quote:
Op maandag 3 oktober 2022 10:48 schreef roos94 het volgende:Ik vond dat bijna de hele documentaire ging over Nikki toen ze rond de 12 was en dan opeens het laatste stukje is ze ineens groot en heeft diploma en wil een eigen huis.
Die lerares reageerde ook mega onprofessioneel met weglopen bijna huilen en alles. Je kunt als docent debiele ouders verwachten en je krijgt ook in je opleiding mee hoe te dealen. Vraag me af hoe ze reageert als leerlingen flippen tegen haar. Die is volgens mij zelf niet stabiel.
Die lerares ja
die had geen ruggengraat. Ik vond dat moeder wel gelijk had. Ik heb trouwens uitbarstingen gezien in mn leven dit was echt niks..
Vooral gezien re diagnose, deze moeder heeft duidelijk al veel therapie gehad.. ik herkende mezelf er wel in.
Die moeder heeft fouten gemaakt en je kind zolang thuis houden moet niet kunnen. Maar dan weten dat moeder een heel team ana hulpverlening en begeleiding heeft en niemand daarover onschakelen vind ik nalatig van school. Misschien doen scholen dat nooit dat weet ik niet..
Deze documentaire geeft zo goed weer waarom ik geen kinderen aankan. Ik zou ook in flipmodus gaan als ik vind dat er dingen misgaan. Ik ken mezelf goed genoeg. En ben van mening dat meer mensen met ‘zware’ psychische 3x beter na moeten denken. Ze denken allemaal ‘nee ik ben stabiel genoeg’. Maar als vaak hebben de ouders ook al problemen. En ik zag bij Nikki ook al duidelijk trekjes dat ik dacht dat kan zomaar eens goed fout lopen.
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."