Vrienden afwijzen

Hoe makkelijk doen jullie dit?

Om een voorbeeld te geven: ik heb een hobby die ik over het algemeen alleen in het weekend uit kan voeren (i.v.m. tijd en broer die dezelfde hobby deelt). Wij hebben een gezamenlijke vriend die deze hobby niet uitvoert, maar die wel graag net als vroeger continu wil chillen. Ergens heb ik het idee dat hij mijn persoonlijke ruimte niet respecteert, dat ik een weekend of meerdere achter elkaar tijd wil besteden aan mijn hobby wat hij volgens mij niet begrijpt en wat hij mij kwalijk neemt. Aan de andere kant spreekt hij dat ook nooit uit, dus ik weet het ook niet zeker. De relatie is echter wel wat gespannen de laatste tijd. Inmiddels nodigt hij zichzelf maar gewoon uit; staat onaangekondigd voor de deur, belt mij als mijn broer niet op wil nemen, etc.

Afgelopen vrijdag bijv. nodigde hij zichzelf bijvoorbeeld weer uit bij mijn broer thuis, terwijl ik had aangegeven dat mijn broer, ik en nog een derde vriend die die hobby ook uitoefent, hadden afgesproken. Mijn broer zal nooit iemand weigeren en het is niet mijn huis, dus hij laat hem binnen. Overigens boeit het mij niet zo heel veel als hij er wél bij is, ondanks dat het enigszins afleidt, maar als hij dat bij mij zou flikken, zou ik hem dus keihard weigeren aan de deur. Hij probeerde afgelopen vrijdag ook weer af te spreken voor gisteren (zondag) om de "opening van het bedrijfje van mijn vrouw te vieren", terwijl mijn vrouw en ik daar beiden, om verschillende redenen, geen behoefte aan hadden. Dit ook gezegd tegen hem: "nee, zondag feestje", riep hij daarna. Als hij gisteren daadwerkelijk aan de deur had gestaan, had ik hem geweigerd, ook als dat het einde van de vriendschap zou betekenen.

Toch blijf ik dit lastig vinden, daarom dus de vraag. Hoe makkelijk weiger jij vrienden om iets te doen wat je zelf wilt doen, ook al zou het gaan om het uitvoeren van een hobby? En hoe doe je dat dan? Hoe komt dat over op je vrienden? Ik ben erg benieuwd naar verschillende meningen hierover.

Ter verduidelijking n.a.v. enkele posts hieronder: ik ben niet op zoek naar tips hoe ik met deze ene vriend om moet gaan. Ook niet hoe ik een evt. gesprek moet voeren. Ik ben op zoek naar ervaringen/meningen van anderen hoe jij omgaat met je vrienden, hoe je ze afwijst en - misschien nog wel het belangrijkste - hoe jouw vrienden daarop reageren. Of dat je een soortgelijke situatie hebt (gehad).

[ Bericht 10% gewijzigd door DjVero op 27-09-2021 14:14:53 ]

quote:

Op maandag 27 september 2021 11:25 schreef 2NutZ het volgende:
Ten eerste vul je wel een boel in voor die 'vriend'.
Ten tweede als ik je zo over hem zie praten ben jij niet zijn vriend.
Ten derde, hij denkt wel jouw vriend te zijn en voelt zich waarschijnlijk buitengesloten (terecht).
Je kan ook gewoon duidelijk zijn en precies tegen hem zeggen hoe het is, dat je tijd voor jouw hobby wil gebruiken.
Kan ook zijn dat hij geïnteresseerd is in die hobby en daarom graag er bij wil zijn..
Wellicht eens praten met die 'vriend' al krijg ik meer het idee dat je hem kwijt wil.

Denk dat het beste is gewoon vertellen dat je geen zin meer in hem hebt, dat uit je in elk geval wel overduidelijk in dit stukje tekst. Niet zo'n slappe lul zijn en niet durven maar gewoon zeggen.

Zozo, dat zijn weer een hele hoop aannames. Ik ben benieuwd naar hoe JIJ dit zou doen, niet wat IK moet doen. Want wat jij hier aangeeft, staat al min of meer beschreven in mijn post.

