Mijn moeder gaat dood

Dat spookt nu de hele tijd door mijn hoofd. Ze heeft kanker, drie jaar geleden al gehad en toen hebben ze het kunnen genezen. Nu is het weer terug en kan dat niet meer.
Ik had op internet gelezen dat de behandeling die ze bij haar gaan doen (hormoontabletten) er een is die ze toepassen als genezing niet meer mogelijk is, deze is alleen gericht op het afremmen van de ziekte. Vandaag wilde ik het ziekenhuis bellen om te vragen of dat voor mijn moeder ook geldt, maar belde eerst naar huis om de naam van de behandelend arts te vragen. Mijn moeder vertelde dat ze vandaag begonnen is met het slikken van de hormoontabletten en zei uit zichzelf al dat het bedoeld is voor afremmen. Dus toen heb ik het maar aan haarzelf gevraagd en inderdaad: de artsen hebben haar verteld dat ze niet meer kan genezen. Chemo werkt niet bij haar soort kanker, en operatie en bestraling hebben ze drie jaar geleden al gedaan. Het enige wat nog overblijft is de ziekte proberen af te remmen d.m.v. die hormoontabletten.

Mijn ouders wisten dit dinsdag al maar hadden het ons nog niet verteld, misschien omdat ze eerst zelf van de schrik wilden bekomen. Mijn vader zit nu enorm in de put, maar mijn moeder is juist heel dapper, en zegt: "de tijd die ik nog heb wil ik zo leuk mogelijk maken". En dat ze niet in de put ging zitten en dat wij dat ook niet moesten doen. Nou, direct na dat telefoontje moest ik wel erg hard janken. Ben maar weggegaan van mijn werk en langs bij een vriendin, daar nog een uur gejankt, en nu heb ik daar zo'n hoofdpijn van en voel me zo beroerd dat ik niet nog langer wil janken. Ik ga nu maar een goed muziekje heel hard opzetten hier en een beetje rommelen en opruimen.

Vanavond komt mijn zusje langs en DIE WEET HET DUS NOG NIET. Dus ik moet het haar vertellen. Ik weet ook niet of mijn andere zusje (die nog thuiswoont) het al weet.

Ik vind het wel moeilijk, het is nu afwachten op de buikscan en de longfoto's van volgende week, dan weten we of het al ver uitgezaaid is. Hoe minder ver het is uitgezaaid, hoe langer ze nog leeft denk ik en het zou best kunnen dat ze gewoon nog wel een aantal jaren heeft, laten we het hopen. Het hangt trouwens niet alleen af van hoever het is uitgezaaid, maar ook of de hormoonbehandeling aanslaat.

Ze heeft dus misschien gewoon nog wel een paar jaar, maar toch is de gedachte dat het een aflopende zaak is wel akelig En: hoe lang duurt die aflopende zaak, hoelang heeft ze nog te leven, en gaat ze nog erg aftakelen en pijn krijgen?

Mijn vriendin had wel een goede opmerking: ik vertelde dat mijn moeder het zo goed opnam en dat terwijl ze eigenlijk emotioneel heel labiel is omdat ze psychisch ziek is en toen zei mijn vriendin: "misschien geeft het idee dat ze niet zo heel lang meer hoeft haar wel een soort van rust". En ik denk echt dat dat zo is, mijn moeder heeft het altijd ontzettend moeilijk gehad, en ik denk echt dat het haar ergens een vreemd soort van rust geeft dat ze bij wijze van spreken nog een jaar heeft en dat ze van dat laatste jaar een fijne tijd wil maken. Ergens is dat wel een troost ook voor mij. Raar misschien, maar waar.

Lang verhaal! Ik moest het even ergens neertypen, en ik doe het maar hier dan weten de mensen van Fok! die ik ken het tenminste en hoef ik niet dertig keer hetzelfde verhaal te vertellen
Nu even muziek opzetten en de bak chocolademousse die ik heb gekocht omdat ik mezelf zielig vond helemaal achter elkaar in 1 keer opeten

Ik vraag me nu af waarom ik dit eigenlijk op Fok! heb gegooid zo'n heel verhaal! Moest het van me afschrijven natuurlijk maar anderzijds is het ook weer zo persoonlijk.
Kan de openingspost nu wel weer weghalen maar dan staat die expliciete topictitel er nog steeds

Daarom is misschien het beste: een slotje. De mensen die ik hier vaak spreek kunnen het verhaal dan toch lezen, maar het staat niet continu bovenin de activetopics.
Misschien raar maar ik denk dat ik dat het liefste heb, is dat goed shmoopy?