluut niet makkelijk voor mij gezien mijn laatste ervaring, maar ik ben dolblij dat ik die stap gemaakt heb.
Wat je het beste kan doen is diep in je binnenste kijken en jezelf de volgende vraag stellen : Wil ik samenwonen om elk vrij moment dat we hebben bij elkaar te zijn of wil ik alleen maar samenwonen omdat het veel makkelijker is als we bij elkaar zijn?
Houdt er rekening mee dat na de eerstre paar maanden even een dip in je relatie zal komen,omdat een hoop kleine irritaties die nu eenmaal horen bij samenleven boven komen drijven.
Niet dat ik ooit samen heb gewoond ofzo, maar goed
Thanks!
Toen je voor het eerst op je fiets stapte, kon je toch ook niet meteen met de tour meerijden?Nee, je was blij dat je niet viel...
Koken is heel simpel, de basis althans. Wat aardappels of rijst, wat groenten, wat vlees, klaar. Misschien niet tongstrelend, maar wel effectief.
Schoonmaken, daar heb je een mooie stofzuiger voor, 2x per week je ramen openpleuren en af en toe een stofdoekkie.
Althans, zo doe ik het als ik weer in Leeuwarden zit bij mijn vriendin