Ten eerste: idd, ik vul het één en ander in, maar nogmaals, ik heb nergens last van. Hij is degene die naar mij moet komen als hij ergens een probleem mee heeft. Dat heb ik namelijk niet! Het maakt mij echt niet uit of hij er wel of niet bij is op zulke momenten, maar ik ben heel duidelijk daarin. Jezelf uitnodigen vind ik not done.
Ten tweede: misschien niet, misschien wel. Ik ben niet zo'n sociaal dier dat elke week behoefte heeft aan sociaal contact met iemand. Hij kent mij al jaaaaren, dus dat kan hij weten.
Ten derde: misschien wel, ja, maar waarom zegt hij dat dan niet? Ik snap best dat het moeilijk is voor sommigen om over je gevoel te praten, maar als dat echt zo is, kan hij altijd bij mij terecht i.p.v. zich nu zo aan ons op te dringen.

Daarnaast, je (ik) hoeft toch geen verantwoording af te dragen aan wie dan ook hoe ik mijn weekend wil indelen En als mensen daar last van hebben, dan moeten ze dat maar aangeven. En anders idd de vriendschap verbreken, hoewel ik daar absoluut niet op uit ben!

[ Bericht 11% gewijzigd door DjVero op 27-09-2021 11:39:16 ]

quote:

Op maandag 27 september 2021 11:42 schreef Lienekien het volgende:
Ik snap het niet. Je zegt dat het je niet uitmaakt dat hij erbij is. Wat is dan het probleem?

Precies wat de topictitel zegt. Hoe ga je delicaat om met afwijzen van vrienden, zodat je zelf tijd kan indelen hoe jij dat wenst, ook als dat meerdere weekenden achter elkaar betreft?

quote:

Op maandag 27 september 2021 11:42 schreef Sunshine1982 het volgende:
Het maakt mij echt niet uit of hij er wel of niet bij is op zulke momenten, maar ik ben heel duidelijk daarin. Jezelf uitnodigen vind ik not done.

Hier spreek je jezelf wel een beetje tegen, maar ik snap wel dat dit vervelend kan zijn. Het komt opdringerig over.

Zijn jullie zijn enige vrienden? Wellicht voelt hij zich eenzaam en probeert zo krampachtig de vriendschap in stand te houden. Misschien moet je inderdaad een gesprek aangaan met hem want dit is ook jouw probleem. Anders open je er geen topic over als het je niks doet. Leg uit dat je zijn gedrag niet fijn vind. Misschien is hij zich er helemaal niet dan bewust dat jij dit niet op prijs stelt.

Misschien dit ter verduidelijking:
Een paar maanden geleden kregen mijn vrouw en ik een ruzie uit het niets, waar hij en zijn vriendin bij waren. Hij verweet ons, op een later samenzijn, dat wij niet goed communiceerden; hij ging daar zelfs zo diep op in dat mijn vrouw en ik bijna weer ruzie kregen.... Maar dat is prima, ik vind het fijn als je daarover kunt discussiëren. Als mijn aannames waar zijn, doet hij dus precies datgene niet wat hij ons verweet lol.

Weet je, het is niet mijn huis waar we die hobby uitvoeren, dus ik vind dat ik daar niet zoveel over te zeggen heb. Daarnaast blijf ik het zijn probleem vinden als hij zich daadwerkelijk eenzaam voelt waar hij naar mij toe voor moet komen. Zeker als je bovenstaande opmerking in ogenschouw neemt. En helemaal als je vroeger in ogenschouw neemt, want hij had een zeer problematische relatie met zijn vader waar hij altijd voor bij ons kwam en nu zou hij dit niet durven zeggen...

