KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Vandaag was het tijd om op bezoek te gaan bij een vriend van vroeger. De laatste tijd gaat het niet zo goed met hem en hij zit hele dagen op de bank halve liters te drinken en met zijn hond te praten, het is dus belangrijk dat hij ook wat menselijk contact heeft. Ik ben sinds kort de burgemeester van dit troosteloze dorp waar je er honderden van hebt in België en ik heb verder niet veel te doen dus heb ik die verantwoordelijkheid maar op me genomen.
Nadat ik mezelf voor de lunch op een mitraillette had getrakteerd begaf ik me naar zijn huis en drukte op de bel. En nog een keer, en nog een keer. Ik vermoedde dat hij zijn roes nog uit lag te slapen dus ik klop een paar keer hard op de deur en ineens wordt er open gedaan. Dus uit pure woede en frustratie schreeuw ik: 'IK MOEST KLOPPEN WANT DE BEL DOET HET NIET?!!'
klacht: 5 minuten staan aanbellen
antiklacht: mitraillette was goed vadsig
Nadat ik mezelf voor de lunch op een mitraillette had getrakteerd begaf ik me naar zijn huis en drukte op de bel. En nog een keer, en nog een keer. Ik vermoedde dat hij zijn roes nog uit lag te slapen dus ik klop een paar keer hard op de deur en ineens wordt er open gedaan. Dus uit pure woede en frustratie schreeuw ik: 'IK MOEST KLOPPEN WANT DE BEL DOET HET NIET?!!'
klacht: 5 minuten staan aanbellen
antiklacht: mitraillette was goed vadsig
Denk aan het milieu voordat u deze post print.
vroeger ook samson gekeken
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
