Ze heeft het later wel tegen haar vriend verteld maar hij was heel begripvol en snapte het helemaal omdat hij het ook een keer had meegemaakt. We bleven vrienden en deden nog steeds leuke dingen met z'n 3-en.
Tot ik een keer mijn verjaardag vierde en zij niet konden. Geen probleem, ik kreeg een kaartje en Quote: "we bellen snel voor een andere afspraak".
Je raad het al: tot op heden (nu 1 1/2 jaar geleden) nog steeds geen telefoontje.
Ik ben dan nu ook te trots om zelf te bellen, ook omdat het nu zo lang geleden is. Maar ik ben errug benieuwd naar hoe het met ze gaat!
Hoe kan je nou verklaren dat ze ineens nix meer van zich laten horen en het zomaar over is, die vriendschap. Dit, terwijl hij nog zei dat hij het begreep en niet boos was.
quote:Een kwestie van voortschrijdend inzicht. Na dat ie vertelde dat ie het begreep heeft ie ook bedacht dat het zich kan herhalen. Waarschijnlijk toen jij niks niet horen heeft hij gehoopt dat ie er zo makkelijk vanaf zou komen. En inderdaad, dat is hem kennelijk gelukt...
Hoe kan je nou verklaren dat ze ineens nix meer van zich laten horen en het zomaar over is, die vriendschap. Dit, terwijl hij nog zei dat hij het begreep en niet boos was.
Waarom niet gewoon een mailtje sturen om te vragen hoe het gaat? Ik snap dat dat best moeilijk is, maar als zij niets meer van je willen weten, dan dan zullen ze toch wel niets terug sturen. Willen zij daarentegen het contact ook weer herstellen, dan heb je misschien er weer een goede vriendschap bij (of terug).
Als niemand wat doet gebeurt er ook niets. Mischien hebben ze een hekel aan je, mischien schamen ze zich voor het niet-gepleegde telefoontje.
Je zult het helaas nooit weten want je bent te trots ( 
) om te bellen...
quote:
Op woensdag 5 februari 2003 12:09 schreef Miesjel het volgende:
Gewoon bellen. Soms moet je zelf even je trots inslikken en bellen. Anders gebeurt er niets. Maar dit wist je zelf eigenlijk al wel.
Over je trots heenstappen en bellen. Waarschijnlijk vinden ze het hartstikke leuk om je te horen. Wie weet voelen ze zich wel schuldig omdat ze destijds zelf niet gebeld hebben en durven ze zelf die stap niet meer te nemen.
quote:denk jij,
Op woensdag 5 februari 2003 12:03 schreef Chub het volgende:Hoe kan je nou verklaren dat ze ineens nix meer van zich laten horen en het zomaar over is, die vriendschap. Dit, terwijl hij nog zei dat hij het begreep en niet boos was.
misschien is hij wel veels te aardig om er een groot probleem van te maken... jij denkt misschien dat het hem nix doet, maar als vriend zijnde heb jij zijn vertrouwen geschonden en ik vind zijn reactie logisch.
ik zou er flink pissig om worden als een van me vrienden met me vriendin zou zoenen.
jij bent degene die fout geweest is, dus zet die trots opzij en bel hem en bied hem nogmaals je excuses ervoor aan.
Maar dan nog,
Als een vriend van mij, met mijn vriendin zou zoenen, dan is een sorrie voor mij niks waard. Dan dump ik ze gelijk allebei.
Situatie ervoor was al dat ik vaak het initiatief nam tot contact met hem.
Misschien is het wel zo dat dit een makkelijke situatie was om het contact voorgoed te breken.
quote:Zijn ze niet. In telefoongids gekeken aangezien ze net een huis hadden gekocht.
Misschien zijn ze al een half jaar uit elkaar
|
|
