R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ellende is wat bout gesteld. Maar het maakt het wel complexer. Er is meer om rekening mee te houden, er zijn meer mensen met hun eigen gevoelens en gedachten.quote:Op woensdag 29 december 2021 10:40 schreef Edensnator het volgende:
Een samengesteld gezin geeft altijd ellende. Er zijn geen uitzonderingen
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Het gaat hier eigenlijk prima. Er zijn wel eens dingetjes, maar zeker niet meer gezeik dan in een normaal gezin.quote:
Een samengesteld gezin geeft altijd ellende. Er zijn geen uitzonderingen
Resistance is futile.
En ook dat vind ik wel meevallen.quote:
[..]
Ellende is wat bout gesteld. Maar het maakt het wel complexer. Er is meer om rekening mee te houden, er zijn meer mensen met hun eigen gevoelens en gedachten.
Het is wel een kwestie van aftasten wat jouw rol is als stiefouder. Ik heb me eerst op aanraden van m'n eigen moeder (die hier geen ervaring mee heeft) afzijdig gehouden. Dat voelde niet goed en werkte ook niet, ik raakte er gefrustreerd door want er gebeurden dingen in m'n eigen huis waar ik het niet mee eens was. Dus ik heb een iets actievere rol gepakt, die van tante. Sindsdien geen frustraties meer. Dat voelt ook niet complex voor mij. En de meiden lijken zich er goed bij te voelen.
Resistance is futile.
Je kan die ettertjes natuurlijks nog altijd opgeven ter adoptie als ze een relatie in de weg staan...quote:
Dat, Of een vriendin nemen die er voor gaat.
Snap trouwens niet dat dat mens waar je het over hebt aanpapt met vaders als het niks voor haar is.
ikzelf begin niks met single moeders dus ik ga er ook niet mee spelen en gevoelens aanwakkeren.
Laat ieder in zijn of haar waarde maar ga niet met één been in de lift staan.
Of allebei de benen er in of blijf er helemaal uit!
[ Bericht 14% gewijzigd door Werkman op 29-12-2021 15:15:28 ]
Vader, niet stiefvader.quote:
[..]
Je kan die ettertjes natuurlijks nog altijd opgeven ter adoptie als ze een relatie in de weg staan...
Dat, Of een vriendin nemen die er voor gaat.
Snap trouwens niet dat dat mens waar je het over hebt aanpapt met stiefvaders als het niks voor haar is.
ikzelf begin niks met single moeders dus ik ga er ook niet mee spelen en gevoelens aanwakkeren.
Laat ieder in zijn of haar waarde maar ga niet met één been in de lift staan.
Of allebei de benen er in of blijf er helemaal uit!
The love you take is equal to the love you make.
Twee weken gedate. Als je elkaar net kent en leuk vindt, gaan gedachten op de loop. Dan is het alles of niets.
Je kan het een poosje aanzien, wel erop rekende dat ze het in eerste instantie niet aantrekkelijk vindt om met een man die kinderen uit een vorige heeft te daten.
Voor hetzelfde geldt, draait ze daarin bij en gaat het goed.
Maar het kan ook zijn dat je steeds meer signalen gaat oppikken dat het niks wordt.
In dat geval, zie het een poos aan en verwacht er niet teveel van.
Je kan het een poosje aanzien, wel erop rekende dat ze het in eerste instantie niet aantrekkelijk vindt om met een man die kinderen uit een vorige heeft te daten.
Voor hetzelfde geldt, draait ze daarin bij en gaat het goed.
Maar het kan ook zijn dat je steeds meer signalen gaat oppikken dat het niks wordt.
In dat geval, zie het een poos aan en verwacht er niet teveel van.
Bedankt voor je inhoudelijke reactie(s), natuurlijk begrijp ik haar twijfel. Het geeft ook aan dat ze serieus nadenkt over de toekomst, met andere woorden 'investeer ik zoveel tijd om het alleen leuk te hebben of ga ik serieus iets opbouwen'. De randvoorwaarde blijft het openstellen voor de situatie of het accepteren dat je een rol gaat spelen daarin. Niet direct als (stief)moeder maar meer als vriendin van de papa.quote:
En lieve ouders. Ik begrijp best dat jullie kinderen een verrijking zijn voor jullie leven en vóór alles gaan. Maar dat wil nog niet zeggen dat iedere potentiële partner zichzelf in zijn/haar handjes moet knijpen van geluk bij de wetenschap dat jullie al kinderen hebben. Face it: het is ook gewoon een nadeel. Dus als kinderloze even twijfelen en stilstaan bij de vraag of je dit echt wil/kunt is niet raar.
We hebben gisteren IRL er een goed gesprek over gehad. Ze heeft er goed over nagedacht en ziet het niet langer als een probleem. Natuurlijk, er kan nog van alles gebeuren, maar dit geeft mij wel een stukje rust.
Dat lijkt mij een mooie uitkomst van jullie gesprek. Veel date-plezier toegewenst.quote:
We hebben gisteren IRL er een goed gesprek over gehad. Ze heeft er goed over nagedacht en ziet het niet langer als een probleem. Natuurlijk, er kan nog van alles gebeuren, maar dit geeft mij wel een stukje rust.
Ik begrijp haar wel, heb ook niets met kinderen van een ander. Dat zal trouwens niet veranderen, ze is er eerlijk over en zou gewoon de boel afkappen. Jij gaat je kinderen hier niet blij mee maken, krijg je van die situaties die ik ook wel bij vriendinnen zie, geven die kinderen van die steken onder water door. Van die opmerkingen die ze echt wel voelen, je voelt gewoon het gespeelde leuk doen en dan is het niet eens tegen mij, maar ik voel die spanning al laat staan die kinderen, die hebben dat echt wel door.quote:
Sinds twee weken heb contact met iemand waarmee ik een goede klik heb, er komen van beide kanten ook gevoelens bij kijken. Echter, uit een eerdere relatie heb ik twee kinderen, die zijn er en zullen er altijd blijven.
Zij geeft aan dat ze hierover twijfelt, vooral door haar negatieve ervaringen in het verleden. Met mannen die kinderen hebben uit een eerdere relatie waarmee ze gedate heeft.
Deze situatie geeft een soort beklemmend gevoel, zijn er mensen hier met ervaring op dit gebied? Hoe hier mee om te gaan?
Denk wel dat de bereidheid er is, de vraag is echter (wanneer ze van die roze wolk afstapt) haar bereidheid minder gaat worden.quote:Op zondag 26 december 2021 09:52 schreef Seven. het volgende:
Klinkt niet alsof zij bereid is om ruimte te maken voor jouw kinderen. En als die bereidheid er niet is, dan houdt het op.
Merk aan mezelf dat ik er onzeker van ga worden. Bevestiging zoek, niet meer positief erin sta. Althans, kan mezelf niet meer volledig geven. Denk einde verhaal.
