R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Spookt wat door mijn hoofd.
Nu 1.5 jaar geleden is mijn relatie na 7.5 jaar gestrand. Mijn ex partner bleek toch opeens na zo lange tijd mijn dochter niet te kunnen accepteren en hij had zelf overduidelijk geen kinderwens. Vond een kind met name een belemmering en dat verklaarde ook wel dat hij nooit een band met haar heeft opgebouwd. Wij woonden overigens lange tijd niet samen, pas in het laatste jaar van de relatie.
Toen ik 37 werd, net een kleine 3 maanden voor de breuk, heb ik het onderwerp nog eens aangezwengeld. Er was bij mij en mijn dochter een gemis van een band met haar en de wil om daar in te investeren. Want zij werd 9 en begon verwachtingen te krijgen en wilde dolgraag dat hij tijd met haar zou doorbrengen. Ze is een lieverd. Sociaal, slim, lief. Maar er was bij mij ook hoop om samen een gezin te vormen met nog een kind samen. Voelde alsof die tijd toch tikte als vrouw. Richting de 40. En dan?
Hij toen 41 jaar. Nu bijna 43. Angst dat zijn vrijheid ten einde kwam, confrontatie eigen jeugd en zijn vader, het financiële aspect van het hebben van een kind en dat hij vond dat het zijn leven niet zou verrijken maar juist zou gaan belemmeren en dat aan alles een einde kwam. Hij dacht oprecht dat hij er niet leuker op zou worden. Dat ik het gesprek ter sprake bracht deed hem ook twijfelen aan de relatie tussen ons en vond hij dat ik een keuze moest maken want ik zou op mijn 37e nog iemand kunnen treffen die mij dit wel zou bieden. Hij wilde het niet. Nu niet en niet in de toekomst.
Iets wat gekscherend maakte ik nog de opmerking: “ zal je zien, ben ik straks te ‘oud’ en wissel jij mij in voor een jong meisje en wordt je binnen de kortste keren toch vader”
Om bovenstaande redenen hebben wij afstand gedaan van elkaar ondanks dat wij beste maatjes waren en nog verliefd op elkaar.
Gisteren hoorde ik dat hij 1.5 jaar na het bovenstaande gesprek met mij hij vader wordt. En zijn 29 jarige vriendin 6 maanden zwanger is. Overigens kregen zij direct 3 weken na onze relatiebreuk. En dat kwam best wel even binnen bij mij. Er spoken wat gedachten door mijn hoofd: Met mij niet, waarom toen zoveel weerstand, waarom met haar dan wel. Mensen zijn veranderlijk maar zelfs hij? Ik ben helemaal happy en ik heb de relatie afgesloten. Maar toch is dit wel even iets wat ik moet processen. Ook voel ik dat ik trots ben op hem, hij is gegroeid als mens en zet al die weerstand blijkbaar opzij. Dat vind ik knap. En ik hoop dat hij een leuke vader wordt.
Maar ik vind het wel nog even zuur dat ik het op mezelf betrek… iemand hier ervaring mee?
[ Bericht 0% gewijzigd door Charlottesophie op 21-09-2021 09:37:47 (Detail ) ]
Nu 1.5 jaar geleden is mijn relatie na 7.5 jaar gestrand. Mijn ex partner bleek toch opeens na zo lange tijd mijn dochter niet te kunnen accepteren en hij had zelf overduidelijk geen kinderwens. Vond een kind met name een belemmering en dat verklaarde ook wel dat hij nooit een band met haar heeft opgebouwd. Wij woonden overigens lange tijd niet samen, pas in het laatste jaar van de relatie.
Toen ik 37 werd, net een kleine 3 maanden voor de breuk, heb ik het onderwerp nog eens aangezwengeld. Er was bij mij en mijn dochter een gemis van een band met haar en de wil om daar in te investeren. Want zij werd 9 en begon verwachtingen te krijgen en wilde dolgraag dat hij tijd met haar zou doorbrengen. Ze is een lieverd. Sociaal, slim, lief. Maar er was bij mij ook hoop om samen een gezin te vormen met nog een kind samen. Voelde alsof die tijd toch tikte als vrouw. Richting de 40. En dan?
