Welkom terug Dienaar!
Vrouwe, U heeft gelijk gehad ik heb U veel te vertellen van mijn belevenissen op het eiland
* De oude man sloeg de deken open en rekte zich uit. Voordat het vuur helemaal gedoofd was, gooide hij vlug wat nieuw hout op het vuur. Een kop koffie zou wonderen doen en dus werd er boven het vuur een pot water gehangen
Ik heb je belevenissen mee ervaren Dienaar en je hebt juist gehandeld. De Valheru is dus ontwaakt, dat is inderdaad een grote teleurstelling. Ik kon je helaas niet teveel kracht schenken want de Naamloze roert zich.
Maar Vrouwe, de Valheru heeft nog geen weet van uw aanwezigheid, al zijn er wel enkele andere heerschappen van Midkemia op het eiland neergestreken. Vooral de Abdij der verborgen waarheid verwelkomt lieden uit Midkemia. Ik had zelf de grootste moeite om niet ontdekt te worden bij het observeren van deze figuren. Maar de Abt Dagobert komt bij mij over als een oprecht en goed persoon.
* Hij moest denken aan de andere personen die hij in de afgelopen tijd had ontmoet. De Kasteelheer Lord Dreamer, die hij zojuist als laatste een bezoek had gebracht. Er waren nog meer goede lieden hier op het eiland. De personen Daron en Forau bijvoorbeeld die hij in de Taveerne had ontmoet. En de handige Elf Sitethief leek hem op het eerste oog afwachtend, maar dat waren alle elven, in hem schuilde echter ook goedheid, als zijn intuitie hem niet in de steek liet tenminste.
Puc de Zwarte is een nobel persoon die heeft een goede reden hier te zijn, maar Arutha die wil niets liever dan wraak nemen op het onrecht dat hem is aangedaan door de Valheru.
Maar Vrouwe, wordt het nu niet tijd om in te grijpen en uw rol als beschermvrouwe te doen gelden?
Bar the Grey, ons moment is nog niet aangebroken en dat weet jij ook
* Bar_the_Grey wist dat als de Vrouwe hem mentaal aansprak met zijn werkelijke naam in plaats van de simpele Dienaar, dat ze bezorgd en ontevreden was. Snel maakte hij voor zichzelf de koffie klaar en ging nog eens uiterst zorgvuldig door zijn voorbereidingen heen.
Hij verbleef nu al enkele weken op het eiland. De Vrouwe had hem hierheen gevraagd en hij had dit graag gedaan. In de grot voelde hij zich echter als een vreemde. Hij was blij dat hij erop uit was gegaan om informatie in te winnen en de huidige situatie en gebeurtenissen te plaatsen in datgene wat voorzien was. De Zijn witte gewaad was door de takken een beetje vuil geworden. Via een simpel handgebaar was zijn gewaad weer maagdelijk wit.
Vrouwe ik ben op het eiland de helden tegengekomen die het lot kunnen beinvloeden. Zij acht ik sterk genoeg om stelling in te nemen tegen de duistere krachten, als U mij toestaat start ik de ceremonie?
* Even werd het stil in de verder verlaten grot, de wind guurde tegen de grotopening en buiten hoordde je nu duidelijk vogels fluiten.
* Bar_the_Grey moest terugdenken aan zijn tijd vroeger toen hij nog geen Dienaar van de Vrouwe was en kon genieten van het zelf vliegen op zijn machtige Draak Shallgraum over het prachtige landschap van zijn thuis. Vlug verbande hij zijn gedachten, er was nu geen plaats voor verloren mijmeringen en oude gebeurtenissen uit een lang vervlogen tijd. Gelukkig sprak de Vrouwe weer tot hem...
Dienaar, tref de voorbereidingen om de helden te ontvangen.
Jawel Vrouwe, zoals U wenst.
* Bar_the_Grey pakte de kruik met drakebloed en goot deze op de grond. Daarna roldde hij een zuiver Jaches Kristal door het bloed heen. Maar weinigen wisten dat in drakenbloed een machtige substantie school voor het beoefenen van magie. Hijzelf had echter nog nimmer een Draak gedood om aan het zo machtige bloed te komen. Hij was waarschijnlijk een van de weinige personen die het vrijwillig had verkregen van de machtige wezens. Hij begon aan zijn schrijfbezwering.
Anal Nachtrag
Urchwas Dethud
Dochjen Diende
Belkos Maeldar
Vogan Bukatis
Het drakenbloed aan het Kristal kleurdde blauw en hij pakte zijn boek en ganzeveer. Voorzichtig dompelde hij zijn ganzeveer in de magische substantie en begon te schrijven en werken aan de ingewikkelde formule.
