Ik zal eerst even mij situatie uitleggen:
Ik ben 20, zij is 21, ik woon in Wouw (dat ligt bij Roosendaal), zij woont in Ulft (dat ligt bij doetinchem), we hebben meer dan 1,5jaar verkering 
en ik houd zielsveel van haar.
Over een paar maanden is ze klaar met haar studie (diermanagement in Leeuwarden), mijn opleiding (in Tilburg), duurt nog 2,5 jaar.
In het weekend zijn we bijelkaar, de ene week ik bij haar thuis, de andere week zij bij mij thuis. We wonen allebei nog bij onze ouders, zij zit doordeweeks echter op kamers in Leeuwarden.
Ik kom ook wel eens een paar dagen daar in Leeuwarden slapen, en dat gaat doorgaans heel goed.
Nu hebben we al een aantal maanden plannen om samen te gaan wonen, lekker ons eigen plaatsje te hebben, overal zelf voor te zorgen, onafhankelijk van onze ouders zijn en dus geen gezeur aan onze kop te hebben 
.
We zijn al driftig aan het kijken voor spulletjes voor ons plekkie en uiteraard krijgen we van beide families de nodige rotzooi mee.
Ook belangrijk(althans, dat vind ik) is dat we dan elkaar niet meer belemmeren, de weekenden bijelkaar zijn natuurlijk erg leuk, maar zorgen er wel voor dat je nooit een echt eigen leven kunt hebben. Ik speelde zelf in een band maar moest ermee stoppen omdat ik simpelweg niet ieder weekend kon repeteren en optredens gingen helemaal niet meer en zoek bijvoorbeeld maar eens een voetbalvereniging op die het pikt dat je 2x per maand komt trainen en dan toch nog de wedstrijden kan meedoen...
Als we samenwonen kan dit allemaal wel weer, omdat we dan telkens op een vaste plaats zijn. Het is dus niet alleen prettig, maar ook erg nuttig.
Nu is dus mijn vraag, is het goed om te gaan samenwonen?
Ik vind van wel, maar gezien de verhalen die hier rondzwerven zouden er wel eens onvoorziene problemen kunnen komen.
Thijs
[Dit bericht is gewijzigd door Dissection op 07-02-2003 19:47]
quote:
Op vrijdag 7 februari 2003 14:17 schreef Bluppertje het volgende:
somenwonen is de eerste stap richting de afgrond
erg nuttig, daar heb ik echt wat aan...
wat houd jullie dan tegen???
Ik zou het gewoon doen hoor!
tuurlijk is toch een heerlijk avontuur....
Je moet alleen wel opletten.. want je zit vaak in elkaars ruimte... en dat kan ook, ik zeg ook vervelend zijn.. soms....
Zorgen in elk geval, zoals je zelf al zegt, dat je alle twee je eigen dingen hebt.. en niet je hele wereld bij elkaar zoekt....
www.longziekte.web-log.nl
quote:Omdat anderen benauwd van samenwonen worden en dat het bij hun in de soep gelopen is, betekent niet, dat het per defitnitie niet gaat.
Op vrijdag 7 februari 2003 14:15 schreef Dissection het volgende:...maar gezien de verhalen die hier rondzwerven zouden er wel eens onvoorziene problemen kunnen komen.
Thijs
Er zijn veel mensen die misschien liever LAT-ten, daarom een niet-positieve reactie van hun kant.
Het is wat je er zelf van maakt, als je allebei van ruimte houdt, zorg er dan ook voor, dat je je eigen ding doet en elkeer niet benauwd.
Veel suc6! 
In het begin kunnen er natuurlijk wel wat irritaties ontstaan. Iets wat ik in mijn betrekkelijk korte leventje geleerd heb is dat je je niet zoveel moet aantrekken van wat anderen zeggen. Gewoon zelf ondergaan, en kijken wat je zelf vindt.
Veel succes en geluk.
Beter is het daarom even een periode alleen te wonen zodat je een 'eigen stijl' kan ontwikkelen.
just my 2 cents
Maar als jullie allebei enthousiast zijn, mekaar erg leuk vinden en er zin in hebben, probeer het
edit:
quote:Helemaal mee eens. Is dat geen optie? Allebei op kamers in dezelfde stad? Gewoon om dichter bij elkaar te zijn, wat loskomen van je ouders en wat ervaring op te doen in het op jezelf zijn?
Tussen 'bij ouders wonen' en 'samenwonen' zou ik eerst even 'alleen wonen'. Je loopt anders het risico dat je wilt leven zoals je het je ouders hebt zien doen. Beter is het daarom even een periode alleen te wonen zodat je een 'eigen stijl' kan ontwikkelen.