Hij toen 41 jaar. Nu bijna 43. Angst dat zijn vrijheid ten einde kwam, confrontatie eigen jeugd en zijn vader, het financiële aspect van het hebben van een kind en dat hij vond dat het zijn leven niet zou verrijken maar juist zou gaan belemmeren en dat aan alles een einde kwam. Hij dacht oprecht dat hij er niet leuker op zou worden. Dat ik het gesprek ter sprake bracht deed hem ook twijfelen aan de relatie tussen ons en vond hij dat ik een keuze moest maken want ik zou op mijn 37e nog iemand kunnen treffen die mij dit wel zou bieden. Hij wilde het niet. Nu niet en niet in de toekomst.
Iets wat gekscherend maakte ik nog de opmerking: “ zal je zien, ben ik straks te ‘oud’ en wissel jij mij in voor een jong meisje en wordt je binnen de kortste keren toch vader”
Om bovenstaande redenen hebben wij afstand gedaan van elkaar ondanks dat wij beste maatjes waren en nog verliefd op elkaar.
Gisteren hoorde ik dat hij 1.5 jaar na het bovenstaande gesprek met mij hij vader wordt. En zijn 29 jarige vriendin 6 maanden zwanger is. Overigens kregen zij direct 3 weken na onze relatiebreuk. En dat kwam best wel even binnen bij mij. Er spoken wat gedachten door mijn hoofd: Met mij niet, waarom toen zoveel weerstand, waarom met haar dan wel. Mensen zijn veranderlijk maar zelfs hij? Ik ben helemaal happy en ik heb de relatie afgesloten. Maar toch is dit wel even iets wat ik moet processen. Ook voel ik dat ik trots ben op hem, hij is gegroeid als mens en zet al die weerstand blijkbaar opzij. Dat vind ik knap. En ik hoop dat hij een leuke vader wordt.
Maar ik vind het wel nog even zuur dat ik het op mezelf betrek… iemand hier ervaring mee?
[ Bericht 0% gewijzigd door Charlottesophie op 21-09-2021 09:37:47 (Detail ) ]
Blijft toch anders als het een kind betreft dat niet van jezelf is, denk ik. Al is daar ook elke man anders in. Op jezelf betrekken heeft echt géén zin!
Ik zou iig niet bewust kiezen voor een alleenstaande moeder, op de datingsites weigerde ik die altijd. Het is anders als je iemand leert kennen in het echt en dat dan blijkt dat ze een kind heeft
Ik zou iig niet bewust kiezen voor een alleenstaande moeder, op de datingsites weigerde ik die altijd. Het is anders als je iemand leert kennen in het echt en dat dan blijkt dat ze een kind heeft
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Uit je verhaal ontstaat eerder de indruk alsof hij maar een slappe zak is die uiteindelijk zelf geen keuze durft te nemen en dat anderen vooor hem laat doen.
Zeker als hij vervolgens het jou opdringt dat 'jij een keuze zou moeten maken' (en godzijdank dat je koos hem te laten vallen)
waarom ben je ooit verliefd op die slappe zak geworden?
Dan lijkt het me wel een enorm fout teken als je die rol niet voelt en ook net doet alsof je nooit betrokken was die 7,5 jaar...
tenzij de relatie ook niet veel meer dan een LAT-relatie was misschien
Zeker als hij vervolgens het jou opdringt dat 'jij een keuze zou moeten maken' (en godzijdank dat je koos hem te laten vallen)
waarom ben je ooit verliefd op die slappe zak geworden?
als je werkelijk kiest voor een relatie te gaan kan dat geen hindernis zijn.... de gast was 7,5 jaar van de 9 jaar wel bij de opvoeding als partner.quote:Op maandag 20 september 2021 10:51 schreef bijdehand het volgende:
Blijft toch anders als het een kind betreft dat niet van jezelf is, denk ik.
