Uit medelijden met mensen omgaan

Hoi,

Ik merk dat ik het heel erg moeilijk vind om mensen los te laten, omdat ik bang ben dat ik niet ruimdenkend genoeg ben en te kieskeurig ben.

Ik ga nu om met een meisje.. en ze is best depressief en ze zegt vaak tegen mij 'jij bent de enige vriendin die ik nog heb ' en 'je bent als mijn moeder'. Ik ervaar dit als best een grote druk op mijn schouders. Vooral omdat zij ook letterlijk al mijn adviezen zo letterlijk opvolgt dat ik het eng vind.

Ik merk dat ik het contact met haar saai vind en toch blijf ik met haar omgaan. Dat komt omdat ik bijna 4 jaar geleden ook een vriendin heb gehad die depressief was... en die had uiteindelijk zelfmoord gepleegd. Sindsdien voelde ik mij erg schuldig erover... dat ik er niet meer voor haar was. Ik heb dat nog steeds niet echt verwerkt en heb soms nachtmerries erover. Vooral ook omdat ik een van de weinige vriendinnen was van haar waarin zij zich herkende. Maar toentertijd vond ik het contact met haar ook niet zo geweldig als ik heel eerlijk ben.. en toen had ik daarom dus ook afstand genomen. Zij probeerde telkens met mij af te spreken en ik kon toen niet vanwege mijn verhuizing. En plotsklap pleegde zij zelfmoord. De ouders van dat meisje zeiden dat het meisje zulke goede verhalen had over mij, waardoor ik mij nog meer schuldig voelde dat ik überhaupt dacht aan contact breken met haar.

En nu zegt dit huidige meisje waarmee ik nu zit dus ook weer dat zij zo blij is dat ik haar begrijp. En ze zegt dat iedereen haar verlaat etc. Ik heb haar al gezegd dat ze echt naar een behandelaar moet en dat ik met haar zou meegaan om het gesprek te doen.

Ik ben gewoon bang dat als ik haar laat zitten dat zij dan ook zelfmoord ofzo gaat plegen Ze is echt behoorlijk depressief en is enorm zoekende in haar leven (naar mannen). Ze lijkt niet echt een eigen identiteit te hebben.

Hebben jullie adviezen voor mij?

Het vervelende is dat ik als een trance er ineens voor hun ben en dan volledig over mijn eigen grenzen ga en uit mezelf voorstellen doe aan hun om te helpen, terwijl ik later denk 'nou.. ik wil dat eigenlijk helemaal niet' en het zijn niet mijn type mensen. Ik kan niet met hun op dezelfde golflengte 'viben' als echte vrienden. En dat ik dit vind, voelt zo egoïstisch van mezelf.

[ Bericht 3% gewijzigd door Medusa666 op 24-05-2022 00:44:04 ]

quote:

Op dinsdag 24 mei 2022 00:59 schreef puzziepie het volgende:
Waarom ga je zo mee in die 'vriendschap' ?
Jij hebt dus blijkbaar ook iets nodig van die ander. Bang zijn dat je niet ruimdenkend genoeg bent zegt iets over jou. Jij hebt haar ook nodig, waarom zou je anders met haar om blijven gaan terwijl je weinig positiefs haalt uit de vriendschap .
Duidelijkheid en eerlijk zijn tegenover haar en vooral tegen jezelf geeft meer voldoening dan blijven hangen in een ongelijkwaardige energie zuigende vriendschap.

Nou precies om de reden die ik benoemde. Dat ik bang ben dat ik ineens een belletje krijg met dat ze zelfmoord heeft gepleegd.

Dat is meer traumatisch dan dat je denkt hoor.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2022 01:05 schreef puzziepie het volgende:

[..]
Ik krijg daar altijd een beetje een naar gevoel bij, voelt als emotionele chantage zeg maar.
Jij bent niet verantwoordelijk voor haar. Je bent verantwoordelijk voor jou.

Vind je dat ik emotioneel chanteer of juist zij?

quote:

Op dinsdag 24 mei 2022 00:59 schreef corehype het volgende:
Regel een vent voor haar, denk dat ze daar heel gelukkig van wordt

Ze heeft juist alleen maar relaties gehad… achter elkaar.. ze kan niet single zijn.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2022 08:52 schreef Viv het volgende:
Wat een lastige situatie @:Medusa666 , zeker gezien jouw voorgeschiedenis met die andere vriendin.

Ik ben het eens met de bovenstaande adviezen dat jij niet de verantwoordelijkheid kan dragen voor haar welzijn, haar lot mag niet in jouw handen liggen. Anders zijn jullie geen vriendinnen meer, maar zorgverlener en patiënt. Als een daadwerkelijke zorgverlener dat stuk zou overnemen, kan jij er weer voor haar zijn als een vriendin. (Als je dat nog zou willen.)

