[Itzulia 2022] #1

Kaixo, denok! Egun on, ongi etorri en meer van dat soort kreten. Welkom, welkom in dit nu al fantastische topic waar wij een van de mooiste koersen van het jaar met elkaar mogen gaan beleven. Je hebt natuurlijk Parijs-Roubaix, de Tour du Rwanda en ergens in dit schitterende rijtje mag ook de Itzulia zich plaatsen. Itzulia Basque Country voluit, want in het Baskenland mikt men graag op de internationale toerist. Nadat de koers in 2020 helaas niet door kon gaan wegens corona keerde de ronde in 2021 terug op de kalender, maar toen bleven we wel op het grondgebied van de autonome regio Baskenland. Een uitstapje naar Navarra was er niet bij, iets dat dit jaar wel zal gebeuren. Nadat er in 2019 een groot feest was ontstaan wegens de overwinning van local hero Ion Izagirre waren we in 2021 getuige van een werkelijk waar formidabele editie.



De ronde begon met een korte tijdrit in de straten van Bilbao, waar men voor een fotogenieke slotklim koos. Die tijdrit werd gewonnen door Roglic, een van de spaarzame mindere tijdritten van Tadej Pogacar. De tweede rit leverde dan weer een Baskisch feest op. Onderweg naar Sestao smeet Alex Aranburu zich in een afdaling naar beneden, een Baskische specialiteit. Hij reed een lekkere voorsprong bij elkaar en kwam solo aan. Een van zijn spaarzame overwinningen, het werd onderhand ook wel een keer tijd. Omar Fraile werd tweede en zorgde voor een mooie 1-2 voor Astana en voor het Baskenland. De derde rit eindigde dan weer op een belachelijk steile klim, we zitten immers in Euskal Herria. Op deze achterlijk steile puist waren Roglic en Pogacar ontzettend aan elkaar gewaagd, maar Pogacar beschikte over meer parcourskennis. In de laatste meters ging het naar beneden, in de laatste bocht moest je vooraan zitten. Dat wist ie, en dus won ie. Roglic liet zich aftroeven, maar hij zou nog wraak kunnen nemen. Al leek het na de vierde rit helemaal een ander verhaal te worden. In Hondarribia, daar waar we dit jaar van start zullen gaan, kwam een rit aan die onderweg de Jaizkibel en de steile klim van Erlaitz bevatte. Op deze klim reden een aantal renners weg, hoewel, vooral na de klim eigenlijk. Vooraan zat onder meer Brandon McNulty mee, een gevaar voor het algemeen klassement. Hij zou de leiderstrui overnemen en met een aardige voorsprong aan de laatste dagen mogen beginnen. De rit won hij evenwel niet, nee, dat werd een Baskische broederstrijd. Een milimetersprint tussen de bekende Baskische zangers Ion Izagirre en Pello Bilbao. Ion was Pello net te snel af en was zodoende. Aukera berriak, zei hij tegen Pello. Nieuwe kansen, die komen wel weer.



De vijfde rit was net wat minder interessant. Op papier de enige kans voor de sprinters, maar die neem je natuurlijk niet mee naar het Baskenland. Nee, dit zou een dag voor de vluchters worden. En dat was ook het geval. Een duo van Quick Step ging met de bloemen lopen. Honore en Cerny gooiden in de finale nog wat ballast overboord en kwamen samen over de streep, waarbij Honore de eer kreeg zijn wiel net een paar centimeter eerder over de lijn te drukken. De klassementsrenners namen een snipperdag, want er kwam een belangrijke dag aan. De laatste rit, met aankomst boven op Arrate, daar zou het moeten gaan gebeuren. En nou, daar gebeurde het ook. Heb ik al eens eerder beschreven in een ander topic, dus dat knippen en plakken we uiteraard meteen mooi bij elkaar, hatseflats:

