quote:
Op zaterdag 16 oktober 2021 10:46 schreef Werkman het volgende:@:PabstBlueRibbon:
Ja sorry, ik kan hier weinig mee.
Ik merk dat de meningen verdeeld zijn en als ik op dit soort topics reageer altijd een hoop gezeik over me heen krijg.
Maar ik heb de laatste anderhalf jaar te veel boven op operatie's, kanker en andere dingen staan kijken wat mensen betreft die over de 50 zijn.
En als ik zie dat die er desnoods kruipend en kuchend nog wat van proberen te maken kan ik gewoon geen medelijden hebben met jonge gasten die ik op tv zie klagen over eerste wereld problemen.
Uitgezonderd de gevallen dat het om seksueel misbruik, mishandeling, pesten of iets van die cattegorie gaat.
Maar buiten dat, Nee, echt niet.
Sorry, met de beste wil ter wereld gewoon niet.
Kunnen we moeilijk over doen, maar het lukt me gewoon niet al zou ik het willen.
Je begrijpt me denk ik niet.
Het gaat mij niet zozeer om die jongeren met psychische problemen op zich. Het gaat mij erom hoe de huidige samenleving hier een definitie aan geeft.
Ik vind zelf ook dat je in het leven moet leren om met tegenslag en moeilijkheden om te gaan. De één heeft het makkelijker dan de ander - het is nou eenmaal zo, dus probeer er het beste van te maken. Dat kan voor sommigen een ontzettende uitdaging zijn, maar er zit voor hen niks anders op om toch hun best te doen.
Echter dat wordt een stuk moeilijker als de maatschappij iedereen die afwijkt (en mogelijk minder goed kan functioneren en kan bijdragen om de staatskas te vullen) apart gaat zetten met een psychische stoornis, claimt dat ze zeker psychische hulp moeten opzoeken en bij een groot deel wordt gezegd "We gaan je niet helpen, want jouw problemen zijn voor ons te complex".
Er wordt een illusie aangehouden dat het leven makkelijk en maakbaar is. Zolang ik leef, merk ik dat mensen steeds egoistischer worden en een slappere ruggengraat krijgen. Men veronderstelt dat ze het recht hebben om gelukkig te zijn zonder dat ze er iets voor hoeven te doen. Dat is niet zo. Zo is het nooit geweest en zo gaat het nooit worden.
En dat is eigenlijk juist goed, want als het allemaal zo makkelijk was, dan zouden we alsnog ongelukkig zijn vanwege het gebrek aan voldoening.
We zijn in Nederland na WO2 in die zin gewend geraakt aan luxe dat we het vanzelfsprekend zijn gaan vinden. Sinds de laatste jaren neemt de harmonie meer af en moeten we meer dealen met tegenslag. Je hebt vast zelf gemerkt hoeveel mensen daar niet mee kunnen omgaan.