Een gratis voorproefje van het boek
quote:
PROLOOG
Het leven van François uit de roman Onderworpen (Soumission) van Michel Houellebecq verloopt tamelijk normaal. Het zou ons leven kunnen zijn. Hij is succesvol in zijn werk als universitair docent en geldt als een autoriteit in het werk van de Franse cultschrijver J.K. Huysmans.1 In die hoedanigheid heeft hij kleine triomfen en viert bescheiden successen. Tegelijk is François eenzaam en drankzuchtig, zijn avonden duren lang en er is niets wat hem echt kan bekoren. We maken kennis met hem in het jaar 2022. De moslimbroederschap heeft nipt de verkiezingen gewonnen en zal een sleutelrol gaan spelen in een nieuw te vormen Franse regering. Een van de directe gevolgen is dat de universiteit van Paris-Sorbonne Nouvelle, de plek waar François doceert, wordt omgevormd tot een islamitische universiteit.
In het tumult van de politieke ontwikkelingen is het François vergaan zoals de meeste personages in het oeuvre van Houellebecq. Hij begon ooit fris en welgemoed aan het leven, maar op een bepaald moment zakte de overtuiging in. Zijn werk aan de universiteit bevalt hem, maar echt van harte gaat het niet. Aanvankelijk, in het begin van zijn loopbaan, zijn er avontuurtjes met studentes, maar die belangstelling droogt gaandeweg op. Waarom dat gebeurt is hem niet helemaal duidelijk, er was een vorm van ‘ontmoediging of terneergeslagenheid’ opgetreden.
Om de lange avonden door te komen drinkt hij en ontdekt hij de wereld van de internetpornografie. Hij heeft in de persoon van Myriam een vaste scharrel, maar ook dat dooft langzamerhand uit. Geleidelijk worden de contacten spaarzamer en koeler van toon. En daar is hij dan ten slotte, ‘in de kracht van zijn leven’, maar zonder vrienden en wezenlijke contacten. Hij besluit zijn kansen te wagen bij een escortservice, maar de ontmoeting is niet genoeg om François weer zin te geven in het leven. Ook doodgaan lijkt hem nog wat voorbarig, maar heel veel redenen om verder te leven heeft hij ook niet. Kort na zijn ontmoeting met de escortdames komt zijn vader te overlijden. Hij heeft inmiddels zijn baan verloren, omdat zijn onderzoeksveld niet past bij de nieuwe identiteit van de universiteit. Uiteindelijk verlaat ook Myriam hem; ze had iemand anders ontmoet, maakte ze hem in een bijzin duidelijk.
Na een mentale inzinking besluit François het klooster te bezoeken dat zijn held Huysmans ooit bezocht. Het blijkt een fout. Het klooster is niet meer wat het geweest moet zijn in de tijd dat Huysmans er zijn troost vond. Dichtbij raast de TGV voorbij en ’s nachts wordt hij wakker gehouden door de rode lichtjes op het brandalarm. Op dat punt van zijn leven aangekomen, rock bottom zou je zonder overdrijving kunnen zeggen, ontvangt François een aanbod om de wetenschappelijke editie van het werk van Huysmans te verzorgen voor de fameuze Pléiade-reeks. Een niet te weigeren aanbod, maar met een belangrijke voorwaarde: François zal zich tot de islam moeten bekeren.
In het gesprek over het aanbod wordt hem gevraagd of er obstakels zijn op de weg naar de bekering. De opties worden nagegaan en het pad lijkt geëffend. François is geen katholiek, maar hij is ook geen atheïst. In elk geval niet een die uit overtuiging pleit tegen het bestaan van God, dat zou een lastige horde zijn onderweg naar de omarming van een nieuwe God. Ook heeft hij niet bijster veel op met het humanisme, met het geloof in de mens en de hoop dat dat zijn lot door de tijd en geschiedenis heen gaandeweg zal verbeteren. Er is eigenlijk niets, geen enkel serieus te nemen hobbel onderweg naar een nieuwe levensovertuiging. Na wat dieper graven blijkt er misschien toch iets te zijn; hij is immers een liberaal. Maar wat betekende dat nu eigenlijk, anders dan dat het hem het leven had gegeven van drank, internetpornografie en magnetronmaaltijden?
