R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Allright prima, wat betreft die persoonlijk aanpak ben ik helemaal eens, en ook ben ik het eens dat er teveel gekeken wordt vanuit de definitie, een framework die (o.a.) de schrijvers en wetenschappers van DSM-IV en DSM-V (of DSM-5) hebben vastgesteld, maar dat betekend niet dat autisme niet bestaat.quote:Op vrijdag 13 mei 2022 14:30 schreef PietjePuk2000 het volgende:
[..]
Nee. Dat totaal niet. Heb alleen heel veel moeite met vaststaande in beton gegoten labels. En vind een aanpak waarbij je bepaalde gedrags- en karakterkenmerken probeert aan te pakken en het leven van iemand probeert te verbeteren veel effectiever.
Maar die discussie ga ik verder niet met je aan.
afspraak tandarts verzetten
Hier heb je er al eentje.quote:Op donderdag 12 mei 2022 18:43 schreef PietjePuk2000 het volgende:
[..]
[..]
Graag bronnen die wetenschappelijk aantonen dat het in de hersenen zit.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4688328/
Voor het gemak nog een knipseltje voor jou:
Bij autisme is de vroegkinderlijke ontwikkeling niet alleen op gedragsvlak verstoord. Bij veel kinderen is ook de groeicurve van de hersenen tijdens de eerste 3 levensjaren anders. Meestal hebben kinderen die later autisme blijken te hebben bij de geboorte een gemiddeld hersenvolume. Tijdens hun eerste 2 levensjaren groeien hun hersenen echter veel sneller dan bij anderen kinderen, waardoor het volume een stuk boven het gemiddelde ligt wanneer ze twee zijn. Na de leeftijd van drie jaar vertraagt de groei echter opnieuw, zodat het hersenvolume op volwassen leeftijd gemiddeld niet veel groter is dan bij volwassenen zonder autisme. Dit wijst erop dat er op die jonge leeftijd iets fundamenteels plaatsgrijpt.
Maar ook op andere vlakken verloopt de ontwikkeling anders. Uit onderzoek naar de manier waarop de hersenen bepaalde taken oplossen, bijvoorbeeld gezichten herkennen, blijkt dat bij personen met autisme hiervoor andere hersendelen worden geactiveerd. Hoewel bij de geboorte een aantal hersengebieden al geprogrammeerd zijn om bepaalde taken uit te voeren, bijvoorbeeld motorische bewegingen, heeft er tijdens de eerste levensjaren nog een sterke specialisatie van hersengebieden of -systemen plaats onder invloed van wat het kind in zijn omgeving ervaart. Als bij autisme andere gebieden worden gebruikt voor bijvoorbeeld aangezichtsherkenning, betekent dit dat de specialisatie van de hersenen anders is verlopen.
Uit deze bedenkingen over ontwikkelingsstoornissen in het algemeen en autisme in het bijzonder kunnen we besluiten dat ook bij autisme veel ontwikkelingsaspecten nagenoeg onomkeerbaar zijn. De hersenen van het oudere kind met autisme kunnen wel veel leren, maar anders en meestal niet meer zo automatisch als de hersenen van een jong kind zonder autisme. Dit gegeven pleit voor een zeer vroege interventie bij autisme. Het oorspronkelijke foute programma kan wel niet volledig worden herschreven, maar de hersenen krijgen zo wel de mogelijkheid om beter en vlotter te leren omgaan met communicatie of sociale wederkerigheid in een fase dat ze veel soepeler zijn.
Anderzijds is er voor kinderen met autisme geen behandeling bekend die de aandoening volledig kan oplossen. De hersenen zijn zeer vroeg een ander pad ingeslagen en het beste wat je kan doen, is zo vroeg mogelijk alles in het werk stellen opdat het niet te ver van de gewone ontwikkeling zou afwijken. Zo leren kinderen met autisme dankzij de hedendaagse methodes nu vaker en beter communiceren dan enkele decennia geleden.
Nog geen 50 jaar geleden werden kinderen met autisme naar een instelling of speciaal internaat gestuurd. In gezinnen met veel kinderen was er geen individuele aandacht en zo een kind was maar raar en moeilijk.
