KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Ik zou toch "even zeggen" van "no".quote:Op donderdag 7 juli 2022 13:32 schreef arvensis het volgende:
[..]
https://www.linkedin.com/(...)e&utm_medium=ios_app
Geen nepverhaal maar wel een jankverhaal.
[..]
You can sleep in a racecar, but you can't race a house!
Op zaterdag 12 november 2022 13:41 schreef knoopie het volgende:
Daar kan je wel om lachen, maar de motorolie vervangen is een stuk handiger in de badkuip dan op je vloerkleed in de woonkamer.
Op zaterdag 12 november 2022 13:41 schreef knoopie het volgende:
Daar kan je wel om lachen, maar de motorolie vervangen is een stuk handiger in de badkuip dan op je vloerkleed in de woonkamer.
quote:Op woensdag 6 juli 2022 02:28 schreef Enchanter het volgende:
Die comments dan
Als je echt naar binnen gaat en jouw tekortkomingen zelf weet te helen met de juiste tools bij de kern van het probleem, kan je wel bij je ouders de verbinding vinden die je altijd al hebt willen hebben. Maar dan zul je het bij jezelf moeten zoeken en stoppen met hen aan te wijzen als daders van jouw pijn. Het is echt jouw pijn en jij mag het nu zelf oplossen om daarna met mildheid naar hen te kunnen kijken en de liefde te voelen waar je naar op zoek bent.
Bernd ter Keurs dankjewel voor je woorden. Ik voel me heel erg gezien door wat je zegt.
Zo herkenbaar en wat heb je dat mooi beschreven. Het is rauwe rouw. Pijnlijk en een open wond. Soms met een korstje eroverheen, maar eronder is de diepe wond nog voelbaar. Ik ken het uit mijn eigen geschiedenis ook, anders en toch hetzelfde op dezelfde diepe rauwe laag. ❤️
Rosalien dankjewel. Het ontroert me dat het je raakt. Fijn dat je je herkent. Zo voel het minder alleen. Die verwachting, ja, of hoop. Die zorgt dat ik blijf vechten en probeer te halen. En wanneer ik dat niet meer doe, ontstaat er rust.
Herkenbaar verhaal, Iris. Uit zelfbehoud breken met de persoon die jou zou moeten beschermd hebben. Dat is afscheid nemen en rouwen vóór de dood jou scheidt van haar.
Ik denk dan aan de Dalai Lama: 'Caring for others based only on your sacrifice doesn't last. Caring must also feed you."
Ik ken je niet, maar ben stil van het lezen, zoveel herkenbaarheid. Iets zegt me om te reageren, al geef ik hiermee veel van mezelf bloot. Het willen/moeten voldoen, het bij jezelf zoeken, dingen die je als kind emotioneel nodig hebt niet krijgen, het gevoel je te moeten 'verantwoorden' naar andere mensen ('het is toch je moeder').
Opgroeien, in mijn geval met een moeder met psychische problemen en alcohol verslaving, dat doet toch iets met je. Veel kansen niet gekregen of kunnen nemen, jezelf achterstellen. Het missen van warmte, aandacht. Ik kan nog wel uren doortypen...
Na het overlijden van mijn vader, anderhalf haar geleden, waar ik overigens een geweldige band mee had, 'moet' ik er meer voor haar zijn, ze woont sinds aantal jaren in een zorginstelling (mede na doorgemaakt CVA). Zelf herinnert ze zich niets meer van het verleden, zegt ze. Dat maakt het voor mij soms extra wrang. Ze kan erg lief zijn nu, dat accepteer ik, maar soms is er dat stemmetje in mijn hoofd, noem wantrouwen, angst. Momenten waarbij ik haar dwangmatige, het manipulerende, opmerk en voel, en 'schiet' dan meteen weer naar het kind van 10 tot 18 die ik was. Het is en blijft iets wat je meedraagt, hoe volwassen je ook denkt te zijn, maar het vormt je ook.
etc etc
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Maar, en dat is een serieuze vraag, hoe helpt het posten van dit soort verhaaltjes op LinkedIn je aan een nieuwe baan? Dat is toch het hele punt van LinkedIn, een baan vinden? Ik snap het nietquote:
[..]
Die comments dan
Als je echt naar binnen gaat en jouw tekortkomingen zelf weet te helen met de juiste tools bij de kern van het probleem, kan je wel bij je ouders de verbinding vinden die je altijd al hebt willen hebben. Maar dan zul je het bij jezelf moeten zoeken en stoppen met hen aan te wijzen als daders van jouw pijn. Het is echt jouw pijn en jij mag het nu zelf oplossen om daarna met mildheid naar hen te kunnen kijken en de liefde te voelen waar je naar op zoek bent.
Bernd ter Keurs dankjewel voor je woorden. Ik voel me heel erg gezien door wat je zegt.
Zo herkenbaar en wat heb je dat mooi beschreven. Het is rauwe rouw. Pijnlijk en een open wond. Soms met een korstje eroverheen, maar eronder is de diepe wond nog voelbaar. Ik ken het uit mijn eigen geschiedenis ook, anders en toch hetzelfde op dezelfde diepe rauwe laag. ❤️
Rosalien dankjewel. Het ontroert me dat het je raakt. Fijn dat je je herkent. Zo voel het minder alleen. Die verwachting, ja, of hoop. Die zorgt dat ik blijf vechten en probeer te halen. En wanneer ik dat niet meer doe, ontstaat er rust.
