Kan je op je 40e of 50e nog écht net zo verliefd worden als op je 25e?

Wat mij betreft niet minder, wel minder naïef. Waardoor je er misschien niet meer zo vol induikt.

Hoe ouder je wordt hoe meer baggage.

Ik zei van het weekend nog tegen mijn vriendin: "het voelt of ik nog nooit zo verliefd ben geweest als nu."
(en nee dat was niet om iets gedaan te krijgen, maar juist helemaal los daarvan )
Ik ben 38 en ken haar een half jaar.

Als ik het gevoel moet vergelijken met eerdere keren, dan doet het me het meest denken aan de allereerste keer dat ik verliefd was. Ik had zelf het idee dat ik op mijn leeftijd en met mijn levenservaring me niet zo snel daarin zou kunnen laten gaan. Dat ik veel kritischer ben en minder naief. Dat ik berekenend ben en situaties (die een hoop complexer zijn met kinderen en ex-partners) enorm goed afweeg.
Eigenlijk weet ik zeker dat ik dat nog steeds doe, maar aan haar en onze relatie klopt gewoon alles. Misschien JUIST daarom dat ik dit nu in alle heftigheid ervaar.

Samengevat: ja. Je kunt net zo heftig verliefd worden als ooit, mits met de juiste partner en omstandigheden.

Ik denk dat je als je jong bent makkelijker verliefd wordt. Naarmate de jaren vorderen wordt, door je ervaringen en besef van de wereld, de lat hoger gelegd. Maar als het er dan eenmaal is, zal het misschien juist zelfs wel meer zijn dan op ieder eerder punt in je leven, zoals de poster boven mij ook ervaren heeft. Nu ben ik zelf geen 40+er en is het in mijn geval een theorie.

Je referentiekader verandert....

de eerste keer verliefd zijn vergelijk je het met niks anders en dus is het 'gevoel' inderdaad dat je dat gevoel nog nooit zo sterk ervaren hebt...
daarna zul je altijd ook dat gevoel kunnen refereren aan eerdere gevoelens of ook bij je ervaring incalculeren dat je zelf ook weet wat er daarna zal gaan gebeuren (dat 'verliefdheids-gevoel' is altijd tijdelijk en zwakt automatisch ook af).

Het zal aan de persoon liggen in hoeverre iemand ook los van dat referentiekader in staat is emoties te beleven...
een goede vriend van me heeft een beetje een soort van vagabond-leven qua liefde en heeft mestal iedere paar maanden een (of meerdere) nieuwe liefde(s)....

en best vaak komt hij ook aan met een verhaal dat 'dit écht de ware is' en dat 'hij helemaal verliefd is' ... ondertussen weet ik dat dat bij hem eigenlijk niet zo veel betekent en het gewoon een staat is waarin hij altijd weer verkeerd...
ik heb het ook opgegeven iedere keer weer interesse te veinsen in zn nieuwe partner als ik haar ontmoet, wetende dat de kans heel groot is dat een maandje later er weer een nieuwe zal zijn...

wel vind ik het best interssant dat iemand kennelijk oprecht zo'n leven van telkens weer opnieuw verliefd worden kan voeren... al vermoed ik dat het eerder een teken van adrenaline-junkie-zijn is dan werkelijke en romantische ziel.

Je slaat de spijker op zijn kop. De 22-jarige ik werd verliefd op de eerste beste meid die er een beetje leuk uitzag en interesse in mij toonde. Je bouwt dan samen een leven op (als je daarmee doorgaat). Meningen, overtuigingen, carriere, vrienden, woonplaats, alles is nog flexibel. Dit heb ik letterlijk zo meegemaakt. Als ik daaraan terug denk had ik op heel veel vrouwen verliefd kunnen worden en me ook heel anders kunnen ontwikkelen.

Nu ligt alles redelijk vast. En is die partnerkeuze verdomd bewust en specifiek. Als je dan de juiste vind, is dit denk ik extra speciaal.

Mijn schoonvader is 60 en smoor en smoorverliefd. Hij zegt dat het net zo intens is als toen hij 18 was. Misschien zelfs intenser, maar dat kan hij zich niet meer precies herinneren. Het is in ieder geval zeker niet minder heftig.

Hij gedraagt zich ook echt als een puber, best grappig om te zien.

Ja.

Denk ik. Bepaalde mensen triggeren gevoelens waarvan je niet eens wist dat je dat kon voelen.

Na 3 relaties die het net niet waren, 11 jaar alleen geweest en op mijn 43e mijn huidige man ontmoet en superverliefd geworden. En getrouwd zelfs. Maar ben verliefder geweest dan ooit, zoiets moet ook niet te lang duren want het belemmerd je normale funcioneren gewoon.

Denk zelf dat leeftijd niet belangrijk is voor de liefde, kan op elke leeftijd gebeuren.

Ben zelf iets jonger maar iig wel ruim volwassen. Bij mij is het ook niet minder geworden. Misschien zelfs wel erger. Bijna een soort ziekte. Ik word bijna nooit verliefd dus misschien dat het daarom ook erger is als het wel zo is. En het is nog nooit wederzijds geweest, dus ook dat hoeft niet per se. Het is letterlijk nog hetzelfde als toen ik 13 was.
Het beinvloed wel mijn functioneren, maar zonder zou ik alsnog veel ongelukkiger zijn geweest, zelfs als het niet wederzijds is. Hoe moet ik anders het vaak zo saaie leven volhouden.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2021 06:52 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ben zelf iets jonger maar iig wel ruim volwassen. Bij mij is het ook niet minder geworden. Misschien zelfs wel erger. Bijna een soort ziekte. Ik word bijna nooit verliefd dus misschien dat het daarom ook erger is als het wel zo is. En het is nog nooit wederzijds geweest, dus ook dat hoeft niet per se. Het is letterlijk nog hetzelfde als toen ik 13 was.
Het beinvloed wel mijn functioneren, maar zonder zou ik alsnog veel ongelukkiger zijn geweest, zelfs als het niet wederzijds is. Hoe moet ik anders het vaak zo saaie leven volhouden.

Bijzonder wel dat het nooit wederzijds is geweest. Ik ben ook niet vaak verliefd geweest, misschien alleen al maar 15 mannen in mijn hele leven die ik leuk genoeg vond en meestal zat ik al in een relatie maar die keren dat ik singel was en iemand leuk vond was het altijd wederzijds. Totaal ben ik 4 keer verliefd geweest. En ben nu 50.

Hoor je op je 25e super verliefd te worden dan? Ik ben nog nooit verliefd geweest.

Hooguit wat vlinders in de buik na een tweede date, en wat oppervlakkige crushes.

Dus als het op je 40e en 50e nog minder wordt dan kan ik die relatie wel op mijn buik schrijven denk ik zo.

Ja dat kan wanneer je niet al te verbitterd bent en het durft te laten gebeuren. Soms gebeurd het gewoon en dan nemen de hormonen het even over en heeft men gevoelens even niet in de hand. En dan gedraagt men zich weer even als een puber met dezelfde verlangens en wens bij elkaar te zijn. Niet van elkaar af kunnen blijven en elke gelegenheid om te kunnen zoenen aan te grijpen. De hele dag aan elkaar denken wanneer je niet samen bent. Etc. etc.

Uiteraard is dit niet iets universeels, sommige mensen zijn dusdanig verbitterd en beschadigt dat ze het niet willen laten gebeuren. En wanneer het gebeurd zich er met hand en tand tegen verzetten en niet toegeven. Het kan niet, het mag niet, het is bullshit! Dus duw het maar weer weg... Maar daar hoef je geen 40 of 50 voor te zijn. Ik ken mensen veel jonger die ook zo verbitterd in het leven staan en bindingsangst hebben ontwikkeld.

Het heeft dus weinig met leeftijd te maken... Een leeftijd zegt niet per definitie dat je meer bagage meedraagt.

Een voorbeeld die ikzelf heb ervaren... Ik was nog geen 16 toen heb ik mijn moeder zien sterven. Paar jaar later ging mijn vader... Toen ik al ruim over de 30 was ontmoete ik een man van 74 jaar oud waarmee ik in gesprek raakte. Op het eind van het gesprek vertelde hij op bezoek te gaan bij zijn ouders.

Wie had hier nu de meeste bagage? Ik was al 20 jaar kwijt wat iemand dubbel zo oud als ik nog moest verliezen en ervaren. Dus bagage is zeer relatief en individueel en alles behalve universeel.