Ik neem u mee terug naar 10 april van dit jaar. Tussen Ondarroa en Arrate wordt de laatste etappe van de Itzulia verreden, de koninginnenrit van de Ronde van het Baskenland staat op het programma. Het is een bijzonder korte en explosieve rit, die meteen begint met een klimmetje van twee kilometer aan 9%. Daar wordt het peloton meteen aardig uit elkaar gereden, waarbij het vooral opvalt dat de mannen van Jumbo een plannetje lijken te hebben. Leider van de koers is op dat moment Brandon McNulty, die een paar dagen eerder een mooie voorsprong cadeau kreeg omdat Primoz Roglic vooral aan het kijken was naar Tadej Pogacar, ploeggenoot van McNulty. Met een verder niet al te indrukwekkende ploeg moest UAE de leidende positie van McNulty zien te verdedigen, wat dankzij de aard van het parcours een lastige opgave bleek. De klimmetjes volgen elkaar snel op en er werd slag om slinger gedemarreerd, het waren ook meteen grote renners die zich lieten gelden. Toch viel de slag van de dag niet bergop, maar juist bergaf. Na de vierde klim van de dag smeten de Basken van Astana zich naar beneden, wat een scheur in het peloton opleverde. Roglic was mee, McNulty en Pogacar zaten net achter de breuk.

Na de afdaling sloten de in de afdaling ontsnapte renners aan bij de koplopers, terwijl de groep daarachter onder leiding van UAE op een klein gat zat. Leek overbrugbaar, maar toch liep de voorsprong van de koplopers op. De mannetjes van Jumbo die vooruit waren gestuurd deden hun ding, ook hielpen een aantal andere ploegen mee. Even later begon men aan de volgende klim van de dag, de gigantisch steile achterkant van Arrate. Daar reed nadat alle knechten opgesoupeerd waren Roglic weg van de rest, hoewel David Gaudu en Hugh Carthy toch nog de aansluiting wisten te maken. Daarachter zagen we dat McNulty dik in de shit zat. Pogacar reed in eerste instantie op kop om McNulty terug naar voren te brengen, maar de Amerikaan kon niet volgen. Hij had het zitten en dus moest Pogacar na zijn werk als knecht ineens toch weer dienst doen als kopman. Hij probeerde het gat met de kop te dichten en kwam ook dichterbij, maar niet dicht genoeg.



Dat zou het verhaal van de rest van de rit worden. Vooraan reed Roglic op kop, terwijl Gaudu en Carthy op het wiel zaten. Daarachter mocht Pogacar alle kastanjes uit het vuur halen, terwijl Vingegaard lachend op het wiel zat. Dat Vingegaard later tweede zou worden in de Tour was nogal een verrassing, maar in de Ronde van het Baskenland liet hij toch al zien een begenadigde klimmer te zijn. Van begin tot eind volgde hij Pogacar, tot diens frustratie. De twee beste Slovenen man tegen man, een schitterend schouwspel. Hard tegen onzacht, zou je kunnen stellen. Na verloop van tijd vroeg Roglic aan Gaudu en Carthy of ze even wilden overnemen en dat deden ze ook, terwijl Pogacar geen vlekkeloze samenwerking op poten wist te zetten. Dit tot zijn grote frustratie, de handgebaartjes namen steeds meer in hevigheid toe. Desondanks bleef het gat redelijk stabiel, wat vooral wil zeggen dat Pogacar ondanks het slaapmomentje in de afdaling over weergaloze benen beschikte.

De rit eindige op Arrate, alwaar Hugh Carthy vrij snel overboord ging. Gaudu leek even solo op weg naar de zege, maar Roglic wist even later toch weer aan te sluiten. Na een kilometer of 50 in de aanval gereden te hebben wisten ze met z'n tweeën nog even een knaltijd neer te zetten op Arrate, zoals wel meer koersen in 2021 werd er ook op die dag weer een krankzinnig hoog niveau gehaald. Roglic was op weg om vanuit geslagen positie toch nog het klassement te winnen, waardoor hij de ritzege gunde aan Gaudu als die mee zou werken. Gaudu nam het grootste deel van het werk voor zijn rekening op de slotklim en na een boks van Roglic konden ze allebei de handjes in de lucht steken. Daarachter deed Pogacar alles wat hij kon, maar hij bleef uiteindelijk steken op een achterstand van 35 seconden. Vingegaard bleef lachend op het wiel zitten en nam daardoor de tweede plaats in het klassement mee naar huis, waardoor Jumbo een 1-2 kon noteren. Het was een behoorlijk episch duel dat eindeloos duurde. Het liet ook zien dat Pogacar te kloppen was, al moest je dan wel een goede list bedenken. Met de prestatie van Vingegaard liet Jumbo zien meerdere troeven te hebben, met het oog op de Tour. Dat pakte uiteindelijk toch net even anders uit, voor Roglic in ieder geval, maar gelukkig heeft hij deze beelden nog. De enige meerdaagse koers van 2021 die Pogacar niet won, alleen daarom al memorabel.



