Wim Jansen (75) overleden.

Clubicoon Wim Jansen (75) overleden

Feyenoord heeft met groot verdriet kennisgenomen van het overlijden van Wim Jansen, een van de grootste voetballers die ooit voor de club heeft gespeeld. Hij overleed dinsdag op 75-jarige leeftijd.
In de biografie ‘Meesterbrein’ van Wim Jansen die in oktober vorig jaar uitkwam, werd duidelijk dat hij leed aan dementie. Hoewel het intense verdriet uiteraard overheerst, is de familie van Jansen tegelijkertijd opgelucht dat hem een lange lijdensweg bespaard is gebleven. De familie vindt het fijn dat hun Wim tot het laatste moment de regie in eigen hand heeft kunnen houden, zo hebben zij de club laten weten.

Feyenoord verliest met Wim Jansen een icoon én kind van de club. Al op tienjarige leeftijd werd hij lid van Feijenoord, om er vervolgens liefst vijftien jaar in het eerste elftal te spelen en vele prijzen te veroveren. Ook na zijn spelerscarrière bleef Jansen de club trouw en was hij onder meer assistent- en hoofdtrainer, technisch directeur en adviseur. ‘Ik ben een paar keer bij Feyenoord weggegaan, maar altijd weer teruggekomen. Je zou het een bloedband kunnen noemen,’ zei hij hierover in zijn biografie.

In zijn tijd als speler maakte Jansen deel uit van de meest succesvolle Feyenoord-teams ooit. De middenvelder was een vaste waarde in het elftal dat in 1970 als eerste Nederlandse club de Europacup I en de Wereldbeker won. Vier jaar later tilde Jansen als aanvoerder ook de UEFA Cup de lucht in. Drie landstitels en een KNVB Beker maken de indrukwekkende erelijst van zijn periode als speler in De Kuip compleet.

Jansen speelde 476 officiële wedstrijden voor Feyenoord, waarin hij 39 keer scoorde. Niet alleen in het rood-wit behoorde hij tot de top, ook in Oranje mocht hij zich met de besten meten. Al op 20-jarige leeftijd debuteerde Jansen in het Nederlands elftal, waarmee hij in zowel 1974 als 1978 de WK-finale haalde. De middenvelder kwam uiteindelijk tot 65 interlands.

De naam van Jansen is verder onlosmakelijk verbonden aan de wederopstanding van Feyenoord, begin jaren negentig. Na een lange periode van tegenspoed leidde Jansen de club als trainer naar ‘de ommekeer’. De historische 0-1 zege op PSV in de halve finale en de uiteindelijke bekerwinst in 1991 bleken de opmaat voor betere tijden en meer sportief succes, waaronder de landstitel in 1993.

De afgelopen tien jaar was Jansen vooral een vertrouwd gezicht op Varkenoord. Als adviseur van de jeugdtrainers, het liefst op de achtergrond en ver verwijderd van de schijnwerpers. Die rol paste hem het meest, zo vertelde hij in de zomer van 2011. ‘Het opleiden van jeugd is mijn grote passie en van Feyenoord zal ik nooit loskomen.’

Met die laatste uitspraak onderstreepte Jansen de hechte band die hij gedurende zijn hele leven opbouwde met Feyenoord. Hoeveel de club voor hem betekende, verwoordde hij begin 2017 op schitterende wijze. ‘Ik ben meer dan zestig jaar lid van Feyenoord. In wezen heeft deze club mijn leven beheerst. Eerst als jeugdspeler, toen als voetballer, later als trainer, technisch directeur en tegenwoordig bij de jeugdopleiding. Feyenoord is mijn leven.’

Uitvaart
De uitvaart van Wim Jansen vindt plaats op zaterdag 29 januari aanstaande. Ook voor supporters is hierbij de gelegenheid om hun medeleven te tonen. Meer informatie hierover volgt deze week via de officiële clubkanalen.

Condoleanceregister
Nu al kan iedereen die hier behoefte aan heeft zijn of haar medeleven betuigen in het online condoleanceregister. Klik hier om direct een bericht achter te laten.