Hij is sinds een halfjaar op zichzelf gaan wonen, minder drugs gaan gebruiken en ineens heeft hij overal een mening over en verstand van. Daar heb ik nooit, maar dan ook nooit, een probleem van gemaakt. Sterker nog, zeker als we geblowt hadden, konden we eindeloze kansloze discussies aan elkaar breien. En nu ineens, sinds een maand of zo, uit hij die niet meer waardoor de sfeer gespannen is. Wat doe ik dan fout

quote:

Op maandag 27 september 2021 11:50 schreef mrPanerai het volgende:
benieuwd wat die hobby is

Niks bijzonders; beetje gamen en blowen, waar hij vroeger altijd aan mee heeft gedaan. Ja, hij is ouder geworden bla bla, samen gaan wonen met vriendin, helemaal prima. Maar hij gamet nu helemaal niet meer. En ik heb dat nodig om nog een beetje het burgerlijke leven doordeweeks te compenseren, want festivals, kroegen en doorzakken, is er al helemaal niet meer bij.

quote:

Op maandag 27 september 2021 12:02 schreef 2NutZ het volgende:

[..]
Dus hij mag niet bij jullie zijn als jullie gamen?
Hoe oud ben jij?

Dat zeg ik toch helemaal niet
Maar hij wil 'gewoon' afspreken, samen met zijn vriendin en mijn vrouw, waar ik gewoon een stuk minder behoefte aan heb. Ik wil het weekend invullen, zoals hoe ik zelf wil, zonder commentaar van jou of die vriend.

Jammer dat het weer specifiek om dit ene geval moet gaan, terwijl ik al lang weet dat er een gesprek plaats moet vinden. Ik weet ook allang hoe dit gesprek moet gaan en hoe ik dit gesprek moet aanvliegen.

EVEN TER VERDUIDELIJKING: IK BEN NIET OP ZOEK NAAR TIPS HOE IK MET DEZE ENE VRIEND OM MOET GAAN! OOK NIET HOE IK ZO'N GESPREK MOET VOEREN!

IK BEN OP ZOEK NAAR ERVARINGEN HOE JIJ OMGAAT MET VRIENDEN, HOE JE VRIENDEN AF MOET WIJZEN EN - MISSCHIEN NOG WEL HET BELANGRIJKSTE - HOE DIT OP MENSEN OVER KAN KOMEN...

quote:

Op maandag 27 september 2021 12:06 schreef 2NutZ het volgende:

[..]
Maar wat is er dan zo raar aan om dat gewoon te zeggen?
'Nee sorry, ik ga even chillen en gamen met mijn broer, ander keertje. Groetjes'
Als je beetje goeie vrienden bent is dat toch geen probleem?

Duidelijk, noted! En dat is ook precies wat ík doe soms. Mijn broer echter niet; daar vind ik wat van, maar dat is niet mijn plek om dat te zeggen.

Ik ben meer benieuwd naar hoe dit op mensen overkomt, en oké, ik geef het toe, ook wel een klein beetje op hoe dit op hem specifiek overkomt.

quote:

Op maandag 27 september 2021 12:14 schreef 2NutZ het volgende:

[..]
Dan kan je dat met je broer overleggen hoe jij er in staat. Dat het dan nog zijn keuze is als jullie in zijn huis zijn daar moet je je maar bij neerleggen. Maar het is echt niet erg om gewoon te zeggen wat jij er van vind als je een goede verstandhouding hebt.

Soms zie ik vrienden maanden niet. Zien we elkaar wel of gaan we wat samen doen is het altijd alsof je elkaar gisteren hebt gezien. Gewoon eerlijk en direct zijn. Sommigen noemen het bot maar het is maar hoe je het zelf opvat denk ik dan... overal om heen draaien is nergens voor nodig.

Nee hoor, want als we daar zijn, boeit het me echt niet, en daar ga ik geen probleem van maken. Zijn huis, zijn regels. Afgelopen vrijdag stond hij te verkondigen: "ja mijn fiets is nu kapot, ketting eraf, nu moet ik ook blijven". Nou , helemaal prima, toch, leuk dat je er bent, waarom dat zeggen...

Zodra hij met mij individueel af wil spreken, vind ik het echter vervelend om te moeten zeggen "nu even niet". "Ik ga liever gamen", zeg je eigenlijk niet, toch Ik voel mij bezwaard, want het blijft toch een vriend, maar als het aan hem ligt wil hij immers elke week afspreken. En, als we dan een keer afspreken, moet er gezopen worden en moet het laat worden. Als ik vervolgens aankaart dat ik vroeg naar bed moet, omdat x (vul reden in) of geen zin heb om dronken te worden, want dan lig ik de hele zondag op bed, BAM, sfeer verpest. En dat meen ik serieus.

Wat jouw tweede alinea betreft; met werkelijk elke andere vriend gaat het zoals jij het beschrijft. Met hem dus niet. Iedereen accepteert dat ik niet de behoefte heb om elkaar elke week te spreken/zien, soms ook maanden niet.

[ Bericht 11% gewijzigd door DjVero op 27-09-2021 12:27:03 ]

quote:

Op maandag 27 september 2021 12:21 schreef Friday12 het volgende:
Als ik erachter zou komen dat iemand zo achter je rug om lult zou ik eerder pissig worden dan dat het tegen mij gezegd is.

Helemaal mee eens. Daarom lul ik dit ook niet achter zijn rug om (ja oké, hier, maarja, dat doen we allemaal toch...). Met mijn broer of andere vrienden heb ik het hier niet over, is iets tussen hem en mij en ik wil ook niet dat er iets tussen hem en andere vrienden komt.

quote:

Op maandag 27 september 2021 13:11 schreef PiyeReloaded het volgende:
Als ik geen zin heb om af te spreken, omdat ik tijd voor mezelf wil om te gamen, blowen, voetbal kijken of whatever, dan geef ik gewoon aan dat ik niet kan. Ik geef doorgaans geen verantwoording aan mensen om te beoordelen of mijn plannen belangrijk genoeg zijn om niet met hun af te spreken.

Toch vind ik jouw situatie een beetje vreemd. Als jullie gezamenlijke vrienden zijn en met zijn tweetjes gaan blowen en gamen en het ook niet erg vinden als hij er eenmaal is, waarom willen jullie dan eigenlijk niet dat hij komt? Hij kan toch zijn drankje drinken, kijken naar jullie game, met jullie lullen en jullie blowen dan en hij niet?

Of gaat hij daar moeilijk over doen? Want dan lijkt dat me je probleem met hem, niet dat hij zichzelf uitnodigt of niet meer gamet en blowt.

Thanks voor deze reactie.

En alhoewel het toch weer specifiek om dit geval gaat, ik moet dat toch maar loslaten denk ik , zal ik je vragen beantwoorden. Ik ben het helemaal met je eens; ik vind het helemaal geen probleem als hij langskomt, en al helemaal niet bij mijn broer. Sterker nog, vroeger hadden we zulke leuke samenkomsten, helemaal als er een jointje gerookt werd, met zulke heerlijke kansloze discussies waar we elkaar aan konden vallen, ook als het heel persoonlijk was en waar we lekker over konden lachen. Als ik dat nu doe of probeer, voelt hij zich aangevallen en slaat de sfeer om.

Maar sinds hij een halfjaar geleden op zichzelf is gaan wonen, is hij, samen met zijn vriendin, heel erg van het beoordelen geworden. En dat is helemaal prima, maar hij vindt er wel degelijk wat van dat wij "kansloos in ons oude leventje zijn gebleven" of "dat ik geen alcohol wil drinken" of "op tijd naar bed wil" of "geen bordspelletje wil doen". En dit mag hij van mij vinden en ook gerust tegen mij zeggen (graag zelfs, dan kunnen we erover praten), maar zolang hij dat niet uitspreekt, blijft de sfeer ongemakkelijk, vind ik. En ja, dan heb ik geen zin om met hem individueel af te spreken en ga ik liever een heel weekend een beetje "kansloos gamen", wat hij dus weer veroordeelt. Een tijd geleden, toen stelde hij in een bezopen bui tijdens een potje kaarten de een soort retorische vraag: "zie je wel dat dit veel leuker is". Tsja, wat moet ik daarop antwoorden dan Ja, op zo'n moment vind ik dat ook leuker, maar dat gamen is nou eenmaal een hobby van me, wat wil je dat ik zeg...

Ik ben weer te koppig om hier zelf over te beginnen, want ten eerste het zijn aannames en ten tweede, hij is degene die er problemen mee heeft, niet ik. Ik denk dus idd dat hij er moeilijk over gaat doen. En ik ken hem goed genoeg om deze aannames idd als waarheid te zien. Daarnaast, doordat ik niet zo'n sociaal dier ben, vind ik het lastig om hier een goed gesprek over te voeren, zonder dat ik hem kwijtraak of op z'n minst beledig.