De balans voor François is een leven van leegte. Zijn leven is die leegte, een zwart gat waarin alles wat van waarde kan zijn, verdwijnt en oplost. In die gapende wond stapt de broederschap. De moslimbroederschap, dat wel, maar dat maakt eigenlijk niet veel uit; hij is er klaar voor. Het liberalisme, het verhaal van de individuele vrijheid, dat was voor François een last gebleken. Zonder richting, zonder doel waren de beloften van vrijheid en mogelijkheid holle frasen gebleken. Wat overbleef, zonder de franjes, was de tredmolen van het consumentisme en de eenzaamheid.
De islam zoals François die leerde kennen, was zacht en gemoedelijk. Zijn eerste vertegenwoordiger verschijnt voor hem vanuit een huis. Rediger, de nieuwe bestuurder van de universiteit, heeft een ‘eigen huis’ constateert François. Een echt huis. Met meubels, met feeërieke vrouwen die door het huis zweven met schalen eten en drank. Het openbaart zich als de mogelijkheid van broederschap en beschaving, gestoken in een soepele kamerjas. Het is een islam zonder het radicale, zonder dood en terroristen. De ruwe randjes zijn weggeschuurd, en wat rest is de mogelijkheid van een verbinding; een ware religie. François ziet zijn overgave niet als een nederlaag. Hij heeft een waarheid gezocht en hij heeft haar gevonden. Weliswaar ligt die buiten zijn eigen bestaan en geeft hij daarmee in zekere zin zichzelf op, maar zijn eenzame zwerftochten met zichzelf en door zichzelf hadden hem voldoende duidelijk gemaakt dat een waarheid om voor te leven alleen gezocht kan worden in en met een gemeenschap. Precies dat heeft hij nu gevonden. Weer kan François dromen van de vrouwen die zijn sponde zullen delen, zoals het was in vroeger tijden, voor de matheid toesloeg. Wel is er iets veranderd. Hij zal weer bij de vrouwen zijn, maar nu als lid van een religie, als onderdeel van een gemeenschap waar liefde is en een doel om voor te leven.
François heeft het contact met een thuis hersteld. Het enige wat hij hoefde te doen was zichzelf onderwerpen.
1 Vooral bekend van zijn boek Tegen de keer (À rebours).Een ander in het Nederlands vertaald werk is de novelle Op drift (À vau l’eau). Het verhaalt de lotgevallen van Folantin, een ambtenaar die een levenslange en ijdele zoektocht onderneemt naar het ideale restaurant. Heel soms heeft Folantin beet, maar na verloop van tijd wordt de jus waterig en het vlees taai, zodat hij weer verder moet.
HET COMPLOTDENKEN VANDAAG
Het is een regenachtige vrijdagavond in september. Ik heb me aangemeld voor een veelbelovende avond. In het tijdsbestek van nog geen twee uur zal ons worden duidelijk gemaakt hoe
een wereldwijd complot van bankiers bezig is een sinistere agenda door te voeren waarin het draait om het krijgen van wereldmacht en onmetelijke rijkdommen.1 De bankiers, dat zijn vooral Joodse bankiers.
De agenda krijgt vorm tegen een achtergrond van bloedige en duistere seksuele rituelen, waarin kinderen misbruikt worden en vastgehouden in ondergrondse tunnels om hun bloed af te nemen en te drinken. Zo kunnen de elites zichzelf jong houden tot de dag waarop ze het stadium van de wereldheerschappij bereikt zullen hebben. De wereldwijde elite: dat is geen fíjne club en vanavond zullen we alles over hen te weten komen. Dat is het affiche van de avond. We gaan met z’n allen op een reis waarin we zullen ontdekken hoe het allemaal echt zit en wat er eigenlijk aan de gang is. Spoiler: het is allemaal niet zoals je denkt dat het is.
Voorafgaand aan de avond heb ik het boek van de spreker gelezen. Een boek dat vol staat met spraakmakende onthullingen, die zo bizar zijn dat geen enkele uitgever zich aan de publicatie van het boek durfde te wagen. Dat vertelt de spreker ons bij z’n introductie. Eentje wilde wel, maar dan moest het onder een dekmantel. Onder een bv van de bv van het bedrijf en daar weer een bv van. Te ingewikkeld allemaal. Daarom heeft de spreker het boek ten langen leste zelf uitgegeven en zijn gemoedstoestand omgezet in het pseudoniem waaronder hij schrijft: B. Izar. Waarom hij dit vertelt? Ik veronderstel om ons duidelijk te maken hoe ver hij heeft moeten en durven gaan om de waarheid bloot te leggen.