Het zou juist veel griezeliger zijn als die dingetjes er niet zouden zijn, toch?quote:Op woensdag 29 december 2021 13:18 schreef Seven. het volgende:
[..]
Het gaat hier eigenlijk prima. Er zijn wel eens dingetjes, maar zeker niet meer gezeik dan in een normaal gezin.
Samenleven met anderen leidt hoe dan ook weleens tot conflicten. Echter daardoor ontwikkel je je ook als mens zijnde en dat vind ik persoonlijk juist essentieel om er waarde en voldoening aan te kunnen hechten.
Dat is doemdenken.quote:
[..]
Denk wel dat de bereidheid er is, de vraag is echter (wanneer ze van die roze wolk afstapt) haar bereidheid minder gaat worden.
Merk aan mezelf dat ik er onzeker van ga worden. Bevestiging zoek, niet meer positief erin sta. Althans, kan mezelf niet meer volledig geven. Denk einde verhaal.
Ik kan weliswaar zeggen dat je dat niet meer moet doen, maar ik weet uit eigen ervaring dat zulke gedachten zich nou eenmaal opdringen.
Het punt is dat je niet van tevoren kan voorspellen hoe het uitpakt. Het zou best kunnen dat ze er uiteindelijk teveel moeite mee heeft en daarom moet besluiten om niet meer met jou een relatie te hebben.
Maar voor hetzelfde geldt valt het haar uiteindelijk ontzettend mee en is ze dolgelukkig dat ze jou en jouw kinderen heeft leren kennen.
Je kan evenmin voorspellen of jij het leuk blijft vinden met haar. Dat zou kunnen betekenen dat jij het uiteindelijk met haar moet uitmaken en haar hart behoorlijk kan breken.
Als je dat allemaal persé wilt voorkomen, moet je single blijven. Daarmee voorkom je een drama in jouw leven, maar dat gaat ook ten koste van de mogelijkheden om van het leven te kunnen genieten. En je kan je er behoorlijk eenzaam door gaan voelen.
Dus wat wil je?
Bedenk dat ook relaties die uiteindelijk niet gaan werken, je sowieso wel wijsheid en levenservaring opleveren en er hoe dan ook toe bijdragen dat je een sterker en interessanter persoon gaat worden.
Problemen ga je geheid krijgen. Gelukkig bestaat er iets als uitzoeken hoe je problemen met elkaar gaat oplossen.
En waarom moet jij je geheel kunnen geven?
Is zij iemand die verwacht dat je haar als een koningin gaat behandelen? Moet jij alles voor haar gaan oplossen, zodat ze de hele dag haar nagels gaat veilen en zich ontzettend gaat vervelen?
Is zij iemand die verwacht dat je haar als een koningin gaat behandelen? Moet jij alles voor haar gaan oplossen, zodat ze de hele dag haar nagels gaat veilen en zich ontzettend gaat vervelen?
Persoonlijk denk ik dat het te maken heeft met de terughoudendheid. Waar ik eerst onbevangen erin stapte, heeft het mij aan het denken gezet over de mogelijke gevaren. Daarnaast kom ik achter een aantal eigenschappen die mij niet aanstaan.quote:Op donderdag 6 januari 2022 16:03 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
En waarom moet jij je geheel kunnen geven?
Is zij iemand die verwacht dat je haar als een koningin gaat behandelen? Moet jij alles voor haar gaan oplossen, zodat ze de hele dag haar nagels gaat veilen en zich ontzettend gaat vervelen?
Voorbeeld; haar 'exen' heeft ze echt simpelweg resoluut aan de kant gezet. Ze heeft zelfs screenshots doorgestuurd hoe dat ging, wellicht wil ze daar iets mee zeggen (dat kan). Dat zet mij aan het denken (doe je dit altijd, stuur je mijn berichten ook door), dat mag je doemdenken noemen, ik noem het zelfbescherming. Wellicht wil ze laten zien dat ze in houderhand is, dat ze zelfstandig is en niet kwetsbaar. Dus met andere woorden, als jij iets zegt wat mij niet aanstaat, dan nok ik 'm.
Toevalligerwijs stuurde een eerdere date (van mij) een bericht via Whatsapp toen ik bij mijn nieuwe scharrel was. In dit bericht stond dat ze het jammer vond dat ik haar teleurgesteld had, ik voelde niks en dat heb ik eerlijk gezegd. Voor mij geen geheimen, dus heb eerlijk gezegd wat ik had ontvangen. Haar reactie was 'dan kun je mij dus ook zo aan de kant schuiven'. Waarvan ik dacht, zijn we nu bij jouw onzekerheid?
Persoonlijk staat het mij allemaal niet aan, ik kan er niet meer van genieten en vooral (misschien wel het belangrijkste) niet meer mezelf zijn.
Ah, dat verandert de zaak wel.
Om het cru te verwoorden: je bent bang dat je je inlaat met een rancuneus type met borderline?
Is het een idee om haar met bepaalde dingen die je tegen haar zegt duidelijk te maken wat je wel verlangt van een relatie in het algemeen en waar je vooral niks mee te maken wilt hebben?
Niet dat je met haar expliciet gaat bespreken wat je van haar hoopt. (Omdat ze dan niet eerlijk zou kunnen zijn.) Maar dat je tussen gesprekken door oneliners dropt zoals "Ik vind het fijn om met mijn partner te kunnen genieten van de kleine dingen in het leven. Ik ken genoeg getrouwde mensen die elkaar het leven zuur blijven maken met verwijten in plaats van te zoeken naar oplossingen voor problemen." Of je vertelt over iets wat je meemaakte met jouw ex en je zegt erachteraan "Maar gelukkig is dat nu voorbij en nu jij in mijn leven bent, hoop ik dat nooit meer mee te maken".
Kijk een poosje aan hoe ze erop reageert. Als ze het met jou eens is, is dat een goed teken. Nog beter zou zijn, is als ze vanuit zichzelf over bepaalde situaties begint en zich openlijk tegenover jou gaat afvragen of jij je daarbij ongemakkelijk had gevoeld. Dan heb je meer zekerheid over dat ze qua bepaalde opvattingen op een lijn zit met jou. Of je krijgt meer helderheid over dat zij zelf ook worstelt met het gedrag wat je lastig vindt aan haar.
Als ze er niet op ingaat of juist defensief reageert op jouw uitspraken, dan zijn het duidelijke red flags. En dan is het wellicht verstandig om het zo snel mogelijk af te kappen. Zeg dan dat je het heel jammer vindt en dat je haar alle geluk gunt, maar dat je so far hebt opgemaakt dat jullie teveel verschillen en dat het niet gaat werken.
Als zij jou dan vervolgens toesnauwt dat je de zoveelste klootzak bent die haar als stront behandelt: niet op ingaan en het je niet persoonlijk aantrekken. Je bent haar niks verschuldigd. Tuurlijk is het voor haar klote om afgewezen te worden en tuurlijk voelt ze zich vernederd. Dat blijft daarmee nog steeds haar probleem wat alleen zij zelf kan oplossen. Liefde kan je namelijk niet afdwingen. Als zij dat niet kan inzien, dan is ze te onvolwassen en wordt het sowieso niks.
Om het cru te verwoorden: je bent bang dat je je inlaat met een rancuneus type met borderline?
Is het een idee om haar met bepaalde dingen die je tegen haar zegt duidelijk te maken wat je wel verlangt van een relatie in het algemeen en waar je vooral niks mee te maken wilt hebben?
Niet dat je met haar expliciet gaat bespreken wat je van haar hoopt. (Omdat ze dan niet eerlijk zou kunnen zijn.) Maar dat je tussen gesprekken door oneliners dropt zoals "Ik vind het fijn om met mijn partner te kunnen genieten van de kleine dingen in het leven. Ik ken genoeg getrouwde mensen die elkaar het leven zuur blijven maken met verwijten in plaats van te zoeken naar oplossingen voor problemen." Of je vertelt over iets wat je meemaakte met jouw ex en je zegt erachteraan "Maar gelukkig is dat nu voorbij en nu jij in mijn leven bent, hoop ik dat nooit meer mee te maken".
Kijk een poosje aan hoe ze erop reageert. Als ze het met jou eens is, is dat een goed teken. Nog beter zou zijn, is als ze vanuit zichzelf over bepaalde situaties begint en zich openlijk tegenover jou gaat afvragen of jij je daarbij ongemakkelijk had gevoeld. Dan heb je meer zekerheid over dat ze qua bepaalde opvattingen op een lijn zit met jou. Of je krijgt meer helderheid over dat zij zelf ook worstelt met het gedrag wat je lastig vindt aan haar.
Als ze er niet op ingaat of juist defensief reageert op jouw uitspraken, dan zijn het duidelijke red flags. En dan is het wellicht verstandig om het zo snel mogelijk af te kappen. Zeg dan dat je het heel jammer vindt en dat je haar alle geluk gunt, maar dat je so far hebt opgemaakt dat jullie teveel verschillen en dat het niet gaat werken.
Als zij jou dan vervolgens toesnauwt dat je de zoveelste klootzak bent die haar als stront behandelt: niet op ingaan en het je niet persoonlijk aantrekken. Je bent haar niks verschuldigd. Tuurlijk is het voor haar klote om afgewezen te worden en tuurlijk voelt ze zich vernederd. Dat blijft daarmee nog steeds haar probleem wat alleen zij zelf kan oplossen. Liefde kan je namelijk niet afdwingen. Als zij dat niet kan inzien, dan is ze te onvolwassen en wordt het sowieso niks.
Als ik kinderen had zou ik alleen daten met iemand die daar geen problemen mee heeft.
Het maakt natuurlijk ook uit hoe vaak je die kindere nziet. Heb je ze alleen in het weekend dan is dit wellcht niet zo'n probleem, dan gaat zij maar wat anders doen in het weekend. Heb je ze altijd bij je omdat je b.v. weduwnaar bent, dan horen de kinderen op de 1e plaats te staan.
Het maakt natuurlijk ook uit hoe vaak je die kindere nziet. Heb je ze alleen in het weekend dan is dit wellcht niet zo'n probleem, dan gaat zij maar wat anders doen in het weekend. Heb je ze altijd bij je omdat je b.v. weduwnaar bent, dan horen de kinderen op de 1e plaats te staan.
Let's all accept each other's differences and different opinions and live together in harmony :)
Bevestigd enkel mn eerste gevoel dat die vrouw écht fikse issue's heeft, en kennelijk ook jou graag daarin betrekt.quote:
[..]
Ze heeft zelfs screenshots doorgestuurd hoe dat ging, wellicht wil ze daar iets mee zeggen (dat kan). Dat zet mij aan het denken (doe je dit altijd, stuur je mijn berichten ook door)
Ik zou verder geen problemen hebben met een partner die al eerdere relatie's had, maar dat idee om alles daarover met jou te gaan bespreken lijkt me echt een verschrikking.
Dan ook zelfs screenshots van private conversaties met anderen, zou voor mij een totale nogo zijn.
Die kinderen is volgens mij een minor issue die pas hooguit zou spelen op de lange termijn en als alles eigenlijk verder goed zit tussen jullie.
Ik neem aan dat je nu verder geen contact tussen je kinderen en een prille date die je net twee weken kent toelaat.
... Maar ik heb eerder een vermoeden dat de kans dat het zover zou komen dat de kinderen werkelijk een rol gaan spelen.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ergens eind december heeft ze aangegeven dat het niet langer een issue was, dat ze het kon los laten. Voor mij was dat het signaal dat ik het los kon laten (onzeker zijn over die situatie), dat we konden kijken wat we voor elkaar voelden. De afgelopen 2 weken heb ik ook serieus laten blijken wat ik voor haar voel en zij heeft dat in mijn optiek ook gedaan.
Zoals ik eerder aangaf, verwacht dat het 'spook' nog wel een keertje naar voren komt. Dinsdag was het zover, daar was weer de twijfel of ze ermee verder moest gaan. Heb ook aangegeven dat ik hier niet op kan vertrouwen / bouwen. Dat ze nu moet gaan kijken wat er tussen ons is, niet wat er in de toekomst nog op ons af gaat komen.
Zij geeft aan dat ze twijfelt omdat ze een toekomst ziet, ze voelt de verliefdheid blijkbaar en gaat nadenken hoe het zou zijn als we samenwonen. Eerlijk, ik weet niet meer wat ik met deze situatie aan moet. Verliefdheid is er zeker, misschien zelf wel echte liefde (voor zover ik dat nu kan beoordelen), maar de onzekerheid / twijfel bij haar laat mij wederom klote voelen.
Laat ik vooropstellen dat mijn kinderen het allerbelangrijkste zijn, daar is geen twijfel over.
[ Bericht 2% gewijzigd door step2step2 op 13-01-2022 16:17:08 (-) ]
Zoals ik eerder aangaf, verwacht dat het 'spook' nog wel een keertje naar voren komt. Dinsdag was het zover, daar was weer de twijfel of ze ermee verder moest gaan. Heb ook aangegeven dat ik hier niet op kan vertrouwen / bouwen. Dat ze nu moet gaan kijken wat er tussen ons is, niet wat er in de toekomst nog op ons af gaat komen.
