Pas toen ik een paar dagen geleden voor een evaluatie naar hem toe ging, vertelde hij me dat er mensen zijn die het niet willen gebruiken om wat het met je doet. Die zeggen: "Het helpt wel, maar ik wil het niet gebruiken."
Ik zeg: het werkt wel, maar het helpt niet.
Aanvankelijk was ik er nogal cynisch over: weer een medicijn wat me zou helpen. Voorheen heb ik Efexor, Prozac, Seroxat en nog een of twee die ik niet meer weet gebruikt (ik heb een lange geschiedenis van depressies,) maar er was er nog nooit een bij waarvan ik zelfs maar effect merkte, positief of negatief, laat staan dat het werkte.
Maar nu ik dus al een tijdje Remeron gebruik, merk ik wel degelijk dat er iets gebeurt.
Ik ben stabiel, dat is het enige positieve dat ik erover kan zeggen. Ik onderneem geen rare acties meer uit verdriet of wanhoop of dronkenschap sinds ik aan de Remeron ben. Van mij geen vreemde telefoontjes, email-flamewars of gevoelige brieven meer.
Aan de negatieve kant: ik ben mezelf niet meer. Ik huil nooit, ondanks dat ik veel verdriet heb, en lach maar zelden. Ik geniet nergens meer van en ben nooit meer echt blij. Ik heb kennis gemaakt met een heel nieuw fenomeen, namelijk dat ik bang ben voor de confrontatie met mensen en vooral met groepen mensen. Ik laat het afweten bij verjaardagen en andere gelegenheden die eerst vanzelfsprekend en leuk waren.
Dat komt omdat ik zo slap ben als een vaatdoek, en dat weet ik ook van mezelf, en ik schaam me en ben bang om met deze schim van mezelf op het toneel te komen.
Ik heb nergens meer energie voor en heb geen plannen meer, ik wil niks meer ondernemen en mijn huis is een rommeltje.
Eerst sportte ik best fanatiek, maar nu doe ik dat al tijden niet meer.
Mijn denken was altijd snel en scherp, ook als ik depressief was, maar nu moet ik bij alles nadenken, kom ik niet meer op woorden en denk ik vreselijk langzaam na.
Ik lig nu weer regelmatig dagen depressief in mijn bed, in de hoop dat ik wat slaap, omdat dat vaak de enige plezierige afleiding is die ik heb.
Ik voel me vaak zo ellendig dat ik wat verlichting zoek met drank (wat maar kort "helpt")
Mijn werk en mijn vriendin ben ik allebei lang geleden verloren.
Gelukkig heb ik een paar goede vrienden, anders had ik niet meer geleefd.
Ik snap niet hoe het kan dat Remeron zo werkt. Het enige wat het doet is de hoeveelheid serotonine in je hersenen laten toenoemen. Hoe kan het je dan zo mat en slap maken?
Als ik het van tevoren had geweten was ik er nooit aan begonnen.
Binnenkort ga ik praten met een psychiater bij het Riagg, waar mijn huisarts me gelukkig naar heeft doorverwezen. Die weet misschien een beter medicijn of een ander soort therapie.
Ik wil zo graag weer beter zijn! Ik had zoveel plannen, en er is zoveel goed werk wat ik kan doen. En ik zou zo graag weer een vriendin hebben. Maar nu heeft dat allemaal weinig zin om over te piekeren, want ik ben een slap aftreksel van mezelf, en ik heb een vriendin en een baas weinig te bieden.
Mijn huisarts begon nog over "lotgenotencontact" en of ik daar dan niks in zag. Ik moet er niet aan denken! Zeker gaan praten met een groep depressieve mensen onder elkaar.. alsof je daar vrolijk van wordt. Ik wil juist contact met gezonde mensen, en ik wil weer een baan hebben!
Zijn die dokters, psychiaters, en therapeuten dan allemaal zo'n stelletje prutsers dat ze iemand in tien jaar tijd nog niet eens een beetje beter kunen maken, maar iemand alleen maar van de regen in de drup kunnen helpen?