Het boek geeft een stevig voorproefje, een gepeperde amuse voor het verloop van de avond. Afgaande op het boek wordt het een achtbaan waarin we van de ene duizelingwekkende onthulling in de andere zullen vallen. Het biedt een inkijkje in een wereld van goed en kwaad. Duistere machten en good guys: Dan Brown meets Batman. We zullen kennismaken met de Illuminati en de cabal. De samenzwering van de rijken en de machtigen om de gewone man en vrouw eronder te krijgen. De sheeple, zoals ze in het boek genoemd worden. Makke schapen die dom en volgzaam worden gemaakt en gehouden worden door de Main Stream Media (MSM). De MSM zoals de NOS, de Volkskrant en de NRC. Dat zijn geen nieuwsgaarders, maar de lange armen van de Illuminati. Het echte nieuws, dat is online te vinden. Op websites. Op YouTube-kanalen – voor zover ze niet afgesloten zijn –, op Facebook of gewoon op Google. Dat laatste is een fantastisch instrument, hoor ik die avond vertellen; het geeft je een oneindige schat aan bronnen en maakt het mogelijk om echt zelf na te denken.
Ik zit inmiddels al een tijdje in de wereld van complotdenkers – zelf spreken ze liever van ‘waarheidszoekers’ – en de namen van de cabal, de groep die heimelijk aan de touwtjes trekt, beginnen bekend te klinken. Het zijn Joodse namen, bankiers en rijke industriëlen zoals De Rothschild, George Soros en Bill Gates. Ze duiken overal op als het ultieme kwaad in de wereld. Je ziet ze langskomen op de You-Tube-kanalen van Robert Jensen (115.000 abonnees) en CaféWeltschmertz (96.000 abonnees). Hun sinistere plannen worden blootgelegd in de Blue Tiger Studio van Tom Zwitzer (30.000 abonnees). Bij het openingsfeestje van de Blue Tiger Studio sprak de Leidse hoogleraar Andreas Kinneging in een toespraak de hoop uit dat het medium zich zou richten op ‘de intellectuele 10 procent van de bevolking’. Dat lijkt niet helemaal gelukt te zijn. Afgaande op de ronkende koppen bij de thema’s – wereldregering 2030, slachtpartij Bill Gates in India, ‘prepare for the Great Awakening’ – is het mainstreamcomplotdenken geworden.
De lijst met alternatieve media dijt uit. Er zijn steeds meer podia waarop we kennis kunnen nemen van de wederwaardigheden van de cabal. We horen erover in de podcast van rapper-complotdenker Lange Frans (inmiddels verwijderd van YouTube) of een Oorlog-ReedsVerloren (50.000 abonnees) van jurist Sven Ake Hulleman. En wanneer je meer wilt weten, kun je erover lezen. Op websites met namen als ninefornews, climategate, finalwakeupcall of iets anders waarin de woorden ‘gate’ en ‘awakening’ zijn verwerkt. In die omgevingen kom je de namen van de cabal tegen met daaromheen nog een spectrum aan Dan Brown-achtige usual suspects: de gewone paus, de zwarte paus, jezuïeten en de vrijmetselaars. En verder de rijken en de machtigen der aarde: Bill Gates, George Soros en politici als Hillary Clinton.
Tijdens de avond merk ik dat vooral de naam Bill Gates heftige reacties oproept onder de aanwezigen. Bij het tonen van zijn afbeelding gaat er een golf van opwinding door het publiek. ‘Vreselijk die man’, zucht mijn buurvrouw. De opwinding is er niet omdat men zich stoort aan het door Gates ontworpen Windows-besturingssysteem, de meeste aanwezigen werken er dagelijks mee, maar omdat hij zich bezighoudt met filantropie. Specifiek gaat het om vaccinatieprogramma’s in Afrika. Dat is maar een dekmantel, zo begrijp ik uit het betoog van een dame die een bedrijf heeft in mindfulness en andere natuurlijke genezingsmiddelen. Het eigenlijke programma van Gates is gericht op wereldheerschappij via chips die worden toegediend bij elke ‘spuit’. Dat weten de meeste aanwezigen wel, maar de dame heeft een onthulling die zelfs door de gevorderde aanwezigen als schokkend wordt ervaren: het is mogelijk dat die microchips worden ingebracht bij coronatesten. Ze zijn ‘heel klein’ weet iemand te vertellen. Dat testen is sowieso geen goed idee, begrijp ik, ze kunnen ‘zo in je hersenen prikken’. Een onthulling die emotionele reacties uitlokt. Van woede tot oprechte verbijstering, ‘hoe kan iemand zo slecht zijn?’
