Ja exact. Wanneer ik dus alleen met mezelf ben.quote:Op woensdag 22 juni 2022 20:28 schreef Discombobulate het volgende:
[..]
Dat je alles maar moet gaan doen om dat lege gevoel weg te duwen? M.a.w. als je alleen met jezelf bent, bijvoorbeeld 's avonds thuis, dat je dan depressief wordt?
Ja herken ik wel, kom er later even op terug.quote:Op donderdag 23 juni 2022 00:10 schreef Medusa666 het volgende:
[..]
Ja exact. Wanneer ik dus alleen met mezelf ben.
Ik heb ook geen echte hobby’s, maar anderzijds heb ik in mijn eentje ook nergens zin in. Dus dan zit ik de hele tijd op mijn telefoon op tiktok waar ik ook weer niet bepaald vrolijk van wordt.
Ik dwing mezelf iedere dag om toch schoonmaaktaken uit te voeren en met mensen te spreken omdat dat me wel beter laat voelen. Fake it until you make it werkt wel, maar ja. Soms lukt dat niet en dan zit ik de hele dag depri in bed en voelt het alsof ik weer eens gefaald heb.
Ben ook vaak ontevreden en niet dankbaar ofzo vanuit mijn innerlijke zelf en heb ook heel hoge eisen. Ben nu wel bezig trouwens met die bij te stellen… maar dat is een soort dwingende stemmetje in mijn hoofd en het voelt niet alsof ik die zelf echt ben/ die innerlijke stem is ofzo en meer van buitenaf komt .
Ik wil ook niet meer liegen zoals voorheen tegen mezelf dat ik alles voor elkaar heb ofzo. Ik voel mij gewoon leeg en ik leef op mezelf dwingen iedere dag weer om dingen uit te voeren en bepaalde negatieve en sombere gedachten uit te schakelen. Dat zal ik blijven doen, maar vraag me echt af waar dat lege en nare gevoel vandaan komt wanneer ik dus vooral alleen ben. Want het is wel zwaar om iedere dag moeite te moeten doen om rationeel na te denken en te blijven en mijn hoofd te structureren, terwijl mijn innerlijke neiging het tegenovergestelde is om te gaan doen.
Herkent iemand dit?
Thanksquote:Op donderdag 23 juni 2022 12:55 schreef Discombobulate het volgende:
[..]
Ja herken ik wel, kom er later even op terug.
Ik heb precies hetzelfde hoor. Part of the deal, denk ik. Het blijft lastig. Ik weet de laatste tijd ook amper nog wie ik nou werkelijk ben. Ook niet tevreden met mezelf. Denk dat het iets te maken heeft met een authentiek persoon zijn, maar ik weet niet hoe dat moet. Ik kan het wel wegduwen door bij wijze van spreken oneindig veel te werken, maandag tot zondag, elke avond aan de alcohol bij wijze van spreken, etc. maar uiteindelijk kom je jezelf weer tegen als je alleen met jezelf bent. Ik weet het ook allemaal niet zo goed meer. En al helemaal nu ik een nieuwe baan heb waar ik mezelf totaal niet vind passen. Maar wat ik nou eigenlijk met m'n leven wil, ik weet het niet.quote:Op donderdag 23 juni 2022 00:10 schreef Medusa666 het volgende:
[..]
Ja exact. Wanneer ik dus alleen met mezelf ben.
Ik heb ook geen echte hobby’s, maar anderzijds heb ik in mijn eentje ook nergens zin in. Dus dan zit ik de hele tijd op mijn telefoon op tiktok waar ik ook weer niet bepaald vrolijk van wordt.
Ik dwing mezelf iedere dag om toch schoonmaaktaken uit te voeren en met mensen te spreken omdat dat me wel beter laat voelen. Fake it until you make it werkt wel, maar ja. Soms lukt dat niet en dan zit ik de hele dag depri in bed en voelt het alsof ik weer eens gefaald heb.
Ben ook vaak ontevreden en niet dankbaar ofzo vanuit mijn innerlijke zelf en heb ook heel hoge eisen. Ben nu wel bezig trouwens met die bij te stellen… maar dat is een soort dwingende stemmetje in mijn hoofd en het voelt niet alsof ik die zelf echt ben/ die innerlijke stem is ofzo en meer van buitenaf komt .
Ik wil ook niet meer liegen zoals voorheen tegen mezelf dat ik alles voor elkaar heb ofzo. Ik voel mij gewoon leeg en ik leef op mezelf dwingen iedere dag weer om dingen uit te voeren en bepaalde negatieve en sombere gedachten uit te schakelen. Dat zal ik blijven doen, maar vraag me echt af waar dat lege en nare gevoel vandaan komt wanneer ik dus vooral alleen ben. Want het is wel zwaar om iedere dag moeite te moeten doen om rationeel na te denken en te blijven en mijn hoofd te structureren, terwijl mijn innerlijke neiging het tegenovergestelde is om te gaan doen.