Dankzij de inzichten van de laatste jaren is er veel meer gerichte aandacht en kunnen deze kinderen gewoon mee functioneren met het gezin en in de maatschappij (zeer zware gevallen uitgezonderd, maar daar liggen dan vaak meerdere comorbiditeiten aan de oorsprong)
Wil dit zeggen dat het label altijd terecht is? Neuh natuurlijk niet... maar om zomaar te zeggen dat autisme niet te bewijzen valt? Echt wel.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lenny77 op 13-05-2022 20:06:29 ]
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Ik kan je opmerkingen in dit topic niet zo goed plaatsen. Uiteindelijk komt het volledige zijn van een organisme (fenotype) voort uit een combinatie van de genetische eigenschappen van het organisme (genotype) en de omgevingsfactoren die gedurende het leven van het organisme op het organisme inwerken. Die uiterst complexe brij van chemische reacties vormt ieder individueel organisme tot wat het op een bepaald moment in de tijd is. Met andere woorden, bij álle aandoeningen, ook psychiatrische, is het volledige organisme betrokken, dus ook de hersenen.quote:
Dan kom je uit bij de meer filosofische vraag wat een aandoening is. Dat is onderwerp van een voortdurend en onoplosbaar debat. Is iemand die een teen mist ziek? Is iemand die kanker heeft ziek? Is iemand die autisme heeft ziek? Als iedereen op zijn 80ste kanker zou krijgen, dan zou men niet meer van een ziekte spreken, maar van een normaal verouderingsproces. Zou iemand in die situatie op zijn 40ste kanker krijgen, dan zal men vermoedelijk wel weer van een ziekte spreken. Een hoogst ambigue vraagstuk dus.
Ik vind dat de psychiatrie een effectief antwoord heeft gevonden om met dit vraagstuk om te gaan. Een stoornis wordt namelijk pas als zodanig onderkend als de lijder een significante hinder in zijn functioneren ervaart. Sla bijvoorbeeld de DSM-V er maar eens op na, dat staat bij iedere in dat handboek omschreven stoornis. De aanpak van iedere psychiatrische stoornis is er dan ook op gericht om deze significante hinder te verminderen of zelfs weg te nemen.
Naar mijn idee is dus juist de psychiatrie een van de meest pragmatische gebieden binnen de medische wetenschap. De aanpak of acceptatie van bepaalde gedragskenmerken staat dus juist al voorop. Ook noodgedwongen overigens, omdat psychiatrische stoornissen vaak nog erg slecht begrepen worden door de wetenschap.
Ik stuur je even een DM als reactie. Naar mijn mening kun je de vertaalslag van fysieke processen naar een mentale (niet-fysieke) stoornis niet zo makkelijk maken.quote:Op zaterdag 14 mei 2022 02:01 schreef Kowloon het volgende:
[..]
Ik kan je opmerkingen in dit topic niet zo goed plaatsen. Uiteindelijk komt het volledige zijn van een organisme (fenotype) voort uit een combinatie van de genetische eigenschappen van het organisme (genotype) en de omgevingsfactoren die gedurende het leven van het organisme op het organisme inwerken. Die uiterst complexe brij van chemische reacties vormt ieder individueel organisme tot wat het op een bepaald moment in de tijd is. Met andere woorden, bij álle aandoeningen, ook psychiatrische, is het volledige organisme betrokken, dus ook de hersenen.
Dan kom je uit bij de meer filosofische vraag wat een aandoening is. Dat is onderwerp van een voortdurend en onoplosbaar debat. Is iemand die een teen mist ziek? Is iemand die kanker heeft ziek? Is iemand die autisme heeft ziek? Als iedereen op zijn 80ste kanker zou krijgen, dan zou men niet meer van een ziekte spreken, maar van een normaal verouderingsproces. Zou iemand in die situatie op zijn 40ste kanker krijgen, dan zal men vermoedelijk wel weer van een ziekte spreken. Een hoogst ambigue vraagstuk dus.
Ik vind dat de psychiatrie een effectief antwoord heeft gevonden om met dit vraagstuk om te gaan. Een stoornis wordt namelijk pas als zodanig onderkend als de lijder een significante hinder in zijn functioneren ervaart. Sla bijvoorbeeld de DSM-V er maar eens op na, dat staat bij iedere in dat handboek omschreven stoornis. De aanpak van iedere psychiatrische stoornis is er dan ook op gericht om deze significante hinder te verminderen of zelfs weg te nemen.
