F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
De grote vragen naar de aard van het bestaan, die al sinds mensenheugenis gesteld worden, leveren soms ronduit vreemde antwoorden op. Zo zijn er volkeren geweest die geloofden dat de wereld geschapen is uit het lijk van een reus – uit zijn bloed de zeeën, uit zijn botten de gebergten en uit zijn hersenen de wolken.
Heidense mythische verklaringen als deze hebben wat speels. Het komt ons soms een beetje vreemd over, hoe bont en fantasierijk ze zijn. Hoe kon men dit nu geloven? Hier is de verleiding aanwezig om te denken dat de mensen die zoiets beweerd hebben dan wel ontzettend dom zullen zijn geweest.
Waren ze dat? En geloofden ze hier echt in?
Ik vraag me af hoe serieus de mensen die dit soort mythen vertelden zichzelf daarbij namen. Misschien waren ze helemaal niet dom, maar speels, en speelden ze met de waarheid. Misschien is het belachelijke in deze voorstellingen wel als een teken op te vatten dat onze voorouders zich realiseerden dat de vraag naar de oorsprong van het bestaan eigenlijk een beetje... een vreemde vraag is? Een te grote vraag voor een nietig mens om antwoord op te geven? Zou het kunnen dat deze mensen door aldus te antwoorden creatief omgingen met het accepteren van hun eigen beperkingen?
In ieder geval zijn wij in onze tijd het speels omgaan met de waarheid verleerd. Het is niet meer de bedoeling dat we lachen en spelen bij het stellen van de grote vragen. Wij horen somber en serieus te zijn, als moesten we bang zijn dat God ons met een bliksemstraal neer zou slaan als wij niet al te plechtig en voorzichtig met de aard van het bestaan om zouden springen.
Zo zijn er de zogenaamde christenfundamentalisten, die in plaats van de bijbel als een verzameling mooie verhalen te beschouwen, geloven dat wat er in beschreven staat de status draagt van letterlijk gebeurde feitelijkheden.
Tegelijk zien we bij anderen heel sterk de neiging om juist wetenschappelijke theorieën heel erg letterlijk op te vatten. Men spreekt over evolutie, de oerknal en zwarte gaten, alsof deze geen verhalen zijn aan de hand waarvan wij het bestaan beter kunnen begrijpen, maar letterlijk bestaande feitelijkheden. In plaats van een theoretisch construct dat ons in staat stelt allerhande feiten en berekeningen ordelijk te rangschikken en overzichtelijk te maken, nemen deze mensen een zwart gat als een soort groot hemellichaam dat daadwerkelijk in de fysieke werkelijkheid aanwezig zou zijn.
Lachen wij modernen nog wel genoeg om onze waarheid? Zo vraag ik me af. Misschien is de speelse manier waarop in voorbije dagen over het ontstaan van de wereld werd gesproken wel helemaal niet zo vreemd, maar juist geheel en al op zijn plaats in het licht van de grootsheid van dat waar we eigenlijk naar vragen. Misschien zijn wij het, die zich vreemd gedragen, door verhaaltjes letterlijk op te vatten die helemaal niet letterlijk op te vatten zijn.
Is het ergens, op een bepaalde manier, niet even vreemd om in de bijbel of in zwarte gaten te geloven als in een kosmische reus?
Lachen wij moderne mensen nog wel genoeg om onze eigen onwetendheid?
Heidense mythische verklaringen als deze hebben wat speels. Het komt ons soms een beetje vreemd over, hoe bont en fantasierijk ze zijn. Hoe kon men dit nu geloven? Hier is de verleiding aanwezig om te denken dat de mensen die zoiets beweerd hebben dan wel ontzettend dom zullen zijn geweest.
Waren ze dat? En geloofden ze hier echt in?
Ik vraag me af hoe serieus de mensen die dit soort mythen vertelden zichzelf daarbij namen. Misschien waren ze helemaal niet dom, maar speels, en speelden ze met de waarheid. Misschien is het belachelijke in deze voorstellingen wel als een teken op te vatten dat onze voorouders zich realiseerden dat de vraag naar de oorsprong van het bestaan eigenlijk een beetje... een vreemde vraag is? Een te grote vraag voor een nietig mens om antwoord op te geven? Zou het kunnen dat deze mensen door aldus te antwoorden creatief omgingen met het accepteren van hun eigen beperkingen?
In ieder geval zijn wij in onze tijd het speels omgaan met de waarheid verleerd. Het is niet meer de bedoeling dat we lachen en spelen bij het stellen van de grote vragen. Wij horen somber en serieus te zijn, als moesten we bang zijn dat God ons met een bliksemstraal neer zou slaan als wij niet al te plechtig en voorzichtig met de aard van het bestaan om zouden springen.
Zo zijn er de zogenaamde christenfundamentalisten, die in plaats van de bijbel als een verzameling mooie verhalen te beschouwen, geloven dat wat er in beschreven staat de status draagt van letterlijk gebeurde feitelijkheden.
Tegelijk zien we bij anderen heel sterk de neiging om juist wetenschappelijke theorieën heel erg letterlijk op te vatten. Men spreekt over evolutie, de oerknal en zwarte gaten, alsof deze geen verhalen zijn aan de hand waarvan wij het bestaan beter kunnen begrijpen, maar letterlijk bestaande feitelijkheden. In plaats van een theoretisch construct dat ons in staat stelt allerhande feiten en berekeningen ordelijk te rangschikken en overzichtelijk te maken, nemen deze mensen een zwart gat als een soort groot hemellichaam dat daadwerkelijk in de fysieke werkelijkheid aanwezig zou zijn.
Lachen wij modernen nog wel genoeg om onze waarheid? Zo vraag ik me af. Misschien is de speelse manier waarop in voorbije dagen over het ontstaan van de wereld werd gesproken wel helemaal niet zo vreemd, maar juist geheel en al op zijn plaats in het licht van de grootsheid van dat waar we eigenlijk naar vragen. Misschien zijn wij het, die zich vreemd gedragen, door verhaaltjes letterlijk op te vatten die helemaal niet letterlijk op te vatten zijn.
Is het ergens, op een bepaalde manier, niet even vreemd om in de bijbel of in zwarte gaten te geloven als in een kosmische reus?
Lachen wij moderne mensen nog wel genoeg om onze eigen onwetendheid?
Tsja, is het bestaan om te lachen? Het bestaan draagt in zich de mogelijkheid voor intens leed en intens genot. Het bestaan gaat over de eeuwigheid. Eeuwig wel-bestaan tegenover eeuwig niet-bestaan. En dan is de vraag: wat voor een bestaan is mijn lot?