[Dit bericht is gewijzigd door starsailor op 07-02-2003 14:29]
quote:Vrij in je laten en doen? Komop zeg, hij heeft toch al een relatie? Het is juist fijn als je dan bij elkaar kan zijn. Ga jij maar eens elke week van Tilburg naar Leeuwarden reizen... word je niet vrolijk van!
Op vrijdag 7 februari 2003 14:25 schreef LORICKWAADDEMPER het volgende:
Niet doen, man je hebt pas 1,5 jaar met haar en je bent pas 20, doe het vooral rustig aan. Waarschijnlijk is dit echt niet voor het leven.. Wees nog even lekker vrij in je doen in laten.
Het ziet er naaruit dat jullie alles goed overdacht hebben, gewoon doen dus. Ik woonde ook op die leeftijd al samen, niks aan de hand dus.
en daardoor kan je over het algemeen heel goed leven met hun gebreken. Je vriendin zie je nu zo weinig dat je haar gebreken nooit echt ziet. Dat zal dus wel even wennen zijn. Toch zeg ik, je moet er gewoon voor gaan. Als het nu fout gaat, zou het ook over 2 jaar of 5 jaar fout zijn gegaan. Zorg wel dat je alles financieel van tevoren goed afspreekt, voor het geval dat. Je hoeft er niet vanuit te gaan dat het misgaat (natuurlijk niet!), maar het is net als een verzekering... je gaat er niet vanuit dat je een ongeluk krijgt, maar regelt het toch van tevoren voor het geval dat.
Wat ik precies bedoel is dat als je de bibbers hebt bij het idee van getrouwd zijn dan gaat het ook niet goed met samenwonen.
Belangrijkste tip: ga nooit slapen voordat je je ruzie hebt uitgesproken.
Tip2: Maak vooral regelmatig ruzie en je zult merken dat het "goed maken" de ruzie rechtvaardigt
Tip3: Iedereen heeft behoefte aan zijn eigen plekje dus houdt daar rekening mee.
Tip4: Bedenk dat Tip1 het belangrijkst is! en dat Tip2 daar een aanvulling op is.
enneuh jouw relatie is niet de relatie van een ander dus de ervaringen van gefrustreerde mensen moet je ter kennisgeving aannemen en het daar vooral bij laten.
In mijn 1tje gaan wonen/op kamers gaan is geen optie, dat zou betekenen dat ik mijn plaats op de wachtlijst verlies en dan is samenwonen iets voor over 5 jaar gezien de woningnood hier in stilburg.
Ik ben vaak bij mijn vriendin, het weekend begint voor mij op donderdag en eindigt op maandag, dus eigenlijk zijn we een weekend(dinsdag, woensdag) niet bijelkaar en een werkweek wel(rest van de week).
Tuurlijk zijn er wat onenigheidjes geweest, maar in welke relatie is het wel altijd koek-en-ei naar 1,5 jaar?
Het is natuurlijk niet alleen om "van het gezeur van ouders af te zijn", maar het is wel fijn dat we nu ons leven kunnen leiden zoals we dat zelf willen, en niet dat alles wat we doen gecontroleerd wordt zeg maar.
Of dat ze roepen voor het eten als we net "bezig zijn" 
.
Als ik een keer iets te duurs koop(zoals weer een nieuwe Gibson ofzo), zal mijn vriendin me heus wel op mijn flikker geven dat ik toch een beetje beter moet omgaan met geld, maar dan krijg ik het niet ook nog eens van mijn ouders op mijn bord.
Gewoon je eigen plekje hebben voor elkaar is veel fijner (vind ik dan). En uiteraard blijven we ook nog een eigen leven hebben naast onze relatie (zij rijdt graag paard, ik voetbal en mountainbike graag).
[Dit bericht is gewijzigd door Dissection op 07-02-2003 14:39]
quote:Tuurlijk is het fijn als je bijelkaar kunt zijn, maar de kans is heel groot dat het na een jaartje of wat weer gaat knagen, en je dan alsnog uitelkaar gaat.
Op vrijdag 7 februari 2003 14:28 schreef 303 het volgende:[..]
Vrij in je laten en doen? Komop zeg, hij heeft toch al een relatie? Het is juist fijn als je dan bij elkaar kan zijn. Ga jij maar eens elke week van Tilburg naar Leeuwarden reizen... word je niet vrolijk van!
Het ziet er naaruit dat jullie alles goed overdacht hebben, gewoon doen dus. Ik woonde ook op die leeftijd al samen, niks aan de hand dus.