Naar mijn idee is dus juist de psychiatrie een van de meest pragmatische gebieden binnen de medische wetenschap. De aanpak of acceptatie van bepaalde gedragskenmerken staat dus juist al voorop. Ook noodgedwongen overigens, omdat psychiatrische stoornissen vaak nog erg slecht begrepen worden door de wetenschap.
Volgens mij wordt de diagnose autisme nog steeds gesteld aan de hand van mentale kenmerken en niet aan de hand van hersenscans. Daar zit nou net het probleem.quote:
[..]
Hier heb je er al eentje.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4688328/
Voor het gemak nog een knipseltje voor jou:
Bij autisme is de vroegkinderlijke ontwikkeling niet alleen op gedragsvlak verstoord. Bij veel kinderen is ook de groeicurve van de hersenen tijdens de eerste 3 levensjaren anders. Meestal hebben kinderen die later autisme blijken te hebben bij de geboorte een gemiddeld hersenvolume. Tijdens hun eerste 2 levensjaren groeien hun hersenen echter veel sneller dan bij anderen kinderen, waardoor het volume een stuk boven het gemiddelde ligt wanneer ze twee zijn. Na de leeftijd van drie jaar vertraagt de groei echter opnieuw, zodat het hersenvolume op volwassen leeftijd gemiddeld niet veel groter is dan bij volwassenen zonder autisme. Dit wijst erop dat er op die jonge leeftijd iets fundamenteels plaatsgrijpt.
Maar ook op andere vlakken verloopt de ontwikkeling anders. Uit onderzoek naar de manier waarop de hersenen bepaalde taken oplossen, bijvoorbeeld gezichten herkennen, blijkt dat bij personen met autisme hiervoor andere hersendelen worden geactiveerd. Hoewel bij de geboorte een aantal hersengebieden al geprogrammeerd zijn om bepaalde taken uit te voeren, bijvoorbeeld motorische bewegingen, heeft er tijdens de eerste levensjaren nog een sterke specialisatie van hersengebieden of -systemen plaats onder invloed van wat het kind in zijn omgeving ervaart. Als bij autisme andere gebieden worden gebruikt voor bijvoorbeeld aangezichtsherkenning, betekent dit dat de specialisatie van de hersenen anders is verlopen.
Uit deze bedenkingen over ontwikkelingsstoornissen in het algemeen en autisme in het bijzonder kunnen we besluiten dat ook bij autisme veel ontwikkelingsaspecten nagenoeg onomkeerbaar zijn. De hersenen van het oudere kind met autisme kunnen wel veel leren, maar anders en meestal niet meer zo automatisch als de hersenen van een jong kind zonder autisme. Dit gegeven pleit voor een zeer vroege interventie bij autisme. Het oorspronkelijke foute programma kan wel niet volledig worden herschreven, maar de hersenen krijgen zo wel de mogelijkheid om beter en vlotter te leren omgaan met communicatie of sociale wederkerigheid in een fase dat ze veel soepeler zijn.
Anderzijds is er voor kinderen met autisme geen behandeling bekend die de aandoening volledig kan oplossen. De hersenen zijn zeer vroeg een ander pad ingeslagen en het beste wat je kan doen, is zo vroeg mogelijk alles in het werk stellen opdat het niet te ver van de gewone ontwikkeling zou afwijken. Zo leren kinderen met autisme dankzij de hedendaagse methodes nu vaker en beter communiceren dan enkele decennia geleden.
Nog geen 50 jaar geleden werden kinderen met autisme naar een instelling of speciaal internaat gestuurd. In gezinnen met veel kinderen was er geen individuele aandacht en zo een kind was maar raar en moeilijk.
Dankzij de inzichten van de laatste jaren is er veel meer gerichte aandacht en kunnen deze kinderen gewoon mee functioneren met het gezin en in de maatschappij (zeer zware gevallen uitgezonderd, maar daar liggen dan vaak meerdere comorbiditeiten aan de oorsprong)
Wil dit zeggen dat het label altijd terecht is? Neuh natuurlijk niet... maar om zomaar te zeggen dat autisme niet te bewijzen valt? Echt wel.
Autisme is hooguit een spectrum maar geen keiharde wetenschap. Je hebt mensen die sociaal onhandig zijn of naar binnen gekeerd. Die zou je het label autisme kunnen geven. Je kunt ook gewoon zeggen dat deze mensen sociaal onhandig of naar binnen gekeerd zijn. Autisme is hooguit de verzamelnaam van kenmerken van mensen die sociaal onhandig of naar binnen gekeerd (en nog veel meer andere kenmerken) zijn.
