[Wielrennen] #485 Remco, een geschenk van de Heer

Wat kan Primoz Roglic (31) niet? De jongste tweeënhalve maand werd hij achtereenvolgens olympisch kampioen tijdrijden, won hij de Vuelta en was hij de beste in twee Italiaanse semiklassiekers. Ruim voldoende om hem tot de grote favoriet voor de Ronde van Lombardije te bombarderen. Al weet hij nu al dat hij één man meer dan ooit in de gaten moet houden. “Evenepoel”, lacht Roglic. “Je weet nooit wanneer hij eraan begint. Straks valt hij bij de start in Como aan.”

Soms kan het leven eenvoudig zijn. Een simpel mailtje naar Jumbo-Visma, of Roglic misschien even tijd heeft voor een interview, en een dag later al schuift de olympisch kampioen tijdrijden op zijn dooie gemak aan onze tafel aan. Hij vindt het helemaal niet erg, begrijpen we. “Op dit moment van het seizoen lukt dat wel. Het jaar zit er bijna op. In een week als deze leef ik van koers naar koers. Veel trainen hoeft niet meer.”

Je prestaties lijden er duidelijk niet onder. In de lente drie ritten in Parijs-Nice, in de zomer een olympische titel en winst in de Vuelta en de herfst is net begonnen of je wint alweer de Ronde van Emilia en Milaan-Turijn. Zolang is het niet geleden dat ronderenners als Armstrong er na de Tour al de stekker uittrokken. Waar haal jij die energie?

“Good question. Het is niet zo dat ik één wondertrucje heb. Op de een of andere manier kost het mij geen moeite om gemotiveerd te blijven. Ik voel mij goed, ik ben nog altijd gretig en ik heb fun. Dat is het belangrijkste. En mijn lichaam laat het nog altijd toe. Misschien komt er een dag dat het anders zal zijn en moet ik mij wel op één specifiek doel gaan richten. Voorlopig is dat niet het geval.”

Met Marc Lamberts heb je een Belgische coach. Hij levert kennelijk goed werk.

“Hij is superbelangrijk voor mij. Zonder hem zou ik nooit de renner zijn die ik vandaag ben. Al sinds mijn komst naar toen nog Lotto-Jumbo in 2016 traint hij mij. Er zijn niet veel mensen die mij beter kennen. Ook al spreken we mekaar niet elke dag, zelfs niet elke week. Dat hoeft niet. We weten wat we aan mekaar hebben.”

Maar zelfs hem kan jij nog verbazen. Na je teleurstellende olympische wegrit raadde hij je af de tijdrit nog te rijden. Maar wie won daar goud?

(lacht) “Ik doe niets liever dan hem verrassen. Het was niet de eerste keer. Ik zeg hem dat af en toe. Marc kijkt soms te veel naar cijfertjes en grafiekjes. Maar de drang, de honger om te winnen, dat kan je niet meten met een wattagemeter of een of ander softwareprogramma. Al kon ik hem op de Spelen wel begrijpen. De voorgeschiedenis is bekend: ik was een paar weken eerder op mijn staartbeen gevallen in de Tour en had moeten opgeven. In Tokio had ik daar nog altijd last van. Fietsen was geen probleem, maar gewoon zitten deed verschrikkelijk veel pijn. Probleem was dat ik voor de wegrit drie uur met de bus onderweg was geweest naar de start, waarna ik nog twee uur in de bus had zitten wachten. Altijd op een zitje. Resultaat: de koers was amper vertrokken of ik kreeg krampen in mijn rug. Drie keer ben ik moeten afstappen. Ik zat te huilen op mijn fiets. Ik weet nog altijd niet hoe ik die wedstrijd uitgereden heb.”

Nog een compliment van je Belgische trainer: niets is Primoz Roglic te veel. Soms stuur je om 12 uur ’s middags je data door en blijk je al zeven uur getraind te hebben.

“Dat was voor de Spelen. Met het oog op de jetlag wilde ik mij aanpassen. Dan stond ik om vier uur op, wachtte nog heel even en om vijf was ik onderweg. Dat is het voordeel van in Monaco wonen. Alles is verlicht. Plus: als je om 12 uur terug bent, heb je nog de hele dag voor je. Prettig.”

Is Marc Lamberts een van de mensen die je geleerd heeft dat je ook eendagswedstrijden kan winnen? Pakweg drie jaar geleden was je nog een pure ronderenner, vandaag ben je favoriet voor Lombardije.

