[Vuelta] Etappe 3: Breda - Breda #2

Etapa 3: Breda - Breda, 193,5 km

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Je moet er wat voor over hebben, maar het liefst worden de normen wel naar beneden bijgesteld. Veiligheid boven alles, tenzij het te duur is. Mooi werk. Goed, eenmaal in Huijbergen hebben we 141 kilometer afgehaspeld. Paar bochten hier, en dus wat verkeersmeubilair dat is weggehaald voor zover Schuurbiers het de moeite waard vond. Als er hier gevallen wordt komen we je halen, Schuurbier. Weer klinkertjes in het centrumpje hier, kermiskoers, kermiskoers. Buiten Huijbergen rijden we over de Weg naar Wouw naar Wouw. Deze weg loopt een tijdje behoorlijk rechtdoor, terwijl we rakelings langs de grens met België scheren. Brede en rechte weg, soms wat verkeersmeubilair, verder niks. Na een tijd komen we uit in Wouwse Plantage, wat ik altijd een bijzondere naam heb gevonden. Nu eindelijk een goed excuus gevonden om Google eens aan te slingeren. Oké, gedaan. Die geschiedenis was langer dan verwacht. Moet je helemaal terug naar 1504, teringjantje. Eerst turfwinning, daarna werd er een bos aangeplant en ontstond er houtproductie. Een paar eeuwen later kwam er nog een steenfabriek bij. Genoeg nijverheid in de Wouwse Plantage. Gezien de naam plantage zullen alle arbeiders wel flink zijn uitgebuit, maar dat detail wordt door Wikipedia overgeslagen. Het heet hier blijkbaar ook wel Pindorp en de lokale voetbalclub heeft RKVV Rimboe omdat het in de bossen ligt. Waarvan akte. Plantage Centrum heb je ook nog, dat bestaat uit een aantal merkwaardige gebouwen die in de 2e helft van de 19e eeuw door de particuliere eigenaars van de Wouwse plantage aldaar zijn opgericht. We bevinden ons sowieso in een bijzonder stukje wereld, dit is de gemeente Roosendaal. En we gaan over een paar kilometer dwars door Roosendaal fietsen. Absoluut een van de lelijkste steden van Nederland, niet te doen. Misschien dat je in het centrum met een vergrootglas een paar aardige gebouwen kunt vinden, maar alles daarbuiten is van een dermate deerniswekkende treurigheid dat ik overweeg de tv tijdelijk uit te zetten tijdens de passage door de stad. Via Wouwse Hil en Brembosch rijden we over nietszeggende wegen naar Roosendaal toe, waar de renners over bochtige wegen door een aantal buitenwijken mogen fietsen. Langdonk, Kortendijk, moet je geweest zijn hoor. Om nog maar even te benadrukken hoe treurig Roosendaal is: Moreno Hofland komt hier vandaan. In principe wel prima wegen verder. Breed, zo nu en dan wat verkeersmeubilair, maar niet buitensporig. Ook wat rotondes, waarna we uiteindelijk een aantal bochten later op de Rucphensebaan terechtkomen. En ja, die leidt naar Rucphen. Dit plaatsje bereiken we na 165 kilometer. Paar rotondes en bochten onderweg, maar weinig schokkende taferelen. Rucphen is een dorp, maar ook een gemeente. En die gemeente, tja, die heeft wel een reputatie. Dankzij het dorp Rucphen, maar ook dankzij het dorp Sint-Willebrord. Het zou je bijvoorbeeld zomaar kunnen overkomen dat je iemand met een blubbernek en een rabarberhoofd in een zalmroze polo door de straten ziet struinen. Ik heb het dan uiteraard over Bobbie Traksel, een prototype inwoner van de gemeente Rucphen. In het centrum van Rucphen komen we een paar bochten tegen, redelijk technische passage. Buiten het dorp slaan we snel linksaf en dan rijden we verder naar Sint-Willebrord, waar na 170,6 kilometer de tussen- en bonussprint van de dag zal plaatsvinden.