Herkenbaar verhaal, Iris. Uit zelfbehoud breken met de persoon die jou zou moeten beschermd hebben. Dat is afscheid nemen en rouwen vóór de dood jou scheidt van haar.
Ik denk dan aan de Dalai Lama: 'Caring for others based only on your sacrifice doesn't last. Caring must also feed you."
Ik ken je niet, maar ben stil van het lezen, zoveel herkenbaarheid. Iets zegt me om te reageren, al geef ik hiermee veel van mezelf bloot. Het willen/moeten voldoen, het bij jezelf zoeken, dingen die je als kind emotioneel nodig hebt niet krijgen, het gevoel je te moeten 'verantwoorden' naar andere mensen ('het is toch je moeder').
Opgroeien, in mijn geval met een moeder met psychische problemen en alcohol verslaving, dat doet toch iets met je. Veel kansen niet gekregen of kunnen nemen, jezelf achterstellen. Het missen van warmte, aandacht. Ik kan nog wel uren doortypen...
Na het overlijden van mijn vader, anderhalf haar geleden, waar ik overigens een geweldige band mee had, 'moet' ik er meer voor haar zijn, ze woont sinds aantal jaren in een zorginstelling (mede na doorgemaakt CVA). Zelf herinnert ze zich niets meer van het verleden, zegt ze. Dat maakt het voor mij soms extra wrang. Ze kan erg lief zijn nu, dat accepteer ik, maar soms is er dat stemmetje in mijn hoofd, noem wantrouwen, angst. Momenten waarbij ik haar dwangmatige, het manipulerende, opmerk en voel, en 'schiet' dan meteen weer naar het kind van 10 tot 18 die ik was. Het is en blijft iets wat je meedraagt, hoe volwassen je ook denkt te zijn, maar het vormt je ook.
etc etc
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Ik doe standaard een search naar mijn opdrachtgevers en potentiële toekomstige collega's voor ik in een opdracht stap en heb al vaker dan eens een klus geweigerd omdat ik via LinkedIn tot de conclusie kwam dat een samenwerking onsuccesvol zou gaan zijn. Ook vanwege dit soort emo kul.quote:Op donderdag 7 juli 2022 14:33 schreef heywoodu het volgende:
[..]
Maar, en dat is een serieuze vraag, hoe helpt het posten van dit soort verhaaltjes op LinkedIn je aan een nieuwe baan? Dat is toch het hele punt van LinkedIn, een baan vinden? Ik snap het niet
Alle platforms die ooit enigszins serieus professioneel waren zijn totaal verkankerd door wappies en emotionele dwergen. Eerst Twitter en nu is LinkedIn ten onder aan het gaan aan al die bullshit coaches en wappies.
Ze hebben zelf niet ingegrepen op de lollige plaatjes en koffieklets gesprekken van werkloze huismoeders.quote:
[..]
Ik doe standaard een search naar mijn opdrachtgevers en potentiële toekomstige collega's voor ik in een opdracht stap en heb al vaker dan eens een klus geweigerd omdat ik via LinkedIn tot de conclusie kwam dat een samenwerking onsuccesvol zou gaan zijn. Ook vanwege dit soort emo kul.
Alle platforms die ooit enigszins serieus professioneel waren zijn totaal verkankerd door wappies en emotionele dwergen. Eerst Twitter en nu is LinkedIn ten onder aan het gaan aan al die bullshit coaches en wappies.
You can sleep in a racecar, but you can't race a house!
Op zaterdag 12 november 2022 13:41 schreef knoopie het volgende:
Daar kan je wel om lachen, maar de motorolie vervangen is een stuk handiger in de badkuip dan op je vloerkleed in de woonkamer.
Op zaterdag 12 november 2022 13:41 schreef knoopie het volgende:
Daar kan je wel om lachen, maar de motorolie vervangen is een stuk handiger in de badkuip dan op je vloerkleed in de woonkamer.
Dat is absoluut een punt. Social media vertrouwt veel te veel op zelfregulatie want men is doodsbang het stempel 'censuur' te krijgen. Maar met name LinkedIn had veel meer moeten doen om zakelijk te blijven. Het wordt echt steeds meer Facebook en steeds minder een serieus zakelijk platform.quote:
[..]
Ze hebben zelf niet ingegrepen op de lollige plaatjes en koffieklets gesprekken van werkloze huismoeders.
"𝗙𝗶𝗲𝘁𝘀𝗲𝗿𝘀, 𝗱𝗲 𝗱𝗼𝗼𝗱𝘀𝘁𝗲𝗲𝗸 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗼𝗻𝘇𝗲 𝗽𝗹𝗮𝗻𝗲𝗲𝘁."
Een bankier zette de economen aan het denken toen hij zei:
"Een fietser is een ramp voor de nationale economie: hij koopt geen auto's en leent geen geld om er een te kopen. Hij betaalt geen verzekeringspremies. Koopt geen brandstof, betaalt niet om z'n bolide te laten repareren. Hij gebruikt geen betaalde parkeerplekken. Hij veroorzaakt geen grote verkeersongevallen. Heeft geen bredere snelwegen nodig.
