LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Het was heerlijk loopweer! Ik heb vandaag de kwart marathon gelopen. Wel een hele slechte tijd, maar ben er erg blij mee gezien alle medische behandelingen die ik het afgelopen jaar heb gehad 
Ik overweeg hem ook. 9 marathons gelopen, maar R'dam nog nooit... en ik heb de najaarsgolf nu gemist.quote:
In school we learn that mistakes are bad, and we are punished for making them. Yet, if you look at the way humans are designed to learn, we learn by making mistakes.If we never fell down, we would never walk. Robert Kiyosaki
Het was volgens mij echt ideaal weer vandaag, al heb ik ook wel aardig wat mensen gezien/gehoord met kramp.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Op zaterdag 8 februari 2014 23:39 schreef Slaapscheet het volgende:
Oke, MichaelScott, je bent geweldig. :D
De app was kut, het evenement fantastisch. Zelf heb ik de "kwart" marathon gelopen (het was eerder 10.4) en daarna op 29.5/40.5 iedereen vooruit geschreeuwd. De marathonners gesloopte benen, ik gesloopte stembanden. Prima dag dus 
Het was een fantastische maand, met al die marathons in het land. Echt super van genoten. Uniek.
Zelf liep ik de halve in Eindhoven. Volgend jaar daar de hele doen.
Zelf liep ik de halve in Eindhoven. Volgend jaar daar de hele doen.
Zeeuwse mossels kunnen altijd!
Heerlijk om ook alles weer te zien! Vanochtend startte hier ook weer de plaatselijke, alom beruchte Bertusloop weer, na een hele lange tijd. Daar ben ik even gaan kijken.
En ik liep 100m hard van een viaduct af gisterochtend. Ik heb hardlopen behoorlijk afgeschreven voorlopig, maar doe nu een soort stom actief wandelen, en tijdens die training mag je stukjes hardlopen. En wtf, wat viel er te verliezen? Heerlijk was het.
En Lee leeft nog
En ik liep 100m hard van een viaduct af gisterochtend. Ik heb hardlopen behoorlijk afgeschreven voorlopig, maar doe nu een soort stom actief wandelen, en tijdens die training mag je stukjes hardlopen. En wtf, wat viel er te verliezen? Heerlijk was het.
En Lee leeft nog
Nou, ik deed er slechts 1 uur langer over dan de winnaar
Het was inderdaad een prachtige loopdag, voor mij de mooiste (in ieder geval de mooiste marathon van Nederland) maar ook de pijnlijkste
Het was toch wel verraderlijk koud 's ochtends, en ik stond eigenlijk te lang stil in het startvak. Dat is achteraf denk ik de reden geweest dat ik al heel snel verkrampte bovenbenen kreeg, na 10km 1 been en voor het 15km punt deden alletwee mijn benen flink zeer. Het gekke was dat ik me mentaal en conditioneel de hele dag zooo sterk voelde, waardoor ik niet in paniek raakte maar vrij snel bij mezelf kon aanvoelen of ik dit tempo ondanks de pijn nog 2 uur zou volhouden. Mijn gevoel was dat dit best zou lukken, ik dacht ook terug aan mijn eerste marathon ooit waar ik vanaf 26km ook echt houten benen had.
Dit ging ook eigenlijk heel goed, tot 30km tikte ik ieder 5km blokje in ca 21.30 af, ik kwam zelfs dicht in de buurt bij de 3 uur prognose. Ik had op 5 plekken langs het parcours mensen met een bidon staan, en ik besefte me dat het nu extra belangrijk was om me aan mijn voedingsplan te houden, dus ik heb alle bidons helemaal leeggedronken en al mijn gelletjes genomen en nog een magnesiumkoker. Mijn hartslag bleef ook echt lager op dit tempo dan op alle trainingen en de kilometers vlogen zo snel voorbij!
Helaas begonnen de strijd van de beenspieren vanaf 30km toch wel echt zijn tol te eisen en van 30 tot 35km moest ik 30 seconden toegeven op mijn schema en van 35 tot 40 nog eens 1,5 minuut. Ik had nog steeds niet het gevoel dat ik super diep hoefde te gaan maar mijn benen konden gewoon echt niet sneller. Ik was wel trots op mezelf dat ik heel de tijd heel goed naar mijn lichaam luisterde waardoor ik het tempo toch nog best vlak kon houden, alleen 10-15 seconde langzamer per kilometer, in plaats van helemaal in te storten of echt met kramp langs de kant moeten staan. De sfeer en al het publiek overal hielp hier ook wel echt bij, ik bleef de hele tijd zo positief!