Herkent iemand dit?
Ja heel herkenbaar, ook met dat authentiek willen zijn. Ik ben er echter nu ook achtergekomen dat ik bepaalde hobbies niet wil uitvoeren, omdat er trauma aan de grondslag lag. Nu ga ik wel face to face met die trauma staan en wil ik toch die hobbies oppakken ongeacht wat bepaalde mensen daarvan vroeger hebben gezegd. Dat gaat confrontrerend en moeilijk worden. Maar ik wil niet dat die sneue mensen die mij hebben gekleineerd gaan “winnen”. Als ik die hobbies niet meer oppak hebben zij gewonnen.quote:Op zaterdag 25 juni 2022 12:45 schreef Discombobulate het volgende:
[..]
Ik heb precies hetzelfde hoor. Part of the deal, denk ik. Het blijft lastig. Ik weet de laatste tijd ook amper nog wie ik nou werkelijk ben. Ook niet tevreden met mezelf. Denk dat het iets te maken heeft met een authentiek persoon zijn, maar ik weet niet hoe dat moet. Ik kan het wel wegduwen door bij wijze van spreken oneindig veel te werken, maandag tot zondag, elke avond aan de alcohol bij wijze van spreken, etc. maar uiteindelijk kom je jezelf weer tegen als je alleen met jezelf bent. Ik weet het ook allemaal niet zo goed meer. En al helemaal nu ik een nieuwe baan heb waar ik mezelf totaal niet vind passen. Maar wat ik nou eigenlijk met m'n leven wil, ik weet het niet.
Weet ik niet, nooit diagnosetraject gedaan. Misschien in de toekomst. Maar meerdere psychologen van mij zeggen dat het waarschijnlijk uit die kant komt. Het is ook maar een labeltje.quote:Op zaterdag 25 juni 2022 14:07 schreef Medusa666 het volgende:
En hoort dit ook bij de diagnose depressie? Wat jij net beschreef?
oké dankjewel voor het delenquote:Op zaterdag 25 juni 2022 14:42 schreef Discombobulate het volgende:
[..]
Weet ik niet, nooit diagnosetraject gedaan. Misschien in de toekomst. Maar meerdere psychologen van mij zeggen dat het waarschijnlijk uit die kant komt. Het is ook maar een labeltje.
Mooi dat je dit inziet en heel herkenbaar. Genderrolverwachtingen die jezelf en anderen voor je opstellen moet je inderdaad loslaten. Wees gewoon jezelfquote:Op zaterdag 25 juni 2022 18:13 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik vind het zo een bizar proces, het graven in mijn gevoelens. Soms voel ik zo veel emotie en dan kan ik gewoon niet bij de oorzaak, het zit zo diep dat er alleen maar pijn overheen zit. Dan lijkt het dat ik stap voor stap mezelf meer moet begrijpen voor ik die pijn kan verdragen, die pijn er af kan scheppen.
Voor het eerst snap ik echt dat de emoties en angst die ik voelde na de breuk met mijn ex, grotendeels gebaseerd zijn op angst die ik heb van vroeger. Angst voor een kleine groep jongens die me vroeger ongeveer 10 jaar lang gepest hebben. Mijn hele leven draaide om hun te ontlopen, te zorgen dat ze niet boos op me zouden worden, te zorgen dat ze me niet raar zouden vinden, dat ze me niet zouden zien. Want elke keer als ik hen zag, was er een grote kans op dat ze me publiekelijk voor schut zouden zetten, in elkaar zouden slaan, vernederen.
Dus om te overleven heb ik toen een modus van opereren ontwikkeld. Die jongens zijn de baas en ik moet worden zoals zij, zodat ze me niet meer lastigvallen. Zodat ze me eindelijk respecteren. Gek, hoe ik zo bang voor iemand ben en toch zo graag wil zijn zoals zij. Niet omdat ik ze zo bijzonder vind, maar omdat ik bang voor ze ben. Zij waren van die Nike petjes dragende, wannabe voetbal hooligan vechtersbaasjes. Een grote bek hebben, vechten met anderen, achter de vrouwen aanzitten, mensen domineren. Dat is wat ze deden, dus ik wilde ook zoals hun zijn, zodat ik me eindelijk veilig kon voelen in mijn eigen dorp.