Het laatste stuk voor de tussensprint is ook vrij technisch. Bochten, rotondes, straten vol klinkers, verkeersmeubilair, noem het maar op. Je moet er wat voor over hebben om de officieuze wielerhoofdstad van Nederland te bereiken. In Sint-Willebrord woont een apart slag volk. Ze noemen het hier ook wel Het Heike en in Het Heike doen ze alles het liefst op hun eigen manier, zonder invloed van buitenaf. Pottenkijkers, daar zitten ze hier niet op te wachten. Dat zie je bijvoorbeeld terug tijdens de verkiezingen. Stemmen doen ze hier liever niet, en als ze het wel doen stemmen ze het liefst op de PVV, of de nieuwe extreemrechtse smaak van de dag. Het is altijd een afwijkend dorp geweest. In het verleden was het een dorp van smokkelaars. De werkloosheid was hoog, dus zocht men andere bronnen van inkomsten. Vroeger deed 50% van de bevolking niets, het was blijkbaar zelfs het armste dorp van Nederland. Een ideale manier om aan de armoede te ontsnappen is: sporten. Stel je nou voor dat je goed blijkt te kunnen sporten, dan is ineens alles mogelijk. Het heeft in ieder geval Rini Wagtmans geïnspireerd om wielrenner te worden. Niet zonder succes, hij werd een bijzonder sterke wielrenner die ooit eindigde op het podium van de Vuelta en meerdere ritten won in de Tour. Na zijn carrière als wielrenner deed hij nog wat dingen voor Astana, een inwoner van St. Willebrod en Vino, ideale combinatie. Wout Wagtmans had je ook nog, de broer van Rini. Ook meerdere ritten gewonnen in de Tour. De buren van de familie Wagtmans? De familie Van Est. De bekendste exponent van die familie was Wim van Est, maar Nico en Piet werden ook prof. De Wikipediapagina van Wim begint al op deze manier: Voordat Van Est wielrenner werd, was hij smokkelaar van tabak tot hij gegrepen werd door de politie en zes maanden de cel in moest. Nou, mijn punt is wel bewezen denk ik. Wim van Est heeft een palmares om U tegen te zeggen, maar hij is natuurlijk vooral bekend vanwege dé val. Hij kukelde tijdens de afdaling van de Aubisque 70 meter diep een ravijn in, maar later werd hem ingefluisterd dat zijn Pontiac het nog deed. Komen we nooit meer vanaf, deze reclamecampagne. Wie er ook uit St. Willebrord komt? Jacques Hanegraaf! Eveneens een voormalig coureur, die later ook beroemd werd als zaakwaarnemer. En op wat voor manier: Volgens Thomas Dekker zette Jacques Hanegraaf hem als zaakwaarnemer aan tot dopinggebruik, door hem in contact te brengen met dopingdokter Eufemiano Fuentes. Moet ik nog meer vertellen over de mentaliteit van de mensen van Het Heike? Ja, ga ik doen. Want ik heb mijn favoriet voor het laatst bewaard: Daan Luijkx! De man achter de legendarische Vacansoleilploeg. De man achter het succes van iconen als Lieuwe Westra, Johnny Hoogerland en ook Wout Poels. Zonder Daan Luijkx hadden we nooit van deze jongens gehoord. Ook de man die het een geniaal idee vond om Riccardo Ricco aan te trekken, of José Rujano, of Ezequiel Mosquera, etc. Ik mis Vacansoleil nog iedere dag, wat een schitterende ploeg was dat. Rrrrrrrob Rrrrrrrruijgh, goed man. Hilario was natuurlijk ook bij die ploeg betrokken, het was echt altijd feest. Joost van Leijen, of all places. De meest random figuren reden de stenen uit de straat in dienst van de wonderploeg van Luijkx. Een beetje DCM in je giechel en knallen. Thomas De Gendt op het podium van de Giro, #neverforget. Na vijf jaar Vacansoleil hield het avontuur helaas op. Tegenwoordig zit Daan in de accountancy, lijkt me wel echt een betrouwbare en integere jongen waar je voor de volle 100% op kunt bouwen. Recent is er op accountancyvanmorgen.nl een artikel verschenen over Daan en dan vooral over zijn opa, die naar verluidt de allereerste Nederlandse deelnemer aan de Vuelta was. Marijn Valentijn, uiteraard afkomstig uit St. Willebrord. Niemand verlaat dit dorp ooit, generatie na generatie blijft men hier, zoveel mogelijk in isolement van de buitenwereld. Volgens dit artikel rijden we zelfs speciaal voor Marijn Valentijn door Sint Willebrord. 'Als eerbetoon aan Marijn Valentijn rijden de renners zondag in de derde etappe Breda-Breda langs diens oude huis aan de Kaaistraat. Daan Luijkx zal er niet bij zijn. Hij is dan op vakantie in…. Spanje.' Ik denk dat Daan op vakantie is in Galicië, op bezoek bij z'n goede maat Eze Mosquera. Wat jullie? Een ijsje eten op Tenerife in de ijszaak van Ricco is ook nog een optie, natuurlijk.



