[Giro] Etappe 6: Palmi - Scalea #1

Tappa 6: Palmi - Scalea (Riviera dei Cedri), 192 km

Nou nou nou, dat werd nog best een acceptabel ritje. Op de lange klim onderweg moest het allemaal gebeuren en het leek er vrij lang op dat er niets ging gebeuren. Totdat Alpecin toch maar besloot om flink door te trekken en dat had direct gevolgen. Die gevolgen werden overigens wel verdomd slecht in beeld gebracht, hoe moeilijk kan het zijn om een motor aan de achterkant van het pulleton te posteren en te laten zien wie afhaakt? Nadat Cavendish al een minuut achter het peloton lag werd hij pas voor het eerst in beeld gebracht. Dat Ewan toen nog eens twee minuten achter hem reed werd helemaal laat duidelijk, heel bijzonder. Ewan moest overigens niet lossen, nee, hij had pech op een verkeerd moment! Ja, daarom verlies je vijf minuten, uiteraard. Cavendish hield het op een minuut of twee, terwijl Demare een kleine minuut verloor. Dat waren de grootste slachtoffers, waarna we voorbij de top van de klim ons konden afvragen of men in het peloton een beetje door zou rijden. Een sprint zonder Demare, Cavendish en Ewan, dat klonk als een droomplan voor meerdere ploegen. Maar enkele ploegen lieten het toch lelijk afweten. In eerste instantie Alpecin zelf, die hadden er een paar minuten eerder aan mogen beginnen. Dan Intermarche-Wanty, die bergop helemaal niets deden. Ook na de klim deden ze niets, totdat ze besloten om de afdaling voor hun rekening te nemen. Lekker makkelijk, de afdaling. Zodra het vlak was verdwenen ze weer. Onbegrijpelijk, want mede dankzij hun gebrek aan initiatief wist de groep van Demare toch weer aan te sluiten. Dat was misschien sowieso wel gebeurd, maar je had het ze zonder enige twijfel een stuk moeilijker kunnen maken. Min min voor met name Wanty. Nadat Demare weer was aangesloten liet hij zijn mannen meteen op kop rijden, wat min of meer de doodsteek was voor Cavendish. Even kwam Quick Step nog een stuk dichter, maar toen het een tiental kilometer rond de twee minuten bleef hangen gaven ze het toch maar op. Messina was nog ver, maar tegen de verenigde krachten van onder meer Groupama en UAE kon men niet opboksen. Van Ewan was al helemaal geen sprake meer, zelfs een voltallige ploeg in de achtervolging kon het tij niet keren. Met een groot maar niet voltallig peloton trokken we vervolgens Messina binnen, het laatste deel van de rit was wel bijzonder saai. De sprint zelf was ook niet direct heel enerverend. Een beetje chaotisch, matig in beeld gebracht, dat wel. Een anti-climax voor mij persoonlijk, aangezien dit een mooie kans was voor Bini. Maar de ploeg waar ze hem deze Giro mee hebben opgezadeld, amai, niet te doen. Ze deden geen werk bergop, reden alleen even hard omlaag, maar ook weer niet heel hard want Demare keerde terug en vervolgens deden ze helemaal niets. Krachten sparen voor de sprintvoorbereiding zou je denken, maar van enige voorbereiding was geen sprake. Bini mocht het weer lekker allemaal zelf uitzoeken en daardoor eindigde hij bijna in de hekken. Hij probeerde in een gat te duiken dat er wel was, maar na wat gekwak ging het gat pardoes dicht. Bleef op de fiets zitten, dat scheelde dan weer, maar van sprinten was opnieuw geen sprake. Zonde. Vooral omdat daardoor Demare won, na voorbereidend werk van wappie Sinkeldarm. Met z'n allen gelost onderweg, maar toch weer aangesloten en het daarna afgemaakt. De andere ploegen hebben er een potje van gemaakt. Ze krijgen meteen een herkansing, ofschoon de volgende rit wel zo'n klim mist als de vorige etappe. Oja, Gaviria werd al vloekend op zijn fiets tweede, dat gaat meneer Colnago niet kunnen waarderen. De broddelwerken van Mathieu van der Poel in deze sprints waarderen we ook niet echt, dit gaat hem bijzonder slecht af.




Na een boottochtje gaan de renners verder op het Italiaanse vasteland. We hebben Sicilië verlaten, alwaar Nibali in zijn Messina aankondigde dat dit zijn laatste jaar als prof is. Logisch, prachtige carrière gehad maar het was ook wel klaar ondertussen. Van start gaat men in Palmi, gelegen in Reggio Calabria. In 1908 werd Palmi nagenoeg volledig verwoest door een hevige aardbeving, die leidde tot ongeveer 600 doden. De wederopbouw van Palmi nam bijna de gehele eerste helft van de 20e eeuw in beslag. Veel panden werden herbouwd in neoclassicistische stijl. Akte, waarvan. In Palmi staat het Cultureel centrum Leonida Repaci met een uitgestrekte tuin met in het centrum de volgende instellingen. Kijk, dat soort informatie. Vanwege de ligging aan de kust is het een populaire locatie geweest voor allerlei schrijvertjes om te vertoeven, maar wij gaan er nu snel vandoor.