* Bar_the_Grey was nu enkele uren aan het werk en zweet stroomde van zijn voorhoofd.
Het is je gelukt Dienaar, goed gedaan!
* Bar_the_Grey keek voor zich uit en op de plek waar hij voorheen een plateau had gemaakt ontstond nu een blauwe zuil die als portaal naar de diepten der duisternis zouden leiden.
Het was hem gelukt, hij was toch wel een beetje trots op zichzelf.
Nu was de periode van wachten aangebroken. Wachten op de helden die onbewust maar vrijwillig zich een weg zouden vinden naar de Grot. En hij zou op ze wachten en verwelkomen. De Helden die de Valheru zouden stoppen.....
[Dit bericht is gewijzigd door Bar_the_Grey op 04-02-2003 20:07]
[Dit bericht is gewijzigd door pluisje op 04-02-2003 20:18]
Ik hang de koker en boog om mn schouder en sluit de deur van de schuur. Ik bedenk me een moment en luister aandachtig. Het geluid van de wind door de bomen geeft me een veilig gevoel. Opgegroeid in het bos, opgevoed door het bos. Ik draai me razendsnel om en pak in dezelfde beweging mijn boog van mijn schouder. In dezelfde fractie staat een pijl strak op mijn gespannen boog. Ik laat los en de pijl zoekt zijn weg door het luchtruim. Met een droog geluid boort de pijl zich in het hek van mijn tuin. Langzaam loop ik richting de paal waar de pijl inzit. Met een flinke ruk trek ik de pijl uit de paal en stop hem terug in de koker.
Tevreden ga ik op pad, fluitend loop ik door het bos en laat ik de zon mijn huid verwarmen. Het bos kent geen geheimen meer voor mij. Elk geluid en elke lichtval is mij bekend. Zonder mij enorm in te spannen onderscheidt ik het geluid van een wegvluchtend konijn, gevolgd door het verschrikte gevladder van een vogel.
Ik loop verder en zie in de verte een heuvel, met een grot. De grot vol misterie, vol gevaar misschien. Zonder het te beseffen loop ik naar de grot toe en ga in de opening staan. Ik luister aandachtig en probeer een geluid te onderscheiden. Ik meen iets te horen, maar zo gauw ik mij probeer volledig te concentreren ben ik het geluid alweer kwijt. Ik besluit om het avontuur op te zoeken, daar waar ik dat lang niet meer gedaan heb. Langzaam dwalen mijn gedachten af naar vroeger. Nog niet eens zo heel lang geleden merk ik nu, enkele jaren, 5 misschien, toen ik de ruiters van de heer Anor tegenkwam. De zonneruiters namen mij mee in hun barre tocht naar zijn verdwenen dochter, die diep in het land van Niphred, het land van angst.
Ik schud de gedachten van mij af en trek een pijl uit mijn koker. Aan het uiteinde steekt een stofachtig omhulsel. Met een snelle beweging haal ik een vuurdoosje uit mijn tasje die aan de voorkant van de band van mijn koker zit. Ik maak een vonk en de pijl ontvlamt. De grot wordt schril verlicht en ik stop mijn vuurdoosje weg. Langzaam loop ik de grot in, op mijn hoede. Niet alleen voor wat er mogelijk binnen is, maar ook voor zijsprongen, wetend dat deze grot wel eens een enorm doolhof kan zijn.
[Dit bericht is gewijzigd door portier op 04-02-2003 22:04]
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
hmm donker hier..
* Nakur graaft in z'n rugzak en haalt er een fakkel uit.
*poef* en aan met jou...
* De fakkel brandt spontaan en geeft een weldadig licht door de grot. Nakur gaat dan maar op zoek naar de bron van de storing die hem hier naartoe lokte. onderweg diept hij nog een sinasappeltje op uit z'n rugzak en eet die op..
Jawel Vrouwe, ik zal maatregelen nemen.
* De ziel van de oude berg waar de grot onderligt, stuurt dan een mentaal bericht dat een figuur de grot nadert. Een tijdje later gevolgd door een beeld van een tweede figuur.
Vrouwe, de eerste helden naderen de grot!
Uitstekend, maar niet te vroeg juichen ik voel ook de aanwezigheid van het kwade steeds sterker worden op het eiland. Hij breidt zijn invloed uit.