Maar ik ben er van overtuigd dat je jouw eigen realiteit maakt. Je bent zelf dus de Schepper. Is het mogelijk dat er een Schepper bestaat die de macht heeft over jouw lot? Het is een theoretische mogelijkheid maar absoluut niet verifieerbaar.
De koning van kennis is je eigen ervaring. Geloof is niet nodig want als je ervaring hebt heb je kennis en zekerheid.
Maar ik ben er van overtuigd dat je jouw eigen realiteit maakt. Je bent zelf dus de Schepper. Is het mogelijk dat er een Schepper bestaat die de macht heeft over jouw lot? Het is een theoretische mogelijkheid maar absoluut niet verifieerbaar.
De koning van kennis is je eigen ervaring. Geloof is niet nodig want als je ervaring hebt heb je kennis en zekerheid.
We hebben gewoon een foto van een zwart gat, he.
Hoeveel foto's waren er van Zeus die schuimend klaar kwam in de zee?
Het is denk ik onzinnig om te doen alsof alle dingen de we geloven hetzelfde gewicht hebben. Sommige dingen geloven we voor goede onderbouwde redenen en met veel bewijs, andere dingen geloven we ondanks een gebrek aan bewijs.
Dat zijn dingen die niet hetzelfde zijn.
Hoeveel foto's waren er van Zeus die schuimend klaar kwam in de zee?
Het is denk ik onzinnig om te doen alsof alle dingen de we geloven hetzelfde gewicht hebben. Sommige dingen geloven we voor goede onderbouwde redenen en met veel bewijs, andere dingen geloven we ondanks een gebrek aan bewijs.
Dat zijn dingen die niet hetzelfde zijn.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
De relatie tussen onze theorieën en de werkelijkheid is een filosofische vraagstuk. Zie b.v.quote:Op dinsdag 8 maart 2022 00:09 schreef Amerauder het volgende:
Tegelijk zien we bij anderen heel sterk de neiging om juist wetenschappelijke theorieën heel erg letterlijk op te vatten. Men spreekt over evolutie, de oerknal en zwarte gaten, alsof deze geen verhalen zijn aan de hand waarvan wij het bestaan beter kunnen begrijpen, maar letterlijk bestaande feitelijkheden. In plaats van een theoretisch construct dat ons in staat stelt allerhande feiten en berekeningen ordelijk te rangschikken en overzichtelijk te maken, nemen deze mensen een zwart gat als een soort groot hemellichaam dat daadwerkelijk in de fysieke werkelijkheid aanwezig zou zijn.
https://en.wikipedia.org/wiki/Instrumentalism
en
https://en.wikipedia.org/wiki/Scientific_realism
Met name je laatste zin,
is opvallend. Wat zou het anders moeten zijn dan? Ik moet dan meteen aan Feynmans verhaal omtrent bakstenen denken, zie b.v.quote:nemen deze mensen een zwart gat als een soort groot hemellichaam dat daadwerkelijk in de fysieke werkelijkheid aanwezig zou zijn.
https://blog.richmond.edu(...)de-of-a-brick-exist/
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Ja zeker, om te lachen. Maar niet zozeer om het bestaan zelf als wel als om onze eigen futiele pogingen er begrip van te krijgen. Vooral dat laatste is om te lachen, en het lijkt er op dat de heidenen dit goed begrepen hadden.quote:
Tsja, is het bestaan om te lachen? Het bestaan draagt in zich de mogelijkheid voor intens leed en intens genot.
Ook het lijden is om te lachen, en ook dat hadden de heidenen goed begrepen. Kijk maar hoe gruwelijk sommige sprookjes en andere oude vertellingen zijn, links en rechts worden mensen gedood alsof het niets is. Dat zijn verhalen die toch niet in de laatste plaats voor het plezier verteld worden. Gewelddadige films en computerspellen zijn hier de moderne variant van. Let op het woord leed-vermaak. Dat lijden vermakelijk is echter, lijkt soms obscure kennis te zijn geworden.
Geen idee wat je hiermee bedoeld?quote:Het bestaan gaat over de eeuwigheid. Eeuwig wel-bestaan tegenover eeuwig niet-bestaan. En dan is de vraag: wat voor een bestaan is mijn lot?
In zekere zin creëren we onze realiteit ja. Net zoals dat, wanneer ik een kind verwek, in zeker zin ik degene was die dat deed.quote:Maar ik ben er van overtuigd dat je jouw eigen realiteit maakt. Je bent zelf dus de Schepper. Is het mogelijk dat er een Schepper bestaat die de macht heeft over jouw lot? Het is een theoretische mogelijkheid maar absoluut niet verifieerbaar.
Tegelijkertijd ben ik er niet de oorzaak van dat ik een realiteit creëer, net zomin als ik er de oorzaak van ben dat de seksuele daad een zwangerschap tot gevolg kan hebben.
We hebben onszelf en de manier waarop we zijn toch niet uit het niets tot stand gebracht? Dat, wat ons tot stand heeft gebracht kun je Schepper noemen, of Natuur, en het lijkt me welhaast vanzelfsprekend dat deze Kracht ook over ons Lot beschikt. Dat is waarom mensen futiele pogingen doen er kennis en zekerheid over te hebben.
Eens, maar ervaring heb je alleen van het hier en nu. Je begint zelf al over zaken als de eeuwigheid en de Schepper. Zoals de meeste mensen neem je met het hier en nu geen genoegen en probeer je ook kennis te hebben van dingen waar je eigenlijk, heel eerlijk gezegd, helemaal geen kennis van en zekerheid over kunt hebben. En dat is wanneer het komisch wordt en dat is wanneer het belangrijk wordt om er om te kunnen blijven lachen.quote:De koning van kennis is je eigen ervaring. Geloof is niet nodig want als je ervaring hebt heb je kennis en zekerheid.
Dus als het op een foto staat, dan is het waar? Een beetje zoals een christenfundamentalist zegt, het staat in de bijbel, dus is het waar?quote:
We hebben gewoon een foto van een zwart gat, he.
Ik kan ook wel een foto van een kakkerlak maken, een beetje vanuit een rare hoek zodat je het niet kunt herkennen, en zeggen: kijk, dit is een foto van God. Heb ik nu iets bewezen? Het is een foto ergens van, dat zullen de meesten wel accepteren, maar waarvan dan precies, dat blijft in het midden.