Snel gegaan. Samen met Cruijff toch wel de hervormers van het Nederlandse voetbal. Heeft tot vrij recent nog grote invloed gehad op de jeugdopleiding van Feyenoord.

Voor de mensen die minder bekend zijn met Wim Jansen, koop dat boek. Recent uitgekomen.

[ Bericht 15% gewijzigd door Caland op 25-01-2022 16:26:37 ]

Wim Jansen (1946-2022) was als stille kracht onmisbaar in de topelftallen van de jaren zeventig

Wim Jansen was de onmisbare schakel op het middenveld van een topteam. De dinsdag op 75-jarige leeftijd overleden ras-Feyenoorder is een van de groten in de historie van het Nederlands voetbal.



Onlangs, bij de presentatie in de Kuip van zijn biografie Meesterbrein, zat Wim Jansen stilletjes bij zijn familie. Bij zijn vrouw Cobie, zoon Wim junior, dochter Petra en de kleinkinderen. Een beetje aan de zijkant, zonder zich te laten interviewen. Hij liet de loftuitingen met een bescheiden glimlach over zich heenkomen. Dementie, zeiden ze. Laat Wim maar een beetje met rust.

Drie maanden later is de oer-Feyenoorder overleden en laat zijn familie weten opgelucht te zijn dat hem een lange lijdensweg bespaard is gebleven, dat de vroegere middenvelder uit het grote Feyenoord en Oranje van de jaren zeventig de regie over leven en dood in eigen hand heeft kunnen houden.

‘Het is snel gegaan’, zegt Rinus Israël, oud-ploeggenoot en een van zijn beste vrienden, nadat hij door Wims zoon Wim junior op de hoogte was gebracht. ‘Ik zou nog één keer op bezoek gaan bij hem, speciaal om afscheid te nemen, een week of twee geleden. Dat ging voor mij niet door omdat ik corona had. Wim was echt een vriend, met wie ik na het voetbal altijd contact ben blijven houden. Met een groepje spraken we geregeld af, in de Kuip ofzo. Dat waren heerlijke middagen. Met Wimpie ging het altijd over voetballen. Nee, niet alleen over vroeger, vooral over nu. Wimpie leefde niet in het verleden.’

Wim Jansen is, 1,65 meter klein, een van de absolute grootheden uit de geschiedenis van het Nederlandse voetbal. Hij heeft twee verloren WK-finales gespeeld, in 1974 en 1978, waarbij hij in de eerste een strafschop veroorzaakte door een overtreding op Bernd Hölzenbein, voor de 1-1 tegen West-Duitsland. Met Feyenoord won hij Europa Cup I, tegen Celtic in 1970, met een gedenkwaardige goal van Jansen in de achtste finale tegen AC Milan, in een wedstrijd in de barstensvolle Kuip die destijds gold als de beste ooit in Nederland gespeeld.

Bescheiden middenvelder
Legendarisch was het middenveld van toen, met Wim van Hanegem, Franz Hasil en Wim Jansen. De bescheiden Jansen was veel meer dan een gatendichter. Die goal tegen Milan is vol van symboliek. Van Hanegem krijgt de bal op links, speelt iemand bijna laconiek uit, tot hoorbaar plezier van het volk op de tribunes, en passt naar Hasil. De Oostenrijker dribbelt over de as van het veld en legt de bal breed op Jansen, die met zijn blonde krullenkop een mannetje buitenom passeert en scoort met een lob annex schot. Een beetje apart voor hem, gek van vreugde namelijk, rent hij weg, waarbij hij raar valt omdat een medespeler hem vastgrijpt. ‘Wim Jansen van Feyenoord, onthoud die naam’, zegt verslaggever Herman Kuiphof bij het doelpunt. Jansen hoefde niet zo nodig met interviews in de krant.



