Ik kan prima alleen zijn, sterker nog het laadt me op na een tijdje veel prikkels... heerlijk om na het werk in een leeg huis thuis te komen, en ik boek ook altijd eenpersoonskamers bij groepsreizen, etc...
Maar 10 jaar in de cel is wel een extreme vorm van alleen zijn
Ik zou daarna denk ik niet meer dezelfde persoon zijn hoor, daarvoor zijn er teveel leuke sociale dingen en mooie indrukken die ik dan moet missen en na zo'n lange tijd denk ik dat je daar toch permanent door bent veranderd. Vooral de uitzichtsloosheid zou me slopen, dat je weet dat je nog jaren in dat hok moet blijven zitten i.p.v. te kunnen gaan en staan waar je wilt en niet weten wat morgen brengt.