De achttienjarige Nikki is één van de minstens 577.000 kinderen in Nederland die opgroeien met ouders die kampen met psychische- en/of verslavingsproblemen. Haar moeder Karin (46) heeft een persoonlijkheidsstoornis en heeft het vaak moeilijk met zichzelf.
Dit brengt Nikki vaak in een loyaliteitsconflict: zij navigeert tussen de liefde voor haar ouders en de zoektocht naar haar eigen identiteit. Voor wie moet zij kiezen, haar ouders of zichzelf? De Videoland documentaire NIKKI, gemaakt door Monique Nolte, gaat op 26 september in première op het Nederlands Film Festival en is vanaf die dag om 18.00 uur ook te zien bij Videoland.
Ik heb een behoorlijk deel gezien maar uiteindelijk afgezet omdat ik het te verdrietig voor het meisje vond. Mama was ook nogal onaardig tegen haar, ik kon het niet meer aanzien. Hopelijk had de docu een fijn einde...
Mevrouw houd haar kind zelf 140 (uren? Dagen?) Thuis en dan helemaal loco gaan op dat ze de havo niet gaat halen.
Ook het eerste stuk, waar Nikki haar moeder probeert wakker te maken en uiteindelijk maar alleen ontbijt en naar school gaat
Arm meisje, voor het leven getekend door zulke ouders.
Die lerares reageerde ook mega onprofessioneel met weglopen bijna huilen en alles. Je kunt als docent debiele ouders verwachten en je krijgt ook in je opleiding mee hoe te dealen. Vraag me af hoe ze reageert als leerlingen flippen tegen haar. Die is volgens mij zelf niet stabiel.
Die lerares jaquote:Op maandag 3 oktober 2022 10:48 schreef roos94 het volgende:
Ik vond dat bijna de hele documentaire ging over Nikki toen ze rond de 12 was en dan opeens het laatste stukje is ze ineens groot en heeft diploma en wil een eigen huis.
Die lerares reageerde ook mega onprofessioneel met weglopen bijna huilen en alles. Je kunt als docent debiele ouders verwachten en je krijgt ook in je opleiding mee hoe te dealen. Vraag me af hoe ze reageert als leerlingen flippen tegen haar. Die is volgens mij zelf niet stabiel.
die had geen ruggengraat. Ik vond dat moeder wel gelijk had. Ik heb trouwens uitbarstingen gezien in mn leven dit was echt niks..Vooral gezien re diagnose, deze moeder heeft duidelijk al veel therapie gehad.. ik herkende mezelf er wel in.
Die moeder heeft fouten gemaakt en je kind zolang thuis houden moet niet kunnen. Maar dan weten dat moeder een heel team ana hulpverlening en begeleiding heeft en niemand daarover onschakelen vind ik nalatig van school. Misschien doen scholen dat nooit dat weet ik niet..
Deze documentaire geeft zo goed weer waarom ik geen kinderen aankan. Ik zou ook in flipmodus gaan als ik vind dat er dingen misgaan. Ik ken mezelf goed genoeg. En ben van mening dat meer mensen met ‘zware’ psychische 3x beter na moeten denken. Ze denken allemaal ‘nee ik ben stabiel genoeg’. Maar als vaak hebben de ouders ook al problemen. En ik zag bij Nikki ook al duidelijk trekjes dat ik dacht dat kan zomaar eens goed fout lopen.
Als ouders agressief worden kun je beter stoppen met het gesprek, die moeder zat heel hoog in haar emotie en niets wat die vrouw nog ging zeggen ging haar kalmeren.quote:
Ik vond dat bijna de hele documentaire ging over Nikki toen ze rond de 12 was en dan opeens het laatste stukje is ze ineens groot en heeft diploma en wil een eigen huis.
Die lerares reageerde ook mega onprofessioneel met weglopen bijna huilen en alles. Je kunt als docent debiele ouders verwachten en je krijgt ook in je opleiding mee hoe te dealen. Vraag me af hoe ze reageert als leerlingen flippen tegen haar. Die is volgens mij zelf niet stabiel.