Dan lijkt het me wel een enorm fout teken als je die rol niet voelt en ook net doet alsof je nooit betrokken was die 7,5 jaar...
tenzij de relatie ook niet veel meer dan een LAT-relatie was misschien
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Dat snap ik. Goed je mening maar dat was niet helemaal mijn vraag natuurlijk. Idd hij wilde geen leven met een kind en na ruim 7 jaar kwam hij erachter mijn dochter niet te accepteren. Kreeg ook doodleuk te horen; als zij er niet was geweest waren we nog samen.
Ik ben zelf stiefvader zonder kinderwens en dat meisje is echt een van de mooiste dingen in m'n leven. Wees blij dat je van die vent af bent.
Ik heb overigens nu een partner met 2 kinderen en dat is ook wel erg fijn. Ik ken overigens genoeg mensen die stiefkinderen hebben en daar heel liefdevol mee omgaan. Je bouwt toch een band op. Vaak.
Ik ben ooit op mijn ex gevallen en dat was uiteindelijk met topic onderwerp een hele wijze les die ik eerder had moeten nemen, achteraf gezien.
Ik ben ooit op mijn ex gevallen en dat was uiteindelijk met topic onderwerp een hele wijze les die ik eerder had moeten nemen, achteraf gezien.
hopen dat het bij zn huidige kind-in-aanbouw ook niet 7,5 jaar duurt voordat hij tot die conclusie komt.quote:
maar serieus, in mijn visie maak je keuzes door te doen (zoals Lennon zei: "Life is what happens to you while you're busy making other plans.")).... als je 7,5 jaar bij de opvoeding van een kind betrokken was vind ik het maar raar om dan opeens te beweren dat er geen band is....
of was hij ook gedurende al die tijd eigenlijk nooit geinteresseerd in je dochter en alweer de vraag waar je dan wél verliefd in kan worden, als die persoon kennelijk een essentieel deel van jouw leven niet wil delen?
quote:...als zij er niet was geweest waren we nog samen.
huh?bedoel je dat hij jou gedumpt heeft omdat hij die jongere ontdekte?
ik dacht dat jij die keuze moest maken?
[ Bericht 3% gewijzigd door RM-rf op 20-09-2021 13:18:42 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
In elk geval wel eerlijkquote:Op maandag 20 september 2021 10:55 schreef Charlottesophie het volgende:
Dat snap ik. Goed je mening maar dat was niet helemaal mijn vraag natuurlijk. Idd hij wilde geen leven met een kind en na ruim 7 jaar kwam hij erachter mijn dochter niet te accepteren. Kreeg ook doodleuk te horen; als zij er niet was geweest waren we nog samen.
Als ik dit zo lees, dan vraag ik me af of hij er zelf voor heeft gekozen om vader te worden. Het kan zijn dat zij deze keuze alleen heeft gemaakt (of een variatie hierop; “geen abortus voor mij” etc). Het kan ook zijn dat zijn nieuwe vriendin gevoelens in hem aanspreekt die hij bij jou niet/minder voelde. Je zal het allemaal zelf ook al wel bedacht hebben.
Het belangrijkste is dat je achter je keuze staat. Ik denk dat je daar vooral aan moet vasthouden. Misschien dat je ooit nog eens een interessant gesprek met hem kan voeren hierover en antwoorden kan krijgen op de vragen. Onthoud dat dit niks meer zal zijn dan een bevrediging van je nieuwsgierigheid en dat het loslaten van de zelftwijfel en de bijbehorende vragen hier los van staat.
Binnen drie weken een relatie? Die was ie waarschijnlijk al aan het opbouwen tijdens jullie relatie, en heeft toen maar besloten er een beetje nucleair een einde aan te maken. Misschien juist ook wel eerlijker richting je dochter, maar nog steeds hufterig.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Nu 1.5 jaar geleden is mijn relatie na 7.5 jaar gestrand. Mijn ex partner bleek toch opeens na zo lange tijd mijn dochter niet te kunnen accepteren
Zou hij dat niet als reden hebben gebruikt om de boel af te kappen en verder te gaan met iemand anders? 3 weken na jou iemand anders hebben in combinatie met deze vreemde conclusie... ik vind het wel wat alarmbellen waard.