En dat jij op die leeftijd al samenwoonde hoeft niet te automatisch te betekenen dat er kans van slagen is. Ik ken namelijk veel meer mensen waar het minder goed is afgelopen. Zeg maar door te jong, te snel te gaan samenwonen.
Anyway, doe wat je niet laten kunt. Eens zul je nog aan mijn wijze woorden terugdenken. 
quote:Waarom is leeftijd een reden om het niet te doen
Op vrijdag 7 februari 2003 14:25 schreef LORICKWAADDEMPER het volgende:
Niet doen, man je hebt pas 1,5 jaar met haar en je bent pas 20, doe het vooral rustig aan. Waarschijnlijk is dit echt niet voor het leven.. Wees nog even lekker vrij in je doen in laten.
Misschien is het wel voor het leven.. misschien idd niet. Maar daar kom je gaandeweg wel achter.
Op je 20ste kun je ook best degene die perfect bij je past tegenkomen.
Samenwonen bevalt mij nog steeds erg goed.. Tuurlijk heb je wel eens momenten dat je elkaar even de nek wil omdraaien, maar die duren bij ons nooit lang.
Ik kan zo snel geen valkuilen bedenken eigenlijk.. misschien heb ik daar niet genoeg bindingsangst voor 
Als jullie er allebei klaar voor zijn en het echt doen om lekker bij elkaar te zijn (en niet alleen omdat je dan weer in je bandje kan ), zou ik zeggen.. Doen!
Daarnaast ik heb nu 5,5 jaar verkering met mijn vriendin en ik twijfel ook nog om te gaan samenwonen. De schaarste van appartementen heeft ertoe geleid dat ik 1,5 vertraging heb.
Ik geloof niet in God, maar ik geloof wel dat er iets is, citeerde Harry de halve wereld bevolking
Ik denk niet dat het echt gaat lukken. Als jij klaar bent met je studie, dan zou ik het proberen.
In het begin is het wat lastig, omdat je gewend bent om het weekend samen te zijn, en samen door te brengen! Maar na het verhuizen ben je ineens altijd samen, en moet je ook tijd apart gaan doorbrengen. Maar dat went vanzelf, het scheelt idd als je samen een nieuw huisje betrekt. Mijn vriend trok destijds bij mij in, en we hadden alletwee nog lang het gevoel dat hij enkel "op bezoek" was. Maar dat gaat vanzelf ook weg.
Mijn ervaring: als je elkaar vrij laat om allebei je eigen leven op te bouwen, en om je eigen hobbies en bezigheden op te pakken, dan is samenwonen een heel leuke optie. Maar zorg er dan wel voor dat je ook "quality time" samen hebt, want zelf als je samenwoont kun je wel eens een "date" met elkaar hebben; dat voorkomt dat je in sleur terecht komt.
quote:Over tien jaar...
Op vrijdag 7 februari 2003 14:37 schreef LORICKWAADDEMPER het volgende:
Anyway, doe wat je niet laten kunt. Eens zul je nog aan mijn wijze woorden terugdenken.
Owww ik ben zo gelukkig dat ik niet naar LORICKWAADDEMPER heb geluisterd...
quote:Bedankt voor je advies!!!Doet me goed om zoiets te horen.
Op vrijdag 7 februari 2003 14:52 schreef Christine het volgende:
Mijn ervaring: als je elkaar vrij laat om allebei je eigen leven op te bouwen, en om je eigen hobbies en bezigheden op te pakken, dan is samenwonen een heel leuke optie. Maar zorg er dan wel voor dat je ook "quality time" samen hebt, want zelf als je samenwoont kun je wel eens een "date" met elkaar hebben; dat voorkomt dat je in sleur terecht komt.
Maar tuurlijk zullen we ook quality-time met elkaar hebben, waarschijnlijk een hele hoop, want we zijn allebei behoorlijk direct/nuchter maar ook wel erg gevoelig voor romantiek
(DON'T LET MY METALFRIENDS KNOW!! 
)Ik vind het gewoon enorm fijn om bij haar te zijn en het zou gewoon het allerleukste zijn om voor altijd bijelkaar te zijn (wat klinkt dat klef
).Samen slapen, samen eten koken, samen etc....
Gewoon de ander een keer verrassen met een etentje, of kaartjes voor een concert of iets dergelijks (we gaan toch al vaak naar concerten, dus is dat ook quality time). Verder mountainbiken we ook wel eens samen, das ook erg leuk.
Volgens mij gaat het samenwonen helemaal goedkomen , ik heb er nu al zin in!
Ik zou zeggen: niet twijfelen en gewoon doen. Samenwonen was de beste keuze die ik tot nu toe gemaakt heb ik mijn leven
|
|