Voor Roglic zijn tweede overwinning in Basque, zoals hij deze koers altijd pleegt te noemen. Weer een txapela rijker, we zijn ontzettend jaloers op hem. Hij zal dit jaar ook weer aanwezig zijn en is uiteraard ook meteen een kanshebber, helaas zal Pogacar niet aanwezig zijn omdat hij de voorkeur geeft aan een of andere kermiskoers ginderachter in Vlaanderen. De rest van de erelijst jat ik even uit het topic van vorig jaar, liever lui dan moe natuurlijk.



Het parcours van dit jaar:


Kettingroker Roberto Laiseka heeft dit jaar helaas een net wat minder parcours in elkaar gedraaid, zo op het eerste oog. Wel een gevarieerder parcours qua grondgebied, want we maken er weer echt een Ronde van het Baskenland van. Niet alleen ritjes in de drie provincies van de autonome regio Baskenland, nee, ook een ritje in Navarra. Helaas geen rit in Frans-Baskenland, dat ontbreekt er nu al een tijd aan. De mensen aan de overkant spelen liever rugby, zoiets. Maar goed, het parcours dus. Na een eerste oogopslag was ik niet direct heel enthousiast, des te meer reden om het parcours toch maar even wat beter bekijken, want Laiseka zou Laiseka niet zijn als ie toch niet stiekem nog wat leuke dingetjes had gevonden. Op papier lijkt het voor Baskische begrippen een relatief eenvoudig parcours, wat zoveel te betekenen heeft dat het nog steeds lastig is, maar net wat minder lastig dan we gewoon zijn. Of dat ook echt zo is, nou, dat gaan we nu maar eens onthullen.

Etappe 1:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Etappe 2:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Etappe 3:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Etappe 4:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Etappe 5:



Etappe 6:



Tot zover het parcours. Toch weer een zwaar parcours, waar onderhand iedere dag wel iets kan gebeuren. Maar: de renners maken de koers. Welke renners doen er mee? Nou, meer dan een week geleden kwam de organisatie al met een "officiële" startlijst, die ondertussen uiteraard makkelijk bij het grof vuil kan. Kijk maar naar de ploeg van UAE bijvoorbeeld, die missen doodleuk drie renners van hun beoogde opstelling. Een nieuwe definitieve startlijst is er alleen nog niet, dus doen we het voorlopig met de lijst van een week geleden.



We zien dat Roglic meedoet, net als Vingegaard. De nummers 1 en 2 van vorig jaar zijn erbij, Pogacar dan weer niet. Mietje. Gelukkig komt Quick Step wel met een deftige ploeg, Alaphilippe en Evenepoel zijn de vaandeldragers. Alaphilippe is altijd wel goed voor een ritzege in het Baskenland, al is zijn vorm tot nu toe best wel poep. Evenepoel mag dan weer bewijzen dat hij kan overleven op de steilste klimmen denkbaar. Ook bestaat altijd de kans dat het gaat regenen in het Baskenland, niet zijn favoriete type weer. Voorts kijken we uit naar Ineos, met Adam Yates, Dani Martinez en Carlos Rodriguez nemen zij een goed stel mee. En Geraint Thomas, hahaha. Bora moeten we ook noemen, Higuita en Vlasov is een serieus duo. Namens Movistar mag Enric Mas weer eens anoniem vijfde worden, geweldig. David Gaudu deed het vorig jaar heel goed, maar keert nu terug na een blessure, verwachten we wat minder van. De Baskische eer zal niet hooggehouden worden door Landa, die slaat zijn thuisronde over. In plaats daarvan mogen Pello Bilbao en Ion Izagirre de vlag verdedigen. Wellicht kan Gorka ook nog wat doen, de rest van de Basken zien we eerder terug in de vroege vlucht. Wel benieuwd wat jongens als Igor Arrieta en Jokin Murguialday kunnen laten zien, zin in. Nog een belangrijke naam: Michael Woods. Daarna wordt het allemaal net wat minder indrukwekkend, kom je uit bij Latour en Paret-Peintre en Champoussin en dat soort werk. Tevens valt het te hopen dat we niet gaan sprinten deze week, want er doet letterlijk geen sprinter mee. Krijg je Vendrame tegen Oorluis tegen Clarke tegen Covi en Goatzon Martin en nouja dat niveau. We gaan niet sprinten, klaar. Maar we gaan wel een prachtige koers te zien krijgen. Met weer genoeg fans langs de kant van de weg, nu mag het weer. Vorig jaar stonden ze er stiekem ook al, maar dit jaar gaat men weer massaal op de afspraak zijn, zonder mondkapje. Jolijt.



