Dit omdat de Topicstarter geband was tja kan gebeuren...
Om onduidelijke redenen mag ikzelf nog steeds wel posten.
Daarom hieronder nog even mijn verhaal gecopypaste.
Overtreed ik hiermee geen regels? Nee vast niet.
quote:Achtergrondinformatie: ik ben al jarenlang (10 ongeveer) depressief wat door een aantal gebeurtenissen steeds erger is geworden (op school was ik altijd al een outcast, ben een paar jaar terug gedumpt door mijn verloofde, op een dramatische manier waarbij ik nogal wat vrienden ben verloren enzovoort.)
Frappant, ik wilde hier net een topic over openen, zie ik het al bovenaan de pagina staan.Aan mij hebben ze ook een dagbehandeling proberen te slijten.. Ik ben er niet op ingegaan. Ik was niet een klein beetje ontstemd omdat ik die kneus van een "intakepsycholoog" tijdens een eerder gesprek een aantal keer duidelijk had verteld,
2 dingen:
- geen groepstherapie
- geen opname.Dus wat geeft hij als advies: we vinden dat je moet worden opgenomen maar in elk geval dagbehandeling nodig hebt. (Bij dagbehandeling hoort per definitie groepstherapie.) Waar ik kwaad om werd, dus hij: anders willen we niks voor je doen.
Dat dus wat betreft het korte contact wat ik met de geestelijke gezondheidszorg heb gehad.Leuk detail: er is niet eens een (voorlopige) diagnose gesteld na drie vragenlijsten en twee gesprekken, ook kon ik geen uitleg krijgen over waarom ik dan zo'n zwaar middel nodig had en niet toe kon met andere therapie. Dit hadden de dames en heren softies in hun onpeilbare wijsheid besloten en daar diende ik niet aan te twijfelen. Daar had ik dan een half jaar op gewacht en mijn best voor gedaan.
Groepstherapie wil ik niks van weten omdat ik al gek word bij het idee om de hele dag tussen de geestelijk gestoorde mensen te moeten zitten en daar dan ook nog samen mee over jouw situatie te moeten gaan praten. Lotgenotencontact probeerde mijn huisarts ook bij mij.. lijkt me vreselijk. Ik heb er helemaal geen behoefte aan om met zieke mensen om te gaan. Ik wil juist met gezonde mensen omgaan!Opgenomen wil ik pertinent nooit. Ik ga nog liever dood dan dat ze mij in een gesticht krijgen.
Dan draag je voor altijd het stempel "gek", wat je voor de rest van je leven handicapt en een normale baan of een normaal bestaan in de maatschappij kun je verder wel vergeten.
Bovendien ben ik niet zo ziek dat ik dat nodig heb. Ik kan alles nog, alleen niet werken. Daarvoor is m'n vermogen tot concentreren te erg aangetast door mijn depressiviteit.
En misschien nog wel het belangrijkste: mensen die mij in het verleden heel diep gekwetst hebben, zouden niks liever zien dat ik maar veilig in een gesticht weggeborgen werd en officieel tot "gek" werd verklaard. En die lol gun ik ze niet, na alles wat me is aangedaan.Toch ben ik best benieuwd naar hoe dagbehandeling is, van de mensen die het gehad hebben. Wordt je er niet gek van om de hele tijd tussen mensen te zitten die net als jij flink in de problemen zitten? En als het helpt, wat helpt er dan? Wat is de meerwaarde van een dagopname?
Ik zag hier een aantal mensen zeggen dat het supereffectief was. Dat verbaasde me nogal.
Andere mensen hebben een stoornis in hun persoonlijkheid, of een psychiatrische aandoening, ook DAT zijn altijd meer mensen dan je denkt!
Waarom zijn het er altijd meer? Omdat het niet op hun voorhoofd geschreven staat. net zomin als bij jou, terwijl je ook een psyciatrische aandoening (depressie) hebt. Het grootste deel van al die mensen is hard bezig te leren omgaan met hun probleem/aandoening, hun weg in het leven weer te vinden. Ze zitten allemaal in een vergelijkbaar schuitje en hebben steun aan elkaar. Waarom niet?
Waarom is iemand die met de psychiatrie in aanraking komt gek? of minderwaardig? Waarom zou je (voor-)oordelen?
Ik heb een enorm respect 
voor de mensen die erkennen dat ze er zelf niet meer uit komen en daar actief mee aan de slag gaan.
Misschien moet je het ook eens van die kant bekijken!
Het punt is namelijk dat je op deze manier ook niet verder komt. Je zal toch echt zelf de volgende stap moeten zetten, ook binnen zo'n therapie. Men kan je alleen helpen als je zelf geholpen wil worden, als je vervolgens zelf voorwaarden gaat stellen, beperk je daarmee de mogelijkheden die overblijven om hulp te krijgen nogal.
Die psycholoog zegt, zoals ik het begrijp, dat je baat zou hebben bij een dagbehandeling. En uit jouw verhaal maak ik op dat je daar in principe niets tegen hebt, je bent alleen bang voor wat de buitenwereld ervan denkt en voor de mensen die je mogelijk in zo'n lotgenotengroep ontmoet. Deze angst is begrijpelijk, iedereen heeft deze angst, toch zul je je daar overheen moeten zetten. Praat erover met die psycholoog, in plaats van je tegen hem af te zetten.
[Dit bericht is gewijzigd door thekorenwolf op 07-02-2003 03:31]
quote:Dat spreken we af, als jij dan belooft dat mijn toekomstige werkgevers het dan
Op vrijdag 7 februari 2003 02:16 schreef Nyame het volgende:
Ieder mens kan in de problemen komen, sterker nog: ieder mens KOMT ook weleens in de problemen! Alleen zijn ze bij de een heftiger dan bij de ander. Bij de mensen waarbij het probleem groter is dan ze kunnen handelen is begeleiding nodig, en dat zijn altijd meer mensen dan je denkt hoor!