Zal ik dan met haar daarbij moeten meegaan naar haar psycholoog om het gesprek te doen?

Zij vertelde dat zij dat wel fijn leek te vinden, omdat ze het zelf niet goed kon uitleggen. Ze is zelf heel vaak naar de psycholoog geweest maar telkens teruggestuurd omdat ze vonden dat ze ermee kon leven ofzo en omdat ze zelf in die gesprekken niet veel inbracht qua informatie.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2022 01:16 schreef CherryLips het volgende:

[..]
Zij.
Ik had ook zo'n vriendin (ze leeft nog hoor, is alleen geëmigreerd) die mij behandelde alsof ik haar psycholoog was. Meerdere keren per dag bellen, alle ellende die ze had meegemaakt met mij delen. Een schat van een meid, maar dat was geen vriendschap meer zo. Ze kocht ook van alles voor me, ik denk uit onzekerheid? Maar ik voelde me steeds vaker helemaal beroerd als we hadden gesproken. Ik kon niet meer.
Gelukkig heeft ze toen professionele hulp gezocht en ging het uiteindelijk een stuk beter met haar. En met ons als vriendinnen.

Wel fijn dat jullie nog vriendinnen konden blijven. Zij belt mij gelukkig niet elke paar uur of super vaak eigenlijk.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2022 11:17 schreef Tengano het volgende:
Ik krijg het idee dat je een trauma hebt opgelopen in jouw gezonde deel om voor jezelf te kiezen en je grenzen aan te mogen geven. Voor jezelf kiezen en afgrenzen is je geboorterecht maar als dat voor een naaste in jouw beleving dodelijk afloopt doet dat natuurlijk nogal wat met jou; het beperkt je in je vrijheid.

Dat stuk zorgt er imo nu dus voor dat je geen gezonde keuze voor jezelf durft te maken. Voor mijn gevoel zou het goed voor je zijn als je vrede kunt krijgen met hoe het 'toen' is gelopen en je helderheid krijgt in hoeverre en of jij schuldig bent aan die afschuwelijke afloop.

Het contact wat je nu met deze vrouw hebt, kan je dus helpen om te voelen wat jouw stuk is en dit voor jezelf op te lossen, zodat je met haar een keuze kunt maken die het beste voor jou voelt.

Dankjewel voor je begrip net als velen anderen de rest hier trouwens. Dat maakte mij wel emotioneel.

Het voelde alsof ik hier een soort van toestemming moest vragen of ik voor mezelf mocht kiezen. Ik zal het dan inderdaad zien als een les..

quote:

Op dinsdag 24 mei 2022 00:59 schreef puzziepie het volgende:
Waarom ga je zo mee in die 'vriendschap' ?
Jij hebt dus blijkbaar ook iets nodig van die ander. Bang zijn dat je niet ruimdenkend genoeg bent zegt iets over jou. Jij hebt haar ook nodig, waarom zou je anders met haar om blijven gaan terwijl je weinig positiefs haalt uit de vriendschap .
Duidelijkheid en eerlijk zijn tegenover haar en vooral tegen jezelf geeft meer voldoening dan blijven hangen in een ongelijkwaardige energie zuigende vriendschap.

Ik heb hier wel over nagedacht en ik blijf idd ook zelf terugkomen naar haar.

Dat komt omdat zij mij ook een bijzonder gevoel geeft door te zeggen dat zij zo blij is omdat ze in mij herkent. Dat hoor ik niet vaak en dat associeer ik dan met liefde. Ik raak getriggerd wanneer ik écht in iemand herkend, dan zie ik mijn innerlijke kind voor mij, waardoor ik ze wil verzorgen en daarin ver kan gaan. Tegelijkertijd wil ik dit niet.. en duw ik ze weer weg. Daarom heb ik gemerkt dat het toch niet verstandig is om met hun om te gaan voor ons beide.

Ik ben er ook achter gekomen dat ik heel sterke kenmerken vertoon van codepedentie in ieder geval binnen relaties en vriendschappen waarin ik mijn moeilijkheden (van vroeger) sterk in iemand herken.

Maar wel bedankt voor de eyeopener. Ik moet idd eerlijk durven te kijken naar mezelf, wat niet makkelijk is.

quote:

Op woensdag 25 mei 2022 04:36 schreef KillemWieft het volgende:
Vriendschap faken, dan ben je pas echt een klootzak, want dat doe je niet voor haar, maar helemaal voor jezelf.

Ik heb besloten dat ik het gesprek zal aangaan met haar.