De koers wordt dagelijks uitgezonden door Eurosport 1, vanaf 15:30 begint het feest. Hopelijk zonder Jan en Bobbie, maar ik vrees er een beetje voor. De PLAYER/GCN+/DISCOVERY+ is er uiteraard ook dagelijks bij. Een al dan niet legale stream van EITB valt vast ook wel op te snorren, als je eerder wil beginnen met kijken. Vooral tijdens de laatste rit een aanrader. Qua weer lijkt het redelijk mee te vallen, in ieder geval qua regen. Op maandag en dinsdag niet al te hoge temperaturen, maar wel droog weer. Woensdag kans op regen, waarna het op donderdag en vrijdag zomaar eens droog en zonnig zou kunnen zijn. Zaterdag dan weer kans op regen in de omgeving van Eibar, maar goed, dat is zo ver vooruit dat het een nutteloze voorspelling is. We gaan dat tijdens de koers wel wat nader beschouwen, maar voorlopig zou ik zeggen dat het voor Baskische begrippen prima koersweer is.

Tot zover deze voorbeschouwing. Vandaag de hele dag op de bank met het broekje uit naar de Ronde kijken en dan begint op maandag het echte werk. De Itzulia, koers van het jaar. De ikurrina is paraat, er zal stevig gewapperd worden. Aupa!

Eindelijk is de echte officiële startlijst er, grafisch hoogstandje wel.




En we hebben beelden van de slotkilometer van de tijdrit van morgen.



Halen we nog even de beschrijving uit de OP erbij, al zie ik dankzij dit filmpje dat ik toch nog een kleine aanpassing moet maken, maar goed.


Voor de derde keer op rij begint de Itzulia met een korte tijdrit vol onoffenheden. De ronde gaat van start in Hondarribia, de prachtige vissersplaats met tal van schitterende vakwerkhuisjes. Unai Emery en Patxi Vila, dat zijn de jongens waar je aan moet denken bij deze plaats. En Ion Izagirre, want die won hier vorig jaar een rit. Vlak voor Pello Bilbao, beide heren zullen ook nu weer op de afspraak zijn. Al mogen we tijdens deze rit toch eerder kijken naar Primoz Roglic en Remco Evenepoel, tijdrijders die wat met dit parcours moeten kunnen. Een bijzonder korte tijdrit, maar bochten en heuvels genoeg. Hondarribia ligt aan de voet van de Jaizkibel, dan weet je eigenlijk al genoeg. Hoewel we die klim vrij goed ontlopen, na de start in de fraaie haven rijden we een tijdje langs de kust, waarna er aan de linkerkant ineens een steile weg omhoog ligt. Die weg moeten de renners uiteraard in, waarna het 500 meter aan 9% omhoog gaat. Paar nog steilere stroken erbij, kasteeltje van San Telmo in beeld, lekker man. Weggetje wordt bochtig en smaller, maar gezien het een tijdrit is maakt dat weinig uit. Voorbij deze verzameling smalle bochten wordt de weg weer breder en loopt het nog een tijdje wat verder vals plat omhoog. Kilometertje vals plat, mag niet echt een naam houden. Na drie kilometer bereiken we dan de top van San Telmo, wat zelfs een klimmetje is van de derde categorie. Er valt een bergtrui op te rapen, leuk doel voor de jongens van Euskaltel.