Haha misschien is dit iets voor een mooi schilderij?quote:Hoeveel foto's waren er van Zeus die schuimend klaar kwam in de zee?
Eens. Ik zeg ook niet dat ze hetzelfde gewicht hebben. Zeker weten dat het ene verhaal mooier is dat het andere, het ene verhaal nuttiger dan het andere.quote:Het is denk ik onzinnig om te doen alsof alle dingen de we geloven hetzelfde gewicht hebben. Sommige dingen geloven we voor goede onderbouwde redenen en met veel bewijs, andere dingen geloven we ondanks een gebrek aan bewijs.
Dat zijn dingen die niet hetzelfde zijn.
Ik zeg wel dat ze iets met elkaar gemeen hebben, namelijk dat de mens kennis probeert te hebben van dingen die eigenlijk te groot voor hem zijn. En niet dat daar iets mis mee is, maar wel dat het behoorlijk grappig kan zijn en dat het belangrijk is om er om te kunnen lachen. Het al te serieus nemen van deze zaken werkt alleen maar misverstanden in de hand.
En als zodanig breng ik het hier dan ook ter sprake. Het lijkt me inderdaad interessant om verschillende meningen over deze relatie voorbij te zien komen.quote:
De relatie tussen onze theorieën en de werkelijkheid is een filosofische vraagstuk.
Nou, dat meen ik hier dus enigszins geschetst te hebben, o.a. in het gedeelte van de zin die er aan vooraf gaat.quote:Met name je laatste zin,
[..]
is opvallend. Wat zou het anders moeten zijn dan?
Stel, er lopen in de oudheid twee barbaren door de modder te wandelen. De een zegt tegen de ander: toch wel vreemd, dat die berg daar uit de beenderen van een reus gemaakt is. Waarop de ander zegt: je moet dat verhaal niet zo letterlijk opvatten. Het is beeldspraak.
Op die manier zijn er ook veel wetenschappers die zeggen dat theorieën ‘slechts’ theorieën zijn, beeldspraak dus, bedoeld om een bepaald punt over te brengen, zonder daarbij aan de waarde van die theorieën af te doen. Anderen hangen een realistischere interpretatie aan. Deze realistische interpretatie breng ik, ietwat speels, want ik volg mijn eigen advies op, in verband met het christenfundamentalisme en de al te letterlijke interpretatie van de bijbel.
Ik ben zo brutaal om te suggereren dat deze laatsten het wel eens bij het verkeerde eind zouden kunnen hebben, niet met betrekking tot de feiten maar met betrekking tot hun al te serieuze houding ten opzichte van de feiten. Misschien levert het wat discussie op.
Een mooi voorbeeld inderdaad. We kunnen het hebben over goden en het ontstaan van de wereld maar eigenlijk is de binnenkant van een baksteen al vrij mysterieus.quote:Ik moet dan meteen aan Feynmans verhaal omtrent bakstenen denken, zie b.v.
https://blog.richmond.edu(...)de-of-a-brick-exist/
Er is echter wel een belangrijk verschil. Over de binnenkant van een baksteen zijn de meesten het wel met elkaar eens. Over iets als het ontstaan van de Aarde lopen de meningen enorm uiteen. Is dat toeval? Ik denk het niet. Het heeft met onze vermeende complexiteit van het vraagstuk te maken. Hoe complexer wij menen dat een vraag is, hoe groter de kans dat ons antwoord verschilt.
Mythen zijn een raar iets. Aan de ene kant geloofde mensen er echt in, aan de andere kant komen ze uit de tijd van mondelinge overlevering.
Lange tijd (zelfs nu geld dat nog in mindere mate op deze wereld) was er amper tot geen schrift. Overlevering ging mondeling en we weten allemaal wel dat exact overbrengen vrijwel onmogelijk is. We kennen allemaal het spelletje van in een kring een woord of zinnetje doorgeven, dat aan het eind heel anders is.
De vroegere mens wist dat ook. Letterlijke overlevering werd dan ook niet op gericht. Verhalen maken die pakkend waren, verhalen met een ‘moraal’ was de manier waarop men werkte.
Verhalenverteller zijn was dan ook echt een vak in vroegere tijden. De barden traditie is daar een goed vb van. Het was gebonden aan regels. Niet alleen moest je goed kunnen vertellen, maar je moest de kern van het verhaal door kunnen geven.
Goede verhalen vertellers stonden dan ook hoog in aanzien. En waren een soort van neutraal, konden bij rivaliserende groepen komen. Nou ja, meestal dan.
Helaas kan ik niet terug in de tijd. Kan ik niet weten wat men toen als waarheid zag en wat als vulling. Maar alles wijst erop dat de vroegere mens heel goed wist dat mythen en sagen niet letterlijk bedoeld waren.
Ze vooral een manier gevonden hadden om de valkuil van het doorgegeven woord te omzeilen. De rode lijn, de kern, te bewaren, maar fantasierijk en variabel eromheen.
Dat is veranderd met het geschreven woord. Dat is echt een evolutie stap geweest voor de mens. Hierdoor konden we letterlijk dingen doorgeven aan anderen en zelfs volgende generaties.
Onze ontwikkeling, onze kennis, nam een grote sprong voorwaarts erdoor.
We konden daardoor veel beter bouwen op de schouders voor ons.
Mythen en sagen, die nooit bedoeld waren voor letterlijke overlevering, werden opgeschreven. Werden vast gelegd waar ze in vrije vorm bedoeld waren.
Die mythen en sagen zijn daardoor hun kracht, hun bedoelde kennisoverdracht, verloren. We hebben het nu over herbeoordeling ipv over de kern, het moraal van het verhaal zo te zeggen.
Stel je die oude wereld voor.
Verhalen vertellers die rond reizen. Die een combi van geloof en actualiteiten meenemen in hun rondreis. Die dat combineren en veranderen.
Een heel dorp die samen komt om naar ze te luisteren. Alsof die goede film en breaking nieuws samen wordt gevoegd.
Stel je voor dat er geen geschreven woord is, dat de ‘media’ 3 keer per jaar langs komt. De enige ‘taal’ die je hebt bestaat uit symbolen, er is geen nuance daarin, geen letterlijkheid.
Lange tijd (zelfs nu geld dat nog in mindere mate op deze wereld) was er amper tot geen schrift. Overlevering ging mondeling en we weten allemaal wel dat exact overbrengen vrijwel onmogelijk is. We kennen allemaal het spelletje van in een kring een woord of zinnetje doorgeven, dat aan het eind heel anders is.