Zij geeft aan dat ze twijfelt omdat ze een toekomst ziet, ze voelt de verliefdheid blijkbaar en gaat nadenken hoe het zou zijn als we samenwonen. Eerlijk, ik weet niet meer wat ik met deze situatie aan moet. Verliefdheid is er zeker, misschien zelf wel echte liefde (voor zover ik dat nu kan beoordelen), maar de onzekerheid / twijfel bij haar laat mij wederom klote voelen.
Laat ik vooropstellen dat mijn kinderen het allerbelangrijkste zijn, daar is geen twijfel over.
[ Bericht 2% gewijzigd door step2step2 op 13-01-2022 16:17:08 (-) ]
Dus dan ben je volwassen en zit je nog in een een of andere puber relatie? Doe jezelf een plezier en kap dit af.
I solemnly swear i'm up to no good
Na 2 weken?? Mag toch hopen van niet....quote:
Heeft ze de kinderen al een keer gezien?
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
30/12 gaf je nog aan dat ze er over nagedacht had en ze er geen problemen meer mee had.quote:
Ergens eind december heeft ze aangegeven dat het niet langer een issue was, dat ze het kon los laten. Voor mij was dat het signaal dat ik het los kon laten (onzeker zijn over die situatie), dat we konden kijken wat we voor elkaar voelden. De afgelopen 2 weken heb ik ook serieus laten blijken wat ik voor haar voel en zij heeft dat in mijn optiek ook gedaan.
Zoals ik eerder aangaf, verwacht dat het 'spook' nog wel een keertje naar voren komt. Dinsdag was het zover, daar was weer de twijfel of ze ermee verder moest gaan. Heb ook aangegeven dat ik hier niet op kan vertrouwen / bouwen. Dat ze nu moet gaan kijken wat er tussen ons is, niet wat er in de toekomst nog op ons af gaat komen.
Zij geeft aan dat ze twijfelt omdat ze een toekomst ziet, ze voelt de verliefdheid blijkbaar en gaat nadenken hoe het zou zijn als we samenwonen. Eerlijk, ik weet niet meer wat ik met deze situatie aan moet. Verliefdheid is er zeker, misschien zelf wel echte liefde (voor zover ik dat nu kan beoordelen), maar de onzekerheid / twijfel bij haar laat mij wederom klote voelen.
Ik zou hier mee stoppen... je kan niet elke 2 weken met dit gezeik van welles nietes zitten.. Daar word je gek van!
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Eén ding: je gevoel zit altijd goed. (even kort door de bocht). Neem je twijfels bloedserieus.
Somebody that I used to know
Nee uiteraard niet.quote:
[..]
Na 2 weken?? Mag toch hopen van niet....
Mee eens, ik heb zelf geen kinderen maar als ik een nieuwe relatie aan zou gaan zou ik ook geen man willen die thuiswonende kinderen heeft. Ik heb bewust gekozen voor een leven zonder kinderen, dus zit ook zeker niet te wachten om dan alsnog met de kinderen van een ander opgezadeld te zitten. (althans niet permanent)quote:
Gelijk afkappen, want neem aan dat je kinderen voor een nieuwe vriendin gaan. Na twee weken al een beklemmend gevoel, wat na 2 jaar?
Denk aan je kinderen.
Als ze bij de zijn ex wonen en af en toe eens komen logeren, of ze zijn oud genoeg en inmiddels het huis uit heb ik er geen problemen mee, maar niet om er 24/7 mee te zitten, daar bedank ik voor.
Alleen zou ik het voor zijn en er helemaal niet aan beginnen, en niet alsog zo'n man voor me proberen te winnen ten koste van zijn kinderen.
Dat beklemmede gevoel zal alleen maar erger worden, zeker als na een half jaar de verliefdheid over is.
Een maandje pauze, zodat zij de knoop voor zichzelf door kan hakken.
"Pools are perfect for holding water"
Wat zijn die negatieve ervaringen dan?
Waren dat enorm vervelende kinderen? Was daar een enorm gedoe met een ex? Of gewoon het simpele feit dat er ook kinderen waren en zij dus niet 100% van de aandacht kreeg?
Lees dan de kinderen 12 en 7 zijn. Die zijn dus nog wel even (x-deel van de tijd) in huis.
Het is wel eerlijk van d'r. Beter dit zo melden dan niks zeggen en na een jaar het bommetje laten barsten.
Waren dat enorm vervelende kinderen? Was daar een enorm gedoe met een ex? Of gewoon het simpele feit dat er ook kinderen waren en zij dus niet 100% van de aandacht kreeg?
Lees dan de kinderen 12 en 7 zijn. Die zijn dus nog wel even (x-deel van de tijd) in huis.
Het is wel eerlijk van d'r. Beter dit zo melden dan niks zeggen en na een jaar het bommetje laten barsten.
Het is ook makkelijk gezegd dat het geen probleem is. Dat was het wel. Nu opeens niet meer. En als TS straks samen gaat wonen en ze dag in, dag uit met die kinderen "opgescheept" zit? Dat wordt niks.quote:
[..]
30/12 gaf je nog aan dat ze er over nagedacht had en ze er geen problemen meer mee had.
Ik zou hier mee stoppen... je kan niet elke 2 weken met dit gezeik van welles nietes zitten.. Daar word je gek van!
Je zit vaak ook nog met omgangsregelingen, waardoor nooit iedereen er altijd is. En vaak is er ook nog gedoe en geruzie tussen ex-en.quote:
[..]
Ellende is wat bout gesteld. Maar het maakt het wel complexer. Er is meer om rekening mee te houden, er zijn meer mensen met hun eigen gevoelens en gedachten.
Persoonlijk vind ik het ook erg lastig om ergens iets van te zeggen of juist niets van te zeggen als het niet je eigen kinderen zijn. Beetje het snijvlak van ergens niet mee eens zijn versus kinderen die zo zijn opgevoed.
Grote kans van wel.quote:
Mijn ervaring is dat het uiteindelijk erop gaat klappen.
Makkelijk gezegd opeens dat het geen probleem meer is. Totdat ze straks dag in, dag uit "opgescheept" zit met zijn "etters".
Tuurlijk, je kunt onzeker zijn of het iets voor je is, of het wel klikt tussen jou en de kinderen, etc, maar als iemand het vooraf totaal niet ziet zitten, dan wordt het niks.
Voor iedereen die graag een update wil van bovenstaande.
Begin van 't jaar hebben we ervoor gekozen om er samen voor te gaan. In de vorm van een relatie, maar bewust om nog niet te kiezen voor vrienden, familie en kinderen. Eerst ontdekken wat we voor elkaar voelen. Waarin duidelijk gemaakt is vanaf haar kant 'ik kies hier bewust voor, dus we lossen alles samen op' (buiten vreemdgaan en die onzin).
Wat volgde was een ontzettend leuke tijd met veel aandacht voor elkaar. Weekendje weg, leuke dingen doen in het weekend maar ook zeker samen praten op de bank. Diepgaande gesprekken over allerlei onderwerpen en ook intensief contact (urenlang bellen, appen).