Die wereld stap ik binnen. Fysiek dit keer. Het opschrift op de buitendeur luidt: ‘We volgen hier de regels van het RIVM. Het is uiteraard aan jou hoe je daarmee wilt omgaan.’ Dat zet de toon voor de avond. Dit is een publiek dat de grote motto’s van de Verlichting had kunnen omarmen als die van hen zelf. Het ‘durf te denken’ (sapere aude) van Immanuel Kant of ‘de vrijheid als zelfbeschikking’ (sui juris) van onze eigen Spinoza. Zo zien ze zichzelf. Als mensen die zich ontworstelen aan de greep van Illuminati, banken, de Europese Unie en de leugens van de MSM. Zoals de aanhef luidt van de mail die ik naderhand ontving: ‘beste waarheid zoeker’ (sic). Dat zijn ze hier vanavond, en voor deze avond ben ik een van hen.
Ik ben niet alleen. Ik tel 45 aanwezigen. Wat mij betreft geen slechte score voor een regenachtige avond op een moment dat de coronaepidemie in Nederland en wereldwijd weer oplaait. Het is september 2020 en we zitten op dat moment in de tweede golf van de coronapandemie.
Op de stoelen ligt de Andere Krant editie Vrijheid,verspreid in een oplage van 500.000 exemplaren. Daarnaast staan flyers waarin een soort supermagnesium wordt aangeprezen. Op tafels langs de zijkanten staan de bijhorende flessen opgesteld met ronkende teksten die doen denken aan de etiketten op de superfoods zoals je die kunt kopen op Infowars, de website van de Amerikaanse complotkoning Alex Jones. Want corona is wel niet veel meer dan een griepje, het helpt wel om je immuunsysteem te boosten. Het is niet de laatste paradox die ik zal tegenkomen op deze avond. Om er vast nog een te verklappen: de good guys in de wereld, dat zijn Trump, Erdogan en Poetin. Dat zijn mannen die volgens de aanwezigen de moed hebben om lak te hebben aan instituties en internationale organisaties; ze doen hun eigen wil en niet die van de Illuminati. Bij Trump twijfelt men nog; bij Poetin niet. Online circuleren de geruchten en beelden dat hij bezig is massa’s pedofiele Democraten op te sluiten in Guantanomo Bay, of ‘Gitmo’, zoals de ingewijden het liefkozend noemen. Maar of dat genoeg is weet men niet zeker, mogelijk is hij toch wel een puppet van de Illuminati. Wanneer de twijfel toeslaat? Ik veronderstel wanneer Trump publiekelijk afstand neemt van groeperingen als de Proud Boys en de Ku Klux Klan. Op die momenten rijst voor zijn achterban de vraag of hij misschien tóch bezweken is onder de druk van de Illuminati.
Voorin de zaal staat een groep mensen om de spreker van de avond heen. Een man van middelbare leeftijd met hoogrode wangen van opwinding voert het woord. Ik vang flarden op van het gesprek. Er is iets met buitenaards leven. Met dingen daarover die verborgen worden gehouden en websites waarop het allemaal wordt onthuld. Later die avond hoor ik dat hij leraar Nederlands is, en dat veel mensen tegen hem zeggen dat hij een boek zou moeten schrijven over alle ontdekkingen die hij doet op het internet. Hij aarzelt. Het podium lonkt, maar hij zoekt nog naar een eigen invalshoek in het spectrum.
Complotkoningen en afvalligen
Er is veel concurrentie onder complotdenkers. Er zijn scholen en afvalligen. Alex Jones, ooit de grote voorman van het Amerikaanse complotdenken, geldt vanuit het perspectief van QAnon-volgelingen inmiddels als een afvallige. Jones heeft niet kunnen meekomen in de complotmode die in 2017 voor het eerst verscheen op het platform 4 Chan. Volgens de volgelingen van QAnon is er een hooggeplaatste persoon die via onlinefora boodschappen verspreidt. Er zijn wilde speculaties over wie het kan zijn. In elk geval is hij ‘top level’ en er wordt zelfs gefluisterd dat het Trump zelf is. De boodschappen van Q worden ‘Q-drops’ genoemd en onthullen telkens een stukje van de strategie van Trump. De boodschappen zouden zó accuraat zijn, hoewel ze kennelijk wel wat interpretatie behoeven, dat alleen een hooggeplaatst persoon ze verspreid kan hebben. Daarom denkt men dat Trump zelf weleens Q kan zijn. Inmiddels is er een religieus aandoende hermeneutische traditie ontstaan rond de Q-drops, en in 2019 verscheen in de VS een bestseller, samengesteld door Q-interpreten: QAnon: An invitation to The Great Awakening. Het boek werd opgepikt door het algoritme van Amazon en stond wekenlang in de bestsellerlijst.
De grote afwezige onder de auteurs en interpreten is Alex Jones. Hij is geworden tot oud nieuws, een mastodont in de wereld van de complotdenkers, maar inmiddels wormstekig geworden. Er doen metacomplotten de ronde over Jones. Hij, eens de vorst van de waarheidszoekers, zou zelf een puppetzijn van de cabal. Dat vonden leden van zijn aanhang. Nu eens omdat zijn complotten te gortig werden, dan weer omdat hij had toegegeven aan de druk van de elite.
Zoals het gebeurde in de nasleep van de schietpartij op Sandy Hook Elementary School, in 2012. Aanvankelijk claimde Jones dat het een false flag was. Een filmset waarin alles nep was; de doden, de gewonden, het verdriet en de rouw. Later gaf hij onder grote juridische druk toe dat het toch wel had plaatsgevonden. In een verklaring stelde hij geleden te hebben aan een ‘form of psychosis’ waarin hij begon te denken dat het allemaal nep en gestaged zou zijn. Zo was het niet, gaf hij toe, onder druk van hoge dwangsommen. Er waren toch echte doden en geen crisis actors. Er was echt verdriet en er waren echte kogels. Het was geen false flag, zoals een nepaanslag genoemd wordt in complotland. In dat geval was het een inside job van toenmalig president Barack Obama om het wapenbezit in een kwaad daglicht te stellen. Die knieval heeft zijn positie in complotland verzwakt. Zoals QAnon-researcher Dustin Nemo het schrijft in het QAnon-boek: ‘He backed down and allowed himself to be demonized.’ Hij maakte een knieval, hij gaf toe, en dat is iets wat een complotdenker zich in geen geval kan veroorloven.
Alex Jones gaf toe, liet zijn oren hangen naar het establishment. Dat had hij nooit mogen doen, deze knieval. Het kostte hem in elk geval zijn reputatie onder grote groepen onlinecomplotdenkers. In hun ogen was Alex verworden tot een ‘fake-MAGA’, een nepvolgeling van het Make American Great Again-gedachtegoed van Donald Trump. De QAnon-theorie is er een zonder Alex Jones. Misschien wel de eerste grote complottheorie die niet door Jones zelf de wereld in geholpen is, sinds hij begon met zijn eigen kanaal in 2000, kort na zijn ontslag bij een regionale zender. Hij zou daarna nooit meer terugkeren op een mainstream-platform.
De revolte van de waarheidszoekers
Rond acht uur gaat de lezing van start. In het begin kabbelt het wat voort. De spreker vertelt hoe hij op een bepaald moment ‘meer tijd kreeg’ en zich begon te verdiepen in dingen. Veel van wat hij zag klopte gewoon niet. Vooral in de financiële wereld deugde het niet, die stond bol van de misstanden. B. Izar begon te schrijven in de nasleep van de kredietcrisis van 2008, een tijd waarin de financiële wereld plots onder een vergrootglas kwam te liggen.