Verder eens met wat hierboven vermeld wordt, wees blij dat je van die vent af bent.
Zou hij dat niet als reden hebben gebruikt om de boel af te kappen en verder te gaan met iemand anders? 3 weken na jou iemand anders hebben in combinatie met deze vreemde conclusie... ik vind het wel wat alarmbellen waard.
Verder eens met wat hierboven vermeld wordt, wees blij dat je van die vent af bent.
Weetje dat jullie reacties ook door mijn gedachten is gegaan. Kinderwens dilemma en het opeens toch niet accepteren van mijn dochter en geen weg meer terug en een rationeel besluit patsboom over. Toen ik later hoorde dat hij na 3 weken al een ander had heb ik heel snel mijn conclusie wel getrokken over hem. Volledig contact ook verbroken met hem. Hij heeft nooit naar mijn dochter wat laten horen. Zij deelt nog wel eens iets over hem en dat ze blij is dat wij uit elkaar zijn. Nu was alles ook wel weerstand richting haar. Van geen hulp bij een nachtmerrie, ziekenhuisbezoek tot niet op vakantie willen met haar. Hij voelde geen liefde voor haar en dat is eerlijk maar ook erg hard. Maar dan wel de waarheid. Het voelt wel vreemd dat hij nu wél een kindje krijgt terwijl de hele weerstand van überhaupt een kind mij nog goed in het geheugen staat.
Eind goed al goed; je komt er toch achter dat het om daden gaat en mooie of stellige woorden een jaar later compleet anders kunnen zijn. Nogmaals, ik hoop dat hij een gezellig vader wordt.
Eind goed al goed; je komt er toch achter dat het om daden gaat en mooie of stellige woorden een jaar later compleet anders kunnen zijn. Nogmaals, ik hoop dat hij een gezellig vader wordt.
Waarom ben je zolang met iemand geweest die duidelijk liet merken dat hij jouw kind niet moest?
Ik wil je niet aanvallen, maar ik vind het wel opmerkelijk.
Ik wil je niet aanvallen, maar ik vind het wel opmerkelijk.
Is dat niet vragen naar de bekende weg? Elke ex is achteraf gezien beter als ex dan als relatie, maar zo lang je in de relatie zit focus je doorgaans op wat wél goed is.quote:Op maandag 20 september 2021 11:46 schreef Sunshine1982 het volgende:
Waarom ben je zolang met iemand geweest die duidelijk liet merken dat hij jouw kind niet moest?
Als je een relatie neemt met iemand die een kind heeft is dat kind onderdeel van de relatie. Zolang dat onderdeel van de relatie niet geaccepteerd wordt, is m.i. heel de relatie niks waard.quote:
[..]
Is dat niet vragen naar de bekende weg? Elke ex is achteraf gezien beter als ex dan als relatie, maar zo lang je in de relatie zit focus je doorgaans op wat wél goed is.
Ik ben het met je eens hoor. Maar als je in de relatie zelf zit, is deze objectieve blik vaak wat meer zoek. Het begint met kleine dingen die je accepteert, omdat je zelf ook niet perfect bent. En voor je het weet zit je in een situatie waar je een par jaar daarvoor helemaal nooit in wilde zitten. TS heeft haar tijd genomen om deze conclusie te trekken, maar ze heeft dat wel.quote:
[..]
Als je een relatie neemt met iemand die een kind heeft is dat kind onderdeel van de relatie. Zolang dat onderdeel van de relatie niet geaccepteerd wordt, is m.i. heel de relatie niks waard.
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Ik ookquote:
Waarom ben je zolang met iemand geweest die duidelijk liet merken dat hij jouw kind niet moest?
Ik wil je niet aanvallen, maar ik vind het wel opmerkelijk.
Zeg maar gerust raar wbm .
Ik had allang gekapt met zo'n vent.
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Kan ik ook inkomen, maar ik neem aan dat dit al vanaf het begin van de relatie speelde.quote:
[..]