Een afdalinkje van een kilometer volgt, met twee wat scherpere bochten maar dit stelt al bij al weinig voor. De rotonde eenmaal beneden is wellicht nog een grotere uitdaging. Voorbij deze rotonde is het vlak en nadat we niet lang daarna rechtsaf slaan gaat het zelfs weer omhoog, 400 meter aan 5%. Daar vliegen ze zo voorbij, geen enkel probleem. Wel wat bochtenwerk bij een aantal rotondes, waarna het in dalende lijn verder gaat richting de laatste kilometer. Tijdens dit afdalinkje komen we een rotonde en één wat langere bocht tegen, maar dit zou toch allemaal moeten lukken mits het druk is. Beneden krijgen de renners te zien dat Hondarribia niet alleen een vissersplaatsje is, maar ook een vestingstad. Ze komen bij een volgende rotonde uit, slaan rechtsaf en rijden langs de ommuring van het historische centrum. Niet veel later volgt er in de laatste kilometer een scherpe bocht naar links, waarna de renners terechtkomen op een smallere weg die voorzien is van keurige kasseien. Even later fietsen ze dwars over een plein waar alleen maar voetgangers mogen komen, normaal gesproken. Ze rijden even later dwars door een schitterende poort en beginnen aan een kasseienklim in de smalle straatjes van het historische centrum van Hondarribia. Liefst 200 meter aan 9%, toe maar. Boven slaat men linksaf, nog steeds op een straat die voorzien is van kasseien. Even later nog een bocht naar rechts, waarna we in dalende lijn over de stenen richting de finish rijden. Vlak voor de finish volgt er dan nog een rotonde, waar het schuin naar links gaat. In de laatste paar meter rijdt men verder door het centrum naar de meet. Normaal gesproken haal je hier een pintxo of wat, nu rapen we er wat koersplezier. Stenen tot aan het eind, maar dan wel keurige exemplaren. Het is vooral in het stukje omhoog dat de stenen bijna Vlaams genoemd mogen worden. Al met al hebben ze er wel weer een artistieke tijdrit van weten te maken. Toch maar hopen op droog weer, met al die bochten en stenen onderweg.



Hondarribia, een fraaie en kleurrijke plaats aan de kust. De tijdrit kan ook zomaar heel kleurrijk gaan worden, het is op zo'n korte afstand in ieder geval weer gevarieerd genoeg. Bochten, steile klimmetjes, kasseitjes, het zit er allemaal in. Dusdanig kort dat de beslissing niet meteen zal vallen, maar je kunt beter toch maar wel meteen op de afspraak zijn. De laatste kilometer zal vooral leuke beelden gaan opleveren. Smalle straatjes, steentjes, bochtjes, stukje aan 9%, ik zie het wel zitten. Tenzij het regent, dan verplaatsen we ons allemaal naar de keuken. Maar afijn, Hondarribia, lachen man. Absoluut een aanrader, mocht je in de buurt zijn. Al is alles hier een aanrader, zo zijn we dan ook wel weer.



Als zendeling ga ik jullie de komende dagen weer zoveel mogelijk Baskische informatie door de strot duwen. Daar hoort ook dagelijks een muziekje bij, want muziek is een belangrijk onderdeel van de Baskische cultuur. Of je gaat sporten of je gaat muziek maken, ik krijg soms bijna het idee dat dat de enige opties zijn. Er zijn in ieder geval belachelijk veel Baskische bands, die tegenwoordig ook steeds vaker alleen in het Baskisch zingen. Erg mooi, die taal moet bewaard worden en wat is nou een betere manier om een taal te conserveren dan door muziek te maken? Enkele oudere bands hebben het goede voorbeeld gegeven, waaronder Sorotan Bele. Deze band maakte 30 jaar geleden al furore met folklore. Fluitje erbij en gaan. Afkomstig uit Hondarribia, daarom noem ik ze natuurlijk. Zeker niet het beste werk, maar wel een echte klassieker. Nieuwe generaties Baskische muzikanten geïnspireerd, dus toch rullevant. Speel ik meteen even vals en neem ik het meest recente werk van de zanger van deze band mee, hij is 30 jaar later nog steeds actief. Zingt een moppie mee met McOnak en dat is serieus wel een van de betere Baskische nummers die ik ken. Zou het wat uitmaken? Nee, maar deze solonaise bevalt me prima.


Vet veel zin in boys. Het gaan weer zes schitterende dagen worden. 10 graden in Hondarribia overigens morgen, klein beetje wind maar geen kans op regen. Nou, dat scheelt dan weer. Circus Evenepoel wordt derhalve nog even uitgesteld.

Commentaar van Jan en Bobbie.

Fuck Eurosport

Alaphilippe is met de solex.