Andere mensen hebben een stoornis in hun persoonlijkheid, of een psychiatrische aandoening, ook DAT zijn altijd meer mensen dan je denkt!
Waarom zijn het er altijd meer? Omdat het niet op hun voorhoofd geschreven staat. net zomin als bij jou, terwijl je ook een psyciatrische aandoening (depressie) hebt. Het grootste deel van al die mensen is hard bezig te leren omgaan met hun probleem/aandoening, hun weg in het leven weer te vinden. Ze zitten allemaal in een vergelijkbaar schuitje en hebben steun aan elkaar. Waarom niet?Waarom is iemand die met de psychiatrie in aanraking komt gek? of minderwaardig? Waarom zou je (voor-)oordelen?
Ik heb een enorm respect
Misschien moet je het ook eens van die kant bekijken!
ook zo sportief opvatten..
Even serieus, zo hard is het wel.
Je kunt in een situatie zitten dat je niet anders kunt (1 stofje vliegt uit de
bocht in je hersenen en je wordt bijvoorbeeld psychotisch of schizofreen), en
dan kun je niet anders meer. Maar ik vind voor mezelf dat als het half kan,
ik niet wil worden opgenomen!
Het tekent je voor je leven. Je blijft altijd een "ex-psychiatrische patient"
En ik wil wel verandering, dat er iets gebeurd, en daar heb ik best wat voor
over. Ik ben ook heus niet te "stoer" om geen hulp te willen zoeken. Maar
niet tegen elke prijs.
Ik heb ook nog zoiets als mijn eigen waardigheid.
En niet te vergeten, de herinnering aan alle mensen die ik blij zou maken
("Probleem opgelost") als ik het gesticht in ging 
Ik heb echt ook respect voor jouw standpunt, blijkt misschien onvoldoende uit mijn vorige post, maar met sommige dingen heb je gelijk hoor, als je stempeltje "gek" eenmaal gezet is is het moeilijk om het mensen weer te doen vergeten. Bij vrienden en familie kan het overigens erg meevallen, zeker als je ze nu ontstelt gaat vertellen dat je behandelaar je die adviezen geeft maar dat je het nooit en te nimmer van plan bent. 10 tegen 1 dat ze je als ze aan het idee gewend zijn je toch zullen adviseren het advies op te volgen, omdat je er alleen ook niet uitkomt. Laat je als het ware door hun overhalen, dan is het vooroordeel zo weg en zullen ze veel meer achter je staan. Klinkt een beetje berekenend en niet zo eerlijk, maar als je problemen voorziet is dit een draai die je er op zich goed aan kunt geven.
Verder niet tegen meer mensen zeggen waar je mee bezig bent dan je wilt, zeker in het begin niet.
* Nyame herkent dit probleem maar al te goed, maar weet hoe het ook kan lopen...
quote:Je bent helemaal niet verplicht om zoiets te vertellen, waarom zou je ook?
Op vrijdag 7 februari 2003 03:36 schreef Graaljager het volgende:
Dat spreken we af, als jij dan belooft dat mijn toekomstige werkgevers het dan
ook zo sportief opvatten........
Zelfde geldt voor al die mensen die jou zo graag weggestopt zien?
Waarom zou je iemand überhaupt iets vertellen? Dagbehandeling is helemaal
makkelijk om te doen zonder dat iemand er vanaf hoeft te weten, je gaat
's morgens gewoon van huis en komt 's avonds gewoon weer thuis.
Ik heb geen idee wat je voorgeschiedenis is en lees slechts dit topic,
maar heb het gevoel dat je jezelf met allerlei smoesjes voor de gek houdt
om maar niet aan die dagbehandeling te beginnen
Je denkt dat je niets aan andere groepsgenoten hebt, je denkt dat de
psychologen het niet weten etc. Vooral veel bijven denken en vermoeden
zonder dat je van de hoed en de rand weet zal je depressie niet ten goede komen
Wat heb je eigenlijk te verliezen als je aan die dagbehandeling begint?
Helemaal niets!! Je kunt er alleen maar bij winnen
Het vergt moed van mensen om zich te laten behandelen, eerlijk kijken
naar jezelf en er zelfs aan durven werken De vraag is niet wat kan de
dagbehandeling voor mij doen? De vraag is durf jij het aan?
quote:
Toch ben ik best benieuwd naar hoe dagbehandeling is, van de mensen die het gehad hebben. Wordt je er niet gek van om de hele tijd tussen mensen te zitten die net als jij flink in de problemen zitten? En als het helpt, wat helpt er dan? Wat is de meerwaarde van een dagopname?Ik zag hier een aantal mensen zeggen dat het supereffectief was. Dat verbaasde me nogal.
Ik krijg er meer structuur door , en ook meer mensen leren kennen die in hetzelfde schuitje zaten .
Ten tweede ook met het werk , daar word je ook volledig bij begeleid voor toekomstig werk. Ik zit nu in trajectbegeleiding en dat is voor vrijwilligerswerk , maar wil later als ik er meer aan toe ben doorstromen naar jobcoach en dat is aangepast betaald werk .
Ik ben minder gaan kijken op werkgebied of werknemers het begrijpen , voor mij is nu mijn geestelijke gesteldheid belangrijker dan werk .
Graaljager,
Wat kom jij ontzettend pedant over zeg. Bah!
Je hele post barst van de vooroordelen. Je trekt van leer tegen zgn vooroordelen van de maatschappij. Maar weet je van wie ze zijn? Van jou. Jij projecteert.
Neem me niet kwalijk, maar met een dergelijke arrogante betweterige houding als die van jou (zoals die in je post overkomt) zul je nog lang tegen je problemen aanlopen. Mijn hemel! Die deskundigen zijn niet voor niets deskundig. Een beetje kritisch kan geen kwaad. Maar als je het zo goed zelf weet, dan zoek je het toch lekker allemaal zelf uit?
