Waar?Restaurant
De Leuf*, Ubachsberg
De Leuf is een stabiele zekerheid in het Nederlandse sterrenlandschap. Al als middelbare scholierin de jaren '90 fietste ik er regelmatig langs (op weg naar de McDrek in de Heerlen, ofzo
), toen nog onder leiding van twee-sterren-chef Paul van Bunt. Na de dood van Paul heeft zoon Robin het restaurant overgenomen, na een korte poos onder Bas van Kranen die later naar Bord'eau en nu Flore vertrok. Tegenwoordig heeft de Leuf 'slechts' 1 ster maar heb ik wel het benodigde budget en de smaakpapillen. Dus tijd om er in het kader van de culinaire fietsvakantie langs te gaan.
Wanneer?Donderdag
Wat at je?Het 5-gangen menu "最高の5年 ‘best of five years"
• Zeebaars met miso, rouille en paksoi
• Langoustine met Tom Kha Kai, rijst en thaise basilicum
• Tarbot met boemboe bali, tomaat en verveine
• Ribeye met aubergine, zwarte peper en soja, en
• (wat ze zelf noemen) een sensationeel dessert
Impressie?De aankomst over het parkeerterrein was indrukwekkend, erg indrukwekkend. Heel even dachten we dat er nog een piccolo naar buiten gerend zou komen om onze fietssleutels in ontvangst te nemen en ze te stallen. Helaas niets van dat alles. Ook geen fietsenrek, kennelijk is dat toch echt iets Randstedelijks dat zelfs de chicste restaurants een fietsenrek hebben. Dus dan maar ergens in een van de vele lege parkeervakken gedropt en ons bij de ontvangstbalie maar cynisch-verwijtend verontschuldigd dat we een parkeervak tot fietsenstalling omgebouwd hebben.
Het was een donderdag-avond en het reserveringssysteem liet nog opties zien, dus we verwachtten niet de meest drukke restaurantavond. Maar een private-dinner dan ook weer niet. Gelukkig liep het verder op de avond wat meer vol, zodat er uiteindelijk in totaal 8 gasten waren. Aan de ene kant twee enigszins brallerige voormalige corps-studentjes die moesten laten weten dat ze een wijnkelder hebben en net op terugweg uit Frankrijk zijn. Aan de andere kant een een soort Christine Lagarde (of misschien was het wel Lagarde herself?) met haar man. En nog een redelijk normaal lokaal stel. En wij dus, uitgehongerd van een dag fietsen met de meest nette kleren die op kampeervakantie meekunnen.
Het restaurant zelf, is gevestigd in een oude hoeve. Chique maar wellicht enigszins gedateerd ingericht met aan de muren schilderijen van keukentaferelen. Zeg maar het type schilderij dat je van je hobby-schilderende schoonmoeder krijgt en dan uit goed fatsoen niet, niet durft op te hangen. Gelukkig heb ik begrepen dat ze binnenkort gaan verbouwen. Oh ja, en de naam van de kok: Robin van de Bunt. Nadat je er geweest bent, vergeet je hem nooit meer. Zijn naam staat met koeienletters op de keuken waar je langs loopt, op de menukaart die op tafel staat, op de servetten en op de handdoekjes op de WC. En mocht je dat ontgaan zijn: Bijna elk menu wordt geserveerd met: "Robin heeft vanavond xxx voor u klaargemaakt.". Tja. Wat moet ik er van zeggen...
Dan uiteraard het belangrijkste: het eten. Het restaurant heeft een spannend klinkende Japans-achtige menukaart (最高の5年) die mij uiteindelijk over de streep trok om er naar toe te gaan. Het begon met een hele spannende amuse van een sorbet met een warme garnalenbouillon, echt een fantastisch contrasterende combinatie. Daarna kwamen nog een paar amuses, waaronder een heerlijk visballetje van octopus met bonito. Grappig was dat de bonitovlokken door de warmte van het balletje bewogen, samen met de ietwat elastische structuur van de stukjes octopus riep dit gerecht op een plezierig-spannende manier ook wat weerzin op. Een soort culinair bungeejumpen waarbij je even je diepste angsten moet overwinnen. Vervolgens kwamen nog wat oesters, waarvan volgens mij de unique selling point was dat er een scheut stikstof overheen ging waardoor de garnering van zeewier sterker ging ruiken. Op stikstof zijn ze bij de Leuf trouwens verzot, want die kwam meerdere keren terug. Je moet toch iets, als je in een tank geïnvesteerd hebt.
Vervolgens begonnen de verschillende gerechten uit het menu. De zeebaars was lekker maar had voor mijn gevoel teveel
Kewpie-Mayonaise Rouille over zich heen, waardoor je eigenlijk geen zeebaars meer proefde. De langoustine in Tom Kha Kai-saus was dan weer heerlijk, net genoeg pit om het een beetje warm te krijgen maar zonder de langoustine te overheersen, waarbij de langoustine ook nog eens een prima bite had. Bij het hoofdgerecht van ribeye met aubergine hadden ze wat mij betreft de ribeye mogen weglaten. Niets mis mee maar de langzaamgegaarde aubergine stal de show: vol smaak, een enigszins elastische bite Wat mij betreft hadden ze daar een vegetarisch gerecht van mogen maken. Als je een groente zo fantastisch, waarom zou je dan nog een relatief saai stukje vlees erbij doen?
Het dessert was yuzu, gemaakt van yuzu met yuzu. Een nep-yuzu gemaakt van witte chocolademouse met yuzu. yuzu parfait, gedroogde yuzu, yuzu-mouse. En dan nog een wolk stikstof erover heen. Alleen het bestek was niet gemaakt van yuzu. Erg lekker, dat wel.
Al met al weten ze in de keuken heel goed wat ze aan het doen zijn, echt sterrenniveau, foutloze perfectie. Het was hooguit af en toe een beetje saai. Je kunt er wel een fantastisch Aziatisch thema aan ophangen, maar uiteindelijk is het voornamelijk klassieke Franse keuken met alleen hier een drupje soja, daar een lepeltje miso en wat citroengras in plaats van peterselie. Het had allemaal iets spannender en gedurfder gemogen.
En de bediening is prima. Kan ook haast niet anders bij 8 gasten en 3 man bediening. Bij binnenkomst nog een beetje onwennig formeel maar later op de avond werd het gelukkig allemaal wat relaxter. En aardig dat ze een paar keer het restje uit een bijna lege fles wijn bij mij achterlieten
Kosten?375,- voor 2 personen inclusief halve wijnarrangementen, aperitief vooraf en koffie en wijn na.
Cijfer?Lastig. Qua sfeer is het niet helemaal mijn restaurant en ik zal er ook niet zo snel nog eens komen. Tegelijkertijd was het eten echt heel goed, ondanks dat het een beetje saai was. En de bediening is uiterst professioneel, vriendelijk en efficiënt. Als jonge (euh, 40'ers), hippe GL/D66-stemmende randstadbewoner heb je hier vrij weinig te zoeken. Maar als wat conservatief, ouder echtpaar van gegoede stand kun je hier prima terecht. Dus zeg maar een 8.