Maar de laatste kilometers duurden toch wel echt lang. Toen ik de streep van 'nog 1000' zag staan, dacht ik nu kan het toch niet lang meer duren, maar dan komt er nog een bocht en duurt het echt nog lang voor je de finish ziet. Heel kleine eindstreep er nog uit weten te persen en uiteindelijk binnen op 3.03.23!
Ik formuleer bij een marathon altijd 3 doelen. Van tevoren had ik bedacht dat 3.03 mijn realistisch doel was, 3.00 mijn doel voor als het echt een wonderdag zou zijn en <3.10 (dus PR) het plan C als er dingen echt tegen zouden zitten. Dus eigenlijk heb ik gewoon mijn doel gehaald en ben ik super tevreden! Ergens denk ik wel 'wat als' ik die kramp niet had gehad, omdat ik me conditioneel zooo fit voelde en mijn hartslag nu ook 10 tikken lager was dan eerdere marathons. Maar goed, in het voorjaar is er wellicht al weer een kans
De struggle is wel echt real sinds gisterenmiddag, ik kan niet eens mijn eigen schoenen aantrekken en ik moet op handen en voeten de trap op
En gisteren gaf iemand me een positief bedoelde schouderklop maar doordat mijn benen zichzelf niet meer kunnen stabiliseren lag ik daardoor bijna op de grond.
Maar goed, de pijn is een tastbare herinnering aan een mooie dag en zal morgen al wel minder zijn.
Het was inderdaad een prachtige loopdag, voor mij de mooiste (in ieder geval de mooiste marathon van Nederland) maar ook de pijnlijkste
Het was toch wel verraderlijk koud 's ochtends, en ik stond eigenlijk te lang stil in het startvak. Dat is achteraf denk ik de reden geweest dat ik al heel snel verkrampte bovenbenen kreeg, na 10km 1 been en voor het 15km punt deden alletwee mijn benen flink zeer. Het gekke was dat ik me mentaal en conditioneel de hele dag zooo sterk voelde, waardoor ik niet in paniek raakte maar vrij snel bij mezelf kon aanvoelen of ik dit tempo ondanks de pijn nog 2 uur zou volhouden. Mijn gevoel was dat dit best zou lukken, ik dacht ook terug aan mijn eerste marathon ooit waar ik vanaf 26km ook echt houten benen had.
Dit ging ook eigenlijk heel goed, tot 30km tikte ik ieder 5km blokje in ca 21.30 af, ik kwam zelfs dicht in de buurt bij de 3 uur prognose. Ik had op 5 plekken langs het parcours mensen met een bidon staan, en ik besefte me dat het nu extra belangrijk was om me aan mijn voedingsplan te houden, dus ik heb alle bidons helemaal leeggedronken en al mijn gelletjes genomen en nog een magnesiumkoker. Mijn hartslag bleef ook echt lager op dit tempo dan op alle trainingen en de kilometers vlogen zo snel voorbij!
Helaas begonnen de strijd van de beenspieren vanaf 30km toch wel echt zijn tol te eisen en van 30 tot 35km moest ik 30 seconden toegeven op mijn schema en van 35 tot 40 nog eens 1,5 minuut. Ik had nog steeds niet het gevoel dat ik super diep hoefde te gaan maar mijn benen konden gewoon echt niet sneller. Ik was wel trots op mezelf dat ik heel de tijd heel goed naar mijn lichaam luisterde waardoor ik het tempo toch nog best vlak kon houden, alleen 10-15 seconde langzamer per kilometer, in plaats van helemaal in te storten of echt met kramp langs de kant moeten staan. De sfeer en al het publiek overal hielp hier ook wel echt bij, ik bleef de hele tijd zo positief!
Maar de laatste kilometers duurden toch wel echt lang. Toen ik de streep van 'nog 1000' zag staan, dacht ik nu kan het toch niet lang meer duren, maar dan komt er nog een bocht en duurt het echt nog lang voor je de finish ziet. Heel kleine eindstreep er nog uit weten te persen en uiteindelijk binnen op 3.03.23!