Er is geen wetenschapper die op basis van hersenscans (en zonder een woord met je te praten) uit een controlegroep van 100 mensen exact de mensen met autisme zou kunnen plukken. Zie ook dit artikel hierover.
https://www.parool.nl/col(...)%2Fwww.google.com%2F
Net zoals je een druk kind ook gewoon druk kind kunt noemen in plaats van ADHD'er.
quote:Als psychiater merk ik hoe jongeren, ouders en schoolmentoren - overigens met de beste bedoelingen - al bij de aanmelding over problemen praten in termen van labels als adhd, add, autistische trekken en prikkelgevoelig zijn. Vervolgens hoor ik aanduidingen als 'prikkelregulatieproblemen' of 'adhd-trekken' terugkomen tijdens patiëntbesprekingen. De jongere is hiermee drager van een 'neurobiologische stoornis' geworden, een hersenstoornis. Dit is vervolgens reden om een 'medicatieconsult' aan te vragen bij de psychiater, van wie dan medicatie wordt verwacht om de gevoeligheid voor prikkels te verminderen. Helaas zie ik hoe jongeren vanwege alleen 'prikkelgevoeligheid' langdurig een lage dosis antipsychotica krijgen. En dat laatste vind ik vanwege de risico's en nadelen ervan zeer zorgelijk.
Heb je ook nog tips voor TS wat ze kan doen tegen overprikkeling? Of wil je vooral heel erg graag je gelijk halen en autisme ontkrachten?quote:
[..]
Volgens mij wordt de diagnose autisme nog steeds gesteld aan de hand van mentale kenmerken en niet aan de hand van hersenscans. Daar zit nou net het probleem.
Autisme is hooguit een spectrum maar geen keiharde wetenschap. Je hebt mensen die sociaal onhandig zijn of naar binnen gekeerd. Die zou je het label autisme kunnen geven. Je kunt ook gewoon zeggen dat deze mensen sociaal onhandig of naar binnen gekeerd zijn. Autisme is hooguit de verzamelnaam van kenmerken van mensen die sociaal onhandig of naar binnen gekeerd (en nog veel meer andere kenmerken) zijn.
Er is geen wetenschapper die op basis van hersenscans (en zonder een woord met je te praten) uit een controlegroep van 100 mensen exact de mensen met autisme zou kunnen plukken. Zie ook dit artikel hierover.
https://www.parool.nl/col(...)%2Fwww.google.com%2F
Net zoals je een druk kind ook gewoon druk kind kunt noemen in plaats van ADHD'er.
[..]
afspraak tandarts verzetten
Misschien kan TS zelf eerst weer eens reageren voor je voor de persoonlijke aanval kiest? Die is hier al tijden niet meer geweest.quote:Op zaterdag 14 mei 2022 21:48 schreef Tyranoesauroes het volgende:
[..]
Heb je ook nog tips voor TS wat ze kan doen tegen overprikkeling? Of wil je vooral heel erg graag je gelijk halen en autisme ontkrachten?
Puur even uit bredere ervaring plus medische achtergrond:quote:
[..]
Volgens mij wordt de diagnose autisme nog steeds gesteld aan de hand van mentale kenmerken en niet aan de hand van hersenscans. Daar zit nou net het probleem.
Autisme is hooguit een spectrum maar geen keiharde wetenschap. Je hebt mensen die sociaal onhandig zijn of naar binnen gekeerd. Die zou je het label autisme kunnen geven. Je kunt ook gewoon zeggen dat deze mensen sociaal onhandig of naar binnen gekeerd zijn. Autisme is hooguit de verzamelnaam van kenmerken van mensen die sociaal onhandig of naar binnen gekeerd (en nog veel meer andere kenmerken) zijn.
Er is geen wetenschapper die op basis van hersenscans (en zonder een woord met je te praten) uit een controlegroep van 100 mensen exact de mensen met autisme zou kunnen plukken. Zie ook dit artikel hierover.
https://www.parool.nl/col(...)%2Fwww.google.com%2F
Net zoals je een druk kind ook gewoon druk kind kunt noemen in plaats van ADHD'er.