Hij krijgt geen obesitas.
Gezonde mensen zijn niet nodig of bruikbaar voor de economie. Ze kopen geen medicijnen. Ze gaan niet naar ziekenhuizen of doktoren.
Ze voegen niets toe aan het BNP van ons land."
"Aan de andere kant, iedere nieuwe McDonalds creëert minstens 30 banen (om precies te zijn: 10 cardiologen, 10 tandartsen en 10 diëtisten en voedingsdeskundigen) en dan natuurlijk ook nog de mensen die in het restaurant zelf werken."
"Kies verstandig: een fiets of een McDonalds? Denk daar maar eens over na!"
PS. Wandelaars zijn nog erger! Zij kopen niet eens een fiets!
Een bankier zette de economen aan het denken toen hij zei:
"Een fietser is een ramp voor de nationale economie: hij koopt geen auto's en leent geen geld om er een te kopen. Hij betaalt geen verzekeringspremies. Koopt geen brandstof, betaalt niet om z'n bolide te laten repareren. Hij gebruikt geen betaalde parkeerplekken. Hij veroorzaakt geen grote verkeersongevallen. Heeft geen bredere snelwegen nodig.
Hij krijgt geen obesitas.
Gezonde mensen zijn niet nodig of bruikbaar voor de economie. Ze kopen geen medicijnen. Ze gaan niet naar ziekenhuizen of doktoren.
Ze voegen niets toe aan het BNP van ons land."
"Aan de andere kant, iedere nieuwe McDonalds creëert minstens 30 banen (om precies te zijn: 10 cardiologen, 10 tandartsen en 10 diëtisten en voedingsdeskundigen) en dan natuurlijk ook nog de mensen die in het restaurant zelf werken."
"Kies verstandig: een fiets of een McDonalds? Denk daar maar eens over na!"
PS. Wandelaars zijn nog erger! Zij kopen niet eens een fiets!
With love :*
En meer Libelle gekeuvel:
quote:"Ach wat leuk! Ben je zwanger? Schiet wel op zeker?"
"Nee, dat is met rauwe vis.. Dat mag jij niet."
"OH! Wat een mooie buik heb je! Hoe ver ben je?"
Maar ook: "Je komt hier solliciteren, maar hoe doe je dat straks dan? Want ik zie dat je zwanger bent?"
Auw. Die voel ik! Guess what?
Al deze opmerkingen komen meerdere malen IN DE MAAND voorbij. Ja, elke maand wel een keer. Ook door vreemden. 😔
Ik heb getwijfeld het te delen, maar FUCK IT! Ik doe het gewoon!
Jij ziet op de foto een 'normaal gebouwde' vrouw van 32 jaar (uit Bennekom) met een hard naar voren stekende buik.
Dat is geen buik waar een baby in zit hoor! Nee..
Ik ben ziek. Chronisch ziek. Ik heb Lipodystrofie. Ik probeer het te verbloemen met wijde kleding, maar evengoed krijg ik alsnog de nare opmerkingen.
Ik ben hiervoor onder behandeling bij het Radboud ziekenhuis en wordt geholpen door de meest kundige arts als het gaat over vet.
Mijn soort is er 1 dat helaas niet veel voorkomt en het kan nog járen duren voor er misschien iets aan te doen is.
Mijn pech.
Helaas òok mijn pech dat ik hier op afgerekend wordt op werkgebied!
"Ze zal wel veel ziek zijn."
"Ze zal wel niet veel kunnen"
of toch die twijfel of ik niet echt zwanger ben en gewoon m'n mond erover houd!
Mensen vergeten dat dit pijn doet. Echt pijn.
'Don't judge a book by its cover'
Mijn WW loopt letterlijk bijna af, ik heb nog geen werk en het zweet breekt me bijna aan alle kanten uit!
Ik wil dól graag met open armen ontvangen worden! 🤍
Mijn droom?
- Werken binnen (een bekend) radiostation (Radio10? 💚) of bij de tv:
BNN/RTL/NPO/Talpa!
Met mijn jarenlange ervaring binnen de media/theater, kan ik lullen als de beste! Zelfs met een dikke pens! (knipoog)
Heb jij enig connectie binnen deze wereld? 💫
Shoot! Tag! Mail! ❤
Wel merk ik dat het alles behalve makkelijk is om ergens geaccepteerd te worden. Puur en alleen omdat ik heb wat ik heb en hier niets aan kan doen.
Binnen de politie kreeg ik te horen dat ik niet m'n 'aandoening' moest laten vallen. Ik mocht er nauwelijks tot niet over spreken. (Een reden dat ik er weg ben gegaan)
Het niet hebben van een rijbewijs werkt ook niet mee, maar hè! Gelukkig bestaat de trein toch? Met reiskostenvergoeding komen we een heel end! (vanuit Ede-Wageningen)
Wat ik hiermee dus wil zeggen: - Reken iemand niet gelijk op uiterlijk af. Kijk verder dan dit. Oordeel niet, maar vraag. Durf te vragen! Ik bijt niet.
Ik ben Jolanda en ik wil gewoon graag werken en gewaardeerd worden.
Dat ik heb wat ik heb, betekent niet dat ik niet kan werken.
- Ook met Lipodystrofie kan ik werken.