De vroegere mens wist dat ook. Letterlijke overlevering werd dan ook niet op gericht. Verhalen maken die pakkend waren, verhalen met een ‘moraal’ was de manier waarop men werkte.
Verhalenverteller zijn was dan ook echt een vak in vroegere tijden. De barden traditie is daar een goed vb van. Het was gebonden aan regels. Niet alleen moest je goed kunnen vertellen, maar je moest de kern van het verhaal door kunnen geven.
Goede verhalen vertellers stonden dan ook hoog in aanzien. En waren een soort van neutraal, konden bij rivaliserende groepen komen. Nou ja, meestal dan.
Helaas kan ik niet terug in de tijd. Kan ik niet weten wat men toen als waarheid zag en wat als vulling. Maar alles wijst erop dat de vroegere mens heel goed wist dat mythen en sagen niet letterlijk bedoeld waren.
Ze vooral een manier gevonden hadden om de valkuil van het doorgegeven woord te omzeilen. De rode lijn, de kern, te bewaren, maar fantasierijk en variabel eromheen.
Dat is veranderd met het geschreven woord. Dat is echt een evolutie stap geweest voor de mens. Hierdoor konden we letterlijk dingen doorgeven aan anderen en zelfs volgende generaties.
Onze ontwikkeling, onze kennis, nam een grote sprong voorwaarts erdoor.
We konden daardoor veel beter bouwen op de schouders voor ons.
Mythen en sagen, die nooit bedoeld waren voor letterlijke overlevering, werden opgeschreven. Werden vast gelegd waar ze in vrije vorm bedoeld waren.
Die mythen en sagen zijn daardoor hun kracht, hun bedoelde kennisoverdracht, verloren. We hebben het nu over herbeoordeling ipv over de kern, het moraal van het verhaal zo te zeggen.
Stel je die oude wereld voor.
Verhalen vertellers die rond reizen. Die een combi van geloof en actualiteiten meenemen in hun rondreis. Die dat combineren en veranderen.
Een heel dorp die samen komt om naar ze te luisteren. Alsof die goede film en breaking nieuws samen wordt gevoegd.
Stel je voor dat er geen geschreven woord is, dat de ‘media’ 3 keer per jaar langs komt. De enige ‘taal’ die je hebt bestaat uit symbolen, er is geen nuance daarin, geen letterlijkheid.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Ik zette nog vrij tam in. We hebben miljoenen aparte stukken bewijs voor zwarte gaten. Zowel puur theoretisch als fysieke meetpunten.quote:
[..]
Dus als het op een foto staat, dan is het waar? Een beetje zoals een christenfundamentalist zegt, het staat in de bijbel, dus is het waar?
Ik snap jouw vergelijking met "het staat in de bijbel dus het is waar?" dus niet zo goed.
De bijbel is de claim, niet het bewijs.
De foto's van zwarte gaten en hun effect op sterren rond hen heen en lichtpaden is het bewijs, niet de claim. De claim is veel ouder en kwam van (onder andere Einstein en een deel van de claims kwamen van Hawking) zelfs voordat we de hardere bewijsstukken voor zwarte gaten hadden gevonden.
Snap je het verschil?
Wederom haal je de claim en het bewijs door elkaar. Iemand kan claimen dat een foto van iets een foto van god is. Dan zal je eerst god moeten definiëren op zo'n manier dat het zichzelf niet tegenspreekt. Dan zal je vervolgens met redenen moeten aankomen waarom je denkt dat datgene waar je foto's van hebt gemaakt ook daadwerkelijk datgene is wat je daarvoor beschreef.quote:Ik kan ook wel een foto van een kakkerlak maken, een beetje vanuit een rare hoek zodat je het niet kunt herkennen, en zeggen: kijk, dit is een foto van God. Heb ik nu iets bewezen? Het is een foto ergens van, dat zullen de meesten wel accepteren, maar waarvan dan precies, dat blijft in het midden.
Wat je zal zien is dat je ongegronde en gegronde claims hebt van het bestaan der dingen.
Je kan je blindstaren op het idee dat mensen nooit echt 100% zeker iets kunnen weten. Technisch gezien klopt dat natuurlijk want dit kan uiteindelijk allemaal een soort illusie zijn. Maar dan zit je vooral jezelf in de weg.quote:[..]
Haha misschien is dit iets voor een mooi schilderij?
[..]
Eens. Ik zeg ook niet dat ze hetzelfde gewicht hebben. Zeker weten dat het ene verhaal mooier is dat het andere, het ene verhaal nuttiger dan het andere.
Ik zeg wel dat ze iets met elkaar gemeen hebben, namelijk dat de mens kennis probeert te hebben van dingen die eigenlijk te groot voor hem zijn. En niet dat daar iets mis mee is, maar wel dat het behoorlijk grappig kan zijn en dat het belangrijk is om er om te kunnen lachen. Het al te serieus nemen van deze zaken werkt alleen maar misverstanden in de hand.
Uiteindelijk ga je honger krijgen en moet je onderweg naar de supermarkt oversteken. Alle concepten waar je dan mee van doen hebt (zebrapaden, auto's , eten, kassa's...) zijn dingen waar je een diep gegrond geloof in hebt. En sterker nog.. je kan wel gaan doen dat je bijvoorbeeld eigenlijk niet zeker weet of auto's wel bestaan en dat dat misschien slechts een raar verhaaltje is wat we elkaar vertellen.. en dat het dus raar is om uit te kijken tijdens het oversteken want.. waarom zou je.
Maar dat voorkomt niet dat het abstracte concept auto vervolgens met ongeveer 45 km/u over je zachte lichaam heen rost.
We geloven dingen met verschillende graden aan zekerheid en het is belangrijk dat we dat doen en blijven doen want zodra je de realiteit ontkent maak je jezelf kwetsbaar voor misbruik of voor ongelukken omdat het er alle schijn naar heeft dat we een werkelijkheid met elkaar delen die harde consequenties heeft voor het voortbestaan van jouw bewustzijn en waar keuzes er echt toe doen.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Eigenlijk is je vraag dus: als een theorie empirisch erg succesvol is, in hoeverre beschrijft deze theorie dan onze werkelijkheid en mogen we daaruit ontologische conclusies trekken?quote:
Begrijp ik dat goed?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Je kunt bv al kijken naar de Hindoestaanse religie.
Ik heb lange tijd een erg nauwe vriendschap met een gelovige hindoestaan gehad en veel over religies gesproken en hun uitwerking.