Dienaar, gebruik de kracht die ik je heb gegeven om op meerdere plaatsen tegelijkertijd te zijn, zoals een ware Questor betaamd
* Bar_the_Grey knikte en deed even zijn ogen dicht, een deel van zijn eigen aandacht en aanwezigheid was nog op het kasteel van Lord Dreamer, maar hij diende nu ook ergens anders te zijn, om te aanschouwen hoe de puzzelstukken zouden vallen in de dingen die gingen komen. En veel tijd was er niet meer. Hij sloeg zijn ogen weer open. Zijn kracht en aandacht was nu verspreid want hij was op meerdere plaatsten tegelijk. Maar dit hield tevens in dat hij hier in de grot zwakker was.
* Ondertussen wachtten een kleine groep angstaanjagende wezens op orders van hun meester. Ze hadden zich nu al lang schuil gehouden aan de bosrand op betrekkelijke afstand van de grot en waar ze vroeger over zouden gaan tot onderlinge strijd, wachtten ze nu geduldig af, geen van hen durfde de toorn van hun meester over zich af te roepen. Ze hadden zwarte gewaden aan en droegen opmerkelijk genoeg geen wapens. Hun gezichten waren verwrongen, en hadden nog het meeste weg van een mummie. Maar ze waren veel erger dan dat.
De Valheru zelf zou het kasteel via een gat in de magische bescherming binnenkomen, met behulp van de 12 meester lichés die klaar stonden. De portal in de grot werd een kleine minuut omgezet. Zo kon Asschen het kasteel binnendringen. Het enige probleem was de questor die binnen op hem wachte. Er ging veel te veel goede macht van die man uit. Dat kon maar 1 ding betekenen.
Het weinige licht dat er nu was gebruikend liep Asschen richting de grot. De ingang tekende zich helder af tegen de donkere buitenlucht. De geur van brandend hout kwam uit de opening, en de stank van mensen was duidelijk merkbaar.
Bij de eerste stap die Asschen binnen zette ging er een koude rilling door hem heen. Hier was een een godheid bezig, en niet zomaar een Godheid. Het was de natuurlijke tegenhanger, en grootste vijand van zijn meester. De meester lichés trokken een beschermingsbezwering op. Alles wees erop dat hun een warm welkom tegemoet kwam.
Hoe verder de groep de grotten in liep hoe meer de kenmerken van magie duidelijk werden. Energie van de godin was overal voelbaar, zelfs Asschen meester, de naamloze, werd er onrustig van. Als Asschen de beschermers van de portal niet snel kon verslaan zou het leger vast komen te zitten voor het kasteel.
Er verscheen een klein lichtpunt in de grot, zonder na te denken liep de Valheru erop af, de meester lichés zaten op zijn hielen. Dit zou het begin van het einde worden voor de stervelingen die zich probeerde te verzetten tegen de Valheru. De macht van de Valheru zou eens weer worden wat het altijd geweest was, zelfs de Godin zou hem nu niet tegenhouden. Asschen trok zijn zwaard en stormde op de reizigers in de grot af. Blind van razernij stormde hij op de man af van wie hij dacht de stichter van de portal te zijn.
Jawel Vrouwe
* Vlug maakte de Questor een handbeweging. In een seconde verdween de blauwe gloed om de portaal heen en verdween naar de wanden van de grot. In plaats van de blauwe kleur werd de portaal nu omgeven door helder wit licht. De Godin had haar eigen energie om de portaal heen gebracht. Het was nu onmogelijk voor wie dan ook, sterveling, god of Valheru om de portaal te betreden. Omdat het de Godin van bescherming zelf was die de portaal nu omcirkelde.
Valheru asschen_sukar, hoe durf je jezelf hier te tonen. Heeft de verloren strijd tegen de goden je dan niets geleerd? Je verstoort de balans en mijn geduld met je is bijna ten einde
* Bar_the_Grey wist dat de Valheru snel zou komen met een reactie op de mentale boodschap van de Vrouwe. Maar er was geen tijd om darop te wachten. De Valheru kwam op hem af met bloedlust in de ogen. Nu pas zag hij de Liches die de Valheru vergezelden. Dus hij heeft zich verbonden aan de kwade Meester. Dat was niet voorzien, blijkbaar had deze kwade macht dus ook invloed in de dingen die gingen komen. Als er nu maar meer helden waren, dan was er een kleine kans om de Valheru hier te overmeesteren, nu kon hij niets anders dan de aanval proberen af te slaan.
De plaatsen waar de blauwe gloed een paar seconden geleden in grotwanden was verdwenen begonnen te bewegen en veranderen. De Berg had zich gemengd in de strijd. Quatoluchs, Wezens van steen en immuun voor magie maakten zich los uit de grotswanden. Deze zouden met de Liches afhandelen en hun bestaan op deze wereld doen eindigen.