Ik formuleer bij een marathon altijd 3 doelen. Van tevoren had ik bedacht dat 3.03 mijn realistisch doel was, 3.00 mijn doel voor als het echt een wonderdag zou zijn en <3.10 (dus PR) het plan C als er dingen echt tegen zouden zitten. Dus eigenlijk heb ik gewoon mijn doel gehaald en ben ik super tevreden! Ergens denk ik wel 'wat als' ik die kramp niet had gehad, omdat ik me conditioneel zooo fit voelde en mijn hartslag nu ook 10 tikken lager was dan eerdere marathons. Maar goed, in het voorjaar is er wellicht al weer een kans
De struggle is wel echt real sinds gisterenmiddag, ik kan niet eens mijn eigen schoenen aantrekken en ik moet op handen en voeten de trap op
En gisteren gaf iemand me een positief bedoelde schouderklop maar doordat mijn benen zichzelf niet meer kunnen stabiliseren lag ik daardoor bijna op de grond.Maar goed, de pijn is een tastbare herinnering aan een mooie dag en zal morgen al wel minder zijn.
Ik hou van mij van mij van mij en van geen ander, want ik ben verreweg de leukste die ik ken!
Ook ik heb ondanks mijn nek/rug blessure nog een marathon weten af te vinken dit weekend. Geen pr of doel, behalve finishen. Zo rond de 33 kwam de kramp in 1 kuit op zetten. Dat bleek beheersbaar door een iets lager tempo te blijven rennen, wat ongemerkt afgestraft werd als ik het ritme van de muziek weer opzocht.
Voor het eerst sinds tijden (een jaar?) weer eens echt spierpijn en garmin die vindt dat ik te intensief bezig was. Wat me dan maar weer sterkt dat ik de rest van het jaar eigenlijk wel lekker door loop. Nu op naar het voorjaar voor wel een PR.
[ Bericht 0% gewijzigd door Pharkus op 25-10-2021 15:30:15 ]
Voor het eerst sinds tijden (een jaar?) weer eens echt spierpijn en garmin die vindt dat ik te intensief bezig was. Wat me dan maar weer sterkt dat ik de rest van het jaar eigenlijk wel lekker door loop. Nu op naar het voorjaar voor wel een PR.
[ Bericht 0% gewijzigd door Pharkus op 25-10-2021 15:30:15 ]
Een vel leeg papier kan altijd nog een mooie tekening worden.
De sfeer in Rotterdam was magisch. Echt intens van genoten. Dat de dag eindigde met een clubgenoot als laatste loper maakte het helemaal af.
En heeft Schuifpui nog de marathon gelopen?
In theory there is no difference between theory and practice. In practice there is.
Ik denk dat dit m wasquote:Op dinsdag 26 oktober 2021 19:38 schreef slacker_nl het volgende:
En heeft Schuifpui nog de marathon gelopen?
https://www.ad.nl/riviere(...)ntaarnpaal~abf802ce/
Wat een toffe verhalen en beelden
Ik gok dat ik vanaf kerst mooi richting 10 april ga trainen. Misschien wel net Trenara, iemand daar ervaring mee?
En ik zoek een nieuwe tight, het wordt immers binnenkort koud en tips zijn welkom.
Ik gok dat ik vanaf kerst mooi richting 10 april ga trainen. Misschien wel net Trenara, iemand daar ervaring mee?
En ik zoek een nieuwe tight, het wordt immers binnenkort koud en tips zijn welkom.
If you shoot this man, you die next. Repeat. If you shoot this man, you die next.
Gefeliciteerd, LT, met je prachtige marathonprestatie! 
Dat verhaal van de bovenbenen herken ik een beetje uit Londen. Conditioneel voelde ik me supergoed, maar die benen werden steeds strakker en zwaarder. Zo blij dat ik toen niet met kramp geparkeerd stond.
Zondag liep ik niet met een vast doel in gedachten. Met mijn huidige snelheid/conditie zou sub4 echt wel te doen moeten zijn, gezien het goede weer. Maar ja, Londen heeft er goed ingehakt.
En de laatste week had ik een drukke werkweek, weinig slaap, weinig getraind, mijn astmapufje bleek al een tijdje op te zijn (help mijn longconditie is verdwenen!). Al met al dus weinig vertrouwen op een goede, makkelijke marathon. Voor zover een 3e marathon in zo'n korte tijd makkelijk kan zijn.
Maar het scheelt dat ik mijn PR in Londen al had gelopen. Rotterdam was een soort bonusmarathon/joker, ik hoefde niet meer per se zo hard, het was meer voor de sfeer. Zeker ook omdat ik zo benieuwd was naar hoe mijn clubgenootjes het zouden doen. Een enkeling liep voor het eerst de M, na 2 jaar trainen!
