In april 2001 ging ik naar de huisarts met extreme vermoeiheidsverschijnselen. Volgens hem een combinatie van Pfeiffer en stress. Hij heeft me doorverwezen naar een psychotherapeut. In het begin was het vreselijk, ik haatte het, ik loog alles aan mekaar. Na de dood van mijn vriend ben ik gaan praten. Ik vond haar aardig. In december 2001 stuurde ze me terug naar de huisarts. Ik was beyond haar mogelijkheden, en naar haar inzicht moest ik door naar de psycholoog of evt. een psychiater. Mijn huisarts is me ooit komen opzoeken tijdens een angstaanval, op aandringen van mijn ouders. Hij stond naast mijn bed, keek even en zei heerlijk helder koel "Ach, ze heeft gewoon een beetje aandacht nodig."
Januari 2002 deed ik een zelfmoordpoging. Toen werd ik doorverwezen naar het Riagg. Ik kreeg een jeugdpsycholoog als intake. Mijn god, wat een ouderwets mens. Zwart haar, bruin rokje, hakjes, bladiebla. Ze vroeg mij wat ik dacht dat er mis was. Eerste gedachte "Hoe de neuk moet ik dat weten? Als ik dat had geweten, had ik er zelf wel wat aangedaan." Ik ben maar ergens begonnen met wat er mis was. Verkrachting, 13 jaar oud. Op basis van wat mevrouw in 5 minuten hoorde, dacht ze mijn hele leven te kunnen uitfietselen. Mja. Ik heb nergens echt het idee gehad dat ze luisterde naar wat ik eik wou zeggen, of naar wat ik nou wou. Ik zei in het begin meteen "geen medicijnen, geen gerotzooi in mijn hoofd". Mijn moeder belt op en ik heb ze liggen hoor, antipsychotica, antidepressiva. Dank u wel.
Na een maand of 2, 3 had ik het helemaal gehad. Pilletjes door de plee gespoeld, en gewoon niet meer gegaan. Over het algemeen heb ik het heel lang heel goed gered. Zonder extreme druk, stress, met een goede dagstructuur en een gepland leven gaat het prima.
Maar nu dus even niet. Ik kan niet de rest van mijn leven vastgepland blijven leven. Ik wil dat alles ook werkt als de situatie een beetje verandert. Ik wil dat de serotonine in mijn hoofd op peil blijft. Ik wil dat 1 plus 1 altijd 2 is. Ik wil het verschil kunnen zien tussen de hoofd- en bijzaken.
Morgen ga ik naar het Riagg. Ik ben bang. Ik ben zo godverdomd bang dat het niet lukt. Ik ben bang dat het nooit meer over gaat. Ik ben bang dat meneer/mevrouw de dokter samen met mevrouw de mamma gaat bepalen hoe ik een beter leven moet ik krijgen. Ik ben bang dat het alleen maar erger wordt. Ik vind het zo eng om dingen weg te geven. In de planning ligt dat ik morgen naar het Riagg ga, maar eik weet ik niet of ik dat wel wil. 
En er is zoveel meer... ik weet niet meer wat het nou is dat pijn doet, of wat er nou belangrijk is. Het is zo druk in mijn hoofd, en zo leeg tegelijk....
en kan dus niet uitgebreid reageren!
maar hoe dan ook het grijpt me heel erg aan moet ik zeggen en ik begrijp de chaos in je hoofd wel....
maar precies weten kan ik niet want ik ben jou niet natuurlijk!!
ik kan nu alleen maar zeggen doe rustig aan en doe geen overhaaste dingen!
take care
Je bent meerderjarig, je moeder kan niets meer voor je beslissen, al blijft ze wel verantwoordelijk tot je 21ste.
Je bent getrouwd 
Wat is de rol van je man in dit verhaal?
Vraag bij het Riagg gerust om een andere behandelend psycholoog; er werken echt niet alleen knuppeltjes.
Doe niets wat niet goed voelt; dan schiet je je doel een beetje voorbij..
Sterkte
-Annuleer bezoeken bij Riagg.
-Geef je moeder te verstaan dat je je eigen leven leidt.
-Doe dingen die je OK vind.
Liegen zal zeer zeker een negatief effect hebben op die ander die probeert te helpen. En daar weet ik ook alles van.
Maar wat wil je precies dat die ander die jou zou helpen met je doet.
In ieder geval sterkte.
quote:Mee eens, en mocht het je echt niet lukken, ga dan nog eens proberen bij het Riagg.
Op woensdag 5 februari 2003 16:51 schreef Destroyer2000 het volgende:
OBJECTIVES:-Annuleer bezoeken bij Riagg.
-Geef je moeder te verstaan dat je je eigen leven leidt.
-Doe dingen die je OK vind.
suc6 iig 
quote:Vorig jaar was ik dus 17.