Ik kan erbij vertellen dat de ervaring om zo jong wees te worden en verlies geleden te hebben. Men wordt dan jong volwassen en het heeft het me afgehard en geleerd mijn boontjes alleen te moeten doppen. Ik treur daardoor niet meer zo erg over verlies, ik loop met de wetenschap rond dat niets vanzelfsprekend is en dat je elk moment van de dag alweer verlaten kunt worden. Voor iemand met minder bagage voelt het nogal koud aan of komt misschien zelfs laconiek over dat ik na alweer eens verlaten te zijn minder pijn ervaar en er snel eroverheen stap en weer doorga met mijn leven. Maar het tegendeel is waar, ik verwerk het slechts op een andere manier. Een manier die niet laat zien wat mensen verwachten te zien.

[ Bericht 1% gewijzigd door Watuntrik op 15-10-2021 11:25:12 ]

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2021 08:40 schreef oppiedoppie het volgende:
Bijzonder wel dat het nooit wederzijds is geweest. Ik ben ook niet vaak verliefd geweest, misschien alleen al maar 15 mannen in mijn hele leven die ik leuk genoeg vond en meestal zat ik al in een relatie maar die keren dat ik singel was en iemand leuk vond was het altijd wederzijds. Totaal ben ik 4 keer verliefd geweest. En ben nu 50.

Haha nou ja zo bijzonder vind ik dat aan de ene kant niet.. ik ben niet heel mooi qua uiterlijk en ook qua innerlijk ben ik geen concurrentie voor de meeste anderen. Bijna iedere willekeurige andere single vrouw is gewoon een betere keuze in ieder opzicht, dus dan is het logisch dat ze voor die ander gaan.
Anderzijds vind ik het wel bijzonder omdat ik denk: wat is er nou beter dan dat iemand heel erg verliefd op je is? Maar ik besef ook dat wanneer dat niet wederzijds is, er voor die ander niets prettigs aan is. Dan is het alleen maar een last. Dus zelfs die verliefdheid is dan geen unique sellingpoint, eerder het tegenovergestelde en dus heb ik dan niks.
Misschien ben jij dus in meerdere opzichten aantrekkelijker, val je op mannen die veel onaantrekkelijker zijn dan jezelf zodat je zeker weten kans maakt of word je pas verliefd als er duidelijke signalen zijn dat het wederzijds kan zijn, ik weet het niet. Maar iig wel mooi dat je zelf niet hebt ervaren dat het niet wederzijds was. Dat vind ik zelf dan weer bijzonder want ik denk eerlijk gezegd dat het vaker zo is dat het niet wederzijds is

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2021 10:52 schreef sirdanilot het volgende:
Hoor je op je 25e super verliefd te worden dan? Ik ben nog nooit verliefd geweest.

Hooguit wat vlinders in de buik na een tweede date, en wat oppervlakkige crushes.

Dus als het op je 40e en 50e nog minder wordt dan kan ik die relatie wel op mijn buik schrijven denk ik zo.

Best wel armoedig! Hopelijk gebeurt het nog want anders is het wel treurig, je mist toch iets.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2021 11:16 schreef Watuntrik het volgende:
Ja dat kan wanneer je niet al te verbitterd bent en het durft te laten gebeuren. Soms gebeurd het gewoon en dan nemen de hormonen het even over en heeft men gevoelens even niet in de hand. En dan gedraagt men zich weer even als een puber met dezelfde verlangens en wens bij elkaar te zijn. Niet van elkaar af kunnen blijven en elke gelegenheid om te kunnen zoenen aan te grijpen. De hele dag aan elkaar denken wanneer je niet samen bent. Etc. etc.

Uiteraard is dit niet iets universeels, sommige mensen zijn dusdanig verbitterd en beschadigt dat ze het niet willen laten gebeuren. En wanneer het gebeurd zich er met hand en tand tegen verzetten en niet toegeven. Het kan niet, het mag niet, het is bullshit! Dus duw het maar weer weg... Maar daar hoef je geen 40 of 50 voor te zijn. Ik ken mensen veel jonger die ook zo verbitterd in het leven staan en bindingsangst hebben ontwikkeld.

Het heeft dus weinig met leeftijd te maken... Een leeftijd zegt niet per definitie dat je meer bagage meedraagt.

Een voorbeeld die ikzelf heb ervaren... Ik was nog geen 16 toen heb ik mijn moeder zien sterven. Paar jaar later ging mijn vader... Toen ik al ruim over de 30 was ontmoete ik een man van 74 jaar oud waarmee ik in gesprek raakte. Op het eind van het gesprek vertelde hij op bezoek te gaan bij zijn ouders.

Wie had hier nu de meeste bagage? Ik was al 20 jaar kwijt wat iemand dubbel zo oud als ik nog moest verliezen en ervaren. Dus bagage is zeer relatief en individueel en alles behalve universeel.

Ik kan erbij vertellen dat de ervaring om zo jong wees te worden en verlies geleden te hebben. Men wordt dan jong volwassen en het heeft het me afgehard en geleerd mijn boontjes alleen te moeten doppen. Ik treur daardoor niet meer zo erg over verlies, ik loop met de wetenschap rond dat niets vanzelfsprekend is en dat je elk moment van de dag alweer verlaten kunt worden. Voor iemand met minder bagage voelt het nogal koud aan of komt misschien zelfs laconiek over dat ik na alweer eens verlaten te zijn minder pijn ervaar en er snel eroverheen stap en weer doorga met mijn leven. Maar het tegendeel is waar, ik verwerk het slechts op een andere manier. Een manier die niet laat zien wat mensen verwachten te zien.

Indringend verhaal maar ben je op dit moment zelf nu wel of niet verliefd? Het lijkt me toch ook dat je na zoveel ellende ook wel weer iets leuks en liefde wilt meemaken, of is dat nu bij jou voor altijd verpest?

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2021 18:26 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]
Best wel armoedig! Hopelijk gebeurt het nog want anders is het wel treurig, je mist toch iets.
[..]

Ik mis inderdaad heel veel. Zo is mijn maat nu op vakantie met zijn vriendin, dat lijkt me zo leuk op vakantie met een vriendje. Maar het zit er helaas vooralsnog niet in.

Ik kan ook niet aan iemands gezicht zien of die mij wil prikken of niet. Soms hebben mijn hetero maten door dat er een vent naar me zit te staren, ik zie dat dan totaal niet vanwege diverse medische beperkingen die ik heb. Dan zeggen ze ook 'wat jammer'. Ja dat vind ik ook, mijn leven is één groot tranendal wat ik mijn ergste vijand nog niet zou toewensen, je kan beter een kindje in afrika wezen.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2021 18:29 schreef sirdanilot het volgende:
Ik mis inderdaad heel veel. Zo is mijn maat nu op vakantie met zijn vriendin, dat lijkt me zo leuk op vakantie met een vriendje. Maar het zit er helaas vooralsnog niet in.

Ik kan ook niet aan iemands gezicht zien of die mij wil prikken of niet. Soms hebben mijn hetero maten door dat er een vent naar me zit te staren, ik zie dat dan totaal niet vanwege diverse medische beperkingen die ik heb. Dan zeggen ze ook 'wat jammer'. Ja dat vind ik ook, mijn leven is één groot tranendal wat ik mijn ergste vijand nog niet zou toewensen, je kan beter een kindje in afrika wezen.

Maar wat lijkt je er dan zo leuk aan als je het gevoel van verliefdheid niet kent? Want als je het in platonische zin leuk lijkt kun je ook vragen misschien of die vriend een keer met jou op vakantie wil gaan?
En kun je dan niet vragen of je vrienden zoiets willen zeggen op het moment zelf zodat je er dan nog wat aan hebt? Als die starende vent alweer weg is heb je er dan natuurlijk niks meer aan.