Zij startten wel in een ander startvak en hebben twee aan twee met elkaar gelopen. Prachtige foto's waarin ze hand in hand finishen. Ik liep alles alleen (met 20.000 anderen). Dat vind ik wel jammer, maar zo loop ik wel het prettigst.
Ik wist wel dat ik een iets hoger tempo zou aanhouden dan wat ik normaal zou doen voor een sub 4, omdat ik weet dat mijn basistempo nu iets hoger ligt. Maar mocht ik merken dat het niet gaat en ik niet meer kan genieten, dan kan ik ook makkelijk alle doelen loslaten en gewoon lekker zwaaien naar het publiek terwijl ik blij naar de finish dribbel.
Misschien is het ook daarom wel dat ik nooit zenuwachtig ben.
Wel de kippenvelmomenten vooraf! Als je naar het startvak loopt, al die zenuwachtige lopers ziet dribbelen en hobbelen, al die mensen in het startvak zo gefocust ziet staan. En dan natuurlijk de speaker, de rondvliegende helikopter, de opzwepende muziekjes, en Lee!
Maar ja, na een trage eerste kilometer (want toch best druk met zoveel mensen op zo'n brug, en uiteraard weer een pace-groep die de hele weg blokkeert en nee, ik ga me dan niet in bochten wringen en over stoeprandjes vliegen), ben ik daarna toch wat sneller gaan lopen dan die 5:30. Dat ging best prima, tot we op het Havenspoorpad aankwamen, waar het naar mijn mening eigenlijk te smal is voor zo'n grote marathon. Af en toe toch wat remmen, en bijna op voeten trappen. Eenmaal van dat pad af zag ik al gauw Zwabber die me kwam aanmoedigen (maar er eigenlijk vooral als taak had om zijn collega van voorraad te voorzien, dat was al afgesproken nog voordat wij samen waren).
Netjes mijn gelletjes gepakt, en alle bekertjes water. Richting 21k liep ik nog een heel erg mooie tijd, maar merkte ik wel dat ik het lastiger begon te krijgen. Misschien toch iets te snel had gelopen, want soms had ik kilometertijden die toch wel 10-15 seconden sneller zijn dan ik wilde, maar echt langzamer lopen lukte ook niet goed, want ik zat in zo'n lekker ritme.
Ik twijfelde nog wel even of ik hetzelfde zou doen als in Berlijn: Zwabber bellen om te laten weten dat ik op duurlooptempo door zou gaan. Maar ja, eigenlijk ging het ook nog wel met de benen. Dus ik probeerde het tempo nog door te trekken naar de 28k (het moment in Berlijn dat ik belde) en dat lukte goed, want de Erasmusbrug zat er bij, en daar heb ik door de adrenaline twee veel te snelle kilometers gelopen.
Daarna zou ik Zwabber weer zien, maar die heb ik dus gewoon gemist. Wel zag ik een andere bekende, die ik totaal niet had verwacht. Dus dan ga je toch weer wat harder en toch maar weer door. Nou, dan maar doortrekken naar de 32k, en dan kijken hoe de laatste 10 gaan, dan mocht ik eventueel wel wat rusten van mezelf.
Toen gingen we het bos in, en dat was mentaal behoorlijk zwaar, maar de schaduw vond ik erg fijn. Ik ben er zo een die zelfs in dit seizoen nog last van de zon kan hebben. Ik heb toen ook vooral veel bekertjes water over me heen gegoten.
Op een gegeven moment kreeg ik ineens een krampscheut in mijn kuit. Poeh hee, daar schrok ik even van, alsof je een schok krijgt. Gelukkig kon ik wel doorlopen, maar wel iets voorzichtiger. En even later weer een krampscheut in mijn lies. Hetzelfde verhaal, gewoon ietsje rustiger doorlopen, maar wel tempo blijven houden.
Dat is de laatste kilometers zo gebleven, alhoewel ik het idee had dat als ik iets zou versnellen en dus mijn benen anders zou bewegen het ook minder krampscheuten gaf, maar toch durfde ik niet nog harder te lopen. Het was een soort balans vinden tussen net niet in de kramp schieten en wel weer voldoende snelheid maken om het toch goed uit te lopen. Aangezien ik in het begin zo snel had gelopen dat ik een behoorlijke buffer had, probeerde ik die voorsprong op mijn eigen PR, en zelfs op de 3:50 pacers, toch maar te behouden, want het zou toch zonde zijn als ik dat liet lopen. Als er geen gekke dingen gebeuren, zou het me nog lukken ook.
