Ik ben niet religieus en geloof niet in bovennatuurlijke krachten en heb weinig bijgeloof. Zoals wanneer een zwarte kat voor je oversteekt dan is dit een omen voor onheil. De eerste keer dat dit me overkwam kwam die zwarte kat onverwacht voor mijn auto, helaas heb ik 'm per ongeluk dood gereden. Ikzelf heb daarbij alleen maar spijt ervaren dat ik hem niet eerder heb gezien. Hoewel ik wettelijk niets fout had gedaan rijdt nu wel altijd bewust langzamer in die straat. Er huisde in dit geval enige waarheid in dit bijgeloof, al was het dan onheil voor de zwarte kat zelf. Arme Sloeber.
Het heeft me wel geleerd dat zelfs 30kmh in sommige straten nog steeds te snel is.
Afijn, dan zou je zeggen dat ik volgens de hier geldende definities niet spiritueel ben.
Al denk ik er zelf anders over en zie het wat ruimer. Zo ben ik wel overtuigt van het bestaan van positieve of negatieve energievelden en dat wij daar een zintuig voor hebben. En dat dit zintuig bij sommigen beter werkt dan bij anderen. Zoals we dit bv. allemaal misschien wel eens hebben ervaren, de kroeg in wandelen en je voelt een rare sfeer en een bepaalde negatieve spanning en dan niet veel later ontstaat er een knokpartijtje o.i.d. Ik vermoed dat wij met onze verstedelijking iets verder van de natuur zijn komen te staan en dit zintuig grotendeels in vergetelheid is geraakt en het weglachen als toeval. Er zijn ook aanwijzingen zat dat de dierenwereld dit zintuig nog in volle functionaliteit bezit en gebruikt. Ook zijn er aanwijzingen dat de Florawereld vele malen intelligenter is dan we altijd hebben gedacht.
Het is voor mij dus geloven dat zielen energieën zijn die enigermate op elkaar inwerken en tot iets kunnen resulteren. Dat maakt van mij wel een soort van holist. Ook heb ik daarmee begrip en veel respect kunnen opbrengen voor de animistische culturen. Deze culturen zijn wat oprechter en veelzijdiger spiritueel en gaan wat gezonder met geloof om dan de strikt religieuze culturen. In het animisme heeft alles een ziel in de vorm van een energie, zelfs elke individuele steen heeft zijn eigen ziel. Het is dan ook geen geloof in een god en dus geen religie.Het is ook geen bovennatuurlijke eigenschappen toedichten, maar het geloof in de energie en wat deze energie uit die stenen met jouw zou kunnen doen. Kijk daarin bv naar de Wabi Sabi of de Zen van een Japanse rotstuin. Bij het creëren van zo'n tuin wordt elke steen afzonderlijk bekeken en op zijn spirituele waarde geschat en volgens bepaalde regels geplaatst in contrast met zijn zielsverwanten in zijn omgeving. Dat geheel in balans straalt een bepaalde positieve energie uit waarvan je tot rust en harmonie zou kunnen komen. En het werkt, mits je er voor open staat...
Dat mag volgens de westerse inzichten een placebo noemen, de kracht van het geloof, dat maakt niet uit... Hier wordt de kracht van het geloof zonder enige druk positief gebruikt. Kijk hier bv. naar onze mysterieuze IJsman - Win Hof, die heeft al heel wat wetenschappers verbluft doen staan. Een welbekende wetenschapper heeft ooit geuit dat Wim Hof het geheim van de placebo heeft ontrafeld. En dat zou wel eens heel erg waar kunnen zijn.
Zelfs bij weinig onderzoek al voldoende bewijzen dat placebo vaak werkt en bij placebo ligt geloof, hoop en liefde ten grondslag.
quote:
Beter een goede therapeut met een waardeloze therapie dan andersom
Dus ja in die zin ben ik wel spiritueel en geloof dat alles een ziel heeft in de vorm van een overdrachtelijke energie en het hoeft daarvoor niet eens te leven. Heel simpel verwoord, ik kijk naar een steen en verdiep mij in zijn schoonheid, ik kijk naar de vormen en wat het me zegt en zie zijn ziel, het maakt me rustig, het stemt me positief en kan zo zelfs nog respect en liefde voor stenen opbrengen. Oya-ishi de centrale steen, de steen uit het vuur.
Bewonderenswaardig en voor de gemiddelde westerling volslagen idioot.
Zo had ik ook een talisman op mijn MTB waarmee regelmatig door het bos jakkerde. Een klein realistisch speelgoed Hagedisje op het frame geplakt. Een oud Germaans geloof waar de hagedis het symbool voor bescherming en het eeuwige leven is. Immers wanneer je hun staartje of pootje af zou hakken groeit er weer een nieuwe aan.
Ik blijf hier wat dichter bij mijn roots ik ben immers geen boeddhist maar een Germaan. In de algemene westerse religieuze zin representeerde dit hagedisje dus mijn beschermengel. In mijn geloof niet een of andere geest die als engel (Oma?) continue met me meevliegt. Ook niet de Heilige Sint Christoffel. Maar gewoon het geloof in de positieve energie van het gebaar en de zielsverwante gedachte die rust geeft en de concentratie bevorderd.
Het is eigenlijk best jammer dat geloven en of bijgeloven in onze cultuur/tijdsgeest zo gestigmatiseerd is en bijna geen enkele filosofische waarde meer kent. In meerderheid slechts nog verdeelde kampen, de wappies vs. de rationele.
Of geloven in en vertrouwen op één alles bepalende god. En zich daar als een mak lammetje aan overgeven... Zoals de wappies die geen spuitje willen maar wel elke zondag met 60 man tegelijk elkaar in de kerk in de nek staan te hijgen. En dan bij de gratie van god alles maar passief op hun dak laten vallen omdat dat god dat wil.
Of wappies die dit dan weer niet echt zien zitten maar onbewust toch vanuit dezelfde basis iets anders geloven, zoals in het bovennatuurlijke en of de geneeskracht van stenen en daarop vertrouwen en dat dus verafgoden. Of de tegenhangers van elk soort geloof en dit rationeel in het geheel afwijzen. Ook wappies? Ik kan er maar weinig positiefs uithalen het is eigenlijk geloofsverstoring gestoeld op angst en ze doen elkaar allemaal tekort.
Dat terwijl geloven en spiritualiteit een wonderbaarlijke positieve natuurkracht blijkt te zijn. Het ligt eigenlijk bij moeder natuur voor onze neus op een zilver dienblad. Maar om een of andere wazige reden niet aan durven.
[ Bericht 0% gewijzigd door Watuntrik op 26-10-2021 10:35:47 ]