Ik ben het met je eens hoor. Maar als je in de relatie zelf zit, is deze objectieve blik vaak wat meer zoek. Het begint met kleine dingen die je accepteert, omdat je zelf ook niet perfect bent. En voor je het weet zit je in een situatie waar je een par jaar daarvoor helemaal nooit in wilde zitten. TS heeft haar tijd genomen om deze conclusie te trekken, maar ze heeft dat wel.
Ik neem ook aan dat het aardig opvalt wanneer je partner je kind niet moet. Take it or leave it zou ook zeggen.
Maar is het kind per definitie onderdeel van de relatie?quote:
Als je een relatie neemt met iemand die een kind heeft is dat kind onderdeel van de relatie. Zolang dat onderdeel van de relatie niet geaccepteerd wordt, is m.i. heel de relatie niks waard.
Als je aan het LAT-ten bent dan hoef je niet per se veel met het kind te doen.
Je hoeft dan niet te doen alsof het onzichtbaar is maar je kunt dan afstand bewaren door je als 'oom' of 'vriend van mama' op te stellen.
Dan zeg je het kind vriendelijk gedag als je je vriendin komt ophalen en neme je op de verjaardag een cadeautje mee maar meer niet.
Ga je samenwonen dan zul er veel meer mee te maken hebben en wordt je al snel stiefvader.
2147483647 angels can dance on the point of a needle.
Add one and they will all turn into devils.
Add one and they will all turn into devils.
Klopt, maar niks hoeven doen en niks willen doen is een wezenlijk verschil. Ex van TS wilde niet met kind op vakantie, niet naar het ziekenhuis, niet willen troosten als het kind bang was. Met andere woorden, geen acceptatie van het kind.quote:
[..]
Maar is het kind per definitie onderdeel van de relatie?
Als je aan het LAT-ten bent dan hoef je niet per se veel met het kind te doen.
Je hoeft dan niet te doen alsof het onzichtbaar is maar je kunt dan afstand bewaren door je als 'oom' of 'vriend van mama' op te stellen.
Dan zeg je het kind vriendelijk gedag als je je vriendin komt ophalen en neme je op de verjaardag een cadeautje mee maar meer niet.
Ga je samenwonen dan zul er veel meer mee te maken hebben en wordt je al snel stiefvader.
Klopt. En dit is zo jarenlang gegaan. Soms zagen zij elkaar 2 of 3 maanden niet. Er was ook geen betrokkenheid of initiatief om wel een band op te bouwen. Zijn relatie voor mij is ook i.v.m. een kinderwens geklapt. Mijn ex was ook geen vaderfiguur voor mijn dochter. Ook omdat haar eigen vader heel actief is en zij daar de helft van de week verblijft.quote:
[..]
Maar is het kind per definitie onderdeel van de relatie?
Als je aan het LAT-ten bent dan hoef je niet per se veel met het kind te doen.
Je hoeft dan niet te doen alsof het onzichtbaar is maar je kunt dan afstand bewaren door je als 'oom' of 'vriend van mama' op te stellen.
Dan zeg je het kind vriendelijk gedag als je je vriendin komt ophalen en neme je op de verjaardag een cadeautje mee maar meer niet.
Ga je samenwonen dan zul er veel meer mee te maken hebben en wordt je al snel stiefvader.
Ik heb ook echt wel bewust de tijd genomen en alles geëvalueerd na het stuklopen van de relatie. Waarom is het zo gegaan en mijn aandeel? Baalde ook lang dat ik niet eerder voor mijn dochter en voor mezelf ben opgekomen. Voor mij was een belangrijke conclusie dat ik niet meer date met iemand die zelf geen kinderen heeft. Met mijn huidige partner is op dit onderwerp dan ook volop begrip. Waarom bleef ik bij hem? Omdat ik de kampioen stille hoop koesteren ben geweest en mijn ex de ruimte gaf om een samengesteld gezin te laten groeien. Eenmaal toen ik meer uitsprak wat mijn wens en verwachting werd ( en voor mijn dochter) moest er wel een definitief besluit genomen worden. Ik denk dat toen het gesprek zoals beschreven in de OP hij al gelijk een keuze had gemaakt. Vrij snel daarna ging het uit en drie weken later was er een andere relatie. Wellicht had hij die al. Hij zegt van niet.