* Bar_the_Grey deed vlug een summoningbezwering en had een IceSword in zijn handen om de komende aanval van de Valheru te pareren.
Een moment dacht hij terug aan zijn tijd toen hij zelf een drakerijder was, vlug verborg hij deze gedachte achter een mentaal schild. Dit was het laatste wat de Valheru te weten mocht komen.
Simpeltjes wandeld hij naar de door wit licht omgeven portaal .. Leuk spul . Ahaaaaaa zo doet ze het dus . Hmm grappig en zo . Grappig.. Niemand had dit kunnen bedenken.
* Hij mept met z'n staf loeihard op de knokkels van een van die meester liche's.
Afblijven jij... dan maakt hij zich klein en duikt een hoek in...
De questor ving de klap op, maar de kracht ervan deed hem om zijn as draaien, en tegen de rotswand achter hem slaan. Bloed droop uit een kleine wond op zijn hoofd.
"Geef het op, je vrouwe zal je niet helpen"
Asschen viel hoog uit, om daarna een snelle lage slag te maken. De man tegenover hem wist alle slagen op te vangen, maar tijd om zelf aan te vallen kreeg hij niet. Het zweet liep in druppels van zijn voorhoofd, terwijl de Valheru opnieuw aanviel.
Achter hen ging de strijd tussen de liches door. Quatoluchs Vielen de liches aan. Het zou voor de liches een flinke klus worden deze te verslaan. Er waren al 4 Liches verslagen voordat ze doorhadden dat hun tegenstanders tegen magie konden. Snel verspreidde de Liches zich door de grot, hun oude roestige zwaarden, uit de vroegere tijden, trekkend. De Quatoluchs mochten dan niet tegen magie kunnen, maar op het metaal waren ze niet voorbereid. Een van de Liches zag kans te ontsnappen, en probeerde achter het kleine mannetje aan de portal in te duiken. Iets wat begroet werd met een verbrijzelende klap op zijn knokkels. Het mannetje was sneller verdwenen dan hij gekomen was, de liché verbaasd achterlatend.
Asschen begon genoeg te krijgen van de zielige verdediging van de man voor hem.
Je had het beter bij je magie kunnen houden, Questor!
Snel schopte Asschen de benen onder mans lichaam vandaan, waardoor hij met een klap op de grond terecht kwam. De punt van Asschen zwaard stond nu op zijn keel. Asschen keek de man diep in zijn ogen, hem voorbereidend op de genadeslag.
Plots schoot hem een beeld van de man rijdend op een draak voor de geest.
"Nee dat kan niet.. ben jij? "
Uit verbazing deed Asschen een stap achteruit. Wat had de man met draken te maken. En wat deed hij op de rug van een draak.
Nakur, kruipt weer te voorschijn en ziet hoe de kluizenier op de grond ligt, terwijl een grote krijger hem de genade slag wil geven.
Nakur wijst en een miniatuur klein fel wit punt schiet vanuit z'n staf naar de Krijger en treft hem vol op de borst. Een rookpluimpje met een schokgolf is het gevolg.
Waarna de krijger een paar meter achteruit slaat zodat de kluizenier overeind kan strompelen. Nakur grijnst en mompelt
Magie bestaat niet ...
"Wie ben jij, vreemdeling, dat je je voor drakenrijder uitgeeft!"
Ik doof mijn pijl als ik een witte gloed zie verschijnen. De gedaante lijkt steeds dichterbij te komen via de gang die ik wou bewandelen. Hij passeert zonder elk benul mijn schuilplaats. Ik voel de kracht van deze persoon, die niet van zijn lichaam uitgaat, maar van zijn geest. Het witte licht verlicht de gang.
Wie zijt gij heer? Gij die zo schijnbaar onverschillig is over uw aanwezigheid, gij die zoveel kracht lijkt te bezitten en gij die mij kan vertellen wat er in deze duistere grot aan de gang is.
* Als de persoon zich omdraait voel ik zijn aanwezigheid terugkeren, daar waar ik eerst meende dat hij geestelijk ver weg hiervandaan was. Ik raak bewust van het gevaar dat ik genomen heb door deze persoon aan te spreken.
"De vraag is niet wie ik ben, strijder van Tawar, onder de heer van Eregdos. Uw aanwezigheid is mij een eer, al ben ik verbaast u hier te zien."
* Verschrikt doe ik een stap achteruit bij het horen van mijn afkomst. Hoe kan deze persoon weten waar mijn wortels liggen? Verbaast kijk ik de persoon aan en probeer te achterhalen wie hij moet zijn.
