[Vuelta] Etappe 2: 's-Hertogenbosch - Utrecht #1

Etapa 2: 's-Hertogenbosch - Utrecht, 175,1 km

Het was hartstikke gezellig in Utrecht, maar ik blijf toch van mening dat live aanwezig zijn bij de koers de slechtste manier is om de koers te volgen. Om de vier minuten flitst er een ploeg voorbij en verder? Geen idee. Af en toe hoor je het zoetgevooisde stemgeluid van Herbert Dijkstra op iemands telefoon, je werpt zo nu en dan even een blik op PCS en je kijkt vol bevreemding naar mensen die ineens als een debiel beginnen te zwaaien zodra de helikopter in beeld komt. TACATACATACATACATACATACATACATACATACATACA. Topdag gehad verder. Ik heb Eusebio Unzue gezien, ik heb Chente Garcia Acosta gezien, ik heb Jetse Bol gezien, ik heb de mannen van Euskaltel buiten het parcours om zien fietsen, Bryan Coquard heeft dankjewel tegen me gezegd omdat ik hem voorrang gaf. Kortom, het was een leuke dag. Van de koers krijg je weinig mee, al had ik wel een prima plek gevonden uiteindelijk. Kon ze in ieder geval lang zien rijden, maar ze rijden allemaal zo mokerhard dat die ene kilometer per uur verschil er niet meer aan af te zien valt. Wel leuk dat je alle achterblijvers uitgebreid kunt bestuderen, die komen normaal nooit in beeld. Zaten nog verrassende namen tussen ook, wat deed Thomas De Gendt in vredesnaam zo ver achter de rest? Maar goed, tot zover mijn ene dag in het jaar dat ik het huis verlaat. De ploegentijdrit werd zoals je wel kon verwachten gewonnen door Jumbo-Visma. De menigte werd uitzinnig toen Jumbo-Visma passeerde en toen de mensen op hun telefoontjes zagen dat Gesink als eerste over de streep mocht komen ging menig gebalde vuist de lucht in. Een prima overwinning voor Jumbo-Visma, een mooie eerste stap richting de vier op een rij van Roglic, en natuurlijk schitterend dat Gesink de rode leiderstrui mag dragen. In eigen land ook nog eens! Zoveel tegenslag gekend, dit succesje is hem van harte gegund. Verder, tja. De verschillen bleven zoals verwacht beperkt. Jumbo had misschien nog wat harder kunnen gaan als ze geen rekening hoefden te houden met Kuss, nu pakken ze 'slechts' 13 tellen op Ineos en 14 tellen op Quick Step. Dat waren ook meteen de drie populairste ploegen na de finish, bij de bus van Jumbo-Visma stond een verzameling dagjesmensen daar lusten de honden geen brood van. Snel weggerend en als enige bij de bus van UAE gaan staan, tevergeefs op zoek naar doctor Iñigo. BikeExchange op een halve minuut, UAE ook zoiets, nouja, dat maakt over drie weken allemaal niet heel veel uit. Wel shout-out naar m'n boys van Kern Pharma, netjes 14e! Het schijnt dat de boel op tv ook slecht in beeld werd gebracht, dus eigenlijk was het voor ons allemaal een vrij nutteloze dag. Toch genoten, de sfeer hing er lekker bij. Het zal tijdens de volgende rit, de eerste rit in lijn, ook van de sfeer moeten komen. Het parcours, nouja, dat is minder dan optimaal.