Misschien is het ook de kramp, waardoor ik het mentaal iets minder moeilijk kreeg, het is toch een soort afleiding.
Wat ook een enorme afleiding is, is natuurlijk Crooswijk! En de Coolsingel!
Daar krijg je zo'n boost van, ik heb het gevoel gehad dat ik toen kon sprinten (wat natuurlijk niet zo was, dan had ik echt op de grond gelegen).
Eenmaal over de finish was ik kapot. Mijn benen deden pijn. Ik barstte in tranen uit, wat een ontlading, wat een blijdschap, wat was ik trots op mezelf dat ik weer een PR heb gelopen.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar elke keer ben ik na de finish weer blij, verbaasd en dankbaar dat ik weer een marathon heb kunnen lopen, ook al weet ik al lang dat ik dat kan. De marathon doet gekke dingen met je.
Na afloop Zwabber en mijn clubgenoten opgezocht. En iedereen is gefinisht, iedereen was zo blij.
We zijn nog steeds aan het nagenieten, alle filmpjes en foto's aan het bekijken. Heerlijk!
Ondertussen 2 dagen verder, en ik kan de trap redelijk soepel af. Door de benen zakken is nog gevoelig.
En geen zwart gat voor mij, want komend weekend is de Droomtijdloop. Daarna nog de Zevenheuvelenloop, de Bruggenloop en volgend jaar de Stevensloop triple +, en uiteraard weer Rotterdam.
Hardlopen
Dat verhaal van de bovenbenen herken ik een beetje uit Londen. Conditioneel voelde ik me supergoed, maar die benen werden steeds strakker en zwaarder. Zo blij dat ik toen niet met kramp geparkeerd stond.
Hahaha, die heb ik in het begin ingehaald. Hij had zo in Londen mee kunnen doen. Geweldig!quote:Op dinsdag 26 oktober 2021 19:44 schreef NightDancert het volgende:
[..]
Ik denk dat dit m was
https://www.ad.nl/riviere(...)ntaarnpaal~abf802ce/
Zondag liep ik niet met een vast doel in gedachten. Met mijn huidige snelheid/conditie zou sub4 echt wel te doen moeten zijn, gezien het goede weer. Maar ja, Londen heeft er goed ingehakt.
En de laatste week had ik een drukke werkweek, weinig slaap, weinig getraind, mijn astmapufje bleek al een tijdje op te zijn (help mijn longconditie is verdwenen!). Al met al dus weinig vertrouwen op een goede, makkelijke marathon. Voor zover een 3e marathon in zo'n korte tijd makkelijk kan zijn.
Maar het scheelt dat ik mijn PR in Londen al had gelopen. Rotterdam was een soort bonusmarathon/joker, ik hoefde niet meer per se zo hard, het was meer voor de sfeer. Zeker ook omdat ik zo benieuwd was naar hoe mijn clubgenootjes het zouden doen. Een enkeling liep voor het eerst de M, na 2 jaar trainen!
Zij startten wel in een ander startvak en hebben twee aan twee met elkaar gelopen. Prachtige foto's waarin ze hand in hand finishen. Ik liep alles alleen (met 20.000 anderen). Dat vind ik wel jammer, maar zo loop ik wel het prettigst.
Ik wist wel dat ik een iets hoger tempo zou aanhouden dan wat ik normaal zou doen voor een sub 4, omdat ik weet dat mijn basistempo nu iets hoger ligt. Maar mocht ik merken dat het niet gaat en ik niet meer kan genieten, dan kan ik ook makkelijk alle doelen loslaten en gewoon lekker zwaaien naar het publiek terwijl ik blij naar de finish dribbel.
Misschien is het ook daarom wel dat ik nooit zenuwachtig ben.
Wel de kippenvelmomenten vooraf! Als je naar het startvak loopt, al die zenuwachtige lopers ziet dribbelen en hobbelen, al die mensen in het startvak zo gefocust ziet staan. En dan natuurlijk de speaker, de rondvliegende helikopter, de opzwepende muziekjes, en Lee!