Maar dan niet komen huilen (zoals in dat andere topic) dat 'ze je niet kunnen helpen'. Nee, want als jij nergens voor openstaat val je ook niet te helpen. En natuurlijk gaan ze alleen met je in zee op hun voorwaarden. Zij zijn een instituut dat gespecialiseerd is in bepaalde stoornissen, en ze werken volgens een bepaald plan. Daar heb je je aan te conformeren. En anders moet je je heil elders zoeken. Klaar.
En wat een gezeik over 'ik wil niet tussen die gestoorden lopen'. Je bent zelf ws net zo gestoord hoor 
, anders stelden 'ze' je geen behandeling voor.
De reden van mijn felheid?
Omdat ik mij beledigd voel door jou.
Ik was drie jaar geleden behoorlijk van het padje af. En ik ben dus wel opgenomen geweest. Gelukkig. En het was heel heel heel zwaar. En confronterend. Maar weet je? Ik had wel the guts om naar mezelf te kijken. Om mijn eigen aandeel onder te durven zien. Om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven. En ik ben nu ontzettend gelukkig. Ik heb een toffe baan. Mijn collega's weten van mijn opname. Niemand kijkt me er op aan. Ik heb er keihard voor geknokt om beter te worden.
Maar ja, als je niet wil.... It's your choice.
quote:Wil ik even op reageren. Hoewel ik niet opgenomen ben geweet, ben ik wel onder behandeling geweest voor een (aantal?) psychische/psychiatrische stoornis(sen).
Op vrijdag 7 februari 2003 22:37 schreef Moonah het volgende:
En ik ben nu ontzettend gelukkig. Ik heb een toffe baan. Mijn collega's weten van mijn opname. Niemand kijkt me er op aan. Ik heb er keihard voor geknokt om beter te worden.
Ik ben er heel open over. Eerlijkheid zit (iets teveel misschien) in mijn karakter. Ik kan en wil er niet over liegen. Ik zal het bij een eerste kennismaking misschien evrzwijgen, maar direct erop aangesproken zal ik het niet ontkennen.
Zoals met alles zie je twee verschillende reacties. Vergelijk het met een nieuw, gewaagd kapsel. Je hebt mensen die je aankijken, nawijzen, uitlachen. Je hebt mensen die respect voor je hebben en blijven houden, omdat jij, zoals Moonah zegt, ontzettend hard hebt moeten werken om alles beter te maken. En ik heb dan zoiets van.. Fuck de mensen die denken dat jij minder waard bent. Zij weten niet wat het is. Zij weten niet hoe hard jij hebt moeten vechten om het zo ver te brengen, en hoe veel dat jou waard maakt. Het feit dat zij zich, blijkbaar, niet kunnen inleven in wat jij door hebt gemaakt, maakt ze in mijn opinie een klein beetje minder waard.
Ik weet dat ik hier nu iets heel fouts zeg, maar ik kan het niet beter verwoorden. De mening van zulke ignorante mensen zal mij aan mijn reet kunnen roesten. Als ik het idee heb, dat het gewoon beter voor mij is, dan doe ik dat.
Toendertijd hebben ze mij wel opname voorgesteld. Ik heb geweigerd. Waarom? Ik was bang. Ik wil niet 's nachts alleen zijn zonder mijn man, mijn vrienden, met allemaal vreemde mensen. Heeft niks te maken met het stempeltje dat je krijgt. Ik denk dat het supereffectief kan zijn. Je wordt continue geconfronteerd met wat er mis is. Je werkt echt de hele dag aan dingen beter maken. Gene uitvluchten. Het kan, naar mijn mening, heel goed zijn. Maar nogmaals, ik ben geen ervaringsdeskundige.
quote:Precies. Je kan heel bevooroordeeld kijken, je kan het ook gewoon proberen. Dit is net zoiets als "het Riagg is stom, want daar hoor ik zoveel over". Uhuh... heb jij het geprobeerd dan?
Maar ja, als je niet wil.... It's your choice.
Just my 2 cents. 
quote:Tja.. wat moet ik daar nou van zeggen.
Op vrijdag 7 februari 2003 22:37 schreef Moonah het volgende:Graaljager,
Wat kom jij ontzettend pedant over zeg. Bah!
Als jij zo gelukkig bent, en zo blij bent dat je opgenomen bent geweest, waarom kun je dan alleen maar heel boos lopen te bleren dat je je beledigd voelt en dat ik "projecteer", in plaats van me uit te leggen wat er dan zo goed aan helpt? Want dat heb ik nog niet gehoord.
Verder, ik heb in de afgelopen tien jaar met meer dan tien verschillende "deskundigen" en meer dan vijf verschillende medicijnen te maken gehad en ik ben er nog nooit een moer mee opgeschoten. Vind je 't gek dat ik twijfel aan de meerwaarde van dagbehandeling, opname?
Deze laatste deskundoloog heeft het speciaal verbruid bij me door niks te willen zeggen over een eventuele diagnose, of over een manier waarop ze mij dachten te gaan behandelen.. hij wist gewoon niet wat hij met me aan moest en daarom vond hij "opsluiten" maar het makkelijkste.. over een deskundig oordeel gesproken!
En dat terwijl ik er zo mijn best voor had gedaan en er zo op gehoopt had dat het wat zou kunnen worden. Ik heb meer dan een half jaar gewacht (in die tijd heb ik veel gebeld en ook mijn huisarts er achteraan laten zitten), drie uitgebreide vragenformulieren ingevuld, een stuk of drie gesprekken gehad en toen kreeg ik dit!!
Ik denk dat ze mensen met duidelijke ziektes met duidelijke symptomen en duidelijke oorzaken, zoals schizofrenie, anorexia, winterdepressie en dergelijke best wel zullen kunnen helpen, maar zodra je niet in hun "dwangbuisje" past, rommelen ze ook maar wat aan.