U weet van mijn afkomst, dat verbaast mij. Niet velen zijn bekend met mijn thuisland, diep verborgen in de bossen. Mijn koning, heer van Eregdos, is een nobel man, zorgt dat slechts weinigen achter de ligging van ons prachtige land komen. In deze tijd vol duisternis is bescheidenheid en voorzichtigheid geboden. Ik vraag u daarom nogmaals, maak uzelf kenbaar. Vertel mij, wie bent u?
[Dit bericht is gewijzigd door portier op 05-02-2003 17:20]
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
Uitgeven voor Drakerijder, Valheru?
Gaat je dat dan iets aan of heb je net als vroeger tijden nog steeds het hooghartige in je dat je de beste, machtigste en sterkste denkt te zijn? Dat iedereen moet buigen voor je wil?
Kijk om je heen, je bent de laatste van je soort en je moordadige neigingen hebben genoeg dood en verderf gebracht. Nimmer weer Valheru.
Je bent zelfs zo laag gezonken dat je een duister verbond met de Naamloze hebt gesloten. Nou aplaus hoor, ik dacht dat Valheru nog iets nobels in zich hadden maar dat was vroeger tijden blijkbaar?
* De Questor kon nog net op tijd zijn zwaard omhoog brengen om de woede aanval van de Valheru te blokeren. Dit kon hij niet lang meer volhouden. Hij was bij lange na niet opgewassen in een zwaardgevecht met de Valheru. Misschien vroeger, maar snel schoof hij die gedachte ter zijde.
Die dekselse Nakur had hem al eens gered maar er zou geen 2e kans komen.
Luister naar me Asschen_sukar, luister! Stap opzij van het pad dat je nu volgt het leidt tot niets. Alleen maar meer vernietiging en verdriet. Asschen_sukar ik weet dat je me kunt horen!
* De Valheru lachtte hard en angstaanjagend.
Denk je nou echt dat je praatjes invloed op me hebben oude man? Jij bent de eerste die ik aan mijn zwaard ga rijgen en daarna is het de beurt aan die vervloekte Lord Dreamer. Dan maak ik gelijk zijn kasteel met de grond gelijk of beter nog dan neem ik mijn intrek daarin om van daaruit mijn macht te doen laten gelden.
* De Valheru haaldde wederom uit en de vonken spatten van de zwaarden af toen die elkaar raakten
Wat heeft een Valheru hier te zoeken als hij niet eens een fatsoenlijk rijdier heeft?
* Een woedende schreeuw kwam uit de keel van de Valheru en een immense slag met zijn zwaard doorboordde het IceSword van de Questor, die vol ongeloof naar achter sloeg
Het is tijd om te sterven oude man
* De Valheru haaldde nogmaals uit met zijn zwaard, maar was verbaast dat de man geen angst uitstraaldde en zijn armen niet ophief om de slag tegen te houden. Op het moment dat het zwaard van de Valheru de nek van de oude man raakte, leek hij te verdwijnen en raakte het zwaard in plaats van vlees een hoop lucht. Op de grond viel het witte gewaad wat de man had gedragen en langzaam verschrompelde het tot een hoopje stof. De Valheru wist niet zeker of hij de oude man nu gedood had of niet. Maar iets zei hem dat de oude man nog niet naar het rijk der doden was.
Ja vlucht maar, we komen elkaar nog wel tegen!
* Ondertussen was het gevecht tussen de Quatoluchs en de liches beeindigd. De Liches hadden het onderspit gedolven. Hun zwaarden hadden weinig uitgericht tegen de wezens van steen. Ook al waren hun zwaarden gedrenkt in vergif. De Quatoluchs hadden de Liches een voor een overmeesterd en hun hoofden gescheiden van hun lichamen.
Quatoluchs, dank jullie voor jullie hulp, maar ik kan niet van jullie verlangen dat jullie het gaan opnemen tegen een Valheru. Gaat heen in vrede
* De Quatoluchs gingen terug naar de wanden van de grot en versmelten met het steen waar ze een mee waren
Nu stond de Valheru als enige nog in de grot, tegenover hem stond de portaal die omgeven was door het witte licht van de godin.
* Hij mompelt iets en verdwijnt met een plofje en een rookwolkje
Vrouwe ik ben teruggekeerd!
* Bar_the_Grey knieldde vermoeid en vergezeld van een diepe zucht op de grond voor de portaal.
Ik ben geweest bij de elvenstad Teranoq, in de Taveerne en Tarag of Aegas.
* Bar_the_Grey bracht de Vrouwe mentaal op de hoogte van wat hij had gezien en beleefd. Haar krachten waren momenteel niet zo sterk dat ze dit zelf kon meemaken en beleven. Want wat de Kwade Meester niet wist, was dat ze haar krachten ergens anders voor aan het aanwenden was.