Delen zou erg helpen. Ook voor alle anderen (chronische) zieken die te maken hebben met vooroordelen.
Niet.quote:
[..]
Maar, en dat is een serieuze vraag, hoe helpt het posten van dit soort verhaaltjes op LinkedIn je aan een nieuwe baan? Dat is toch het hele punt van LinkedIn, een baan vinden? Ik snap het niet
Het is vooral zelfpijperij en een schreeuw om aandacht.
Het is wachten tot je (glitter)plaatjes kan plaatsen , dan is het feest helemaal compleet.
Krijg je dit soort ellende
Ik ben inmiddels overleden
Holy fuck wat een domheid ditquote:
Gezonde mensen zijn niet nodig of bruikbaar voor de economie. Ze kopen geen medicijnen. Ze gaan niet naar ziekenhuizen of doktoren.
Ze voegen niets toe aan het BNP van ons land.
LINDA., niet Libelle.quote:
Op 
Na deze post op LinkedIn is ze daar geïnterviewd zag ik:https://www.linda.nl/pers(...)door-een-dikke-buik/
Edit: op LinkedIn verongelijkt doen dat ze op werkgebied wordt afgerekend op haar aandoening terwijl ze gewoon kan werken met die buik, en dan komt in dat interview de aap uit de mouw:
En dat allemaal sinds 2017quote:Ik ben dus normaal gebouwd, maar heb een enorme buik. En als cadeau kreeg ik er ook nog eens suikerziekte bij. Als ik Coca-Cola drink kan mijn suikerspiegel enorm hoog worden. Als ik geen lipodystrofie zou hebben, had ik ook geen suikerziekte gehad. Door mijn aandoening lag ik al eens met acute alvleesklierontsteking in het ziekenhuis en ik heb ook al nierstenen gehad.”
[ Bericht 16% gewijzigd door Viv op 07-07-2022 17:52:33 ]
Ik neem toch aan dat dit een prikkelende gedachte moet zijn, om de perversiteit van sommige sectoren aan te geven. En niet iets dat iemand echt ondersteunt en uitdraagtquote:
Misschien. Mijn hersenen kunnen dit soort pulp gewoon niet verwerken, al helemaal niet na een werkdag.quote:
[..]
Ik neem toch aan dat dit een prikkelende gedachte moet zijn, om de perversiteit van sommige sectoren aan te geven. En niet iets dat iemand echt ondersteunt en uitdraagt
Dat ben ik wel met je eensquote:
[..]
Misschien. Mijn hersenen kunnen dit soort pulp gewoon niet verwerken, al helemaal niet na een werkdag.
en geldt eigenlijk voor alles wat hier gepost wordt!
Lief toch.quote:Op donderdag 7 juli 2022 17:16 schreef Enchanter het volgende:
[..]
Niet.
Het is vooral zelfpijperij en een schreeuw om aandacht.
Het is wachten tot je (glitter)plaatjes kan plaatsen , dan is het feest helemaal compleet.
Krijg je dit soort ellende
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
soooo, da's mooi!
Van een Situationeel Omdenker | leerkracht:
quote:In de ochtend loop ik met Rocky tegen half zeven langs het oude, pittoreske Oranjekanaal. Het is een voorrecht om hier te wandelen. Aan weerszijden staan oude, majestueuze eiken, waar het gezang van zwartkoppen, winterkoninkjes en zanglijsters wordt afgewisseld met dat van boomklevers, roodborstjes en vinken. Soms zie ik een buizerd. Of een sperwer. Rocky struint over het jaagpad en doet zijn ding. Een paar keer.
Er is rond dit tijdstip verder nog geen ziel te bekennen, maar wanneer ik van het dijkje naar beneden loop richting de houten brug, ontwaar ik daar opeens een persoon. En als ik dichterbij kom, zie ik een man die stukjes brood in het kanaal gooit. Omdat er geen eend te bekennen is, zeg ik dat hij de eenden maar even moet gaan roepen. Hij kijkt me aan en zegt iets van: "Huh?" Ik herhaal m'n zin en hij zegt: "English please." Dus ik in mijn beste Engels (met een Drents accent volgens m'n vrouw, dus eigenlijk Drengels) proberen uit te leggen dat hij op deze manier de eenden niet bereikt en dus eigenlijk de vissen voert.
De man kijkt me nu indringend aan en zegt: "Is like your gouvernment sir. Throwing money to people in need, but other people taking it. Because the gouvernment does not call to us."
Wat een vergelijking...
We praten verder. De man is een Irakees en heeft er net een wandeling van drie uur opzitten. Is onderweg naar zijn huis. Hij is in afwachting van een verblijfsvergunning.
We lopen een stukje samen op richting het park en hij vertelt dat hij zich hier eigenlijk niet zo prettig voelt. Mensen zeggen het niet hardop, maar het buikgevoel liegt niet. "I don't feel like welcome here." Ik blijk de eerste Nederlander in maanden te zijn die spontaan een gesprek met hem voert.
Op een gegeven moment scheiden onze wegen en moet ik huiswaarts. School roept. We geven elkaar een hand en ik wens hem 'good luck'.
"Good luck isn't something you can wish for me. It's only possible in a world when we're all the same."