Verder ben ik meerdere keren in psychiatrische inrichtingen , paaz-afdelingen enzovoort op bezoek geweest omdat er vrienden of kennissen opgenomen waren. Ik vond het zonder uitzondering vreselijke, trieste en troosteloze oorden. Ik zou nog liever voor de trein springen dan in zo'n omgeving, omringd door zieke mensen en prutsers van artsen weg te moeten kwijnen. Ik heb me nooit, zelfs niet toen ik op m'n depressiefst was, ziek genoeg gevoeld om daar mijn heil te moeten zoeken.
Vandaar mijn standpunt. En zoals het nu lijkt, blijf ik erbij! Bedankt, Mona...
De indruk die ik nu van je heb is gewoon dat je het meer van hun af laat hangen dan van je zelf , degene die zelf meer met de situatie om ben je zelf en niet de hulpverleners , ze kunnen je wel een bepaalde richting geven maar het is aan jou wat je er mee doet .
Bij mij was het zo dat bepaalde gewoontes te ingeroest zaten , dat het meer grondig aangepakt moest worden en dat een paar gesprekken in de zoveel tijd niet hielpen.
Ten eerste zie ik de mensen die daar lopen niet als gekken maar gewoon als mensen die problemen hebben, ik denk dat je jezelf alleen maar in de weg zit met een bepaald vooroordeel die je over mensen hebt, en als je er eenmaal aan begonnen bent zal je zien dat het meevalt.
Maar als je het niet doet dan is dat jou zaak .
Dus ik ben het helemaal zat dat me dat aangewreven wordt. Vind je 't gek dat als er mensen zijn die zich deskundige noemen op het gebied van geestelijke problemen, dat ik van hen wel eens wil weten wat er is, en wat ik kan doen??
IK ben hier degene die jarenlang een ongelukkig leven heeft moeten leiden, wat ik niet wou! IK heb alles zelf al geprobeerd, eenzaam en onbegrepen, en ik ben het zat en vraag hulp en ik krijg het niet!
Als jij zo oordeeld over die mensen dan zegt dat meer over jouzelf dan over die mensen die daar zitten.
quote:Weet je trouwens wel wat voor type hulp je wil? Als je zegt dat je geen trek hebt om met lotgenoten te praten en mee op te trekken moet je dat ook niet doen, dus geen dagbehandeling oid. Maar heb je aangegeven wat jij denkt van jou wel helpt? wekelijks gesprek met een psycholoog? Ik zeg maar wat hoor. Het is idd lastig als er geen duidelijke hulpvraag ligt, deskundigen zitten dan idd maar wat aan te rommelen.
Op zondag 9 februari 2003 18:44 schreef Graaljager het volgende:
Voor de laatste keer, ik heb me jarenlang juist als enige ontzettend druk gemaakt over wat ik moest en kon doen en ik ben ZEER ZEKER niet slap geweest tegenover mezelf, of onverantwoordelijk, of passief of hoe je het ook maar wilt noemen. Eerder te hard! Ik heb juist als enige mijn best gedaan en willen zien wat er mis was!Dus ik ben het helemaal zat dat me dat aangewreven wordt. Vind je 't gek dat als er mensen zijn die zich deskundige noemen op het gebied van geestelijke problemen, dat ik van hen wel eens wil weten wat er is, en wat ik kan doen??
IK ben hier degene die jarenlang een ongelukkig leven heeft moeten leiden, wat ik niet wou! IK heb alles zelf al geprobeerd, eenzaam en onbegrepen, en ik ben het zat en vraag hulp en ik krijg het niet!
Maar dat werd dus uitdrukkelijk genegeerd.
quote:Tja, wat moet ik daar nou van zeggen...
Op zondag 9 februari 2003 18:28 schreef Graaljager het volgende:
Ik denk dat ze mensen met duidelijke ziektes met duidelijke symptomen en duidelijke oorzaken, zoals schizofrenie, anorexia, winterdepressie en dergelijke best wel zullen kunnen helpen, maar zodra je niet in hun "dwangbuisje" past, rommelen ze ook maar wat aan.
Ook hier bezig je weer denigrerende termen. Je hebt je oordeel al klaar. Een opname is niet een synoniem voor een dwangbuisje. Dat is jouw vooroordeel. En dat ze niet weten wat je 'hebt'? Daarom willen ze je wellicht opnemen. Zodat ze je kunnen observeren. Dat ze kunnen zien hoe jij functioneert in een groep. Hoe jij reageert op andere mensen. Wat jouw gedragspatronen zijn.
quote:Tja, wat moet ik daar nou van zeggen.
Verder ben ik meerdere keren in psychiatrische inrichtingen , paaz-afdelingen enzovoort op bezoek geweest omdat er vrienden of kennissen opgenomen waren. Ik vond het zonder uitzondering vreselijke, trieste en troosteloze oorden.
Je hebt je mening bij voorbaat al weer klaar. Er zijn ook psycho-therapeutische instellingen. Dat zijn gewoon huizen met mensen erin 
. Niets troosteloos en triests aan. En er zijn orientatiedagen, zodat je een dagje kunt meedraaien om te zien hoe het er daadwerkelijk aan toe gaat. Maar ja, als je eea al bij voorbaat afschrijft...
En weet je, als ik zo je reacties hier lees, dan is zo'n opname in een psychotherapeutisch centrum ook niets voor jou. Dat kun jij niet aan. Dat heb je zelf dus toch goed aangevoeld.
Je gaat er niet op in als mensen hier (en in het andere topic) tegen je zeggen dat je passief overkomt. Nee, het enige dat je doet is ontkennen. En 'om je heen slaan'.
Je wijst alleen naar anderen. Iedereen heeft het fout gedaan (hulpverleners, maar ook mensen hier op het forum). Iedereen, behalve jij. Duh! Zou dat echt zo zijn???
Jij durft niet naar jezelf te kijken. Daadwerkelijk. En daar consequenties aan te verbinden. Kennelijk ben je daar op een of andere manier nog niet aan toe. En dit meen ik zonder spottende ondertoon. Wellicht bereik je ooit een punt in je leven dat je het wel aandurft...
quote:Succes met je jacht op de graal.