Ik heb vooral de tijd genomen om hiervan te leren. Ruim een jaar alleen geweest. Maar het nieuws van hem die vader wordt raakt mij dus wel.
Dat waren ook letterlijk zijn woorden;quote:
[..]
Klopt, maar niks hoeven doen en niks willen doen is een wezenlijk verschil. Ex van TS wilde niet met kind op vakantie, niet naar het ziekenhuis, niet willen troosten als het kind bang was. Met andere woorden, geen acceptatie van het kind.
“ Ik ben gek op jou, nog steeds verliefd, je bent de ideale vrouw voor mij en mijn maatje maar ik ben erachter gekomen dat ik je kind niet accepteer en überhaupt mezelf niet als vader zie, dus moeten wij beiden een rationeel besluit nemen wat emotioneel bijna onmogelijk is”
Nou joh, ik snap dat je het allemaal moet processen, het zou mij ook rauw op mijn dak komen.
Na 3wk alweer een nieuwe relatie, meid die een stuk jonger is en dan ineens wel papa worden na zulke stellige woorden.
Zulke dingen gebeuren natuurlijk maar dat maakt het niet per se makkelijk te aanvaarden.
Het lijkt soms wel, hoe stelliger mensen beweren geen kinderen te willen, hoe groter de ommezwaai is die ze op een dag maken. Alsof ze het eerder al die tijd ontkenden voor zichzelf.
Na 3wk alweer een nieuwe relatie, meid die een stuk jonger is en dan ineens wel papa worden na zulke stellige woorden.
Zulke dingen gebeuren natuurlijk maar dat maakt het niet per se makkelijk te aanvaarden.
Het lijkt soms wel, hoe stelliger mensen beweren geen kinderen te willen, hoe groter de ommezwaai is die ze op een dag maken. Alsof ze het eerder al die tijd ontkenden voor zichzelf.
What's the name of the game?
Hoezo is hij gegroeid als mens omdat hij nu wel een kind wil?quote:
Ook voel ik dat ik trots ben op hem, hij is gegroeid als mens en zet al die weerstand blijkbaar opzij. Dat vind ik knap.
en wat vind jij van zulke woorden...?quote:
[..]
Dat waren ook letterlijk zijn woorden;
“ Ik ben gek op jou, nog steeds verliefd, je bent de ideale vrouw voor mij en mijn maatje maar ik ben erachter gekomen dat ik je kind niet accepteer en überhaupt mezelf niet als vader zie, dus moeten wij beiden een rationeel besluit nemen wat emotioneel bijna onmogelijk is”
vind je het een 'normale' instelling dat iemand wél bewert verliefd op je te zijn en je 'maatje' te zijn, maar tegelijkertijd doodleuk roept dat hij je kind niet kan of wil accepteren (na een fokkin 7,5 jaar)...
heb je bv ook wel eens goed met je dochter gesproken over dat wat je terloops noemt, dat zij nog wel af-en-toe over hem praat en aangeeft zo blij te zijn dat die lul opgerot is?
"Zij deelt nog wel eens iets over hem en dat ze blij is dat wij uit elkaar zijn." .. en vervolgens dat eufemisme 'dat er wat weerstand was jegens haar', dat ik best nogal een onderstatement vind.
ik neem aan dat je dochter nu bijna 11 is ongeveer... dat is best een belangrijke leeftijd warin je enorm afhankelijk bent van de steun en de direkte band met je ouders.
Hoe zit het met haar biologische vader, is die er ook voor haar en geeft die ook steun, of is je dochter werkelijk alleen van jou afhankelijk?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
OT: potverdomme! Ik heb de zin 'Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt', uit het chanson Laat me Slapen, altijd 1 van de mooiste regels van Acda & De Munnik gevonden. Maar de eer gaat dus naar ome John!quote:
[..]
...
zoals Lennon zei: "Life is what happens to you while you're busy making other plans."
...
|
|