[..]
geen enkel kind krijgt zomaar het label van autisme. Dat begint meestal met aanvoelen van de ouders, dan de school, dan wordt de externe leerlingenbegeleiding erbij gehaald. Hierna gebeuren observaties plus IQ testen. Daarna worden vaak nog wat dingen uitgesloten zoals bv epilepsie (petit-mals geven ook wel eens absences). En dan pas komt de stap van de kinderpsychiater. Deze volgt ook verschillende observaties, gesprekken enz. Dit gaat naar een groepsoverleg en dan pas kom je bij de diagnose van autisme uit.
Verder is er trouwens geen enkele medicatie die helpt bij autisme. Vaker hebben deze kinderen wel comorbiditeiten waar wel enigszins iets mee gedaan kan worden. Maar medicatie voor autisme? Nope.
Jij laat het klinken alsof de huisarts een verlegen kind wel snel even het label autisme geeft op het 15 min consultje.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Doen.quote:Op donderdag 12 mei 2022 13:03 schreef Tyranoesauroes het volgende:
[..]
Misschien ga ik hier nu wel te persoonlijk zijn maar whaterver
Maar eerlijk ondanks alle grappen die we hier over autisme maken, het is wel echt fucked up. Als het lekker gaat dan gaat het helemaal prima, totdat er weer een of andere prikkel of stressfactor om de hoek komt kijken die alles overhoop gooit en je jezelf het liefste ergens wegstopt totdat alle negativiteit in je hoofd weer voorbij is.
Anyway enkele tips van mij die soms beter werken, en soms meer meer tijd nodig hebben:
1. Ga voor jezelf echt goed na waardoor je overprikkelt raakt en stress krijgt. Zijn het deadlines? Is het omdat je mensen moet telefoneren? Stel je te hoge verwachtingen van jezelf die je naar je eigen idee steeds maar niet waar weet te maken? Ben je bang constant be- of veroordeeld te worden door collega's en leidinggevenden? Is je werksituatie in zijn algemeen te chaotisch (veel bellende mensen, teveel stress die in de lucht hangt, onoverzichtelijk kantoor of werkruimte, ...) ? En neem tijd voor jezelf om dit goed na te gaan, mag best een paar dagen duren om goed te onderzoeken voor jezelf.
2. Als navolgen schrijf voor jezelf op wat je dwars zit of überhaupt schrijf gewoon eens je gedachten op. Vaak lucht dat al best wel een beetje op en omdat je het op hebt geschreven hoef je het ook niet meer 'vast te houden' in je hoofd. En het is helemaal geen slecht idee om iets van een dagboek / journal bij te houden, ook voor situaties waarbij je niet direct met stress te maken hebt maar ook gewoon duidelijkheid wilt hebben. Zaken concretiseren door ze op papier te zetten.
3. Probeer grote zaken te compartimenteren in kleinere stukjes zodat je beter het overzicht houdt. En schrijf de stapjes desnoods op, als een to-do list of gewoon een lijstje met alle stapjes die je moet doen. Zijn er stappen die veel spanning geven, probeer op te schrijven waar dat vandaan komt en wat je kan doen om de spanning te verminderen.
4. Zoek iemand waarmee je kan praten over dit soort zaken, om gewoon af en toe je hart te luchten zodat je niet alles bij jezelf hoeft te houden. En dat hoeft niet per se een psycholoog te zijn, maar dat kan ook een goede vriendin zijn bijvoorbeeld. En ook buiten de psychologische zorg zijn er loketten en instanties waar je aan kan kloppen als je met iemand over zaken wilt praten - ga eens na wat de gemeente allemaal aanbied in jouw woonplaats.
5. Besef dat je met autisme gewoon meer tijd nodig hebt om gevoelens, emoties en gedachten te verwerken. Het is klote, ik weet het, maar het enige wat helpt om daar rekening mee te houden en meer tijd voor dingen te nemen. Dat valt gewoon niet altijd te begrijpen, andere mensen begrijpen dat niet en soms zul je het zelf ook niet begrijpen, maar als je daar rekening mee houdt dan scheelt het vaak al wel een hoop.
6. Wil je toch meer weten over Autisme? Vraag aan de huisarts (of evt een psycholoog als je daar al loopt) of het mogelijk is om psycho-educatie gericht op autisme te volgen. Dit zal niet meteen antwoorden geven maar geeft wel meer inzicht over hoe je hersenen werken zoals ze werken. Let wel op dat ook psycho-educatie niet per definitie antwoorden geeft op de problemen waar jij tegenaan loopt, maar meer een (globaal) beeld geeft over autisme en de werkingen ervan (coping, theory of mind, etc.).