Peinzend loop ik langs het kanaal terug naar huis en ik zie twee eenden. Zonder brood maar met elkaar.
Wijsheid zit in mensen. Niet in het systeem.
#ontmoeting #gelijkheid #verbinding #wijsheid
Ook weer zo'n verzonnen "kijk mij eens deugen" verhaal. Vreselijke linkse sok.quote:
Van een Situationeel Omdenker | leerkracht:
[..]
Maar de reacties zullen vast lovend zijn.
#LinkedOut
“Pappa, vandaag wil ik aan de klas vertellen dat ik wegga van school”
Ik verslik me in mijn boterham en bedenk me hoe ik hierop moet reageren. Want dit is een grote stap voor zo’n klein meisje (al is ze al 10). Is dit niet veel te snel? Moet ik haar hier niet op voorbereiden? Kan ze dit wel aan? Want dit meisje heeft de afgelopen maanden al zulke grote stappen gezet.
Al sinds haar vroege jaren zoeken wij hoe we onze oudste dochter het beste kunnen opvoeden. Wat eerst leek op eigenwijs en koppig, veranderde de jaren daarop in driftbuien en soms onhandelbare situaties. Maar ik zei altijd met een glimlach “wij voeden de eerste vrouwelijke premier van Nederland op”. Dus is het logisch dat die een duidelijke mening heeft, doorzettingskracht heeft en zich niet laat weerhouden door andermans meningen.
Maar hoe ouder ze werd hoe uitdagender het gedrag... Als ouder doe je je uiterste best om te begrijpen waar het vandaan komt en hoe je hier beter op kunt handelen. Gesprekken met school, huisarts, logopodie, kindercoach, therapeuten. Allemaal gaven ze terug dat wij het goed deden, zij een pienter meisje was met een duidelijke wil maar ze ook niet direct een ander advies hadden dan wat we zelf al deden.
Maar nu weten we beter, zijn we wijzer en kunnen we gelukkig grote stappen nemen. Na vele onderzoeken is eruit gekomen dat ze een lichte vorm van autisme heeft. Een diagnose die ik (zelf ooit hulpverlener geweest) nooit had verwacht en ik best van schrok. Waar ik me zorgen over maak, hoe ze de toekomst tegemoet gaat treden...
Maar zij niet…
* Zij was blij dat ze begreep wat er aan de hand was, en het niet haar ‘eigen schuld’ was.
* Zij deelt het met haar beste vriendinnen, om uit te leggen waarom het soms anders gaat bij haar.
* Zij houdt haar spreekbeurt over het autisme (al vind ze dat spannend) zodat klasgenoten rekening met haar kunnen houden.
* Zij vraagt zelf of ze naar een school mag die rustiger is en kleinere klassen heeft.
En nu wilt ze aan de klas vertellen dat ze naar het speciaal onderwijs gaat. Met een onbevangenheid en vastberadenheid waar ik jaloers op kan zijn.
“Oke meisje, kan ik nog iets voor je doen?”
“Als je mijn foto’s naar de juf stuurt, kan ik de nieuwe school laten zien aan mijn klasgenootjes”
“Oke lieverd, dat zal ik doen…”
Ik zie vaak meer beren op haar weg, dan dat zij ervaart…
Terwijl ik me alleen maar hoef aan te sluiten bij haar gedachten en keuzes.
#aannameschecken #aansluitenbijdeander #zorgsysteem
Ik verslik me in mijn boterham en bedenk me hoe ik hierop moet reageren. Want dit is een grote stap voor zo’n klein meisje (al is ze al 10). Is dit niet veel te snel? Moet ik haar hier niet op voorbereiden? Kan ze dit wel aan? Want dit meisje heeft de afgelopen maanden al zulke grote stappen gezet.
Al sinds haar vroege jaren zoeken wij hoe we onze oudste dochter het beste kunnen opvoeden. Wat eerst leek op eigenwijs en koppig, veranderde de jaren daarop in driftbuien en soms onhandelbare situaties. Maar ik zei altijd met een glimlach “wij voeden de eerste vrouwelijke premier van Nederland op”. Dus is het logisch dat die een duidelijke mening heeft, doorzettingskracht heeft en zich niet laat weerhouden door andermans meningen.
Maar hoe ouder ze werd hoe uitdagender het gedrag... Als ouder doe je je uiterste best om te begrijpen waar het vandaan komt en hoe je hier beter op kunt handelen. Gesprekken met school, huisarts, logopodie, kindercoach, therapeuten. Allemaal gaven ze terug dat wij het goed deden, zij een pienter meisje was met een duidelijke wil maar ze ook niet direct een ander advies hadden dan wat we zelf al deden.
Maar nu weten we beter, zijn we wijzer en kunnen we gelukkig grote stappen nemen. Na vele onderzoeken is eruit gekomen dat ze een lichte vorm van autisme heeft. Een diagnose die ik (zelf ooit hulpverlener geweest) nooit had verwacht en ik best van schrok. Waar ik me zorgen over maak, hoe ze de toekomst tegemoet gaat treden...
Maar zij niet…
* Zij was blij dat ze begreep wat er aan de hand was, en het niet haar ‘eigen schuld’ was.
* Zij deelt het met haar beste vriendinnen, om uit te leggen waarom het soms anders gaat bij haar.