Bedankt, Mona...
quote:Mooi is dat. NOT. Ik weet niet wat er mogelijk is bij bijv. een vrij gevestigde psycholoog..... anders zou ik ff rondbellen.... wrs kost je dat wel behoorlijk wat duiten maar je moet er maar wat voor over hebben....
Op zondag 9 februari 2003 19:21 schreef Graaljager het volgende:
Maar dat werd dus uitdrukkelijk genegeerd.
quote:ai. Dan heb je niet zoveel keus, dat is wel heel rottig.
Op zondag 9 februari 2003 19:29 schreef Graaljager het volgende:
Niet dus, met een wao uitkering van onder de 500 euro bruto en geen huursubsidie.
Nah ik zou gewoon volhouden dat je het graag bij gesprekken wil houden en als dat niet meerdere keren per week kan dan maar één keer per week. Je moet wel iemand hebben waar het goed mee klikt, maar dat weet je waarschijnlijk al wel. Ik zou niet weten waarom ze daar niet op in zouden gaan als jij volhoudt dat dat voor jouw de enigste hulp is, althans, je mag hopen dat ze niet zo kortzichtig zijn. Desnoods aankloppen bij een andere Riagg of andere psychiatrische kliniek ofzo, daar hebben ze ook wel een poliklinische afdeling.
quote:Jouw recht om dat te vinden, al vind ik het ondoordacht en kort door de bocht.Het doet me veel pijn dat ik hier niks beters te horen krijg dan je hebt je best niet genoeg gedaan, je durft het niet aan, je bent passief en laat het van anderen afhangen.
Op zondag 9 februari 2003 19:24 schreef Moonah het volgende:Jij durft niet naar jezelf te kijken. Daadwerkelijk. En daar consequenties aan te verbinden. Kennelijk ben je daar op een of andere manier nog niet aan toe. En dit meen ik zonder spottende ondertoon. Wellicht bereik je ooit een punt in je leven dat je het wel aandurft...
Zo is het niet, en zo is het nooit geweest. Als er iemand altijd nagedacht heeft, er altijd alleen voor gestaan heeft, en z'n best gedaan heeft om de situatie te veranderen, ben ik het. En het was niet om te lachen, zeker als kind niet.
Maar misschien ook wel begrijpelijk. Mijn situatie is complex en als de "Deskundigen" het al niet wensen te begrijpen, dan willekeurige mensen op een forum ook niet.
Weer genoeg psychologie van de zeer koude grond voor vanavond.Ik ga wat zinnigs doen.
Ik ken mensen die ook via de dagtherapie naar meerdere gesprekken gegaan zijn in de week omdat het groepsverband juist niet ging en dus wel met de begeleiders verder gingen in prive gesprekken .
quote:Hey ik weet het niet hoor, ik weet wel dat wanneer iemand niet wil dat dat nevernooit zal werken en dat is gewoon boerenverstand en ervaring. Verder weet ik niks en vind het belachelijk dat deskundigen niet met hem meedenken.
Op zondag 9 februari 2003 19:44 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Fokje kan het niet zo zijn , dat ze eerst willen zien hoe hij in een groep functioneert , zodat ze meer richting kunnen krijgen over hoe ze hem moeten behandelen ??
Ik ken mensen die ook via de dagtherapie naar meerdere gesprekken gegaan zijn in de week omdat het groepsverband juist niet ging en dus wel met de begeleiders verder gingen in prive gesprekken .
quote:Het is ook kort door de bocht.
Op zondag 9 februari 2003 19:42 schreef Graaljager het volgende:
Jouw recht om dat te vinden, al vind ik het ondoordacht en kort door de bocht.Het doet me veel pijn dat ik hier niks beters te horen krijg dan je hebt je best niet genoeg gedaan, je durft het niet aan, je bent passief en laat het van anderen afhangen.
En dat het pijn doet, tja, da's vervelend voor je.
Maar ik ga niet zacht en zalvend tegen je doen. Ik vertel je alleen hoe je hier op me overkomt. Wat jij daar mee doet moet jij weten.
Ik zal me verder niet meer met je bemoeien.
quote:Nee, ik woon alleen. Ik begrijp er ook niks van, ik ben ineens zonder uitleg zover naar beneden gegaan sinds vorige maand. Ik ga morgenochtend bellen met het gak. Het is een rot organisatie.
Op zondag 9 februari 2003 19:43 schreef fokje het volgende:
Je zit trouwens ver onder het bestaansminimum als je alleen bent, woon je met iemand samen? Kan die anders niet bijspringen? Anders klopt er iets niet, moet je aanvulling krijgen.
Zo kan ik de huur niet meer betalen..
[Dit bericht is gewijzigd door Graaljager op 09-02-2003 23:14]
quote:Ik heb het al en er is mail als het goed is.
Op zondag 9 februari 2003 21:44 schreef Graaljager het volgende:
Vraag het wel even aan een moderator.
Waarom ze bij jou nog geen stempel hebben kunnen zetten met "dit heb je en dat kun je eraan doen" is erg naar, maar dat kunnen wij hier ook niet... Dat je er flink van baalt kan ik daarintegen erg goed begrijpen!
quote:Bedankt is aangekomen.
Op zondag 9 februari 2003 23:32 schreef fokje het volgende:
Ik heb het al en er is mail als het goed is.
Diegene zit ook niet te wachten op psychologiseren, lotgenotencontact, opname, zielig doen en dergelijke maar wil ook gewoon beter worden, net als ik.
Bij diegene werd na een hele tijd drama en ellende en onderzoeken en pruts diagnostisering vastgesteld dat het helemaal geen geestelijke ziekte was, maar iets puur lichamelijks.
Iets wat ik over mijn ziekte ook steeds meer begin te vermoeden en waarom ik ook steeds minder trek krijg in al het softe psychologische gezwets.