‘Wim zag alles’, zegt Israël. ‘Hij was een speler die alles beheerste. Technisch. Snel. Waar hulp nodig was op het veld, probeerde hij te corrigeren. Echt een grote speler, alleen niet qua lengte. Een beetje onderschat ook. Zo’n speler als Wim is voor een elftal van levensbelang.’ Hij was een schakel in het zogenoemde totaalvoetbal dat vooral bekend werd door Ajax en Oranje. Maar het werd ook gespeeld bij Feyenoord, dat met trainer Ernst Happel de eerste was in de golf van succes uit Nederland. Eerste Europa Cup I, eerste wereldbeker voor clubs. Het totaalvoetbal was een combinatie van Feyenoord en Ajax die culmineerde in een groots Oranje op het WK van 1974.

Als aanvoerder won Jansen ook de Uefa-cup, in 1974 tegen Tottenham Hotspur. Icoon van Feyenoord, zo kun je hem rustig noemen, al speelde hij in de nadagen van zijn loopbaan zelfs even bij Ajax, uit onvrede met een aanbieding bij zijn oude club. In de Kuip kreeg hij een sneeuwbal op zijn oog tijdens de Klassieker. Jansen speelde 476 officiële duels voor Feyenoord, met 39 goals, wat iets zegt over zijn roem bij de club en zijn trouw. Hij voetbalde 65 keer in Oranje.

Jansen groeide op in het Oude Noorden van Rotterdam, aan de Bloklandstraat, vlakbij een ander icoon, Coen Moulijn. Altijd met een bal in de weer. Zijn moeder, zo staat in de biografie, liet af en toe een trosje druiven uit het raam zakken, zodat Jansen ook iets at. ‘Hij ademde voetbal, maar hij ademde zo zacht, dat de buitenwereld het niet hoorde’, is een treffende quote in Meesterbrein. ‘Een bescheiden prima donna’, zo beschreef journalist Jan D. Swart hem eens. Hij werd ook het scharnier van het elftal genoemd.

Wederopstanding van Feyenoord
Na zijn loopbaan als speler maakte hij furore door met Feyenoord, dat in de jaren daarvoor flirtte met het faillissement, de bekerfinale van 1991 te winnen, met een beroemde halve finale bij PSV, met een doelpunt van Henk Fraser. Die overwinning staat te boek als de wederopstanding van de club.

Jansen vervulde vrijwel elke functie bij Feyenoord, vertrok na een meningsverschil met voorzitter Jorien van den Herik over het contract van trainer Van Hanegem en won daarna onder meer de titel bij Celtic, in Schotland. Daarmee voorkwam hij dat rivaal Rangers het record van Celtic van negen titels op rij verbeterde. Hij vertrok weer na één seizoen omdat hij het niet eens was met het clubbeleid.



Jansen was op zich een stille man, maar met een duidelijke mening. Hij was de laatste decennia vrijwel altijd te vinden bij Feyenoord, betrokken als hij was bij hervormingen van de jeugdopleiding. Zijn grote passie was de jeugd, waarover hij oneindig kon praten. Vroeg selecteren van jongens, zo jong mogelijk, om ze de beste opleiding te geven. Daarmee botste hij op een gegeven moment met het beleid van de KNVB, dat neigde naar spelers in eigen omgeving laten opgroeien.

Hij zat op één lijn met Johan Cruijff. Wim Jansen en Johan Cruijff waren hartsvrienden, en qua gevoel over voetbal vier handen op één buik. Cruijff noemde Jansen een van de ‘vier mannen ter wereld die het waard zijn om naar te luisteren als het om voetbal gaat.’

In de laatste jaren van zijn leven sprak Jansen langdurig met biograaf Yoeri van den Busken, omdat hij zijn leven toch te boek wilde stellen. Ook Glenn van der Kraan, Head of Coaching bij Manchester City, was bij het schrijfproces betrokken, om structuur aan te brengen in de eindeloze aantekeningen van Jansen. Wim Jansen wás namelijk voetbal. Het Nederlandse voetbal verliest een icoon van de sport, en een fijn mens bovendien. IJzeren Rinus Israël: ‘Ik heb het hier heel moeilijk mee.’

Zag deze foto nog voorbijkomen van het eeuwfeest van Feyenoord. Wel geinig, helemaal gezien die twee jongetjes (uiterst links) de broertjes Timber zijn.