Op woensdag 5 februari 2003 16:43 schreef HassieBassie het volgende:
Pfew..Je bent meerderjarig, je moeder kan niets meer voor je beslissen, al blijft ze wel verantwoordelijk tot je 21ste.
Minderjarig. Mschien aanvullende info, die ik eerder niet kwijt wou. mijn moeder is psychisch zeer instabiel. Ze heeft aanvallen van bezorgdheid, woede, totale kilte, huilbuien en tijden dat ze me totaal negeert. Kan ze op zich niks aan doen, maar op de een of andere manier reageert ze het het meest op mij af. Zij denkt dat wat zij denkt (jaja, leuke zinsopbouw)altijd goed is, en ze zal het ook doordrijven op. Soms wil ik wel boos op der worden, af en toe de neigign om der gezicht open te krabben, maar ik weet gewoon dat ze er niks aan kan doen. 
Erg irritant, boos zijn en weten dat je ik niet boos mag zijn.quote:Getrouwd ja. Hij steunt heel goed enzow. Ik heb nog niet gehoord dat ie ziek van me werd, al zal het best wel eens zo zijn. Verder... ja.. hij doet zijn best maar hij denkt (gelukkig) zo heel anders dan ik. Veel praktischer enzo, veel minder emotioneel. Kan optie 1 niet, dan doen we optie 2. Ik ga eerst janken omdat optie 1 niet kan en tzal wel mijn schuld zijn.
Je bent getrouwd
quote:Mja. Ik dacht echt een heel jaar dat ik het helemaal zelf kon. Feedback: toch niet. Iets moet gebeuren, en ik weet niet zo goed wat. Ik wil uberhaupt eerst weten wat er nou stuk is in mijn hoofdje, een labeltje gewoon, dat ik het aan mezelf kan uitleggen. Maar eigelijk wete ik ook niet of ik dat echt wil weten. Maar ik moet wel een keuze maken any time soon, want zo schiet t ook niet echt op.
Vraag bij het Riagg gerust om een andere behandelend psycholoog; er werken echt niet alleen knuppeltjes.
Doe niets wat niet goed voelt; dan schiet je je doel een beetje voorbij..
Thanks joh voor de reactie
[Dit bericht is gewijzigd door fee-tje op 05-02-2003 17:59]
quote:Op de een of andere manier heb ik niet het idee dat dat werkt. Zie ook ff wat ik hierboven schreef.
Op woensdag 5 februari 2003 16:51 schreef Destroyer2000 het volgende:
OBJECTIVES:-Annuleer bezoeken bij Riagg.
-Geef je moeder te verstaan dat je je eigen leven leidt.
-Doe dingen die je OK vind.
Ik heb het idee dat er nu amar es echt gewerkt moet worden aan de draadjes die los zitten.
quote:Maar verwacht nou niet dat het allemaal snel zal gaan of dat er snel een oplossing zal/moet komen, want dat kan nog wel eens tegen vallen.
Op woensdag 5 februari 2003 17:57 schreef fee-tje het volgende:[..]
Op de een of andere manier heb ik niet het idee dat dat werkt. Zie ook ff wat ik hierboven schreef.
Ik heb het idee dat er nu amar es echt gewerkt moet worden aan de draadjes die los zitten.
Ik heb ook het een en ander meegemaakt en dat kost me nu al zo'n 15 jaar van mijn leven om het op te lossen. En er is nog steeds geen einde in zicht al doe ik wel mijn best. Het gaat gewoon allemaal in fases. En dat zal je voor jezelf ook zo moeten zien, dat elke keer dat je wat bereikt ook echt een iets wat je zelf hebt gedaan. Je bent juist op een leeftijd dat je ook erg aan het veranderen gaat, jezelf vormen.
Ik hoop dat ik het allemaal goed zeg. Maar als ik naar mijzelf kijk toen ik 18 was en ook getrouwd, dan ben ik toch wel ongelovelijk verandert en heb een mening en kan ik nu ook echt zeggen ik ben volwassen en kan alles aardig relatief bekijken. Het is niet dat ik je even wil inwrijven dat je nog jong bent, maar je moet gewoon echt geduld hebben.
Ik heb zelf zo'n 3 psychiaters en 2 maatschappelijk werkers gehad. En de allerlaatste mw heeft mij veel geleerd en was ook diegene die mij echt kon helpen.
Meid nogmaals sterkte, en koppie op als je het even niet meer ziet zitten. Leer je eigen te belonen voor de dingen die je goed doet, dat is alvast 1 positieve gedachte en op de goeie weg naar meer. 
Het meest bij mij in de buurt liggende voorbeeld is de vader van mijn vriendin, die een beetje depri was vanwege zijn arbeidsongeschiktheid en door het RIAGG tot 2 zelfmoordpogingen is gedreven. O.a. door totaal verkeerde medicatie en niet luisterende psychiaters is hij tot de rand van de afgrond gegaan.