[Dit bericht is gewijzigd door Graaljager op 01-02-2003 15:50]
quote:Nee hoor, die mensen zijn heus niet allemaal prutsers.
Op zaterdag 1 februari 2003 11:57 schreef Graaljager het volgende:
Zijn die dokters, psychiaters, en therapeuten dan allemaal zo'n stelletje prutsers dat ze iemand in tien jaar tijd nog niet eens een beetje beter kunen maken, maar iemand alleen maar van de regen in de drup kunnen helpen?
Ik ken jou niet, alleen je verhaal hier. Maar dat komt op een of andere manier nogal passief over. En met passiviteit kom je niet veel verder. Als jij beter in je vel wil zitten kan medicatie je erbij helpen, als steuntje in de rug. Maar je zult je zelf actief moeten opstellen. Jij wil een ander leven? Dan zul jij moeten veranderen, stappen ondernemen, dingen onder ogen zien, consequenties aanvaarden.
Ik hoop voor je dat je een therapeut vindt met wie het klikt
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
ik blijf erbij dat depressie vooral tussen je oren zit. ik herken erg veel van de dingen die je beschrijft en er komt momenteel ook bijzonder weinig uit mijn handen. en dat is niet echt fijn als je al een jaar probeert je studie af te ronden... maar toch beschouw ik mezelf niet als depressief ofzo, als ik dat zou doen, zou het vast nog veel slechter met me gaan. sommige mensen kunnen er waarschijnlijk iets beter mee omgaan, dus ik kan je wel tips geven maar het ligt aan jou wat je daarmee kan. als ik me kut voel vind ik het altijd wel fijn om de stad (in mijn geval a'dam) in te gaan en daar gewoon een tijdje rond te wandelen. even apies kijken zeg maar. en als ik dan junks/oid tegenkom besef ik toch wel weer dat ik het echt niet slecht heb. probeer gewoon iets meer kracht te putten uit de dingen die je wel fijn vind. (jeemig wat een soft verhaal van mezelf:) )
maar stop met die medicijnen want ze hebben vast alleen maar (psychische) bijwerkingen...
veel plezier met je verdere leven en maak er wat van...
quote:Je moest eens weten wat ik in de afgelopen jaren allemaal heb ondernomen.
Nee hoor, die mensen zijn heus niet allemaal prutsers.
Ik ken jou niet, alleen je verhaal hier. Maar dat komt op een of andere manier nogal passief over. En met passiviteit kom je niet veel verder. Als jij beter in je vel wil zitten kan medicatie je erbij helpen, als steuntje in de rug. Maar je zult je zelf actief moeten opstellen. Jij wil een ander leven? Dan zul jij moeten veranderen, stappen ondernemen, dingen onder ogen zien, consequenties aanvaarden
Aan hoeveel therapeuten, dokters enzovoort ik al hulp heb gevraagd terwijl ik zelf van alles deed om een normaal leven te hebben. Wat maar niet lukte.
Als je in acht jaar tijd op drie verschillende scholen hebt gezeten en zes banen hebt gehad en in dertien verschillende huizen in acht verschillende plaatsen in drie landen hebt gewoond, twee serieuze vriendinnen hebt gehad en negen therapeuten, vijf verschillende antidepressiva en vijf slaapmiddelen hebt gebruikt en met kerst driehonderd kaarten verstuurd kun je mijn houding niet passief noemen.
[Dit bericht is gewijzigd door Graaljager op 01-02-2003 12:20]
quote:En wie ben jij om dat zo te beoordelen?
Op zaterdag 1 februari 2003 12:15 schreef florisje het volgende:
maar stop met die medicijnen want ze hebben vast alleen maar (psychische) bijwerkingen...