Maar ja, na een trage eerste kilometer (want toch best druk met zoveel mensen op zo'n brug, en uiteraard weer een pace-groep die de hele weg blokkeert en nee, ik ga me dan niet in bochten wringen en over stoeprandjes vliegen), ben ik daarna toch wat sneller gaan lopen dan die 5:30. Dat ging best prima, tot we op het Havenspoorpad aankwamen, waar het naar mijn mening eigenlijk te smal is voor zo'n grote marathon. Af en toe toch wat remmen, en bijna op voeten trappen. Eenmaal van dat pad af zag ik al gauw Zwabber die me kwam aanmoedigen (maar er eigenlijk vooral als taak had om zijn collega van voorraad te voorzien, dat was al afgesproken nog voordat wij samen waren).
Netjes mijn gelletjes gepakt, en alle bekertjes water. Richting 21k liep ik nog een heel erg mooie tijd, maar merkte ik wel dat ik het lastiger begon te krijgen. Misschien toch iets te snel had gelopen, want soms had ik kilometertijden die toch wel 10-15 seconden sneller zijn dan ik wilde, maar echt langzamer lopen lukte ook niet goed, want ik zat in zo'n lekker ritme.
Ik twijfelde nog wel even of ik hetzelfde zou doen als in Berlijn: Zwabber bellen om te laten weten dat ik op duurlooptempo door zou gaan. Maar ja, eigenlijk ging het ook nog wel met de benen. Dus ik probeerde het tempo nog door te trekken naar de 28k (het moment in Berlijn dat ik belde) en dat lukte goed, want de Erasmusbrug zat er bij, en daar heb ik door de adrenaline twee veel te snelle kilometers gelopen.
Daarna zou ik Zwabber weer zien, maar die heb ik dus gewoon gemist. Wel zag ik een andere bekende, die ik totaal niet had verwacht. Dus dan ga je toch weer wat harder en toch maar weer door. Nou, dan maar doortrekken naar de 32k, en dan kijken hoe de laatste 10 gaan, dan mocht ik eventueel wel wat rusten van mezelf.
Toen gingen we het bos in, en dat was mentaal behoorlijk zwaar, maar de schaduw vond ik erg fijn. Ik ben er zo een die zelfs in dit seizoen nog last van de zon kan hebben. Ik heb toen ook vooral veel bekertjes water over me heen gegoten.
Op een gegeven moment kreeg ik ineens een krampscheut in mijn kuit. Poeh hee, daar schrok ik even van, alsof je een schok krijgt. Gelukkig kon ik wel doorlopen, maar wel iets voorzichtiger. En even later weer een krampscheut in mijn lies. Hetzelfde verhaal, gewoon ietsje rustiger doorlopen, maar wel tempo blijven houden.
Dat is de laatste kilometers zo gebleven, alhoewel ik het idee had dat als ik iets zou versnellen en dus mijn benen anders zou bewegen het ook minder krampscheuten gaf, maar toch durfde ik niet nog harder te lopen. Het was een soort balans vinden tussen net niet in de kramp schieten en wel weer voldoende snelheid maken om het toch goed uit te lopen. Aangezien ik in het begin zo snel had gelopen dat ik een behoorlijke buffer had, probeerde ik die voorsprong op mijn eigen PR, en zelfs op de 3:50 pacers, toch maar te behouden, want het zou toch zonde zijn als ik dat liet lopen. Als er geen gekke dingen gebeuren, zou het me nog lukken ook.
Misschien is het ook de kramp, waardoor ik het mentaal iets minder moeilijk kreeg, het is toch een soort afleiding.
Wat ook een enorme afleiding is, is natuurlijk Crooswijk! En de Coolsingel!
Daar krijg je zo'n boost van, ik heb het gevoel gehad dat ik toen kon sprinten (wat natuurlijk niet zo was, dan had ik echt op de grond gelegen).
Eenmaal over de finish was ik kapot. Mijn benen deden pijn. Ik barstte in tranen uit, wat een ontlading, wat een blijdschap, wat was ik trots op mezelf dat ik weer een PR heb gelopen.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar elke keer ben ik na de finish weer blij, verbaasd en dankbaar dat ik weer een marathon heb kunnen lopen, ook al weet ik al lang dat ik dat kan. De marathon doet gekke dingen met je.
Na afloop Zwabber en mijn clubgenoten opgezocht. En iedereen is gefinisht, iedereen was zo blij.
We zijn nog steeds aan het nagenieten, alle filmpjes en foto's aan het bekijken. Heerlijk!