“Hij heeft daar zeker een grote rol in gespeeld. Ook al had ik al wel langer in de gaten dat ik dit moest kunnen. Het probleem met eendagswedstrijden is dat ze allemaal zo specifiek zijn. Je moet ze eerst een paar keer rijden om te weten wat nodig is om te kunnen winnen. Nog altijd speelt me dat soms parten. Ik heb nog steeds geen twintig Monumenten gereden.”

Supertijdrijder, goed in rittenwedstrijden en nu ook in eendagswedstrijden: komt bekend voor. Praat je soms met je ploegmaat Van Aert wie van jullie twee het meest allround is?

(lacht) “Nee. Dat zouden we misschien eens moeten doen. He is such a nice guy. Het is een plezier om met hem in de ploeg te rijden. Maar om op je vraag te antwoorden: ik denk dat hij nog meer allround is. Wout kan ook nog eens veldrijden als de beste, terwijl ik dat zelfs nog nooit gedaan heb. (denkt na) Ik zou dat eigenlijk eens moeten proberen.”

Je was erbij op het WK in Leuven. Wat dacht je van zijn immense favorietenrol daar?

“Laat me eerst dit zeggen: wat-een-WK. Dat volk, die massa, dat geschreeuw. Crazy. Ik ben pas 36 uur voor de start naar België gekomen. Veel te laat. Ik wist dat ik geen enkele kans maakte (Roglic werd 48ste, red.). Maar ik had een week eerder het WK tijdrijden gekeken op tv. Daar stonden de mensen al van start tot finish rijen dik. Dat wilde ik niet missen. Het is trouwens alleen omdat de mensen mij vooruit schreeuwden dat ik de finish bereikt heb.”

Toch heerste ontgoocheling in België: Van Aert was geen wereldkampioen geworden.

“Soms heb ik medelijden met hem. En met Evenepoel ook. De verwachtingen in België zijn altijd zo hoog. Op dat vlak heb ik geluk in Slovenië. Alles heeft met traditie te maken. Slovenië is een land van wintersporten. Wat jonge wielrenners in België kennen, hebben jonge skiërs in Slovenië: ook een gigantische druk.”

“Bovendien zijn jullie verwend. In België zijn ze niet meer blij met een tweede of derde plaats. Het moet altijd het beste van het beste zijn. Zie naar Wout in de tijdrit. Ik heb thuis met mijn gezin voor de tv zitten schreeuwen opdat hij zou winnen. En wat scheelt het uiteindelijk? Een paar seconden. Maar dat is niet meer genoeg voor hem. Dat is een probleem. Ook al maakt het eigenlijk niet uit. Zelfs zonder winst op het WK of in Roubaix blijft Van Aert met voorsprong de beste renner in eendagswedstrijden van het hele peloton.”

In België wordt in stilte de vraag geopperd of hij op een grote ronde zou mogen mikken.

(blaast) “Dat moet je hem zelf vragen. Feit is: hij kan alles. Maar hij moet vooral doen wat hij leuk vindt. En als ik hem dan toch een grote ronde mag aanraden, neem dan maar meteen de Tour. Minder lange en steile beklimmingen dan de Vuelta. (lacht) Maar nu voer ik zelf de druk nog verder op. Straks schrijf jij: Roglic rijdt volgend jaar de Tour in dienst van Van Aert.”

Nog een renner die torenhoge verwachtingen meedraagt: Remco Evenepoel.

“Terwijl die zo jong is. Ik heb het eerder gezegd: op zijn leeftijd reed ik nog niet eens met een fiets. Ik was 23 toen ik ben beginnen koersen. Maar je kan er niet aan voorbij: ongelooflijk hoe goed hij is.”

Klopt het dat die jonge generatie voor een nieuwe stijl van koersen heeft gezorgd? Nooit werden koersen zo vroeg opengebroken als de jongste tijd.

“Absoluut. Elke generatie voegt iets toe aan de sport en dit is duidelijk hun bijdrage. Ongelooflijk hoe hard er wordt gekoerst. En vooral van hoever ze er telkens aan beginnen. Ik ben benieuwd voor zaterdag. (grijnst) Misschien begint Evenepoel er in (startplaats, red.) Como al aan.”

Is hij straks een van jouw favorieten?

“Absoluut. Er zijn er nog. Je kan tegenwoordig in elke koers wel vijftien namen opnoemen die kunnen winnen – nog zo’n reden waarom er zo open wordt gekoerst. But Evenepoel is the guy to watch. De man om in de gaten te houden. Als hij aanzet, mag je alle zeilen bijzetten. Dan mag de streep nog zo ver liggen, je weet dat hij het kan volhouden. Dat heeft hij al voldoende getoond.”

quote:

Op vrijdag 8 oktober 2021 08:40 schreef Slobeend het volgende:
De helft van het interview gaat over Belgen . Waar staat dit in? Het Nieuwsblad zeker.