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:als ik het verhaal zo lees, bevestigd ie dat zelf al aardig
En wie ben jij om dat zo te beoordelen?
maar je hebt gelijk ik heb er geen verstand van dus dit advies is op eigen risico
quote:Da's heel wat
Op zaterdag 1 februari 2003 12:16 schreef Graaljager het volgende:
Je moest eens weten wat ik in de afgelopen jaren allemaal heb ondernomen.
Aan hoeveel therapeuten, dokters enzovoort ik al hulp heb gevraagd terwijl ik zelf van alles deed om een normaal leven te hebben. Wat maar niet lukte.Als je in acht jaar tijd op drie verschillende scholen hebt gezeten en zes banen hebt gehad en in dertien verschillende huizen in acht verschillende plaatsen in drie landen hebt gewoond, twee serieuze vriendinnen hebt gehad en negen therapeuten, vijf verschillende antidepressiva en vijf slaapmiddelen hebt gebruikt en met kerst driehonderd kaarten verstuurd kun je mijn houding niet passief noemen.
.Toch kom ik er niet onderuit dat ook in deze post, je toon 'slachtofferig' is.
Dat bedoel ik niet vervelend, maar als dat ook je houding is IRL dan kun je daar mss eens naar kijken.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
en nogmaals ik heb er geen verstand van, dus doe met mijn reactie wat je ermee wil, maar ik wil je alleen maar steunen...
Maar sinds een jaar heeft de waarheid me wel redelijk ingehaald: ik zit in de ziektewet en kom binnenkort in de wao. Er is nog geen verbetering in zicht.
Bij mij is depressie ook niet een gevoel wat ik af en toe heb, maar al die symptomen als me niet meer kunnen concentreren, geen energie hebben, en somber zijn, zijn gewoon karaktertrekken van me geworden. Dat gebeurt als een depressie lang niet of verkeerd behandeld wordt.
Geef aan wat je gevoelens hierover zijn, kom voor jezelf op. Misschien kun je ism je arts tot een betere oplossing komen.
quote:Struisvogelpolitiek heeft nog nooit iemand verder geholpen.
Op zaterdag 1 februari 2003 12:30 schreef Graaljager het volgende:
De grap is juist dat ik me nooit als slachtoffer heb gedragen, maar altijd zelf de bal wilde spelen, en altijd dacht: misschien gaat het weg als je gewoon doet alsof er niets is.
Probeer es wat háálbare doelen te stellen!
quote:Zal ook eens op zoek gaan. Slik het inmiddels al weer 4 jaar, eigenlijk nooit problemen mee gehad, vond die afvlakking van emoties toen juist wel prima. Laatste tijd gaat het echter steeds meer de andere kant op, ben supersnel geirriteerd, erger me aan alles, ben opvliegend, zoek ruzie, en bovenal zijn mijn stemmingswisselingen ineens zo extreem geworden dat ik het zelf echt niet meer begrijp..
Op zaterdag 1 februari 2003 12:25 schreef florisje het volgende:
als je op google zoekt naar remeron, kom je niet echt veel voorstanders van het produkt tegen.
Misschien tijd om te stoppen, maar dat durf ik niet zo goed.
'Cause it don't matter what I'm drinkin', Lord, as long as it drowns this sorrow I'm in.
Maar omdat ik jarenlang depressief ben geweest en eigenlijk geen leven buiten mijn kindertijd heb gekend waarin ik niet (tenminste een beetje) depressief was, kan ik niet goed met emoties omgaan, en heb ik heel weinig levenskracht in me.
Dat is niet zomaar wat en dat moet door deskundologen verholpen worden, als en voor zover dat al mogelijk is..
Ik heb jarenlang mezelf voorgehouden dat ik niet zo kinderachtig moest doen maar dat werkt dus niet..
quote:Het moet door jou met hulp van deskundigen verholpen worden. Als je meewerkt is dat zeker wel mogelijk. Wees alleen niet te passief, je komt nl erg passief over.