Ondertussen 2 dagen verder, en ik kan de trap redelijk soepel af. Door de benen zakken is nog gevoelig.
En geen zwart gat voor mij, want komend weekend is de Droomtijdloop. Daarna nog de Zevenheuvelenloop, de Bruggenloop en volgend jaar de Stevensloop triple +, en uiteraard weer Rotterdam.
Hardlopen
Niet eens heel veel meer dan normaal. Ik laat het mezelf wel toe wat meer te eten na een marathon (heb nog wat melkbroodjes liggen, dus die eet ik dan nog extra). En op de stapeldagen vooral winegums.quote:
[..]
Hoeveel eet jij op een dag? Je moet echt bizar veel eten om te herstelen van een marathon lijkt me. Je hebt geen grammetje glycogeen over in je lichaam na omgeveer 4 uur hardlopen.
Het is deels ook vetverbranding, en ik neem ook 6 gelletjes tijdens de marathon.
Mocht iemand trouwens nog een Activity tracker willen voor weinig duur geld. Ik heb nog een nieuwe Garmin vivosmart 4 liggen. Netjes in een ongeopende doos.
edit: verkocht
[ Bericht 1% gewijzigd door mosselmossel op 27-10-2021 17:36:30 (verkocht) ]
edit: verkocht
[ Bericht 1% gewijzigd door mosselmossel op 27-10-2021 17:36:30 (verkocht) ]
Zeeuwse mossels kunnen altijd!
Nog steeds heftig ontstoken tenen, heeft iemand daar naast soda badjes nog een goede remedie voor?
Ik hou van mij van mij van mij en van geen ander, want ik ben verreweg de leukste die ik ken!
Ik doe wel eens Biotex.quote:
Nog steeds heftig ontstoken tenen, heeft iemand daar naast soda badjes nog een goede remedie voor?
It has to mean something
Could never mean more than a sacrifice
Could never mean more than a sacrifice
Hoe bevalt het je? Ik ben erg benieuwd naar de trainingsschema's van Garmin. Volgens de omschrijving past het zich aan jou aan, maar ik ben argwanend.quote:Op zaterdag 9 oktober 2021 15:17 schreef DeLuna het volgende:
Ik ben begonnen met een 10km schema op mijn Garmin van Jeff Galloway, die is heel erg van de Run Walk Run dus dat is weer een hele andere benadering van hardlopen dan ik eerder heb gedaan.
Clap your hands if you're working too hard
Ik ben er zo tevreden over dat ik weer op mijn eigen manier ben gaan trainen. Galloway is nogal van het wandelen en ik niet zo. En weinig variërend programma ook.quote:Op zondag 31 oktober 2021 21:04 schreef Snolkelderij het volgende:
[..]
Hoe bevalt het je? Ik ben erg benieuwd naar de trainingsschema's van Garmin. Volgens de omschrijving past het zich aan jou aan, maar ik ben argwanend.
❤ Pino112 ❤ | FeanFan | heywoodugod _O_
Ik heb die van Greg McMillan gedaan voor de HM. Had op reddit gelezen dat de schema's van Jeff niet altijd kloppen omdat er soms dingen misgaan met mijl naar km omrekeningen en dan moet je ineens uit het niks enorme afstanden lopen. Kan trouwens best dat die dingen inmiddels gecorrigeerd zijn. Maar ik had geen zin om het risico te nemen en het walk-run idee van Jeff had ik ook niet nodig, ik kon toen ik aan het schema begon al zo'n 20 km aan een stuk rennen.quote:
[..]
Hoe bevalt het je? Ik ben erg benieuwd naar de trainingsschema's van Garmin. Volgens de omschrijving past het zich aan jou aan, maar ik ben argwanend.
Het schema van Greg (voor HM, met een tijddoel) paste in ieder geval prima bij me. Ik had ervoor gekozen om 4 keer in de week te lopen en vaak was dat 2-3 keer rustig lopen en 1-2 keer een lange loop of een intervaltraining. De laatste paar weken van het schema moest ik vooral tempoloopjes doen op mijn wedstrijd-doeltempo of op een iets sneller tempo. Ik vond het een leuke afwisseling en vooral die tempoloopjes waren erg leerzaam, ik had nog niet eerder geoefend met het 20-30 minuten lang volhouden van een doeltempo. Er zaten een aantal trainingen tussen waarvan ik niet dacht dat ik ze zou kunnen doen, bijvoorbeeld 45 minuten mijn wedstrijd-doeltempo terwijl ik de dag ervoor al 15 km had gerend, maar Greg geeft je ook altijd een optie om je training in te korten en toen heb ik 30 minuten tempo gedaan ipv 45.