[quote] Op vrijdag 15 oktober 2021 18:26 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]
Haha nou ja zo bijzonder vind ik dat aan de ene kant niet.. ik ben niet heel mooi qua uiterlijk en ook qua innerlijk ben ik geen concurrentie voor de meeste anderen. Bijna iedere willekeurige andere single vrouw is gewoon een betere keuze in ieder opzicht, dus dan is het logisch dat ze voor die ander gaan.
Anderzijds vind ik het wel bijzonder omdat ik denk: wat is er nou beter dan dat iemand heel erg verliefd op je is? Maar ik besef ook dat wanneer dat niet wederzijds is, er voor die ander niets prettigs aan is. Dan is het alleen maar een last. Dus zelfs die verliefdheid is dan geen unique sellingpoint, eerder het tegenovergestelde en dus heb ik dan niks.
Misschien ben jij dus in meerdere opzichten aantrekkelijker, val je op mannen die veel onaantrekkelijker zijn dan jezelf zodat je zeker weten kans maakt of word je pas verliefd als er duidelijke signalen zijn dat het wederzijds kan zijn, ik weet het niet. Maar iig wel mooi dat je zelf niet hebt ervaren dat het niet wederzijds was. Dat vind ik zelf dan weer bijzonder want ik denk eerlijk gezegd dat het vaker zo is dat het niet wederzijds is
[..]

Zelf ben ik ook niet bepaald een schoonheid maar er zijn genoeg mannen die mij ondanks dat wél heel leuk vinden. Denk dat mijn man iets knapper is dan ik. Wij hadden een date bij het hunnebedmuseum en toen ik aankwam en hij zag mijn bergschoenen (functioneel boven uiterlijk) was hij al om en aan het eind van die date waren we smoorverliefd. En we genieten nog steeds enorm van elkaar.
Maar daarvoor zijn we alletwee meer dan 10 jaar single geweest. Ik was er van overtuigt altijd alleen te blijven enhad me daar ook bij neergelegd. En het overkwam me toch. Denk ook dat we elkaar extra waarderen doordat we het niet vanzelfsprekend vinden.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2021 18:26 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Indringend verhaal maar ben je op dit moment zelf nu wel of niet verliefd? Het lijkt me toch ook dat je na zoveel ellende ook wel weer iets leuks en liefde wilt meemaken, of is dat nu bij jou voor altijd verpest?

Op het moment niet... Geen relatie en ook geen relatie in het vooruitzicht. Maar ben na mijn 40ste wel alweer eens 2 x verliefd geweest. En het is hartstikke leuk en zou het zo weer kunnen worden.

Er is niets verpest geef graag het voordeel van de twijfel maar heb wel een bepaalde gereserveerdheid ingebouwd die er voor zorgt dat het me emotioneel niet al te diep erin trekt.

Ik weet ook niet precies hoe dat emotioneel werkt en kan daarin slechts voor mezelf praten. En op een of andere manier geleerd om van m'n hart geen moordkuil te maken. Uit is uit, klaar is klaar, geen drama en geen gezeur. Het is graag of niet. Bedankt en tot ziens, vooral blijven lachen. Volgende!? En ook als die volgende niet komt, ik ben er alleen niet slechter aan toe dan samen.

Al vind ik geluk in meer geven dan ik neem zou het een narcistisch trekje kunnen zijn. Lang geleden genoeg getreurd en te trots om het nog eens te laten gebeuren. Zo van de ezel stoot zich maar 1 x aan dezelfde steen.

quote:

Op zaterdag 16 oktober 2021 11:02 schreef oppiedoppie het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op vrijdag 15 oktober 2021 18:26 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Zelf ben ik ook niet bepaald een schoonheid maar er zijn genoeg mannen die mij ondanks dat wél heel leuk vinden. Denk dat mijn man iets knapper is dan ik. Wij hadden een date bij het hunnebedmuseum en toen ik aankwam en hij zag mijn bergschoenen (functioneel boven uiterlijk) was hij al om en aan het eind van die date waren we smoorverliefd. En we genieten nog steeds enorm van elkaar.
Maar daarvoor zijn we alletwee meer dan 10 jaar single geweest. Ik was er van overtuigt altijd alleen te blijven enhad me daar ook bij neergelegd. En het overkwam me toch. Denk ook dat we elkaar extra waarderen doordat we het niet vanzelfsprekend vinden.