De eerste rit in lijn van deze Vuelta gaat van start in 's-Hertogenbosch, een stad die de Spanjaarden blijkbaar Bolduque noemen. Jetse Bolduque. Toch wel een van mijn favoriete Nederlandse steden, ik mag graag door het centrum van Den Bosch banjeren. Heel ver buiten het centrum moet je alleen niet komen, dan gaat het wel een beetje mis. Volgens Wikipedia zijn dit de hoogtepunten van Den Bosch: Bezienswaardigheden en attracties in ’s-Hertogenbosch zijn het Museumkwartier, de Sint-Janskathedraal, het Zwanenbroedershuis, het Jheronimus Bosch Art Center, Museum Slager, de Moriaan, de Binnendieze, de Parade, het Sportiom, de Brabanthallen, de Drakenfontein, de Bolwoningen, het Bossche Stadhuis en de Vestingwerken van 's-Hertogenbosch. De Sint Jan, ja, natuurlijk, uiteraard. Zowel aan de binnenkant als de buitenkant. De Drakenfontein? Nou, dat heb je snel gezien hoor. Jheronimus Bosch? Oja, die komt hier vandaan. Kon wel aardig schilderen, dat mannetje. De stad ligt aan vier rivieren, de Maas, de Aa, de Dommel en de Dieze. Dat zijn wel weer de feitjes waarmee je punten scoort. We bevinden ons ineens in het zuiden van het land, dus in katholijke contreien. In figuurlijke zin is de stad een rooms-katholiek bolwerk, waarvan ook vandaag de dag nog alle kenmerken in de kunst en de kerken terug te vinden zijn. De Sint-Janskathedraal, het hoogtepunt van de late Brabantse gotiek is een van de meest karakteristieke gebouwen van de stad. Het is een kerkgebouw met de titel van kathedraal omdat het de zetel is van de bisschop van 's-Hertogenbosch. Het is de grootste kathedraal van Nederland. De late Brabantse gotiek, dat was me wat. Ik zou nog meer van Wikipedia kunnen kopiëren, maar als je nog nooit in Den Bosch bent geweest moet je er gewoon eens naartoe. Rondje lopen over de Markt, alle genoemde gebouwtjes even checken, daarna nog even de vestingwerken van de stad begluren. Boottochtje dwars door de stad, waarom niet? Achter het station kun je ook nog even het Paleis van Justitie bezoeken, als je niets te verbergen hebt. Als je een tractor hebt kun je het provinciehuis van Noord-Brabant blokkeren oh wacht dit gaat waarschijnlijk nog echt gebeuren ook. De Verkadefabriek is een ding, met carnaval noemen ze het hier Oeteldonk en vieren ze hun eigen feestje het liefst zonder pottenkijkers van buiten. Als we het roadbook moeten geloven bestaat de lokale specialiteit uit worstenbroodjes, maar dat is natuurlijk net niet helemaal waar. Worstenbroodjes zijn wel een Brabants fenomeen, maar het lokale fenomeen is natuurlijk de Bossche bol. Een hoop slagroom, soezenbeslag eromheen en dan een het liefst zo dik mogelijke laag chocolade. Jan de Groot, ditdat. Altijd een rij voor de deur, terwijl je bij allerlei toko's in de stad zijn bollen kunt eten. Niet te vaak doen, want dan kom je geen viaduct meer op. Marianne Vos is hier geboren, maar groeide in een minuscuul dorpje op, een eindje verderop. Dat lijkt me wel genoeg over Den Bosch, je moet het gewoon zelf beleven. Oja, de Tour ging hier in 1996 van start, dat detail moeten we nog even noemen en dan gaan we door.



Pohhhh wat heb ik me een partij weinig zin om deze rit voor te beschouwen zeg. De start in Den Bosch is nog best leuk en tijdens de neutralisatie rijden we een mooie rondje door de stad. Bijna alle hoogtepunten komen voorbij, leuk gedaan. Maarja, daarna gaan we echt beginnen en dan wordt het minder leuk. Je kunt een rit in Nederland wel ongeveer uittekenen: vlak, bochten, rotondes, drempels, vluchtheuvels, auto's op het parcours, etc. Dit wordt een shitshow waar ons enige vermaak zal afhangen van de valpartijen. Na een paar kilometer rijden we wel door Vlijmen, het dorp van... Lars Boom! Ook het dorp van wijlen Piet Libregts, die ook het een en ander in het wielrennen heeft gedaan. En die groene speknek van het pijlensmijten, komt nog niet eens in de buurt van een sport. Van Vlijmen rijden we via Haarsteeg naar Heusden, daar word ik dan nog wel vrolijk van. Een vestingstadje, ja! Kijk hoe mooi hnnnnnng