Dat zou jij als betalende klant moeten weten.

quote:

Op vrijdag 8 oktober 2021 08:59 schreef Slobeend het volgende:

[..]
Niet meer.

Je lijkt me ook meer een persoon die 's ochtends De Morgen openslaat.

quote:

Funfact. Tadej Pogacar kan Eddy Merckx opvolgen. De eerste renner sinds 1972 die in hetzelfde jaar de Tour, een voorjaarsklassieker en een Monument in het najaar wint. Voor het eerst rijdt de Sloveen de Ronde van Lombardije. En zoals dat hoort voor een renner met zijn status: meteen als favoriet. Al is hij niet de enige. “Evenepoel verzorgt altijd en overal de show.”

Vrijdagnamiddag. Net als we het hotel van UAE in de verre rand van Milaan gevonden hebben, komt ook Tadej Pogacar aangestapt, in rennersoutfit, de fiets aan de hand. Het is de voorlaatste dag van zijn wielerseizoen. Maar dat heeft de Sloveense Tourwinnaar er niet van weerhouden er nog even de pees op te leggen. Of het interview een halfuurtje later mag, komt de woordvoerder van zijn ploeg even later vragen. “Het schema loopt een beetje uit. Tadej heeft een extra rondje gereden op training.”

Bijna vakantie en toch stevig trainen. Nog zo gemotiveerd?
(lacht) “Ik wil in topvorm aan mijn vakantie beginnen. Kwestie van er het maximum uit te halen. Grapje. Het is het laatste Monument van het jaar, en mijn allereerste Ronde van Lombardije. Ik heb hier nog nooit gereden. Dat is toch speciaal. Daar wil ik nog wel een extra inspanning voor doen.”

Je won in maart al de UAE Tour, nadien de Tour de France en nu sta je er weer. Terwijl je nog steeds maar 23 bent. Niet evident.
“Klopt. En ik voel het ook. Na de Spelen heb ik wel een pauze ingelast. Maar dat was niet genoeg. Dat had wat langer mogen duren. Het is lastig geweest om mijn beste vorm terug te vinden. Ik ben blij dat ik deze week eindelijk weer meedeed. (hij werd derde in Tre valli Varesine en vierde in Milaan-Turijn, red). Dat gaf vertrouwen.”

Wat is het zwaarst, mentaal of fysiek fit blijven?
“Allebei. Maar dat geldt voor iedereen. Er is geen renner die daar niet mee worstelt. Elke dag opnieuw op die fiets kruipen, elke dag weer trainen, dan moet je sterk in je hoofd zijn. Zeker op het einde van het seizoen. Dan willen je gedachten al eens wat sneller afdwalen.”

Intussen kreeg je te horen dat je half-Belgische vertrouwensman Allan Peiper noodgedwongen stopt als sportdirecteur bij je ploeg UAE. Hij vecht tegen kanker. Een klap.
(knikt zacht) “Net voor het WK is hij mij in mijn hotel komen opzoeken om het te vertellen. Ik begrijp hem, uiteraard. Maar ik ben er het hart van in. Ik heb hem drie jaar geleden bij mijn eerste wedstrijd in Australië ontmoet. Sindsdien bewonder ik hem. Hij heeft mij ontzettend veel geleerd over het leven en de koers. Echt droef. Ik wens hem het allerbeste. Dat verdient hij.”

Hij noemt je eerste Tourzege vorig jaar het mooiste moment uit zijn wielerleven.
“Dat heeft mij heel veel gedaan. In die Tour was hij eerste sportdirecteur. Een geweldige tijd. Hoe de Tour werkte, hoe ik ermee om moest gaan: alles heeft hij mij bijgebracht. Hij heeft een heel grote rol in mijn carrière gespeeld. Ik ben hem ontzettend dankbaar en zal de rest van mijn leven al zijn raad blijven opvolgen. I love the man.”

Een zege in de Ronde van Lombardije zou een mooi afscheidsgeschenk zijn.
“Ik zal mijn best doen. Het gaat een interessante wedstrijd worden. Zoals alle wedstrijden de laatste tijd. Ik verwacht aanvallen van halfweg de wedstrijd.”

Jij doet het zelf ook tegenwoordig. Dinsdag in de Tre Valli Varinese brak je de wedstrijd op 130 kilometer van de finish open.
“Dat was niet echt het plan. Het overkwam mij een beetje. Maar ik was na de wedstrijd wel gelukkig dat we op die manier gekoerst hadden. Geef toe: wielrennen is zoveel interessanter als iedereen op zijn instinct koerst en voluit aanvalt. Hoe opener, hoe beter.”