In de jaren volgend op 2008 spendeerde B. Izar een halfjaar op z’n kamer en begon te schrijven aan z’n boek. Gaandeweg werd hij meer de wereld van bizarre onthullingen ingezogen. Het grote idee van de openingszetten van de lezing is dat de wereld geregeerd wordt door een kleine elite van bankiers en andere rijken, die via instituties van de VN en de EU gaandeweg toewerken naar geheimzinnige plannen die samenkomen in the New World Order. Wat die World Orderprecies is wordt me niet helemaal duidelijk. Het heeft iets te maken met Agenda 21 van de VN, die vermoedelijk alleen om de naam al voldoende mysterieus is geweest om de aandacht van de complotdenkers te trekken. Thuis zoek ik op wat Agenda 21 precies is. De zoekterm op Google levert enkele hits op van complotwebsites waarin Agenda 21 wordt gezien als de opmaat naar een nieuwe wereldorde. De toevoeging ‘sustainable development’ aan de oorspronkelijke zoekterm leidt naar de website van de VN. Daar lees ik dat de agenda is opgesteld in 1992 en doelen behelst voor het leven in de 21eeeuw. Ik lees doelen als het beëindigen van honger en armoede. En ook pogingen het consumptiegedrag te veranderen, omdat voor de verdrag sluitende partijen duidelijk was dat het bestaande consumptiepatroon tot catastrofes zou leiden, zoals klimaatverandering, massale ontbossing en andere ecologische rampen.
Door de bril van B. Izar en velen met hem, waaronder het Forum voor Democratie (FVD), zijn Agenda 21 en varianten als Agenda 2030 een duister complot van de Illuminati om de wereldheerschappij te vestigen en onderweg ook het aantal ‘useless eaters’ te verminderen met zo’n 7 miljard tot maximaal 500.000 mensen.2 Banken spelen in de uitrol van Agenda 21 de rol van de financiers en de machthebbers. Ze zijn de as van het kwaad, de spil van Agenda 21.
Gedurende het eerste uur is het betoog van B. Izar bloedeloos. Een keer aan het begin heeft de leraar Nederlands een lange interruptie. Of we niet gezien hebben dat de ING zich schuldig gemaakt heeft aan witwaspraktijken. Het was die dagen in het nieuws. Een ‘complot’ dat onthuld werd door Trouw en Het Financieele Dagblad. Er is een collectieve uitroep van afschuw, ‘het is toch wat!’ Ik onderdruk de neiging om een opmerking te maken. Iets met de strekking dat het in dit gezelschap nogal paradoxaal lijkt te zijn om een beroep te doen op de autoriteit van MSM en al helemaal wanneer die een complot onthullen over bankiers. Waren dat niet de bazen van de MSM?
B. Izar heeft het vuur niet. Vandaag niet. Misschien heeft hij het wel nooit. Zijn verhaal komt er mat en bijna vreugdeloos uit. Alsof hij het ook niet graag doet, en bovendien, zo verzucht hij meerdere malen, is het allemaal zomaar op het internet te vinden. We zouden het zelf kunnen ontdekken als we tijd zouden nemen voor onderzoek. Op het internet, op social media, op welk onlinemedium of -platform dan ook. Ook hier borrelt een vraag op. Hoe kan het toch dat al die gruwelijke geheimen open en bloot te vinden zijn? Maar ik ben hier om te luisteren, niet om me in een debat te mengen.
Zo mat als het optreden van B. Izar is, zo vurig reageert het publiek. Er heerst een stemming van revolte, van momentum, begeleid door de verkiezingsstrijdkreet van Donald Trump uit 2016: ‘We are going to Washington, and we are going to drain that swamp’ (vrij vertaald: we gaan naar Washington en we gaan het moeras daar droogleggen). De strijdkreet van Trump wordt vaak aangehaald. Door de leraar Nederlands, door B. Izar en door een vrouw achter me. Een stille vrouw met een opschrijfblok. Later op de avond zal ze de vraag stellen: ‘En wat nu, wat moeten we doen om het spel van de Illuminati te doorbreken?’ Haar buurman zal met zelfverzekerde stem antwoorden: ‘Door liefde te geven.’
Bij het horen van de leuze van Trump deze avond ben ik terug bij de YouTube-filmpjes van de rally’s die Trump organiseerde en ik hoor het opgezweepte publiek scanderen: ‘Drain that swamp, drain that swamp!’ De echo klinkt na in deze zaal in het centrum van het chique Noord-Hollandse Heemstede. De woede, de bloeddorst en de hoop op een messias. De emoties bereiken een kookpunt wanneer we tijdens het verhaal van B. Izar en via interrupties de actualiteit bereiken. Met corona, vaccinaties door Bill Gates en pedofiele Democraten in de VS. In het zicht van al die ellende is de hoop gevestigd op Trump. Die zal het stoppen. Hij daar in Amerika en misschien ook wel hier, in Nederland. Janet Ossebaard, voormalig specialist graancirkels die in 2020 vol heeft ingezet op corona en QAnon, schreef Trump al een brief. Of hij ons niet een handje kon komen helpen. Dat vertelde ze in 2020, in een podcast met rapper Lange Frans. De podcast waarin ze samen speculeerden over het ‘gaan vallen’ van Rutte en andere politici. Ze kregen er landelijke bekendheid mee en ontliepen ternauwernood strafvervolging.3
Tot Trump komt ingrijpen, moeten wij het in Nederland zelf zien te rooien. Met figuren als op dat moment zelfstandig Kamerlid Wybren van Haga (voormalig VVD, werd uit de fractie gezet na integriteitsschandalen) en FVD-voorman Thierry Baudet.4 Baudet, dat is ‘geen fijne vent om op te stemmen’, zegt m’n buurvrouw, maar hij is wel ‘eerlijk’, daarom gaat hij toch haar stem krijgen. Haar vriendin knikt. Ze gaat het ook doen. Of ze gaat niet stemmen. Het vertrouwen in de politiek is laag onder de aanwezigen in Heemstede.
Naarmate de avond vordert nemen de emoties toe. Er klinken luide uitroepen van afkeuring wanneer de leraar Nederlands tijdens een volgende interruptie vertelt hoe in de VS jaarlijks honderdduizenden kinderen verdwijnen in tunnels om de lusten van perverse Democraten te bevredigen. Collectieve kreten van afschuw gaan op wanneer de ‘grootste criminelen’ van Nederland worden getoond: Mark Rutte, Jaap van Dissel en Hugo de Jonge. Maar ook is er een tevreden gemompel te horen wanneer de leraar Nederlands weet te vertellen dat er een campagne gaande is om de hele bende op te pakken. Van Dissel gaat veroordeeld worden voor een moord en verkrachting uit 1984 en koning Willem Alexander – ‘ook zo’n schurk’ – schijnt al met een enkelband om te lopen; op het internet circuleren foto’s die duidelijk wijzen op het bestaan van een onverklaarbare bolling rond de enkel. Het publiek reageert tevreden, ‘net goed, nu de rest nog’.
We zijn inmiddels halverwege de avond en de leraar Nederlands is nog zoals ik hem aan het begin aantrof. Rood van opwinding over de vuige streken van de cabal. Buiten adem van het podium dat hem wordt gegund. Nog even en hij kan z’n eigen YouTube-kanaal, podcast of website beginnen. De entry barriers zijn laag en het publiek is hongerig naar een verhaal over hoe het echt zit en ook naar theater. Iets wat B. Izar minder te bieden heeft, want hij is dan wel een waarheidszoeker, zijn verhaal is min of meer bekend voor iedereen die aan de oppervlakte verkeert van online complotbubbles. Op Google heb je een paar combinaties van zoektermen nodig – Bill Gates, New World Order, Illuminati – om in de wereld van B. Izar te belanden. Op YouTube gaat het nog eenvoudiger, zeker wanneer je al een zekere zoekgeschiedenis hebt. Ik heb inmiddels zo’n zoekgeschiedenis, en wanneer ik de zoekterm ‘Bill Gates’ invoer, krijg ik een eindeloze lijst aan video’s die me alle schanddaden van Gates voorspiegelen tezamen met de andere video’s die me beloven te vertellen ‘hoe de dingen echt in elkaar zitten’.
Complotdenken en paradoxen
Tegen het einde van de avond ben ik murw. Het duizelt me van de vele ongerijmdheden. Ik had het kunnen weten. Bekend zijn onderzoeken waarin complotdenkers aangeven te geloven dat Bin Laden dood is én dat hij leeft.5 De complotdenker leeft van de paradox, zo zou het bijna gezegd kunnen worden. Ik stel nog wat vragen. Zoals de vraag hoe het toch komt dat ik altijd kon denken dat de oorlogen en rampen in de wereld veroorzaakt worden door verschijnselen als klimaatverandering, pech, hebzucht, oorlogszuchtige presidenten in het Witte Huis en dictators in het Midden-Oosten. Ik noem maar wat verklaringen. Willekeurige dingen die wat mij betreft één ding gemeen hebben. Er is geen plot. Geen groot spel dat bedacht wordt in Davos en Bilderberg. Er is chaos, menselijk falen en menselijk tekort. Daaruit zouden we kunnen verklaren wat we om ons heen zien gebeuren. Of toch niet, heb ik het altijd verkeerd gezien?