Mijn hele twintiger jaren heb ik onbewust geprobeerd zoals hun te zijn, ook al waren ze allang verdwenen. Ze hadden zo veel angst in mij geplaatst, dat ik uit angst voor hun wraak altijd probeerde stoer te zijn, een player, typisch machogedrag. Nooit heb ik mezelf afgevraagd of dat ook was wat ik wilde, maar zij hebben mijn beeld van wat een "echte man" is voor mij gevormd; gevormd doormiddel van angst.
Langzaam dringt het nu door dat mijn hele leven een act is geweest om die jongens tevreden te stellen. Al wil ik zelf niet zo zijn en zijn ze allang niet meer in mijn leven. Ze zijn nu zelf ook in de 30 en de meesten zullen waarschijnlijk heel anders zijn. Dus wat kan ik nu doen? Mezelf zijn en mezelf verdedigen. Ik ga niet meer weglopen voor angst en mezelf zijn. Als dat betekent dat ik confrontaties met mensen moet hebben, het zij zo. Als ik mezelf durf te zijn, verzamel ik mensen om me heen die ook denken zoals ik.
Ik ga mijn eigen beeld van mannelijkheid vormen, van een goed mens zijn. En ik ga daar naar leven. Ik ga voor mezelf en mijn idealen opkomen. Een belangrijke stap in mijn leven dit en ik hoop dat het me meer rust geeft. Alleen al het snappen waarom ik me voel zoals ik me voel geeft een hoop rust.
Daar moet ik ook heel erg aan werken, want die heb ik bijna niet. Ik weet ook niet zo goed hoe. Weet gewoon niet wat ik moet met m'n leven. En dat maakt de rest weer loodzwaar natuurlijk.quote:Op dinsdag 26 juli 2022 22:29 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Lees hierboven ook het nodige over je eigen identiteit vinden en eigen keuzes mogen maken, dat is voor mij nog wel behoorlijk thema.
Wat erg, heel veel sterkte sowieso...quote:Op dinsdag 2 augustus 2022 10:03 schreef Predator40 het volgende:
heeft er iemand ervaring met paniek/angst stoornis na of bij ernstige ziekte ?
mijn vrouw was de afgelopen maanden heel erg ziek, veel pijn uiteindelijk uitgedroogd en ondervoed ( ondanks dat we zelf al tig keren aan de bel hadden getrokken ( tig keer huisarts, 2 keer spoedeisende hulp, 3 keer ambulance )
opgenomen in het ziekenhuis, de paniekaanvallen die ze had zijn gelukkig weg maar nu heeft ze nog steeds een angstoornis ( angst voor alles , ze heeft daar tijdelijk oxazepam voor gekregen maar wat kunnen we verder nog doen ?
na al dat gepruts van de artsen heeft ze natuurlijk ook 0 vertrouwen meer ergens in en is ze bang om de controle uit handen te geven.
ze is nog steeds erg ziek trouwens.
Leuke test, ik kom uit op INTP-T. Ik heb de test wel eens eerder ingevuld en toen kwam hetzelfde eruit, dus het zal wel kloppen? De beschrijving komt ook goed overeen, maar het praktisch nut van de test lijkt mij verder beperkt.quote:Op woensdag 27 juli 2022 14:45 schreef Discombobulate het volgende:
Hebben jullie deze wel eens gedaan: https://www.16personalities.com/nl ? Het helpt mij wel mezelf redelijk te begrijpen. Ik ben denk ik 30% van de tijd 'Logicus' (INTP) en 70% 'Bemiddelaar' (INFP). In die laatste herken ik echt wel veel facetten van mezelf, ook al is de echte wereld vele malen complexer. Mja, hoe zet je dat om in de praktijk...
welke anti depressiva gebruiken jullie ? ze kan niet heel veel hebben qua zware medicatiequote:Op dinsdag 2 augustus 2022 20:35 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[..]
Wat erg, heel veel sterkte sowieso...
Ik ben geen medicus en weet dus ook niet wat er mogelijk is. Maar ik weet dat het antidepressivum dat ik moet slikken ook tegen angst gegeven kan worden. En weet van een vader van een vriend die ook levensbedreigend ziek was en ook voor angst en stemming medicijnen kreeg. Ik zou het gewoon vragen aan de behandelende arts. Misschien is het net de steun in de rug die je vrouw weer een beetje kracht geeft. Nogmaals veel sterkte.
Er bestaan tientallen antidepressiva. Het heeft weinig zin om te weten wat anderen gebruikers in dit topic gebruiken omdat dat afhankelijk is van de patiënt zelf. Alle medicijnen in de gelinkte lijst hebben zo hun eigen karakteristieken.quote:Op woensdag 3 augustus 2022 09:53 schreef Predator40 het volgende:
[..]
welke anti depressiva gebruiken jullie ? ze kan niet heel veel hebben qua zware medicatie
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |