Hebben we toch niet alleen maar Tokkies en tuig hier. ☺️👍
quote:
Tielenaar Shakib Sana - huisarts in Rotterdam en Leerdam - maakt zich zorgen over mensen in achterstandswijken die nog niet zijn gevaccineerd. Maar een vaccinatieplicht? Dat gaat hem te ver. ,,Mensen moeten zelf de keuze maken.” © Raphael Drent
Tielse huisarts schreef open brief aan minister over vaccinaties: ‘Mensen moeten zelf de keuze maken. Maar we moeten ze wél goed informeren’
HET GESPREKTIEL - Shakib Sana was net 17 toen hij vanuit Afghanistan in een asielzoekerscentrum in Nederland belandde. Hij wilde piloot worden, maar denkt nu dat de jongen van toen trots zou zijn op de man die hij is geworden: vader, echtgenoot en huisarts, die opkomt voor mensen in achterstandswijken.
Saskia Wassenaar 25-09-21, 18:24
6 REACTIES
De Tielenaar is tegenwoordig een graag geziene talkshowgast. Zo schoof hij aan bij Jinek, Humberto en Op1. Hij kwam op de Hilversumse radar nadat hij met internist Robin Peeters van het Erasmus MC in Rotterdam een open brief schreef aan minister Hugo de Jonge (Volksgezondheid) over de noodzaak van een begrijpelijke informatiecampagne over vaccinaties in achterstandswijken.
Ze kregen bijval van huisartsen, specialisten en belangenorganisaties uit het hele land. Zelf ging Sana samen met collega’s de warenmarkt op in de Rotterdamse achterstandswijk Delfshaven waar hij een praktijk heeft. Om informatie te verstrekken en - wie dat wilde - meteen te prikken.
Ook in zijn woonplaats kwam hij in actie, nadat huisartsen er aan de bel trokken over de achterblijvende vaccinatiegraad. Samen met echtgenote Sevilay Temel en andere artsen. ,,Ik weet het niet zeker, maar volgens mij is de moskee in Tiel het eerste gebedshuis waar een vaccinatie is gegeven.’’
Waarom schreef u een open brief aan de minister?
,,Het vaccinatieprogramma ging voortvarend van start, maar je zag veel mensen twijfelen nadat het vaccineren met AstraZeneca een paar keer was gestopt en er aandacht was voor heel zeldzame bijwerkingen. Van de groep die wij als huisarts mochten inenten, kwam maar 30 tot 40 procent opdagen, terwijl de opkomst in meer welvarende wijken 80 tot 90 procent was.’’
Had de brief effect?
,,De Jonge is daarna bij ons geweest voor de start van een campagne om mensen op een andere manier te informeren. Met folders in makkelijk Nederlands en in andere talen. Maar de overheid is eerst begonnen met op grote schaal vaccineren en later pas fijnmazig. Als je dat tegelijk had gedaan - en geen maanden had gewacht - was je veel desinformatie voor geweest.’’
Is dat erg?
,,Mensen in kwetsbare wijken lopen dubbel zoveel kans om corona te krijgen en het risico op een ernstig verloop of overlijden is ook dubbel zo hoog. Door een opeenstapeling van problemen. Armoede en ziektes als diabetes, overgewicht en psychosociale problemen komen vaker voor. Kleine huizen, niet thuis kunnen werken en afhankelijk zijn van het openbaar vervoer vergroten de kans op besmetting.’’
Toch maar een vaccinatieplicht dan?
,,Nee. Het is aan ons om mensen goed te informeren. Maar die moeten zelf de keuze maken.’’
Hebben jullie het woord vaccinatiekloof bedacht?
,,Dat weet ik eigenlijk niet. Het woord informatiekloof komt in elk geval van ons. Aan het eind van onze brief staat: ‘de informatiekloof mag de gezondheidskloof niet verder verbreden’. Als mensen informatie niet goed begrijpen, kunnen ze geen goede keuze maken, nemen ze het vaccin niet en hebben ze een groter risico om corona te krijgen.’’
Hoe de kloof te slechten?
,,Alleen met goede informatie ben je er niet. Je moet die brengen naar een plek die vertrouwd is voor mensen. Niet iedereen leest kranten of heeft toegang tot internet. Daarom ben ik met collega’s de markt op gegaan. Als dokter in een witte jas kun je veel twijfel wegnemen. De vragen die je krijgt, gaan niet over complottheorieën. Het zijn meestal simpele vragen als: kan het vaccin met mijn medicijnen?’’
Ook geneeskundestudenten gingen in achterstandswijken in Rotterdam in witte jas de straat op om mensen te informeren over vaccinaties. Zoals hier in de Afrikaanderwijk.
Ook geneeskundestudenten gingen in achterstandswijken in Rotterdam in witte jas de straat op om mensen te informeren over vaccinaties. Zoals hier in de Afrikaanderwijk. © Arie Kievit
Waarom die extra stap zetten?
,,Mensen uit een sociaal zwakke omgeving hebben vaker een luisterend oor of uitgestoken hand nodig. Ik zag dat de basisbehoefte niet gewaarborgd is als je dakloos bent, of verslaafd, of uit een gezin komt waar veel geweld was. Ik wil deze mensen het gevoel geven dat ze erbij horen en iets tegen de kansenongelijkheid doen. Dat is mijn motivatie: het verschil willen maken.’’
Een relatie, drie kinderen, twee praktijken en een promotieonderzoek, hoe houd u dit vol?
,,Ik werk niet fulltime: ben tweeënhalve dag in Rotterdam en één dag in Leerdam. En ik doe dingen niet alleen, maar samen met anderen. Samenwerken met gelijkgestemden geeft energie. Naast werk, besteed ik zoveel mogelijk tijd aan de kinderen, ik haal bijvoorbeeld veel energie uit een wandeling langs de Waal met het gezin.’’
Wat doet deze crisis met huisartsen?
,,Van artsen wordt veel gevraagd. Er zijn waarschijnlijk heel wat collega’s die op hun tandvlees lopen. Maar als je in de zorg werkt, heb je ook een soort intrinsieke motivatie. Dat helpt. Ik hoop wel dat we volgend jaar niet nog in deze crisis zitten, dat er een keer een einde aan komt.’’
Ook de gebeurtenissen in Afghanistan zullen u niet onberoerd laten?
,,Het doet me veel. Afghanistan zal altijd onderdeel van me blijven. Het is mijn geboorteland, waar ik trots op wil zijn. Ik zet me hier in voor kansengelijkheid en wil dat mensen in mijn geboorteland die kansen ook hebben. Maar het land gaat nu twintig jaar terug in de tijd. Je ziet de ongelijkheid toenemen. Kijk maar naar de vrouwenrechten.’’
Hoe was het voor u om Afghanistan te ontvluchten?
,,Ik zag het vooral als een kans die ik kreeg om mijn dromen na te jagen. Ik was net 17 en wilde piloot worden. Het was hier allemaal anders, maar ik heb veel gehad aan de sleutelfiguren in mijn leven: twee leraren op de talenschool en eentje op de middelbare school. Zij hebben mij meegenomen in een zoektocht naar het begrijpen van de cultuur en najagen van mijn dromen.’’
Waarom bent u geen piloot geworden?
,,Een bewuste keuze. Als arts kan ik langer werken en mensen echt helpen. Mijn vader was ook arts en heeft zijn hele leven mensen geholpen. Als kind heb ik gezien hoe hij dat deed. Kinderen van artsen worden vaak zelf ook arts. Je raakt erdoor geïnteresseerd in het vak.’’
Waar staat u over twintig jaar?
,,Ik hoop dan in elk geval nog steeds een lieve vader en gezinsman te zijn. Dat is voor mij de allerbelangrijkste opgave: ouder zijn.’’
En als de politiek aanklopt?
,,Als dokter is er op dit moment voor mij nog veel werk te verzetten. En ik voel me in mijn werk als een vis in het water. Maar als wij een brief schrijven over de vaccinatiestrategie, doen we dat wel aan de politiek. Die hebben we daarbij nodig. Al kun je vanuit het veld dus ook dingen op de politieke agenda krijgen.