Gelukkig heeft zijn vrouw em op een gegeven moment verboden daar nog langs te gaan en al zijn medicijnen weggegooid. Toen ging het ineens een stuk beter met em.
Wat ik zeggen wil: probeer het niet alleen op te lossen (dat lukt niet, zeg je zelf) maar ook zeker niet met het RIAGG. Kun je niet zelf een psychiater vinden?
Maar goed, niemand kan je vertellen hoe je moet leven. Je zult zelf de kracht moeten vinden om weer van mooie kleine dingen te kunnen genieten, om die paar rampen te relativeren. Je was al goed op weg, je twijfels nu zijn denk ik heel normaal.
Wat je ook doet, probeer het altijd van een paar kanten te bekijken. Zelfs als je alleen lijkt te staan, en af en toe het idee hebt dat je met een masker op rondloopt, kun je nog zoveel mooie dingen doen.
quote:Lieve fee-tje, ik heb je stukje gelezen.
Op woensdag 5 februari 2003 16:32 schreef fee-tje het volgende:In de planning ligt dat ik morgen naar het Riagg ga, maar eik weet ik niet of ik dat wel wil.
Ga naar het Riagg, als je iemand treft waar je echt niet mee overweg kunt, zoek dan door voor een ander iemand, waar je je wel prettig bij voelt.
Ik lees dat mensen reageren met: 'dit en dat, dan kun je nog zoveel mooie dingen doen'.
Ik weet uit eigen ervaring, dat je soms die dingen gewoon periodes lang niet ziet, wat je ook probeert.
Probeer te praten, schrijven, probeer je te uiten.
Tekenen, een hobby of wat dan ook, al is het maar 1 iets wat je leuk vindt. 1 ding waar je je aan vast kan houden.
Als je het zelf niet meer voor mekaar krijgt om uit een bepaalde spiraal te komen, keer op keer niet, zoek dan hulp.
Mocht je met iemand willen praten, ik kan je altijd m'n email-adres sturen.
Heel veel sterkte morgen.
quote:Nee, weet ik. Denk ook dat dat de vorige keer een beetje fout is gegaan. Op het moment dat het weer een beetje beter ging en ik iig weer iets kan denken, dacht ik.. "mmm nou kank het ook wel alleen." Ik kan het ook wel alleen, maar dan moet het allemaal chill en rustig blijven. En nu ben ik zover dat ik ook wil dat alles werkt in omstandigheden die net iets veranderen.
Op woensdag 5 februari 2003 21:26 schreef Lewis.de.boxer het volgende:
Maar verwacht nou niet dat het allemaal snel zal gaan of dat er snel een oplossing zal/moet komen, want dat kan nog wel eens tegen vallen.
quote:Je zegt het goed, ik snap het iig.
Ik hoop dat ik het allemaal goed zeg. Maar als ik naar mijzelf kijk toen ik 18 was en ook getrouwd, dan ben ik toch wel ongelovelijk verandert en heb een mening en kan ik nu ook echt zeggen ik ben volwassen en kan alles aardig relatief bekijken. Het is niet dat ik je even wil inwrijven dat je nog jong bent, maar je moet gewoon echt geduld hebben.
Ik snap wat je bedoelt hoor. quote:Thanks.
Meid nogmaals sterkte, en koppie op als je het even niet meer ziet zitten. Leer je eigen te belonen voor de dingen die je goed doet, dat is alvast 1 positieve gedachte en op de goeie weg naar meer.
Tstaat dus in de planning dat ik zo de dok ga bellen. *bibber* Ik heb echt second thoughts.. wil ik wel of wil ik niet... Maar ergens weet ik wel dat ik moet doorzetten. Maar ik wil niet...
Op dit moment voel ik me goed genoeg omw eer door te leven. Over een maand ofzo is het weer anders.. en dan... en dan?
quote:Als je wilt kunnen we mailen. Misschien dat ik je wat steun kan geven. Reageer even als je het wilt, dan zet ik snel mijn email adres op het net.
Op donderdag 6 februari 2003 11:05 schreef fee-tje het volgende:
Op dit moment voel ik me goed genoeg omw eer door te leven. Over een maand ofzo is het weer anders.. en dan... en dan?
Enne sterkte als je straks naar het riagg gaat. En verwacht er niet veel van, als het positief is dan valt het altijd weer mee.
quote:Mijn mailadres staat geloof ik in mijn profiel. Dan kun je mij jouw adres wel mailen dan hoeft ie nie op het net.
Op donderdag 6 februari 2003 12:00 schreef Lewis.de.boxer het volgende:[..]