Tot vorige week dinsdag, toen belde ze 'we moeten even praten'. Dan weet je het, dan is het mis. Dus vervolgens ben ik naar haar huis gereden om te praten. Daar kwam redelijk snel het hoge woord eruit; ze voelde zich benauwd met de status relatie, de verplichtingen, de verwachtingen, de druk werkte verstikkend. Ze wil tijd, ruimte en haar vrijheid. Met name de essentiële zaken, waar we in het begin tegen aan liepen, kwamen weer naar boven. De (wellicht) aanstaande ontmoeting met families, vrienden en de kinderen. Maar ook zeker het gevoel dat ik al een leven / ervaringen gehad heb met een andere vrouw. Ze wil geen tweede keus zijn, de tweede vrouw van. Dat begrijp ik tot zekere hoogte. Totdat ze zei, ik verdien meer dan een tweede keus zijn.
Bindingsangst daar lijkt het op, waarbij ik last heb van verlatingsangst. Dat houdt elkaar in evenwicht. De dagen erna hebben we redelijk weinig contact gehad, af en toe een berichtje hoe het gaat. Afgelopen maandag kwam het contact weer tot stand. Dat is ook prima, we hebben geen enkele reden om 'kwaad' op elkaar te zijn. Echter, het lijkt weer op ons contact zoals dat was voor de status relatie. Dus eindeloze telefoongesprekken over van alles, eindeloos appen. Ze spreekt in sommige gevallen nog over onze toekomst en mijn mening, heeft haar indirecte omgeving niet verteld van onze breuk. Zegt eigenlijk dat het gewoon goed gaat als men er naar vraagt. Als er op doorgevraagd wordt zegt ze dat we elkaar even de ruimte geven. Haar directe vriendinnen en familie weten overigens wel van de breuk.
Woensdag heb ik haar weer gezien, ze heeft ook aangegeven het best langer een kans te willen geven zonder de status relatie. Ik heb ook het gevoel dat het nog niet klaar is, maar ben wel bang dat deze situatie mij pijn gaat doen in de toekomst. Zoals ik ook eerder heb aangegeven in de berichten.
Vanmiddag wederom anderhalf uur gebeld met elkaar, intensief app-contact (200+ berichten) en alles met elkaar delen. Waarop ik mezelf afvraag, waar ben ik in godsnaam mee bezig. Echter, nog steeds voel ik echt heel veel voor deze vrouw. Waardoor ik nog niet wil opgeven, ondanks haar issues. Als ik afstand neem (bijvoorbeeld door te zeggen we moeten het contact verbreken, maakt zij de stap naar mij toe).
Eigenlijk is het buiten de status van relatie aan --> uit niet veranderd in het contact en de manier van contact.
Meningen mogen, maar houdt het alsjeblief wel respectvol.
[ Bericht 4% gewijzigd door step2step2 op 25-02-2022 20:11:15 ]
Begin van 't jaar hebben we ervoor gekozen om er samen voor te gaan. In de vorm van een relatie, maar bewust om nog niet te kiezen voor vrienden, familie en kinderen. Eerst ontdekken wat we voor elkaar voelen. Waarin duidelijk gemaakt is vanaf haar kant 'ik kies hier bewust voor, dus we lossen alles samen op' (buiten vreemdgaan en die onzin).
Wat volgde was een ontzettend leuke tijd met veel aandacht voor elkaar. Weekendje weg, leuke dingen doen in het weekend maar ook zeker samen praten op de bank. Diepgaande gesprekken over allerlei onderwerpen en ook intensief contact (urenlang bellen, appen).
Tot vorige week dinsdag, toen belde ze 'we moeten even praten'. Dan weet je het, dan is het mis. Dus vervolgens ben ik naar haar huis gereden om te praten. Daar kwam redelijk snel het hoge woord eruit; ze voelde zich benauwd met de status relatie, de verplichtingen, de verwachtingen, de druk werkte verstikkend. Ze wil tijd, ruimte en haar vrijheid. Met name de essentiële zaken, waar we in het begin tegen aan liepen, kwamen weer naar boven. De (wellicht) aanstaande ontmoeting met families, vrienden en de kinderen. Maar ook zeker het gevoel dat ik al een leven / ervaringen gehad heb met een andere vrouw. Ze wil geen tweede keus zijn, de tweede vrouw van. Dat begrijp ik tot zekere hoogte. Totdat ze zei, ik verdien meer dan een tweede keus zijn.
Bindingsangst daar lijkt het op, waarbij ik last heb van verlatingsangst. Dat houdt elkaar in evenwicht. De dagen erna hebben we redelijk weinig contact gehad, af en toe een berichtje hoe het gaat. Afgelopen maandag kwam het contact weer tot stand. Dat is ook prima, we hebben geen enkele reden om 'kwaad' op elkaar te zijn. Echter, het lijkt weer op ons contact zoals dat was voor de status relatie. Dus eindeloze telefoongesprekken over van alles, eindeloos appen. Ze spreekt in sommige gevallen nog over onze toekomst en mijn mening, heeft haar indirecte omgeving niet verteld van onze breuk. Zegt eigenlijk dat het gewoon goed gaat als men er naar vraagt. Als er op doorgevraagd wordt zegt ze dat we elkaar even de ruimte geven. Haar directe vriendinnen en familie weten overigens wel van de breuk.
Woensdag heb ik haar weer gezien, ze heeft ook aangegeven het best langer een kans te willen geven zonder de status relatie. Ik heb ook het gevoel dat het nog niet klaar is, maar ben wel bang dat deze situatie mij pijn gaat doen in de toekomst. Zoals ik ook eerder heb aangegeven in de berichten.
Vanmiddag wederom anderhalf uur gebeld met elkaar, intensief app-contact (200+ berichten) en alles met elkaar delen. Waarop ik mezelf afvraag, waar ben ik in godsnaam mee bezig. Echter, nog steeds voel ik echt heel veel voor deze vrouw. Waardoor ik nog niet wil opgeven, ondanks haar issues. Als ik afstand neem (bijvoorbeeld door te zeggen we moeten het contact verbreken, maakt zij de stap naar mij toe).
Eigenlijk is het buiten de status van relatie aan --> uit niet veranderd in het contact en de manier van contact.
Meningen mogen, maar houdt het alsjeblief wel respectvol.
[ Bericht 4% gewijzigd door step2step2 op 25-02-2022 20:11:15 ]
Heb je zelf wel zin in dit gedoe joh. Het komt allemaal zo onvolwassen over. Geen tweede keus :’) kom op tweede keus heeft hier niks mee te maken.