Hij bevestigde altijd dat zijn goden voor hem 'bestonden' maar ik heb altijd de indruk gehad dat het een soort van transcendentaal geloof was, een erkenning van een externe spirituele omgeving; waarbij we vanuit de reeele wereld naar kunnen refereren omdat deze ons veel leert over onze wereld, verklaringen bied, maar waartussen wel een scherpe afgrenzing bestaat.
Ik heb lange tijd een erg nauwe vriendschap met een gelovige hindoestaan gehad en veel over religies gesproken en hun uitwerking.
Hij bevestigde altijd dat zijn goden voor hem 'bestonden' maar ik heb altijd de indruk gehad dat het een soort van transcendentaal geloof was, een erkenning van een externe spirituele omgeving; waarbij we vanuit de reeele wereld naar kunnen refereren omdat deze ons veel leert over onze wereld, verklaringen bied, maar waartussen wel een scherpe afgrenzing bestaat.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
@Amerauder
Volgens mij is het belangrijkste verschil tussen wat de heidenen geloofden en onze cultuur dat wij denken dat de wereld fysiek is. Heidenen geloofden in een spirituele werkelijkheid. En ik geloof weer dat je over die spirituele werkelijkheid kennis kunt opdoen door ervaring. Ik denk niet dat de mens hier te nietig voor is.
Wij denken dat feiten en metingen indrukwekkend zijn. Objectiviteit heeft veel gewicht, veel meer dan terecht is.
Volgens mij is het belangrijkste verschil tussen wat de heidenen geloofden en onze cultuur dat wij denken dat de wereld fysiek is. Heidenen geloofden in een spirituele werkelijkheid. En ik geloof weer dat je over die spirituele werkelijkheid kennis kunt opdoen door ervaring. Ik denk niet dat de mens hier te nietig voor is.
Wij denken dat feiten en metingen indrukwekkend zijn. Objectiviteit heeft veel gewicht, veel meer dan terecht is.
Jij denkt waarschijnlijk dat als jij een klap krijgt van een auto dat dan je lichtje voor eens en voor altijd uit gaat. Jij denkt dat bewustzijn geproduceerd wordt door het lichaam. Dat is een logische consequentie van het objectief-wetenschappelijke wereldbeeld.quote:
Maar dat voorkomt niet dat het abstracte concept auto vervolgens met ongeveer 45 km/u over je zachte lichaam heen rost.
We geloven dingen met verschillende graden aan zekerheid en het is belangrijk dat we dat doen en blijven doen want zodra je de realiteit ontkent maak je jezelf kwetsbaar voor misbruik of voor ongelukken omdat het er alle schijn naar heeft dat we een werkelijkheid met elkaar delen die harde consequenties heeft voor het voortbestaan van jouw bewustzijn en waar keuzes er echt toe doen.
Volgens mij is bewustzijn niet het product van het lichaam, het kan afzonderlijk van het lichaam bestaan. Het bewustzijn is onverwoestbaar.
Heb je wel eens een christenfundamentalist aangehoord? En veel moslims geloven wat dit betreft vaak hetzelfde. Voor hen zijn de Bijbel en de Koran, wel degelijk een bewijsstuk.quote:
Ik zette nog vrij tam in. We hebben miljoenen aparte stukken bewijs voor zwarte gaten. Zowel puur theoretisch als fysieke meetpunten.
Ik snap jouw vergelijking met "het staat in de bijbel dus het is waar?" dus niet zo goed.
De bijbel is de claim, niet het bewijs.
Dat jij en ik dit bewijs niet zonder meer aanvaarden, dat is nou juist precies mijn punt.
Ja zeker erken ik het verschil en ik wil al dat harde werk van al die mensen ook geenszins bagatelliseren. Dat geldt voor het harde werk dat in het schrijven van de Bijbel zit overigens ook.quote:De foto's van zwarte gaten en hun effect op sterren rond hen heen en lichtpaden is het bewijs, niet de claim. De claim is veel ouder en kwam van (onder andere Einstein en een deel van de claims kwamen van Hawking) zelfs voordat we de hardere bewijsstukken voor zwarte gaten hadden gevonden.
Snap je het verschil?
Dat een afbeelding iets toont dat in voorafgaande theorieën wordt beweerd, is op zichzelf echter geen bewijs dat die theorieën daarmee ‘waar’ zijn. Sterker nog, er is geen bewijs van enig relevant verband tussen de afbeelding enerzijds, en de theorieën anderzijds. Kijk nog een goed naar die foto van het zwarte gat. Ben jij 100% zeker dat het niet iets anders zou kunnen zijn, wat daar afgebeeld wordt?
Alle bewijsstukken, of het er nu twee zijn of duizenden, zijn slechts geldig als en enkel als je bepaalde aannames en veronderstellingen aanvaard die zelf onbewijsbaar zijn. Dit is natuurlijk een extreem sceptische houding, tegen het frustrerende aan, en ik bedoel hier ook absoluut niet mee te propageren dat we alles dat in de wetenschap beweerd wordt maar te pas en te onpas mogen negeren als we daar zin in hebben.
Wat ik wel bedoel is dat er een fundamenteel verschil is, tussen een wetenschapper die bepaalde abstracte zaken zeer aannemelijk maakt, en de concrete, feitelijke werkelijkheid van het hier en nu waar we zekerheid over hebben. Over het een kunnen we niet met dezelfde zekerheid spreken als over het andere. Ze zijn zodanig verschillend dat je wel over een andere categorie kunt spreken.
Ik snap waar jij op doelt en onderken je punt ook. Snap jij ook waar ik op doel?
Dat ligt toch wel degelijk genuanceerder. Ik zeg namelijk helemaal niet dat er geen dingen zijn waar je zeker over kan zijn. Die zijn er wel, een heleboel zelfs.quote:Je kan je blindstaren op het idee dat mensen nooit echt 100% zeker iets kunnen weten. Technisch gezien klopt dat natuurlijk want dit kan uiteindelijk allemaal een soort illusie zijn. Maar dan zit je vooral jezelf in de weg.
Echter, met betrekking tot bepaalde, grote vragen, zoals de vraag naar de oorsprong van het bestaan – daarover en alleen daarover beweer ik dat je geen zekerheid kunt hebben. Wat die vragen betreft zitten wij in hetzelfde schuitje als de heidenen!
Dat betekent niet dat die vragen onzinnig zijn of dat we er mee moeten stoppen. Het betekent echter wel dat we moeten oppassen onszelf niet al te serieus te nemen. Het betekent dat we rekenschap moeten geven van onze serieuze, onoverbrugbare beperkingen ten aanzien van dit soort vragen, en wat we niet moeten doen, is als de christenfundamentalist gaan roepen dat alles al precies duidelijk is, dat de Aarde x aantal jaren geleden ontstaan is, en de mens toen en toen, alsof we dat allemaal zouden weten. Alsof we dat zouden kunnen weten.
Want dat doen we niet, en misschien moeten we wel zo ver durven gaan te stellen dat we dat ook niet doen kunnen.
Helemaal mee eens. En wat we dus niet moeten doen, waar we voor moeten waken, is spreken alsof, bijvoorbeeld, de graad van zekerheid die wij hebben met betrekking tot het bestaan van auto’s ook maar enigszins vergelijkbaar is met die van het bestaan van zwarte gaten. Bij lange na niet.quote:Uiteindelijk ga je honger krijgen en moet je onderweg naar de supermarkt oversteken. Alle concepten waar je dan mee van doen hebt (zebrapaden, auto's , eten, kassa's...) zijn dingen waar je een diep gegrond geloof in hebt. En sterker nog.. je kan wel gaan doen dat je bijvoorbeeld eigenlijk niet zeker weet of auto's wel bestaan en dat dat misschien slechts een raar verhaaltje is wat we elkaar vertellen.. en dat het dus raar is om uit te kijken tijdens het oversteken want.. waarom zou je.
Maar dat voorkomt niet dat het abstracte concept auto vervolgens met ongeveer 45 km/u over je zachte lichaam heen rost.
We geloven dingen met verschillende graden aan zekerheid en het is belangrijk dat we dat doen en blijven doen want zodra je de realiteit ontkent maak je jezelf kwetsbaar voor misbruik of voor ongelukken omdat het er alle schijn naar heeft dat we een werkelijkheid met elkaar delen die harde consequenties heeft voor het voortbestaan van jouw bewustzijn en waar keuzes er echt toe doen.
Op zich zou je het zo kunnen zeggen ja. Het probleem is echter, wat bedoel je met ‘empirisch succesvol’? Dat je er redelijk accuraat bepaalde voorspellingen mee kunt doen? Dat is zeker een factor ja, maar het brengt meteen een gevaar aan het licht, namelijk dat we mythen en theorieën (ik vergelijk ze hier immers met elkaar) puur zouden beoordelen op de accuraatheid waarmee je er voorspellingen mee kunt doen. Dat lijkt me duidelijk niet hun enige, of zelfs maar de belangrijkste functie, en daarmee niet de doorslaggevende factor om ze op te beoordelen.quote:
[..]
Eigenlijk is je vraag dus: als een theorie empirisch erg succesvol is, in hoeverre beschrijft deze theorie dan onze werkelijkheid en mogen we daaruit ontologische conclusies trekken?
Begrijp ik dat goed?
Maar inderdaad gaat het hier om de mate van betrouwbaarheid in ontologische zin. Evident is dat sommige theorieën en mythen een hogere graad vertegenwoordigen dan andere. Het valt mij op dat velen een veel te hoge graad toekennen aan bepaalde theorieën, bijvoorbeeld de christenfundamentalisten, en zij die beweren dat een zwart gat behalve een abstract concept ook een soort ‘fysiek ding’ is zoals een auto dat beiden is.
Dat acht ik dus een gezonde en verstandige houding.quote:
Je kunt bv al kijken naar de Hindoestaanse religie.
Ik heb lange tijd een erg nauwe vriendschap met een gelovige hindoestaan gehad en veel over religies gesproken en hun uitwerking.
Hij bevestigde altijd dat zijn goden voor hem 'bestonden' maar ik heb altijd de indruk gehad dat het een soort van transcendentaal geloof was, een erkenning van een externe spirituele omgeving; waarbij we vanuit de reeele wereld naar kunnen refereren omdat deze ons veel leert over onze wereld, verklaringen bied, maar waartussen wel een scherpe afgrenzing bestaat.
En wat religie betreft zijn de meesten het hier ook over eens.
Maar waar het wetenschap aangaat, of, liever gezegd, waar het bepaalde speculatieve beweringen aangaat die wetenschap genoemd worden, zijn velen het hier ineens niet meer mee eens. Dat is het opeens ‘echt waar’ en ‘werkelijk’ en al met al naar mijn mening onvoldoende speels.
Volledig mee eens en goed verteld. Ik vraag me echter af in hoeverre dit voor het geschreven woord, en ook video’s, vergeet dat niet, evenzeer geld. Dus, in hoeverre onze eigen mythen vergelijkbare eigenschappen dragen.quote:
Niet alleen moest je goed kunnen vertellen, maar je moest de kern van het verhaal door kunnen geven.
Goede verhalen vertellers stonden dan ook hoog in aanzien. En waren een soort van neutraal, konden bij rivaliserende groepen komen. Nou ja, meestal dan.
Helaas kan ik niet terug in de tijd. Kan ik niet weten wat men toen als waarheid zag en wat als vulling. Maar alles wijst erop dat de vroegere mens heel goed wist dat mythen en sagen niet letterlijk bedoeld waren.
Ook nu geld dat een waarheid alleen geaccepteerd wordt als het voldoende wordt rondverteld. Het moet dus ook vandaag de dag nog vermakelijk zijn, dat is, het moet mooi verteld zijn, of het sterft een stille dood.
De ‘valkuilen van het doorgeven’ zijn anders geworden, maar ze zijn er nog steeds, en hebben ook vandaag de dag een onmetelijke invloed op de inhoud.
Bedenk bijvoorbeeld, welke enorme invloed Hollywood en de reclame-industrie hebben op ons wereldbeeld.
Veranderd, ja. Maar niet zo grondig als men vaak suggereert en ook zeker niet op alle punten die je hier beschrijft.quote:Dat is veranderd met het geschreven woord. Dat is echt een evolutie stap geweest voor de mens. Hierdoor konden we letterlijk dingen doorgeven aan anderen en zelfs volgende generaties.
Er zijn bepaalde punten waarop verhalen gewoon verhalen zijn gebleven.
Ook onze taal bestaat uit symbolen, vooral met betrekking tot de grote vragen zoals die naar de oorsprong van het bestaan. Het is juist dit symbolische element, dat vandaag de dag zo levend is als ooit, waar ik op probeer te wijzen.quote:Stel je voor dat er geen geschreven woord is, dat de ‘media’ 3 keer per jaar langs komt. De enige ‘taal’ die je hebt bestaat uit symbolen, er is geen nuance daarin, geen letterlijkheid.