Mijn vragen roepen meewarige reacties op, van de zaal waaruit een besmuikt gegniffel opklinkt, van B. Izar die me vaderlijk hoofdschuddend aankijkt, ‘nee, zo zit het niet’. Hoe dan wel?
Ik kan het verhaal over mezelf verder wel invullen. Ik ben gebrainwasht door de MSM. En mijn leven, dat is zoiets als het leven van Truman uit de film The Truman show. De tragische Truman die denkt het goede leven te leven, maar in werkelijkheid leeft hij op een filmset. Zijn mooie leven, dat is een realityshow waar Truman wordt vastgehouden door zijn maker. Net als Truman leef ik onder een stolp en zal er op een dag achter komen hoe het echt in elkaar zit. Dat is wanneer ik een ‘searcher’ of ‘Truther’ (de complotbeweging rond 9/11) word. Gedurende mijn zoektocht zullen de schellen van mijn ogen vallen. Ik zal bekeerd worden en plotseling zien hoe het echt zit.
En de klimaatverandering, hoe zit het daarmee? Die vraag was nog blijven liggen, maar ik pak hem weer op. De zaal reageert met rumoer, met een ingehouden lach, ‘er is een beginneling aanwezig!’ Klimaatverandering houdt de gemoederen ook deze avond stevig bezig, want in weinig dingen ziet men sterker de hand van de Illuminati dan in het thema klimaatverandering. ‘Want’, zo krijg ik uitgelegd, ‘door op deze manier angst te zaaien, wordt de weerstand tegen Agenda 21 geleidelijk weggenomen.’
Die redenering zou welllicht nog te volgen zijn, ware het niet dat we de tekenen van klimaatverandering heel duidelijk merken. Ik probeer het toch maar. Deze moet ik wel kunnen binnenhalen. In het publiek zitten natuurgenezers. Er zijn mensen die avonden doorbrengen rond een rokerig vuur in een yurt en connecties onderhouden met Kosmische Moeders en wellicht ook Kosmische Vaders. Ik heb wandelaars gezien en yogi. Kortom, mensen die we vroeger zouden betitelen als links, ‘geitenwollensokken’ of boomknuffelaar. Die zullen toch niet zomaar meegaan in het verhaal van B. Izar over de afwezigheid van klimaatverandering?
Ik geef wat willekeurige voorbeelden. De bosbranden uit 2020 in de Amerikaanse staat Californië, de zoveelste, groeit daar überhaupt nog wel een boom? Bosbranden in Australië en Frankrijk. Bosbranden in de Pantanal, het grootste moerasgebied van Brazilië. Het is een veeg teken dat moerassen branden, want moerassen zijn nat en doorweekt en branden daarom niet. Behalve Thierry Baudet, en de Farmers Defence Force (FDF), zo voeg ik er voor mezelf aan toe, lijkt er in het Nederlandse publieke debat niemand te zijn die gelooft dat het goed gaat met de natuur en de bossen in Nederland en wereldwijd. Het gaat toch helemaal niet goed? Het is eerder alsof de wereld op haar laatste benen loopt. Zelfs Steven Pinker, auteur van de in 2018 verschenen verlichtingsutopie Enlightenment Now, maakt zich zorgen.6Ook al meent hij, zoals ook de tech-utopisten Bill Gates en Elon Musk, dat technologische vooruitgang ons zal gaan redden. ‘Toch, ondanks al deze tekenen is er niet zoveel aan hand’, zo constateer ik.
Daar kan B. Izar in meekomen. Het klopt, knikt hij goedkeurend. Alles wat ik denk te weten over die klimaatverandering (‘klimaatonzin’) klopt niet. Want waar zag je die beelden? Juist ja, op een MSM. Fake dus. En als er al wel voorbeelden bestaan van de rampen waarnaar ik verwees, is het zeer waarschijnlijk dat er een weercontrolesysteem achter zit. Een systeem als het onder complotdenkers mythische weerstation H.A.A.R.P. Het in Alaska gevestigde weerstation, ...