Ja ik moet zeggen, het verschilt bij mij ook per dag hoe ik erover denk hoor. Want er was mij op dit forum ook de serie weet wat je date aangeraden en ik had eindelijk tijd om die te kijken. Toen ik zag dat die mannen geinteresseerd waren in Eva ondanks haar handicap en er in de comments ook alleen maar reacties stonden van wat een leuke vrouw dacht ik: het maakt kennelijk echt niet uit als je er afwijkend uitziet of niet, men kan je altijd aantrekkelijk vinden. Er is daardoor geen enkel excuus om weinig zelfvertrouwen te hebben en er niet het beste van proberen te maken, dat doet Eva wel heel goed. En als dat niet genoeg is dan is dat maar zo. Velen hebben immers pech in de liefde helaas. Wel een heel mooi verhaal dat je meer dan 10 jaar alleen was en je vriend ook en dat jullie daarna verliefd zijn geworden. En ook dat hij mede dankzij die bergschoenen verliefd was geworden, sommige mannen vinden dat echt een mega afknapper juist maar het hangt echt van het type af. Dus mooi dat jij een type had gevonden die daar juist van houdt. Komt wel over als een leuke relatie. Na meer dan 10 jaar gun ik je zeker dat het ook zo blijft

quote:

Op zaterdag 16 oktober 2021 11:06 schreef Watuntrik het volgende:
Op het moment niet... Geen relatie en ook geen relatie in het vooruitzicht. Maar ben na mijn 40ste wel alweer eens 2 x verliefd geweest. En het is hartstikke leuk en zou het zo weer kunnen worden.

Er is niets verpest geef graag het voordeel van de twijfel maar heb wel een bepaalde gereserveerdheid ingebouwd die er voor zorgt dat het me emotioneel niet al te diep erin trekt.

Ik weet ook niet precies hoe dat emotioneel werkt en kan daarin slechts voor mezelf praten. En op een of andere manier geleerd om van m'n hart geen moordkuil te maken. Uit is uit, klaar is klaar, geen drama en geen gezeur. Het is graag of niet. Bedankt en tot ziens, vooral blijven lachen. Volgende!? En ook als die volgende niet komt, ik ben er alleen niet slechter aan toe dan samen.

Al vind ik geluk in meer geven dan ik neem zou het een narcistisch trekje kunnen zijn. Lang geleden genoeg getreurd en te trots om het nog eens te laten gebeuren. Zo van de ezel stoot zich maar 1 x aan dezelfde steen.

Gelukkig dat je zelf niet verbitterd bent geraakt dan. Dat tweede herken ik deels ook wel gelukkig. als ik dan er eens goed over nadacht dat het eigenlijk niks voorstelde of iets ontdekte als bijv bedrog dan was het gelukkig ook wel weer alsof er een knop omging van: dan niet, next. Dan interesseerde het me ook echt niets meer. Heb nu ook geleerd om alleen redelijk gelukkig te zijn, al zal het nooit zo gelukkig zijn als dat ik zou zijn met een relatie met wederzijdse verliefdheid, maar wel net gelukkig genoeg om niet depressief te worden iig. Alleen kunnen zijn is ook een eigenschap die steeds sterker wordt naarmate je ouder wordt. hoewel het door existentiele crisis en mindere vanzelfsprekendheid van andere contacten aan de andere kant ook weer steeds minder goed te verdragen is.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 16-10-2021 16:19:30 ]

Ja.

Ben potjandorie net een puber. Head over heels. Duurt nu al een jaar.
Ben echt nog nooit zo verliefd geweest.

Ja. Absoluut.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2021 19:23 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]
Maar wat lijkt je er dan zo leuk aan als je het gevoel van verliefdheid niet kent? Want als je het in platonische zin leuk lijkt kun je ook vragen misschien of die vriend een keer met jou op vakantie wil gaan?
En kun je dan niet vragen of je vrienden zoiets willen zeggen op het moment zelf zodat je er dan nog wat aan hebt? Als die starende vent alweer weg is heb je er dan natuurlijk niks meer aan.

Ik ga heel soms met een vriend op vakantie en dat is heel leuk maar de meeste reizen liever alleen.

Het is juist dat er veel dingen zijn die ik samen wil doen maar die mijn vrienden niet willen daarvoor wil ik graag een relatie.

quote:

Op zaterdag 16 oktober 2021 12:59 schreef sirdanilot het volgende:
Ik ga heel soms met een vriend op vakantie en dat is heel leuk maar de meeste reizen liever alleen.

Het is juist dat er veel dingen zijn die ik samen wil doen maar die mijn vrienden niet willen daarvoor wil ik graag een relatie.

Wat voor dingen dan? Kun je niet ergens een oproep doen voor een platonisch vakantiemaatje met dezelfde interesses, dan hoeft het niet per se een relatie te zijn