Corry Konings komt trouwens ook uit St. Willebrord, om de tokkiebingo volledig rond te maken hadden we uiteraard ook nog wat smakeloze muziek nodig. Hoeren neuken, nooit meer werken! Dick Jaspers lijkt me dan weer de uitzondering op de regel, ik weet niet of er over een doodsaaie biljarter veel smeuïge roddels te vertellen zijn. De familie Gorter met hun matjes past dan wel weer in het patroon. Niet geheel ontoevallig vindt de tussensprint plaats op de Dorpsstraat, de plek waar Jan Raas in de Tour de France van 1978 de gele trui veroverde. Die Tour ging van start in Leiden met een proloog, waarna men de volgende dag twee ritten afwerkte. Rit 1a ging van Leiden naar Sint Willebrord en onder toeziend oog en vermoedelijk ook wat gezang van Corry Konings ging Jan Raas met de zege aan de haal. Daarna volgde rit 1b, van Sint Willebrord naar Brussel, die rit werd dan weer gewonnen door Walter Planckaert. Andere tijden. In deze Dorpsstraat, waar we gaan tussensprinten, liggen eretegels voor vrijwel alle Nederlandse geletruidragers uit de Tour en jaarlijks vindt er de Yellow Jersey Classic plaats. Zo, nou. Willebrord Wil Vooruit hebben we ook nog, de lokale wielerclub. De juniorenploeg heeft in het verleden al wat bekende namen afgeleverd en staat nu op het punt om dat weer te doen. De tweede beste Nederlandse junioren rijden voor de ploeg, de een gaat volgend naar naar de opleidingsploeg van Jumbo en de ander naar die van DSM. Rucphen is niet voor niets dé wielergemeente van Nederland, blijkt maar weer. Er is ook jaarlijks een veldrit in Rucphen, niet onbelangrijk. En je kunt hier skiën in zo'n indoor hal, maar dat moet je niet willen. Oh, de Dorpenomloop Rucphen heb je natuurlijk ook nog, zo'n heerlijke 2.2-koers. Vandaag kijken we naar een 2.2-koers die per ongeluk in de Vuelta verdwaald is geraakt. Ook lachen. Na de tussensprint rijden we quasi rechtdoor richting Sprundel, een klein dorpje waar vast niets over te vertellen valt. Fout, ook hier komen weer een aantal wielrenners vandaan. Thijs Roks en Frits Pirard, niet van de minsten. Pirard won zelfs ooit nog een rit in de Tour en werd een keer tweede in de Ronde van Vlaanderen, niet mals. Dé wielergemeente van Nederland, nou, niet eens vergezocht. In Sprundel slaat men bij een rotonde rechtsaf, waarna er dwars door het dorp gereden wordt. Weer klinkers hier, en ook wel wat verkeersremmend gedoe. Buiten Sprundel komen we nog een rotonde tegen en daarna rijden we een aantal kilometer behoorlijk rechtdoor richting Etten-Leur. Dit is wel al de finale van de rit, heel ver fietsen is het niet meer naar de finish in Breda. We rijden ook al over de Bredasebaan, ik bedoel maar. Af en toe een drempel, af en toe een flauwe bocht, maar geen enorm bijzondere weg. Had net iets breder gekund, het is geen provinciale weg, maar à la. Een tijdje fietst men door een bos, terwijl we Etten-Leur stiekem net niet gaan bereiken. Dat zullen de mensen daar wel Etten-Teleurstellend vinden, maar ik vind Etten-Leur dan weer teleurstellend. Vincent van Gogh schijnt hier een tijdje te hebben gewoond, maar dan ben je er verder wel. Moet je nou kijken man:



In de buurt van Etten-Leur komen we een keer een rotonde tegen en daarna een tweetal bochtjes, maar dan rijden we weer vrij lang rechtdoor over een niet al te spannende weg. Veel bomen, eventuele wind heeft derhalve weinig invloed. Niet de allerbreedste weg, dus positionering zal hier ook wel een dingetje zijn. Om de namedropping qua Nederlandse profs compleet te maken ga ik nog even beginnen over Rijsbergen, een aantal kilometer verderop. Daar komt bijvoorbeeld Johan van der Velde vandaan, maar ook bijna de voltallige familie Van Aert. Jos van Aert bijvoorbeeld, voormalig prof. Een familielid van Wout, toch lachen. Jelle Nijdam uit Zundert, nog een paar kilometer verder verderop. Sauna Diana! Vincent van Gogh! Nee, nu raken we iets te ver uit de buurt. Terug naar de koers, in het gehucht Lies komen de renners een paar bochten tegen, verder blijven we zo goed als rechtdoor rijden langs de bomen. Op ongeveer 10 kilometer van het eind komen we twee stevige bochten naar links tegen, dan slaan we twee keer achter elkaar rechtsaf en bereiken we een brede weg die rechtdoor naar Breda gaat. We betreden Breda en mogen een paar kilometer over die rechte en brede weg rijden, totdat we linksaf slaan, wat vluchtheuvels tegenkomen en naderhand merken dat de weg in tweeën is gesplitst door een flinke middenberm. Dat duurt niet eeuwig, maar het is wel weer even een puntje van aandacht. Op ongeveer zes kilometer van het eind slaat het peloton rechtsaf, een brede bocht. De weg is nu gewoon weer mooi breed en eigenlijk gaat het nu zo goed als rechtdoor tot op 2,5 kilometer van het eind. Een viaduct tussendoor vormt de grootste uitdaging, het is verder echt een doodsimpele finale. Die bocht op 2,5 kilometer van het eind is wel een scherpe naar rechts, maar daarna gaat het dan wel weer rechtdoor tot op 800 meter van het eind. Klein versmallinkje tussendoor, we moeten nog even over de spoorbrug fietsen en dan komen we nog een vluchtheuvel tegen die hopelijk verwijderd zal worden. Verder gewoon immer geradeaus, tot in de slotkilometer. Een scherpe bocht naar rechts op 800 meter van het eind en dan rijden we zo goed als rechtdoor tot aan de finish, over de Claudius Prinsenlaan. Op een ontzettend flauwe bocht naar rechts na kan ik verder geen op- of aanmerkingen bedenken. Deze finale zou echt perfect te doen moeten zijn. Keerzijde is dat je op een totaal nietszeggende plek finisht, bij het gemeentehuis voor de deur. Paultje Depla, laat je horen! #VamosBreda



Na 193 kilometer zijn we weer terug daar waar we begonnen, in Breda. De stad van Stef Clement, om er maar even geen reclame voor te maken. Een willekeurige greep uit andere Bredanaars: Joep 'je mist Bony hè?' Schreuder, Helene 'stompje' Hendriks, DJ 'trance is geen muziek' Tiësto, Sylvie 'golddigger' Meis, Grad 'kutmuziek' Damen, Grad 'kutvoetballer' Damen, Sydney 'Melbourne' van Hooijdonk, Marc 'kent u die nog?' Goos, Herman 'parkeerplaats' van der Zandt, Hans 'van Breda' van Mierlo, en DJ 'nog meer waardeloze muziek' Hardwell. Een imponerend rijtje, toch wel. Ik heb me laten vertellen dat vooral de wijk Haagse Beemden, aan de rand van Breda, de moeite waard is. Daar komen fenomenen als Virgil van Dijk en Ralf en Mats Seuntjens vandaan, je zou voor minder. Eens even kijken, wat hebben we nog meer. Oja, in het Prado in Madrid hangt een schilderij van Diego Velazquez. De overgave van Breda, een schilderij dat volgens een bepaalde encyclopedische website opvalt vanwege de hoffelijkheid die wordt uitgebeeld. Onderwerp van het doek is het Beleg van Breda, de belegering van Breda tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Deze sterke vestingstad, gelegen in Staats-Brabant in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden aan de grens met Spaans hertogdom Brabant, werd in 1624 en 1625 belaagd door Spaanse troepen onder leiding van Ambrogio Spinola. Verovering van Breda zou de Spanjaarden een uitvalsbasis verschaffen om gemakkelijker andere Staatse steden te veroveren en het gevaar voor de Spaanse steden verminderen. Verder wilde Spinola Spanjes eer herstellen en zijn reputatie als veldheer redden. Beide hadden aanzienlijke schade geleden na het mislukken van het Beleg van Bergen op Zoom en het gedrag van de