I solemnly swear i'm up to no good
Ze vindt je wel heel leuk en heeft ook gevoelens, dat is wel duidelijk. Maar dit is gewoon niet het 'perfecte plaatje' wat ze voor ogen had. Je hebt inderdaad al een 'leven' voor haar gehad. Je bent al met een andere vrouw naar de verloskundige geweest. Hebt het allemaal al meegemaakt. Getrouwd ook nog? Een huis gekocht samen?
Dus ofwel met haar wordt het dan het allemaal nog eens dunnetjes over doen. Voor haar de eerste keer alles samen en spannend, voor jou 'daar gaan we weer' met een boel vergelijkingsmateriaal in je hoofd.
Ik snap dat van haar kant wel. Gevoelsmatig wil ze van de ene kant wel, van de andere kant steekt het. En te rationaliseren is dit niet. Tenzij ze ouder is en geen alternatieven meer heeft.
Maar ik verwacht stiekem wel dat ze de vrijheid wil om de mogelijkheid open te houden tot het ontmoeten van iemand anders waar ze wél de 'eerste' vrouw van wordt. Daarom wil ze zich niet binden. Dus dat gaat geheid mis in de toekomst op deze manier.
Dus ofwel met haar wordt het dan het allemaal nog eens dunnetjes over doen. Voor haar de eerste keer alles samen en spannend, voor jou 'daar gaan we weer' met een boel vergelijkingsmateriaal in je hoofd.
Ik snap dat van haar kant wel. Gevoelsmatig wil ze van de ene kant wel, van de andere kant steekt het. En te rationaliseren is dit niet. Tenzij ze ouder is en geen alternatieven meer heeft.
Maar ik verwacht stiekem wel dat ze de vrijheid wil om de mogelijkheid open te houden tot het ontmoeten van iemand anders waar ze wél de 'eerste' vrouw van wordt. Daarom wil ze zich niet binden. Dus dat gaat geheid mis in de toekomst op deze manier.
Wat jij doet moet je zelf weten, maar ik denk niet dat dit veilig voelt voor je. Volgens mij is dat wel nodig, juist omdat jij kinderen hebt.
Resistance is futile.
Het doet mij heel erg denken aan een relatie die ik had die geklapt is op dat ik kinderen had.quote:
Voor iedereen die graag een update wil van bovenstaande.
Begin van 't jaar hebben we ervoor gekozen om er samen voor te gaan. In de vorm van een relatie, maar bewust om nog niet te kiezen voor vrienden, familie en kinderen. Eerst ontdekken wat we voor elkaar voelen. Waarin duidelijk gemaakt is vanaf haar kant 'ik kies hier bewust voor, dus we lossen alles samen op' (buiten vreemdgaan en die onzin).
Wat volgde was een ontzettend leuke tijd met veel aandacht voor elkaar. Weekendje weg, leuke dingen doen in het weekend maar ook zeker samen praten op de bank. Diepgaande gesprekken over allerlei onderwerpen en ook intensief contact (urenlang bellen, appen).
Tot vorige week dinsdag, toen belde ze 'we moeten even praten'. Dan weet je het, dan is het mis. Dus vervolgens ben ik naar haar huis gereden om te praten. Daar kwam redelijk snel het hoge woord eruit; ze voelde zich benauwd met de status relatie, de verplichtingen, de verwachtingen, de druk werkte verstikkend. Ze wil tijd, ruimte en haar vrijheid. Met name de essentiële zaken, waar we in het begin tegen aan liepen, kwamen weer naar boven. De (wellicht) aanstaande ontmoeting met families, vrienden en de kinderen. Maar ook zeker het gevoel dat ik al een leven / ervaringen gehad heb met een andere vrouw. Ze wil geen tweede keus zijn, de tweede vrouw van. Dat begrijp ik tot zekere hoogte. Totdat ze zei, ik verdien meer dan een tweede keus zijn.
Bindingsangst daar lijkt het op, waarbij ik last heb van verlatingsangst. Dat houdt elkaar in evenwicht. De dagen erna hebben we redelijk weinig contact gehad, af en toe een berichtje hoe het gaat. Afgelopen maandag kwam het contact weer tot stand. Dat is ook prima, we hebben geen enkele reden om 'kwaad' op elkaar te zijn. Echter, het lijkt weer op ons contact zoals dat was voor de status relatie. Dus eindeloze telefoongesprekken over van alles, eindeloos appen. Ze spreekt in sommige gevallen nog over onze toekomst en mijn mening, heeft haar indirecte omgeving niet verteld van onze breuk. Zegt eigenlijk dat het gewoon goed gaat als men er naar vraagt. Als er op doorgevraagd wordt zegt ze dat we elkaar even de ruimte geven. Haar directe vriendinnen en familie weten overigens wel van de breuk.
Woensdag heb ik haar weer gezien, ze heeft ook aangegeven het best langer een kans te willen geven zonder de status relatie. Ik heb ook het gevoel dat het nog niet klaar is, maar ben wel bang dat deze situatie mij pijn gaat doen in de toekomst. Zoals ik ook eerder heb aangegeven in de berichten.
Vanmiddag wederom anderhalf uur gebeld met elkaar, intensief app-contact (200+ berichten) en alles met elkaar delen. Waarop ik mezelf afvraag, waar ben ik in godsnaam mee bezig. Echter, nog steeds voel ik echt heel veel voor deze vrouw. Waardoor ik nog niet wil opgeven, ondanks haar issues. Als ik afstand neem (bijvoorbeeld door te zeggen we moeten het contact verbreken, maakt zij de stap naar mij toe).
Eigenlijk is het buiten de status van relatie aan --> uit niet veranderd in het contact en de manier van contact.
Meningen mogen, maar houdt het alsjeblief wel respectvol.
De botten line is gewoon: zij wilde geen kinderen, ook niet die van een ander. Wij wilden elkaar heel graag en dus hebben we onszelf een tijd voor de gek gehouden en het leek ook een tijdje dat ze bijdraaide, ze begon het zelfs te hebben over dan toch ook maar samen een kind in de toekomst en uiteindelijk bleek gewoon dat haar 'ik wil geen kinderen' gevoel voor haar op 1 stond. En dat wisten we, want ze had al in het begin aangegeven dat ze absoluut geen kinderen wilde en al helemaal geen relatie met een man die al kinderen heeft.
Leuke tijd geweest, maar het onvermijdelijke einde is wel gekomen.
En dat gaat jullie ook gebeuren. Jullie zouden waarschijnlijk geweldig bij elkaar passen als er geen kinderen waren, maar ja... die zijn er nu eenmaal wel.
Persoonlijk, denk dat je gelijk hebt. Alleen de liefde, die maakt het moeilijk om los te laten. Vooral omdat nu het label 'relatie' eraf is en het voelt als de eerste weken. Misschien dat ik het onvermijdelijke nog niet wil zien.quote:
[..]