We moeten ons haasten Dienaar, voordat de Naamloze de zwakste plek diep binnen het kasteel ontdekt en kan loslaten op de verdedigers. Ik heb een beslissing genomen. De Grijze Raad is gevormd.
* Het gezicht van de Questor betrok, de vorming van de Grijze Raad kon maar een ding betekenen. De Beschermorde kwam voor het eerst sinds de oorsprong van tijd bijeen. Vanuit het niets ontstond er opnieuw een grijze mist. Daaruit verscheen een figuur in een simpel wit gewaad, een oude vrouw met grijze haren en een enkele witte lok. Met een brede glimlach stapte ze naar voren.
Meester Bar the Grey hoe maakt U het?
* De Vrouw stapte op haar Questorbroeder af en schudde hem de hand.
Shagra? Ben jij het werkelijk? Maar wat doe je hier? Wat van onze belofte dat we elkaar niet meer zouden zien? En trouwens Questor of Bar volstaat wel hoor.
* Tranen stroomden over het gezicht van de Questor. Tranen van verdriet maar ook van vreugde om het weerzien van een oude vriendin uit oude vervlogen tijden.
Maar wat doe je in mensengedaante, dat is toch niks voor jou?
* De Vrouw knikte bevestigend!
Tja je denkt toch niet dat ik hier in mijn werkelijke vorm ga verschijnen? Nee dat kunnen we beter nog even achterwege laten.
Kom mee naar buiten daar wacht de Grijze Raad op je.
* Bar_the_Grey liep naar buiten en zag daar een groepje van wel 30 verschillende figuren verzameld in alle mogelijke verschijningen en uiterlijk vertoon. Nu werd het dus echt serieus, zoveel Archmagiers bijeen. Dat was nog nooit gebeurd. Ze hadden behalve hun niet te onderschatten magische krachten nog een ander groot voordeel op hun vijand. Het element verassing.
Bar the Grey ontmoet de Grijze Raad, Grijze Raad ontmoet Bar the Grey.
Okee laten we beginnen met de voorbereidingen.
* Bar_the_Grey liep naar het midden en in de lucht verscheen een doorzichtige kaart van het eiland.
Hier staat het kasteel dat belegerd wordt. Hier bevinden wij ons en daar is het kampement van de Valheru. Dit is mijn plan.....
* Bar_the_Grey begon vol overtuiging zijn strategie voor te leggen aan de grijze Raad, maar al vlug kwam de eerste traditionele vraag die zou leiden tot een eindeloze discussie, de zin beginnende met "Maar".
* Enkele uren later was het net buiten de Grot der Mijmeringen een drukte van jewelste. Enkele leden van de grijze Raad waren aan de Quatoluchs instructies aan het geven wat er van hen verwacht werd, terwijl een stukje verderop andere leden uit steen golems(stenen wezens) creerden met speciale magische staven. Ook boswezens zoals een eenheid Centaurs en Treants kwamen naar de mentale oproep van de grijze Raad. Hulp was handig maar de Questor was aan het wachten op dat ene wezen die mogelijk het verschil zou maken. De Questor keek behoedzaam rond. Hij wist dat hij zijn dubbele aanwezigheid op het eiland niet lang meer kon handhaven. Zijn mentaal gevecht tegen de bezwering van de Naamloze in het kasteel kostte gewoonweg teveel kracht. Plotseling hoordde hij enkele takken breken en daar stond ze. Het wezen waar alle hoop op gevestigd was. Een waarlijk uniek moment en vlug was ze weer verdwenen, maar ze had haarzelf getoond aan de Questor en dat was voorlopig voldoende. Shagra keek de Questor bezorgd aan.
Is er iets?
Nee hoor, alles is uitstekend, ik heb haar zojuist gezien.
Wie?
Zij, die het verschil gaat uitmaken!
De Vrouwe?
Nee Shagra, de Vrouwe die heb ik al enkele malen mogen ontmoeten maar ik had het over een Eenhoorn!
Een Eenhoorn? Werkelijk? Maar dat is goed nieuws.
* Shagra klopte de Questor op zijn schouders en even kreeg de oude man weer een beeld van vroeger tijden voor ogen. Heel even maar. Maar de beelden werden frequenter en dat zinde hem niets. Het vorige leven had hij achter zich gelaten, maar het leek er verdraaid veel op dat het hem begon in te halen. Ze moesten maar snel tot actie overgaan. De Questor klom op de rug van een Stenen Golem en begon te spreken.
Iedereen weet wat zijn taak en rol is? Goed kan kunnen we nu ons in de strijd mengen en een kasteel gaan ontzetten.