Maar gelukkig dat er dus ook mensen zijn die dat herkennen en die het niet alleen maar zo vreselijk moedig en te gek van zichzelf vinden dat ze zich hebben laten opnemen in een inrichting 
Bedankt fokje.
quote:wat een walgelijke zin en wat haal je hiermee mensen naar beneden die wel hulp zoeken
Op maandag 10 februari 2003 22:56 schreef Graaljager het volgende:
Diegene zit ook niet te wachten op psychologiseren, lotgenotencontact, opname, zielig doen en dergelijke maar wil ook gewoon beter worden, net als ik.
Waar ik me tegen afzet is het zielig doen in de zin van "kleinzerig".
Mensen die in de moeilijkheden zitten en pijn hebben en die daarvoor hulp zoeken hebben groot gelijk en daar is ook niks van zielig doen bij.
quote:Duidelijk mee eens, wat is dat toch tegenwoordig, is het de tijd van laten we iedereen die het moeilijk heeft is gigantisch afzeiken?
Op maandag 10 februari 2003 22:58 schreef DarkElf het volgende:[..]
wat een walgelijke zin en wat haal je hiermee mensen naar beneden die wel hulp zoeken
denk je mensen daar mee te helpen?
ik denk het niet!!
Tja, het kon ook niet uitblijven..
quote:R-E-S-P-E-C-T- voor anderen is je nooit bijgebracht?
Op maandag 10 februari 2003 23:08 schreef Graaljager het volgende:
Mijn hemel, raak ik verzeild in een strijd met LPF-contrarevolutionairen!!Tja, het kon ook niet uitblijven..
quote:Naar mijn idee heb je het niet echt getroffen met die persoon. Mijn gevoel is dat deze inderdaad niet wist wat ie met je aanwilde, maar dit ook niet durfde toe te geven. Psychologen hebben ook zo hun neuroses.
Deze laatste deskundoloog heeft het speciaal verbruid bij me door niks te willen zeggen over een eventuele diagnose, of over een manier waarop ze mij dachten te gaan behandelen.. hij wist gewoon niet wat hij met me aan moest en daarom vond hij "opsluiten" maar het makkelijkste.. over een deskundig oordeel gesproken!
Daarnaast denk ik dat ze je inderdaad in de dagbehandeling wilde hebben om een goede diagnose te kunnen stellen. Ze houden wel degelijk rekening met je geschiedenis.
Mijn mening is wel dat jij het die mensen nu onmogelijk maakt om een diagnose te stellen door niet in dagbehandeling te gaan. Jou keuze.....
Daarnaast wil ik het alleen maar toejuichen dat hij na drie testjes jou geen diagnose geeft. Zou er niet aan moeten denken dat het invullen van 300 vragen (ja/nee-antwoorden) mijn zelfbeeld en mijn toekomst grotendeels kunnen veranderen. Ik vind dat hij/zij heel ethisch heeft gehandeld.
[Dit bericht is gewijzigd door dracoon op 10-02-2003 23:15]
quote:had je maar niet zo zielig moeten doen
Op maandag 10 februari 2003 23:08 schreef Graaljager het volgende:
Mijn hemel, raak ik verzeild in een strijd met LPF-contrarevolutionairen!!Tja, het kon ook niet uitblijven..
quote:Mijn mening over jou als pedant, arrogant, betweterig mannetje wordt door je laatste posts alleen maar versterkt.
Op zondag 9 februari 2003 19:47 schreef Moonah het volgende:Ik zal me verder niet meer met je bemoeien.
Ik vind je ook nog eens vreselijk denigrerend doen tov mensen die hulp hebben gezocht, zich kwetsbaar opstellen en daarover vertellen.
En dan ook nog eens het gebruik van kotssmiley's....
Min ventje.
Voel je maar beter dan de rest omdat het bij jou iets 'fysiologisch' zou zijn.
Jij komt jezelf nog wel tegen in het leven, op jacht naar je graal DUH 
quote:Let wel: na drie gesprekken, met zowel een psycholoog als een psychiater, en drie testen (geen testjes, maar 100+ open vragenlijsten.) Over de tijd van een dik half jaar, waarin ik behoorlijk heb zitten pushen ook, anders had het misschien wel 9 maanden tot een jaar geworden.
Op maandag 10 februari 2003 23:10 schreef dracoon het volgende:
Daarnaast wil ik het alleen maar toejuichen dat hij na drie testjes jou geen diagnose geeft. Zou er niet aan moeten denken dat het invullen van 300 vragen (ja/nee-antwoorden) mijn zelfbeeld en mijn toekomst grotendeels kunnen veranderen. Ik vind dat hij/zij heel ethisch heeft gehandeld.
Even niet de zaken gaan verdraaien he, of wou jij soms ook gaam solliciteren als psycho-deskundoloog.
omdat uw geliefde moderator niet op heeft zitten letten.
Ik heb Graaljager verward met een gebande user,
en derhalve om een ban gevraagd.
Mijn excuses, ik heb zitten mutsen.
Wel wil ik vragen aan iedereen om hier wat vriendelijker met elkaar om te gaan,
de reacties op de openingspost zijn goedbedoeld nl.
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 11-02-2003 20:18]
quote:Oke dan gaan we hier weer verder. Ik wilde graag nog wel even op reageren nl.
Op maandag 10 februari 2003 23:25 schreef Graaljager het volgende:[..]
Let wel: na drie gesprekken, met zowel een psycholoog als een psychiater, en drie testen (geen testjes, maar 100+ open vragenlijsten.) Over de tijd van een dik half jaar, waarin ik behoorlijk heb zitten pushen ook, anders had het misschien wel 9 maanden tot een jaar geworden.
Even niet de zaken gaan verdraaien he, of wou jij soms ook gaam solliciteren als psycho-deskundoloog.
Oke, ik heb de zwaarte van de testen onderschat. Mijn excuus.