Het hindoeïsme kent bv al een stuk of 5 scheppingsverhalen.quote:
Je kunt bv al kijken naar de Hindoestaanse religie.
Ik heb lange tijd een erg nauwe vriendschap met een gelovige hindoestaan gehad en veel over religies gesproken en hun uitwerking.
Hij bevestigde altijd dat zijn goden voor hem 'bestonden' maar ik heb altijd de indruk gehad dat het een soort van transcendentaal geloof was, een erkenning van een externe spirituele omgeving; waarbij we vanuit de reeele wereld naar kunnen refereren omdat deze ons veel leert over onze wereld, verklaringen bied, maar waartussen wel een scherpe afgrenzing bestaat.
Een goed vb van die mondelinge overlevering waarbij het meer over de kern gaat dan over de letter van het verhaal.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Ja hier zijn we het over eens.quote:
@:Amerauder
Volgens mij is het belangrijkste verschil tussen wat de heidenen geloofden en onze cultuur dat wij denken dat de wereld fysiek is. Heidenen geloofden in een spirituele werkelijkheid. En ik geloof weer dat je over die spirituele werkelijkheid kennis kunt opdoen door ervaring. Ik denk niet dat de mens hier te nietig voor is.
Wij denken dat feiten en metingen indrukwekkend zijn. Objectiviteit heeft veel gewicht, veel meer dan terecht is.
Merk op echter dat ik niet beweer dat een mens geen spirituele kennis op kan doen. Slechts dat sommige vragen zo groot zijn dat ze vanwege deze grootsheid een spelende houding dicteren.
De mate van zekerheid die we ons kunnen veroorloven is recht evenredig aan de grootsheid van de vraag die gesteld wordt.
Merk ook op dat de christenfundamentalisten, hoewel zij hun geloof op een fysiek object vestigen, geenszins geloven in een materiële werkelijkheid, en desondanks toch in dezelfde valkuil vallen, namelijk te denken dat ze bepaalde zaken zeker kunnen (of mogen) weten waarvoor dat niet het geval is.
ik snap niet helemaal wat je bedoeld?quote:
[..]
Dat acht ik dus een gezonde en verstandige houding.
En wat religie betreft zijn de meesten het hier ook over eens.
Maar waar het wetenschap aangaat, of, liever gezegd, waar het bepaalde speculatieve beweringen aangaat die wetenschap genoemd worden, zijn velen het hier ineens niet meer mee eens. Dat is het opeens ‘echt waar’ en ‘werkelijk’ en al met al naar mijn mening onvoldoende speels.
Mijn post ging bv over het wereldbeeld van HIndoestaanse mensen en hoe die de realiteit in verband brengen met hun wereldbeeld...
Mijn ideee is daarbij dat voor een relatief groot deel (overigens niet helemaal, ook onder hindoestanen hebben je bepaalde funcdamentalisten en radikale gelovigen) dat bij deze polytheistische religie er veel minder sprake is van een dogmatistische visie op bv wetenschap:
dat bv bepaalde wetenschappelijke theses opeens verboden moeten worden omdat het in tegenspraak met hun religieuze mythologie is... terwijl bij hen er eerder meer tegen spreekt (bv het bestaan van goden met dierenlichamen of hoofden, meerdere lichaamsdelen, 4 armen of twee hoofden).
Interssant is bv ook dat bij Hindoestanen er een soort van werkelijkheid boven de Goden bestaat (Brahma), die zelf ook een scheiding kent tussen de daadwerkelijke realiteit en wat we ervaren als realiteit, en het bestaan van een vormloos concept buiten de werkelijkheid zelf..
theoretische concepten waar ook veel wetenschappers zeker goed mee overweg kunnen .
een bekend cirtaat van Einstein over de vergelijkingen van Maxwell komt bv naar boven:
https://d-meeus.be/physique/Maxwell-Einstein-en.htmlquote:The belief in an external world independent of the observing subject lies at the foundation of all natural science. However, since sense-perceptions only inform us about this external world, or physical reality, indirectly, it is only in a speculative way that it can be grasped by us.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik weet wat jij denkt. Je hebt inmiddels 30 andere topics helemaal volgekalkt met je idioterie en je hebt al vrij duidelijk gemaakt dat je geen interesse hebt in daadwerkelijk ingaan op iemands punten en er van te leren dus.quote:Op dinsdag 8 maart 2022 13:19 schreef Libertarisch het volgende:
[..]
Jij denkt waarschijnlijk dat als jij een klap krijgt van een auto dat dan je lichtje voor eens en voor altijd uit gaat. Jij denkt dat bewustzijn geproduceerd wordt door het lichaam. Dat is een logische consequentie van het objectief-wetenschappelijke wereldbeeld.
Volgens mij is bewustzijn niet het product van het lichaam, het kan afzonderlijk van het lichaam bestaan. Het bewustzijn is onverwoestbaar.
We laten het er hier bij, ok?
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
En ik zal hen dus ook duidelijk maken dat de Koran en de Bijbel.. de claims zijn, niet het bewijs.quote:
[..]
Heb je wel eens een christenfundamentalist aangehoord? En veel moslims geloven wat dit betreft vaak hetzelfde. Voor hen zijn de Bijbel en de Koran, wel degelijk een bewijsstuk.
Dat jij en ik dit bewijs niet zonder meer aanvaarden, dat is nou juist precies mijn punt.
Dat zij dat zo zien doet niks an aan mijn positie hier.
Er zit een verschil in hard werk en hard werk wederom.quote:[..]
Ja zeker erken ik het verschil en ik wil al dat harde werk van al die mensen ook geenszins bagatelliseren. Dat geldt voor het harde werk dat in het schrijven van de Bijbel zit overigens ook.
Het verschil tussen:
1. hard werken om de realiteit te ontdekken. Te ontleden
2. hard werken om een stuk fictie te schrijven waarmee je 5 joodse volksstammen kan verenigen tegen de babyloniers.
Hard werk hebben verricht zegt niks over de waarde van dat werk mbt hoe accuraat het de realiteit omschrijft.
Ik ben van niks 100% zeker. Ik ben niet eens 100% zeker dat wij op dit moment dit gesprek aan het voeren zijn.quote:Dat een afbeelding iets toont dat in voorafgaande theorieën wordt beweerd, is op zichzelf echter geen bewijs dat die theorieën daarmee ‘waar’ zijn. Sterker nog, er is geen bewijs van enig relevant verband tussen de afbeelding enerzijds, en de theorieën anderzijds. Kijk nog een goed naar die foto van het zwarte gat. Ben jij 100% zeker dat het niet iets anders zou kunnen zijn, wat daar afgebeeld wordt?
Het punt is dat ik 99.99999% zeker ben gegeven dat men vanuit allerhande verschillende hoeken (apart) onafhankelijk tot vergelijkbare conclusies komen over de realiteit.
Als wij morgen alle kennis in de wereld vernietigen (een hypothetische reset) dan hebben we over 1000 jaar misschien 5000 jaar, whatever... hoogstwaarschijnlijk dezelfde natuurkundige formules, dezelfde wiskundige principes, dezelfde biologische conclusies.
Denk je dat we dan nogsteeds dezelfde religies hebben? Neen. Dat zouden compleet andere verhalen zijn met andere figuren en andere paden naar de hemel en de hel.
En dat is het verschil tussen dingen ontdekken in de realiteit en dingen opbouwen vanuit fantasie.
Hoe meer bewijsstukken er voor een principe zijn en hoe beter die bewijsstukken een voorspellede waarde hebben hoe zekerder je kan zijn dat de theorie de realiteit goed volgt.quote:Alle bewijsstukken, of het er nu twee zijn of duizenden, zijn slechts geldig als en enkel als je bepaalde aannames en veronderstellingen aanvaard die zelf onbewijsbaar zijn. Dit is natuurlijk een extreem sceptische houding, tegen het frustrerende aan, en ik bedoel hier ook absoluut niet mee te propageren dat we alles dat in de wetenschap beweerd wordt maar te pas en te onpas mogen negeren als we daar zin in hebben.
Ik denk dat wat jij bedoelt is dat wetenschappers meer zekerheid hebben over de realiteit dan een individu die in het moment iets ervaart?quote:Wat ik wel bedoel is dat er een fundamenteel verschil is, tussen een wetenschapper die bepaalde abstracte zaken zeer aannemelijk maakt, en de concrete, feitelijke werkelijkheid van het hier en nu waar we zekerheid over hebben. Over het een kunnen we niet met dezelfde zekerheid spreken als over het andere. Ze zijn zodanig verschillend dat je wel over een andere categorie kunt spreken.
Ik snap waar jij op doelt en onderken je punt ook. Snap jij ook waar ik op doel?
De vraag voor mij is dan.. "so what"?
Dit valt wat mij betreft onder de noemen.. "true but trivial".
Nja het lijkt wel alsof je een arbitraire scheiding maakt tussen "ik zie daar nu een auto op me af komen" en "we hebben dankzij onze waarnemingen geconcludeerd dat zwarte gaten bestaan".quote:[..]
Dat ligt toch wel degelijk genuanceerder. Ik zeg namelijk helemaal niet dat er geen dingen zijn waar je zeker over kan zijn. Die zijn er wel, een heleboel zelfs.
Echter, met betrekking tot bepaalde, grote vragen, zoals de vraag naar de oorsprong van het bestaan – daarover en alleen daarover beweer ik dat je geen zekerheid kunt hebben. Wat die vragen betreft zitten wij in hetzelfde schuitje als de heidenen!
Er is geen hard verschil tussen de 2 behalve dan dat de ene een directe (auto - lichtstralen - oog) observatie is door 1 persoon op 1 moment en de ander op basis van 100.000-den indirecte (zwart gat - lichtstralen/gravitatie - telescoop - oog) observaties is door 10.000-den wetenschappers.
Ah ik denk dat ik begin te begrijpen wat je bedoelt.quote:Dat betekent niet dat die vragen onzinnig zijn of dat we er mee moeten stoppen. Het betekent echter wel dat we moeten oppassen onszelf niet al te serieus te nemen. Het betekent dat we rekenschap moeten geven van onze serieuze, onoverbrugbare beperkingen ten aanzien van dit soort vragen, en wat we niet moeten doen, is als de christenfundamentalist gaan roepen dat alles al precies duidelijk is, dat de Aarde x aantal jaren geleden ontstaan is, en de mens toen en toen, alsof we dat allemaal zouden weten. Alsof we dat zouden kunnen weten.
Want dat doen we niet, en misschien moeten we wel zo ver durven gaan te stellen dat we dat ook niet doen kunnen.
[..]
Helemaal mee eens. En wat we dus niet moeten doen, waar we voor moeten waken, is spreken alsof, bijvoorbeeld, de graad van zekerheid die wij hebben met betrekking tot het bestaan van auto’s ook maar enigszins vergelijkbaar is met die van het bestaan van zwarte gaten. Bij lange na niet.
Echter..
Ik durf te stellen dat de zekerheid dat zwarte gaten bestaan hoger is dan dat een random individu een auto heeft gezien op een weg.
Immers.. het kan zijn dat je hebt gehallucineerd of dat het donker as en je slechts 2 lichten zag en dacht dat het een auto was maar het waren 2 fietsende kinderen in de verte... Jij bent slechts 1 observatie van een feit.
Die zwarte gaten echter... zou een gedeelde fantasie moeten zijn van 10.000-den wetenschappers tegelijkertijd die wonderbaarlijk genoeg dezelfde uitkomsten vanuit verschillende hoeken en eigen gevonden data aan het hallucineren zijn.
Die kans is wat mij betreft significant lager.
Dus het doet dat feit geen recht aan door het "niet zo serieus te nemen". Het is bloedserieus en het is compleet niet vergelijkbaar met griekse of noorse goden in die zin.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Haha, religie is geen idioterie. Denk jij maar wat je wilt.quote:
[..]
Ik weet wat jij denkt. Je hebt inmiddels 30 andere topics helemaal volgekalkt met je idioterie en je hebt al vrij duidelijk gemaakt dat je geen interesse hebt in daadwerkelijk ingaan op iemands punten en er van te leren dus.
We laten het er hier bij, ok?
Ik zeg niet dat religie idioterie is. Ik zeg dat wat jij uit je baggerpijp op dit forum over iedereen heen spuit idioterie is.quote:
[..]
Haha, religie is geen idioterie. Denk jij maar wat je wilt.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Ik denk dat jij beter je mond kan houden, lafaardquote:
[..]
Ik zeg niet dat religie idioterie is. Ik zeg dat wat jij uit je baggerpijp op dit forum over iedereen heen spuit idioterie is.
|
|