7. Ga mediteren. Voor mij werkt dit echt het beste boven alles om ruimte/vrijheid te creëren aan mijn hoofd, maar het heeft wel een jaar of 10 geduurd voordat ik er op kwam. Dacht vroeger altijd dat het vooral voorbestemd was voor zweverige hippie-types en gekke vrouwen van 40+ met pittige kapsels die hun huis vol met boeddha beeldjes hebben staan, maar het werkt echt wonderen om stil te staan bij je gedachten en gewoon eens te luisteren naar jezelf zonder afleidingen van buitenaf.
8. Lees het boek De leefstijlgids tegen somberheid. Gaat niet per se over autisme, maar wel heel hulpzaam bij stress en negativiteit.
9. Zorg voor structuur op de belangrijkste momenten in de dag. Zodat je op andere momenten meer ruimte hebt om chaos te laten ontstaan, omdat je weet dat alles aan het einde of begin van de dag wel weer goed komt.
10. Zorg dat je genoeg buiten in de natuur komt. Als ik heel druk in mijn hoofd ben wil ik nog wel eens een flinke wandeltocht maken door de natuur. Dat zorgt voor mij dat ik vaak mijn problemen langzaam aan tijdens de wandeling goed kan relativeren en in perspectief weet te zetten. Sporten kan natuurlijk ook! Voordeel van wandelen is wel dat het lekker laagdrempelig is en dat je af en toe ook kan stoppen om gewoon even tot rust te komen
11. Laatste tip is om te proberen om als je gestrest raakt niet teveel ingeven in afleidingen die zorgen dat je even niet aan het probleem hoeft te denken, maar die de stress niet weg nemen. Dingen als op FOK! of het internet blijven hangen, steeds maar weer het volgende Youtube clipje of die volgende aflevering van de Netflix serie te kijken, tot laat in de avond blijven gamen, uren op Instagram, Facebook of andere telefoon-apps rond te hangen - omdat het uiteindelijk alleen maar meer stress oplevert.
Heb nog wel meer tips maar dan kan ik beter mijn eigen boek gaan schrijven
Nee dat is niet wat ik zeg. Ik zeg dat het label op basis van mentale kenmerken wordt gegeven. Dit is precies wat jij met deze post bevestigt. IQ testen, gesprekken, observaties.quote:
[..]
Puur even uit bredere ervaring plus medische achtergrond:
geen enkel kind krijgt zomaar het label van autisme. Dat begint meestal met aanvoelen van de ouders, dan de school, dan wordt de externe leerlingenbegeleiding erbij gehaald. Hierna gebeuren observaties plus IQ testen. Daarna worden vaak nog wat dingen uitgesloten zoals bv epilepsie (petit-mals geven ook wel eens absences). En dan pas komt de stap van de kinderpsychiater. Deze volgt ook verschillende observaties, gesprekken enz. Dit gaat naar een groepsoverleg en dan pas kom je bij de diagnose van autisme uit.
Verder is er trouwens geen enkele medicatie die helpt bij autisme. Vaker hebben deze kinderen wel comorbiditeiten waar wel enigszins iets mee gedaan kan worden. Maar medicatie voor autisme? Nope.
Jij laat het klinken alsof de huisarts een verlegen kind wel snel even het label autisme geeft op het 15 min consultje.
En ik zeg nergens dat dit niet grondig gebeurt. Ik stel alleen vraagtekens bij het label autisme. Dat is namelijk geen exacte wetenschap maar een door mensen bedacht iets. (Uiteraard wel om een bestaand spectrum van bepaalde gecombineerde karaktereigenschappen mee aan te duiden maar dat maakt het nog steeds geen harde wetenschap.)