* Langzaam kwam de stoet met merkwaardige wezen in gang en trok he top naar haar bestemming, terwijl de gedaante van de Questor langzaam verdween, hij had zijn taak hier gedaan.
[Dit bericht is gewijzigd door Bar_the_Grey op 08-02-2003 12:26]
* Vanuit haar Kathedraal op een verre plek, volgde ze de taferelen die zich afspeelden op het eiland. Het moment dat de Questor uitreed en de Valheru aanriep en uitdaagde, vervulde haar met blijdschap. Eindelijk zou er een einde komen en zou de destructie ten einde zijn en zowel goede als slechte krachten zich terugtrekken. De Valheru verscheen zoals verwacht. Dala ging nog iets verder op het puntje van haar troon zitten en keek in de shrine die haar een beeld gaf van wat er op het slagveld gebeurdde. Iets klopte er niet, waarom hield de Questor in? De Valheru kwam op hem af en hij stond daar nog steeds bewegingsloos?
Verraad! Wat bezield de Questor waar zit hij met zijn gedachten?
Archimodus, roep de engelen bijeen. Het lijkt erop dat ik hoogstpersoonlijk in aktie moeten komen!
Haal mijn harnas, helm, schild en zwaard! We gaan ten strijde mocht dit fout lopen!
Jawel Vrouwe.
* Dala keek nu gespannen naar de reactie van de Questor. Wat nu stond te gebeuren was niet voorzien. Niet voorzien.......
(zie Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 4 )
Neen,....... Niet de Questor!!!!
* De Kathedraal schudde op zijn grondvesten bij de uitbarsting van de Vrouwe.
Archimodus zijn de engelen gereed?
Jawel Vrouwe!
Volg mij dan, we gaan onze opwachting maken op het strijdtoneel.
* de grot ziet er verlaten uit als een de schimmel komt aangereden. Het paard houdt automatisch in en stopt bij de opening van de Grot. Behendig ondanks zijn leeftijd stapt de berijder af. Zijn witte gewaad lijkt hem een te maken met zijn paard. Een zuchtje wind komend vanuit de grot, doet zijn lange grijze haren wapperen. eenmaal kijkt hij om zich heen en ziet dan het andere paard bij een boom staan. Mooi hij is er al, dat belooft veel goeds. Toch enigzins behoedzaam stapt de Questor de grot binnen.
Halt wie daar?
Wees gerust ik ben het de Questor, vertel me is alles volgens plan gegaan zoals ik je opgedragen had?
* Vanuit de schaduw komt een persoon naar voren.
Jawel Questor, het gaf geen problemen. Niemand heeft het doorgehad. Ze hadden slechts oog voor het tweegevecht tussen de Valheru en de Questor.
Mooi dan kunnen we aan de slag.
* Bar_the_Grey komt dichterbij, zijn aura van licht die hem omhult doet de andere man zichtbaar maken. Het is Daron.
quote:* Bar_the_Grey volgde de krijger de grot in. Ze kwamen bij de portaal aan die nog steeds een blauw-witte gloed uitstraalde. Voor de portaal lag iets in een doek gewikkeld en een klein kistje.
Daron hoordde de twee magiers binnen praten, het was onduidelijk wat er gezegd werd want de Questor had een verbasteringsbezwering losgelaten waardoor woorden onherkenbaar klonken. Hij had zijn taak volbracht en de Magier veilig en wel afgeleverd bij deze kamer. Twee Pretoriaanse Guards namen nu zijn taak over en kon hij eindelijk de tweede opdracht van de Questor vervullen. Een opdracht die hem op het lijf was geschreven. Trots keek hij nog eens naar het machtige zwaard wat hij in bruikleen had gekregen. De witte runes dansten voor zijn ogen. de Magie droop er bij wijze van spreke vanaf.
Aha, goed gedaan Daron, ik wist wel dat ik je deze taak kon toevertrouwen. Laat me nu even alleen ik heb mijn volste concentratie nodig voor wat er nu gaat komen.
* Daron liep zonder en woord te zeggen richting de opening van de grot waar een klein vuurtje brandde. Hij kende de Questor nu al goed genoeg om hem te laten begaan. Vol trots keek hij nog eens naar het magische zwaard wat hem deze opdracht had opgeleverd.
* Bar_the_Grey wikkelde de doeken los en nam voorzichtig het lichaam in zijn handen. Het was het mensenlichaam van Asschen-Sukar. De moeite die hij en de Vrouwe hadden genomen om de valheru te redden zou niet zomaar voor niks zijn geweest. Vlug maakte de questor de nodige voorbereidingen voor de bijbehorende magische rituelen.