Het doet mij heel erg denken aan een relatie die ik had die geklapt is op dat ik kinderen had.
De botten line is gewoon: zij wilde geen kinderen, ook niet die van een ander. Wij wilden elkaar heel graag en dus hebben we onszelf een tijd voor de gek gehouden en het leek ook een tijdje dat ze bijdraaide, ze begon het zelfs te hebben over dan toch ook maar samen een kind in de toekomst en uiteindelijk bleek gewoon dat haar 'ik wil geen kinderen' gevoel voor haar op 1 stond. En dat wisten we, want ze had al in het begin aangegeven dat ze absoluut geen kinderen wilde en al helemaal geen relatie met een man die al kinderen heeft.
Leuke tijd geweest, maar het onvermijdelijke einde is wel gekomen.
En dat gaat jullie ook gebeuren. Jullie zouden waarschijnlijk geweldig bij elkaar passen als er geen kinderen waren, maar ja... die zijn er nu eenmaal wel.
Contact verbreken is misschien de beste optie?
Terwijl ze wel al haar persoonlijke shit met mij bespreekt. Over haar vriendinnen, werk, persoonlijke issues, wat ze kijkt op TV, hoe ze zich voelt. Natuurlijk, wil er voor haar zijn maar dit maakt mij kapot.
Dat klinkt een beetje alsof je wel goed bent om haar persoonlijke sores aan te horen, maar dat ze verder niet zoveel zin heeft in kinderen en "verplichtingen".quote:
[..]
Persoonlijk, denk dat je gelijk hebt. Alleen de liefde, die maakt het moeilijk om los te laten. Vooral omdat nu het label 'relatie' eraf is en het voelt als de eerste weken. Misschien dat ik het onvermijdelijke nog niet wil zien.
Contact verbreken is misschien de beste optie?
Terwijl ze wel al haar persoonlijke shit met mij bespreekt. Over haar vriendinnen, werk, persoonlijke issues, wat ze kijkt op TV, hoe ze zich voelt. Natuurlijk, wil er voor haar zijn maar dit maakt mij kapot.
In het slechtste geval ben je ook haar "overbruggingskrediet" of "reservewiel" tot ze iemand anders op het oog heeft.
Ik zou hier mee stoppen. Zoals ik het lees is dit behalve 'n paar leuke uitstapjes een relatie die vooral veel ellende oplevert.
Zij ervaart het als een verstikkend gevoel, een verplichting en dat nu de druk eraf is. Persoonlijk denk ik bindingsangst. De belangrijkste mensen in haar leven is ze op jonge leeftijd verloren (ouders). Zij heeft gewoon issues, die ik graag met haar oplos maar ze zal moeten accepteren dat ik twee kinderen heb. Als ze dat niet accepteert, komen we geen stap verder. Dat is volgens mij de bottumline.
Ik ken het hoor. Het is enorm kut als je op zichzelf goed bij elkaar past om dan toch afscheid te moeten nemen. Heeft mij veel moeite gekost en toen op een dag maar de knoop doorgehakt en afgesloten.quote:
[..]
Persoonlijk, denk dat je gelijk hebt. Alleen de liefde, die maakt het moeilijk om los te laten. Vooral omdat nu het label 'relatie' eraf is en het voelt als de eerste weken. Misschien dat ik het onvermijdelijke nog niet wil zien.
Contact verbreken is misschien de beste optie?
Terwijl ze wel al haar persoonlijke shit met mij bespreekt. Over haar vriendinnen, werk, persoonlijke issues, wat ze kijkt op TV, hoe ze zich voelt. Natuurlijk, wil er voor haar zijn maar dit maakt mij kapot.
Je weet dat het nergens heengaat en natuurlijk is het dan nog iedere keer leuk als je bij elkaar bent, maar ondertussen ben je afgesloten voor anderen waar je wel een toekomst mee kan hebben.
Denk dat ze dat maar gewoon voor zich uit blijft schuiven. Zolang "het label" eraf is, hoeft ze ook niks met jouw kinderen...quote:
Zij ervaart het als een verstikkend gevoel, een verplichting en dat nu de druk eraf is. Persoonlijk denk ik bindingsangst. De belangrijkste mensen in haar leven is ze op jonge leeftijd verloren (ouders). Zij heeft gewoon issues, die ik graag met haar oplos maar ze zal moeten accepteren dat ik twee kinderen heb. Als ze dat niet accepteert, komen we geen stap verder. Dat is volgens mij de bottumline.
Zit verder weinig rationaliteit achter, denk ik. Ik denk dat je nooit ergens komt met haar.
Dat is ook mijn gedachte, totdat ze iemand tegenkomt die wel voldoet aan haar verwachting. Daarom is nu stoppen met het contact de beste optie.quote:
[..]
Denk dat ze dat maar gewoon voor zich uit blijft schuiven. Zolang "het label" eraf is, hoeft ze ook niks met jouw kinderen...
Zit verder weinig rationaliteit achter, denk ik. Ik denk dat je nooit ergens komt met haar.
Ja, iets anders kan ik er helaas niet van maken. Ik zou het contract inderdaad verbreken.quote:
[..]
Dat is ook mijn gedachte, totdat ze iemand tegenkomt die wel voldoet aan haar verwachting. Daarom is nu stoppen met het contact de beste optie.
Als jij iets wil voor de toekomst, moet je er nu mee stoppen.quote:
[..]
Dat is ook mijn gedachte, totdat ze iemand tegenkomt die wel voldoet aan haar verwachting. Daarom is nu stoppen met het contact de beste optie.
Want dat kan zij je nu eenmaal niet bieden.
En dat wist je. Maar nu merk je dat je dat ook echt nodig hebt.
"Arrogance has to be earned. Tell me what you've done to earn yours." - House MD
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
Hoe oud zijn jullie?
Ik lees namelijk dat ze geen tweede vrouw wil zijn in alles en een user hier haalde aan dat ze wellicht stiekem kijkt naar een persoon waarbij ze wel de eerste mee is waarbij hij alles deelt.
Je hebt kinderen die 7 en 12 zijn lees ik dus mid 30 begin 40 die range gok ik.
Ik ga er, voordat je reageert, even wild er vanuit dat er max 5 jaar verschil zit en zij jonger is, dus zij rond de 30.
Tjah dan wordt de kans nu eenmaal groter dat er tweedehandjes op de markt komen de nieuwe exemplaren ook al bezet zijn.
Weet niet zo goed wat ze dan zou willen want dan blijft ze wachten terwijl het wel klikt... of ze houdt de schijn op en moet ze eerlijk zijn: leuk voor de seks maar verder niet.
Ik lees namelijk dat ze geen tweede vrouw wil zijn in alles en een user hier haalde aan dat ze wellicht stiekem kijkt naar een persoon waarbij ze wel de eerste mee is waarbij hij alles deelt.