* Zij houdt haar spreekbeurt over het autisme (al vind ze dat spannend) zodat klasgenoten rekening met haar kunnen houden.
* Zij vraagt zelf of ze naar een school mag die rustiger is en kleinere klassen heeft.
En nu wilt ze aan de klas vertellen dat ze naar het speciaal onderwijs gaat. Met een onbevangenheid en vastberadenheid waar ik jaloers op kan zijn.
“Oke meisje, kan ik nog iets voor je doen?”
“Als je mijn foto’s naar de juf stuurt, kan ik de nieuwe school laten zien aan mijn klasgenootjes”
“Oke lieverd, dat zal ik doen…”
Ik zie vaak meer beren op haar weg, dan dat zij ervaart…
Terwijl ik me alleen maar hoef aan te sluiten bij haar gedachten en keuzes.
#aannameschecken #aansluitenbijdeander #zorgsysteem
Zoiets heb ik ooit meegemaakt op weg naar een sollicitatie. Alleen gaf de asielzoeker geen brood aan het water, maar vroeg hij om eten. Ik had haast maar maakte toch tijd om met hem wat eten bij de AH te halen. Wat was hij dankbaar!quote:
Van een Situationeel Omdenker | leerkracht:
[..]
Toen ik eenmaal bij mijn sollicitatiegesprek aangekomen was, was ik erg nerveus. Ik zat daar maar in het kleine kantoortje te wachten totdat iemand van HRM het gesprek met me ging voeren.
Verbaasd was ik toen de asielzoeker binnenkwam. In perfect Nederlands zei hij dat ik hem heb laten zien dat ik een groot hart heb en dat ik een goed mens ben.
Daarom heb ik de baan niet gekregen. Tip: solliciteer nooit bij Harry Mens.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
#gefaaldeoudersquote:
“Pappa, vandaag wil ik aan de klas vertellen dat ik wegga van school”
Ik verslik me in mijn boterham en bedenk me hoe ik hierop moet reageren. Want dit is een grote stap voor zo’n klein meisje (al is ze al 10). Is dit niet veel te snel? Moet ik haar hier niet op voorbereiden? Kan ze dit wel aan? Want dit meisje heeft de afgelopen maanden al zulke grote stappen gezet.
Al sinds haar vroege jaren zoeken wij hoe we onze oudste dochter het beste kunnen opvoeden. Wat eerst leek op eigenwijs en koppig, veranderde de jaren daarop in driftbuien en soms onhandelbare situaties. Maar ik zei altijd met een glimlach “wij voeden de eerste vrouwelijke premier van Nederland op”. Dus is het logisch dat die een duidelijke mening heeft, doorzettingskracht heeft en zich niet laat weerhouden door andermans meningen.
Maar hoe ouder ze werd hoe uitdagender het gedrag... Als ouder doe je je uiterste best om te begrijpen waar het vandaan komt en hoe je hier beter op kunt handelen. Gesprekken met school, huisarts, logopodie, kindercoach, therapeuten. Allemaal gaven ze terug dat wij het goed deden, zij een pienter meisje was met een duidelijke wil maar ze ook niet direct een ander advies hadden dan wat we zelf al deden.
Maar nu weten we beter, zijn we wijzer en kunnen we gelukkig grote stappen nemen. Na vele onderzoeken is eruit gekomen dat ze een lichte vorm van autisme heeft. Een diagnose die ik (zelf ooit hulpverlener geweest) nooit had verwacht en ik best van schrok. Waar ik me zorgen over maak, hoe ze de toekomst tegemoet gaat treden...
Maar zij niet…
* Zij was blij dat ze begreep wat er aan de hand was, en het niet haar ‘eigen schuld’ was.
* Zij deelt het met haar beste vriendinnen, om uit te leggen waarom het soms anders gaat bij haar.
* Zij houdt haar spreekbeurt over het autisme (al vind ze dat spannend) zodat klasgenoten rekening met haar kunnen houden.
* Zij vraagt zelf of ze naar een school mag die rustiger is en kleinere klassen heeft.
En nu wilt ze aan de klas vertellen dat ze naar het speciaal onderwijs gaat. Met een onbevangenheid en vastberadenheid waar ik jaloers op kan zijn.
“Oke meisje, kan ik nog iets voor je doen?”
“Als je mijn foto’s naar de juf stuurt, kan ik de nieuwe school laten zien aan mijn klasgenootjes”
“Oke lieverd, dat zal ik doen…”
Ik zie vaak meer beren op haar weg, dan dat zij ervaart…
Terwijl ik me alleen maar hoef aan te sluiten bij haar gedachten en keuzes.
#aannameschecken #aansluitenbijdeander #zorgsysteem
soooo, da's mooi!
Oke, dus deze omdenker probeert ons wijs te maken dat een asielzoeker, die naar eigen zeggen in geen maanden aangesproken is door een andere Nederlander, in de vroege ochtend brood in een kanaal staat te flikkeren, zodat hij, bij de kleine kans hij daar door iemand op aan wordt gesproken, een of andere moralistische halve gare vergelijking met onze overheid kan maken.quote:
Van een Situationeel Omdenker | leerkracht:
[..]