Ik had over de variatie niet te klagen trouwens. Ik zal even wat dingen noemen die ik heb gedaan:
- Strides 8-12x 20 seconden met 45 seconden rust, en 15 min warm-up 15 min cool-down
- Lange duurloop, varieerde van 16 km tot 21 km
- Korte duurloop, zo'n 7-10 km
- Intervallen 6x 1 min snel, 6x 30 sec nog sneller, tussendoor 1 min pauze, 15 min warm-up 15 min cool-down
- Intervallen 3x 4-5 min snel (3 min pauze), 6x 30 sec nog sneller (1 min pauze), zelfde warm-up en cool-down
- Intervallen 8x800m op intimiderend tempo, 400 m rust, zelfde warm-up en cool-down (Uitdagend!)
- Korte progressieve loop: 25 min duurloop, 10 min snel, 5 min cool-down.
- Lange progressieve loop: 65-75 min duurloop, 10 min snel, 5 min nog sneller, 5 min cool-down. (Uitdagend!)
- Tempoloop: 20-30 min op wedstrijd-doeltempo, 15 min warm-up, 15 cool-down
- Tempoloop sneller: 15-20 min op sneller dan wedstrijd-doeltempo, zelfde warm-up en cool-down
[ Bericht 20% gewijzigd door Tele6 op 31-10-2021 21:21:13 ]
Dank je @Tele6 !
Dat is wel een heel uitgebreid programma, zoiets had ik niet verwacht. Lijkt me wel wat voor mij. Meestal zoek ik een schemaatje ergens online en dan zet ik dat zelf in mijn horloge.
Ik heb al jaren een Garmin forerunner 235 die nog helemaal goed is, maar ik wil eigenlijk toch een nieuw horloge. Hebben we daar een apart topic voor? Of toch maar hier vragen naar jullie ervaringen?
Ik overweeg de FR55 vanwege wat-ie kan, maar ik vind hem lelijk en groot. De 45s ziet er precies zo uit als ik wil, maar die kan weer veel minder.
Of toch de vivoactive?
Dat is wel een heel uitgebreid programma, zoiets had ik niet verwacht. Lijkt me wel wat voor mij. Meestal zoek ik een schemaatje ergens online en dan zet ik dat zelf in mijn horloge.
Ik heb al jaren een Garmin forerunner 235 die nog helemaal goed is, maar ik wil eigenlijk toch een nieuw horloge. Hebben we daar een apart topic voor? Of toch maar hier vragen naar jullie ervaringen?
Ik overweeg de FR55 vanwege wat-ie kan, maar ik vind hem lelijk en groot. De 45s ziet er precies zo uit als ik wil, maar die kan weer veel minder.
Of toch de vivoactive?
Clap your hands if you're working too hard
Het is echt een volwaardig trainingsschema inderdaad, inclusief een periode van tapering aan het eind. Het leuke is dat je ook nog de mogelijkheid hebt om je schema onderweg aan te passen als blijkt dat het je heel makkelijk af gaat of juist als je het te lastig vindt, dan stel je gewoon je doeltijd wat sneller of langzamer in.quote:
Dank je @:Tele6 !
Dat is wel een heel uitgebreid programma, zoiets had ik niet verwacht. Lijkt me wel wat voor mij. Meestal zoek ik een schemaatje ergens online en dan zet ik dat zelf in mijn horloge.
Ik heb al jaren een Garmin forerunner 235 die nog helemaal goed is, maar ik wil eigenlijk toch een nieuw horloge. Hebben we daar een apart topic voor? Of toch maar hier vragen naar jullie ervaringen?
Ik overweeg de FR55 vanwege wat-ie kan, maar ik vind hem lelijk en groot. De 45s ziet er precies zo uit als ik wil, maar die kan weer veel minder.
Of toch de vivoactive?
Ik heb zelf een Garmin Forerunner 45S. Toen ik 'm kocht was de 55 nog niet uit, en anders was die ook niet in mijn budget geweest. Ik ben heel tevreden met de 45S. Mijn broertje heeft een veel geavanceerder horloge maar hij heeft eigenlijk niks waar ik jaloers op ben en wel een enorme dikke bonk om z'n pols.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |