Dagbehandeling?

quote:

---

Op donderdag 6 februari 2003 22:07 schreef Elander het volgende:
Dit is dus een post van roefoes maar die kan blijkbaar niet inloggen via eigen account vandaar dat ik het zo maar post

Hallo

Een paar dagen terug heb in het Het Meregaard een second opinion gehad.
Ik was er al min of meer in behandeling maar ze wisten nog niet zeker wat er nou met me was.
De een zei depressie en de ander weer identiteits problemen.
Die laatste diagnose schrok ik best van... Als advies werd namelijk gegeven, een minimaal 12 maanden durende dagbehandeling.
D.w.z een periode van 12 maanden of langer 5 dagen per week doorbrengen in een soort mini-kliniek. Afhankelijk van het type behandeling breng je het grootste deel van je tijd door met 24 of 32 mensen.
Met die mensen ga je naar therapie, zorg of voor het eten, doe je de was etc.

Ik heb het informatie foldertje doorgelezen en nou moet ik zeggen dat ik bij het idee al gek word.
Vandaar dit topic.
Eigenlijk heb ik al beslist dat ik deze behandeling niet ga volgen, maar ik ben evengoed benieuwd of er Fok!kers zijn die ooit zo'n behandeling hebben gevolgd of gaan volgen.
En indien je die al hebt gevolgd, wat was het resultaat? Hoe lang duurde het? Hoe ging het in z'n werk. Etc. Etc.

---

Tenminste.... als je er voor openstaat. Als je in de spiegel durft te kijken die je constant wordt voorgehouden. Als je gemotiveerd bent je eigen gedrag onder de loupe te nemen. Als je bereid bent consequenties te verbinden aan de gedane ontdekkingen.

Zo te lezen ben je daar nog niet echt aan toe. Jammer .

Wat heeft je eik doen besluiten om er niet naartoe te gaan? Heb je geen orientatiedag ofzo?

hier heb ik geen groepsbehandeling gekregen, maar weet wel ongeveer hoe het er aan toe gaat, heb daar in de etensruimte gegeten tijdens lunchuur, dan zie je wel iedereen. mijn idee is, je ziet er veel verschillende soorten mensen, mensen die veel eisen, mensen die in een hoekje niets zeggen en na de muur staren, de observanten die eigenlijk alleen reageren op een actie.

De meregaard ziet er verzorgt uit, ook is er een open en gesloten afdeling. op de open afdeling, waar je bij een weekbehandeling inkomt lijkt mij, kan je gaan waneer je wilt. niet meegerekent therapie en andere soortgelijke behandelingen. overigens zal het de eerste weken niet alleen therapie zijn maar ook kijken of er daadwerkelijk een goede diagnose is.

Een groepsbehandeling kan in verschillende mate uitpakken, en iedereen reageert er anders op. als je aan het twijfelen bent, vraag eens of je eerst een dagje mee mag draaien om te zien hoe het nu daadwerkelijk in zijn werking gaat voordat je een beslising neemt, wil je niet ga dan niet, je werkt namelijk aan jezelf en dat kan alleen als je jezelf ook wilt inzetten.

Overigens moet ik ook zeggen dat de meregaard mij ook wel eens met klem heeft verzocht om mijzelf op te laten nemen, voor een weekend hier heb ik persoonlijk nee tegen gezegt, mijn reden was dat op het moment dat je daadwerkelijk opgenomen wordt je gelijk zo een traject in gaat, en dat je een stempel op je hoofd krijgt gedrukt, in hoeverre ik die al niet heb gehad van de mensen waarmee ik op dat moment contact had

Ik kan niets zeggen of het nu wel of niet nut heeft om jezelf te laten opnemen, ik heb er niet voor gestudeerd en ik ken jouw situatie niet.

Aan mij hebben ze ook een dagbehandeling proberen te slijten.. Ik ben er niet op ingegaan. Ik was niet een klein beetje ontstemd omdat ik die kneus van een "intakepsycholoog" tijdens een eerder gesprek een aantal keer duidelijk had verteld,
2 dingen:
- geen groepstherapie
- geen opname.

Dus wat geeft hij als advies: we vinden dat je moet worden opgenomen maar in elk geval dagbehandeling nodig hebt. (Bij dagbehandeling hoort per definitie groepstherapie.) Waar ik kwaad om werd, dus hij: anders willen we niks voor je doen.
Dat dus wat betreft het korte contact wat ik met de geestelijke gezondheidszorg heb gehad.

Leuk detail: er is niet eens een (voorlopige) diagnose gesteld na drie vragenlijsten en twee gesprekken, ook kon ik geen uitleg krijgen over waarom ik dan zo'n zwaar middel nodig had en niet toe kon met andere therapie. Dit hadden de dames en heren softies in hun onpeilbare wijsheid besloten en daar diende ik niet aan te twijfelen. Daar had ik dan een half jaar op gewacht en mijn best voor gedaan.

Groepstherapie wil ik niks van weten omdat ik al gek word bij het idee om de hele dag tussen de geestelijk gestoorde mensen te moeten zitten en daar dan ook nog samen mee over jouw situatie te moeten gaan praten. Lotgenotencontact probeerde mijn huisarts ook bij mij.. lijkt me vreselijk. Ik heb er helemaal geen behoefte aan om met zieke mensen om te gaan. Ik wil juist met gezonde mensen omgaan!

Opgenomen wil ik pertinent nooit. Ik ga nog liever dood dan dat ze mij in een gesticht krijgen.
Dan draag je voor altijd het stempel "gek", wat je voor de rest van je leven handicapt en een normale baan of een normaal bestaan in de maatschappij kun je verder wel vergeten.
Bovendien ben ik niet zo ziek dat ik dat nodig heb. Ik kan alles nog, alleen niet werken. Daarvoor is m'n vermogen tot concentreren te erg aangetast door mijn depressiviteit.
En misschien nog wel het belangrijkste: mensen die mij in het verleden heel diep gekwetst hebben, zouden niks liever zien dat ik maar veilig in een gesticht weggeborgen werd en officieel tot "gek" werd verklaard. En die lol gun ik ze niet, na alles wat me is aangedaan.

Toch ben ik best benieuwd naar hoe dagbehandeling is, van de mensen die het gehad hebben. Wordt je er niet gek van om de hele tijd tussen mensen te zitten die net als jij flink in de problemen zitten? En als het helpt, wat helpt er dan? Wat is de meerwaarde van een dagopname?

Ik zag hier een aantal mensen zeggen dat het supereffectief was. Dat verbaasde me nogal.