KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Goed slotjequote:Op vrijdag 19 augustus 2022 21:01 schreef Dries4Ever het volgende:
bewijs hier: WLR / Zie ze weer rukkend voor de tv zitten zeker
Nu al naast zijn schoenen lopen
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Op 
Het slotje inderdaad. Gelukkig maar dat Yvonne geen KLB mod isquote:
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Gezellig hier
Klacht: Te gezellig
Klacht: Te gezellig
M'n schoenen zijn gejat, maar ik hoef niet meer naar buiten, want er is nog wel wat.
capusjon_boy is ook geen wielrenmodquote:
[..]
Het slotje inderdaad. Gelukkig maar dat Yvonne geen KLB mod is
Kusje op je bol.quote:
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
quote:
[..]
capusjon_boy is ook geen wielrenmod
Een dagboek voor je topic
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Wat een triest topic 
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