Ofwel die asielzoeker is zo'n verwarde man die eventjes met onze mooie GGZ-klinieken kennis mag gaan maken, ofwel dit hele verhaal is weer eens verzonnen of op z'n minst enorm aangedikt door meneer omdenker die een wit voetje probeert te halen bij "maatschappelijk betrokken" organisaties of clientele.
Dit is wel heel erg.quote:
Van een Situationeel Omdenker | leerkracht:
[..]
https://www.linkedin.com/(...)m=member_desktop_webquote:Op mijn 9e verhuisde ik met mijn familie naar het buitenland. Ik leerde in no time Engels spreken, was toen ook al een enthousiast stuiterballetje en dol op zingen, dansen en toneel.
Ik volgde Montessori onderwijs en de leraren waren trots op een Nederlands meisje die het zou goed deed op school. Mijn werk werd voor voor de klas gehouden:“zelfs een Nederlands meisje haalt betere cijfers dan jullie” met alle gevolgen van dien.
Ik werd in de pauzes hard tegen muren geduwd tijdens sportactiviteiten en dat was dan een ‘foutje’. Ik werd uitgescholden. Ik begon mij af te zonderen en alleen in het toilet te eten, kroop dicht tegen mezelf aan en vond mijn redding in een schrift en een pen.
Ik was alleen.
Ik vertelde niet aan mijn ouders wat er gebeurde want ik was bang dat zij naar school zouden gaan om het te bespreken. Er was een muziekleraar op school. Hij had het door. Hij besloot mij te omarmen. Ik was blij gezien te worden, er werd eindelijk naar mij geluisterd. Hij liet me steeds vaker nablijven als iedereen weg was. Op een gegeven moment vonden mijn ouders het vreemd en zeiden ze dat ik niet meer moest achterblijven. Hij knuffelde me ook wel erg lang en op een rare manier. Met de leraar volgde een aanvaring, een klap op mijn hoofd en een schreeuw. Een andere leraar zag het en dat was mijn redding.
Ik rende weg, stapte op de motor bij mijn vader en sprak mezelf continue toe: “niets zeggen Elody, hij vermoord hem, dan gaat je vader naar de gevangenis”. Tot de dag van vandaag geloof ik oprecht dat mijn vader dat had kunnen doen als ik het toen had verteld.
Ik vertelde het later. Mijn ouders vol woede, de schoolleiding vol schaamte. De leraar werd binnen no time ontslagen en er werd door niemand meer over gepraat. Ik had de favoriete muziekleraar laten ontslaan. En het pesten verergerde. Ik was weer alleen.
Niemand sprak er meer over en ik dacht dat het allemaal aan mij lag.
Ik was weer alleen.
Op mijn 14e woonde ik weer in Nederland en kreeg ik een paniekaanval en spanningsklachten. Ik had diezelfde man in Nederland gezien en hij was weer aan het werk. Gaf balletles aan jonge meisjes. Ik voelde me schuldig en verantwoordelijk.
Ik probeerde het bespreekbaar te maken maar er werd gesproken alsof ik over geesten praatte.
Ik was weer alleen.
Kinderen worden niet getraumatiseerd omdat ze pijn meemaken. Ze worden getraumatiseerd omdat ze de pijn alleen moeten meemaken en er niet over kunnen of mogen praten.
Trauma wordt opgeslagen in het lichaam.
Twijfelen over jezelf en wat je voelt wordt een onveilige onzekerheid.
Ik doe het kwetsbare werk wat ik mag doen met mensen. Omdat ik het ken.
Ik leer mensen het vertrouwen in zichzelf weer hervinden.
De authentieke zelf zijn.
Een combinatie van heling, ontwikkeling en groei.
Onveilige gevoelens herkennen en veiligheid in de eigen keuzes ervaren.
Mijn motto is geworden; YOU GOT THIS.
Je kunt altijd de persoon worden die de jongere versie van jezelf nodig heeft.
Lief dagboek....
Ô mon citoyens vous serez unis.
dat verhaal heeft wel een punt natuurlijk.....gaat in nederland vaak alleen maar om materialisme, als je ergens anders in de wereld kijkt is dat wel een stuk minder, kijk hoe auto's worden gebruikt in bijv italie/spanje.quote:
[..]
Kijk als je een Fiat Panda rijdt dan snap ik het wel dat die schade niet zo boeiend is.
en dan praat ik nog niet eens over afrika.
wij nederlanders nemen tegenwoordig amper genoegen met iets goedkoops of bruikbaars.
het moet allemaal luxe/merk spul zijn vooral om te shinen en anderen de ogen uit te steken.
woensdag 28 oktober 2020 15:54 schreef Kyran het volgende:[/b]
Even screenshot gemaakt van dit moment. Predator en sorry zeggen
Even screenshot gemaakt van dit moment. Predator en sorry zeggen
van het kaartjequote:
quote:Ik hoop dat hij niet meeneemt in zijn verder leven
Ik ben inmiddels overleden
Snap geen reet van dat hele verhaal. Ergo: kut.quote:Op vrijdag 8 juli 2022 12:32 schreef HSG het volgende:
[..]
https://www.linkedin.com/(...)m=member_desktop_web
Lief dagboek....
soooo, da's mooi!