Dan nog blijf ik bij het punt dat ik liever de diagnose "uitgesteld" krijg, omdat ze het oprecht niet weten dan dat ik willekeurig een stempel opgedrukt krijg. Dat is mijn punt wat ik wilde maken. Ik hoop dat je daar nog op zou willen reageren....
En terzijde, ik ben al afgestudeerd psycholoog 
. En ik ben er trots op......
quote:Ja daar ben ik het mee eens.. liever eerlijk zeggen dat je het nog niet weet dan een diagnose krijgen om er vanaf te zijn. Dat laatste is dus een beetje zoals ik de psychiatrische gezondheidszorg heb leren kennen: alles om maar geen zwakheid of onwetendheid te hoeven toegeven. Heeft misschien iets te maken met de manier waarop artsen worden opgeleid: ze zijn in de opleiding/co-schappen keihard tegen elkaar heb ik wel gemerkt. "Ik weet het niet" of "ik twijfel" wordt niet getolereerd. Een zekere arrogantie wordt aangeleerd en gestimuleerd.
Op dinsdag 11 februari 2003 23:48 schreef dracoon het volgende:
Dan nog blijf ik bij het punt dat ik liever de diagnose "uitgesteld" krijg, omdat ze het oprecht niet weten dan dat ik willekeurig een stempel opgedrukt krijg. Dat is mijn punt wat ik wilde maken. Ik hoop dat je daar nog op zou willen reageren....
Maar dat was dus het jammere, er werd niet gezegd: we weten het nog niet, we willen wat meer van je zien of weten. Er werd geen enkele toelichting gegeven, en ik kreeg de indruk dat er werd gezegd: We weten niet wat we met je aanmoeten, dus je valt automatisch in de categorie zwaarste gevallen. Je kunt kiezen: opname of dagbehandeling, we raden je een opname aan. Wie weet kunnen we je op die manier nog helpen, maar iets anders zijn we niet van plan om nog te proberen.
Als jij geestelijk in de problemen zit maar verder volledig compus mentus bent hoef ik je niet uit te leggen hoe zo'n kwalificatie voelt.
Mochten ze daar moeilijk over doen als je er naar vraagt. Dan kan je altijd nog inzage vragen.
En je opmerking dat er zo gepushed wordt om maar een diagnose te stellen. Ja, daar heb je gelijk in, maar een gewetensvol arts zal dat nooit doen. Aan de andere kant, iedereen wil zijn werk toch goed doen, en het meest frustrerende is als je dat niet lukt; in jou geval een diagnose stellen.
.quote:
Op woensdag 12 februari 2003 17:22 schreef yingyang het volgende:
Ik moet zeggen dat ik ook niet de psychiatrie blindelings volg. Ik geloof ook niet alles wat ze beweren. Ik denk zelf ook na of ze wel gelijk hebben wat ze zeggen.Het zijn ook maar mensen met een of andere opleiding die iedereen kan halen. Om psychiater of psycholoog te worden hoef je dus echt niet slim te zijn.
En fouten worden er gemaakt. Net zoals er ook fouten overal worden gemaakt. De mensheid maakt gewoon fouten.
Ik ben "slim" genoeg om te twijfelen aan de deskundigheid van de mensen die tegenover me zitten. Ik neem niet alles wat ze zeggen als waar aan.
En ik ben ook eigenwijs genoeg om zelf te weten wat te doen en te weten wat goed voor me is.
Wat gek is dat is dat vrienden en een paar mensen van mijn familie mij gelijk geven. Als ik uitleg hoe het eraan toe gaat dan geven ze mij gelijk.
Ook is het zo dat de hulpverleners zich vaak wat meer voelen en je als ziek en niet vol aanzien. Ik denk dat ze je bekijken via een bepaalde invalshoek en dat ze ook vooroordelen hebben. Zo van :" Ach...die zal nooit en te nimmer meer vol kunnen deelnemen aan het maatschappelijk verkeer".
Hoe ze met mij omgaan, merk ik dat vaker.
Op de dagbehandeling was het nog erger, daar werd je meer als dier aangezien die allerlei kunstjes moest doen zoals in een circus.
Mens onwaardig gewoon
quote:
Op woensdag 12 februari 2003 17:38 schreef Graaljager het volgende:
Kun je zeggen wat ze je voor "kunstjes" wilden laten doen dan op de dagbehandeling?
En waarom je je niet als mens behandeld voelde?Werd er wel of niet naar je geluisterd? Werrd je gezien als iemand op wie eerst met medicijnen geexperimenteerd moest worden?
En als het zo mensonwaardig was, ontstaat er toch een algehele sfeer van onvrede onder de patienten? Dat zijn toch geen monddode gekken? Of waren er ook mensen die zich prima vermaakten.
Ik wil graag weten hoe of wat. Dan kan ik beoordelen of het ook iets is waar je zelf iets tegen kunt doen als het je niet zint, of dat het gewoon een gegeven is als je op de dagbehandeling zit..
Wat ik ook erg graag zou zien; hoe ziet het rooster van een dag op de dagbehandeling er grofweg uit?
quote:
Op woensdag 12 februari 2003 17:55 schreef yingyang het volgende:
Nou mijn dagbehandeling bestond uit : Wandelen ( een keer per week), zwemmen, sporten, creatieve therapie en arbeidstherapie. Plus nog verplicht vertellen wat je in het weekend had gedaan ) op dinsdag. En wat je in het weekend gaat doen ( op donderdag)Vrijheid was er niet. Je moest overal aan meedoen. Tijdens het wandelen waren mijn nieuwe schoenen helemaal verprutst omdat ze zonodig door de modder moesten gaan.
Het zwemmen ging dan wel, maar duurde maar 20 minuten.
Sporten was van alles. Ook korfbal
Creatieve therapie daarbij moest je dingen maken met verf enzo. Of met gips. Ik vond en vind er geen bal aan. Omdat ik liever wat anders doe.