Ik weet niet of je het artikel gelezen hebt wat ik heb gelinkt. Maar ze kunnen dus effectief wel iets zien aan de hersenen van deze kinderen. (Het is trouwens geen psychiatrische stoornis maar een ontwikkelingsstoornis). De hersenen groeien anders, de gyri zijn anders gevouwen, andere zones worden gebruikt ipv de normale zones. Ik weet niet hoeveel hardere wetenschap jij wil zien? En ja ze nemen gaan scans bij deze kinderen, dus dat stuk kan ik nog wel volgen. Maar die observaties en gesprekken zijn zeer grondig en geloof me: verlegen zijn, structuur willen hebben en wat trager ontwikkelen zijn niet de hoofdkenmerken die opvallen. Een verlegen kind is heeeeel anders dan een kind met autisme. Deze kinderen vertonen veel andere 'symptomen' zoals bv: vlinderen, op de tippen van hun tenen lopen, verstoorde grove motoriek, veel vallen en niet correct opvangen met de handen, monotoon spreken, vreemde gedachtensprongen maken, maar 1 opdracht tegelijk kunnen uitvoeren ipv een opsomming van dingen die ze moeten doen, niet om kunnen gaan met plots afkappen van activitieten of ineens van alles plannen of wijzigen, wegkijken bij aanspreken, andere reacties op lichamelijk contact, kalmeren bij druk op het lichaam, agressie bij contact met materialen die voor hun zeer onprettig aanvoelen zoals bv tapijt of de bekleding in een auto, zwaar ongemakkelijk voelen bij de labels en naden in kledij, vaker ook problemen met temperatuurregulatie, niet willen praten in bijzijn van mensen maar wel tegen de tv of dieren,... dit is maar een korte opsomming van vele voorbeelden die je zal tegenkomen en ik wil hiermee niet zeggen dat ze dit alles allemaal hebben, maar geloof mij: een kind met autisme haal je er zo uit. Een kind wat van structuur houdt en gewoon lekker stil kan spelen is niet automatisch een kind met autisme. Integendeel zelfs.quote:
[..]
Nee dat is niet wat ik zeg. Ik zeg dat het label op basis van mentale kenmerken wordt gegeven. Dit is precies wat jij met deze post bevestigt. IQ testen, gesprekken, observaties.
En ik zeg nergens dat dit niet grondig gebeurt. Ik stel alleen vraagtekens bij het label autisme. Dat is namelijk geen exacte wetenschap maar een door mensen bedacht iets. (Uiteraard wel om een bestaand spectrum van bepaalde gecombineerde karaktereigenschappen mee aan te duiden maar dat maakt het nog steeds geen harde wetenschap.)
Maar goed... ik weet zeker dat er ook wel eens gegooid wordt met het label zonder dat het klopt. En mensen denken al snel dat ze wat autistisch zijn want 'ze leggen hun kledij op kleur hihihi' (ik word gek van dit soort opmerkingen trouwens). Maar jij veegt gewoon alles onder de tafel en daar ben ik het niet mee eens.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Kwaliteitspost hoor. "Wow okay"quote:
@PietjePuk2000: Op de vorige pagina dacht ik echt wtf gast, volgens mij heb je echt geen idee waar je het over hebt, maar op deze pagina vind ik dat je het nog aardig verwoordt. Ik vind ook dat we te snel labels hangen aan iedereen die ook maar een beetje afwijkt van de norm. Maar tegelijkertijd kan het voor zo'n persoon ook als bevrijdend werken, dat 'ie eindelijk zijn eigen psyche begrijpt cq. begint te begrijpen en handvatten daarvoor kan opzoeken/gebruiken. En dat laatste is nou juist waar het om te doen is.
Exact.quote:
[..]
Kwaliteitspost hoor. "Wow okay"
@:PietjePuk2000: Op de vorige pagina dacht ik echt wtf gast, volgens mij heb je echt geen idee waar je het over hebt, maar op deze pagina vind ik dat je het nog aardig verwoordt. Ik vind ook dat we te snel labels hangen aan iedereen die ook maar een beetje afwijkt van de norm. Maar tegelijkertijd kan het voor zo'n persoon ook als bevrijdend werken, dat 'ie eindelijk zijn eigen psyche begrijpt cq. begint te begrijpen en handvatten daarvoor kan opzoeken/gebruiken. En dat laatste is nou juist waar het om te doen is.
[ Bericht 29% gewijzigd door PietjePuk2000 op 17-05-2022 09:25:50 ]
Gezien het animo op FOK! ga ik hem nog wel voor mezelf uitschrijven maar niet meer op FOK! plaatsen. Als je 'm alsnog wilt moet je maar even een DM'etje sturen dan stuur ik 'm ter zijner tijd wel.quote:
[ Bericht 2% gewijzigd door Tyranoesauroes op 16-05-2022 23:37:45 ]
afspraak tandarts verzetten
|
|