Vrij vroeg op de dag komen de renners een klimmetje tegen, dat met grofweg vier kilometer aan 4% moeilijk heel moeilijk genoemd kan worden. Een paar kilometer later volgt wel meteen de eerste tussensprint van de dag. Wellicht dat de combinatie van die twee voor iets kan zorgen. Paar jongens die graag wat puntjes willen pakken voor de puntentrui en van het klimmetje gebruik willen maken om de andere sprinters achter te laten, geen idee, ik fantaseer maar wat weg. Veel waarschijnlijker is het dat Bais en Tagliani weer samen op pad gaan en dat we de rest van de dag naar de zee gaan kijken. Want ja, we fietsen de ganse dag langs de kust. Over een weg die voorzien is van een boel tunneltjes, kunnen we zien op het profiel. Verder, tja, wie zal het zeggen. Nog een keer een tussensprint, waar alleen Almeida interesse in heeft. Voorts is het alleen maar fietsen langs de kust, over een weg die vlakker dan vlak is. Klimmetje vrij vroeg op de dag, daarna een afdalinkje en vervolgens is het vlak. Dit wordt geen topshow, maar hopelijk is de omgeving op z'n minst mooi. Zou moeten lukken, langs het water. Paar random plaatsnamen op het parcours invoeren en de mooie plaatjes komen je zo tegemoet, we hebben in ieder geval dat nog. En de renners rijden alvast door Diamante, waar de nu al legendarische rit 7 van start zal gaan.



De finale lijkt eenvoudig te zijn, het gaat in de laatste paar kilometer bijna continu rechtdoor. Ik zie een rotonde op 3,5 kilometer van het eind, verder lijkt het rechtdoor te gaan. Kan in de praktijk tegenvallen, maar dat ga ik nu niet uitzoeken. Ik ben razend benieuwd naar dat knikje in de laatste meters van de rit, er lijkt na een paar kilometer in rechte lijn in het absolute slot toch nog een flauwe bocht te volgen. Hoe dat precies zit, nou, dat laten we aan de zalmroze geklede Bobbie Traksel over. Haakse bochten van 60 graden, wie doet je wat.




Finishen doen we in Scalea, gelegen in de Riviera dei Cedri. Fantastisch idyllisch, zonder meer. Stukje kustlijn van de Tyrreense Zee, wellicht het mooiste stukje Calabrië! In Scalea won in 2000 Jan Svorada een sprint, nu wint een andere lul een sprint. Mooi plaatsje verder wel hoor, dat Scalea. Niet ver van Praia a Mare, waar in 2016 nog een kicken heuvelrit eindigde. Nu moeten we nog even wachten op de heuvelrit, eerst deze floprit eindigend op de boulevard langs het strand ver van het binnenland nog even afwerken. De heuveltjes liggen zo mooi te loeren, maar we houden het vlak. Hier een vrij matige impressie van Scalea, strand en een torentje:



Finish weer rond de normale tijd, we hoeven ditmaal geen boot te halen. Geen wind, dus geen waaiers. Maar dat is logisch, in Italië zien we nooit maar dan ook echt nooit waaiers. Dus wordt dit gewoon een sprint. Een sprint met Cavendish en Ewan, want niemand gaat tijdens deze rit waar dan ook gelost kunnen worden.
1. Cavendish. Revanche voor gisteren. Als het maar makkelijk genoeg is gaat er niets aan te doen zijn.
2. Ewan. Revanche, maar dan net iets minder. Materiaalpech ammehoela, de benen zijn gewoon slecht, al dan niet veroorzaakt door de val op dag 1 en dat zijn ploeg er niet veel van kan helpt ook niet mee.
3. Demare. Gaat die lul gewoon winnen, nee, je hoort op drie.
4. Gaviria. Fiets de schuld geven terwijl je er al een paar jaar met de pet naar gooit met je dikke contract. Meer tatoeages dan overwinningen de afgelopen jaren, minderwaardig.
5. Bini. Vlakke sprints, dat gaat 'm gewoon niet worden. Waardeloze ploeg en zelf ook niet altijd de beste ingevingen in zo'n finale. Moet wel vooraan eindigen als hij uitzicht wil houden op paars.

Diego Rosa, die won ooit nog na een solo van 500 kilometer op Arrate.

Het kan verkeren.