Op zaterdag 1 februari 2003 19:54 schreef Graaljager het volgende:
Ik erken het probleem zeker, en ik verwacht van therapeuten ook zeker niet dat ze me de "reden om gelukkig te zijn" aan zullen dragen.Maar omdat ik jarenlang depressief ben geweest en eigenlijk geen leven buiten mijn kindertijd heb gekend waarin ik niet (tenminste een beetje) depressief was, kan ik niet goed met emoties omgaan, en heb ik heel weinig levenskracht in me.
Dat is niet zomaar wat en dat moet door deskundologen verholpen worden, als en voor zover dat al mogelijk is..
Ik heb jarenlang mezelf voorgehouden dat ik niet zo kinderachtig moest doen maar dat werkt dus niet..
Verzetten is een erg logische reactie, het is helaas niet de beste manier.
Je zegt ook dat je niet met lotgenoten wilt praten maar juist met gezonde mensen. Het is heel goed om met gezonde mensen te praten maar jij hebt iets wat ze niet kennen, voor gezonde mensen ben jij moeilijk te begrijpen. Lotgenoten daarintegen begrijpen je maar al te goed. Hun begrip kan het voor jou allemaal een stuk makkelijker maken.
Suc6
Let's plant a tree
En dat ik nu in deze situatie voor het eerst, met tegenzin, heb willen kijken naar de situatie als "slachtoffer" of "patient" wat ik eerst nooit wilde?
De adviezen a la "take control!" ben ik dus helemaal beu!!! Sorry, maar dat brengt me nergens.
Sorry hoor, maar ik moest het even kwijt. Daar heb ik dus helemaal geen zin in. Ook al heb ik het gelukkig nog nooit mee hoeven maken.
quote:
Op zaterdag 1 februari 2003 23:20 schreef Graaljager het volgende:
En "lotgenoten" ben ik zo mogelijk nog meer beu. Getverdemme, dat slappe geouwehoer onder elkaar over dat je zo goed van elkaar begrijpt dat je het leven niet meer ziet zitten..
Sorry hoor, maar ik moest het even kwijt. Daar heb ik dus helemaal geen zin in. Ook al heb ik het gelukkig nog nooit mee hoeven maken.
dan wens ik je helemaal suc6
Let's plant a tree
quote:Je moet het ook niet met tegenzin doen, dat werkt niet.
Op zaterdag 1 februari 2003 23:17 schreef Graaljager het volgende:
Ja ik zeg toch juist net dat ik niet passief ben geweest, maar juist altijd erg actief dit probleem heb willen aanpakken? En dat dat steeds helemaal verkeerd heeft uitgepakt?En dat ik nu in deze situatie voor het eerst, met tegenzin, heb willen kijken naar de situatie als "slachtoffer" of "patient" wat ik eerst nooit wilde?
De adviezen a la "take control!" ben ik dus helemaal beu!!! Sorry, maar dat brengt me nergens.
Let's plant a tree
quote:Dus zul je eea op een andere manier moeten gaan aanpakken.
Op zaterdag 1 februari 2003 23:17 schreef Graaljager het volgende:
Ja ik zeg toch juist net dat ik niet passief ben geweest, maar juist altijd erg actief dit probleem heb willen aanpakken? En dat dat steeds helemaal verkeerd heeft uitgepakt?
Kijk eens voor jezelf waar het in je vorige therapieen telkens mis ging. En dan bedoel ik niet wat de therapeut volgens jou verkeerd deed, maar waar/hoe/opwelk punt je zelf vastliep? Wellicht geeft dat je een aanknopingspunt om verder te gaan.
Overigens vind ik je irritatie niet echt sympathiek overkomen. Vava proeft, net als ik ,een passiviteit. Daar kun je wel boos om worden, maar je kunt er ook naar kijken. Want dat is uiteindelijk ook de sleutel tot een succesvolle therapie: Durf in de spiegel te kijken die je wordt voorgehouden.
Als je dat niet durft, en alleen naar anderen wijst, zal het je weinig brengen.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
|
|