Voorbij Heusden fietst men over de Maas, waarna we bijna door Veen fietsen. De ploegleiders gaan daar een paar bange momenten beleven, voor je het weet vliegt je auto in de fik. Even verderop verlaten we bij Giessen en Andel de mooie provincie Noord-Brabant en rijden we een tijd door Gelderland. Over brede en vrij rechte wegen rijden we door het land van Maas en Waal, waarna we na een tijd langs Zaltbommel rijden. Hier steken we onze tong 80 keer uit en dan rijden we verder over die brede weg. Geen enerverende weg, het is vooral recht. Af en toe een rotonde, soms een bocht, maar dit is voor Nederlandse begrippen goed te doen. Vrij saaie omgeving wel, als het water uit beeld is. Gelukkig is dat water vaak genoeg wel in beeld, dan lijkt het nog ergens op. Nouja, goed, zo ploegt men verder. Dreumel, kan niet zeggen dat ik er vaak ben geweest. In Beneden-Leeuwen slaan we linksaf, rijden we over de Waal en scheren we langs Tiel. Daar komt beroepsmongool Bobbie Traksel vandaan, gruwel. Volgens Fernando Escartin, parcoursbouwer van beroep, tevens geografisch wonder, 10 voor topografie, moeten we vandaag opletten voor de wind want we bevinden ons in de buurt van de zee. Uhhhhh. Ja, relatief gezien vast wel. Absoluut, niet echt. Wel veel open terrein tijdens deze rit, maar... er wordt niet veel wind verwacht. Jammer dan. Tiel laten we gelukkig verder wel links liggen, we slaan rechtsaf en rijden dan een tijd over een iets smallere weg langs Vogelenzang. Groetjes aan Leo en Jakob. Van Vogelenzang rijden we dan weer naar Lienden, niersteentjes aan Sywert. Wel een lekkere weg voor wat valpartijtjes dit, ik zie het helemaal zitten. In Lienden hebben we 80 kilometer afgewerkt, we zijn nu ook bijna toe aan de meest gruwelijke col van deze Vuelta. Via heel wat bochten zetten we na een tijd koers richting Rhenen, daar komt Erik Breukink geloof ik vandaan. Oh, nee, dat was Rheden. Wie wel uit Rhenen komt? Sywert van Lienden, jawel! Wat is er in Rhenen? Het Ouwehands Dierenpark. Daar was geloof ik iets te doen met reuzenpanda's, ofzo. Provincie Utrecht overigens, we zijn weer terug daar waar de Vuelta begon. In Rhenen en omstreken rijden we eigenlijk gewoon een rondje, om nog wat bekende plaatsen te voorzien van een bezoekje. Het Ouwehands Dierenpark bijvoorbeeld, maar ook de Grebbeberg. Bastion van het Nederlands verzet, de Nederlandse soldaten wisten hier toch maar mooi een paar minuten de Duitsers tegen te houden. De renners fietsen langs het militair ereveld, terwijl de vluchters vast plaats mogen nemen in de loopgraven van de Grebbelinie, want weldra moet er geklommen worden voor de punten. Hier moet er ook al een klein beetje geklommen worden, voor Nederlandse begrippen.



Voorbij de Grebbeberg rijden de renners voor de tweede keer door Rhenen, een passage met een paar rotondes en ongetwijfeld nog meer verkeersremmend gedoe. Voor de gelegenheid zal er gedurende de rit het nodige verwijderd zijn, maar in Nederland ligt zoveel onzin, daar valt niet tegenop te verwijderen. Enfin, buiten Rhenen volgt men een tijd de loop van de Nederrijn, via Elst rijdt het peloton naar Amerongen. In dat Elst ligt een straat met een lelijke strook in het midden, dat gaat weer een chute opleveren. Na 103 kilometer komen we vervolgens uit in Amerongen, waar we rechtsaf slaan en beginnen aan de fameuze Alto de Amerongse. Lekker gewerkt, Spanjolen. Is gewoon het woord berg weggevallen en staat er nu doodleuk op alle kaartjes Alto de Amerongse. Niet best. Ook niet best is dat ik me door de locals heb laten vertellen dat we de Amerongse Berg van de verkeerde kant bedwingen. De makkelijke kant, schande! Met het oog op de veiligheid waarschijnlijk de beste optie, anders zit je met klinkers en drempels in de afdaling, maar, ja, toch jammer. Volgens de organisatie is de Alto de Amerongse van deze kant 2,1 kilometer lang, gemiddeld gaat het aan 2,4% omhoog. Uh, ja, voor ons is dat een berg. Vierde categorie, wat uniek is. Spanje gaat normaal nooit lager dan drie, maar speciaal voor de Nederlandse molshoop hebben ze een vierde categorie gecreëerd, bizar. De kans is groot dat deze rit gekaapt gaat worden door de tyfusboeren, maar een andere organisatie wil ook graag een duit in het zakje doen. Op de Amerongse Berg zal Excinction Rebellion aanwezig zijn. Een groot sportevenement als La Vuelta is ‘absoluut niet klimaatvriendelijk’, stelt Extinction Rebellion. ,,Zo worden duizenden sporters heen en weer gevlogen, gaan supporters gepaard met grote hoeveelheden consumpties en (zwerf)afval. Om nog maar niet te spreken van de vele volgauto’s en automobilisten die een populaire wielerronde met zich meebrengt.’’ Wel waar. Eindelijk een keer een zinnig protest, zullen we maar zeggen. Al zullen de renners zich daar weinig van aantrekken, op deze brisante alto gaan de vluchters tegen elkaar sprinten op leven en dood om die felbegeerde bergtrui te pakken te krijgen.



In Amerongen staat overigens ook een castillo, heel sick allemaal. Na de klim gaat er gedaald worden, langs de kant die interessanter zou moeten zijn. In ieder geval gezellig door het bos, zonder veel gekke bochten. Die bochten komen eigenlijk pas na de afdaling, als we over een kronkelende weg naar Scherpenzeel fietsen. Agrarisch stukje Nederland wel, ik vrees hier voor de boeren. Ik heb in Utrecht gezien dat de Guardia Civil aanwezig is, dus stel ik voor dat ze hun knuppels meenemen om al die hoerenboeren naar de verdoemenis te meppen. Heel wat bochten en rotondes in Scherpenzeel en dan rijden we naar Woudenberg, waar Lars van der Haar vandaan komt. Henry Schut komt overigens uit Scherpenzeel, dus dat is bij dezen het saaiste plaatsje van Nederland. Van Woudenberg, waar ook flink wat rotondes liggen, gaat het verder over een brede N-weg door het bos, waarna we na een tijd linksaf slaan en dan langs Maarn naar Doorn fietsen. We fietsen dwars door de Utrechtse Heuvelrug en dus is het niet 100% vlak, maar wel 99,9%, zeg maar. In Doorn vinden we Casa Doorn, waar keizer Wilhelm II ooit nog woonde. Simon Vestdijk woonde hier ook, die kon wel een aardig eindje schrijven. Kees Jansma dan weer niet. Na een tijdje vooral rechtdoor te zijn gereden slaat men in Doorn rechtsaf, om vervolgens redelijk rechtdoor naar Driebergen-Rijsenburg te rijden, waar Dick Benschop vandaan komt. Meer hoef je niet te zeggen. In Driebergen wordt het wel lekker bochtig, lekker Nederlands. Buiten dit plaatsje blijft het vrij bochtig, terwijl we door de bossen langs Austerlitz fietsen. Aan het eind van deze weg slaan we rechtsaf en dan passeren we langs de Pyramide van Austerlitz, jawel! De Pyramide van Austerlitz is een monument dat bestaat uit een met gras beklede piramidevormige zandheuvel met een stenen obelisk. De totale hoogte, inclusief obelisk, is 33 meter. Bezoekers kunnen het platform bij de obelisk bereiken langs een trap van 81 treden. De piramide is in 1804 gebouwd door napoleontische soldaten op een van de hoogste punten van de Utrechtse Heuvelrug. De Pyramide bevindt zich in de Utrechtse gemeente Woudenberg. Nou nou nou, jongens toch. We worden verwend met al deze mooie hoogtepunten van ons klamme kikkerlandje.



Voorbij de Pyramide slaan we al snel linksaf en dan fietst men een tijd rechtdoor over een brede weg langs de Leusderheide af, al zien we vooral veel bomen in beeld. Deze weg brengt ons naar Amersfoort, ook een stad. Bereiken doen we Amersfoort na 148 kilometer, op minder dan 30 kilometer van het eind. Wilco Kelderman schijnt hier geboren te zijn, al dacht ik dat hij met zijn melkmuil in Barneveld is opgegroeid. Stukje bible belt. Ilja Gort schijnt ook uit Amersfoort te komen, dat is dan eigenlijk weer rullevanter. Mooie vent. Mooie stad ook, als we Wikipedia mogen geloven. Nog nooit geweest eigenlijk, behalve in de lokale dierentuin. De binnenstad bezit een middeleeuws karakter met oude verdedigingswerken zoals grachten en stadsmuren. Oké, ik ben om, we gaan naar Amersfoort. Koppelpoortje, lekker man. Piet Mondriaan komt ook uit Amersfoort en er is een Mondriaanhuis, heel gaaf. Amersfoort was vanaf ongeveer 1860 tot 1980 een van de belangrijkste garnizoenssteden van Nederland en dus zijn er hier heel veel kazernes, misschien iets minder gaaf. Het partijburea van de ChristenUnie staat hier ook, nee, dan schrap ik 'm weer van de lijst. Na heel wat bochten, rotondes en ander gedoe verlaten we Amersfoort weer en rijden we een tijd rechtdoor over een brede N-weg naar Soesterberg, maar vlak voor we die plaats bereiken slaan we rechtsaf, waarna het peloton een paar bochten later ineens over een vliegveld fietst. Vliegbasis Soesterberg. Daar, op de landingsbaan, het breedste fietspad van Nederland, ligt na 158 kilometer de tussensprint van de dag. Hoe je een waardeloze rit toch nog kunt opvrolijken, zeg. Vliegbasis Soesterberg was een militair vliegveld nabij Soesterberg, tussen Utrecht en Amersfoort. Het vliegveld was de bakermat van de militaire luchtvaart in Nederland; in 1913 maakte de Luchtvaartafdeeling (LVA) van het leger hier haar eerste vluchten. Vanwege bezuinigingen op defensie is de basis in november 2008 gesloten en opgeheven. Het grootste deel ervan wordt sindsdien beheerd als natuurgebied: het Park Vliegbasis Soesterberg. Vliegbasis Soesterberg is aangelegd op de Sandr van Soesterberg, een nagenoeg vlakke waaier van zand en grind, die uitgespoeld is tijdens het Saalien, de voorlaatste ijstijd. In het noordoostelijke deel van de vliegbasis zijn het Militaire Luchtvaart Museum en het voormalige in Delft gevestigde Legermuseum nu samen ondergebracht in het Nationaal Militair Museum en op 21 mei 2010 werd een fietspad geopend dat Soest met Soesterberg-Noord verbindt en dwars over de oude landingsbaan loopt. Op dat fietspad gaan we gewoon sprinten joh, wow man! Heel vet. Nederland staat na deze rit helemaal op de kaart, zoveel is wel duidelijk.



Naast het tekentje van de tussensprint zie ik op de kaart ook een B staan, dus er is hier vast ook een bonussprint. De straaljagers mogen hier tijd proberen te pakken op de zweefvliegtuigen, ofzo. Voorbij de tussensprint komen we flink wat bochten tegen, terwijl we dwars over Camp New Amsterdam (huh?) fietsen. Bij Huis Ter Heide bereikt men weer eens een brede en rechtere weg, die we een tijd volgen. Aan het eind van deze weg gaat het naar rechts en dan rijden we langs De Bilt, waar de temperatuur opgemeten zal worden. Over brede en rechte wegen rijden we vervolgens Utrecht binnen, hey, daar zijn we weer. In Utrecht maakt de organisatie het zichzelf onnodig moeilijk. We hadden vrij makkelijk naar de finish kunnen rijden, maar er volgt nog een lusje door de stad zelf. Deels over wegen van de ploegentijdrit, maar dan in tegengestelde richting. Op vier kilometer van het eind nog lekker over de Wittevrouwensingel rijden, met de klinkertjes en de gekke bochtjes, goed idee. Biltstraatje in op 3,5 kilometer van het eind, van deze finale krijg ik kermiskoersvibes. Of ZLM Tourvibes, maar dat is ongeveer hetzelfde. Zo goed breng je Utrecht hier nu ook weer niet mee in beeld, dus helemaal snappen doe ik het niet. Op 2,5 kilometer van het eind wat bochtenwerk, zo gaan we bij een rotonde naar rechts en rijden we een paar meter over de brede Waterlinieweg, tot we op ongeveer twee kilometer van het eind linksaf slaan richting de Pythagoraslaan. Dat is op zich allemaal nog wel te doen, het is eerder het stuk tussen vijf en vier kilometer van het eind dat wat onnodig aanvoelt. Flinke middenberm wel op de Archimedeslaan richting de laatste kilometer, alsmede een bocht naar rechts, maar die middenberm zullen ze vast wel even verwijderen. Malle laatste kilometer ook wel. Even onder de weg door een paar meter naar beneden, een paar meter omhoog, dan relatief rechtdoor, totdat het in de allerlaatste meters van de rit ineens lang naar links begint te lopen. Dan onder het viaduct door rechtdoor naar de finish, gelegen op het terrein van de Universiteit Utrecht. Valt niet mee om een goede finishlocatie te zoeken in Nederland, maar deze laatste kilometers, kweenie. Had beter gekund.



De Universiteit Utrecht (UU) is een Nederlandse universiteit die gevestigd is in de stad Utrecht. Tot 20 oktober 1992 heette ze Rijksuniversiteit te Utrecht (RUU). Met meer dan 30.000 studenten (en een jaarlijkse instroom van 6.500 nieuwe studenten) is de UU een van de grootste universiteiten van Nederland. Aan de universiteit zijn ongeveer 6.000 medewerkers verbonden, waarvan 640 hoogleraren. De universiteit biedt bacheloropleidingen, minors en masteropleidingen aan, alsmede promotietrajecten. De UU heeft zeven faculteiten, en had in 2019 een totaal jaarbudget van circa 810 miljoen euro. Als we daar toch finishen pleuren we deze zinloze informatie er maar gewoon in. Wielrenners laten finishen voor de faculteit bètawetenschappen, vind ik wel humor. De botanische tuinen liggen iets verderop, terwijl we de andere kant op, nou, flink de andere kant op, het stadion van FC Utrecht vinden. De Galgenwaard. Die naam komt altijd wel door de keuring, de rest van de club minder. Wat kunnen we verder nog over Utrecht melden? Nou, dat Anton Geesink uit deze stad afkomstig is. En in de stad van Anton Geesink mag ONZE Robert Gesink in de rode leiderstrui rondrijden, is dat niet mooi jongens? Vooral omdat Gesink altijd Geesink werk genoemd, poëtisch joh. Verder eigenlijk nog steeds weinig zin om meer te vertellen over een stad die iedereen kent, dus mocht je Utrecht niet kennen kun je hier terecht voor al je informatie over de lokale castillos, iglesias y al de rest. https://nl.wikipedia.org/wiki/Utrecht_(stad) Wel nog even een shout-out naar TivoliVredenburg, de EKKO, het Janskerkhof en bitterballen. Volgt nu nog een schitterende luchtfoto van onze idyllische finishlocatie:



In Den Bosch wordt het overdag 24 graden, er is amper kans op regen en er staat een beetje wind uit het westen. Wind vanuit zee! Stelt niet genoeg voor om iets te veroorzaken, vind ik. Dit wordt gewoon een flopweekend en anders niets. In Utrecht hetzelfde verhaal, niet heel gek aangezien de twee plaatsen toch behoorlijk dicht bij elkaar liggen. Wind continu uit het westen, in de finale vooral tegenwind, op de laatste paar kilometer na. Dan juist weer wind in de rug, vroeg beginnen met sprinten dus. Om 13:15 gaan we van start in Den Bosch, het schitterende Den Bosch. De NOS is er om 14:00 bij, die geven geen fuck om Den Bosch dus. Ligt niet in de Randstad, dus lekker boeien. Sporza is er zelfs pas om 14:30 bij, dat kan toch niet jongens. Gelukkig is er altijd nog Eurosport, hoewel je wel afhankelijk bent van de PLAYER en varianten daarvan als je alles live wil zien. Eurosport 1 gaat om 13:45 live, de PLAYER meteen. De finish wordt verwacht tussen 17:20 en 17:42. Normale tijd, top.

Dit wordt een sprint. Een ontregelde sprint dankzij een hoop valpartijen wellicht, maar alsnog, een sprint. Leuke strijd om de bergtrui op de Alto de Amerongse Berg, her en der zien we wat mooie plekjes van Nederland passeren maar al bij al is dit natuurlijk een volledig zinloze rit. Ik geef Extinction Rebellion groot gelijk, wat schieten we nu eigenlijk op met de start van een grote ronde in Nederland? Lekker iedereen naar Nederland laten vliegen en daarna weer naar Spanje. Alle auto's, bussen en noem het maar op die tocht laten maken. En voor wat? Om Nederland goed in beeld te brengen? Moet je niet willen, het is hier kut. We hebben hier boeren. En stikstof. En mest. En Rutte. Blijf weg, er is hier niks te halen, behalve een hoop eencellige ellende. Doe het jezelf vooral niet aan. Je kan hier wel goed fietsen, maar dan krijg je wel ongezonde lucht in je porem. In Brabant leven we allemaal minstens een jaar korter dankzij al die kankerboeren. Dus, gewoon kut. En anders niks.
1. Merlier. Merlier wint altijd de eerste sprint in een grote ronde, is gewoon zo. Net zoals Alpecin ook altijd minstens één rit wint in een grote ronde. Zijn wetmatigheden, hoef je verder niet over na te denken.
2. Ackermann. Als dat je grootste concurrent is heb je het als Merlier ook wel goed voor elkaar hoor.
3. Thijssen. WantyGoden.
4. Van Poppel. Danny, die weer voor Sam Bennett eindigt, ondanks een fantastische lead-out.
5. Bennett. Sam, die weer achter Danny van Poppel eindigt, ondanks een fantastische lead-out.