Ook voor de renners? Je landgenoot Roglic merkte deze week op dat hij nooit zoveel heeft afgezien als in die wedstrijden.
“Voor de fans is het geweldig. Een en al entertainment. En ook voor de renners. Toch voor mij. Als je zit te wachten tot de finale kan koers saai zijn. Maar als je van heel ver à bloc moet gaan er constant met je hoofd moet bijzijn – wanneer ga ik aanvallen? Hoe zou ik aanvallen? – dat is gewoon veel boeiender.”

Remco Evenepoel zal je niet tegenspreken.
“Dat weet ik. Hij is het prototype van de renner die bijna elke wedstrijd van heel ver aangaat. En hij slaagt er wonderwel in om het ook nog eens af te maken. Knap. Hij verzorgt elke wedstrijd de show. Voor mij is hij een van de grote favorieten voor Lombardije.”

Kennen jullie mekaar persoonlijk?
“Niet echt. Zoveel wedstrijden hebben we nog niet samen gereden. Maar ik maak mij geen illusies: ik ga hem de volgende jaren heel goed leren kennen. We gaan mekaar nog vaak tegenkomen.”

Heel België hoopt dat hij het land eindelijk weer winst in een grote ronde kan bezorgen. Wat denkt een 23-jarige die al twee keer de Tour gewonnen heeft, daarvan?
“Of je een grote ronde kan winnen, weet je pas op het moment dat je het echt doet. Zo was het toch bij mij. Maar Evenepoel barst van het talent en heeft al op indrukwekkende wijze grote wedstrijden gewonnen. Als hij er zijn zinnen op zet, heeft hij alles in huis om het waar te maken.”

Heb je als generatiegenoot tips voor hem?
“Dan raad ik hem heel sterk aan nog enkele jaren te wachten met grote rondes.”

Euh?
“Dat zou het mij nog een paar jaar makkelijker maken. (lacht) Grapje. Evenepoel is zo goed bezig. Welk advies zou ik hem nog moeten geven?”

Zelf kan je morgen opnieuw een historische feitje aan je curriculum toevoegen. Bij winst in Lombardije ben je na je zege in Luik-Bastenaken-Luik in de lente de eerste renner sinds Merckx die in hetzelfde jaar de Tour, een Monument in het voorjaar én een Monument in het najaar zou winnen.
“Echt? Leuk. Maar ik ben zelf niet zo’n man van feitjes en records. Zeker niet als het over Merckx gaat. Crazy wat die man allemaal gewonnen heeft. De grootste aller tijden. Het laatste wat ik wil, is mij met hem vergelijken.”

Je bent nu al de eerste regerende Tourwinnaar sinds Hinault die een voorjaarsklassieker kon winnen.
“Merckx, Hinault, allemaal mooie namen. Het is de geschiedenis van het wielrennen. Zoals deze generatie ook weer geschiedenis zal schrijven. Maar het is niet zo dat ik daar elke dag bij stil sta.”

Het valt wel op dat we naar die legendarische renners uit de jaren ’70 terug moeten om een generatie te vinden die net als de huidige toppers werkelijk in alles uitblonk.
(lacht) “Blijkbaar heeft dat gen een paar generaties overgeslagen. Maar voor mij is dat nieuwe wielrennen. Je moet in alles goed zijn: sprinten, waaiers, klimmen, tijdritten… Wout van Aert is er ook zo eentje. Om vandaag mee te doen, moet je een complete renner zijn. Ik vind het prima zo.”

quote:

Op zaterdag 9 oktober 2021 08:30 schreef Faraday01 het volgende:
Sporza kopt: Van "bijna dood" naar beter dan ooit

Nu denk je dat gaat over Fabio Jakobsen , think again

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Maar dat klopt gewoon.

quote:

Op zaterdag 9 oktober 2021 08:40 schreef Faraday01 het volgende:

[..]
Bijna dood is in het geval van Evenepoel een beetje overdreven. Zware blessure natuurlijk en hij had medische ondersteuning nodig maar dat is nog wel wat anders dan hoe Jakobsen er aan toe was.

Nou, nee. Leuk dat je de dood probeert te gatekeepen, maar zo werkt het niet. Bij zijn val in Lombardije is er een ader gesprongen in zijn lies, wat pas in een later stadium ontdekt is in het ziekenhuis. Als ze dat niet hadden gezien had hij dood kunnen bloeden. Tevens was hij slechts een paar millimeter verwijderd van een permanent leven in een rolstoel.