Spaanse troepen na de geslaagde list met het turfschip van Breda. Spinola verraste door laat in het seizoen de stad te belegeren. Snel werd de stad omsingeld en met een circumvallatie en een contravallatielinie afgesloten. Prins Maurits, en later zijn opvolger Frederik Hendrik, kwamen Breda te hulp door de bevoorrading van de Spanjaarden te verstoren en door te proberen de stad te bevoorraden en te ontzetten. Hun pogingen liepen echter op niets uit en de stad moest zich na een beleg van 11 maanden op 2 juni 1625 overgeven vanwege het gebrek aan voedsel onder de burgerbevolking en de uitzichtloosheid. Dat vinden die Spanjolen leuk he, dit even benadrukken. Weet je wat, gunnen we ze gewoon. Spanje is sowieso nooit ver weg in Breda, zo heb je in de stad bijvoorbeeld ook het Spanjaardsgat, een waterpoort die ligt tussen de Granaattoren en de Duiventoren van het Kasteel van Breda in het centrum van Breda. De waterpoort is normaliter alleen vanaf de buitenkant te zien, maar bij rondleidingen over het kasteelterrein ook vanaf de binnenkant. Het Spanjaardsgat ligt bij de Haven van Breda. Wat is verder nog leuk om te noemen, hmm, eens denken. Oja, de koepelgevangenis! Doet tegenwoordig dienst als een soort escape room deluxe. Ben jij de gevangene en lopen er allemaal acteurs rond als gevangenisbewaarder. Moet je zien te ontsnappen enzo, lachen man. Zoals ik nu ga ontsnappen aan dit deel van de voorbeschouwing, doei.



In Breda wordt het overdag 24 graden, er is een beetje wind uit het westen en het blijft normaliter droog. Gedurende de rit zou het onderweg wellicht wel wat meer kunnen gaan waaien, maar de kans op waaiers lijkt mij echt verwaarloosbaar. Dus gaan we zonder verwachtingen om 12:25 van start, waarna er een mokerlange neutralisatie volgt en we pas om 12:52 echt beginnen. Als je dat wil zien ben je weer afhankelijk van Eurosport. De NOS zendt überhaupt niets uit, wat? Die gaan doodleuk het EK wielrennen op de weg van de meisjes uitzenden, koekoek. Vuelta in eigen land, wat maakt het uit joh. Wat de Belg gaat doen is mij niet geheel duidelijk, in Sporza op zondag komt zowel het EK als de Vuelta voorbij, nouja, afwachten dan maar. Eurosport snapt het gelukkig wel, die beginnen gewoon netjes om 12:00 met de Vuelta. Hoppa. Meteen op Eurosport 1, en natuurlijk ook op DISCOVERY PLUS, de PLAYER, etc. De aankomst wordt verwacht tussen 17:04 en 17:28. Tegen die tijd is het Nederlandse avontuur weer voorbij en kan de Vuelta écht gaan beginnen.

Dit wordt natuurlijk weer een sprint.
1. Merlier. Nu wel. Als zijn ploeg tenminste deze keer op het idee komt om hem in de laatste paar kilometer van een paar knechten te voorzien. In z'n eentje is Tim een beetje hulpeloos.
2. Pedersen. Best sterk gisteren, maar van de andere kant is geklopt worden door Bennett ook wel weer genant. Al helpt het heel veel als Van Poppel de sprint voor je aantrekt, wat een fenomeen. Geen idee wie dat doet voor Pedersen, maar die komt niet in de buurt.
3. Ackermann. Zo, wat kan die er weinig van he? Maar de concurrentie ook niet, dus dat scheelt.
4. Bennett. Dit gaat niet iedere dag lukken. Gisteren zat alles mee, maar je kon aan alles merken dat Bennett daar zelf ook zo over dacht. Als het meezit is dat toeval en zeker geen verdienste van hemzelf. Als het vandaag niet lukt is dat zijn ware niveau. Sam Bennett zijn lijkt me geen pretje. Een overwinning pak je niemand af zou je denken, maar Bennett is dat waarschijnlijk alweer vergeten. Op naar de volgende mislukking, die blijven tenminste wel hangen.
5. Groves. Het geheime wapen Thijssen kan ik niet meer noemen, dus dan kom je al snel in deze categorie uit. Niet best. Groves is nog geen Merlier, zeg maar.