* enkele uren verstreken en zweetdruppels liepen langs het gezicht en over de rug van de Questor. Hj was eindelijk klaar.
Daron, Daron?
Jawel Questor!
Het is zover, we gaan je vriend terughalen en jij mag als dank voor je daden dit mede aanschouwen.
Dank U heer
Nee, Questor is voldoende en ik moet jou danken. Je hebt uitstekend gehandeld. De onzichtbaarheidsbezwering was maar iets kleins, het lichaam ongezien vna het strijdtoneel weghalen is veel bijzonder. Niemand heeft het voor mogelijk gehouden dat er twee lichamen waren. die van de pure Valheru en die van zijn normale zijn.
Ik open nu het kistje.
* Als het kistje geopend wordt, volgt een energiestraal de grot, vele kleuren en beelden vult de ruimte.
Stil blijven zitten dan gebeurd er niets.
* de energie kan geen kant op en dan straalt het lichaam lichtblauw op. De energie wordt als een magneet toegetrokken naar het lichaam en treed naar binnen. Als het laatste restje energie naar binnen is, begint het lichaam spontaan te ademen en Asschen-Sukar hoest en proest.
Welkom terug Asschen-Sukar. Je bent weer terug. Rust wat uit en neem daarvoor de tijd, daarna kun je op je gemak vertellen war je was en wat je is overkomen. ook zal ik eventuele vragen van je beantwoorden. Maar dat komt allemaal later, rust heb je nu nodig om weer op krachten te komen.
* Asschen-sukar kijkt even verwarrend de Questor en Daron aan en wil iets zeggen, maar hij is te verzwakt en valt in een diepe slaap.
* Bar_the_Grey slaat Daron op de schouder.
Het is ons gelukt kerel, we hebben de ziel van de Valheru gered. Het goede deel tenminste.
Het was goed om weer eens iets te zien dat niet met oorlog te maken had.
Asschen Sukar, heerser van het adelaarsbereik, ben je vergeten wie je eigenlijk bent. Heeft de vrouwe je werkelijk verslagen? Neem je genoegen met het feit dat ZIJ jouw krachten heeft afgenomen. De eens zo machtige Valheru verslagen door een mindere Godin.
Neem je er genoegen mee dat ze je dochter hebben afgeslacht voor je eigen ogen.
* Het vuur in Asschens ogen begon op te laaien. Ze hadden zijn dochter vermoord. De vrouwe had zijn leven verpest, en nu dacht ze dat hij haar zou dienen? Een interne strijd speelde zich in Asschen af. Moest hij de woorden negeren of moest hij ze geloven. Hadden de dienaren van de vrouwe zijn leven verwoest?
Beelden van het verleden plaagden zijn geest. Voor hem stond een man met Asschens dochtertje in zijn handen. Een bebloed mes viel op de grond, het huilen van het kind stierf weg.
In een flits zag Asschen het gezicht van de moordenaar. De questor had zijn kind vermoord.
Ga op zoek naar de vrouwe van het vuur. Samen met haar zal je strijden voor je wraak. Samen met haar zal je de Lord verslaan.
De stem verdween, Asschen op de koude vlakte achterlatend. Asschen wist nu wat hem te doen stond. De meester had hem bevolen op zoek te gaan naar een speciale vrouw.
De valheru stond weer onder de macht van de meester.
Om ongelukken te voorkomen vluchte hij de grot weer in. De questor kon hem wel vertellen wat hier allemaal gebeurde.
Binnen aangekomen stonden de questor en Daron al op hem te wachten
Ik wist wel dat je terug zou komen
Ik ben terug gekomen omdat ik je hulp nodig had. Onbekende machten teisteren mijn gedachten. 's Nachts slaap ik slecht. Nachtmerries plagen mijn dromen. Buiten ben ik niet veilig, onbekende machten beïnvloeden mijn denken.
* Hulpeloos ging de valheru zitten
Wat moet ik doen? Moet ik de strijd aangaan. Moet ik afwachten. Moet ik hierblijven? Wat?
* Langzaam laaide het vuur in zijn ogen weer op. Zijn gezicht stond op onweer. Zijn vuisten gebald, zijn handen wit van de krachten die er op uitgeoefend werden.
Jij! .. moordenaar!!
questor, ik ben een gevaar voor u en uw metgezel. Ik zal vertrekken naar mijn voormalige verblijfplaats. En me daar schuildhouden tot ik zeker ben welk pad te kiezen
Bedroefd dat het zo moest lopen vertrok Asschen naar zijn Taveerne
|
|