Moeten die Spanjaarden, Italianen en Afrikanen lekker zelf weten. Het is daar sowieso een bende op de weg. Al rijd ik een Fiat Panda uit '95 en iemand maakt schade, wil toch niet zeggen dat ik daar maar genoegen mee neem? Zou mooi zijn, voor de tegenpartij.quote:
[..]
dat verhaal heeft wel een punt natuurlijk.....gaat in nederland vaak alleen maar om materialisme, als je ergens anders in de wereld kijkt is dat wel een stuk minder, kijk hoe auto's worden gebruikt in bijv italie/spanje.
en dan praat ik nog niet eens over afrika.
wij nederlanders nemen tegenwoordig amper genoegen met iets goedkoops of bruikbaars.
het moet allemaal luxe/merk spul zijn vooral om te shinen en anderen de ogen uit te steken.
Vooral dit:quote:
[..]
Snap geen reet van dat hele verhaal. Ergo: kut.
quote:Je kunt altijd de persoon worden die de jongere versie van jezelf nodig heeft.
De rest is toch wel duidelijk?quote:
[..]
Snap geen reet van dat hele verhaal. Ergo: kut.
Overigens: misschien was ie t al maar als balletleraar aan het werk gaan ineens (toegegeven: hij kan hier een opleiding hebben gedaan) lijkt me vreemd. Hem tegenkomen is ook wel heel toevallig.
Dat hele stukje slaat als een tang op een varken.quote:
[..]
De rest is toch wel duidelijk?
Overigens: misschien was ie t al maar als balletleraar aan het werk gaan ineens (toegegeven: hij kan hier een opleiding hebben gedaan) lijkt me vreemd. Hem tegenkomen is ook wel heel toevallig.
soooo, da's mooi!
Ik vond wel dat t van de hak op de tak sloeg. Eerst die sympathieke muziekleraar; twee zinnen verder is ie dat niet meer. Helemaal niet stilstaan bij wat dat met haar deed... Het slaat wel ergens op maar komt door wat ik net zei vreemd over. Komt over alsof dat er nog even in gewerkt moest worden zodat ze nog erger gepest kon worden (ik had overigens vantevoren gezegd dat ie populair was; niet achteraf).quote:
[..]
Dat hele stukje slaat als een tang op een varken.
Het kan natuurlijk wel waar zijn en dat ze niet kan schrijven maar t lijkt me dus eerder dat ze niet kan schrijven en slecht is in het verzinnen van moralistische laat staan motiverende verhaaltjes.
Ik geloof er niks van. Het verhaal komt te gelikt over, heel Amerikaans. Ik heb zelfs fragmenten gegoogled in het Engels om te zien of ze het ergens vandaan gejat heeft.quote:
[..]
De rest is toch wel duidelijk?
Overigens: misschien was ie t al maar als balletleraar aan het werk gaan ineens (toegegeven: hij kan hier een opleiding hebben gedaan) lijkt me vreemd. Hem tegenkomen is ook wel heel toevallig.
Hahaaaa. Vandaar misschien dat t een beetje een rare indeling heeft.quote:
[..]
Ik geloof er niks van. Het verhaal komt te gelikt over, heel Amerikaans. Ik heb zelfs fragmenten gegoogled in het Engels om te zien of ze het ergens vandaan gejat heeft.
Kortom: een kutverhaal.quote:
[..]
Ik vond wel dat t van de hak op de tak sloeg. Eerst die sympathieke muziekleraar; twee zinnen verder is ie dat niet meer. Helemaal niet stilstaan bij wat dat met haar deed... Het slaat wel ergens op maar komt door wat ik net zei vreemd over. Komt over alsof dat er nog even in gewerkt moest worden zodat ze nog erger gepest kon worden (ik had overigens vantevoren gezegd dat ie populair was; niet achteraf).
Het kan natuurlijk wel waar zijn en dat ze niet kan schrijven maar t lijkt me dus eerder dat ze niet kan schrijven en slecht is in het verzinnen van moralistische laat staan motiverende verhaaltjes.
soooo, da's mooi!
Dat verhaal van die leraar waarbij ze steeds moest nablijven is bijna zoals de oude gtst uit 2000 die ze bij RTL lounge uitzenden.quote:
[..]
Ik geloof er niks van. Het verhaal komt te gelikt over, heel Amerikaans. Ik heb zelfs fragmenten gegoogled in het Engels om te zien of ze het ergens vandaan gejat heeft.
Daar werd Hedwig onlangs al maanden onder druk gezet door de bijles leraar.
2000 is onlangs?quote:
[..]
Dat verhaal van die leraar waarbij ze steeds moest nablijven is bijna zoals de oude gtst uit 2000 die ze bij RTL lounge uitzenden.
Daar werd Hedwig onlangs al maanden onder druk gezet door de bijles leraar.
Oh, interessant dat ze dat uitzenden, ik ga eens kijken of ze ook afleveringen uit mijn jeugd gaan uitzenden.quote:
[..]
Dat verhaal van die leraar waarbij ze steeds moest nablijven is bijna zoals de oude gtst uit 2000 die ze bij RTL lounge uitzenden.
Daar werd Hedwig onlangs al maanden onder druk gezet door de bijles leraar.
En on topic: zelfs al is het een waargebeurd verhaal, dan is het alsnog vreemd om op LinkedIn te zetten. Niet echt materiaal wat werkgevers enthousiast maakt, denk ik.