Als je wilt kunnen we mailen. Misschien dat ik je wat steun kan geven. Reageer even als je het wilt, dan zet ik snel mijn email adres op het net.
Enne sterkte als je straks naar het riagg gaat. En verwacht er niet veel van, als het positief is dan valt het altijd weer mee.
Op dit moment voel ik me alsof ik 6 jaar ben en naar de tandarts moet ofzo. Of de schooldokter. Een beetje eng, een beetje spannnend, maar ik moet wel.
en verdomme, ik ga!
Via riagg kreeg ik mijn diagnose en werd ik door verwezen naar dagtherapie wat heel goed voor me was waar ik veel van geleerd heb .
De therapie is afgelopen en de nazorg is bij het Riagg , en heb daar ook iemand die ook gespecialiseerd is in mijn ziektebeeld.
Als jij voelt dat jij er in je eentje niet uitkomt dan is het goed recht om naar het riagg te gaan , en laat je er niet van af praten , is de ervaring teleurstellend ja jammer dan maar je hebt tenminste geprobeerd .
quote:Precies
Op donderdag 6 februari 2003 12:11 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Als jij voelt dat jij er in je eentje niet uitkomt dan is het goed recht om naar het riagg te gaan , en laat je er niet van af praten , is de ervaring teleurstellend ja jammer dan maar je hebt tenminste geprobeerd.
Dat gevoel wil ik hebben.. dat ik er echt wat aan doe en niet gewoon aanmodder.quote:Ik heb je net gemaild. Als het goed is krijg je hem zo binnen
Op donderdag 6 februari 2003 12:02 schreef fee-tje het volgende:en verdomme, ik ga!
quote:Ja je hebt groot gelijk, er zal maar iemand tussen zitten die feetje wel kan helpen. Er zijn heel erg veel negatieve verhalen over riagg en ik heb er zelf ook nooit kunnen vinden waar ik naar zocht. Maar ja je moet natuurlijk ook niet dingen gaan uitsluiten, want daar bereik je helemaal niks mee.
Op donderdag 6 februari 2003 12:11 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Ik zou je juist aanraden naar Riagg te gaan , bij mij heeft Riagg juist heel goed geholpen en dat doen ze nog .
Via riagg kreeg ik mijn diagnose en werd ik door verwezen naar dagtherapie wat heel goed voor me was waar ik veel van geleerd heb .
De therapie is afgelopen en de nazorg is bij het Riagg , en heb daar ook iemand die ook gespecialiseerd is in mijn ziektebeeld.
Als jij voelt dat jij er in je eentje niet uitkomt dan is het goed recht om naar het riagg te gaan , en laat je er niet van af praten , is de ervaring teleurstellend ja jammer dan maar je hebt tenminste geprobeerd .
quote:Ik begin gewoon ergens en ik zie wel waar t op uitloopt. Het is altijd beter dan niks denk ik maar.
Op donderdag 6 februari 2003 12:31 schreef Lewis.de.boxer het volgende:[..]
Ja je hebt groot gelijk, er zal maar iemand tussen zitten die feetje wel kan helpen. Er zijn heel erg veel negatieve verhalen over riagg en ik heb er zelf ook nooit kunnen vinden waar ik naar zocht. Maar ja je moet natuurlijk ook niet dingen gaan uitsluiten, want daar bereik je helemaal niks mee.
Dank je voor de mail btw Ik ben wel heel verlegen in mail hoor.
Ergens ben ik heel bang dat het iets ernstigs is. Klinkt heel stom eigelijk, ik weet nog helemaal niks. Ik ben bang dat ik helemaal moet veranderen. Soms als ik iets lees, leef ik heel erg mee en dat doet auw. Maar ik wil niet dat het helemaal weggaat.
Ik ben bang dat ik heel veel moet weggeven voordat ik iets terugkrijg. Ik weet niet of ik dat kan...
quote:Herkenbaar. Vorig jaar heb ik een psychologische test gedaan, maar ben nooit terug gekomen voor de uitslag... Ik wilde het niet weten en vond dat het op *dat* moment al beter ging met mezelf en dat ik het alleen wel kon.. Nu gaat het weer erg kut en heb ik er wel spijt van dat ik nooit terug ben gegaan voor de uitslag.
Op zaterdag 8 februari 2003 19:16 schreef fee-tje het volgende:
Volgende week vrijdag heb ik een afspraak bij het Riagg. De mevrouw aan de telefoon was erg aardig, moet ik zeggen. Nog steeds ben ik een beetje bang. Ik wil eigelijk helemaal niet weten wat er is. Maar ik wil wel dat het overgaat. En ik wil het zelf oplossen.
Ik vind het wel erg goed dat je hulp zoekt en wens je veel sterkte
En als je wilt praten weet je me te vinden he!! *dikke knufffffffel*