Je hebt kinderen die 7 en 12 zijn lees ik dus mid 30 begin 40 die range gok ik.
Ik ga er, voordat je reageert, even wild er vanuit dat er max 5 jaar verschil zit en zij jonger is, dus zij rond de 30.
Tjah dan wordt de kans nu eenmaal groter dat er tweedehandjes op de markt komen de nieuwe exemplaren ook al bezet zijn.
Weet niet zo goed wat ze dan zou willen want dan blijft ze wachten terwijl het wel klikt... of ze houdt de schijn op en moet ze eerlijk zijn: leuk voor de seks maar verder niet.
N/A
Disclaimer: ik ben geen expert maar shitposter, dit is geen advies en aan deze post zijn geen rechten te ontlenen
Disclaimer: ik ben geen expert maar shitposter, dit is geen advies en aan deze post zijn geen rechten te ontlenen
Zoals jij het beschrijft, komt het sowieso nogal over dat jij vooral degene bent die zich moet schikken naar haar behoeftes en ideeën en niet andersom. Ook omdat je typte dat jij vaak haar sores moet aanhoren.
Dat zij tweede keus zou zijn, dat is vooral een aanname van haar. Dat zij het zo beleeft, betekent nog niet dat het de realiteit is. Hetgeen wat je had met jouw ex en de band die jullie als ouders over jullie kinderen hebben, dat heeft in wezen weinig te maken met de relatie die je nou hebt.
Voel jij je ook altijd voor het blok gezet? Heb je het idee dat hetgeen wat jij doet bepaalt of zij wel of niet gelukkig is? En zie je er bijvoorbeeld daarom als een berg tegenop om haar te vertellen dat je niet verder wilt met haar?
Het kan je misschien helpen als je in de gesprekken met haar de aandacht deflecteert dat het niet meer zozeer over jou als haar partner gaat waarmee ze zich niet gelukkig voelt. Maar over haarzelf wat ze zoekt in een relatie, wat ze graag wilt doen in haar leven, hoe ze zich persoonlijk wilt ontwikkelen, of ze zelf kinderen wilt, etc.
Ten eerste is dat veel relevanter voor jullie beiden om te kunnen opmaken of jullie bij elkaar passen. Maar het geeft jou ook meer lucht: dan kan je voor jezelf helder krijgen wat jouw behoeftes zijn ipv dat je wordt meegezogen in hetgeen wat zij van jou verlangt.
Mocht het voor jou duidelijk worden dat jij niet met haar verder wilt, dan kan je bijvoorbeeld tegen haar zeggen dat jij het idee hebt bij haar dat het goed kan zijn voor haar dat ze zich haar persoonlijke ontwikkeling gaat richten. Leuke dingen doen met vrienden, eropuit gaan met reizen bijvoorbeeld. Relatie of niet, het eigen leven gaat gewoon door, dus het is sowieso goed voor ieder mens als dat in orde is.
Je hoeft dan nog niet eens de relatie erbij te brengen die jij met haar hebt - het gaat erom dat zij over zichzelf gaat nadenken. In wezen doet ze dat al, echter ze zit daarbij vast in haar bindingsangst/verlatingsangst tov welke relatiepartner dan ook.
Dat zij tweede keus zou zijn, dat is vooral een aanname van haar. Dat zij het zo beleeft, betekent nog niet dat het de realiteit is. Hetgeen wat je had met jouw ex en de band die jullie als ouders over jullie kinderen hebben, dat heeft in wezen weinig te maken met de relatie die je nou hebt.
Voel jij je ook altijd voor het blok gezet? Heb je het idee dat hetgeen wat jij doet bepaalt of zij wel of niet gelukkig is? En zie je er bijvoorbeeld daarom als een berg tegenop om haar te vertellen dat je niet verder wilt met haar?
Het kan je misschien helpen als je in de gesprekken met haar de aandacht deflecteert dat het niet meer zozeer over jou als haar partner gaat waarmee ze zich niet gelukkig voelt. Maar over haarzelf wat ze zoekt in een relatie, wat ze graag wilt doen in haar leven, hoe ze zich persoonlijk wilt ontwikkelen, of ze zelf kinderen wilt, etc.
Ten eerste is dat veel relevanter voor jullie beiden om te kunnen opmaken of jullie bij elkaar passen. Maar het geeft jou ook meer lucht: dan kan je voor jezelf helder krijgen wat jouw behoeftes zijn ipv dat je wordt meegezogen in hetgeen wat zij van jou verlangt.
Mocht het voor jou duidelijk worden dat jij niet met haar verder wilt, dan kan je bijvoorbeeld tegen haar zeggen dat jij het idee hebt bij haar dat het goed kan zijn voor haar dat ze zich haar persoonlijke ontwikkeling gaat richten. Leuke dingen doen met vrienden, eropuit gaan met reizen bijvoorbeeld. Relatie of niet, het eigen leven gaat gewoon door, dus het is sowieso goed voor ieder mens als dat in orde is.
Je hoeft dan nog niet eens de relatie erbij te brengen die jij met haar hebt - het gaat erom dat zij over zichzelf gaat nadenken. In wezen doet ze dat al, echter ze zit daarbij vast in haar bindingsangst/verlatingsangst tov welke relatiepartner dan ook.
Dit is geen makkelijke situatie. Veel sterkte met het verwerken.
[ Bericht 100% gewijzigd door Papa_van_twee op 01-03-2022 09:19:43 (-) ]
[ Bericht 100% gewijzigd door Papa_van_twee op 01-03-2022 09:19:43 (-) ]
Mag ik zeggen dat ik ergens wel snap dat ze zich wat benauwd voelt?
Eind december hadden jullie pas twee weken contact en ging het al over relatie en toekomstbeeld.
Nu hebben jullie een twee a drie maanden wat en nogsteeds is er die focus op relatie en toekomstbeeld.
Het gaat allemaal ook best wel snel zo om eerlijk te zijn. Ik vind een ho, kunnen we even een beetje rustig aan doen helemaal zo gek niet.
Ik denk dat het vooral al veelste vroeg te zwaar beladen is geworden.
Dat is voor jou belangrijk geweest en voor haar te snel teveel. Daarin zaten jullie niet op 1 lijn.
Eind december hadden jullie pas twee weken contact en ging het al over relatie en toekomstbeeld.
Nu hebben jullie een twee a drie maanden wat en nogsteeds is er die focus op relatie en toekomstbeeld.
Het gaat allemaal ook best wel snel zo om eerlijk te zijn. Ik vind een ho, kunnen we even een beetje rustig aan doen helemaal zo gek niet.
Ik denk dat het vooral al veelste vroeg te zwaar beladen is geworden.
Dat is voor jou belangrijk geweest en voor haar te snel teveel. Daarin zaten jullie niet op 1 lijn.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