En dan nog arbeidstherapie. Waarbij je boekjes in elkaar moest zetten enzo. Heel saai werk. Meer gevangenis werk. Totaal geen uitdaging zat erin.
En dan moest je verplicht zeggen wat je in het weekend ging doen. Alles was verplicht.
Bij mij sloot het niet aan op mijn wensen. Misschien ben ik te verwend ofzo. En daarbij kwam kijken dat er veel mensen bijzaten die net van een opname afkwamen. De mensen die er zaten die zeiden niet veel. Ik vond het hele sfeertje niet leuk. Voelde me niet thuis daar. Na een maand dus gestopt ermee.
Mede doordat de begeleiders dom deden. Ze deden alsof het kinderen waren enzo. En je moest overal aan meedoen. Gewoon niet leuk was het.
Als ze nu meer in de aanbieding hadden dan was ik misschien door gegaan.
Voelde me een of ander dier daar. Die de instructies van de mensen moest opvolgen.
Dit wil niet zeggen dat het overal er zo aan toegaat. Dat was dus waar ik onder behandeling was zo.
quote:
Op woensdag 12 februari 2003 18:13 schreef Graaljager het volgende:[..]
Ik moet zeggen, ik las vorige week het dagprogramma van Volkert van der G. in het Pieter Baan centrum en dat zag er een stuk uitdagender en gezelliger uit. Wat deprimerend zeg.. boekjes in elkaar zetten..
[..]Daar hoeven ze bij mij in elk geval niet mee aan te komen. Wat is dat nou voor onzin. Als ik verplicht wil vertellen wat ik ga doen, ga ik wel in Noord Korea wonen!
Sorry, maar als dat hun interpretatie van menselijke vrijheid en waardigheid is, denk ik dat ik het met m'n intuitie heel goed aangevoeld heb dat ik daar niks te zoeken heb..
[..]En dat soort herinneringen blijf je ze dan terecht nog heel lang kwalijk nemen...
[..]Moet je daarvoor verwend zijn dan, om zelf te willen bepalen wat je ze vertelt? Ik dacht het niet.
Kreeg je eigenlijk ook gesprekstherapie of medicatie daar?
Zijn er nog mensen met positieve ervaringen met dagbehandeling eigenlijk?
't Is wel een beetje het verkeerde topic maar ja, de twee horen nu een beetje bij elkaar heh..
quote:
Op woensdag 12 februari 2003 18:39 schreef yingyang het volgende:
Gesprekstherapie heb ik niet gekregen daar. Dat werd wel aangevraagd door velen maar dat was niet mogelijkIk moest daar trouwens ook kladvelletjes papier afwegen, van die velletjes waar de doktoren aantekeningen op deden maken. 100 gram moesten die pakketten zijn. Erg uitdagend werk was dat
De een deed ze afwegen en de ander deed ze inpakken in een omhulsel.
En ze lieten me kalenders controlleren. Dan kreeg je een hele hoge stapel kalenders en toen moest je nagaan of het op volgorde lag. Als bijvoorbeeld de bladzijde februari onbrak moest je die toevoegen. En dat deed je dus 3 uur achter elkaar
En ze zeiden voordat ik daarheen ging op het riagg dat ik daar op de grafische afdeling terecht kwam. Ze vonden dat soort werk wel bij me passen omdat ik webdesign wilde gaan studeren
En toen ik tegen de begeleider van de groep van de dagbehandeling zei dat ik geen zin meer had in dat werk toen gingen ze dom doen en zeiden ze of de medicatie misschien niet verhoogd moest worden
Ik heb verdomme bijna de heao afgerond
( die laatste smiley is bedoeld voor al die prutsers van de dagbehandeling waar ik zat)
Toch nog 1 maand volgehouden heb ik het, dat vind ik een hele prestatie. Langer lukte niet gewoon.
Erg denigrerend gaan ze te werk heb ik gemerkt.
Ik zat in een huis met 6 andere mensen en de uiteindelijke bedoeling was, dat je elkaar (met of zonder therapeut) continu confronteert met elkaars gedrag. Zo word je je erg bewust van jezelf en de redenen van je gedrag. Hoe reageer je op anderen? Wat is jouw 'rol'? Waarom snauw je? Waarom lach je? Is dat nu wel 'echt' wat je nu zegt, of bedoel je eigenlijk wat anders? Wat is je motief om iets wel of juist niet te zeggen? Etcetc.
In het begin heb ik me vreselijk afgezet tegen alle structuren die er heersten. Want zoals Fokje noemde (in haar topic), jezelf eraan 'overgeven' gaat niet zo maar. Langzaam aan werd me het nut van die structuren helder, het zorgt voor (oa) ritme en duidelijkheid.
Hoe ziet een dag eruit?
3x per week psychotherapie, ook met je groep. Want het gaat om de interactie. Verder diverse therapieen: creatief, beweging, ed. Elke dag evaluatie, met elkaar. Maar ook het boodschappen doen, koken, eten, afwassen etc is therapeutisch. Juist uit die alledaagse interacties en bezigheden kan heel duidelijk worden hoe je functioneert en reageert op situaties.
Ik vond het ontzettend zwaar en heel confronterend. En ik heb ook wel eens op het punt gestaan van "Ik kap ermee". Maar uiteindelijk ben ik erg blij dat ik heb doorgezet. Ik heb mezelf zeer goed leren kennen, kan nu oude patronen herkennen en reacties/handelingen/gedragingen van mezelf ombuigen. Ook (en vooral) mijn gevoelsleven is blootgelegd. En daar ben ik heel blij om .
Je zit er niet voor je lol, maar wij hebben bij tijden ook ontzettend veel plezier met elkaar gehad.
Maar als ik er na terugkijk hoe ik was voor de dagtherapie en hoe ik nu ben , ben ik veel verder gekomen dan eerst .
Baat het niet dan schaad het niet zal ik maar zeggen.